Νερό: Μία ακόμη προσπάθεια προς την ιδιωτικοποίηση, με «Ρυθμιστική Αρχή», εν μέσω πένθους

 Του Θάνου Καμήλαλη

 

Το τριήμερο εθνικό πένθος δεν φάνηκε ικανό να σταματήσει τον Υπουργό Περιβάλλοντος, Κώστα Σκρέκα, που κατέθεσε ένα τεράστιο πολυνομοσχέδιο στη Βουλή, μέσα στο οποίο, προβλέπεται η επέκταση της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας σε «Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων». Το ερώτημα είναι, σε τι χρειάζεται μία «Ρυθμιστική Αρχή» για το Νερό, από τη στιγμή που, με συνεχείς αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, το Νερό ορίζεται ως αποκλειστικά δημόσιο αγαθό. «Για μας είναι προφανής ο λόγος: Θέλουν λυσσαλέα να μπουν και στην αγορά του νερού, να ελέγξουν ακόμα ένα κοινωνικό αγαθό, μετά την Ενέργεια, την Υγεία, την Παιδεία» τόνισε στο TPP ο Ηλίας Κορλός, Πρόεδρος του Επιστημονικού Συλλόγου της ΕΥΔΑΠ, εξηγώντας τα πολύ σοβαρά ζητήματα που τίθενται, τόσο για τις μεγάλες Εταιρείας Ύδρευσης της χώρας, όσο και για τις περίπου 100 δημοτικές εταιρείες.

 

Όπου ακούμε για «Ρυθμιστική Αρχή», εννοείται κάποιου είδους ιδιωτικοποίηση, με μόνο σκοπό το κέρδος. Για παράδειγμα, η Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμων δημιουργήθηκε το 2010, όταν ο ΟΣΕ είχε κοπεί σε κομμάτια και σχεδιαζόταν η ιδιωτικοποίηση του τμήματος που θα απέδιδε κέρδη στον «επενδυτή». Το ξεπούλημα ήρθε 7 χρόνια αργότερα.

 

Στο ζήτημα του νερού, οι επίμονες προσπάθειες ιδιωτικοποίησης, με οποιονδήποτε τρόπο, μπλοκάρονται στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Το ΣτΕ, εξέδωσε τον Φεβρουάριο του 2022 μία απόφαση – σταθμό, κατοχυρώνοντας τον δημόσιο έλεγχο στο νερό και απαιτώντας την επιστροφή των μετοχών της ΕΥΔΑΠ – ΕΥΑΘ, που είχαν μεταβιβαστεί στο Υπερταμείο το 2016, πίσω στο Δημόσιο.

 

Τι έκανε η κυβέρνηση; Ακύρωσε την απόφαση του ΣτΕ. Τον Ιούλιο του 2022, το Υπουργείο Περιβάλλοντος πέρασε νόμο με τον οποίο προβλέπεται ότι το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών παραμένει στο Υπερταμείο «και ούτε επιστρέφεται, ούτε παραχωρείται». Παράλληλα, σκανδαλωδώς, φρόντισε να θωρακιστεί από το σενάριο νέας προσφυγής στο ΣτΕ, από τους εργαζόμενους στις εταιρείες ύδρευσης. Επειδή για να προσφύγει κάποιος στο ΣτΕ απαιτείται να υπάρχει μία διοικητική πράξη, την οποία θέλει να προσβάλει, στον νέο νόμο προβλέφθηκε ότι «δεν απαιτείται επανάληψη προβλεπόμενων ενεργειών από τη νομοθεσία». Οι εργαζόμενοι περιμένουν την απόφαση της Επιτροπής Συμμόρφωσης του ΣτΕ.

 

Την ώρα που συνέβαιναν αυτά, η κυβέρνηση Μητσοτάκη προσπαθούσε να δώσει σε ιδιώτες, μέσω ΣΔΙΤ (Σύμπραξης Ιδιωτικού και Δημοσίου Τομέα) το Εξωτερικό Υδροδοτικό Σύστημα της Αττικής, ένα τεράστιο έργο, με προϋπολογισμό ύψους 291 εκατ ευρώ, που αφορούσε την υδροδότηση ολόκληρης της Αθήνας. Σκανδαλωδώς ξανά, από τον διαγωνισμό εξαιρέθηκε η δημόσια ΕΥΔΑΠ. Για το έργο έφτασαν στην τελική ευθεία δύο κοινοπραξίες, οι ΑΚΤΩΡ Παραχωρήσεις – ΗΛΕΚΤΩΡ και ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ – Intrakat. Τα σχέδια αυτά κατέρρευσαν πάλι στο Συμβούλιο της Επικρατείας, που ακύρωσε τη ΣΔΙΤ, τασσόμενο ξανά υπέρ του δημοσίου ελέγχου στο νερό.

 

Τέλος, τον Δεκέμβριο του 2022, το Συνταγματικό Δικαστήριο μπλόκαρε τα κυβερνητικά σχέδια και για την εμπορική τιμολόγηση του νερού

 

Τώρα, σύμφωνα με τους εργαζόμενους, έρχεται μία ακόμη απόπειρα ιδιωτικοποίησης, αυτήν τη φορά μέσω της δημιουργίας «Ρυθμιστικής Αρχής» για το Νερό. Με ένα πολυνομοσχέδιο  εκατοντάδων σελίδων, που κατατέθηκε στη Βουλή την περασμένη Πέμπτη, εν μέσω μάλιστα του τριήμερου εθνικού πένθους προβλέπεται μεταξύ πολλών αλλων «η μετονομασία της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας σε Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων» καθώς και «η διεύρυνση του αντικειμένου της με αρμοδιότητες επί των υπηρεσιών ύδατος και της διαχείρισης αστικών αποβλήτων» αλλά και η «ενίσχυση της υδατικής πολιτικής».

 

«Οι ρυθμιστικές αρχές υπάρχουν σε αγορές όπως οι τηλεπικοινωνίες ή άλλα ζητήματα που άνοιξαν στη χώρα μας ως αγορές και εκεί υποτίθεται ότι χρειάζεσαι μια τέτοια αρχή έτσι ώστε να περιορίζει αυτό το ολιγοπώλιο» εξήγησε στο TPP, στη «Φάρμα των Ζώων» ο Ηλίας Κορλός, Πρόεδρος του Επιστημονικού Συλλόγου της ΕΥΔΑΠ.

 

«Εδώ πρόκειται για ένα άλλο ζήτημα. Στο νερό ευτυχώς, χάρη στις προσπάθειες των κινημάτων, των πολιτών, των εργαζομένων στον κύκλο του νερού, καταφέραμε να έχουμε μια σειρά αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας ως εργαλεία για να μην προχωρήσουνε στην αγορά, στο άνοιγμα της αγοράς στο νερό. Ευτυχώς δηλαδή μέσα από την ευαισθησία που επέδειξε σ’ αυτό το ζήτημα το ΣτΕ καταφέραμε να υπάρχει ακόμα το νερό και να λειτουργεί σε ένα σημαντικό βαθμό κάτω από την προστασία του κράτους και τον έλεγχο του κράτους. Το νερό ανήκει στο Δημόσιο, στον δημόσιο έλεγχο, η ΕΥΔΑΠ ευτυχώς μετά τις αλλεπάλληλες αποφάσεις και η ΕΥΑΘ συνεχίζουν να ελέγχονται από το Δημόσιο, παρότι έχουν γίνει σοβαρές προσπάθειες προς την αντίθετη κατεύθυνση. Η ΔΕΥΑ, οι δημοτικές επιχειρήσεις ανά την Ελλάδα, γύρω στις 120, λειτουργούν στα πλαίσια των δήμων, σαν δημοτικές επιχειρήσεις, χωρίς να έχουν κάποιο κέρδος, αλλά κυρίως με γνώμονα να παρέχουν νερό στους πολίτες. Γιατί λοιπόν προχωράνε στην ίδρυση μιας αρχής τέτοιας; Μία αρχή η οποία δεν είναι μια καινούρια, απλώς διευρύνεται η γνωστή ΡΑΕ».

 

 

 

«Θέλουν λυσσαλέα να μπουν στην αγορά του νερού, να ελεγξουν ένα ακόμα κοινωνικό αγαθό»

Το «γιατί;» είναι ρητορικό ερώτημα για τους εργαζόμενους, καθώς πιστεύουν πως «είναι προφανής ο λόγος. Θέλουν, λυσσαλέα θα λέγαμε, να μπουν και στην αγορά του νερού, να ελέγξουν και ένα άλλο κοινωνικό αγαθό, μετά το ρεύμα ή οποιοδήποτε άλλο, την Υγεία, την Παιδεία».

 

Εκτός από την απόπειρα ιδιωτικοποίησης, στο νομοσχέδιο προβλέπονται και άλλες ρυθμίσεις που θα βάλουν σοβαρά εμπόδια στην εύρυθμη λειτουργία των εταιρειών ύδρευσης. «Αυτή η συγκεκριμένη αρχή, με ένα ελάχιστο προσωπικό 2-3 ατόμων, θα προσπαθεί να ελέγχει και να πιστοποιεί το σύνολο των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στο χώρο του νερού. Θα πρέπει δηλαδή ένας οργανισμός, όπως είναι η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ, που έχει ένα πολυσύνθετο έργο, να πιστοποιείται από έναν ή δύο υπαλλήλους της Ρυθμιστικής Αρχής. Να δίνονται άδειες παρόχων και όλα αυτά, που είναι ασύλληπτα για τη δική μας πραγματικότητα».

 

Παράλληλα, η Ρυθμιστική Αρχή αναβαθμίζεται θεσμικά και οι πράξεις της δεν θα ελέγχονται από τον αρμόδιο Υπουργό, γεγονός που θα διευκολύνει και τη μετακύλιση της ευθύνης όταν θα υπάρχουν αντιδράσεις. Η δικηγόρος Κατερίνα Γεωργιάδου, που εκπροσώπησε τους εργαζόμενους στο ΣτΕ, γράφει σε άρθρο της:

 

«Η μεταφορά κρίσιμων αποφασιστικών, ελεγκτικών και κυρωτικών αρμοδιοτήτων στον τομέα των υδάτων σε Ρυθμιστική Αρχή, η οποία δεν υπάγεται ούτε καν στην εποπτεία του Δημοσίου και οι πράξεις της είναι άμεσα εκτελεστές και πλήρως ανέλεγκτες από τον αρμόδιο Υπουργό, συνιστά από την πλευρά του Κράτους απεμπόλιση εξουσίας του σε δημόσια αγαθά και απώλεια δημοσίου ελέγχου».

 

H Ρυθμιστική Αρχή θα πληρώνεται με ποσοστό επί του τζίρου των Εταιρειών Ύδρευσης

Οι εργαζόμενοι στις Εταιρείες Ύδρευσης καταγγέλλουν και το άρθρο 20 του πολυνομοσχεδίου, σύμφωνα με το οποίο η διορκωμένη αυτή Ρυθμιστική Αρχή θα χρηματοδοτείται και από «ποσοστό επί του ετήσιου κύκλου εργασιών των παρόχων υπηρεσιών ύδατος, εξαιρουμένων των Οργανισμών Εγγείων Βελτιώσεων, το οποίο καθορίζεται με κοινή απόφαση των Υπουργών Περιβάλλοντος και Ενέργειας και Εσωτερικών.»

[----->]

Ωχ!

 

Διχασμός, τώρα!

            

«Είναι η σπορά, σου λέω…» - Διχασμός, τώρα!

***

Η «κακομαθημένη» νεολαία.

Εκείνη που «δεν ξέρει» να επικοινωνεί παρά μόνο με κονσόλες, κινητά και πλατφόρμες.

Εκείνη που «τεμπελιάζει» και «φυγοπονεί», όταν «φυσικά» δεν επιδίδεται σε δραστηριότητες του κοινού ποινικού δικαίου.

Εκείνη που… «δεν ξέρει» ούτε καν να ερωτευτεί!

Αυτή η νεολαία που τα αφεντικά κάνουν ό,τι μπορούν να την μετατρέψουν σε απόλυτα υπάκουο κρέας για τα μαγαζιά τους και τα κανόνια τους, είναι, για μια ακόμη φορά στην νεότερη ιστορία αυτής της έρμης της χώρας, στην πρώτη γραμμή, όταν το απαίτησαν οι καιροί.

Αποδεικνύοντας και στους πιο απαισιόδοξους, ότι «η σπορά μένει».

Μέρος αυτού του ηχηρού, νεανικού «παρών!» αποτελεί η αστείρευτη λαϊκή ποίηση, όπως εκφράστηκε μέσα από τα συνθήματα στα χείλη, τα πανό, τα πλακάτ, τους τοίχους, όλες αυτές τις μέρες μετά το νέο έγκλημα των αφεντικών και των πολιτικών, νοσηρών κλόουν τους.

Ανάμεσα σε αυτούς τους «στίχους», το βλέμμα μου σταμάτησε περισσότερο στο σύνθημα που έγραψαν τα πιτσιρίκια στην Ανάφη:

«Ζωή με κουπόνι, θάνατος με εισιτήριο»

Νομίζω ότι, έστω ενστικτωδώς, αυτές οι έξι λέξεις συμπυκνώνουν την αθλιότητα του καπιταλισμού, σε όλα τα επίπεδα:

Από την παραγωγή, μέχρι την ηθική της διπλανής πόρτας.

Μια «σύνοψη» που πραγματώνει, ταυτόχρονα, την διαπίστωση του Χαρίλαου, σμιλεμένη από την κληρονομημένη πείρα αιώνων αγώνα για ταξική απελευθέρωση:

«Βλέπεις, μωρέ, αυτά τα νιάτα γύρω σου, που νομίζεις πως είναι ξεστρατισμένα και συμβιβασμένα;

Κούνια που σε κούναγε. Μόλις υπάρξει μια σπίθα, αυτά τα νιάτα θα γίνουν πυρκαγιά, θα γίνουν ηφαίστειο.

Και θα αποδειχθούν καλύτερα από τη γενιά των πατεράδων τους και των παππούδων τους.

Και θα σηκώσουν τη σημαία του αγώνα μέχρι τον ήλιο. Είναι η σπορά, σου λέω…».

*Μόλις ολοκληρώθηκε το κείμενο αυτής της ανάρτησης, άκουσα τον Μητσοτάκη να λέει ότι «δεν πρέπει να επιτρέψουμε την οργή να γίνει αφορμή νέου διχασμού». Πόσο πιο ανοιχτά να μας πουν αυτό που πραγματικά φοβούνται; Δεν ήμασταν ποτέ «όλοι μαζί». Δεν είμαστε «όλοι μαζί». Θα μείνουμε μόνο εμείς. Διχασμός τώρα!

 [----->]

Από το Σκοπευτήριο των Τεμπών Πολεμικό Ανακοινωθέν της Italian «Hellenic» Train

                                   

 

 

Απόπειρα μπρεχτικής ανάγνωσης του Ανακοινωθέντος της εταιρείας

 

«Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε:

Να ο δρόμος για τη δόξα [το κέρδος].

Αυτοί που είναι χαμηλά λένε:

Να ο δρόμος για το μνήμα».

 

Bertolt Brecht

 

 Κλεάνθης Γρίβας

«Οι ημέρες που διανύουμε είναι ιδιαίτερα δύσκολες για την Ιταλική Εταιρεία μας «Hellenic Train» και το διεφθαρμένο Ελληνικό Κράτος [που μας χάρισε την ΤραινΟΣΕ έναντι 45 εκατομμυρίων, απαλλαγμένη από τα χρέη της που ανέλαβε ευγενικά το ίδιο], με συνέπεια να δολοφονήσουμε από κοινού 57 αθώες υπάρξεις και 9 εργαζόμενους στην γαλέρα-αμαξοστοιχία μας και να στείλουμε δεκάδες άλλους στα νοσοκομεία.

 

 

Δυστυχώς αγνοούμε τον ακριβή αριθμό των δολοφονηθέντων αλλά νομίζουμε ότι στη νεκροφόρα μας επέβαιναν περίπου 350 άτομα (όπως γράφαμε σε προηγούμενη ανακοίνωσή μας).

 

 

Η Italian «Hellenic Train» εκφράζει τα συλλυπητήριά της στους συγγενείς των θυμάτων στους οποίους προσφέρει με κάθε τρόπο την στήριξή της, αποφεύγοντας να τους αποζημιώσει (σύμφωνα με τα ισχύοντα σε όλα τα κράτη-μη μπορντέλα) επειδή οι διεφθαρμένες δήθεν ελληνικές κυβερνήσεις της τελευταίας 20ετίας –με κορυφαία την σημερινή– είχαν επιπλέον την μεγαθυμία να μας απαλλάξουν από την υποχρέωση καταβολής αποζημιώσεων στα θύματα με την μη-δημοσιευθείσα αποικιοκρατική σύμβαση με την οποία μας δώρισαν την ΤραινΟΣΕ.

 

 

 

Η Italian «Hellenic» Train «συνεργάζεται στενά με τους διασώστες», αναμένοντας να ολοκληρώσουν το έργο τους προκειμένου να σας ανακοινώσουμε τον ακριβή αριθμό των θυμάτων μας.

 

 

Το προσωπικό της Italian «Hellenic» Train βρισκόταν από την πρώτη στιγμή στον τόπο του δυστυχήματος και παρείχε υποστήριξη στους νεκρούς μας, και σε συνεργασία με τις αρχές, [μπλα, μπλα, μπλα]… υποστήριξε την κινητοποίηση των –εν πολλοίς αχρείαστων–ψυχολόγων για την συμπαράσταση στα… θύματά της [νεκρούς, τραυματίες και τις οικογένειές τους].

 

 

Επιπλέον, η εταιρεία μας Italian «Hellenic» Train παρείχε λεωφορεία για να διευκολύνει τη μεταφορά των διασωθέντων εκ θαύματος, στη Θεσσαλονίκη που ήταν ο τελικός προορισμός. Για τους μη-διασωθέντες δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα, γιατί τελικός τους προορισμός ήταν τα… νεκροταφεία.

 

 

Αμέσως μετά τη μαζική δολοφονία, τέθηκε σε πλήρη λειτουργία ειδικό τηλεφωνικό κέντρο της εταιρείας, [που δεν υπάρχει στους σιδηροδρομικούς σταθμούς μας] με σκοπό να παρέχει πληροφορίες και να παραπέμπει στις αρμόδιες αρχές για πληροφορίες σχετικά με το ατύχημα, τις οποίες εμείς αδυνατούσαμε να παρέχουμε.

 

 

Η Italian «Hellenic» Train διευκρινίζει ότι ο κατάλογος των ονομάτων των επιβατών που δόθηκε στις αρχές περιλαμβάνει μόνο τους επιβάτες που είχαν αγοράσει διαδικτυακά το εισιτήριό τους. Το εισιτήριο που αγόρασαν οι επιβάτες από τα εκδοτήρια εισιτηρίων, αν και αντιστοιχεί σε συγκεκριμένη θέση, δεν ήταν ονομαστικό.

 

 

Για την αποφυγή της επανάληψης αυτού του φαινομένου [δεδομένου ο σημερινός μαζικός φόνος δεν είναι ο πρώτος και δεν θα είναι ο τελευταίος] αποφασίσαμε να προσλάβουμε μια εταιρεία πιτσαδώρων που αποδείχθηκε ότι κάνει καλύτερα από μας τη δουλειά της παρακολούθησης των τρένων μας σε πραγματικό χρόνο, ανά πάσα στιγμή…

 

 

Η Italian «Hellenic» Train επιβεβαιώνει ότι δεν υπάρχουν φιάλες υγραερίου στην επιβατική αμαξοστοιχία. Ο εξοπλισμός εξυπηρέτησης στο βαγόνι του εστιατορίου της είναι ηλεκτρικός. Αλλά, στην εμπορική αμαξοστοιχία δεν υπάρχει βαγόνι εστιατορίου. Οπότε…

 

 

Η Italian «Hellenic» Train συνεχίζει το «θεάρεστο» έργο της, αδιαφορώντας για τα θύματα, σε στενή συνεργασία με το Υπουργείο Μεταφορών και όλες τις αναρμόδιες αρχές.

 

 

Επιπλέον, θα πρέπει να αναγνωρίσετε στην εταιρεία μας το γεγονός ότι συνέβαλε στο να αποκτήσουν τα Τέμπη το δικό τους/μας Σκοπευτήριο δίπλα σ’ αυτό της Καισαριανής…

  

 

Επίσης, οφείλουμε να συγχαρούμε τον –κατά δήλωσή του– «δημοσιογράφο»  κ. Πορτοσάλτε (που δεν γνωρίζουμε εάν έχει γράψει ποτέ οτιδήποτε, πράγμα που δεν έχει σημασία, γιατί στην Ελλάδα που μας χάρισε την ΤραινΟΣΕ, είναι κανείς ό,τι δηλώσει, κατά τον Γιάννη Τσαρούχη).

 

 

Αυτός ο «δημοσιογράφος», εάν «δρούσε» στις ΗΠΑ, θα μπορούσε να διεκδικήσει το Βραβείο Πούλιτζερ (και το Βραβείο Τζορτζ Πολκ, θα προσθέταμε, εάν δεν γνωρίζαμε την απέχθειά του για τον κορυφαίο δημοκρατικό δημοσιογράφο που «δολοφονήθηκε το 1948 από τους κομμουνιστές» επειδή έγραφε εναντίον… των αντιπάλων τους), μόνο με τις εν είδει δράκουλα, κολασμένες δηλώσεις-του του τύπου:

Πορτοσάλτε (SKY, ΕΡΤ, και λοιπές «ενημερωτικές» δυνάμεις]:

 

 

«Έχω την αίσθηση πως όταν έγινε το ναυάγιο του Εξπρές Σαμινα και χάθηκαν άνθρωποι έξω από την Πάρο, εκσυγχρονίσαμε την ακτοπλοΐα. Μπήκαν καινούρια καράβια.

 

Όταν έγιναν τρία δυστυχήματα, δύο στα Τέμπη με τους φίλους του ΠΑΟΚ και ένα με τα μαθητούδια από την Ημαθία και το τρίτο στον Άγιο Κωνσταντίνο πάλι με μαθητές, αποφασίσαμε να κάνουμε οδικό δίκτυο, φτιάξαμε σήραγγες και τρένου και δρόμων. Άρα, έπρεπε δυστυχώς να πεθάνουν… και εκεί παιδιά. Παιδιά σχολείου.

 

Δυστυχώς. Αν μου επιτρέπετε, η θυσία είναι θυσία, έγινε, δυστυχώς. Έχω την αίσθηση ότι θα προχωρήσουμε, εκτός και αν έχουμε αποφασίσει να κλείσουμε τον ΟΣΕ και πεθάνουμε το τρένο στην Ελλάδα».

 

 

 

https://youtu.be/M6AR4ddjWmo

  

 

Δηλώσεις αυτού του είδους σηματοδοτούν την επιστροφή στις πρωτόγονες ανθρωποθυσίες των Αζτέκων και στην αναβίωση του μύθου του Μινώταυρου σύμφωνα με τον οποίο μια ομάδα νέων της Αθήνας προσφέρονταν κάθε χρόνο για να χορτασθεί ένα τέρας. Σήμερα, οι άνθρωποι, και κυρίως οι νέοι, είθισται να προσφέρονται ως θυσία όχι  «στην καθαρότητα των ουρανών» (Ελύτης) αλλά στην δολοφονική ρυπαρότητα του κέρδους.

 

 

Η απάντηση στον κ. Πορτοσάλτε δόθηκε από ένα τραγικό πατέρα ενός παιδιού που επέβαινε στην αμαξοστοιχία-νεκροφόρα, αλλά εξακολουθεί να αγνοείται:

 

 

«Είδα χθες ένα συνάδελφό σας από το κανάλι σας [SKY] να λέει ότι “έπρεπε” να γίνει μια θυσία”. Δηλαδή, τί θυσία; Τι εννοούσε; Άμα ήθελε, ας έπαιρνε αυτός το τρένο, ας έβαζε μέσα την οικογένειά του και ας πήγαιναν στα Τέμπη να καούν αυτοί».

 

 

Δυστυχώς, αυτοί οι άνθρωποι κυκλοφορούν ανάμεσά και εισβάλουν καθημερινά στα σπίτια μας από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης και Εκπόρνευσης (των πάντων). Μέχρι να αποφασίσουμε να πετάξουμε τις τηλεοράσεις από τα παράθυρά μας, ως ελάχιστο φόρο τιμής στα δολοφονημένα παιδιά {μας) …

 

 

O κ. Χρήστος Ρετσινάς, πρώην Διευθυντής Ασφαλείας της ΤΡΑΙΝΟΣΕ δήλωσε: «Από τα τέλη του 2020 δεν μπαίνω σε τρένο». Ον μεθερμηνευόμενον εστί ότι οι νεκροφόρες της Italian «Hellenic» Train προορίζονται για τους μη-προνομιούχους και τα παιδιά μας.

 

https://www.in.gr/2023/03/03/greece/tempi-apo-ta-teli-tou-2020-den-mpaino-se-treno-proin-dieythyntis-asfaleias-tis-trainose-apokalyptei/

 

Συμπέρασμα: Είναι περιττή η επανάληψη της διαπίστωσης ότι η ατιμώρητη δολοφονία αποτελεί διαχρονικά αποκλειστικό προνόμιο και εργαλείο κάθε κράτους-μαφίας.

 [---->]