περγάδι (το)

Πραξικόπημα ναι,αλλά ο Τσίπρας ''αντιστέκεται'' με Μνημόνια

Θεσμοί αίματος

[...] Ανασκουμπώνομαι. Λιομαζώματα στ' Απεράθου της Νάξου· προπολεμικά. Ψηλά στα δέντρα οι άντρες ραβδίζουν και τα γυναικόπαιδα χάμω συγκεντρώνουν τον καρπό. Ξάφνου σπάει ένα κλαρί κι ο Γερμάνος πέφτει με πάταγο στο έδαφος. Αναστάτωση. Συντρέχουν οι πάντες να τον βοηθήσουν. Γερό κόκαλο, όμως, δεν μασάει από ατυχήματα και βρίσκεται μετ' ολίγον πάλι στη θέση του.

Γελαστός ο Μπεολοθέτης, όστις, καθ' όλο το διάστημα που μεσολάβησε, έμεινε σιωπηλός και ατάραχος στη διπλανή ελιά, κάνει τότε σκωπτικά στον Γερμάνο: «Αφού ήτονε να ξανανεβείς, ήντα 'θελες κι ήρχουσου κάτω;». Τουτέστιν, αφού ρε Καραμήτρο επρόκειτο να υπογράψεις ταπεινωτική συμφωνία, προς τι οι κόνξες πεντέμισι μήνες τώρα; Αν δεν ήξερες, ας ρώταγες. Η πολιτική, δυστυχώς, είναι αμείλικτη και κρίνεται από το αποτέλεσμα.

Ηττα οικτρή, και όχι μόνο για τον ελληνικό λαό, αποτελεί τούτη η συνθηκολόγηση. Το να καθορίζει τους όρους του ο ισχυρός στον αδύνατο σε μια διαπραγμάτευση είναι σύνηθες. Δεν ματάγινε, εν τούτοις, να επιλέγει και τους εκπροσώπους του στο τραπέζι. (Περίπτωση Βαρουφάκη). Ούτε να εκδιώκεις τον Φλεβάρη τον Τόμσεν, ως ειδεχθή τροϊκανό, και να ζητάς την τεχνική του συνδρομή τον Ιούλιο, στη διατύπωση της πρότασής σου προς τους θεσμούς... αίματος. Αχ πού 'σαι νιότη που 'δειχνες...

Δημήτρης Νανούρης
[--->]

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΧΡΥΣΩΝΕΙ ΤΟ ΧΑΠΙ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΩΣ ΔΗΘΕΝ …ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ!

[...] Και στη διαχείριση μάλιστα της δημοσιονομικής κρίσης οι ομοιότητες με το παρελθόν περισσεύουν, καθώς το νέο δάνειο από το ευρωπαϊκό ΔΝΤ, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, που θα αντιμετωπίσει κατά ένα σημαντικό μέρος την αποπληρωμή λήξεων στο ΔΝΤ και την ΕΚΤ, θα αυξήσει τη συνολική υπερχρέωση. Το δημόσιο χρέος έτσι θα αυξηθεί περαιτέρω!

Η υποταγή του ΣΥΡΙΖΑ στις πιέσεις των πιστωτών αντιμετωπίζονται ωστόσο από την ηγεσία του σαν ένας τακτικός ελιγμός.

Σαν μια μικρή υποχώρηση που θα του επιτρέψει να παραμείνει στην εξουσία και εν ευθέτω χρόνο, όταν δηλαδή θα έχουμε απαλλαγεί από το βάρος των δανειακών υποχρεώσεων, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει να ανακτήσει το χαμένο έδαφος, να κλείσει το ρήγμα που δημιουργήθηκε και, μετά απ’ όλα αυτά, να εφαρμόσει το αριστερό του πρόγραμμα, σύμφωνα με την αφήγηση πολλών κυβερνητικών στελεχών…

Είναι το σενάριο της μνημονιακής παρένθεσης, που επιχειρεί να χρυσώσει το χάπι του τρίτου μνημονίου.

Προς επίρρωση μάλιστα επικαλούνται το παράδειγμα της Βραζιλίας, που κατόπιν ορισμένων συμβιβασμών στην αρχή και χάρη σε αυτούς, το (εκφυλισμένο) Κόμμα Εργατών μπόρεσε να παραμείνει στην κυβέρνηση περισσότερο από μια δεκαετία.

Αρχικά, οποιαδήποτε σύγκριση με τη Βραζιλία είναι το λιγότερο άστοχη, καθώς πρόκειται για μη συγκρίσιμα μεγέθη. Η Βραζιλία είναι η οικονομική υπερδύναμη της Λατινικής Αμερικής, αντίθετα με την Ελλάδα, που είναι ο τελευταίος τροχός της ευρωπαϊκής αμάξης, αν αφήσουμε έξω τις ανατολικοευρωπαϊκές χώρες.

Αυτή η οικονομική υπεροχή, προσέφερε στη Βραζιλία και τις δυνατότητες οικονομικής ανάπτυξης με τον Λούλα αρχικά και τη Ρουσέφ στη συνέχεια να γίνονται ο πολιτικός εκφραστής των αστικών οικονομικών δυνάμεων που πήραν τα ηνία στη μετα–ΔΝΤ εποχή.

Κι αυτή ωστόσο η «επιτυχία» θεμελιώθηκε επάνω στην προδοσία των λαϊκών στρωμάτων που στήριξαν τον Λούλα με το αρχικό φιλολαϊκό του πρόγραμμα να συρρικνώνεται (σε βαθμό εξαφανίσεως) στην αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας.

Αν αυτό είναι το όραμα του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να το φέρει καλύτερα σε πέρας η ΕΕ με τα σχετικά προγράμματα που ήδη χρηματοδοτεί…

Στην Ελλάδα, οι πολιτικές εξελίξεις θα τρέξουν με ραγδαίους ρυθμούς, με αφορμή την απώλεια της δεδηλωμένης, όπως φάνηκε από τους 145 ψήφους που συγκέντρωσε το τρίτο μνημόνιο εκ μέρους της κυβερνητικής πλειοψηφίας, σε ένα σύνολο 251 θετικών ψήφων.

Το δημοσκοπικό προβάδισμα 20 ποσοστιαίων μονάδων του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της ΝΔ, όπως καταγραφόταν προχθές και ήταν μάλιστα από τις πρώτες ειδήσεις στον ιστότοπο της Αυγής, σύντομα θα είναι γλυκιά ανάμνηση για όσους κυβερνητικούς έχουν την αυταπάτη ότι θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν τα οφέλη της εξουσίας μετά την προδοσία των λαϊκών προσδοκιών για ανατροπή της λιτότητας και του καθεστώτος υποτέλειας.

Τις ίδεις αυταπάτες καλλιεργούσαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ τα προηγούμενα χρόνια, επικαλούμενοι μάλιστα το ίδιο επιχείρημα (της ανυπαρξίας αντιπολίτευσης) μέχρι που κατρακύλησαν στα Τάρταρα της ανυποληψίας, από τους ίδιους τους ψηφοφόρους τους…

*Πηγή: prin.gr

[--->]
[-[-[->]

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και η πρωθυπουργική καρέκλα

Με αφορμή την συμφωνία για το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου ίσως την απάντηση δίδει η πολιτική απόφαση του ιδρυτικού συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, πρόεδρος του οποίου είναι ο πρωθυπουργός. Η αποφαση , που προφανώς απηχουσε την άποψη του , μεταξύ των άλλων προέβλεπε:

"...Θέτουμε το τραπεζικό σύστημα υπό την ιδιοκτησία και τον έλεγχο του δημοσίου, με ριζική τροποποίηση του τρόπου λειτουργίας του και των στόχων που σήμερα υπηρετεί, με αναβάθμιση του ρόλου των εργαζομένων και των καταθετών. Ιδρύουμε δημόσιες τράπεζες ειδικού σκοπού με αντικείμενο την αγροτική πίστη, τη μικρή και μεσαία επιχείρηση και τη λαϊκή στέγη.

Ακυρώνουμε τις προβλεπόμενες ιδιωτικοποιήσεις και τη λεηλασία του δημόσιου πλούτου, επαναφέρουμε υπό δημόσιο έλεγχο και ταυτόχρονα ανασυγκροτούμε πλήρως τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας που έχουν ιδιωτικοποιηθεί ή βρίσκονται σε διαδικασία ιδιωτικοποίησης, ώστε να διαμορφώσουμε έναν ισχυρό, παραγωγικό, αποτελεσματικό και ανοιχτό σε συνεργασίες, δημόσιο τομέα νέου τύπου.

Σχετικά με τις συμβάσεις παραχώρησης των εθνικών δρόμων ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει και θα διεκδικήσει ριζικό επανακαθορισμό της στρατηγικής στο ζήτημα του εθνικού δικτύου σύμφωνα με τις κοινωνικές ανάγκες. Ειδικότερα : επαναδιαπραγμάτευση των συμβάσεων και διεκδίκηση από τους παραχωρησιούχους των χρηματικών οφειλών στο δημόσιο, καθώς και δημιουργία δημόσιου φορέα με κοινωνικό έλεγχο για τη συνέχιση των έργων επέκτασης, βελτίωσης και συντήρησης των οδικών δικτύων..."

ΥΓ1: Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και η Ομορφιά της καρέκλας.

ΥΓ2 : Η φωτό απο το επαναστατικό παρελθόν του πρωθυπουργού όταν διαμαρτύρονταν στην Τζένοβα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση.

[--->]