Αρνηθείτε να βομβαρδίσετε το Ιράν

Έκκληση στους ισραηλινούς πιλότους να αξιολογήσουν  εάν πρέπει να αρνηθούν να συμμετάσχουν σε μια επίθεση εναντίον των πυρηνικών εγκαταστάσεων στο Ιράν δόθηκε  στη δημοσιότητα αυτές τις ημέρες από ισραηλινή ιστοσελίδα. Ένα άλλο site αποκαλύπτει τα ονόματα 100 πιλότων της πολεμικής αεροπορίας του Ισραήλ που έχουν συμμετάσχει σε βομβαρδισμούς στη Γάζα, στη Δυτική Οχθη και το Λίβανο.

Οι συντάκτες της έκκλησης υπενθυμίζουν στους πιλότους ότι τώρα καλούνται να πάρουν μια απόφαση μεγάλης ηθικής αξίας. Μια επίθεση, προειδοποιούν, θα μπορούσε να αποδειχθεί πολιτικά και στρατιωτικά αντιπαραγωγική. Μπορεί επίσης να εκθέσει σε επικίνδυνη ακτινοβολία τους ιρανούς άμαχους.

Οι πιλότοι, που υπογράφουν την έκκληση, που δημοσιεύετε στην ισραηλινή σελίδα http://www.atzuma.co.il/tayasim έχουν καθήκον να σταθμίσουν το ενδεχόμενο να αρνηθούν να συμμετάσχουν  σε μια επίθεση που "από πολλές πλευρές είναι τυχοδιωκτική", ακόμη και αν αυτό σημαίνει να εγκαταλείψουν τη στρατιωτική σταδιοδρομία τους ή σοβαρή πειθαρχική ποινή.

"Δεν ξέρουμε τα ονόματα σας, γι 'αυτό απευθυνόμαστε σε σας δημόσια," λένε οι συντάκτες της έκκλησης, που έχει ήδη υπογραφεί από εκατοντάδες ανθρώπους.

Χθες, μια άλλη ιστοσελίδα, φιλο-παλαιστινιακή η http://www.freepalestinemovement.org/pilots.html  δημοσίευσε, χωρίς βέβαια να αποκαλύψει τις πηγές της, την έκκληση στους ισραηλινούς πιλότους που δημοσιεύετε στην ισραηλινή ιστοσελίδα καθώς και λίστα με ονόματα 100 ισραηλινών πιλότων της πολεμικής αεροπορίας. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα, οι πιλότοι αυτοί "ευθύνονται για μαζικές καταστροφές" στη Γάζα, στη Δυτική Όχθη και το Λίβανο. Ισραηλινός στρατιωτικός εκπρόσωπος απάντησε ότι η λίστα περιέχει πολλά λάθη και τη θεωρεί ως μια προσπάθεια παρεμπόδισης  "του  δικαιώματος  του Ισραήλ στην αυτοάμυνα".

Ο ισραηλινός Τύπος, εν τω μεταξύ, θεωρεί πολύ πιθανό ο Νετανιάχου το φθινόπωρο να προχωρήσει σε στρατιωτική επίθεση, εναντίον των ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων, παρά τον μεγάλο σκεπτικισμό που επικρατεί στη στρατιωτική ηγεσία του Ισραήλ  και τις υπηρεσίες ασφαλείας του.

πηγές : 1.    [--->]   

            2.   [--->]

            3.   [--->]

Sunday, August 12, 2012

The Free Palestine Movement has received the following statement and data anonymously.  Please note that the data are very limited in scope, comprising no more than identification and sometimes photographs.  The statement alleges that the below-named individuals are active duty Israeli Air Force pilots that have apparently participated in war crimes.

A web search provides some corroboration of the data and until now we have found no discrepancies.  However, since the data are so limited, we recommend its use to gather more information, possibly including questioning and potential prosecution of the named individuals when they travel abroad.

We thank the persons who sent the data and hope that they may be able to provide more information about operations and decision made by the named individuals that can be used to pursue legal action.

Statement received with data:

The well-being of Israel is temporary and can be undermined. It is obtained through crushing the liberties of its subjects. Foremost are Palestinians- their lives infringed upon, their homes routinely destroyed.

Yet this vast machine is not all-immune. Its weakness lies in its dependance on people which are necessarily vulnerable. Those perpetuating the state's dominion value their lives and property just as highly as do their opponents.

Below is a list of a 100 Israeli air-force pilots under active duty.

They have chosen to harness their skills in the spreading of mass destruction over towns and villages throughout Gaza, the West Bank and Lebanon. State protection renders them immune.  A contrived veil of anonymity enables their crimes without them suffering any fear.

 Please use and spread this information as widely as possible.

το αρνητικό του Άκη Πάνου

 Μια παγίδα είναι το τραγούδι του Άκη Πάνου. Αρνητικό όλων των
ασπρόμαυρων ερωτικών λαϊκών, και γι' αυτό ίσως άφυλο.Ο τίτλος
μας προετοιμάζει για έναν "ύμνο"αφιερωμένο στο πρόσωπο που έγινε 
η αιτία να "ξαναγεννηθεί" ο αφηγητής. Ο πρώτος στίχος επιτείνει
αυτή την αίσθηση: "μέσα στα δικά σου χέρια έπεσα και χάθηκα"-το
ρήμα χρησιμοποείται συχνά στα λαϊκά,  για να δηλώσει την γλυκιά
απώλεια της συνείδησης εξαιτίας της αγάπης. Κι εκεί που πιστεύεις
πως πράγματι η αγάπη είναι ο λόγος και ο λόγος προς την αγάπη
κατευθύνεται, ακολουθεί ένα κατηγορητήριο ορυμαγδός,  λες και
ακούς τρελαμένο φαντάρο να ρίχνει κατά ριπάς σε έρημο πεδίο
βολής. Και κανείς να μην τολμάει να πλησιάσει...  Τελικά η αγάπη
δικαιώνεται μόνο σε μια φράση, στο φινάλε: "τώρα είμαι σ' αλλα
χέρια και ξαναγεννήθηκα". Ξέρω, θα πουν αρκετοί- και δίκιο θα
'χουνε- πως έτσι δείχνει ο Άκης Πάνου τη δύναμη των συναισθημάτων,
και πως  δε θα μπορούσε άλλος να το επιχειρήσει αυτό, να
παρουσιάσει το μεγαλείο του καινούριου έρωτα, χωρίς ούτε στιγμή
να τον εκθειάσει, μόνο καρφώνοντας στο στόμα μας μία μία τις
συμφορές που είχε επισωρεύσει ο προηγούμενος. Όμως όπως
τελειώνει ο δίσκος ριζώνει στα αυλάκια του ένας απόηχος
αμφιβολίας: "κι αν εξακολουθεί να σκέφτεται την προηγούμενη (ή τον
προηγούμενο) παρά τα όσα πέρασε; " Κι αν το "ξαναγεννήθηκα" δεν
είναι παρά το δικό του δηλητήριο; Η Βούλα Γκίκα ψιθύριζε τα λόγια
σ' ένα τυφλό σκυλάκι, χειμώνας και βαδίζαμε στην άδεια
παραλία, ενώ  σκεφτόμουν ότι ξαναγεννιέται τελικά κανείς το ίδιο
απ' την αγάπη κι απ' το μίσος...

[--->]

Πυρ κατά διαδηλωτών

« Ανακοίνωση της αστυνομίας για τα επεισόδια στις Σκουριές. Να γελάσουμε ή να “κλάψουμε” και πάλι από τα γέλια

9 August, 2012 by antigoldgreece

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ “ΠΟΝΤΙΚΙ” ΣΤΙΣ 09-08-12
Το δόγμα «εφαρμογή της νομιμότητας», το οποίο προ ημερών εφαρμόστηκε στη Χαλυβουργία, πήρε τα βουνά! Στην κυριολεξία. Σκηνές που θύμιζαν Σύνταγμα ή ακόμη και Κερατέα εκτυλίχθηκαν την Κυριακή στο βουνό Κάκαβος με αφορμή κινητοποίηση κατοίκων και φορέων της Χαλκιδικής κατά της έναρξης εργασιών υλοτομίας από την Ελληνικός Χρυσός (της καναδικής Eldorado Gold) προκειμένου να προχωρήσουν οι μεταλλευτικές της δραστηριότητες για την εξόρυξη χρυσού.

Τα σχέδια της εταιρείας έρχονται σε σύγκρουση με την τοπική κοινότητα (επιτροπές κατοίκων, φορείς κ.λπ.), που με πολύμηνες και οργανωμένες αντιδράσεις αντιστέκεται προειδοποιώντας για περιβαλλοντικό, κοινωνικό και οικονομικό έγκλημα τεραστίων διαστάσεων.

Το πρωί της Κυριακής περίπου 1.000 άτομα ξεκίνησαν από την Ιερισσό προκειμένου να πραγματοποιήσουν ειρηνική πορεία προς την τοποθεσία Σκουριές. Ωστόσο στη θέση Χονδρό Δένδρο βρέθηκαν μπροστά σε ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, οι οποίες τους απαγόρευσαν την πρόσβαση προς το δάσος του Κάκαβου χωρίς έγγραφη εισαγγελική εντολή. Αρνούμενοι να συμμορφωθούν κι επικαλούμενοι το συνταγματικό τους δικαίωμα στην προστασία του περιβάλλοντος, οι διαδηλωτές επιχείρησαν να περάσουν και τότε… «άρχισαν τα όργανα».

Τα παρατεταγμένα ΜΑΤ άνοιξαν χημικό πυρ, το οποίο συμπληρώθηκε από χειροβομβίδες κρότου – λάμψης. Από την εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων και κροτίδων, λίγο έλειψε το δάσος να γίνει παρανάλωμα: εκδηλώθηκαν εστίες φωτιάς σε διάφορα σημεία με αποτέλεσμα να χρειαστεί η παρέμβαση της πυροσβεστικής.

Με πλαστικές σφαίρες

Το αξιοσημείωτο όμως είναι ότι το «μενού» είχε και πλαστικές σφαίρες. Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Νίκος Δένδιας το διέψευσε με δημόσια δήλωσή του, όμως, εκτός από φωτογραφίες των διαδηλωτών, το γεγονός πιστοποιούν και οι έξι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (Κ. Ιγγλέζη, Α. Σταμπουλή, Ειρ. Αγαθοπούλου, Ι. Αμανατίδης, Ι. Σταθάς, Α. Καραγιουσούφ) που βρέθηκαν στο πλευρό των επιτροπών κατοίκων και των φορέων.

Συγκεκριμένα, οι βουλευτές με ανακοίνωσή τους σημειώνουν ότι η αστυνομία «κάνοντας χρήση χημικών, κροτίδων κρότου λάμψης, ακόμη και πλαστικών σφαιρών που τραυμάτισαν διαδηλωτές, τους επιτέθηκε ενώ ασκούσαν το αυτονόητο δικαίωμά τους να έχουν πρόσβαση σε έναν δημόσιο χώρο, όπως είναι το δάσος στις Σκουριές».

Φαίνεται ότι η σκέψη κάποιων στην ΕΛ.ΑΣ. να χρησιμοποιηθούν οι πλαστικές σφαίρες στον Έβρο ως μέσο παρεμπόδισης των μεταναστών που επιχειρούν να εισέλθουν στη χώρα βρήκε πρώιμο πεδίο εφαρμογής στις Σκουριές Χαλκιδικής εναντίον ντόπιων που αγωνίζονται να αποτρέψουν την περιβαλλοντική και οικονομική καταστροφή του τόπου στον οποίο γεννήθηκαν. (Προφανώς οι πλαστικές σφαίρες προορίζονται για καθολική χρήση και όχι μόνο εναντίον των μεταναστών, όπως ίσως κάποιοι αφελείς σπεύσουν να καθησυχάσουν).

Bahar Kimyongür : Η τρομοκρατία κατά της Συρίας και οι διεθνείς διασυνδέσεις της

του Bahar Kimyongür *

Από την αρχή της ''άνοιξης'' της Συρίας, η κυβέρνηση της Δαμασκού, υποστήριζε  ότι αντιμετώπιζε  συμμορίες τρομοκρατών. Τα περισσότερα δυτικά μμε κατήγγειλαν αυτό τον ισχυρισμό ως κρατική προπαγάνδα  προκειμένου να δικαιολογηθεί η καταστολή του κινήματος διαμαρτυρίας.

Ενώ είναι προφανές ότι η θεωρία αυτή θεωρείται ιερή και απαραβίαστη από το καθεστώς Μπάαθ, το οποίο δε χαίρει και ιδιαίτερης εκτίμησης από τα κινήματα της αντιπολίτευσης που δεν ελέγχει, εντούτοις η υπόθεση αυτή δεν είναι καθόλου εκτός πραγματικότητας. Πολλοί είναι οι παράγοντες που επιβεβαιώνουν τη θέση αυτή της συριακής κυβέρνησης.


Πρώτος παράγοντας, το κοσμικό κράτος.
Η Συρία , είναι το τελευταίο κοσμικό αραβικό κράτος. (1) Οι θρησκευτικές μειονότητες στη Συρία έχουν τα ίδια δικαιώματα με τη μουσουλμανική πλειονότητα.

Για ορισμένες θρησκευτικές σέχτες σουνιτών, υπέρμαχες της ιδέας του πολέμου κατά του

''άλλου'', όποιος κι αν είναι αυτός, Αραβική κοσμικότητα και ισότητα μεταξύ των θρησκειών,είναι ασυμβίβαστα με τη σαρία (τον ισλαμικό νόμο), προσβάλουν το Ισλάμ και κάνουν το κράτος της Συρίας πιο απεχθές ακόμα και από την "αθεη"  ή "χριστιανική" Ευρώπη.


Η Συρία δεν έχει λιγότερες από δέκα διαφορετικές χριστιανικές εκκλησίες,με Σουνίτες που είναι Άραβες, Κούρδους, Τουρκομάνους και Τσερκέζους,με μη-Άραβες χριστιανούς, όπως οι Αρμένιοι, οι Ασσύριοι ή Λεβαντίνοι, μουσουλμάνοι  συγκρητιστές και άρα αταξινόμητοι, όπως οι Αλαουίτες και οι Δρούζοι.

Επομένως, η ανάγκη να κρατηθεί στα πόδια του αυτό το εύθραυστο εθνο-θρησκευτικό οικοδόμημα είναι τόσο δύσκολο, που μόνο ένα καθεστώς κοσμικό, σταθερό, και αναγκαστικά αυταρχικό μπορεί να φέρει σε πέρας.


Ο θρησκευτικός παράγοντας.
Λόγω της θρησκευτικής καταγωγής του Προέδρου Μπασάρ Ελ-Ασαντ, το συριακό καθεστώς έχει αυθαίρετα χαρακτηριστεί ως ''αλαουίτικο''. Αυτός ο χαρακτηρισμός είναι εντελώς ψευδής, συκοφαντικός, σεχταριστικός, δηλαδή ρατσιστικός. Πρώτον, είναι λάθος, γιατί το Γενικό Επιτελείο, η αστυνομία, οι διάφορες υπηρεσίες πληροφοριών, τα μέλη της κυβέρνησης είναι στην μεγάλη τους πλειοψηφία Σουνίτες, όπως και ένα μεγάλο μέρος της αστικής τάξης.

Τα μμε, για να δημιουργήσουν  αίσθηση, δεν παραλείπουν να επισημαίνουν την σουνίτικη καταγωγή της  Asma al-Assad, της σύζυγου του Προέδρου,για να την δαιμονοποιήσουν. Αλλά σκόπιμα δεν αναφέρουν την αντιπρόεδρο της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας, Najah Al Attar, την πρώτη και μοναδική γυναίκα στον κόσμο που κατέχει μια τόσο υψηλή θέση. Η Al Attar δεν είναι μόνο σουνίτικης καταγωγής, αλλά και αδελφή ενός από τους εξόριστους ηγέτες της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, της Συρίας, χαρακτηριστικό παράδειγμα του παραδόξου της Συρίας.


Στην πραγματικότητα, ο κρατικός μηχανισμός του κόμματος Μπάαθ είναι η σχεδόν τέλεια αντανάκλαση της εθνο-θρησκευτική διαφορετικότητας που επικρατεί στη Συρία. Ο μύθος περί "δικτατορίας των αλαουιτών" είναι τόσο γελοίος ώστε ακόμη και ο Σουνίτης Μεγάλος Μουφτής, Σέιχης  Bedreddine Hassoune, και ο σουνίτης αρχηγός της αστυνομίας Ali Mamlouk, μερικές φορές μετατρέπονται σε αλαουίτες από τα διεθνή  μμε. (2)


Το πιο εκπληκτικό είναι ότι τα ίδια αυτά μέσα μαζικής ενημέρωσης της Συρίας ρίχνουν νερό στο μύλο ορισμένων μμε των σαλαφιτών (υπερορθόδοξοι σουνίτες), που διαδίδουν ότι τη χώρα σφετερίζονται οι αλαουίτες, ο οποίοι, κατά τη γνώμη τους, είναι πράκτορες των σιιτών.

Αυτοί οι ίδιοι σαλαφίτες κατηγορούν τους σιίτες ότι είναι αρνητές (Rawafid, εξτρεμιστές σιίτες αιρετικοί, οι οποίοι καταριούνται τους Συντρόφους), επειδή αρνούνται, μεταξύ άλλων, τη νομιμότητα του Χαλιφάτου, δηλαδή τη σουνίτικη κυβέρνηση των αρχών του Ισλάμ.

Ωστόσο, ενώ από τη μία, υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ σιιτών και αλαουιτών, τόσο σε θεολογικό επίπεδο όσο και σε θρησκευτικές πρακτικές. Συγκεκριμένα, η θεοποίηση του Αλή (εγγονού του Μωάμεθ), το δόγμα της Αγίας Τριάδας, η πίστη στη μετεμψύχωση, αλλά και η απόρριψη της Σαρία από τους αλαουίτες είναι αιτία κριτικής από τους σιίτες θεολόγους, οι οποίοι δεν παραλείπουν ποτέ να τους κατηγορήσουν για εξτρεμισμό (Ghulat).
Από την άλλη, αν υπάρχει μία επίσημη θρησκεία στη Συρία, αυτό είναι το σουνίτικο Ισλάμ, χανεφίτικου  τελετουργικού, που  εκπροσωπείται ,μεταξύ άλλων, από τον Σεΐχη Muhammad Saïd Ramadan Al Bouti και το Μεγάλο Μουφτή της Δημοκρατίας, το Σεΐχη Badreddine Hassoune , των οποίων οι σοφές ομιλίες έρχονται σε αντίθεση με τις εκκλήσεις για αίμα και μίσος των Ουαχαμπιτών  σεΐχηδων.

[Το σουνιτικό Ισλάμ χαναφίτικου τυπικού αναφέρεται στη σχολή δικαίου, που θεωρείται η πιο "ανοικτή" και λιγότερο δογματική από τις τέσσερις σουνιτικές σχολές δικαίου(madhab) (οι άλλες τρεις είναι η hafiita, η Μαλίκι και η Hanbali)]


Αλλά όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία. Όταν είναι  να τοποθετηθούν για  τη συμμαχία κατά των Ηνωμένων Πολιτειών και του Σιωνισμού, από τον άξονα Δαμασκού - Τεχεράνης - Χεζμπολάχ, ο Τύπος και τα μέσα ενημέρωσης των σουνιτών υπερσυντηρητικών επαναλαμβάνουν εν χορό ότι η Συρία βρίσκεται υπό την κυριαρχία των αλαουιτών, οι οποίοι δεν είναι παρά μια "σιιτική αίρεση".

Δεδομένου ότι η Συρία έχει την υποστήριξη της Κίνας, της Ρωσίας, της Βενεζουέλας, της Κούβας, της Νικαράγουας, ακόμα και της Βολιβίας, θα πρέπει λογικά να συμπεράνουμε ότι ο Hu Jintao, ο Πούτιν, ο Τσάβες, ο Κάστρο, ο Ορτέγκα και ο Μοράλες είναι αλαουίτες, ή τουλάχιστον κρυφο-σιίτες!


Τρίτος παράγοντας,ο εθνικισμός.

Να θυμίσουμε ότι για τους σαλαφίτες η Συρία απλά δεν υπάρχει.

Το όνομα αυτό, όπως και αυτό του Ιράκ, είναι  κατασκεύασμα των άθεων. Στη δικιά τους γλώσσα,  που εμπνέεται από το Κοράνι, το Ιράκ ονομάζεται  Bilad Rafidain (η Γη των δύο Ποταμών) και η Συρία, Bilad al-Cham (η γη της Χαμ).

Αυτός που υιοθετεί την εθνικιστική ιδεολογία, και αφιερώνει τον εαυτό του στην απελευθέρωση της χώρας του, διαπράττει αμάρτημα (πολυθεϊσμός, αφού συνδέει τον ένα και αληθινό Θεό με ένα μεγαλύτερο ή μικρότερο πλήθος άλλες θεότητες, όπως  για παράδειγμα την ιδέα του έθνους που είναι μία από τις πιο σοβαρές αμαρτίες). Παραβιάζει την αρχή της tawhid, τη μοναδικότητα του Θεού, και γι αυτό αξίζει να πεθάνει.


Για αυτούς τους φανατικούς, ο μόνος αγώνας που εγκρίνει ο Αλλάχ είναι η τζιχάντ, ο πόλεμος που ονομάζεται "ιερός", και που γίνεται στο όνομα του Αλλάχ, με στόχο την επέκταση του Ισλάμ.

Ως παράγωγο του αραβικού εθνικισμού, ο παναραβισμός, αυτή  η προοδευτική ιδέα της ενότητας και της αλληλεγγύης μεταξύ των αράβων, κατά μείζονα λόγο θεωρείται ιεροσυλία, αφού υπονομεύει την έννοια της "Umma", της  μουσουλμανικής πατρίδας.

Όπως θύμισε πρόσφατα ο Πρόεδρος Μπασάρ Ελ-Ασάντ σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα Sunday Telegraph, ο αγώνας που διεξάγεται αυτή τη στιγμή σε συριακό έδαφος βρίσκει αντιμέτωπα δύο ρεύματα ασυμβίβαστα μεταξύ τους, τον παναραβισμό  και τον πανισλαμισμό (3).


Αυτή η σύγκρουση εισάγει ένα ιστορικό στοιχείο, πάνω στο οποίο θεμελιώνεται η τρομοκρατική απειλή στη Συρία. Από το 1963, το Μπάαθ της Συρίας διεξάγει στην πραγματικότητα έναν πραγματικό πόλεμο κατά των κινημάτων της τζιχάντ . Ο κυβερνητικός στρατός και η Μουσουλμανική Αδελφότητα έχουν συγκρουστεί πολλές φορές, και όλες έχουν καταλήξει με τη νίκη της κυβέρνησης της Συρίας.


Οι νίκες αυτές κόστισαν πολλά θύματα, επειδή  ο στρατός δεν δίστασε να σπείρει τον τρόμο για να πετύχει τους στόχους του. Το 1982, ο στρατός του Hafiz αλ-Άσαντ σφυροκόπησε ολόκληρες συνοικίες της πόλης Χάμα για να κάμψει την αντίσταση της τζιχάντ, σκοτώνοντας αμάχους και μαχητές, χωρίς καμία διάκριση. Από τους βομβαρδισμούς και τις οδομαχίες σκοτώθηκαν τουλάχιστον 10 000. Ακολούθησαν διώξεις της Μουσουλμανικής Αδελφότητας  σε ολόκληρη τη χώρα, αναγκάζοντάς τους να διαφύγουν στο εξωτερικό. Ωστόσο, η καταστολή δεν κατάφερε να εξαλείψει ούτε τη διάθεση αντίστασης, ούτε το πνεύμα εκδίκησης των Σύριων τζιχαντιστών

Ας αναλύσουμε τώρα,ανά  χώρα, τις τρομοκρατικές  ομάδες  που αντιμετωπίζουν σήμερα τα συριακά στρατεύματα.


Το μέτωπο του Λιβάνου
 
 Τον Απρίλιο του 2005, η Δύση ήταν στην ευχάριστη θέση να βλέπει τα συριακά στρατεύματα να αποχωρούν από τον Λίβανο μετά από 30 χρόνια συνεχούς παρουσίας.

Το γεγονός αυτό οφείλεται στην επίθεση που είχε σαν στόχο τον πρώην Πρωθυπουργού του Λιβάνου Ραφίκ Χαρίρι, γνωστό για την εχθρότητά του προς τη Συρία, μια  επίθεση για την οποία αμέσως μετά, ,χωρίς να υπάρχει η παραμικρή απόδειξη και πριν ακόμα ξεκινήσει η οποιαδήποτε έρευνα, η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες κατηγόρησαν το καθεστώς της Δαμασκού,
Μια "επανάσταση των κέδρων", με την υποστήριξη των εργαστήριων "ανθρώπινων δικαιωμάτων", της CIA, ανάγκασαν  τα συριακά στρατεύματα να αποχωρήσουν από το Λίβανο.

Μόλις τα τεθωρακισμένα της Συρίας αποσύρθηκαν, ξαφνικά έκαναν την εμφάνιση τους οι ομάδες σαλαφιτών, κραδαίνοντας τα όπλα τους και με το διασπαστικό κήρυγμά τους.


Οι ομάδες αυτές εγκαταστάθηκαν στο βόρειο Λίβανο, στην περιοχή της Τρίπολης όπου πλειοψηφούν οι σουνίτες, και στη συνέχεια, σταδιακά, στα παλαιστινιακά στρατόπεδα του Λιβάνου, εκμεταλλευόμενοι τον πολιτικό διχασμό και τη στρατιωτική αδυναμία των παλαιστινιακών οργανώσεων, καθώς και τη πολιτική της μη επέμβασης του στρατού του Λιβάνου σε αυτούς τους καταυλισμούς.


Μεταξύ 2005 και 2010, οι ομάδες της Τζιχάντ εξαπέλυσαν επιθέσεις ενάντια σε όλους τους πραγματικούς ή δήθεν υποστηρικτές του καθεστώτος του Μπασάρ αλ-Ασάντ, όπως οι σιίτες,οι αλαουίτες ή οι μαχητές της Χετζμπολάχ. Ορισμένες από αυτές τις ομάδες πέρασαν τα λιβανοσυριακά σύνορα για να παρενοχλούν τις δυνάμεις του κόμματος Μπάαθ στο έδαφός τους.

Ο ακτιβισμός των αντισυριακών λιβανικών ενόπλων ομάδων σαλαφιτών υποτροπίασε με την έναρξη της κρίση της Συρίας το 2011.


Ωστόσο, οι σχηματισμοί αυτοί παραγκωνίστηκαν από κινήσεις άμαχων σαλαφιτών. Στις 4 Μαρτίου 2012, ένα πλήθος δύο χιλιάδων, περίπου, σαλαφιτών υπό τον Αχμάντ Αλ Ασειρ, ένα ιεροκήρυκα από τη πόλη Σιδώνα, ο οποίος εκείνη την εποχή ήταν  το αστέρι του σουνιτικού Λίβανου διαδήλωνε στην Βηρυτό κατά του καθεστώτος του Μπασάρ αλ-Άσαντ. Πίσω από ένα επιβλητικό κλοιό ασφαλείας, αστυνομικών και στρατιωτών, εκατοντάδες οπαδοί του κόμματος  Μπάαθ του Λιβάνου διαμαρτύρονταν κατά της παρέλασης.

Από την Aarida μέχρι τη Naqoura, όλος  ο Λίβανος  κρατούσε  την ανάσα του. Και η καρδιά του σφίγγει κάθε φορά που ακούγονται  πυροβολισμοί  από τις συνοικίες Bab Tebbaneh και Jebel Mohsen της Τρίπολης .


Επειδή σε αυτή τη χώρα η πολιτική γραμμή ρήξης  είναι κυρίως θρησκευτικού χαρακτήρα, με μια πλειοψηφία σουνιτών κατά του Άσαντ και μια πλειοψηφία σιιτών υπέρ του Άσαντ, και τους Χριστιανούς να  βρίσκονται  χωρισμένοι σε δύο στρατόπεδα, οι φόβοι για ένα εμφύλιο πόλεμο είναι υπαρκτοί. Πάντως, η κυβέρνηση εθνικής ενότητας προσπαθεί να ηρεμήσει τα πνεύματα και να διασφαλίσει την ουδετερότητα σε σχέση με τη Συρία.

Για το λόγο αυτό, ορισμένες ομάδες σαλαφιτών δεν χάνουν την ευκαιρία να σπείρουν το χάος και στις δύο αυτές χώρες που είναι γεωγραφικά γειτονικές και συμπληρωματικές.

Εδώ γίνεται  μια σύντομη περιγραφή ορισμένων από αυτές τις θρησκευτικές κινήσεις που δραστηριοποιούνται στον Λίβανο, και απειλούν τη Συρία επί πολλά χρόνια.


Ομάδα του Sir El-Dinniyeh
 
Αυτό το κίνημα σουνιτών, υπό την ηγεσία, από το 1995 μέχρι το 1999, του Bassam Ahmad Kanj, ενός βετεράνου των πολέμων στο Αφγανιστάν και στη Βοσνία, πρωτοεμφανίστηκε μετά τις συγκρούσεις μεταξύ των διαφόρων ισλαμιστικών αιρέσεων, για τον έλεγχο των  τζαμιών της Τρίπολης.Τον Ιανουάριο του 2000, η ​​ομάδα του Dinniyeh προσπάθησε να δημιουργήσει ένα μίνι-ισλαμικό κράτος στο βόρειο Λίβανο. Οι μαχητές πήραν υπό τον έλεγχο τους τα χωριά στην περιοχή της Dinniyeh, ανατολικά της Τρίπολης. 13.000 Λιβανέζοι στρατιώτες στάλθηκαν εκεί για να καταστείλουν την εξέγερση αυτή της τζιχάντ. Οσοι κατάφεραν να διασωθούν από την επίθεση κλείστηκαν στο παλαιστινιακό στρατόπεδο του Ain el Hilwe, στο νότιο Λίβανο.

Μετά την αποχώρηση των συριακών στρατευμάτων τον Απρίλιο του 2005, οι μαχητές της ομάδας Dinniyeh επέστρεψαν στην Τρίπολη, όπου υπήρχαν ακόμη κάποιοι μυστικοί πυρήνες.

Την ίδια χρονιά, ο προσωρινός υπουργός Εσωτερικών του Λιβάνου, Ahmed Fatfat, ο οποίος κατάγεται από την Sir El-Dinniyeh αλλά έχει και τη βελγική υπηκοότητα, αγωνίστηκε για την απελευθέρωση των κρατουμένων της ομάδας Dinniyeh, και αυτό με στόχο την πολιτική υποστήριξη των σουνιτών και των σαλαφιτών του βορείου Λιβάνου.


Fatah al Islam
 
Ριζοσπαστικό κίνημα Σουνιτών του βορείου Λιβάνου.Η Fatah al Islam κατέλαβε στη κυριολεξία την πόλη της Τρίπολης, με τη συνενοχή του Σάαντ Χαρίρι και του κόμματος του, το Ρεύμα του Μέλλοντος.

Ο Χαρίρι σκόπευε να χρησιμοποιήσει αυτούς τους ριζοσπάστες σουνίτες σαν αντίβαρο στη σιιτική Χεζμπολάχ του Λιβάνου και την κυβέρνηση της Συρίας. 

Σύμμαχος του Χαρίρι και  η επονομαζόμενοι ομάδα Fatah al Islam,που διαφωνούσε με το παλαιστινιακό εθνικό κίνημα και πήρε υπό τον έλεγχο της το παλαιστινιακό στρατόπεδο προσφύγων Nahr El Bared. Αυτή η τρομοκρατική ομάδα σκότωσε 137 Λιβανέζους στρατιώτες με φρικαλέο τρόπο, κυρίως στη διάρκεια τελετών που κατέληγαν σε αποκεφαλισμούς.

Στις 13 Φεβρουαρίου 2007, η Fatah al Islam ανατίναξε δύο λεωφορεία στην χριστιανική συνοικία της Alaq-Bikfaya .

Από το Μάιο έως το Σεπτέμβριο του 2007, ο στρατός του Λιβάνου άρχισε την πολιορκία του παλαιστινιακού καταυλισμού Nahr El Bared, όπου είχαν καταφύγει οι μαχητές της τζιχάντ, και μόνο μετά από σκληρές μάχες που θύμιζαν το Baba Amro κατάφερε να τους εξουδετερώσει.

[Η Δαμασκός, την 1 Μαρτίου 2012 έστειλε κατά της εξεγερμένης συνοικίας Baba Amro, της πόλης Χομς, 7.000 επίλεκτους με επικεφαλής τον αδελφό του Μπασάρ Αλ Άσαντ, σε μια προσπάθεια να κινηθούν  αποφασιστικά και να εισχωρήσουν στο προπύργιο των ανταρτών.]

Κάπου 30.000 Παλαιστίνιοι κατόρθωσαν να διαφύγουν από το πεδίο της μάχης. Όσον για το Nahr El Bared, αυτό ισοπεδώθηκε.

Λίγους μήνες αργότερα, η Fatah al Islam ανέλαβε την ευθύνη μιας αιματηρής επίθεσης που συγκλόνισε τη Δαμασκό.


Στις 27 Σεπτεμβρίου 2008, το σιιτικό τέμενος του Sayda Zainab στη Δαμασκό έγινε στόχος μιας επίθεσης αυτοκτονίας στην οποία σκοτώθηκαν 17 προσκυνητές.

 Η Fatah al Islam αναφέρεται πολλές φορές, όταν ξεσπούν μάχες στην Τρίπολη μεταξύ της συνοικίας των σουνιτών Bab Tabbaneh και τη συνοικία των αλαουιτών Djébel Mohsen .

Jounoud Al Cham (Στρατιώτες του Λεβάντε)

 Σουνιτικό ριζοσπαστικό κίνημα του νοτίου Λιβάνου,με διαφορετική προέλευση των μελών του.
Ορισμένα από αυτά προέρχονται από την ομάδα του Dinniyeh, ενώ άλλα είναι βετεράνοι του Αφγανιστάν, υπό τις διαταγές του Abou Moussab Al Zarqaw.

Οι περισσότεροι από τους μαχητές του ήσαν Παλαιστίνιοι "takfiri", δηλαδή Μουσουλμάνοι που κατηγορούν άλλους Μουσουλμάνους για αποστασία.

Η Jounoud Al Cham ευθύνεται για τη δολοφονία το 2004 στη Βηρυτό, ενός ανώτερου στελέχους της Χεζμπολάχ.

  Για πολλά χρόνια, η ομάδα προσπαθούσε να θέσει υπό τον έλεγχο της το παλαιστινιακό στρατόπεδο  Ain el Hilwe που βρίσκεται κοντά στην πόλη της Σιδώνας.

Το 2005, γίνεται γνωστή από τις καθημερινές αψιμαχίες της με το συριακό στρατό. Η Jounoud Al - Cham βρίσκεται στον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων που δημοσιεύθηκε από τη Ρωσία. Ωστόσο, δεν βρίσκεται στον κατάλογο των ξένων τρομοκρατικών οργανώσεων του υπουργείου Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών (4).

Ousbat Al Ansar (Ο Σύνδεσμος των Παρτιζάνων)

Στη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων είναι και η Ousbat Al Ansar που αγωνίζεται  για την "εγκαθίδρυση ενός ριζοσπαστικού σουνιτικού κράτους στο Λίβανο."

Γνωστή για τις εκστρατείες αντιποίνων εναντίον όλων των μουσουλμάνων  που έχουν "αποκλίνουσα συμπεριφορά" η Ousbat Al Ansar έχει δολοφονήσει προσωπικότητες σουνίτες όπως ο σεϊχης Nizar Halabi. Για τους ίδιους λόγους, έχει ανατινάξει κτίρια που θεωρούνται ασεβή: θέατρα, εστιατόρια, νυχτερινά κέντρα ...

Τον Ιανουάριο του 2000, επιτέθηκε με πυραύλους στη ρωσική πρεσβεία στη Βηρυτό.

Κληρονόμος της ομάδας της Dinniyeh, κατόρθωσε να εισχωρήσει στο παλαιστινιακό στρατόπεδο Ain el Hilwe του νοτίου Λιβάνου.

Όταν το Σεπτέμβριο του 2002, επισκέφθηκα τα παλαιστινιακά στρατόπεδα του Λιβάνου, η ανησυχία της παλαιστινιακής αντίστασης ήταν έκδηλη. Πολλοί παλαιστίνιοι είχαν σκοτωθεί στη επιχείρηση επανάκτησης του ελέγχου του στρατοπέδου από  την ομάδα, που  θεωρείται παρακλάδι της Αλ Κάιντα.

Το 2003, γύρω στα 200 μέλη της Ousbat Al Ansar επιτέθηκαν στο αρχηγείο της Φατάχ, το Παλαιστινιακό  κίνημα του Γιάσερ Αραφάτ, σκοτώνοντας οκτώ άτομα, από τα οποία έξι μέλη της Φατάχ.

Άνανδρη, απρόκλητη επίθεση των ΜΑΤ στην Ιερισσό!

6 August, 2012 by antigoldgreece

 

  [--->]

    
“Δεχθήκαμε τηλεφώνημα από σημαντικό άτομο και άλλους επώνυμους ότι οι κάτοικοι της Ιερισσού είχαν βάλει φωτιά στο Δημαρχείο και γι’αυτό το λόγο φέραμε τα ΜΑΤ”. 


Γύρω στις 11: 00 το βράδυ και αφού η Ιερισσός είχε μετατραπεί σε κόλαση από τα δακρυγόνα, έγινε συνάντηση μεταξύ των αρχών της Ιερισσού και των διοικητών των αστυνομικών δυνάμεων, σε μια προσπάθεια να αποφευχθούν οι περαιτέρω δυσάρεστες εξελίξεις. Ο Υποστράτηγος κ. Μαραπίδης, Περιφερειακός Διευθυντής Κ. Μακεδονίας και ο Υποδιοικητής της Αστυνομίας Χαλκιδικής, Συνταγματάρχης Κώστας Σαρακατσιάνος, δεν αρνήθηκαν ότι αυτός που τους έδωσε την πληροφορία ότι “καίγεται το Δημαρχείο” δεν ήταν άλλος από το Δήμαρχο Αριστοτέλη Χρήστο Πάχτα. Οι άλλοι “επώνυμοι πληροφοριοδότες” φαίνεται ότι ήταν από Στρατώνι μεριά, όπου χθες το βράδυ κυκλοφόρησε η φήμη ότι οι βάρβαροι Ιερισσιώτες όχι μόνο έκαψαν το Δημαρχείο, αλλά πηγαίνουν να κάψουν και το χωριό τους…

Φυσικά το Δημαρχείο ήταν – και είναι – άθικτο, όμως οι μεγαλόσχημοι Στρατηγοί και οι Συνταγματάρχες δεν μπήκαν καν στον κόπο να στείλουν κάποιον να το διαπιστώσει. Χρησιμοποιώντας το θλιβερό ψέμμα του θλιβερού Δημάρχου Πάχτα, έγραψαν άλλη μια μαύρη σελίδα στην ιστορία της “Ελληνικής” Αστυνομίας, εξαπολύοντας μια βάρβαρη επίθεση ενάντια σε γυναικόπαιδα, ηλικιωμένους και ανύποπτους τουρίστες. Σε ένα τουριστικό θέρετρο, στην αιχμή της τουριστικής περιόδου!


Βράδυ 5ης Αυγούστου στην Ιερισσό. Μετά τη λήξη της κινητοποίησης κατά της εξόρυξης στις Σκουριές – για την οποία θα γράψουμε αναλυτικά σε άλλη ανάρτηση – οι κάτοικοι της Ιερισσού απέκλεισαν συμβολικά την κεντρική διασταύρωση στην πλατεία της πόλης, διοχετεύοντας την κυκλοφορία στις παράπλευρες οδούς. Μόλις βράδιασε, η πλατεία γέμισε από κόσμο. Παιδάκια μοίραζαν στους τουρίστες και τους διερχόμενους οδηγούς ενημερωτικά φυλλάδια για την επερχόμενη καταστροφή από τα μεταλλεία χρυσού, γυναίκες με καροτσάκια έκαναν βόλτα και ηλικιωμένοι χάζευαν τον κόσμο από τα παγκάκια. Καμμία ένταση, καμμία “τρομοκρατική” πράξη.


Γύρω στις 9:00 το βράδυ ακούστηκε μια κραυγή “έρχονται τα ΜΑΤ!” και φάνηκαν κλούβες και πανοπλίες να κατεβαίνουν από το δρόμο του Γοματίου και να συγκεντρώνονται μπροστά στο κτίριο της Αστυνομίας. Κανείς δεν έδωσε πολύ σημασία γιατί κανείς δεν πίστεψε ότι θα μπορούσαν να επέμβουν σε μια απολύτως ειρηνική συγκέντρωση. Κι όμως το έκαναν. Χωρίς καμμία πρόκληση, άρχισαν να ρίχνουν χειροβομβίδες με χημικά στον κεντρικό δρόμο και την πλατεία, μέσα στους παππούδες και τα παιδάκια που έπαιζαν.

Η πλατεία της Ιερισσού μετατράπηκε σε πλατεία Εξαρχείων σε μέρες “δόξας”. Τα γεροντάκια έτρεχαν πανικόβλητα να προφυλαχθούν και πνίγονταν προσπαθώντας να αναπνεύσουν. Παιδάκια τυφλωμένα από τα δακρυγόνα έτρεχαν σαν τρελλά τσιρίζοντας. Μια χειροβομβίδα έσκασε μέσα στην ταβέρνα του Γαλατσάνου, όπου ηλικιωμένοι και τουρίστες απολάμβαναν τον καφέ τους. “Παιδί μου εγώ δεν ήξερα τίποτα, εγώ πήγαινα να δω τα εγγόνια μου”, έλεγε μια ηλικιωμένη κυρία που έφευγε από την πλατεία τρικλίζοντας και τρίβοντας τα μάτια της.

Το βραδυνό στεριανό αεράκι μετέφερε τον καπνό από τα χημικά δηλητήρια μέχρι κάτω στην κατάμεστη παραλία, στους βραδυνούς περιπατητές και τον παιδόκοσμο, στα εστιατόρια, τα μπαρ και τα ζαχαροπλαστεία. Η παραλία ερήμωσε καθώς καταστηματάρχες και τουρίστες κλείστηκαν μέσα στα μαγαζιά για να προστατευθούν. Το φαρμακείο της Ιερισσού άνοιξε μέσα στη νύχτα για να δώσει τις πρώτες βοήθειες στους ανθρώπους που δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν και να ράψει κεφάλια που σκίστηκαν από τις χειροβομβίδες που έβρεχε ο ουρανός. Και οι ΜΑΤατζήδες από πάνω έριχναν συνέχεια καινούρια δακρυγόνα.

Η νεολαία της Ιερισσού που είχε επιστρέψει από την πρωινή πορεία στις Σκουριές, ήδη εξοργισμένη από τα αμέτρητα χημικά και τις πλαστικές σφαίρες που είχε δεχθεί επειδή πήγε να υπερασπιστεί το βουνό και το δάσος του, πήρε γρήγορα την κατάσταση στα χέρια της. Οδοφράγματα στήθηκαν στον κεντρικό δρόμο και μπήκαν φωτιές σε λάστιχα και κάδους με σκουπίδια. Ήρθαν να μας χτυπήσουν μέσα στο χωριό μας! Από τα σπίτια βγήκαν οι καραμπίνες και από τις αυλές οι κοτρώνες. Και ο κίνδυνος να θρηνήσουμε θύματα, επειδή κάποιοι διέδιδαν εγκληματικά ψεύδη, ήταν πλέον ορατός. Επρεπε τα ΜΑΤ να αποχωρήσουν αμέσως ώστε να ηρεμήσει ο κόσμος.

Αργά το βράδυ τα ΜΑΤ οπισθοχώρησαν χωρίς να αποχωρήσουν εντελώς και οι κάτοικοι άφησαν τα οδοφράγματα και διασκορπίστηκαν.

Θα ήταν αφελές να πιστέψει κανείς ότι μια αστήρικτη καταγγελία, έστω και από ένα Δήμαρχο, θα ήταν ικανή να προκαλέσει τέτοια “θερμή” αντίδραση από τις δυνάμεις καταστολής – τι “καταστείλανε” άραγε; τις βόλτες των παππούδων; – αν δεν υπήρχε άλλη σοβαρότερη αιτία. Και η αιτία είναι γνωστή σε όλους και είναι οι αντίδραση των κατοίκων της Ιερισσού στα καταστροφικά σχέδια της ELDORADO για τον τόπο. Η καταστολή της αντίστασης του λαού της Χαλκιδικής με κάθε μέσο είναι απόφαση της Κυβερνητικής Τρόικας και προαναγγέλθηκε, εμμέσως πλην σαφώς, από τον Πρωθυπουργό σε πρόσφατη ομιλία του.

O αγώνας ενάντια στους Καναδούς κατακτητές του Κακάβου στους εγχώριους υπαλλήλους τους δεν θα σταματήσει. Τα σχέδια καταστροφής της Χαλκιδικής δεν θα περάσουν. Ζητάμε την υποστήριξη όλων των Ελλήνων και όσων αγαπούν αυτόν τον τόπο. Αυτοί που επενδύουν στην τρομοκρατία και το διχασμό για να περάσουν τα σχέδια τους σπέρνουν ανέμους, όμως θα θερίσουν θύελλες.

Oι φωτογραφίες είναι από την ειρηνική Ιερισσό, λίγο πριν την επιδρομή των ΜΑΤ: