«Το χρέος θα αυξηθεί»

«Το χρέος θα αυξηθεί» προειδοποιεί σε δισέλιδο άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» ο Γιάνης Βαρουφάκης αναφερόμενος στον κύριο διαπραγματευτικό στόχο της κυβέρνησης να απαιτήσει από τους δανειστές όριο-ταβάνι στις ετήσιες αποπληρωμές του κράτους ίσο με το 15% του ΑΕΠ. 

«Το όφελος από μια τέτοια συμφωνία αφορά τα ακανθώδη έτη 2019 (όταν θα έφερνε μείωση αποπληρωμών περί τα 6 δισ.) και την περίοδο 2022-2028 (μείωση περίπου 10 δισ. για το 2022 και σταδιακά λιγότερη μετέπειτα). Το γεγονός ότι τα επόμενα τρία χρόνια το Δημόσιο δεν πρόκειται να ωφεληθεί από μια τέτοια συμφωνία είναι μεν δυσάρεστο αλλά δεν είναι το κύριο πρόβλημα», αναφέρει και εξηγεί τους τρεις λόγους που δεν ενδείκνυται μια τέτοια συμφωνία για το χρέος. 

Οι τρεις λόγοι 

Όπως εξηγεί ο πρώην τσάρος της ελληνικής Οικονομίας 

1.     «Το χρέος θα αυξηθεί - Τις χρονιές που οι συμφωνημένες αποπληρωμές τόκων ξεπερνούν το όριο - ταβάνι, ένα σημαντικό ποσό τόκων απλά θα μετακυλίεται στο μέλλον και, έτσι, το χρέος θα αυξάνεται (αντί να μειώνεται). Ο μόνος τρόπος να μη συμβεί αυτό είναι αν οι δανειστές συμφωνήσουν πως όχι μόνο θα μπαίνει όριο στις αποπληρωμές, αλλά και πως η διαφορά αυτού του ορίου από τον οφειλόμενο τόκο δεν θα μετακυλίεται στο μέλλον (κάτι που ισοδυναμεί με αρνητικό επιτόκιο για εκείνες τις χρονιές)».

2.     «Τα νέα υφεσιακά μέτρα θα επιταχύνουν την αύξηση του χρέους - Σε υφεσιακές χρονιές, που το ονομαστικό ΑΕΠ μειώνεται, οι αποπληρωμές στους δανειστές θα μειώνονται και έτσι το χρέος θα αυξάνεται. Όσο δηλαδή επικρατεί η λιτότητα, η οποία εξασφαλίζει την ύφεση, το χρέος θα μεγαλώνει γεωμετρικά ως ποσοστό του συρρικνούμενου ΑΕΠ». 

3.     «Καθώς το χρέος δεν πρόκειται να μειώνεται, θα είναι αδύνατον να πειστούν οι δανειστές να μειώσουν τον μεσοπρόθεσμο στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος από το σημερινό (γελοίο) 3,5% στο 1% με 1,5% που είναι το μέγιστο συμβατό με τη σταθεροποίηση. Αυτό μεταφράζεται σε επιταχυνόμενη φοροεπιδρομή, στυγνή λιτότητα και αυξανόμενο χρέος στο διηνεκές», συμπληρώνει μεταξύ άλλων.

Μεταξύ άλλων, ο Γιάνης Βαρουφάκης αναφέρει πως δεν θεωρεί τυχαίο «ότι αυτή η “λύση”, που σήμερα η κυβέρνηση φέρεται να σκέφτεται να υιοθετήσει ως πρόταση της είχε αναφερθεί από τον κ. Ρέγκλινγκ πριν από έναν χρόνο». Μάλιστα διευκρινίζει πως επειδή γνώριζε τα πιο πάνω κρίσιμα μειονεκτήματά της συγκεκριμένης πρότασης, του είχε εξηγήσει πως αυτή «δεν ήταν αποδεκτή καθώς θα αύξανε το χρέος και θα ακύρωνε τα σκιρτήματα της ανάκαμψης». 

[--->]

Αυτός ΔΝΤ (και ξερό ψωμί), ''εμείς'' μένουμε Ευρώπη και ξερό ψωμί

Περί κόμπλεξ και άλλων δεινών

Η «στοχοποίηση του Τσίπρα». Η «προσπάθεια τσαλακώματος του Τσίπρα». Στην αρχή το άκουσα από ένα – δυο εναπομείναντες φίλους συριζαίους. Προσπαθούσαν να μου εξηγήσουν τη συντονισμένη προσπάθεια της αντιπολίτευσης εναντίον του Τσίπρα, αυτού του κεφάλαιου (αν προτιμάτε, asset) για την Αριστερά. Στην αρχή πίστεψα ότι ήταν σύμπτωση. Στη συνέχεια διάβασα αυτό το άρθρο στην «ΑΥΓΗ» και κατάλαβα ότι επρόκειτο περί «γραμμής».

Συσπειρωθείτε γύρω από τον Αλέξη. Πρέπει να τον προστατέψουμε από τα πυρά των εχθρών. Είναι τόσο σημαντικός και ξεχωριστός, γι’ αυτό και έχει επιλεγεί ως στόχος. Και χτυπάνε τον Τσίπρα επειδή ανάμεσα στους ηγέτες της σημερινής αντιπολίτευσης δεν υπάρχει κάποιος που να διαθέτει «αυτό το κάτι τις που είχαν ο Καραμανλής ο πρώτος, ο Ανδρέας, ή ακόμα κι ο Καραμανλής ο δεύτερος ή ο Σημίτης (!!!)». Κι ένας άλλος λόγος που χτυπάνε τον Τσίπρα είναι και ο «ρόλος του κόμπλεξ στην Ιστορία…». Θεμιτό. Ο ηγέτης πρέπει να λατρεύεται, να θυματοποιείται, να ηρωοποιείται.

Χτες, όμως, το left.gr είχε ένα άλλο άρθρο με τον ευφάνταστο τίτλο «Να φύγετε, να πάτε αλλού…», στο οποίο σχολίαζε τον ρυθμό με τον οποίο  τα κόμματα της αντιπολίτευσης ζητούν παραιτήσεις υπουργών της κυβέρνησης. Και πράγματι είχε ολόκληρη λίστα: Γιώργος Σταθάκης , Αλέκος Φλαμπουράρης, Νίκος Φίλης, Πάνος Σκουρλέτης, Γ. Κατρούγκαλος, Νίκος Παππάς, Χρ. Σπίρτζης, Θ. Δρίτσας, Αρ. Μπαλτάς, Ν. Κοτζιάς, Β. Αποστόλου, Στ. Κοντονής, Παπαγγελόπουλος, Νίκος Παρασκευόπουλος , Γ. Μουζάλας, Π. Καμμένος , Ολγα Γεροβασίλη.

Εκτός των υπουργών, να θυμίσω εδώ ότι κριτική έχουν δεχτεί και όλοι οι σύμβουλοι τύπου Καρανίκα, όλοι οι μετακλητοί και όλοι οι σύντροφοι συντρόφων που διορίστηκαν σε διάφορους Οργανισμούς.

Συμπέρασμα πρώτο: Με το άρθρο του left καταρρίπτεται ο μύθος της «ΑΥΓΗΣ» ότι έχει στοχοποιηθεί ο γίγας Τσίπρας και ότι όλοι έχουν συνεννοηθεί να χτυπάνε μόνο αυτόν για να τον «κοντύνουν». Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αποφασίσει αν θα διαμαρτύρεται επειδή «χτυπάνε» μόνο τον Ηγέτη ή επειδή «χτυπάνε» όλους τους υπουργούς της κυβέρνησης.

Συμπέρασμα δεύτερο: Είναι πράγματι γελοία η αντιπολίτευση που έχει ζητήσει τις παραιτήσεις όλων αυτών των υπουργών. Το ίδιο γελοία με την απαίτηση του Ηγέτη να παραιτηθούν από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ όσοι διαφωνούσαν με τα μέτρα του τρίτου μνημονίου κι όταν δεν παραιτήθηκαν, πήγε σε εκλογές για να τους κόψει από τις λίστες και να δημιουργήσει βουλευτικό στρατό πιστών και αφοσιωμένων.

Κι ένα ερώτημα: Όταν ο Π. Καμμένος ζητούσε τον Νοέμβριο του 2014 την παραίτηση Σαμαρά, όταν ο Ν. Παππάς  δήλωνε τον Οκτώβριο του 2014 ότι αν συναντηθεί ο κ. Τσίπρας με τον κ. Σαμαρά ο πρώτος θα ζητήσει την παραίτηση του δεύτερου, όταν τον Δεκέμβριο του 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε την παραίτηση Κουκουλόπουλου, όταν τον Ιούλιο του 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ ζητούσε την παραίτηση Βούλτεψη, όταν … , ήταν άραγε σοβαροί;

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αντέχει την κριτική. Του αρέσει να κάνει, αρνείται να του κάνουν. Ο Ηγέτης είναι ο μόνος που έχει το δικαίωμα να κρίνει τον εαυτό του κι ύστερα να ξεμπερδεύει μ’ ένα «οι άλλοι μας μπέρδεψαν». Ο Ηγέτης τα κάνει όλα σωστά γι’ αυτό και χρειάστηκε να ζητήσει «συγγνώμη» μόνο μία φορά, τότε που έγραψε «διαδυκτιακή» αντί «διαδικτυακή», στο twitter. Όποιος κάνει κριτική στον Ηγέτη, στην κυβέρνηση, στα σόγια, είναι απλώς κομπλεξικός. Εντάξ”,  συνεννοηθήκαμε.

[--->]

Ποιος δουλεύει ποιον για το χρέος

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Η επαναφορά μιας παλιάς πρότασης της Κομισιόν, τα επικοινωνιακά τρικ και το βάρος που έτσι κι αλλιώς θα σηκώσει η κοινωνία

www.dikaiologitika.gr

Θεωρητικά μέχρι την Κυριακή, στην Ουάσιγκτον, θα υπάρξει μια συνάντηση του ομώνυμου «κλαμπ» των πιστωτών που συγκροτήθηκε για τους πειραματισμούς επί του ελληνικού χρέους, με τη συμμετοχή των 4 ισχυρότερων χωρών της Ευρωζώνης και εκπροσώπων του Eurogroup, της ΕΚΤ, του ESM και του ΔΝΤ. 

Το «κλαμπ» είναι κλειστό. Είναι μια κανονική λέσχη πιστωτών, όπως η «Λέσχη του Παρισιού» που έχουν συγκροτήσει από το 1956 οι 20 μεγαλύτερες πιστώτριες χώρες για να διαχειριστούν κρατικά χρέη 90 χωρών ύψους 583 δισ. ευρώ. Στις λέσχες αυτές οι οφειλέτριες χώρες δεν καλούνται. Μπορούν απλώς να διατυπώσουν το αίτημά τους για αναδιάρθρωση του χρέους τους. Δεν συμμετέχουν σε κανένα στάδιο της διαπραγμάτευσης. Απλώς τους ανακοινώνεται η απόφαση των πιστωτών, συνοδευόμενη από αυστηρούς όρους. 

Το Reuters διέρρευσε προ ημερών την πληροφορία ότι η ελληνική κυβέρνηση προσέρχεται στην εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον με πρόταση αναδιάρθρωσης του χρέος, που οδεύει ακάθεκτο προς το 180% του ΑΕΠ και τα 340 δισ. ευρώ. Κοντά στο 60% του χρέους 90 χωρών που διαχειρίζεται η «Λέσχη του Παρισιού». 
Η κυβέρνηση επιβεβαίωσε την πληροφορία δια της σιωπής της. 
Δεν ένιωσε την παραμικρή ανάγκη να εξηγήσει στην κοινή γνώμη πώς ακριβώς έκανε το άλμα από την προεκλογική θέση «κούρεμα του μεγαλύτερου μέρους του χρέους» σε θέσεις του τύπου «το χρέος είναι βιώσιμο μέχρι το 2022» (Γ. Σταθάκης). 
Ή πώς εξαφανίστηκε η «ευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος» κι έχει υποκατασταθεί από ψελλίσματα για ήπιες επιμηκύνσεις και μειώσεις επιτοκίων, τραγικά πίσω ακόμη και από τις θέσεις του ΔΝΤ για δραστικό κούρεμα ή παρατάσεις μέχρι 70 ετών. 

Όποιος πνίγεται στη θάλασσα της πολιτικής, γραπώνεται στο σωσίβιο της επικοινωνίας. Και για την ακρίβεια, στα επικοινωνιακά τρικ. Η είδηση περί «ελληνικής πρότασης» προφανώς απευθύνεται σε Λωτοφάγους. 

Τι λέει η «πρόταση»; Να οριστεί ένα πλαφόν 15% του ΑΕΠ στην ετήσια δαπάνη για τα τοκοχρεολύσια και το βραχυπρόθεσμο χρέος (έντοκα γραμμάτια). Και στη βάση αυτού του πλαφόν να αναδιαμορφώνονται τα επιτόκια, ώστε η πλεονάζουσα δαπάνη εξυπηρέτησης του χρέους να μετατίθεται στο μέλλον, για την περίοδο μετά το 2057. 
Όμως, αυτό δεν είναι τίποτε άλλο από την πρόταση που έχει επεξεργαστεί από τον Σεπτέμβριο του 2015 η Κομισιόν. Είναι επίσης παραλλαγή αντίστοιχης πρότασης που είχε διατυπώσει ο ESM, επιχειρώντας να γεφυρώσει το χάσμα με το ΔΝΤ. 

Το τρικ να αναπαράγεται ως «ελληνική» η πρόταση της Κομισιόν γίνεται πιθανότατα με παρότρυνση ή ανοχή της τελευταίας, και αποκαλύπτει τις «συμμαχίες της απελπισίας» στις οποίες στηρίζεται η κυβέρνηση. Αλλά δεν είναι σίγουρο ότι η κυβέρνηση γνωρίζει ή αντιλαμβάνεται όλους τους κανόνες του παιχνιδιού που παίζεται ανάμεσα στα μέλη του «κλαμπ της Ουάσιγκτον». 

Στο σχέδιο Μνημονίου με το ΔΝΤ (MFEP) που γράφτηκε για την αξιολόγηση, το Ταμείο χαρακτηρίζει «εξαιρετικά μη βιώσιμο» το χρέος, κι αυτό θα λέει και η αναμενόμενη σχετική έκθεσή του. Ο χαρακτηρισμός αυτός απαγορεύει συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα χωρίς «οριστική αναδιάρθρωση χρέους (κούρεμα) και επίσημο ευνοϊκό δανεισμό», βάσει των νέων κανόνων για την κατ’ εξαίρεση συμμετοχή του σε μεγάλες κρατικές διασώσεις, που ισχύουν από φέτος. 

Μόνο αν ένα κρατικό χρέος χαρακτηριστεί «βιώσιμο, αλλά με όχι υψηλή πιθανότητα αποπληρωμής» το Ταμείο έχει την «ευελιξία» να συγχρηματοδοτήσει μια χώρα με μια «αναδιαμόρφωση» (re-profiling) του χρέους της, και μάλιστα «χωρίς να εφαρμόζεται αυτή από την πρώτη στιγμή, ώστε να καθίσταται άμεσα βιώσιμο το χρέος». Διόλου τυχαία, για «re-profiling» μίλησε προ ημερών και ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ, φωτογραφίζοντας το πιθανό πλαίσιο συμβιβασμού Ευρωπαίων –ΔΝΤ. 

Αυτό σημαίνει ότι μια υποχώρηση του ΔΝΤ σε έναν ηπιότερο χαρακτηρισμό για τη βιωσιμότητα του χρέους και μια υπόσχεση του «κλαμπ της Ουάσιγκτον» για «re-profiling»στο μέλλον (ίσως κοντά στο 2022, όπως λένε Γ. Σταθάκης, αλλά και Β. Σόιμπλε), μπορεί να φέρει πιο κοντά Ε.Ε. και ΔΝΤ. Αλλά δεν πρόκειται να ελαφρύνει ούτε κατά ένα ευρώ το βάρος που υποχρεούται να σηκώσει η ελληνική κοινωνία. Όχι μόνο στην τριετία του τρίτου Μνημονίου, αλλά και μετά, όταν θα κληθεί να αποδεχθεί ένα ακόμη Μνημόνιο εν ονόματι του ανέξοδου για τους δανειστές re-profiling. Αν το σενάριο επιβεβαιωθεί, υποθέτουμε ότι η κυβέρνηση θα μας καλέσει να εορτάσουμε την «μείζονα εθνική επιτυχία». 

Το ερώτημα του τίτλου- ποιος δουλεύει ποιον- θα παραμένει θλιβερά επίκαιρο…

Οι μονάδες του ΠΕΔΥ καταρρέουν

  ΠΕΝΝΥ ΜΠΟΥΛΟΥΤΖΑ

Εως πρότινος στην Ξάνθη είχαν μείνει μόλις δύο γιατροί από τους 20 που είχε συνολικά το πολυϊατρείο πριν από την ένταξή του στο ΠΕΔΥ. Ειδικότητες αυτών που έμειναν; Eνας οδοντίατρος και ένας ακτινολόγος.

Ολη η Κέρκυρα δεν έχει οφθαλμίατρο. Σε 23 νομούς της χώρας δεν υπάρχει παιδίατρος ούτε συμβεβλημένος με τον ΕΟΠΥΥ ούτε στις μονάδες του ΠΕΔΥ, που σημαίνει ότι οι γονείς πρέπει να απευθύνονται σε ιδιώτη γιατρό για τα προβλήματα υγείας των παιδιών τους.

Στη Μυτιλήνη από τους 40 γιατρούς της μονάδας, μετά τη δημιουργία του ΠΕΔΥ, έμειναν μόλις 5. Εκτοτε η μονάδα ενισχύθηκε με «ενέσεις προσωπικού» από άλλες μονάδες υγείας και σήμερα έχει 15 γιατρούς.

Αλλωστε, είναι το μοναδικό από τα πρώην ιατρεία του ΕΟΠΥΥ με 24ωρη λειτουργία και παράλληλα καλείται να αντιμετωπίσει και το «κύμα» των προσφύγων που έφταναν και συνεχίζουν να φτάνουν στο νησί. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο συγκεκριμένο ιατρείο αντιμετωπίζονται τουλάχιστον 30-40 περιστατικά που αφορούν πρόσφυγες σε καθημερινή βάση, που εκτός από ιατρική φροντίδα χρειάζονται και εργαστηριακές διαγνωστικές εξετάσεις. 

Το θετικό είναι ότι η συγκεκριμένη μονάδα έχει ένα απόλυτα λειτουργικό εργαστήριο. Δεν ισχύει το ίδιο για την πλειονότητα των εργαστηρίων των μονάδων πρώην ΕΟΠΥΥ - νυν ΠΕΔΥ. Τα μισά εργαστήρια έχουν κλείσει και όσα λειτουργούν κάνουν ελάχιστες εξετάσεις.

Την αγωνία τους για το μέλλον των μονάδων υγείας ΠΕΔΥ εξέφρασαν χθες οι εκπρόσωποι των γιατρών των μονάδων, που δηλώνουν ότι «ανασυντάσσουν τις δυνάμεις τους» για δυναμική αντίδραση. Οπως ανέφεραν, οι μονάδες καταρρέουν από την υποχρηματοδότηση και την υποστελέχωση, και επιπλέον καλούνται να σηκώσουν το βάρος περίθαλψης άνω των δύο εκατομμυρίων ανασφάλιστων πολιτών και των χιλιάδων προσφύγων. Μεταξύ άλλων, ζητούν να στελεχωθούν άμεσα με ιατρικό και λοιπό προσωπικό οι μονάδες, ενώ απορρίπτουν το σχέδιο του υπουργείου Υγείας για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας με τη δημιουργία ιατρείων γειτονιάς, που όπως λένε, παραπέμπουν στις ανάγκες της δεκαετίας του ’40 και του ’50.

Ειδικότερα, σύμφωνα με τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Επιστημονικού Υγειονομικού Προσωπικού ΕΟΠΥΥ-ΠΕΔΥ Παναγιώτη Ψυχάρη, από τους 5.500 γιατρούς που υπηρετούσαν στα πολυϊατρεία του ΕΟΠΥΥ, περίπου 3.000 απολύθηκαν κατά τη μετάβαση των ιατρείων στο ΠΕΔΥ και 300 έχουν ήδη συνταξιοδοτηθεί.

Ως αποτέλεσμα της δραματικής μείωσης των γιατρών είναι και το σταδιακό κλείσιμο-συγχώνευση των μονάδων: σχεδόν τέσσερις στις δέκα μονάδες έκλεισαν και από 350 σήμερα λειτουργούν 220.

Από τους 2.200 γιατρούς που έμειναν στις μονάδες, σχεδόν οι μισοί εργάζονται με ασφαλιστικά - δικαστικά μέτρα, διατηρώντας το ιατρείο τους, αλλιώς ενδεχομένως κάποιοι από αυτούς να είχαν επίσης αποχωρήσει.

Για όσους παρέμειναν στο ΠΕΔΥ, περίπου δύο χρόνια μετά τη δημιουργία του νέου συστήματος, ακόμα δεν έχει γίνει πράξη η μισθολογική και βαθμολογική εξομοίωσή τους με αυτούς του ΕΣΥ. «Οι υπόλοιποι 3.000 που απολύθηκαν περιμένουν εδώ και 15 μήνες τη “δικαίωση” από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ», τόνισε ο κ. Ψυχάρης, υπενθυμίζοντας ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ του 2014, όταν ήταν αντιπολίτευση, με την οποία δεσμευόταν ότι από τις πρώτες πράξεις που θα έκανε όταν θα γινόταν κυβέρνηση θα ήταν η επαναλειτουργία όλων των πολυϊατρείων με όλους τους γιατρούς.

Καταλήγοντας, ο κ. Ψυχάρης αναφέρθηκε στην επικείμενη –σύμφωνα με τα όσα προβλέπονται από το τρίτο μνημόνιο– αξιολόγηση των μονάδων Υγείας, ανά ειδικότητα γιατρών και ανά περιφέρεια.

«Ενα σύστημα που έχει αφεθεί στο έλεος της μιζέριας, δεν περιμένουμε να αξιολογηθεί θετικά. Το ενδεχόμενο αρνητικής αξιολόγησης θα σημάνει την πλήρη εκχώρηση της υγείας στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα», τόνισε.

[--->]