Ποινικός Κώδικας #2

Αρθρα 167Α και 168

167Α "Βία κατά υπαλλήλων και δικαστικών προσώπων", με αυξημένη ποινή. Με βάση το άρθρο αυτό "δημιουργείται μια νέα διάταξη, με την οποία διευρύνεται το αξιόποινο, καλύπτοντας πράξεις αθέμιτης επιρροής, πίεσης ή απειλής, μέσω των οποίων επιχειρεί ο δράστης να επιβάλλει σε δικαστικό λειτουργό, διαιτητή ή ένορκο την ενέργεια πράξης που ανάγεται στα καθήκοντά του ή την παράλειψη της νόμιμης πράξης ή την ευνοϊκή ή δυσμενή μεταχείριση ορισμένου διαδίκου". 

Δηλαδή και με λίγα λόγια: κίνημα κατά των πλειστηριασμών και οποιοδήποτε άλλο κίνημα με παρόμοια δράση τώρα ή στο μέλλον, η παρουσία μέσα σε δικαστήρια σωματείων ή συνδικαλιστικών οργανώσεων σε αντίστοιχες δίκες κλπ κλπ θα είναι ....βία! Και να σημειώσω ότι και οι συμβολαιογράφοι είναι μιας μορφής δικαστικά πρόσωπα!

Άρθρο 168 "Διατάραξη δημόσιας λειτουργίας". Εώς και 2 χρόνια φυλάκιση για όποιον εισέρχεται παράνομα σε χώρο δημόσιας υπηρεσίας και προκαλεί σοβαρή διατάραξη της ομαλής λειτουργίας. 

Στην δεύτερη δε παράγραφο που αναφέρεται στις συνεδριάσεις συλλογικών οργάνων, ποινικοποιούνται οι κινητοποιήσεις έως και 2 έτη φυλάκιση για όποιον " χωρίς να διαταράξει την κοινή ειρήνη, εμποδίζει αυθαίρετα ή διαταράσσει σοβαρά τις συνεδριάσεις συλλογικού οργάνου συγκροτούμενο σύμφωνα με το νόμο για την διεξαγωγή δημοσίων υποθέσεων."

Με απλά λόγια: το κίνημα κατά των εξορύξεων εδώ στα μέρη μας, που τόσες φορές έχει παραστεί σε Δημοτικά Συμβούλια, οι κινητοποιήσεις εργαζόμενων ενάντια στις απολύσεις συμβασιούχων πάλι σε συνεδριάσεις Δημοτικών ή Διοικητικών Συμβουλίων κλπ κλπ θα πάει ...κατηγορούμενο!

[---->]

Ποινικός Κώδικας #3

Αρθρο 187 ( σκέτο, Α και Β)

σελίδα 80 αιτιολογικής έκθεσης: " Η ουσιώδης αλλαγή στο έγκλημα της τρομοκρατίας είναι η κατάργηση του καταλόγου των αξιόποινων πράξεων που μπορούν να χαρακτηριστούν ως τρομοκρατικές, όπως συνέβη και με το έγκλημα της εγκληματικής οργάνωσης. Προβλέπεται έτσι ότι τρομοκρατικό έγκλημα μπορεί να είναι οποιοδήποτε κακούργημα ή οποιοδήποτε κοινώς επικίνδυνο έγκλημα, εφόσον τελείται υπό συνθήκες ή με τέτοιο τρόπο ή σε τέτοια έκταση που να προκαλεί σοβαρό κίνδυνο για τη χώρα ή για διεθνή οργανισμό και με τους σκοπούς που περιγράφονται στο συγκεκριμένο άρθρο". Να δώσουμε πολλά συγχαρητήρια στους εμπνευστές και στους εκτελεστές ( ΣΥΡΙΖΑ ΝΔ κλπ κλπ) για το ότι κάποια στιγμή ίσως πολλοί να μπορούν να κατηγορηθούν με τον 187!!!!! 
Ειλικρινά αυτό το "με τέτοιο τρόπο ή σε τέτοια έκταση" μιλάμε είναι η επιτομή της αντικειμενικότητας και της αμεροληψίας!!!!

Παραγραφος 6, άρθρο 187Α: "Όποιος δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο ή μέσω του διαδικτύου απειλεί με τέλεση τρομοκρατικής πράξης ή προκαλεί ή διεγείρει σε διάπραξή της και έτσι εκθέτει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη τιμωρείται με φυλάκιση έως τρία έτη".

Και αφού η "τρομοκρατική πράξη" πριν έχει οριστεί με τον πιο πάνω ορισμό του 187, εδώ στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή στα άρθρα σας στα blog μόνο τραγουδάκια και λουλουδάκια θα βάζετε!

187Β Ποινικοποιείται οποιαδήποτε υποστήριξη, υλική ή σε επίπεδο πληροφοριών, όσων χαρακτηρίζονται «τρομοκρατικές οργανώσεις» ή και «ατομικοί τρομοκράτες», και τιμωρείται με έως 10 χρόνια κάθειρξη, χωρίς αυτό να ισχύει για τις «εγκληματικές οργανώσεις». Ποινικοποιείται οποιαδήποτε εκδήλωση αλληλεγγύης, με σκοπό την περιθωριοποίηση των χαρακτηριζόμενων κάθε φορά ως ''τρομοκρατών''. Να σημειώσω ότι η ΧΑ είναι ....εγκληματική οργάνωση, οπότε δεν υπάρχει θέμα με αυτό! Τέρμα οι συναυλίες για την Ηριάνα και τον Περικλή! Τέρμα οι υπογραφές και τα κείμενα για απεργούς πείνας! 

Αλήθεια, φίλοι, συγγενείς θα έχουν κι αυτοί επιπτώσεις; Θα μας το πείτε τώρα ή θα το αφήσετε για έκπληξη;;;;

Ξανά θερμά συγχαρητήρια! Για τις μεγάλες επιτυχίες της κυβερνήσεως και του συστήματος!

[---->]

Επιστολή Ασάντζ: «Σε τελευταία ανάλυση δεν μας μένει τίποτε άλλο παρά η αλήθεια»

Έκκληση βοήθειας από τον φυλακισμένο ιδρυτή των Wikileaks

Σε συνθήκες απομόνωσης υπό εξαιρετικά σκληρούς όρους συνεχίζει να κρατείται ο Τζούλιαν Ασάντζ μετά την βίαιη απομάκρυνσή του από την πρεσβεία του Ισημερινού στη Βρετανία. Παρά τις αλλεπάλληλες εκκλήσεις και του ΟΗΕ,  τίποτε δεν έχει αλλάξει στους όρους κράτησής του που μοιάζουν περισσότερο με ψυχολογικά βασανιστήρια, όπως καταγγέλλει εμπειρογνώμονες του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών,  ενώ το κατηγορητήριο σε βάρος, ιδιαίτερα από πλευράς ΗΠΑ, διογκώνεται διαρκώς και οι σουηδικές αρχές, εντελώς τυχαία, ξανάνοιξαν τον φάκελο με τις καταγγελίες περί βιασμού που είχαν κλείσει.

Η κατάσταση της υγείας του επιβαρύνεται διαρκώς και σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, είναι τόσο άρρωστος που δεν είναι σε θέση καν να παραστεί με βιντεοκλήση στη δικαστική διαδικασία που θα γίνει για αυτές τις καταγγελίες.

Την ίδια ώρα, όμως, τίποτε δεν φαίνεται να γίνεται προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα υγείας του ή έστω κάπως να απαλυνθούν, κατά παραβίαση κάθε έννοιας ανθρωπίνου δικαιώματος.

Είναι προφανές ότι πολλά και πολύ ισχυρά, αν όχι τα ισχυρότερα κέντρα εξουσίας, θέλουν τον Ασάντζ καταχωνιασμένο σε ένα μπουντρούμι, βαθύτατα ταπεινωμένο, γονατισμένο, ως παράδειγμα προς αποφυγή για κάθε έναν που θα τολμήσει να σκεφτεί ότι υπάρχει τρόπος να γίνουν αποκαλύψεις για το πώς λαμβάνονται και υλοποιούνται διαφόρων ειδών αποφάσεις από κυβερνήσεις, πολιτικούς και στρατό σε όλα τα επίπεδα της ιεραρχίας. 

Η προσπάθεια ηθικής, πνευματικής, ψυχικής και τελικά και βιολογικής εξόντωσης του Ασάντζ δεν αφορά μόνο τον ίδιο, και στην τελική ούτε μόνο τα Wikileaks, μέσα από τα οποία αποκαλύφθηκαν πολλές ανατριχιαστικές πτυχές του τι σημαίνει ισχύς, εξουσία, συμφέροντα, καπιταλισμός, ιμπεριαλισμός προς μεγάλη δυσαρέσκεια πολλών.

 Αφορά τη δημοσιογραφία συνολικά καθώς αν τελικά δεχτεί κανείς ότι ο Ασάντζ είναι ένοχος γιατί αποκάλυψε στοιχεία που αφορούν κυβερνητικές και κρατικές αποφάσεις (κατασκοπεία και υπονόμευση της δυνατότητας της χώρας να αμυνθεί) ή αν ενοχοποιούνται αυτοί που του τα έδωσαν ή αυτός που δεν αποκαλύπτει τις πηγές του, τότε πρακτικά υπονομεύεται, αν δεν αναιρείται ολοκληρωτικά, η έννοια της ελευθερίας του Τύπου και της  δημοσιογραφίας.

Παραθέτουμε παρακάτω επιστολή που ο Ασάντζ απευθύνει στον ανεξάρτητο δημοσιογράφο Gordon Dimmack, την οποία αναπαράγουμε από το pressenza.gr , η οποία γράφει τα εξής:

«Μου αρνούνται κάθε δυνατότητα προετοιμασίας για την υπεράσπισή μου. Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχω πρόσβαση σε φορητό υπολογιστή, στο ίντερνετ, σε βιβλιοθήκη, αλλά ακόμα κι αν είχα, θα ήταν για μισή μόλις ώρα σε εβδομαδιαία βάση και μαζί με άλλους. 

Μπορείτε να με επισκεφτείτε μόνο δύο φορές το μήνα αλλά χρειάζονται εβδομάδες για να γραφτεί κάποιος στη λίστα των κλήσεων και με τρόπο μάλιστα άσκοπο, όπου όλα τα δεδομένα μεταφέρονται στο κέντρο ελέγχου ασφαλείας.

 Συν τοις άλλοις, όλες οι τηλεφωνικές κλήσεις συν του δικηγόρου ηχογραφούνται κι είναι περιορισμένες στα 10 λεπτά την ημέρα, μέσα σ’ένα περιθώριο των 30 λεπτών στα οποία όλοι οι κρατούμενοι συναγωνίζονται για το τηλέφωνο.

Οι εισερχόμενες κλήσεις απαγορεύονται. Όσο για τα χρήματα που χρειάζονται για τις τηλεφωνικές κλήσεις; Αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Ενώ επιτρέπονται μερικά μόλις βιβλία για κάθε εβδομάδα.

Εδώ και 9 χρόνια, μία υπερδύναμη προετοιμάζεται για τη δίκη με εκατοντάδες ανθρώπους και αμέτρητα εκατομμύρια. Δεν μπορώ να υπερασπιστώ τον εαυτό μου και στηρίζω τις ελπίδες μου σε εσάς και σε άλλα άτομα καλής θέλησης και ηθικής, για να διασφαλίσω τη ζωή και την ακεραιότητά μου.

Παραμένω σώος, αλλά βρίσκομαι ανάμεσα σε εγκληματίες. Οι ημέρες που θα μπορούσα να μελετήσω, να μιλήσω και να αμυνθώ, να υπερασπιστώ τις ιδέες μου και τον κόσμο μου έχουν περάσει, έχουν χαθεί, μέχρι τη στιγμή που θα είμαι και πάλι ελεύθερος. Θα πρέπει τώρα εσείς να το κάνετε για μένα.

Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, ή οι άθλιες δυνάμεις που απεχθάνονται την ελευθερία, τη δικαιοσύνη και την αλήθεια, προτιμούν να χρησιμοποιούν την απάτη και τη νοθεία για να ενθαρρύνουν την έκδοσή μου, ακόμα και τον θάνατό μου από το να επιτρέψουν στον κόσμο να γνωρίσει την αλήθεια για την οποία έχω λάβει κατά καιρούς τις υψηλότερες δημοσιογραφικές διακρίσεις και υπήρξα επτά φορές υποψήφιος  για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.

Σε τελευταία ανάλυση, δεν μας μένει τίποτε άλλο παρά η αλήθεια.»

[---->]

ΜΕΡΑ25: Διεκδικώντας μια γωνίτσα στο νέο πολιτικό σκηνικό

03/06/2019

Του Λεωνίδα Βατικιώτη / www.kommon.gr

Η έκπληξη των ευρωεκλογών ήταν το ποσοστό του ΜΕΡΑ 25 (Μετώπου Ευρωπαϊκής Ρεαλιστικής Ανυπακοής), που αν κι έφτασε σχεδόν το 3% δεν κατάφερε να εκλέξει ευρωβουλευτή μόλις για 400 ψήφους. Αυτή η επίδοσή του ωστόσο το καθιστά πλέον υπολογίσιμη πολιτική δύναμη. Πολύ περισσότερο αν λάβουμε υπ’ όψη μας την υποχώρηση της Αριστεράς σε όλες τις εκδοχές της: από τη συστημική νεοφιλελεύθερη Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι την εξωκοινοβουλευτική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Η συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε ο ιδρυτής του κόμματος Γιάνης Βαρουφάκης την Τετάρτη 29 Μαΐου αντανακλούσε αν όχι τη νέα πραγματικότητα, τουλάχιστον τις φιλοδοξίες του νεοπαγούς κόμματος. Ήταν ταυτόχρονα ασυνήθιστα αποκαλυπτική για το πολιτικό πρόγραμμα του κόμματος που ίδρυσε ο πρώτος υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Τσίπρα. 

Σε αδρές γραμμές, επιδίωξή του είναι να ενταχθεί στο πολιτικό mainstream, αποτελώντας μία σταθερά του νέου, πολύ πιο δεξιού, πολιτικού σκηνικού που διαμορφώνεται με την εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ και την άνοδο της ΝΔ.

Με βάση τα ρεπορτάζ του Τύπου, συνάγεται ότι ο ιδρυτής του ΜΕΡΑ 25 ακόμη και σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά την ήττα της περιβόητης διαπραγμάτευσης, δεν έχει καταλάβει γιατί ηττήθηκε. Ερωτηθείς αν το κάλεσμα συνεργασίας που διατύπωσε απευθύνεται και στη Λαϊκή Ενότητα ξεκαθάρισε ότι «Δεν είμαι υπέρ του Grexit ούτε υπέρ του Brexit. Εμείς είμαστε Ευρωπαίοι διεθνιστές. Θα έπρεπε να μην έχουμε μπει στο ευρώ αλλά η έξοδος έχει μεγάλο κόστος. Είμαστε στο ευρώ, θέλουμε να μείνουμε στο ευρώ υπό τους όρους που θέτουμε».

Wolfgang Streeck: Οι τέσσερις λόγοι της αποτυχίας της Αριστεράς στις ευρωεκλογές

Η αποτυχία των κομμάτων του κέντρου στις ευρωεκλογές δείχνει ότι η κρίση της ΕΕ δεν έχει σε καμία περίπτωση περάσει. Ωστόσο, η έλλειψη στρατηγικής και ταυτότητας της Αριστεράς έχει πλήξει την ικανότητά της να προτείνει μια εναλλακτική λύση.

Σε κανένα, σχεδόν, από τα αμέτρητα σχόλια για τα αποτελέσματα των ευρωπαϊκών εκλογών δεν γίνεται αναφορά στη ριζοσπαστική Αριστερά, σε αντίστιξη με τη σοσιαλδημοκρατική αριστερά. Αυτή είναι μια έκφραση περιφρόνησης που της αξίζει απόλυτα.

Πριν πέντε χρόνια, στην ηγεσία της Αριστεράς, υπό την δύσχρηστη ετικέτα GUE/NGL (Συνομοσπονδιακή Ομάδας Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά / Βόρεια Πράσινη Αριστερά, δεν ήταν άλλος από τον Αλέξη Τσίπρα. Αργότερα, ως Έλληνας πρωθυπουργός, έγινε ο αγαπημένος μαθητής της Ανγκελα Μέρκελ στην τέχνη της προδοσίας.

Με την πάροδο του χρόνου και με τη συμμετοχή διαφόρων μικροομάδων, η Ομάδα GUE / NGL συγκέντρωσε συνολικά πενήντα δύο έδρες, λίγο λιγότερο από το 7% των 751 βουλευτών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Τώρα, το 2019, κατέληξε να έχει τριάντα οκτώ, με απώλειες πάνω από το ένα τέταρτο.

Η συντριπτική ήττα της ευρωπαϊκής αριστεράς - ή ακριβέστερα της εκπροσώπησής της στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο – συνέπεσε με τη δραματική αποτυχία των παλαιών κομμάτων της κεντροαριστεράς και της κεντροδεξιάς. Ολοι μαζί, οι τελευταίοι κέρδισαν μόνο 329 έδρες: το 44% του συνόλου.

Η απώλεια εβδομήντα πέντε εδρών έθεσε τέρμα στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία της Μεγάλης Συμμαχίας και συνέπεσε με την αλματώδη αύξηση των ψήφων διάφορων κόμματων μιας νέας, αν όχι εντελώς νέας, εθνικιστικής δεξιάς (114 έδρες, μια αύξηση τριάντα έξι εδρών). Εντυπωσιακά τα κέρδη και για τους Πράσινους, οι οποίοι από τις πενήντα δύο έφτασαν τις εβδομήντα έδρες, σχεδόν διπλάσιες από αυτές τις Αριστεράς.

Αυτή είναι, λοιπόν, η στιγμή για γρήγορες αλλαγές πολιτικών θέσεων. Αλλά πότε η αριστερά θα πρεπε να περιμένει να αυξηθεί η εκλογική της δύναμης μεταξύ των ευρωπαίων εργαζομένων και των ρεφορμιστικών τμημάτων της μεσαίας τάξης, αν όχι τώρα; Υπάρχει επείγουσα ανάγκη να εξηγηθεί η καταστροφική αποτυχία της αριστεράς. Στο μυαλό μου έρχονται τέσσερις λόγοι – σίγουρα,όμως, υπάρχουν περισσότεροι.