ΜΙΑ ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΤΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ ΜΙΑ "ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΡΝΗΘΕΙ"

 

Συνειδητοποιώντας ότι ο πόλεμος του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία θα έχει πιθανότατα δυσμενή κατάληξη, οι ΗΠΑ δοκιμάζουν μια προσφορά εξόδου. Αλλά γιατί η Μόσχα θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της τις έμμεσες προτάσεις, ειδικά την παραμονή της νέας στρατιωτικής της προέλασης και ενώ βρίσκεται στη θέση του νικητή?

Του Pepe Escobar

Όπως επιβεβαιώθηκε από υψηλόβαθμη πηγή του αμερικανικού κατεστημένου, μια νέα οδηγία σχετικά με την κόντρα ΝΑΤΟ- Ρωσίας στην Ουκρανία διαβιβάστηκε στον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν. Ο Μπλίνκεν, από άποψη  πραγματικής εξουσίας, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα παιδί-αγγελιοφόρος των νεοσυντηρητικών και νεοφιλελεύθερων οπαδών του Λέο Στράους που στην πραγματικότητα διευθύνουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.

Ο υπουργός Εξωτερικών έλαβε εντολή να μεταβιβάσει τη νέα οδηγία -ένα είδος μηνύματος προς το Κρεμλίνο- μέσω των κυρίαρχων έντυπων μέσων ενημέρωσης, το οποίο δημοσιεύθηκε αμέσως από την Washington Post.

Στον καταμερισμό εργασίας της ελίτ των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης των ΗΠΑ, οι New York Times βρίσκονται πολύ κοντά στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ ενώ η Washington Post στη CIA. Σε αυτή την περίπτωση όμως η οδηγία ήταν πολύ σημαντική και έτσι δημοσιεύθηκε από την εφημερίδα W.P. ως Op-Ed  [(πληρωμένη καταχώρηση).

Η καινοτομία εδώ είναι ότι για πρώτη φορά από την έναρξη της ρωσικής Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης (SMO) του Φεβρουαρίου 2022 στην Ουκρανία, οι Αμερικανοί προτείνουν πραγματικά μια παραλλαγή του κλασικού "προσφορά που δεν μπορείς να αρνηθείς", συμπεριλαμβανομένων κάποιων παραχωρήσεων που μπορεί να ικανοποιήσουν τις επιταγές ασφαλείας της Ρωσίας.

Το κρίσιμο είναι ότι η αμερικανική προσφορά παρακάμπτει εντελώς το Κίεβο, πιστοποιώντας για άλλη μια φορά ότι πρόκειται για έναν πόλεμο κατά της Ρωσίας που διεξάγεται από την Αυτοκρατορία και τα τσιράκια του ΝΑΤΟ - με τους Ουκρανούς ως απλούς πληρεξούσιους.

Ο παλαιάς κοπής ανταποκριτής της Washington Post με έδρα τη Μόσχα, John Helmer, προσέφερε μια σημαντική υπηρεσία, δημοσιεύοντας το πλήρες κείμενο της προσφοράς του Μπλίνκεν, φυσικά εκτενώς επεξεργασμένο ώστε να συμπεριλάβει φαντασιόπληκτες έννοιες όπως "τα αμερικανικά όπλα βοηθούν να κονιορτοποιηθεί η δύναμη εισβολής του Πούτιν" και μια εξήγηση που αξίζει τον κόπο: "Με άλλα λόγια, η Ρωσία δεν πρέπει να ξεκουραστεί, να ανασυνταχθεί και να επιτεθεί".

Το μήνυμα από την Ουάσιγκτον μπορεί, εκ πρώτης όψεως, να δίνει την εντύπωση ότι οι ΗΠΑ θα αποδεχθούν τον ρωσικό έλεγχο της Κριμαίας, του Ντονμπάς, της Ζαπορόζιε και της Χερσώνας - "της χερσαίας γέφυρας που συνδέει την Κριμαία με τη Ρωσία" - ως τετελεσμένο γεγονός. Ότι η Ουκρανία θα έχει αποστρατιωτικοποιημένο καθεστώς και η ανάπτυξη πυραύλων HIMARS και αρμάτων μάχης Leopard και Abrams θα περιορίζεται στη δυτική Ουκρανία, διατηρώντας τα ως "αποτρεπτικό μέσο έναντι περαιτέρω ρωσικών επιθέσεων".

Αυτό που μπορεί να προσφέρθηκε, με αρκετά ασαφείς όρους, είναι στην πραγματικότητα η διχοτόμηση της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένης της αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης, με αντάλλαγμα την ακύρωση από το ρωσικό Γενικό Επιτελείο της άγνωστης ακόμη επίθεσης του 2023, η οποία μπορεί να είναι τόσο καταστροφική όσο η αποκοπή της πρόσβασης του Κιέβου στη Μαύρη Θάλασσα και/ή η διακοπή της παροχής όπλων του ΝΑΤΟ μέσω των πολωνικών συνόρων.

Η αμερικανική προσφορά αυτοπροσδιορίζεται ως ο δρόμος προς μια "δίκαιη και βιώσιμη ειρήνη που υποστηρίζει την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας". Οχι ακριβώς. Απλά δεν θα είναι μια κουτσουρεμένη Ουκρανία, και το Κίεβο μπορεί να διατηρήσει ακόμη και τα δυτικά εδάφη που η Πολωνία καίγεται να καταβροχθίσει.

Στο κείμενο αναφέρεται επίσης ότι είναι βάσιμη η πιθανότητα μιας άμεσης συμφωνίας Ουάσινγκτον-Μόσχας για "μια ενδεχόμενη μεταπολεμική στρατιωτική ισορροπία", συμπεριλαμβανομένης της μη ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Όσο για την ίδια την Ουκρανία, οι Αμερικανοί φαίνεται να πιστεύουν ότι θα είναι μια "ισχυρή, μη διεφθαρμένη οικονομία με την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση".

Αλλά,ό,τι πολύτιμο έχει απομείνει στην Ουκρανία έχει ήδη καταβροχθιστεί όχι μόνο από τη μνημειωδώς διεφθαρμένη ολιγαρχία της, αλλά κυρίως από τους επενδυτές και τους κερδοσκόπους της BlackRock. Οι διάφοροι εταιρικοί γύπες δεν έχουν την πολυτέλεια να χάσουν τα λιμάνια εξαγωγής σιτηρών της Ουκρανίας, καθώς και τους όρους εμπορικής συμφωνίας που συμφωνήθηκαν με την ΕΕ πριν από τον πόλεμο. Και είναι τρομοκρατημένοι ότι η ρωσική επίθεση μπορεί να καταλάβει την Οδησσό, το σημαντικότερο λιμάνι και κόμβο μεταφορών στη Μαύρη Θάλασσα - κάτι που θα άφηνε την Ουκρανία αποκλεισμένη από την ξηρά.

Δεν υπάρχει καμία απολύτως ένδειξη ότι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν και ολόκληρο το ρωσικό Συμβούλιο Ασφαλείας - συμπεριλαμβανομένου του γραμματέα του Νικολάι Πατρούσεφ και του αναπληρωτή προέδρου Ντμίτρι Μεντβέντεφ - έχουν λόγο να πιστεύουν οτιδήποτε προέρχεται από το αμερικανικό κατεστημένο, ειδικά μέσω απλών υποτακτικών όπως ο Μπλίνκεν και η Washington Post. Άλλωστε οι stavka - ένα παρατσούκλι για την ανώτατη διοίκηση των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων - θεωρούν τους Αμερικανούς ως "μη ικανούς για συμφωνία", ακόμη και όταν μια προσφορά είναι γραπτή.

Αυτό μοιάζει σαν ένα απελπισμένο αμερικανικό τέχνασμα για να καθυστερήσει και να καλοπιάσει τη Μόσχα με την ελπίδα να καθυστερήσει ή ακόμη και να ακυρώσει τη σχεδιαζόμενη επίθεση των επόμενων μηνών.

Ακόμα και πράκτορες αντιφρονούντες της παλιάς σχολής στην Ουάσιγκτον -που δεν είναι χρεωμένοι στον νεοταξικό γαλαξία του Στράους- στοιχηματίζουν ότι το τέχνασμα δεν θα πιάσει και οι Ρώσοι με τον κλασικό τρόπο "στρατηγικής ασάφειας", θα συνεχίσουν τη δηλωμένη πορεία αποστρατιωτικοποίησης, αποναζιστικοποίησης και αποηλεκτροποίησης και θα "σταματήσουν" όποτε και όπου κρίνουν σκόπιμο ανατολικά του Δνείπερου. Ή πέρα από αυτόν.

Οι φιλοδοξίες της Ουάσινγκτον σε αυτόν τον πόλεμο του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας ξεπερνούν κατά πολύ την Ουκρανία. Και δεν μιλάμε καν για την αποτροπή μιας ευρασιατικής ένωσης Ρωσίας-Κίνας-Γερμανίας ή ενός εφιάλτη ομότιμων ανταγωνιστών- αλλά,ας μείνουμε στα πεζά ζητήματα του ουκρανικού πεδίου μάχης.

Οι βασικές "συστάσεις" - στρατιωτικές, οικονομικές, πολιτικές, διπλωματικές - περιγράφονται λεπτομερώς σε ένα έγγραφο στρατηγικής του Ατλαντικού Συμβουλίου ( Atlantic Council ) στα τέλη του περασμένου έτους.

Και σε ένα άλλο έγγραφο, με τίτλο "Πολεμικό σενάριο 1: Ο πόλεμος συνεχίζεται στον τρέχοντα ρυθμό του", βρίσκουμε πλήρως διευκρινισμένη τη στρουθοκαμηλική νεοσυντηρητική πολιτική.

Στο έγγραφο αυτό βρίσκονται όλα: από την " υποστήριξη και μεταφορά στρατιωτικής βοήθειας προς το Κίεβο σε βαθμό επαρκή για να μπορέσει να νικήσει" έως την "αύξηση της φονικότητας της στρατιωτικής βοήθειας που μεταφέρεται, ώστε να περιλαμβάνει μαχητικά αεροσκάφη που θα επιτρέψουν στην Ουκρανία να ελέγχει τον εναέριο χώρο της και να επιτίθεται στις εκεί ρωσικές δυνάμεις - και πυραυλική τεχνολογία με βεληνεκές επαρκές για να φτάσει στο ρωσικό έδαφος".

Από την εκπαίδευση του ουκρανικού στρατού "για τη χρήση δυτικών όπλων, ηλεκτρονικού πολέμου και επιθετικών και αμυντικών δυνατοτήτων στον κυβερνοχώρο, και την απρόσκοπτη ενσωμάτωση νέων νεοσύλλεκτων στην υπηρεσία" έως την ενίσχυση "της άμυνας στις γραμμές του μετώπου, κοντά στην περιοχή του Ντονμπάς", συμπεριλαμβανομένης της "στρατιωτικής εκπαίδευσης με έμφαση στον μη συμβατικό πόλεμο".

Αν δε προστεθεί η "επιβολή δευτερογενών κυρώσεων σε όλες τις οντότητες που συνεργάζονται με το Κρεμλίνο", φτάνουμε στη Μητέρα όλων των πλιάτσικων: "Κατάσχεση των 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων που κατέχει το ρωσικό κράτος σε υπερπόντιους λογαριασμούς στις Ηνωμένες Πολιτείες και την ΕΕ και χρήση των κατασχεθέντων χρημάτων για τη χρηματοδότηση της ανοικοδόμησης".

Η αναδιοργάνωση της SMO, με τον Πούτιν, τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Βαλέρι Γερασίμοφ και τον στρατηγό Αρμαγεδδών στους νέους, ενισχυμένους ρόλους τους, κάνει σμπαράλια όλα αυτά τα περίτεχνα σχέδια.

Οι οπαδοί του Λέο Στράους βρίσκονται τώρα σε βαθύ πανικό. Ακόμη και το νούμερο δύο του Μπλίνκεν, η ρωσοφοβική πολεμοκάπηλος Βικτόρια "F**k the EU" Νούλαντ, παραδέχτηκε στη Γερουσία των ΗΠΑ ότι δεν θα υπάρχουν άρματα μάχης Abrams στο πεδίο της μάχης πριν από την Άνοιξη (ρεαλιστικά, μόνο το 2024). Υποσχέθηκε επίσης να "χαλαρώσει τις κυρώσεις" αν η Μόσχα "επιστρέψει στις διαπραγματεύσεις". Αυτές οι διαπραγματεύσεις όμως ακυρώθηκαν από τους ίδιους τους Αμερικανούς στην Κωνσταντινούπολη την άνοιξη του 2022.

Η Νούλαντ κάλεσε επίσης τους Ρώσους να "αποσύρουν τα στρατεύματά τους". Λοιπόν, αυτό τουλάχιστον προσφέρει κάποια κωμική ανακούφιση σε σύγκριση με τον πανικό που ξεχειλίζει από την "προσφορά που δεν μπορείτε να αρνηθείτε" του Μπλίνκεν. Μείνετε συντονισμένοι για την απάντηση της Ρωσίας που δεν ανταποκρίνεται.

[------>]

Το Βερολίνο πηγαίνει στο Πεκίνο: Η πραγματική συμφωνία

  

Του Pepe Escobar

Το καραβάνι του Σολτς  ταξίδεψε στο Πεκίνο για να καθορίσει τα προπαρασκευαστικά βήματα μιας ειρηνευτικής συμφωνίας με τη Ρωσία - με την Κίνα ως τον προνομιακό αγγελιοφόρο.

Με το μεγάλο ταλέντο του στην οικονομική ανάλυση και πλούτο ιστορικής εμβάθυνσης , το τελευταίο δοκίμιο του καθηγητή Μίχαελ Χάντσον, το οποίο γράφτηκε αρχικά για το γερμανικό κοινό, κάνει έναν εκπληκτικό παραλληλισμό μεταξύ των Σταυροφοριών και της σημερινής "βασισμένης σε κανόνες διεθνούς τάξης" που επιβάλλει ο Ηγεμόνας.

 

Ο καθηγητής Μίχαελ Χάντσον περιγράφει λεπτομερώς πώς ο παπισμός στη Ρώμη κατάφερε να κλειδώσει τον μονοπολικό έλεγχο επί των κοσμικών βασιλείων (σας θυμίζει κάτι αυτό ;), όταν το παιχνίδι αφορούσε την παπική υπεροχή έναντι των βασιλέων, κυρίως των Αγίους Ρωμαίους Γερμανούς Αυτοκράτορες αν και, μεταξύ σοβαρού και αστείου, η Αυτοκρατορία δεν ήταν ακριβώς ούτε Αγία, ούτε Γερμανική (ίσως λίγο Ρωμαϊκή), αλλά ούτε καν Αυτοκρατορία.

 

Μια ρήτρα στα παπικά διατάγματα έδινε στον Πάπα την εξουσία να αφορίζει όποιον "δεν έκλεινε ειρήνη με τη Ρωμαϊκή Εκκλησία". Ο Χάντσον επισημαίνει με αιχμηρό ύφος ότι οι αμερικανικές κυρώσεις είναι το σύγχρονο ισοδύναμο του αφορισμού.

 

Αναμφισβήτητα υπάρχουν δύο κορυφαίες ημερομηνίες στην όλη διαδικασία.

 

Η πρώτη είναι η Τρίτη Οικουμενική Σύνοδος του 435: όπου μόνο στη Ρώμη αποδόθηκε η καθολική εξουσία. Η Αλεξάνδρεια και η Αντιόχεια, για παράδειγμα, είχαν μόνο περιφερειακή εξουσία εντός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

 

Η άλλη κορυφαία ημερομηνία είναι το 1054 - όταν η Ρώμη και η Κωνσταντινούπολη χωρίστηκαν οριστικά. Δηλαδή, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία διαχωρίστηκε από την Ορθοδοξία, γεγονός που μας οδηγεί στη Ρωσία, και τη Μόσχα ως την Τρίτη Ρώμη - και την αιώνια αντιπαλότητα της "Δύσης" κατά της Ρωσίας.

 Κατάσταση στρατιωτικού νόμου

Στη συνέχεια, ο καθηγητής Χάντσον περνάει στο ταξίδι της αντιπροσωπείας του      "προσβεβλημένου λουκάνικου", του  καγκελάριου Σολτς στην Κίνα αυτή την εβδομάδα με σκοπό να "απαιτήσει τη διάλυση του δημόσιου τομέα της Κίνας και τη διακοπή των επιδοτήσεων στην οικονομία της, διαφορετικά η Γερμανία και η Ευρώπη θα επιβάλουν κυρώσεις στο εμπόριο με την Κίνα".

 

Ε,λοιπόν, στην πραγματικότητα αυτό τυχαίνει να είναι απλώς ένας παιδαριώδης ευσεβής πόθος, ο οποίος εκφράζεται από το Γερμανικό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στους Financial Times (την ιαπωνικών συμφερόντων πλατφόρμα στο Σίτι του Λονδίνου). Το Συμβούλιο, όπως σωστά περιγράφει ο Χάντσον , είναι "ο νεοφιλελεύθερος "ελευθεριακός" βραχίονας του ΝΑΤΟ που απαιτεί την αποβιομηχάνιση της Γερμανίας και την εξάρτηση" της από τις ΗΠΑ.

Οπως ήταν αναμενόμενο λοιπόν οι FT τυπώνουν τα υγρά όνειρα του ΝΑΤΟ.

Eχει μεγάλη σημασία η συγκυρία. Ο Γερμανός ομοσπονδιακός πρόεδρος Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ, σε κεντρική ομιλία του στο Κάστρο Μπέλλεβιου, παραδέχτηκε σχεδόν ότι το Βερολίνο είναι χρεοκοπημένο: " Για τη Γερμανία ξεκινά μια εποχή με κόντρα ανέμους – μας περιμένουν δύσκολα χρόνια,δύσκολα. Η Γερμανία περνάει τη χειρότερη κρίση από την επανένωσή της".

 

Ωστόσο, για άλλη μια φορά, βασιλεύει η σχιζοφρένεια, καθώς ο Σταϊνμάγερ, μετά από ένα γελοίο κόλπο στο Κίεβο - με το να ποζάρει ως άβουλος ηθοποιός στρυμωγμένος σε ένα καταφύγιο - ανακοίνωσε μια επιπλέον δωρεά: δύο ακόμη πολλαπλούς εκτοξευτές ρουκετών MARS και τέσσερα οβιδοβόλα Panzerhaubitze 2000 που θα παραδοθούν στους Ουκρανούς.

 

Έτσι, ακόμη και αν η "παγκόσμια" οικονομία -στην πραγματικότητα η ΕΕ- έχει τόσα προβλήματα που τα κράτη-μέλη της δεν μπορούν πλέον να βοηθήσουν το Κίεβο χωρίς να βλάψουν τους δικούς τους πληθυσμούς, και η ΕΕ βρίσκεται στα πρόθυρα μιας καταστροφικής ενεργειακής κρίσης, ο αγώνας για τις "αξίες μας" υπερισχύει πάνω σε όλα.

 

Αλλά και η συνολική εικόνα έχει τεράστια σημασία. Ο Andrea Zhok, καθηγητής Ηθικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Μιλάνου,την έννοια της "Κατάστασης Εξαίρεσης" του Τζόρτζιο Αγκάμπεν την οδηγεί σε νέα επίπεδα.

 

Ο Zhok θεωρεί ότι η ζομπιοποιημένη συλλογική Δύση έχει πλέον πλήρως υποταχθεί σε μια  "Κατάσταση στρατιωτικού νόμου" - όπου η ηθική του συνεχούς πολέμου αποτελεί την τελευταία προτεραιότητα των διάσπαρτων παγκόσμιων ελίτ.

 

Κάθε άλλη μεταβλητή - από τον μετανθρωπισμό μέχρι την πληθυσμιακή συρρίκνωση ακόμη και την ακύρωση της κουλτούρας - είναι υποταγμένη στο Κράτος του Στρατιωτικού Νόμου και είναι βασικά άνευ σημασίας. Το μόνο που έχει σημασία είναι η άσκηση απόλυτου, ωμού ελέγχου.

  

Βερολίνο - Μόσχα - Πεκίνο

Αξιόπιστες γερμανικές επιχειρηματικές πηγές διαψεύδουν πλήρως το "μήνυμα" που έδωσε το Γερμανικό Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων σχετικά με το ταξίδι στην Κίνα.

 Σύμφωνα με τις πηγές αυτές, το καραβάνι του Σολτς πήγε στο Πεκίνο για να θέσει ουσιαστικά τα προπαρασκευαστικά βήματα της επεξεργασίας μιας ειρηνευτικής συμφωνίας με τη Ρωσία, με προνομιακό αγγελιοφόρο την Κίνα.

 

Πρόκειται - κυριολεκτικά – για μια κατάσταση εκρηκτική, γεωπολιτικά και γεωοικονομικά,. Όπως είχα επισημάνει σε μια από τις προηγούμενες στήλες μου, το Βερολίνο και η Μόσχα διατηρούσαν ένα μυστικό κανάλι επικοινωνίας - μέσω επιχειρηματικών συνομιλητών - μέχρι τη στιγμή που οι συνήθεις ύποπτοι, σε απόγνωση, αποφάσισαν να ανατινάξουν τους Nord Streams.

 

Ακολούθησε το περιβόητο πλέον SMS από το iPhone της Λιζ Τρας προς τον Λιτλ Τόνι Μπλίνκεν, ένα λεπτό μετά τις εκρήξεις: " τελείωσε ."

 

Υπάρχει και κάτι άλλο: το καραβάνι του Σολτς μπορεί να προσπαθεί να ξεκινήσει μια μακρά και περίπλοκη διαδικασία για την τελική αντικατάσταση των ΗΠΑ από την Κίνα ως βασικό σύμμαχο. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι ο κορυφαίος τερματικός σταθμός εμπορίου/συνδεσιμότητας BRI στην ΕΕ είναι η Γερμανία (η κοιλάδα του Ρουρ).

 

Σύμφωνα με μία από τις πηγές, "αν αυτή η προσπάθεια πετύχει, τότε η Γερμανία, η Κίνα και η Ρωσία μπορούν να συμμαχήσουν μεταξύ τους και να εκδιώξουν τις ΗΠΑ από την Ευρώπη".

 

Μια άλλη πηγή έβαλε το κερασάκι στην τούρτα: " Ο Σολτς σε αυτό το ταξίδι συνοδεύεται από Γερμανούς βιομηχάνους που πραγματικά ελέγχουν τη Γερμανία και δεν πρόκειται να καθίσουν με σταυρωμένα τα χέρια βλέποντας να καταστρέφονται".

 

Η Μόσχα γνωρίζει πολύ καλά ποιος είναι ο βασικός στόχος του ταξιδιού όταν πρόκειται για την ΕΕ που περιορίζεται στο ρόλο του απόλυτα κυριαρχούμενου - και αποβιομηχανοποιημένου - υποτελούς, ο οποίος ασκεί μηδενική κυριαρχία. Οι δευτερεύουσες δίοδοι επικοινωνίας άλλωστε δεν κείτονται κουρελιασμένες στον βυθό της Βαλτικής Θάλασσας. Επιπλέον, η Κίνα δεν έχει δώσει καμία ένδειξη ότι οι τεράστιες εμπορικές συναλλαγές της με τη Γερμανία και την ΕΕ πρόκειται να  σταματήσουν.

 

Ο ίδιος ο Σολτς, μία ημέρα πριν το καραβάνι του φτάσει στο Πεκίνο, τόνισε σε κινεζικά μέσα ενημέρωσης ότι η Γερμανία δεν έχει καμία πρόθεση να διακόψει τις σχέσεις της με την Κίνα και ότι δεν υπάρχει τίποτα που να δικαιολογεί "τις εκκλήσεις ορισμένων να απομονωθεί η Κίνα".

 

Παράλληλα, ο Σι Τζινπίνγκ και το νέο Πολιτικό Γραφείο γνωρίζουν πολύ καλά τη θέση του Κρεμλίνου, την οποία επαναλαμβάνει ξανά και ξανά: παραμένουμε πάντα ανοιχτοί για διαπραγματεύσεις, αρκεί η Ουάσινγκτον να αποφασίσει επιτέλους να τοποθετηθεί για το τέλος της απεριόριστης επέκτασης του ΝΑΤΟ ποτισμένη με ρωσοφοβία.

 

Διαπραγμάτευση λοιπόν σημαίνει ότι η Αυτοκρατορία υπογράφει το έγγραφο που πήρε από τη Μόσχα την 1η Δεκεμβρίου 2021, με θέμα το "αδιαίρετο της ασφάλειας". Διαφορετικά δεν υπάρχει τίποτα να διαπραγματευτεί.

 

Και όταν έχουμε τον λομπίστα του Πενταγώνου Λόιντ "Raytheon" Όστιν να συμβουλεύει επισήμως τους Ουκρανούς να προχωρήσουν στη Χερσώνα, γίνεται ακόμα πιο σαφές ότι δεν υπάρχει τίποτα προς διαπραγμάτευση.

 

Θα μπορούσαν λοιπόν όλα αυτά να αποτελέσουν το θεμέλιο λίθο του γεωπολιτικού/γεωοικονομικού διευρασιατικού διαδρόμου Βερολίνου-Μόσχας-Πεκίνου; Αυτό όμως θα σημαίνει αντίο στην Αυτοκρατορία. Για μία ακόμη φορά: Τίποτα δεν έχει τελειώσει μέχρι να τραγουδήσει η χοντρή κυρία» την άρια της Βρουγχίλδης στο φινάλε της όπερας «Το λυκόφως των θεών» .

 [----->]

 

Ο Χαλίφης στις πύλες της Βιέννης

του Pepe Escobar

Η ιστορία έχει την αστεία συνήθεια να επαναλαμβάνεται ως φάρσα σουρεαλιστική. Μήπως βρισκόμαστε  και πάλι πίσω στο 1683 , με την Οθωμανική Αυτοκρατορία  να πολιορκεί τη Βιέννη για να ηττηθεί από τους «άπιστους» ακριβώς την τελευταία στιγμή ;

Όχι βέβαια. Βρισκόμαστε στο 2015 και ένα ομοίωμα Χαλίφη – ο Ιμπραήμ, γνωστός και ως Αμπού Μπακρ αλ-Μπαγκντάντι - έχει αναγκάσει  αρκετές  παγκόσμιες δυνάμεις, μικρότερες  εξουσίες και διάφορα τσιράκια να πάνε  στη Βιέννη για να συζητήσουν πώς να τον νικήσουν.

Βεστφαλοί, εδώ υπάρχει  ένα πρόβλημα. Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει νόημα αν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων δεν βρίσκεται  το Ιράν ώστε να βρεθεί  μια λύση στην τραγωδία της Συρίας. Η Μόσχα αυτό το γνώριζε από την αρχή. Η Ουάσιγκτον - απρόθυμα - αναγκάστηκε να παραδεχθεί το προφανές. Αλλά το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ το Ιράν. Το πρόβλημα είναι η ιδεολογική μήτρα των μπράβων  που το παίζουν μετάσταση του Χαλίφη:  η Σαουδική Αραβία.

Επιστροφή- αναπόφευκτα – στο  σουρεαλισμό. Ο υπουργός Εξωτερικών της Σαουδικής Adel al-Jubeir δήλωσε: «Η άποψη των εταίρων μας ... ήταν ότι θα πρέπει να ελέγξουμε τις προθέσεις των Ιρανών και των Ρώσων για να υπάρξει λύση στη Συρία, κάτι  που όλοι εύχονται».

Μετάφραση: «Οι εταίροι μας»  δηλαδή « Η  Φωνή » της Ουάσινγκτον. και οι –εθισμένοι στους αποκεφαλισμούς  πετρελαιάδες δεν «επιθυμούν» μια πολιτική λύση. Θέλουν την αλλαγή του καθεστώτος και μια σατραπεία  του Οίκου των Σαούντ.

Η Αίγυπτος, το Ιράκ, ο Λίβανος, η ΕΕ, η Γαλλία ακόμη και το Κατάρ - του οποίου ο μίνι-εμίρης ήθελε να ξεκινήσει τη δική του στρατιωτική εκστρατεία για την αλλαγή του καθεστώτος της  Συρίας πριν κάποιος του πει να το βουλώσει – συνομιλούν με το Ιράν στη Βιέννη, τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, τη Τουρκία και τον Οίκο των Σαούντ.

Μια συζήτηση σχετικά με τις παράλληλες ζωές. Άλλο  είναι ένας ευγενικός καυγάς μέσα σε ένα επιχρυσωμένο παλάτι  της Βιέννης και εντελώς διαφορετικό  είναι η  κινούμενη  στρατιωτική  άμμο  μιας  χαοτικής  συμφωνίας  τύπου Sykes-Picot,  για τη Συρία και το Ιράκ.