Πρώτο γκισέ Αριστερά

Ρε Μαξίμου, πόσα θες να μας τρελάνεις με τα non papers που βγάζεις κάθε τρεις και λίγο; Παλιά είχαν την κάποια αξία τους, τώρα έχουν καταντήσει αστεία φέιγ – βολάν για το πόσο καλό είναι το τρίτο Μνημόνιο σε σχέση με την πρόταση του Δεκεμβρίου 2014, τη γνωστή και ως «μέιλ Χαρδούβελη».

 

Κι αν πολλοί από εμάς έχουμε ακόμη συνειδησιακό πρόβλημα να μπούμε σε λογική σύγκρισης μέτρων που οδηγούν σε ύφεση, απολύσεις και αύξηση της ανθρωπιστικής κρίσης ας θυμηθούμε ποιος δεν είχε κανένα πρόβλημα στις 4 Ιουνίου 2015 να δηλώσει ότι τα μέτρα που περιείχε το μέιλ Χαρδούβελη ήταν λιγότερο επώδυνα από αυτά που πρότειναν οι «θεσμοί» στην κυβέρνηση Τσίπρα. Ιδού:

Πώς μπορεί, λοιπόν, η κυβέρνηση μέσω του υπουργού Εσωτερικών να δηλώνει ότι το μέιλ Χαρδούβελη περιείχε λιγότερο επώδυνα μέτρα από τα αρχικά που προτάθηκαν στην κυβέρνηση Τσίπρα και σήμερα η ίδια κυβέρνηση να πανηγυρίζει ότι δύο κοντέινερς προαπαιτούμενων που ψηφίστηκαν εν τάχει από τη Βουλή και ένα νέο τριετές μνημόνιο είναι επιτυχία; Είτε δεν ξέρει τι της γίνεται, είτε δεν την ενδιαφέρει να τη βλέπουμε σαν σουπιά να πετάει μελάνι για να κρύψει μια κατάντια που πια δεν μπορεί να κρυφτεί.

 

Κι ας ρίξουμε μία ματιά σε έναν άλλο λόγο πανηγυρισμών του Μαξίμου.

 

 Γράφει στο πανηγυρικό non paper της η κυβέρνηση πως ανάμεσα στα λοιπά κατορθώματά της είναι ότι «Αποτράπηκε η εκχώρηση των κόκκινων δανείων σε distress funds». Πρόκειται ξεκάθαρα για προσπάθεια εξαπάτησης, παραπλάνησης ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το. Τίποτα δεν αποτράπηκε. Θα είχε αποτραπεί κάτι μόνο αν απαγορευόταν η εκχώρηση των κόκκινων δανείων σε distress funds. Δεν συνέβη, όμως κάτι τέτοιο.

 

Η προσπάθεια εξαπάτησης έχει ως εξής: Οι δανειστές πρότειναν να εκχωρούν οι τράπεζες υποχρεωτικά τα κόκκινα δάνεια σε distress funds. Οι τράπεζες δεν το ήθελαν αυτό επειδή και οι τιμές ακινήτων είναι σκοτωμένες και τα distress funds δεν δίνουν πάνω από 8% της αξίας ενός κόκκινου δανείου για να το αγοράσουν.

 

Αυτό που κέρδισε η κυβέρνηση ουσιαστικά και στην πραγματικότητα είναι να έχει την επιλογή η τράπεζα να πουλάει τα κόκκινα δάνειά της όπου θέλει, αν θέλει, όσο θέλει και αν κάποτε στρώσει κάπως η αγορά να κερδίσει όσα περισσότερα μπορεί.

 

Αυτό κατάφερε στην πραγματικότητα το πρώτο τραπεζικό γκισέ αριστερά που θέλει να λέγεται κυβέρνηση και η μοίρα των δανειοληπτών συνεχίζει να βρίσκεται στα χέρια των τραπεζών οι οποίες ανά πάσα στιγμή μπορούν να τους πετάξουν στα κοράκια των distress funds.

 

Στο θέμα της πώλησης κόκκινων δανείων σε distress funds, μπορεί να κατατεθεί ως αντεπιχείρημα ότι αυτό είναι δύσκολο λόγω του ασαφούς νομοθετικού καθεστώτος που υπάρχει στη χώρα μας αλλά και του ιδιόρρυθμου ιδιοκτησιακού καθεστώτος των ελληνικών τραπεζών μετά την ανακεφαλαιοποίηση, με τη συμμετοχή του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

 

Καθόλου δύσκολο δεν είναι.

Οι δυσκολίες υπάρχουν για να ξεπερνιούνται.

Ρωτήστε και τον Μιχάλη Σάλλα πώς μπορεί να συμβεί αυτό. Άλλωστε και η Εθνική Τράπεζα πούλησε το 66% της «ΠΑΝΓΑΙΑ» στο fund «Invel Real Estate Partners» με τις ευλογίες του ΤΧΣ και όπως διαβάζω σήμερα, στο παρεάκι εισέρχεται και η MIG Real Estate. Αφήστε δε, ότι σύμφωνα με το τρίτο Μνημόνιο «Μεταξύ των στόχων του ΤΧΣ θα περιλαμβάνεται η διευκόλυνση της διαχείρισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων.» Λίγο – πολύ όλοι καταλαβαίνουμε τι σημαίνει αυτή η «διευκόλυνση της διαχείρισης».

 

Πανηγυρίζει, επίσης, η κυβέρνηση επειδή «Διασφαλίζεται η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, μέχρι του ποσού των 25 δισ.».

 

Τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών οι οποίες σύντομα θα χρειαστούν πέμπτη και έκτη, διότι είναι ρημάδια που απλώς ρουφάνε χρήμα το οποίο φορτωνόμαστε στις πλάτες μας εμείς. Γιατί πανηγυρίζει το Μαξίμου; Μα γιατί τις έσωσε για λίγο καιρό ακόμη. Αυτός δεν είναι γενικά ο ρόλος του Μαξίμου ανεξαρτήτως ενοίκων;

 

Διαβάζοντας πάντως τις αλλαγές στη λειτουργία των τραπεζών και στο «ανέγγιχτο» από το Κράτος που εξασφαλίζει σε αυτές και στο ΤΧΣ το τρίτο Μνημόνιο, αναρωτιέμαι γιατί δεν ενοχλείται η τόσο ευαίσθητη Ευρωπαϊκή Επιτροπή από τη διαρκή κρατική ενίσχυση προς τις τράπεζες ;

 

Με παραξενεύει αυτή η «διακριτικότητα» της Ε.Ε., διότι σύμφωνα με την αυστηρότατη πολιτική ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής απαγορεύονται έστω και «οι κρατικές εγγυήσεις που βελτιώνουν την πιστοληπτική ικανότητα μιας επιχείρησης έναντι των ανταγωνιστών της καθώς έτσι διασφαλίζεται ο ισότιμος και θεμιτός ανταγωνισμός των επιχειρήσεων στην εσωτερική αγορά της Ευρώπης».

 

Και στην περίπτωσή μας δε μιλάμε μόνο για κρατικές εγγυήσεις, αλλά για ζεστό χρήμα που ρέει από το Κράτος προς τις πλήρως ιδιωτικές τράπεζες.

 

 Επιλεκτικότατη τη βρίσκω την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η οποία σε άλλες περιπτώσεις κρατικής ενίσχυσης είτε παρενέβη απαγορευτικά είτε μας ρήμαξε στα πρόστιμα. Γνωστά όλα αυτά, αλλά καλό είναι να τα αναφέρουμε που και που για να θυμόμαστε τον όμορφο κόσμο, ηθικό, αγγελικά πλασμένο της Ευρώπης που τόσο λατρέψαμε.

 

Πανηγυρίζει η κυβέρνηση επειδή «Με την παρούσα συμφωνία, το σύνολο της χρηματοδότησης θα είναι 86 δισ., έναντι 4 δισ. που προέβλεπε η 5η αξιολόγηση».

 

Φορτώθηκε το χρέος της χώρας κατά 86 δισ. ευρώ και το Μαξίμου χαίρεται.

 

Ακατανόητο, κυρίως, επειδή όταν δανείζεσαι άλλα 86 δισ. δηλώνεις με τον πλέον επίσημο τρόπο ότι μπορείς να τα ξεχρεώσεις και διατυμπανίζεις ότι αναγνωρίζεις ως βιώσιμο το συνολικό χρέος σου.

 

Τα υπόλοιπα είναι θεωρία.

 

 Ποτέ δεν πήγε κάποιος να δανειστεί από τοκογλύφο επίσημο ή ανεπίσημο,να του είπε ότι δεν μπορώ να ξεχρεώσω αυτά που ήδη έχω δανειστεί από σένα κι ο τοκογλύφος να του έδωσε κι άλλα δάνειο.

 

Αναγνώριση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους είναι αυτά τα 86 δισ. και γρήγορα θα το βρούμε μπροστά μας.

 

Ο Αλέξης Τσίπρας μόλις τον Φεβρουάριο δήλωνε στο γερμανικό Stern «Δεν θέλουμε νέα δάνεια διάσωσης».

 

Προφανώς τον Φεβρουάριο ήταν ακόμη πολιτικός, στη συνέχεια άλλαξε καριέρα κι έγινε golden boy των ελληνικών τραπεζών. Άντε και εις ανώτερα.

[--->]

ΔΕΗ: ΣΥΡΡΙΚΝΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ !

ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΑΔΜΗΕ

«ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΤΑΙ» (ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΕΙΤΑΙ) Η ΑΓΟΡΑ ΦΥΣΙΚΟΥ ΑΕΡΙΟΥ

«Εντολή» να μειώσει δραστικά έως το 2020 το μερίδιό της στην αγορά λιανικής κάτω του 50% από το 98% σήμερα, δίνει στη ΔΕΗ το νέο Μνημόνιο.

Συγκεκριμένα, το νέο μνημόνιο προβλέπει ότι από το 2020 και μετά κανένας προμηθευτής ηλεκτρισμού δεν θα πρέπει να κατέχει μερίδιο πάνω από 50%, «φωτογραφίζοντας» στην ουσία τη ΔΕΗ, που σήμερα ελέγχει περίπου το 98% της αγοράς λιανικής.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο το μοντέλο που προκρίνει το μνημόνιο όσο και τα σχέδια που έχουν εκπονηθεί στο παρελθόν για άμεση διάσπαση, δημιουργία και πώλησης σε ιδιώτες της μικρής ΔΕΗ (30%), καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα, δηλαδή στη δραστική συρρίκνωση και ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, στόχος που είχε τεθεί εξαρχής από τους δανειστές προς όφελος της κερδοσκοπικής δράσης ιδιωτών στον συγκεκριμένο κλάδο.

Άμεσα μάλιστα η ΔΕΗ καλείται να παραχωρήσει σε ιδιώτες το 25% του μεριδίου που κατέχει στην αγορά. Αυτό θα γίνει μέσω ενός συστήματος που θα την υποχρεώνει να ξεκινήσει από τον Οκτώβριο να πουλά αποκλειστικά σε ιδιώτες, μέσω δημοπρασιών (μοντέλο NOME), σημαντικές ποσότητες από τη λιγνιτική και υδροηλεκτρική ενέργεια που παράγουν τα εργοστάσιά της.

Οι ιδιώτες θα μεταπωλούν την ενέργεια που θα αγοράζουν από τη ΔΕΗ σε πελάτες τους, νοικοκυριά ή βιομηχανίες, με στόχο να πάψει η ΔΕΗ να μονοπωλεί τον λιγνίτη και τα υδροηλεκτρικά, τις δύο πιο φθηνές πηγές καυσίμου για ηλεκτροπαραγωγή.

Εκτιμάται ότι από τα 7,4 εκατ. πελατών της ΔΕΗ, η εταιρεία θα δει να «μετακομίζουν» στους ιδιώτες ανταγωνιστές της κυρίως όσοι έχουν τις υψηλότερες καταναλώσεις, καθώς η πώληση ρεύματος σε αυτούς έχει τα υψηλότερα περιθώρια κέρδους και εκεί αναμένεται να στοχεύσουν με εκπτώσεις στο ρεύμα οι ιδιώτες προμηθευτές.

Αν το μέτρο των δημοπρασιών δεν καταφέρει να βελτιώσει τις συνθήκες ανταγωνισμού στην Ελλάδα, τότε θα «τεθούν σε εφαρμογή άλλα δομικά μέτρα», όπως αναφέρει η συμφωνία, υπονοώντας την πώληση της «μικρής ΔΕΗ». 

Ρητή ωστόσο αναφορά σε «μικρή ΔΕΗ» δεν υπάρχει στη συμφωνία, κάτι που επετεύχθη από την ελληνική πλευρά έπειτα από την προχθεσινή ολονύκτια διαπραγμάτευση στο Χίλτον. 

ΠΡΩΤΑ ΜΕΙΩΣΗ ΚΑΤΑ 25%

Τέσσερα είναι συγκεκριμένα τα βήματα που περιγράφονται στο νέο Μνημόνιο σχετικά με την υποχρεωτική «συρρίκνωση» του μεριδίου της ΔΕΗ :

• Το Σεπτέμβριο του 2015, οι ελληνικές αρχές θα πρέπει να συζητήσουν με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή τον σχεδιασμό του συστήματος δημοπρασιών ΝΟΜΕ, με στόχο να μειωθούν κατά 25% τα μερίδια λιανικής και χονδρικής αγοράς της ΔΕΗ και να πέσουν κάτω από το 50% έως το 2020.
  
• Οι τιμές στις οποίες θα γίνονται οι δημοπρασίες θα πρέπει να καλύπτουν το κόστος παραγωγής της ΔΕΗ και να συμμορφώνονται πλήρως με τους κανόνες της ΕΕ.
  
• Σε περίπτωση που δεν καταστεί δυνατή η επίτευξη συμφωνίας για το ΝΟΜΕ έως τα τέλη Οκτωβρίου 2015, τότε οι ελληνικές αρχές θα πρέπει να συμφωνήσουν με τους θεσμούς σε διαρθρωτικά μέτρα τα οποία θα εγκριθούν αμέσως, και θα οδηγήσουν στα ίδια αποτελέσματα που αναφέρονται ανωτέρω όσον αφορά τα μερίδια αγοράς και τα χρονοδιαγράμματα (σσ : εδώ «φωτογραφίζεται» η περίπτωση της Μικρής ΔΕΗ).
  
• Σε κάθε περίπτωση, έως το 2020 καμία επιχείρηση ηλεκτρισμού δεν θα μπορεί να παράγει ή να εισάγει, άμεσα ή έμμεσα, πάνω από το 50% της συνολικής ηλεκτρικής ενέργειας που παράγεται και εισάγεται στην Ελλάδα (σ.σ.: νομοθεσία που θα θεσπιστεί ως προαπαιτούμενο).
  

Στο μέτωπο του ΑΔΜΗΕ, το μνημόνιο μιλά για την ιδιωτικοποίησή του ή εναλλακτικά επαναλαμβάνει την ελληνική πρόταση, δηλαδή να παραμείνουν τα πάγιά του (δίκτυα, γραμμές) κατά 100% στην μητρική ΔΕΗ, και να μεταβιβαστεί σε μια νέα εταιρεία, εντελώς ανεξάρτητη από τη ΔΕΗ, μόνο η διαχείριση του συστήματος ηλεκτρισμού. 

Σε αυτήν την εταιρεία θα μπορούν εν συνεχεία να μπουν ιδιωτικά κεφάλαια, funds, Ασφαλιστικά Ταμεία, κλπ.

Τέλος, προβλέπεται η πλήρης απελευθέρωση της αγοράς φυσικού αερίου ως το 2018.

Τετάρτη 12 Αυγούστου 2015 

[--->]

Τσίπρα και του χρόνου (τώρα που πήρες το κολάί)

 Είπε ο Αλέξης μιλώντας στην Κ.Ε.  ότι αν είναι κανείς που πιστεύει ότι είναι το χειρότερο μνημόνιο αυτό που φέρνει, να βγει να το πει.

Λοιπόν: 1) Είναι το χειρότερο. Αυτά που προβλέπει η συμφωνία που υπέγραψε είναι τερατώδη και έρχονται κι άλλα, δεν το έχουμε δει ακόμα ολόκληρο το μνημόνιο.

         2) Είναι το χειρότερο γιατί το υπογράφει αυτός που έλεγε ότι υπάρχει εναλλακτική, διαψεύδοντας έτσι την ελπίδα. 

        3) Είναι το χειρότερο γιατί κάθεται πάνω σε άλλα δύο που παραμένουν και γιατί κανένα από τα απαξιωμένα κόμματα δεν θα μπορούσε να φέρει το τρίτο. 

        4) Ακόμα και αν δεν ήταν το χειρότερο, είναι ντροπή η Αριστερά που θα καταργούσε τα μνημόνια, να λέει τώρα “το μνημόνιό μου δεν είναι χειρότερο, είναι το ίδιο ή λίγο καλύτερο από των άλλων”».


[--->]

• σχόλιο από το Facebook: «Ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στην Κ.Ε. είπε ότι αν είναι κανείς που πιστεύει ότι είναι το χειρότερο μνημόνιο αυτό που φέρνει, να βγει να το πει. Λοιπόν: 1) Είναι το χειρότερο. Αυτά που προβλέπει η συμφωνία που υπέγραψε είναι τερατώδη και έρχονται κι άλλα, δεν το έχουμε δει ακόμα ολόκληρο το μνημόνιο. 2) Είναι το χειρότερο γιατί το υπογράφει αυτός που έλεγε ότι υπάρχει εναλλακτική, διαψεύδοντας έτσι την ελπίδα. 3) Είναι το χειρότερο γιατί κάθεται πάνω σε άλλα δύο που παραμένουν και γιατί κανένα από τα απαξιωμένα κόμματα δεν θα μπορούσε να φέρει το τρίτο. 4) Ακόμα και αν δεν ήταν το χειρότερο, είναι ντροπή η Αριστερά που θα καταργούσε τα μνημόνια, να λέει τώρα “το μνημόνιό μου δεν είναι χειρότερο, είναι το ίδιο ή λίγο καλύτερο από των άλλων”».

- See more at: http://www.e-dromos.gr/ahdonhs-274/#sthash.JCj0sidK.dpuf

Μνημόνιο λαιμητόμος με διαδικασίες εξπρές

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ

"Θηλιά" στο λαιμό του λαού θα αποτελέσει το νέο τρίτο μνημόνιο, το οποίο φαίνεται ότι λαμβάνει την τελική του μορφή, μετά και τις συνομιλίες μεταξύ της κυβέρνησης και του λεγόμενου κουαρτέτου των «θεσμών» που ολοκληρώθηκαν το πρωί της Τρίτης (11/8).

Το νέο μνημόνιο - έκτρωμα με τις δύο αρχικές δέσμες προαπαιτούμενων μέτρων, που σε γενικές γραμμές έχουν γνωστοποιηθεί, εκ των οποίων η μία θα νομοθετηθεί την Πέμπτη (13/8) προπαραμονή Δεκαπενταύγουστου (!!!) και η άλλη τον Οκτώβριο, θα επιφέρουν βαρύτατο πλήγμα, σχεδόν την χαριστική βολή, στην Ελλάδα, στην καταρρέουσα οικονομία και τον εξουθενωμένο λαό μας.

Το νέο μνημονιακό τέρας που συνομολόγησε η κυβέρνηση και φέρνει με αντιδημοκρατικές διαδικασίες εξπρές το Δεκαπενταύγουστο στη Βουλή για να μην υπάρξει ενημέρωση του λαού και προκληθούν «ανεπιθύμητες» κοινωνικές αντιδράσεις, δεν βρίσκεται απλώς σε διάσταση αλλά σε ριζική και απόλυτη αντίθεση με τις δεσμεύσεις και τους αγώνες του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ θα σηματοδοτήσει μεγάλες αλλαγές στη φυσιογνωμία, τα χαρακτηριστικά και τη μελλοντική πορεία του κόμματος.

Το εργοστάσιο της ...φούσκας

Τα πέντε τελευταία χρόνια οι Έλληνες έχουν στηθεί στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Τους κατηγορούν για τα πάντα: τεμπέληδες, σπάταλοι, επιπόλαιοι, ράθυμοι, σαλταδόροι, διεφθαρμένοι, είναι μερικά από τα επίθετα που τους προσάπτουν, προκειμένου οι δανειστές -και όχι μόνο-να δώσουν ηθικό άλλοθι στην πολιτική της σκληρής λιτότητας που επιβάλλουν.

Οι στατιστικές μπορεί να τους διαψεύδουν, αλλά ελάχιστη σημασία τους δίνουν. Σπουδαίοι διανοητές -όχι αριστεροί- βροντοφωνάζουν ότι οι πραγματικοί υπεύθυνοι δεν είναι οι Έλληνες, αλλά κάποιοι άλλοι που έστησαν με τη βοήθεια των σημερινών τιμητών της πολιτικής της εσωτερικής υποτίμησης "φούσκες", αλλά ουδείς τους δίνει σημασία.

Διεθνείς οργανισμοί-ακόμα και το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα- σε μελέτες που δημοσιεύουν, ομολογούν το ηθικό και οικονομικό αδιέξοδο των προγραμμάτων λιτότητας αλλά τις αγνοούν. Αισθάνεται κανείς ότι πλέον ζεί την περίοδο του απόλυτου ευτελισμού των ηθικών αξιών και της αλήθειας.

Και μα την αλήθεια, δεν χρειάζεται να ψάξει κανείς πολύ για να διαπιστώσει ότι την προηγούμενη -κυρίως- δεκαετία, στην ελληνική οικονομία κατασκευάσθηκαν  πολλές μικρές και μεγαλύτερες φούσκες.

Για παράδειγμα, η φούσκα των στεγαστικών δανείων που στηρίχθηκε σχεδόν στο σύνολό της σε δύο πυλώνες: στο φθηνό χρήμα και που εξασφάλιζαν οι ελληνικές τράπεζες από την αγορά χρήματος της Ευρώπης και σε μία τεχνητή αύξηση των τιμών.
Αν σε αυτά προσθέσει κανείς -και-την παντελή έλλειψη ελέγχων από τους αρμόδιους θεσμικούς φορείς των κανόνων που είχαν ήδη θεσπιστεί και αφορούσαν τους όρους και τις προϋποθέσεις χορήγησης των στεγαστικών, τότε έχει μπροστά του το τέλειο υπόδειγμα της κατασκευής  μίας "φούσκας χρέους".

Ανάλογη φούσκα στήθηκε και με τα λεγόμενα επιχειρηματικά δάνεια.
 Ασχολήθηκε άραγε κανείς όλα αυτά τα χρόνια, με το να ελέγξει τις εκτιμήσεις και τις αξιολογήσεις που έκαναν οι τράπεζες προκειμένου να ορίσουν την αξία των εγγυήσεων που δίδονταν προκειμένου να χορηγήσουν δάνεια εκατομμυρίων ευρώ, σε επιχειρήσεις που κατέρρευσαν με το πρώτο "μπουρίνι" της κρίσης;

Ασχολήθηκε άραγε κανείς με τη στρατηγική δημιουργίας "αέρα", μέσω εξαγγελιών που γίνονταν πρωτοσέλιδα στον οικονομικό τύπο και τα οποία ανέβαζαν πλασματικά-όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια- την εμπορική αξία εταιριών; Η αλήθεια είναι ότι μέχρι στιγμής, κανείς από τους φορείς που λειτουργούν και χρηματοδοτούνται από τον Έλληνα φορολογούμενο για να ελέγχουν την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς, δεν έχει ανοίξει τους "φακέλους".

Το ίδιο ακριβώς σενάριο υπάρχει και με την περίφημη καταναλωτική πίστη. Η Τράπεζα της Ελλάδος τουλάχιστον δέκα χρόνια πριν, είχε θεσπίσει εισοδηματικά κριτήρια προκειμένου να εγκρίνεται μία αίτηση χορήγησης καταναλωτικού δανείου. ΄

Εχει ερευνήσει κανείς, αν οι σχετικές νομοθετικές ρυθμίσεις εφαρμόζονταν από τις τράπεζες; ΄Εχουν ανακοινωθεί τα αποτελέσματα αυτών των ελέγχων; Έχουν επιβληθεί ποινές, για τη μη εφαρμογή αυτών των κανόνων;

Αν θελήσει κάποιος να βάλει βαθιά το μαχαίρι της έρευνας, θα διαπιστώσει ότι τελικά από αυτές τις φούσκες κέρδισαν όλοι, εκτός από αυτούς που σήμερα πληρώνουν το λογαριασμό. 

Αν ξεφυλλίσει κανείς τους απολογισμούς ελληνικών αλλά και ξένων τραπεζών, θα διαπιστώσει ποιοι πήραν μερίδιο από τα κέρδη.
΄Ελληνες και ξένοι.
Οι διοικήσεις, τα μεγαλοστελέχη, αλλά και οι μέτοχοι.
 Όλοι εκείνοι που σήμερα ατάραχοι και αλώβητοι από την κρίση, κατακεραυνώνουν τον απλό Έλληνα και επιβάλουν να πληρώσει το λογαριασμό από τις φούσκες που κατασκεύασαν.

Αν αυτό δεν είναι υποκρισία και ανηθικότητα, τότε δεν είναι τίποτα άλλο παρά: νεοφιλελευθερισμός.
[--->]