Η γερμανική “ενεργειακή στροφή” και ο ευρωπαϊκός Νότος

rae map


Πως διαγράφεται η “ενεργειακή στροφή” της Γερμανίας από τη δεκαετία του 1970 και ειδικά μετά το ατύχημα του Φουκουσίμα, και σε τι πλαίσιο πρέπει να δούμε την πρόσφατη επίσκεψη των Γερμανών εμπειρογνωμώνων στην Ικαρία και τις σχεδιαζόμενες βιομηχανικές ΑΠΕ που προορίζονται για τα νησιά μας και το πρόγραμμα ‘Ηλιος’; Ποια είναι τα εργαλεία που επιθυμεί να αξιοποιήσει η Γερμανία προς όφελός της (“εσωτερική αγορά πράσινης ενέργειας” και “διακρατικές συνεργασίες”) και τι θα σημάνει η υλοποίηση τέτοιων προγραμμάτων με όρους ανάπτυξης για τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου και ειδικότερα για την Ελλάδα; Ο Δ.Γρανάς είναι υπ.διδάκτορας Νομικής στο Ελεύθερο Πανεπιστημίο του Βερολίνου και το άρθρο του δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Ενθέματα.

Μετά την σάρωση της Ικαρίας η ΔΕΗ Ανανεώσιμες θα κατακτήσει την Μεγαλόπολη


Πρώτα, θα παραθέσω σημείωμα που μου έστειλε φίλος. Μετά, θα σχολιάσω.

Διαβάσαμε εμβρόντητοι την ανακοίνωση της ΔΕΗ για επαναπροκήρυξη του φαραωνικών διαστάσεων Φ/Β πάρκου ισχύος 50MW στη Μεγαλόπολη.

http://www.dei.gr/Documents2/DELTIA%20TYPOU/2013/%CE%95%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%AE%CF%81%CF%85%CE%BE%CE%B7%20%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7.pdf

Επιδίδεται δε σε αγώνα ταχύτητος για την ολοκλήρωση του έργου προκειμένου το έργο να «κλειδώσει την υψηλή εγγυημένη τιμή» που εξασφαλίζει ο νόμος, παρά τη δραματική πτώση του κόστους επένδυσης τα τελευταία χρόνια σε ποσοστό άνω του 75%.

Για να είμαστε σαφείς: η ανακοίνωση «διαφημίζει» ενέργεια που θα πληρώνουμε (εμείς, οι καταναλωτές) 390 ευρώ τη μεγαβατώρα, ενώ την ίδια ενέργεια η ΔΕΗ μπορεί να παράγει με λιγότερο από 60!!! Πόσο κοινωνικά «ευαίσθητη» είναι μια εταιρεία «κοινής ωφέλειας» που δήθεν κόπτεται για το περιβάλλον αλλά αδιαφορεί για μια τακτική που κλείνει επιχειρήσεις, παράγει ανέργους και δε δημιουργεί καμία προστιθέμενη αξία στην οικονομία?

Το κακό είναι διπλό:

Πρώτον, σε ό,τι αφορά την ίδια την επιχείρηση, αποτελεί απόδειξη εμμονής σε λογικές «εγγυημένου εσόδου», αποξένωσης από την οικονομική πραγματικότητα και αυτιστικής προσήλωσης σε ένα μοντέλο που υπό τις σημερινές συνθήκες προϋποθέτει την εξαθλίωση ή και εξόντωση του καταναλωτή.

Δεύτερον, η ΔΕΗ εξ ορισμού, ως δεσπόζων παίκτης της εγχώριας αγοράς ενέργειας ΚΑΙ με βασικό μέτοχο το Δημόσιο, επηρεάζει ολόκληρη την αγορά ενέργειας. Οι επιλογές της στέλνουν σήματα σε όλους τους μικρούς και μεγάλους παίκτες ή υποψήφιους επενδυτές όχι μόνο για τα επιχειρηματικά σχέδια της εταιρείας, αλλά και για τις προθέσεις της πολιτικής ηγεσίας πίσω από τις επιλογές αυτές. Το αν αυτό αληθεύει ή όχι είναι άνευ σημασίας, αυτό που μετρά είναι το κλίμα που διαμορφώνεται.

Κοινώς, όταν η ΔΕΗ ανακοινώνει επένδυση τέτοιου μεγέθους σε Φ/Β πάρκο, στέλνει έμμεσα μήνυμα σε κάθε υποψήφιο μικρό ή μεγάλο επενδυτή πως μέσω της ΔΕΗ η Πολιτεία στηρίζει τέτοιες επενδύσεις. Το μείγμα γίνεται πειστικό για τους περισσότερους: «δε μπορεί, για να το κάνει η ΔΕΗ σημαίνει πως το Υπουργείο το στηρίζει, άρα είναι καλή επένδυση και με τις ευλογίες του Κράτους». Ξεχνάμε βέβαια το αβυσσαλέο κόστος των επιδοτήσεων για τις ΑΠΕ που έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο (παρά τα πρόσφατα μέτρα), τα σήματα από όλο τον κόσμο για τον εξορθολογισμό της ανάπτυξης των ΑΠΕ, την οικονομία που ασφυκτιά.

Μέσα σε αυτό το κλίμα ευδοκιμούν τελευταία και διάφορα σκιώδη σχήματα που διαφημίζουν ανοιχτά πλέον πυραμιδικά σχέδια για επενδύσεις «εγγυημένης, υψηλής απόδοσης σε βάθος 20ετίας με μηδενικό ρίσκο»!!! Ας μην αμφιβάλει κανείς πως αυτή η ανακοίνωση της ΔΕΗ θα μπει στην πρώτη σελίδα του διαφημιστικού φυλλαδίου τους. Πόσα «καμπανάκια» χρειάζονται ακόμα? Αν ο Madoff και το Χρηματιστήριο δε μας δίδαξαν τίποτα, τότε μάλλον ετοιμαζόμαστε να τα ξαναζήσουμε

Και τώρα, θα σχολιάσω:

1) Μην βρίζεις τον Madoff!  Με το που έγινε τσακωτός, πήγε μέσα με χειροπέδες. Η παρέα των Πράσινων Τρωκτικών που προωθεί τέτοια σχήματα κυκλοφορεί ελεύθερη. Κάτι "Διοικητές" είναι στην θέση τους. Κάτι "Τραπεζίτες" πήραν και μπουναμά. Κάτι Κλιματολάγνοι της πλάκας είναι ακόμα με γραβάτα.

2) Ο καημένος ο κύριος Τσιπουρίδης...  Αν δεις τις αρλούμπες που έχει πει όσο θυμάται το Γκουγκλ, είναι προφανές ότι δεν έχει κανένα ενδοιασμό είτε να τα πιστεύει αυτά που λέει είτε να είναι ο Πρόθυμος που τα λέει, και κρατάει την καρέκλα του. Που σημαίνει τον αγαπάνε.  Αλλιώς δεν εξηγείται... Αλήθεια... Τι γίνεται με το τσάμπα ρεύμα και τις πρίζες από τον ουρανό;  Με το υβριδικό Ικαρίας πώς τα πάμε; Πόσες χιλιάαααδες σπίτια ηλεκτροδοτεί τσάμπα το υβριδικό στην Ικαρία;

3) Ούτε η ΔΕΗ, ούτε η ΔΕΗ Ανανεώσιμες ελέγχονται. Ή μάλλον ελέγχονται από την ίδια μικρή παρέα που ελέγχει την ΡΑΕ. Αν δεις τα παιδιά της ΡΑΕ... Άλλος είχε ή έχει αιολικά, άλλος είναι αεριάς, εεε...  τι να λέμε... Για αυτό πάμε καλά.

4) Η ΔΕΗ Ανανεώσιμες, δηλαδή ο Τσιπουρίδης, παραπλανούν.  (α) Είτε 50, είτε 50.000  φωτοβολταϊκά MW δεν μπορούν να ηλεκτροδοτήσουν ούτε ένα περίπτερο στην Αρκαδία. Αυτό που μπορούν να κάνουν είναι να ηλεκτροδοτήσουν όταν έχει ήλιο. 4-6 ώρες την ημέρα, 200 μέρες τον χρόνο. Πες, (β) να καλύψουν ισχύ αιχμής, με κόστος (στις τιμές που ακούγονται) 10πλάσιες από το συμβατικό ρεύμα. Ή σε τιμή 5πλάσια από το αέριο. (γ)  Ούτε είναι δεδομένο ότι θα εξοικονομήσουν ένα γραμμάριο CO2. Καθημερινά βγαίνουν μελέτες που αποδεικνύουν με επίσημα στοιχεία από Γερμανία, Ολλανδία, Ιρλανδία και ΗΠΑ ότι οι ΑΠΕ, απολογιστικά, ή δεν υποκαθιστούν καθόλου καύσιμο, ή υποκαθιστούν πολύ μικρότερο ποσοστό από αυτό που αντιστοιχεί στην ηλεκτροπαραγωγή για την οποία επιδοτούνται. Αν τολμάει η ΔΕΗ Ανανεώσιμες, ας ζητήσει εγγυημένη υποκατάσταση καυσίμου. Δεν θα ξέρει "τι είναι καύσιμο"! (δ) Το CO2 που φαντασιώνεται ο Τσιπουρίδης κοστίζει περί τα 3-4 ευρώ τον τόνο σε μία πεθαμένη αγορά.  Πόσο θα του κοστίσει αυτό που διαφημίζει ότι θα υποκαταστήσει;  (ε)  Ψέλλισε ο κακομοίρης εξοικονόμηση SO2! Θα υποκαταστήσει και λιγνίτη το φωτοβολταϊκό της Μεγαλόπολης?  Σε ποιά μπροσούρα της WWF το είδε αυτό;  Και μήπως είναι πολύ φθηνότεροι οι αποθειωτές; Και (στ), δεν ξέρω αν το έμαθαν αλλά με τις επιδοτούμενες ΑΠΕ επιδοτούμε με τον ΜΑΜΚ και το αέριο όταν και εάν καταφέρουν να υποκαταστήσουν!  Για αυτό, σου λέω φίλε, μην βρίζεις τον Madoff... 

5) Δεν έχω καμία αγάπη για τους μικρούς φωτοβολταϊκούς, αλλά  τους κόβουν τις επιδοτήσεις για να δίνουν μεγαλύτερες στην ΔΕΗ για να ταΐζει την J&P ή όποιον ταΐσει με την δουλειά;  Πρωτότυπο... Δηλαδή αναφέρω Κοπελουζοπεριστερομυτιληναίους... Να το κάνω Κοπελουζοπεριστερομυτιληναιοιωαννοπαρασκευαϊδηδες;  Δεν πάει... Γλωσσοδέτης.


[--->]

..”πυρήνες”

Οι Τρομοκράτες με τα κοστούμια παραμένουν ελεύθεροι

Τι πρόκειται να συμβεί



του Fabrizio Tringali

Μετά από ένα ταραγμένο 2012, η νέα χρονιά ξεκίνησε σε ένα οικονομικό κλίμα σχετικής ηρεμίας. Τα spreads είναι χαμηλά και η κρίση φαίνεται να έχει κάνει ανακωχή. Αλλά τι μας περιμένει στο εγγύς μέλλον; Οι δύσκολες μέρες έχουν πράγματι περάσει ή αναμένεται να επιστρέψουν; Επειδή υπάρχουν δύο αντίθετες ερμηνείες της κρίσης, για να απαντήσει κανείς σε αυτά τα ερωτήματα θα πρέπει να καταλάβει τι είναι αυτή η κρίση.

Ας τα δούμε.

Πρώτο κλειδί ανάγνωσης: Κρίση δημόσιου χρέους
Σύμφωνα με την ερμηνεία αυτή, ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες έζησαν πάνω από τις δυνατότητές τους. Ετσι, το δημόσιο χρέος τους αυξήθηκε χωρίς να βελτιώνεται η ανταγωνιστικότητα τους, ρισκάροντας την πτώχευση. Η αύξηση των spreads δείχνει ότι οι αγορές δεν δείχνουν πρόθυμες να επενδύσουν σε τίτλους χωρών σπάταλων και υπερχρεωμένων.

Η λύση στην κρίση θα έπρεπε να είναι η ενίσχυση της δημοσιονομικής πειθαρχίας, επιβάλλοντας ανώτατο όριο στη σχέση χρέους / ΑΕΠ και εφαρμόζοντας δραστικά μέτρα λιτότητας και δραστική μείωση των δαπανών. Για την αποθάρρυνση της κερδοσκοπίας, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα πρέπει επίσης να εφαρμοστούν μορφές αμοιβαιότητας του δημόσιου χρέους (αγορά χρεογράφων από την ΕΚΤ, έκδοση ευρωομολόγων), ώστε όλες οι χώρες να αναλάβουν να διασφαλίσουν, από κοινού, την καταβολή των τόκων και την αποπληρωμή των τίτλων σε ωρίμανση που εκδίδουν τα  μεμονωμένα κράτη.

Ωστόσο, για να αποφευχθούν οι όποιες ηθικές βλάβες, οι εθνικές κυβερνήσεις θα έπρεπε να δεσμευτούν να υλοποιήσουν τις πολιτικές που αποφασίζουν οι ευρωπαϊκοί οργανισμοί, ανεξάρτητα από τη θέληση των πολιτών τους.


Δεύτερο κλειδί ανάγνωσης: Κρίση του ευρώ.
Σύμφωνα με αυτή την ερμηνεία, ωστόσο, ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες επωφελήθηκαν από τη συμμετοχή τους στο ενιαίο νόμισμα για να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητά τους σε βάρος άλλων. Περιορίζοντας  μισθούς και εγχώρια ζήτηση συγκράτησαν συστηματικά τον πληθωρισμό τους σε χαμηλότερα επίπεδα από τους εταίρους τους. Οι οποίοι, επειδή το νόμισμα ήταν κοινό, δεν θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε υποτίμηση νομίσματος αμυντικού χαρακτήρα για να καθορίσουν μια νέα ισορροπία. Ετσι,ενώ οι πρώτοι συγκέντρωναν εμπορικά πλεονάσματα, οι άλλοι έβλεπαν να  χειροτερεύει το ισοζύγιο πληρωμών τους, μέχρι που μπήκαν σε κρίση.

Η αύξηση των spreads δείχνει ότι οι αγορές γνωρίζουν ότι στο μέλλον η αξία των τίτλων των χωρών που περνούν κρίση μπορεί να μειωθεί: οι χώρες αυτές θα μπορούσαν να βγουν από το ευρώ,να υποτιμήσουν, να επαναδιαπραγματευθούν το χρέος ή να το ξεπληρώνουν με το νέο νόμισμα.

Για την έξοδο από την κρίση θα έπρεπε λοιπόν να υπάρξει ένας μηχανισμός αυτόματης εξισορρόπησης των χωρών με διαρθρωτικό πλεόνασμα και τις  ελλειμματικές. Επιπλέον, με δεδομένη την τρέχουσα οικονομική ύφεση, οι πολιτικές λιτότητας θα πρέπει να εγκαταλειφτούν και να αντικατασταθούν από παρεμβάσεις προς την αντίθετη κατεύθυνση, για τη στήριξη της  ζήτησης και της απασχόλησης. Στις δε πλεονασματικές χώρες, θα έπρεπε να αυξηθούν σημαντικά οι μισθοί.
Ωστόσο, επειδή ο δρόμος αυτός μοιάζει αδιάβατος, αφού  προϋποθέτει ότι όλες οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες θα αλλάξουν τις οικονομικές πολιτικές που υιοθετήθηκαν μέχρι σήμερα, και οι ισχυρότερες θα  δεχτούν την αυτόματη μεταφορά πόρων προς τις λιγότερο ανταγωνιστικές, η μόνη λύση φαίνεται πως είναι η έξοδος από το ευρώ και η ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας στον τομέα των οικονομικών και νομισματικών πολιτικών.

 
Ποια είναι η σωστή λύση;
Προφανώς, αυτές οι θέσεις είναι ασυμβίβαστες
μεταξύ τους . Αν δεχθεί κανείς ότι οι  χώρες που εμφάνιζαν ένα υψηλό λόγο  χρέους / ΑΕΠ ήταν αυτές που έπληξε η κρίση τότε η πρώτη εξήγηση φαίνεται πως είναι η σωστή. Αν όμως πιστεύει ότι η κρίση έπληξε όσους είχαν υψηλότερο ποσοστό πληθωρισμού, τότε θα πρέπει να συμφωνήσει με τη δεύτερη.




Ιδού ένας σύντομος περιληπτικός πίνακας:



Δημόσιο χρέος/ΑΕΠ
 (%)
Εξωτερικές ανισσοροπίες και διαφορικά κόστη στην ευρωζώνη
Χώρα
1999
2007
2011
Ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών
Μοναδιαίο κόστος εργασίας
διακυμ.%
 
1999-2010
Δείκτης τιμών καταναλωτή
1999-2012
Γερμανία
61
65
83
 52.0
 1.4
21.8
Πορτογαλία
50
68
106
-132.2
11.1
35.1
Ιταλία
114
104
121
 -24.4
28.5
30.9
Ελλάδα
103
105
166
-123.2
54.9
43.1
Ισπανία
62
36
67
 -75.5
24.8
38.4

[Τα στοιχεία από Ευρώπη: κρίση χρέους ή ισοζυγίου πληρωμών;
A.F. Presbitero, Università Politecnica delle Marche, δημοσιεύτηκε στο linkiesta.it ]