Άγριες και σκληρές οδομαχίες μεταξύ τουρκικών αστυνομικών δυνάμεων – στρατευμάτων και Κούρδων

Οι Τούρκοι επιτέθηκαν στην κουρδική Σιλώπη – Νεκροί και τραυματίες (φωτογραφίες)




Άγριες και σκληρές οδομαχίες μεταξύ τουρκικών αστυνομικών δυνάμεων – στρατευμάτων και Κούρδων πατριωτών, σπίτια να έχουν παραδοθεί στις φλόγες, νεκροί και τραυματίες, συνθέτουν έναν πρώτο απολογισμό στα όσα συνέβησαν την Παρασκευή -και ακόμα συμβαίνουν την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές- στην κουρδική πόλη Σιλώπη, στη νοτιοανατολική Τουρκία.
Η Σιλώπη βρίσκεται στη νοτιοανατολική Τουρκία (τουρκοκρατούμενο βόρειο Κουρδιστάν) ακριβώς δίπλα στα σύνορα της Τουρκίας με τη Συρία αλλά και το Ιράκ. Η ίδια η Σιλώπη είναι συνοριακό πέρασμα.
Στη Σιλώπη το Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν (PKK) είναι πανίσχυρο, αλλά όχι οποιοδήποτε PKK. Στη Σιλώπη υπάρχει μια από τις μαχητικότερες οργανώσεις της κουρδικής νεολαίας, το Πατριωτικό Επαναστατικό Κίνημα Νεολαίας YDG-H, που θεωρείται η νεολαία του PKK.
silopi1

 

Μέλη της Κουρδικής Νεολαίας στη Σιλώπη. Όπως βλέπετε οι νεολαίοι του YDG-H συνηθίζουν να διαδηλώνουν ένοπλοι. Ωστόσο, οι Κούρδοι διαψεύδουν πως έπιασαν τα όπλα στα επεισόδια της Παρασκευής.

Αυτοί οι νεολαίοι έχουν πρωτοστατήσει και στο παρελθόν σε δυναμικές διαδηλώσεις ενάντια στο τουρκικό κράτος, ενώ στις 7 Νοεμβρίου 2014 είχαν ανακηρύξει την αυτονομία της Σιλώπης από την Τουρκία (δείτε βίντεο και φωτογραφίες εδώ: Αυτόνομη ανακήρυξαν οι Κούρδοι και την Σιλώπη).

Σύμφωνα με τα όσα μεταδίδουν τα τουρκικά Μέσα και η αξιοπιστία τους ελέγχεται, 3 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 7 τραυματίστηκαν, συμπεριλαμβανομένων και δύο αστυνομικών, στις οδομαχίες που διεξήχθησαν στη Σιλώπη την Παρασκευή. Σύμφωνα με κουρδικές πηγές στο Twitter οι νεκροί είναι περισσότεροι.

Τα επεισόδια ξεκίνησαν όταν η Αστυνομία ξεκίνησε στις 05.30 τα ξημερώματα της Παρασκευής επιχείριση ενάντια στα μέλη του PKK και της νεολαίας YDG-H στη συνοικία Μπαρίς της Σιλώπης, η οποία βρίσκεται κοντά στα σύνορα με το Ιράκ.
silopi2

 

Πυκνοί καπνοί αναδύονταν από κτίριο στο κέντρο της Σιλώπης, την ώρα που μαίνονταν οι οδομαχίες την Παρασκευή.

Οι Κούρδοι πατριώτες είχαν αποκλείσει τη συνοικία με οδοφράγματα και με χαρακώματα.
Όταν οι Τούρκοι προσπάθησαν να εισέλθουν στη συνοικία ισχυρίζονται ότι δέχθηκαν πυρά από Κούρδους.
Στη συνέχεια ξέσπασαν μάχες που είχαν τις παραπάνω απώλειες, σύμφωνα με τα τουρκικά Μέσα και τις τουρκικές Αρχές.
Ο ένας Τούρκος αστυνομικός νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση.

kourdos_nekros Ο 17χρονος Κούρδος που σκοτώθηκε από την τουρκική Αστυνομία την Παρασκευή στη Σιλώπη. Οι φωτογραφίες του έχουν πλημμυρίσει το Twitter.

Οι τρεις νεκροί Κούρδοι, που όλοι παραδέχονται, είναι ένα 17χρονο αγόρι, ένας 27χρονος και ένας 58χρονος.

kourdisses 

 Συγγενείς ενός από τους νεκρούς των επεισοδίων θρηνούν έξω από την είσοδο του νεκροτομείου, όπου περιμένουν να πάρουν τον νεκρό τους για να τον θάψουν.

Ένας Κούρδος βουλευτής στην Τουρκική Βουλή, ο Φαϊσάλ Σαριγιλντίζ (Faysal Sariyildiz) μιλώντας στους δημοσιογράφους είπε ότι οι νεκροί Κούρδοι δεν ήταν μέλη του PKK αλλά πολίτες που σκοτώθηκαν από τις τουρκικές δυνάμεις καταστολής.
silopi5

Στην επίθεση της τουρκικής Αστυνομίας στην «ταμπουρωμένη» συνοικία συμμετείχαν, σύμφωνα με τον παραπάνω βουλευτή, εκατοντάδες Αστυνομικοί με τεθωρακισμένα οχήματα, οι οποίοι άνοιξαν πυρ πάνω στους αμάχους κατοίκους της περιοχής.
sfaires_kalykes

 

 Οι Κούρδοι φωτογράφισαν αυτό τον σωρό από κάλυκες και ισχυρίζονται ότι όλες αυτές οι σφαίρες ρίχτηκαν πάνω τους από την τουρκική Αστυνομία.

silopi3

  Οι δρόμοι φλέγονταν αλλά και κτίρια είχαν παραδοθεί στις φλόγες.

Οι Κούρδοι κατηγορούν τους Τούρκους Αστυνομικούς ότι έμπαιναν σε σπίτια, τους έβαζαν φωτιά αλλά και με βαρέα πυρά κατέστρεφαν κτίρια.
Ανάρτησαν μάλιστα στο Twitter και φωτογραφίες που δείχνουν τις καταστροφές που προξένησαν οι Τούρκοι. Οι εικόνες είναι από εμπόλεμη ζώνη.

silopi4
silopi6 

[--->] 

Επίσης :  Η Τουρκία παρέδωσε 6 Κούρδους μαχητές του YPG στην Αλ Κάιντα
-

«Παραιτήσαμε» τον γγ Δημόσιας Περιουσίας γιατί έψαχνε σκάνδαλο με 28 ακίνητα του Δημοσίου»


 Και όχι μόνο γιαυτό,όπως μπορούμε να δούμε στο [10]


''Την παραίτηση του, συνοδευμένη από πολλά υπονοούμενα, υπέβαλε ο Γενικός Γραμματέας Δημόσιας Περιουσίας Δημήτρης Κλούρας, πέντε μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του μετά από απαίτηση του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών Τρ. Αλεξιάδη.


Όπως αναφέρει σε ανακοίνωση που εξέδωσε ο κ. Κλούρας, του ζητήθηκε να παραιτηθεί σε μια στιγμή που διερευνούσε μεταξύ άλλων την υπόθεση των 28 ακινήτων που ανήκαν στο Δημόσιο και στη συνέχεια, αφού πωλήθηκαν σε ιδιώτες με αξία πολύ κατώτερη της αντικειμενικής, μισθώθηκαν από το Δημόσιο με άκρως ετεροβαρείς γι’ αυτό όρους (υπόθεση “sales and lease back”).


 
''Μεταξύ των διερευνούμενων υποθέσεων, είναι και η γνωστή πλέον υπόθεση των 28 ακινήτων, που ανήκαν στο Δημόσιο και στη συνέχεια, αφού πωλήθηκαν σε ιδιώτες με αξία πολύ κατώτερη της αντικειμενικής, μισθώθηκαν από το Δημόσιο με άκρως ετεροβαρείς γι’ αυτό όρους (υπόθεση “sales and lease back”).
Σ’ αυτό το σημείο αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω τη βαθύτατη λύπη μου, διότι εντός των επόμενων ολίγων ημερών θα ολοκληρωνόταν, όπως είχα αρμοδίως (προφορικώς και εγγράφως) ενημερώσει τον Αναπληρωτή Υπουργό Οικονομικών, κ. Τρ. Αλεξιάδη, η έρευνά μας σε σχέση με τη συγκεκριμένη υπόθεση των 28 ακινήτων, καθώς και η σύνταξη σχετικού γνωμοδοτικού πορίσματος, με καταγραφή σημαντικότατων ευρημάτων, τα οποία θα έπρεπε να γνωστοποιηθούν στη Δικαιοσύνη και στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους. Δυστυχώς, και όλως περιέργως, το αιφνίδιο και επιτακτικό αίτημα για υποβολή της παραίτησής μου, οδηγεί στην αδυναμία ολοκλήρωσης του όλου εγχειρήματος. Σε κάθε περίπτωση, ελπίζω στην ανάληψη σχετικής πρωτοβουλίας από το νέο Γενικό Γραμματέα Δημόσιας Περιουσίας.''
Και αμέσως μετά : 

10. Με αφορμή, τέλος, τις διεξαγόμενες διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους δανειστές της χώρας και ιδίως σ’ ό,τι αφορά στο κεφάλαιο της Δημόσιας Περιουσίας οφείλω να επισημάνω τον κίνδυνο να επαναληφθούν και μάλιστα σε χειρότερο βαθμό τα λάθη του παρελθόντος.

Η ανησυχία μου ενισχύεται από το γεγονός, ότι γίνονται οι σχετικές διαπραγματεύσεις, ερήμην της Γενικής Γραμματείας Δημόσιας Περιουσίας και των εμπειρότατων στελεχών – υπαλλήλων της. Οι όποιες διαπραγματεύσεις σχετικά με τη Δημόσια Περιουσία εμπλέκουν αποκλειστικά το Τ.Α.Ι.Π.Ε.Δ. Πλην όμως, εάν είναι να επαναληφθούν φαινόμενα ετεροβαρών για το Δημόσιο συμβάσεων, όπως αυτές των 28 ακινήτων, που ανήκαν στο Δημόσιο, καθώς και άλλων, που δεν έχει νόημα να τις απαριθμήσω, τότε η ζημία για το ελληνικό Δημόσιο θα είναι μεγίστη και ενδεχομένως μη αναστρέψιμη.

Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να αποφευχθεί η υποθήκευση των περιουσιακών στοιχείων της χώρας, πολλώ δε μάλλον, όταν έχει ομολογηθεί, ότι τα μέτρα, τα οποία λαμβάνονται ενδέχεται να μην αποδώσουν τα αναμενόμενα. Πρέπει, επίσης, να μην αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο τα αστικά ακίνητα με τις παράκτιες – παρόχθιες και δασικές εκτάσεις της χώρας (υγρότοποι, δασικές εκτάσεις, κλπ), καθώς και με τις κατάλληλες για αγροτικές καλλιέργειες εκτάσεις του Δημοσίου. Αυτές οι εκτάσεις, οι οποίες διέπονται από ειδικό προστατευτικό καθεστώς και παράλληλα αποτελούν το συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας, πρέπει να εξαιρούνται από κάθε είδους εκποίησης και να επιλέγεται η μορφή της ήπιας ανάπτυξης.

Ίσως δεν έχει γίνει αντιληπτό, αλλά η Δημόσια Περιουσία, δύναται να αποτελέσει μοχλό μεγάλης ανάπτυξης για τη χώρα μας, χωρίς καν να επιλεγεί η άρον άρον εκποίησή της. Το δε μεγάλο πλεονέκτημα των εσόδων, που προέρχονται από την προστασία, ανάδειξη και ορθή αξιοποίηση της Δημόσιας Περιουσίας, είναι, ότι αυτά δεν θα προέρχονται από τη φορολογία των πολιτών.

Περισσότερα  στο http://kollectnews.org
-

ΣΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Σημείο πρώτο: Δεν υπάρχει διάδοχη κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν γίνουν σύντομα εκλογές το πιο λογικό και πιθανό είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας (ή ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, αν προτιμάτε) θα τις κερδίσουν, θα είναι πρώτο κόμμα. Ωστόσο εξ ίσου λογικό και πιθανό είναι ότι σύντομα ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας θα έχουν την τύχη των προκατόχων τους. Αντί για σωτηρία θα προσθέσουν νέα δυστυχία. Είναι μοιραία η άμεση αντιπαράθεση με τον κόσμο. Οι ίδιες αιτίες θα προκαλέσουν τα ίδια αποτελέσματα. Θα φύγουν κακήν κακώς.

Η κυβέρνηση εναποθέτει ελπίδες στη μείωση του χρέους. Ελπίζει, δηλαδή, ότι οι ΗΠΑ, για δικούς τους λόγους, θα επιβάλλουν στη Γερμανία να αποδεχθεί ονομαστική μείωση του χρέους. 
Είναι τουλάχιστον αμφίβολο. Αλλά ακόμα και έτσι η στρατηγική καθυπόταξης της Ελλάδας, μέσω λιτότητας, δεν θα αλλάξει, τα μέτρα δυστυχίας δεν θα μειωθούν, όπως φαντασιώνεται η κυβέρνηση.

Το αμερικανόπνευστο ΔΝΤ ζητάει τα πιο σκληρά μέτρα και η λιτότητα είναι η πολιτική του Βερολίνου για όλη την ΕΕ, όχι μόνο για την Ελλάδα. 

Δεν θα γλιτώσουμε από την βάναυση συμπεριφορά του Βερολίνου και θα παραμείνουμε στην απόλυτη εξάρτηση από την Ουάσιγκτον, τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα. 

Η σημαντικότερη παροχή της κυβέρνησης ήταν η ελπίδα για αξιοπρέπεια. Το δημοψήφισμα το επιβεβαίωσε αλλά η κυβέρνηση την έκαψε. Ο κόσμος και η κυβέρνηση δεν είναι πια συναγωνιστές, στις σχέσεις τους έχει φωλιάσει, στην καλύτερη περίπτωση, το σαράκι της δυσπιστίας ενώ υπάρχει και απροκάλυπτη οργή επειδή αγνοήθηκε το δημοψήφισμα. Οι εκλογές θα δώσουν μια τυπική νομιμότητα αλλά θα εντάξουν τον ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Τσίπρα απροκάλυπτα στο μνημονιακό στρατόπεδο-θα υποχρεωθεί να κυβερνήσει με τους μνημονιακούς.

Σημείο δεύτερο: Το τρίτο Μνημόνιο δεν οφείλεται σε κάποια μετάλλαξη και μάλιστα απρόσμενη του ΣΥΡΙΖΑ. Η σύνθεση της ηγετικής ομάδας, στο κόμμα και, ιδίως, στην κυβέρνηση, προδιέγραφε όρια, περιθώρια και νοοτροπίες. Οι παλαιοί, προέλευσης ΚΚΕεσωτ, και οι νέοι, εκ του εξωτερικού, συνέπιπταν στο γενικό τους προσανατολισμό, πολιτική Ρέντσι αλά ελληνικά.

Αλλά το βάρος της Ρώμης απέχει παρασάγγας από την ελαφρών βαρών Αθήνα. Η εντολή για «σχέδιο Β» δόθηκε αλλά εγκαταλείφθηκε.
Είτε λόγω δεσμεύσεων, υποσχέσεων, απειλών, εκβιασμών, είτε επειδή προσωπικά ο πρωθυπουργός δεν τόλμησε.
Προφανώς αλλιώς το είχε φανταστεί (ή φαντασιωθεί) κι αλλιώς το πράγμα του προκύπτει. 

Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι η ιστορική αριστερά, τότε στον Πόλεμο και τώρα στην ειρήνη, αποδείχθηκε, εν συνόλω, ανεπαρκής. Ανέβηκε, ξεθυμασμένη πλέον, στην κυβέρνηση για να ψάλλει όχι το κύκνειο άσμα της αλλά τη νεκρώσιμη ακολουθία της προτού καταχωρηθεί και τυπικά στο Αρχείο της Ιστορίας. 

Σημείο τρίτο: Δεν ισχύει ο γενικός αφορισμός «η ΕΕ δεν μετασχηματίζεται». Προφανώς η ΕΕ δεν μετασχηματίζεται από καπιταλιστικό σε σοσιαλιστικό σχήμα. Σήμερα, όμως, δεν είναι αυτό στην ημερησία διάταξη. Όσοι νομίζουν ότι το άμεσα ζητούμενο είναι ο (απροσδιόριστος) σοσιαλισμός δεν έχουν πλήρη επαφή με την πραγματικότητα. 

Η εφαρμοστέα πολιτική στην ΕΕ εξαρτάται από τους εκάστοτε συσχετισμούς ισχύος των Εθνών-Κρατών που τη συγκροτούν. Η ΕΕ δεν είναι στατικός σχηματισμός, δοσμένος δια παντός, ακριβώς επειδή τη συγκροτούν Έθνη-Κράτη με αντιτιθέμενα συμφέροντα. Άλλοι συσχετισμοί μεταξύ τους επιφέρουν άλλες πολιτικές. Το αν πως και πότε θα δημιουργηθούν διαφορετικοί συσχετισμοί είναι άλλο ζήτημα και εξαρτάται κυρίως από δυο παράγοντες: Ο ένας είναι η λαϊκή δυναμική σε κάθε χώρα. Σήμερα οι αντιδράσεις των λαϊκών δυνάμεων περιορίζονται σε μερικές ευρωπαϊκές χώρες, είναι χαμηλής έντασης και πολιτικά διάσπαρτες-Γκρίλο, Λεπέν, ΣΥΡΙΖΑ, Ποδέμος. 

Η αλληλεγγύη των ευρωπαϊκών λαών είναι σε πολύ χαμηλό επίπεδο, η επιρροή της στις εξελίξεις είναι πρακτικά ανύπαρκτη. Ο άλλος παράγων είναι ότι νέοι συσχετισμοί ισχύος στην ΕΕ μπορεί να δημιουργηθούν μόνο αν σε ισχυρά ευρωπαϊκά Έθνη-Κράτη κυβερνήσουν δυνάμεις αντίθετες στη Γερμανική κυριαρχία, ουσιαστικά μιλάμε για την Ιταλία και ιδίως τη Γαλλία, χωρίς αυτήν ΕΕ δεν υπάρχει. Μόνο η σύμπτωση, στην κυβέρνηση, του κοινωνικού και του εθνικού παράγοντα μπορεί να αλλάξει τους σημερινούς συσχετισμούς στην ΕΕ.


Η στρατηγική του «καταλύτη» (μια σπίθα βάζει φωτιά στον κάμπο) όπου η μικρή Ελλάδα θα ανέτρεπε την καθεστηκυία τάξη στην ΕΕ δεν πέτυχε-αν υποθέσουμε ότι δεν ήταν μόνο λόγια του αέρα οι σχετικές διακηρύξεις. 

Θα μπορούσε να πετύχει; Ίσως ναι. Αλλά δεν έγινε. Υπάρχουν ακόμα περιθώρια, στην Ελλάδα, να πετύχει; Ποτέ μη λες ποτέ αλλά είναι πλέον πολύ δύσκολο. Εκτός αν υπάρξουν απροσδόκητες, αλλά μη αποκλειόμενες, ριζικές ανατροπές στο ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον. Δεν είναι κούφια ελπίδα αλλά δεν είναι και ζώσα πραγματικότητα, ορατή προοπτική αυτή τη στιγμή. 


Σημείο τέταρτο: Η μάχη θα είναι μακρά για αξιοπρέπεια και τελικά ανεξαρτησία, ο στόχος δεν αλλάζει. Οι αντιμνημονιακές δυνάμεις, στο πολιτικό/κομματικό πεδίο, αν συγκροτηθούν ενιαία μπορεί να περάσουν τον κάβο, οι λαϊκές δυνάμεις είναι υπαρκτές και θα ακολουθήσουν αν δουν τόλμη, φρόνηση, εμπιστοσύνη στον κόσμο, ανοιχτές πόρτες και όχι κλειστές οργανώσεις. 

Ο «κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ» δεν είναι μνημονιακός, το δημοψήφισμα το απόδειξε. Το σύνθημα έξω από το ευρώ δεν είναι πανάκεια, το κλειδί της πόρτας του παραδείσου. Είναι απλώς μια πολιτική επιλογή, απάντηση σε μια κατάσταση ανάγκης. Η επιλογή είναι ευάλωτη σε κριτικές όσο δεν καλύπτει με επάρκεια, σαφήνεια και πληρότητα τις κρίσιμες πλευρές, οικονομικές και γεωπολιτικές. 

Η αθέτηση των υποσχέσεων αυξάνει τη δυσπιστία και απαιτεί, αντίστροφα, ρεαλισμό. Όσοι όταν ακούν «ρεαλισμός» καταλαβαίνουν «συμβιβασμός» ας ανοίξουν το λεξικό του Μπαμπινιώτη. Και λίγος Θουκυδίδης δεν θα έβλαπτε.
-
Ετικέτες ,

"Όργιο" με το ΣΔΟΕ που προπηλακίστηκε σε πανηγύρι, "μούγκα" για το μαύρο πετρέλαιο των ΕΛΠΕ

Από το πρωί έχουν ξεσαλώσει όλα τα συστημικά ΜΜΕ, κυρίως ιντερνετικά, με την είδηση, ότι κλιμάκιο του ΣΔΟΕ, που ήθελε να ελέγξει επαγγελματίες σε πανηγύρι στην Ρόδο, εκδιώχθηκε από τον κόσμο, και δεν έκανε την δουλειά του...(Όλη η είδηση, ΕΔΩ). 
 
Τέτοιες ειδήσεις μπορεί να αναπαράγεται από πολλούς φίλους, για χαβαλέ, αλλά περνιέται έξυπνα από την ολιγαρχία στην χώρα, περνώντας διακριτικά το μήνυμα (που μας περνούν από το 2010) ότι για την χρεοκοπία τη χώρας, φταίνε στον ίδιο βαθμό ΟΛΟΙ....Τι και αν ο άλλος που έβγαζε ένα εκατομμύριο την μέρα δεν πλήρωνε φόρους, το μήνυμα ήταν ότι ο τυροπιτάς που δεν έκοβε αποδείξεις, και ο πανηγυριτζής που πούλαγε μαύρα 30 σουβλάκια, είχαν την ίδια ευθύνη για την χρεοκοπία τη χώρας, με τον πρώτο.
Εδώ και δύο μέρες, όμως, στην μούγκα, πέρασε η είδηση (που μετέδωσε, προς τιμήν της η "Εφημερίδα των Συντακτών"), σύμφωνα με την οποία τα ΕΛΠΕ, πιάστηκαν να μεταφέρουν "μαύρα" πετρέλαιο.....

 Σε όσους δεν το έχουν πάρει χαμπάρι, μιλάμε για το λαθρεμπόριο καυσίμων που κοστίζει στο Δημόσιο κάτι δις ευρώ το χρόνο, όχι τα ψίχουλα με τις αποδείξεις, που δεν κόβονται, που μας πλασάρουν. Αλλά βέβαια, πίσω από τις χαμένες αποδείξεις των τυροπιτών, βρίσκονται άσημοι επαγγελματίες, ενώ πίσω από το λαθρεμπόριο καυσίμων, βρίσκονται τρανταχτά ονόματα της οικονομικής ζωής του τόπου (που έγιναν "τρανταχτά" ακριβώς, εξαιτίας αυτών των παρανομιών), και για αυτό τέτοιες υποθέσεις, όπως της Ελευσίνας, περνάνε στην αφάνεια!

 Βαράτε, με μουσικές, βιολιτζίδες στα πανηγύρια, και  στείλτε το ΣΔΟΕ, στις εγκαταστάσεις των ΕΛΠΕ, κατευθείαν, ήρεμα και πολιτισμένα, την επόμενη φορά!

* Θυμάμαι προχθές τον "Αριστερό" (ο θεός να τον κάνει) Σταθάκη, να μιλάει για τα δικαιώματα των εφοπλιστών, και την διασφάλιση της κερδοφορίας τους, και τρελαίνομαι...
-

Αν

 Γράφει η Πέπη Ρηγοπούλου
 Αν πράγματι η τιμή πώλησης για σαράντα χρόνια των 14 κερδοφόρων αεροδρομίων της χώρας μας στην εταιρεία του γερμανικού δημοσίου Fraport είναι 1,234 δισ., τότε γιατί το Ελληνικό Δημόσιο δεν εισπράττει το 1,4 δισ. ΦΠΑ που χρωστά η επίσης γερμανική εταιρεία Hochtief, που εκμεταλλεύεται το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος», για να μην πουλήσει τα άλλα σε αυτή την εξευτελιστική τιμή;

Μήπως ο νέος υπουργός Οικονομικών, που δήλωσε ότι δεν θα αφήσει κανέναν «να βάλει τον ΦΠΑ στην τσέπη του», θα έπρεπε να ξεκινήσει από την εταιρεία αυτή;

Αν χρειαστούν και πάλι, όπως στην περίπτωση του PSI, είκοσι πέντε ή όσα εκατομμύρια για την πρόσληψη χωρίς διαγωνισμό συμβούλων, προκειμένου να γραφτούν οι όροι των νέων συμβολαίων με τους δανειστές, γιατί να μη χρησιμοποιηθούν εμπειρογνώμονες από το Ελληνικό Δημόσιο ή και από αλλού, που θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αμισθί ή με ένα λιγότερο ληστρικό μίσθωμα;

Αν, δηλαδή, για να διαλύσεις ένα κράτος χρειάζεσαι τόσα χρήματα, γιατί δεν τα χρησιμοποιείς για να το ξανακτίσεις;

Οι απορίες αυτές είναι δύο από τις πολλές που ζητούν επειγόντως απάντηση. Αντίθετα, η συζήτηση για άλλα θέματα έχει αποκτήσει τα χαρακτηριστικά ποδοσφαιρικού αγώνα μεταξύ φανατικών οπαδών, που θέλουν πάση θυσία να εξοντώσουν τον αντίπαλο.

Σχέδια Β, Γ και Δ, εξόδου από το αδιέξοδο χαρακτηρίζονται περίπου ως πράξεις εσχάτης προδοσίας, ενώ άλλα αποκαλύπτονται ως μη όφειλαν, την ίδια ώρα που οι δανειστές για ακόμη μία φορά παίζουν με την υπογραφή ή μη της συμφωνίας. Το παιχνίδι τρόμου συνεχίζεται μονότονα.

 Ο καταραμένος λαός συνεχίζει να πληρώνει για τις υποτιθέμενες ανομίες του, ενώ οι επιτηρητές πολλαπλασιάζονται.
 
 Η τρόικα έβγαλε και άλλο κεφάλι.
 
  Όμως αυτό δεν μας ενδιαφέρει. Το βλέπουμε ακομπλεξάριστα, σαν μια φυσιολογική διαδικασία συνεργασίας με τους «θεσμούς». Που ελέγχουν τα πάντα.

Σκέφτομαι την αίσθηση εξουσίας που θα νιώθουν οι άνθρωποι αυτοί με τους τεράστιους μισθούς, αλλά πιο πολύ ακόμα με την ενσωματωμένη τιμωρητική αντίληψη. Είναι η ρομφαία των κυρίων του κόσμου αυτού, που τη θεωρούν πιο ισχυρή και αποτελεσματική από εκείνην του άλλου κόσμου.

Αίσθηση που γίνεται πιο έντονη λόγω της παντελούς αδυναμίας ή αδιαφορίας να γνωρίσουν τους πραγματικούς ανθρώπους και την πραγματική ζωή αυτής της χώρας. Μέσα από τα ασφαλή αυτοκίνητά τους, βλέπουν τα μυρμήγκια γύρω τους να μιλούν μια ακατανόητη γλώσσα, να συνεχίζουν να πίνουν καφέ, να συνεχίζουν να γεμίζουν τις πλατείες και τους δρόμους, αμετανόητοι κάτοικοι μιας υπαίθριας χώρας.

Σε άλλους καιρούς, οι τότε επικυρίαρχοι χρησιμοποιούσαν ανθρώπους οι οποίοι, αν δεν αγαπούσαν, τουλάχιστον γνώριζαν τον τόπο αυτό και μιλούσαν τη γλώσσα του.

Αυτό που ζούμε σήμερα όλοι θα μπορούσε να ονομαστεί «σουρεαλιστικό», αποκλειστικά με την έννοια που έδιναν στον σουρεαλισμό οι αντίπαλοί του: Κάτι όχι απλώς ακατανόητο, αλλά και απολύτως αδιάφορο να καταστεί κατανοητό για αυτούς που το υφίστανται.

Επειδή όμως τελευταία έχει εμφανιστεί ο όρος σουρεαλιστικός/ σουρεαλιστική στο προσκήνιο της πολιτικής μας ζωής, προσθέτω πως η λέξη αυτή θα έπρεπε να χρησιμοποιείται μετά λόγου γνώσεως: Το ένα από τα δύο βραβεία Νόμπελ, με τα οποία τιμήθηκε η Ελλάδα, δόθηκε σε έναν σουρεαλιστή, τον Ελύτη.

Σε αυτόν, τον όντως σουρεαλισμό, θα μπορούσαν να αναγνωριστούν ισοδύναμοι ο συνειδητός και ο ασυνείδητος λόγος του ανθρώπου, μέσα από μια νέα σύνθεση, θεμελιωμένη στον ρεαλισμό των βιωμένων πραγμάτων.

Αν αυτό συνέβαινε, θα μπορούσε ίσως να υπάρξει μια έξοδος από την ασκήμια του ακατανόητου και μία έλευση αυτού που είναι η επιθυμία κάθε ανθρώπου και που την εκφράζει ο Αχιλλέας στην Νέκυια: «Να ζούσα, και ας ήμουν ο έσχατος των ανθρώπων». Αυτή την ανάγκη για ζωή δεν μπορεί να μας την ληστεύουν.

[--->]
-
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)