Βενεζουέλα :Ο πόλεμος κατά του Πούτιν αποκαθιστά τον Μαδούρο.

 

Παρακολουθώ τα γεγονότα στη Βενεζουέλα εδώ και χρόνια και είχα προβλέψει πώς θα εξελισσόταν η μετωπική σύγκρουση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, μέρος της οποίας αποτελεί η ιστορία του Γκουαϊδό.

Αντίο λοιπόν στον Γκουαϊδό: ο πόλεμος κατά του Πούτιν αποκαθιστά τον Μαδούρο.

Ενας πόλεμος φεύγει,ένας πόλεμος έρχεται. Αρχίζει ο πόλεμος στην Ουκρανία, τελειώνει αυτός στην Βενεζουέλα. Ενώ το ΝΑΤΟ συνεχίζει τον πόλεμο δι' αντιπροσώπων κατά της Ρωσίας, η κυβέρνηση των ΗΠΑ σηκώνει τα χέρια ψηλά στη Βενεζουέλα μετά από επτά χρόνια υβριδικού πολέμου: αχαλίνωτη παραπληροφόρηση, αποβάσεις μισθοφόρων, απόπειρες δολοφονίας του προέδρου, σαμποτάζ των υποδομών της χώρας.

Και πάνω απ' όλα, κυρώσεις. Καταστροφικές κυρώσεις, οι οποίες υποτίθεται ότι θα στερούσαν από τη χώρα τα προς το ζην, αρχής γενομένης από το πετρέλαιο. Στο φαντασιακό της Ουάσινγκτον, υποτίθεται ότι το μισητό Μαδούρο θα τον εξόντωνε μια εξέγερση του πεινασμένου όχλου, ένα στρατιωτικό πραξικόπημα και η διεθνής απομόνωση.

Ο πόλεμος ξεκίνησε επί Ομπάμα το 2015 με σημαία την παραληρηματική αντίθεση μεταξύ δημοκρατίας και δικτατορίας. O Τραμπ, αυστηροποίησε τις κυρώσεις, αλλά αποκάλυψε τον απώτερο στόχο του πολέμου. Ο σοσιαλισμός και τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν έχουν καμία σχέση με αυτό.

Ο διευθυντής του FBI έγραψε ότι ο Ντόναλντ θεωρούσε άδικο για τον Μαδούρο να κάθεται πάνω στο μεγαλύτερο απόθεμα πετρελαίου στον κόσμο σε ένα μέρος που απέχει μόλις τρεις ώρες πτήσης από το προπύργιο της δυτικής δημοκρατίας. Η συνέχεια είναι η γνωστή. Δημιουργούμε το τέρας που σήμερα έχει σειρά. Ο Μαδούρο όπως ο Σαντάμ, ο Καντάφι, ο Άσαντ, ο Πούτιν. Φωνάζουμε τους σύμμαχους. Στήνουμε το στόρι ενός πλανήτη που παγώνει από τη φρίκη του δεσπότη του Καράκας. Και ένας τύπος, άγνωστος σχεδόν, στους ίδιους τους κατοίκους της Βενεζουέλας, διορίζεται πρόεδρος.

Αλλά ο κόσμος αποτελείται από 194 κράτη, 144 από τα οποία, το 75%, δεν σκέφτονται καθόλου να αναγνωρίσουν έναν πρόεδρο που επιβλήθηκε στη Βενεζουέλα από ένα άλλο κράτος. Ωστόσο, οι υπόλοιπες 50 χώρες, με πρώτη την ΕΕ, συμμορφώνονται με υτά ατα καμώματα και αναγνωρίζουν τον Γκουαϊδό. Με εξαίρεση την Ιταλία, που εκείνη την εποχή κυβερνούσε ο διαβόητος Μπέπε Γκρίλο. Το 2019, η συνέλευση των 120 χωρών του Κινήματος των Αδεσμεύτων (ΝΑΜ) καταδικάζει έντονα την επίθεση των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα. Και την επόμενη χρονιά,στη Συνέλευση του ΟΗΕ, οι ΗΠΑ χάνουν υφίστανται μεγάλη ήττα. Εν τω μεταξύ, ο κ. Γκουαϊδό προσπαθεί να ξεσηκώσει τις μάζες. Προσπαθεί να οργανώσει μια πορεία στην πρωτεύουσα, αλλά συγκεντρώνει μόνο ένα κλάσμα των οπαδών που απαιτούνται για να δικαιολογήσει το λογαριασμό που θα πρέπει να παρουσιάσει στους Αμερικανούς. Μέχρι που τον Απρίλιο του 2019 μπλοκάρει μια αερογέφυρα στο Καράκας και περιμένει την εξέγερση του λαού και των ενόπλων δυνάμεων. Αλλά δεν συμβαίνει τίποτα. Και η μοχθηρή δικτατορία τον αφήνει σώο και αβλαβή γιατί είναι πλέον σαφές ότι κάποιος σαν αυτόν είναι πιο χρήσιμος ζωντανός.

Σε αυτό το σημείο, η Ουάσινγκτον δεν έχει άλλη επιλογή από το να καταφύγει στο σενάριο του παλιού καλού καιρού: απόβαση από τη θάλασσα με σχετικό βομβαρδισμό του προεδρικού μεγάρου. Μια ταχεία επέμβαση ενώ ο στρατός θα παρακολουθούσε και ο πληθυσμός θα καλωσόριζε τους πεζοναύτες ως απελευθερωτές. Αλλά οι αποτυχίες του Γκουαϊδό προκάλεσαν μια αναλαμπή νοημοσύνης στις υπηρεσίες της αυτοκρατορίας. Η ετυμηγορία των σχεδιαστών της στρατιωτικής επέμβασης είναι ότι η χώρα είναι αδύνατο να καταχτηθεί όταν υπάρχουν τουλάχιστον 4 εκατομμύρια μαχητικοί τσαβιστές, 100 χιλιάδες από αυτούς έτοιμοι να υπερασπιστούν την κυβέρνησή τους με τα όπλα, μαζί με έναν στρατό 160 χιλιάδων κάθε άλλο παρά διχασμένο και αποσυντονισμένο.

Και ένας από αυτούς τους σχεδιαστές συνόψισε το πρόβλημα ως εξής: αν εισβάλουμε στη Βενεζουέλα, το πράγμα θα ξεκινήσει όπως το Ιράκ και θα τελειώσει όπως το Βιετνάμ. Οι ΗΠΑ κάθονται τότε στην άκρη. Αλλά η αλλαγή του καθεστώτος δεν έρχεται επειδή 1) σε έναν πολυκεντρικό πλέον κόσμο,ένα μέρος του πετρελαίου εξακολουθεί να πωλείται στην Κίνα, την Ινδία, το Ιράν, τη Ρωσία- 2) οι εισαγωγές τροφίμων αντικαθίστανται από μια ανάπτυξη της γεωργίας που κάνει τη Βενεζουέλα σχεδόν αυτάρκη σε τρόφιμα- 3) η οικονομία δολλαριοποιείται και ανοίγεται  στις επενδύσεις, τονώνοντας μια ανάπτυξη της οικονομίας που συνεχίζεται μέχρι σήμερα- 4) όλα αυτά δεν συμβαίνουν εις βάρος των φτωχών, επειδή το σύστημα κοινωνικής προστασίας που βρίσκεται στην καρδιά του τσαβισμού παραμένει σε ισχύ. Ετσι,στις περιφερειακές εκλογές του Νοεμβρίου 2021 - αδιάβλητες σύμφωνα με τους διεθνείς παρατηρητές - επαναλαμβάνεται μια ακόμη νίκη των σοσιαλιστών υποψηφίων.

Και φτάνουμε στον Μπάιντεν, ο οποίος διατηρεί τις κυρώσεις μέχρι να αρχίσει ο πόλεμος κατά της Ρωσίας. Αυτό όμως πλήττει τη βάση του αμερικανικού πολιτισμού: το φθηνό πετρέλαιο. Η Ουάσινγκτον έχει επείγουσα ανάγκη από πετρέλαιο και αναγκάζεται να συνειδητοποιήσει ότι είναι καιρός να τερματιστεί η παρωδία του Γκουαϊδό ενώ η ΕΕ τον έχει υποβαθμίσει σε απλή αντιπολίτευση. Έχασε τον σεβασμό των συναδέλφων του, αφού τα χρήματα των ΗΠΑ κατέληξαν στις τσέπες φίλων και συγγενών του και σε πάρτι με πόρνες και κοκαΐνη. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ διαδίδει τις τελευταίες ημέρες την είδηση ότι θα απορρίψει τον Γκουαϊδό κατά στη νέα σύνοδο του Κοινοβουλίου της Βενεζουέλας τον Ιανουάριο του 2023.

https://www.facebook.com/PinoArlacchi

Ο Πίνο Αρλάκι ήταν αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ και Εκτελεστικός Διευθυντής του Γραφείου των Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα το 1997−2002. Υπήρξε ηγετική μορφή και μελετητής στον τομέα του οργανωμένου εγκλήματος, των παράνομων αγορών και της παγκόσμιας ασφάλειας. Το 1993 επιβίωσε από απόπειρα δολοφονίας του από την μαφία.

Τεράστια κρύπτη όπλων με προορισμό το Ιράν

 

Σε δημοσίευμά του, το ιρανικό μέσο ενημέρωσης Tabnak δημοσιεύει ρεπορτάζ για μια τεράστια ποσότητα κατασχεμένων όπλων που κατευθύνονταν προς το Ιράν και φέρεται να κατασχέθηκαν από τις ιρακινές αρχές στην πόλη Σουλεϊμανίγια , στα ανατολικά της Περιφέρειας του Ιρακινού Κουρδιστάν .

 

Σύμφωνα με το Tabnak, πρόκειται για τη μεγαλύτερη επιχείρηση λαθρεμπορίου όπλων που έχει αποτραπεί μέχρι στιγμής και εντάσσεται στο πλαίσιο της πρόσφατης αύξησης του λαθρεμπορίου όπλων προς το Ιράν.

 

Τον τελευταίο καιρό, οι δυνάμεις ασφαλείας του Ιράν εργάζονται προκειμένου να αποτρέψουν την παράνομη διακίνηση όπλων στη χώρα. Μόλις την περασμένη εβδομάδα, οι ιρανικές μυστικές υπηρεσίες συνέλαβαν κύκλωμα λαθρεμπορίας όπλων στη νοτιοανατολική επαρχία Σιστάν και στο Βελουχιστάν. Τα όπλα επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν για την υποκίνηση βίας κατά των ιρανικών αρχών.

 

Τα όπλα αυτά συνήθως εισέρχονται στο Ιράν μέσω του Ιρακινού Κουρδιστάν και καταλήγουν στα χέρια ταραχοποιών και αυτονομιστικών ομάδων.

 

Το αποτέλεσμα είναι να έχουν σκοτωθεί μέχρι σήμερα τουλάχιστον 60 μέλη των δυνάμεων ασφαλείας του Ιράν.

 

Αυτό επιβεβαιώθηκε από τον πρώην επικεφαλής της εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ, Τζον Μπόλτον, ο οποίος παραδέχθηκε ανοιχτά σε συνέντευξή του στις 7 Νοεμβρίου ότι «η ιρανική αντιπολίτευση οπλίζεται πλέον με όπλα ... τα οποία εισάγονται στο Ιράν από την περιοχή του Κουρδιστάν του Ιράκ». Ο Μπόλτον εξέφρασε επίσης την ελπίδα ότι η κατάσταση θα οδηγήσει σε «αλλαγή καθεστώτος» στο Ιράν.

[----->]

ΒΑΛΑΝΕ ΛΕΕΙ ΠΛΑΦΟΝ!

 Η ΕΕ αποφάσισε λέει να βάλει ανώτατο όριο στην τιμή πώλησης (πλαφόν) του ρωσικού πετρελαίου τα 60 δολάρια το βαρέλι. Τι θα γίνει τώρα; Μα είναι απλό.

Σε γενικές γραμμές, αυτό που συμβαίνει στην Ευρώπη θυμίζει το παραμύθι του Τζιάνι Ροντάρι «Ο Τζελσομίνο στη χώρα των ψεύτηδων». Το θυμάστε το παραμύθι; Εκεί, με εντολή του βασιλιά Τζιακομόνε, ενός πρώην πειρατή, που με τη συμμορία του είχε καταλάβει την εξουσία, έλεγαν σε όλους να λένε ψέματα συνέχεια, ακόμα και στα ζώα. Γι' αυτό και οι γάτες γαύγιζαν, τα σκυλιά νιαούριζαν και ούτω καθεξής.

Η Πολωνία, σύμφωνα με πολωνό διπλωμάτη, συμφώνησε (!) να θέσει η ΕΕ ανώτατο όριο τιμών στο ρωσικό πετρέλαιο 60 δολάρια το βαρέλι. Ποια είναι η ουσία; Ότι την ίδια στιγμή, ο πολωνικός όμιλος Orlen υπέβαλε αίτηση για παράδοση 3 εκατ. τόνων πετρελαίου από τη Ρωσία μέσω του αγωγού Druzhba το 2023.

Από τις 5 Δεκεμβρίου, η ΕΕ έχει επιβάλει εμπάργκο στις θαλάσσιες παραδόσεις του πετρελαίου μας. Και απαγόρευση της μεταφοράς και ασφάλισής του για τις χώρες που δεν συμμετέχουν στο εμπάργκο. Αλλά το θέμα είναι ότι δεν αγοράζουν οι χώρες το πετρέλαιό μας- το αγοράζουν οι εταιρείες. Για παράδειγμα, στο λιμάνι Ventspils της Βαλτικής, η πετρελαιοβιομηχανία Trfigura αναμειγνύει το πετρέλαιό μας με νορβηγικό πετρέλαιο σε αναλογία 49 προς 51 και το πουλάει σε ευρωπαϊκές εταιρείες.

Επιπλέον, επισήμως, δεν μεταφέρεται πλέον σχεδόν καθόλου πετρέλαιο από τη Ρωσία στην Ευρώπη μέσω θαλάσσης. Ο όγκος έπεσε στα 770.000 βαρέλια ημερησίως τον Οκτώβριο από τα 1,6 εκατ. βαρέλια ημερησίως τον Ιανουάριο. Αλλά οι προμήθειες προς την Ιταλία έχουν διπλασιαστεί, προς τη Βουλγαρία - τετραπλασιαστεί - απλά δεν έχουν άλλη επιλογή.

Πού έχει πάει το ρωσικό πετρέλαιο; Ξέρετε πού - στην Ινδία και την Κίνα. Η Ινδία τον Νοέμβριο αγόρασε περίπου το 40% του συνόλου των εξαγωγών μας αργού πετρελαίου Ural μέσω θαλάσσης, κερδίζοντας τον υπόλοιπο κόσμο. Και βέβαια δεν αγοράζει η κυβέρνηση της Ινδίας ρωσικό πετρέλαιο, αλλά οι ινδικές εταιρείες. Αυτό δήλωσε ο υπουργός Ενέργειας της Ινδίας στα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης.

Στη Μεσόγειο, η Τουρκία έχει γίνει ο κύριος αγοραστής πετρελαίου Ural  μέσω θαλάσσης, δηλαδή το 15% των θαλάσσιων αποστολών.

Με άλλα λόγια, η ΕΕ αγοράζει ήδη το πετρέλαιό μας με προσαύξηση από την Τουρκία, την Ινδία και την Αίγυπτο. Και το αστείο είναι ότι, οι ΗΠΑ έχουν ξεκαθαρίσει στους Ινδούς ότι μπορούν να συνεχίσουν να αγοράζουν ρωσικό πετρέλαιο χωρίς ανώτατο όριο τιμής, αρκεί να μην χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες ευρωπαϊκών εταιρειών.

Πολύ πιθανόν οι ΗΠΑ, που μέχρι σήμερα αρνούνται να αγοράσουν ρωσικό πετρέλαιο, όταν ο οικονομικός μαρασμός της Ευρώπης σταθεροποιήσει το ανώτατο όριο τιμής πώλησης ρωσικού πετρελαίου, τότε θα ξαναρχίσουν οι ίδιες να αγοράζουν το πετρέλαιό μας ή τα παράγωγα πετρελαίου για την αγορά τους και να τα πουλάνε στους Ευρωπαίους πιο ακριβά.

Εν τω μεταξύ, ο όγκος των πετρελαιοειδών από τη Ρωσία προς την Ευρώπη όχι μόνο δεν μειώνεται, αλλά, αυξάνεται! Ειδικότερα, το ντίζελ. Από την 1η έως τις 24 Νοεμβρίου, η ΕΕ και το Ηνωμένο Βασίλειο έλαβαν σχεδόν το 50% των εισαγωγών τους σε ντίζελ από τη Ρωσία, και μάλιστα δια θαλάσσης. Το επίπεδο εξάρτησης από το ρωσικό ντίζελ έχει αυξηθεί απότομα από τον Οκτώβριο.

 Τότε ήταν που η ΕΕ και το Ηνωμένο Βασίλειο αύξησαν σημαντικά τις αγορές τους λόγω των απεργιών που έθεσαν εκτός λειτουργίας τη γαλλική ικανότητα διύλισης. Και οι άνθρωποι εκεί απεργούν λόγω των αυξήσεων των τιμών στη Γαλλία, οι οποίες είναι άμεση συνέπεια των υψηλότερων τιμολογίων ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου.

Και, ναι, το αστείο είναι ότι: στις 5 Φεβρουαρίου 2023, η ΕΕ θα σταματήσει τις θαλάσσιες εισαγωγές ντίζελ και άλλων προϊόντων πετρελαίου από τη Ρωσία... Καταλάβατε τίποτα;

από το κανάλι Slavyangrad στο Telegram

 

 

Καταργείται στην πράξη ο δημόσιος χαρακτήρας της Υγείας

 

Το νέο νομοσχέδιο για το ΕΣΥ θα επιδεινώσει την κατάσταση στα νοσοκομεία για τους πολίτες

❚ του Ιάσονα Κωστόπουλου

 

Το νέο νομοσχέδιο για το ΕΣΥ,που κατατέθηκε αυτή την εβδομάδα στη Βουλή έχει προκαλέσει –δικαίως– τις αντιδράσεις σχεδόν του συνόλου των εργαζομένων στον τομέα της Υγείας. Μάλιστα, οι συλλογικοί φορείς και οι ενώσεις των γιατρών είναι διατεθειμένοι να προχωρήσουν σε επαναλαμβανόμενες απεργίες την επόμενη περίοδο ενάντια στο νομοσχέδιο, το οποίο σύμφωνα και με τους ίδιους τους γιατρούς, καταργεί στην πράξη το δημόσιο χαρακτήρα του ΕΣΥ, αλλά και παράλληλα συνεπάγεται χαμηλότερο επίπεδο υπηρεσιών υγείας και αποκλεισμό πολλών ασθενών από την πρόσβαση στα δημόσια νοσοκομεία.

Ο λόγος είναι ότι το νομοσχέδιο καταργεί την πλήρη και αποκλειστική απασχόληση των γιατρών του ΕΣΥ στα δημόσια νοσοκομεία, περιλαμβάνει την πρόσληψη ιδιωτών γιατρών σε θέσεις μερικής απασχόλησης και προβλέπει την παροχή υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας (Π.Φ.Υ.) από ιδιωτικούς οργανισμούς, με τη μορφή συνεργασιών με το Δημόσιο.

Σε ό,τι αφορά τους γιατρούς, η κατάργηση της αποκλειστικής και πλήρους απασχόλησης στο ΕΣΥ, γίνεται από μεριάς της κυβέρνησης με το επιχείρημα πως κάτι τέτοιο θα αυξήσει τις απολαβές τους, αλλά και θα αποτελέσει κίνητρο για ιδιώτες γιατρούς για να καλύψουν θέσεις στις οποίες το ΕΣΥ έχει ελλείψεις. Επιπλέον και η θέσπιση θέσεων μερικής απασχόλησης γίνεται με επιχείρημα και πάλι την υποστελέχωση του ΕΣΥ σε περιπτώσεις όπου οι θέσεις που προκηρύσσονται δεν καλύπτονται.

Είναι προφανές και αποδεδειγμένο σε πολλές άλλες περιπτώσεις, πως υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων για όποιον εργάζεται παράλληλα στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα. Αυτό είναι ακόμη πιο εμφανές στην περίπτωση των ιδιωτικών ιατρείων, όπου το ΕΣΥ θα λειτουργεί ως χώρος ψαρέματος πελατείας, κάτι το οποίο θα αποδειχθεί μονόδρομος αν εφαρμοστεί το νομοσχέδιο καθώς αφού η υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση του ΕΣΥ οδηγεί σε μεγάλες λίστες αναμονής που θα μπορούν να «παρακαμφθούν» μέσα από την ώθηση όσων ασθενών το αντέχουν οικονομικά στον ιδιωτικό τομέα.

Τα παραπάνω είναι βέβαιο πως σταδιακά θα μειώσουν και το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών του δημοσίου συστήματος,με τους γιατρούς να λειτουργούν σαν ενδιάμεσοι ανάμεσα στο ΕΣΥ και το ιατρείο ή την κλινική που εργάζονται, είτε για τη μεταφορά ασθενών από το ΕΣΥ στον ιδιωτικό τομέα, είτε για τη χρησιμοποίηση των υποδομών του ΕΣΥ από ασθενείς του ιδιωτικού τομέα αφού πρώτα πλήρωσαν για όλες τις υπηρεσίες «χαμηλού κόστους».

Το ίδιο ακριβώς ισχύει–σε πολλαπλάσιο βαθμό– και για τις θέσεις μερικής απασχόλησης, με τη μόνη διαφορά ότι σε αυτή την περίπτωση είναι βέβαιο πως εξαρχής θα μειωθεί και η ποιότητα παροχής υπηρεσιών, με γιατρούς που εκ των πραγμάτων δεν θα προλαβαίνουν να ανταποκριθούν με τον δέοντα τρόπο.

Αντίστοιχου χαρακτήρα και αποτελέσματα θα έχει και η κάλυψη αναγκών της Π.Φ.Υ από ιδιωτικά εργαστήρια και κλινικές.

Μπορεί μεν αυτό που λέγεται να είναι ότι τέτοιες συνεργασίες θα λειτουργούν μόνο όπου το Δημόσιο δεν διαθέτει τις απαραίτητες υποδομές, αλλά επί της ουσίας και μακροχρόνια αυτό θα σημάνει πως το Δημόσιο δεν θα επενδύει πλέον σε υποδομές καθώς πάγιες ανάγκες θα καλύπτονται με τέτοιες συμφωνίες.

Ενώ, ερωτηματικό είναι και κατά πόσο θα λειτουργούν τέτοιου είδους συνεργασίες, καθώς στην πανδημία φάνηκε πως ο ιδιωτικός τομέας –όπως είναι αναμενόμενο–,δεν ιεραρχεί την κάλυψη των αναγκών εν γένει, αλλά την αύξηση των κερδών του, όπως έγινε για παράδειγμα με τις ΜΕΘ. Με τη διαφορά, ότι το νομοσχέδιο δημιουργεί ένα συνολικό πλαίσιο, στο οποίο ο ιδιωτικός τομέας θα έχει τη δυνατότητα να επιλέξει ποιους τομείς της δημόσιας υγείας θεωρεί επικερδείς για να τους αναλάβει, ενώ τα υπόλοιπα θα μένουν στο ΕΣΥ.

Συνολικά, το νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας, δεν αλλάζει απλά τους όρους εργασίας των γιατρών, αλλά αποτελεί τα θεμέλια για να αποτραβηχτεί το κράτος από την υποχρέωση να παρέχει υψηλού επιπέδου δημόσια υγεία. Πίσω από τις γραμμές του νομοσχεδίου κρύβεται η άποψη ότι το κράτος δεν οφείλει να πληρώνει τους γιατρούς επαρκώς, δεν οφείλει να καλύπτει τα κενά του συστήματος υγείας ή να επενδύει για υποδομές.

Από αυτά θα αποτραβηχτεί κάνοντας τον διαιτητή ανάμεσα στο δημόσιο και το ιδιωτικό, όπου κάτι τέτοιο είναι επικερδές, ενώ όπου δεν είναι θα επικρατεί διάλυση. Αξίζει να αναφέρουμε, πως αυτή δεν είναι η πρώτη απόπειρα υπονόμευσης και έπειτα κατάργησης του ΕΣΥ, αντίστοιχα μέτρα έχουν προωθηθεί και σε προηγούμενες περιόδους, με τα απογευματινά ιατρεία, τα πέντε ευρώ την περίοδο των Μνημονίων και τα ειδικά δικαιώματα πανεπιστημιακών και στρατιωτικών γιατρών. Πράγμα που –σε συνδυασμό με την υποστελέχωση και την κάλυψη πάγιων αναγκών από επικουρικό προσωπικό– έχει φέρει το ΕΣΥ σε οριακό βαθμό και έχει καλλιεργήσει το έδαφος για το σημερινό νομοσχέδιο.

Άλλωστε όσα προωθούνται σήμερα, είχαν δοκιμαστεί ως έκτακτα μέτρα και μέσα στην πανδημία. Από αυτή τη σκοπιά δεν πρόκειται για μια περίπτωση όπου η κυβέρνηση δεν διδάχθηκε από την πανδημία αλλά αντίθετα –όπως είχαμε γράψει επανειλημμένα στον Δρόμο– η πανδημία αποτέλεσε την πρόβα τζενεράλε για μεγάλες αναδιαρθρώσεις σε όλους τους τομείς που τώρα γίνονται κανονικότητα.

Δρόμος της αριστεράς,26/11/2022

Δεύτερη μάχη, δεύτερη νίκη. Συνεχίζουμε!

 

Μια νίκη με τον καρκίνο στη θάλασσα της Σύρου να μένει.

Δεύτερη μάχη, δεύτερη νίκη. Συνεχίζουμε!

Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Σύρου, με την απόφασή του 42/2022, έκρινε αβάσιμες όλες τις αιτιάσεις της ΟΝΕΧ ενάντια στο Παρατηρητήριο Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου, απορρίπτοντας συνολικά την πρώτη αγωγή.

Το Δικαστήριο έκρινε πως η μέχρι σήμερα δράση του Παρατηρητηρίου Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου, προκειμένου να αναδείξει το ζήτημα της ρύπανσης του φυσικού περιβάλλοντος και της απειλής προς τη δημόσια υγεία είναι απολύτως θεμιτή, εύλογη, τεκμηριωμένη, δικαιολογημένη, χωρίς καμία σκοπιμότητα έγινε στο πλαίσιο των συνταγματικά κατοχυρωμένων ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων μας και ότι καμία ζημιά (ηθική ή υλική) δεν έχει προκληθεί στην εταιρία από τη δράση του Παρατηρητηρίου. Ως εκ τούτου, απέρριψε και κάθε αξίωση για αποζημιώσεις προς την εταιρία, που συνολικά διεκδικούσε €3 εκ. από το ΠΠΠΣ και τα εναγόμενα μέλη του, για … «ηθική βλάβη και διαφυγόντα κέρδη».

Το μόνο που έκρινε επιλήψιμο από την πλευρά μας, στις άλλες δύο αγωγές, ήταν η υπόνοια απόδοσης σκοπιμότητας προς την εταιρία ότι κάνει χορηγίες προς τις δημόσιες αρχές προκειμένου να εξαγοράσει τη σιωπή τους, πράγμα που ποτέ δεν υποστηρίξαμε. Υποστηρίξαμε ότι οι αρμόδιες αρχές σιωπούν και δεν ασκούν τις ελεγκτικές αρμοδιότητές τους για λόγους που οι ίδιες γνωρίζουν. Το γεγονός ότι η ΟΝΕΧ κάνει χορηγίες προς τις αρμόδιες αρχές δεν αμφισβητείται από κανένα. Ουδέποτε αποδώσαμε σκοπιμότητα στην εταιρία, ούτε την εγκαλέσαμε ποτέ για τις χορηγίες, εγκαλέσαμε τις αρχές που δεν κάνουν τη δουλειά τους.

Πρόκειται για μια εξαιρετικά σημαντική απόφαση που δικαιώνει τον πολύμηνο αγώνα μας και την πίστη μας στη συλλογική δράση και στο καθήκον και την υποχρέωση των πολιτών να ασκούν κοινωνικό έλεγχο στην πολιτεία.

Το γεγονός ότι η εταιρία έσπευσε να πανηγυρίσει για την πλήρη απόρριψη των παράλογων αιτιάσεών της από το δικαστήριο, χαρακτηρίζοντας την απόφαση «καταπέλτη», προαναγγέλλοντας, όμως, ταυτόχρονα ότι θα ασκήσει έφεση εναντίον της, καθώς, όπως η ίδια σημειώνει σε ανακοίνωσή της, «αφήνει πολλά νομικά και πραγματικά ζητήματα σε εκκρεμότητα», μόνο γέλια προκαλεί. Ασφαλώς, θα είμαστε και πάλι παρόντες και παρούσες στο Εφετείο, για να υποστηρίξουμε το δίκαιο όπως κάναμε και πρωτόδικα.

Μέχρι τότε, εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας σε όλες και όλους, φυσικά πρόσωπα και οργανώσεις που τάχθηκαν στο πλευρό μας και ενίσχυσαν με την αισιοδοξία της συλλογικότητας τον αγώνα μας και μοιραζόμαστε μαζί τους τη χαρά μας.

Έναν αγώνα, που δεν στόχευε μόνο στην προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, αλλά και των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων μας ως πολιτών, να σκεφτόμαστε, να μιλάμε και να δρούμε ελεύθερα, συλλογικά και ατομικά, στον δημόσιο χώρο.

Το σίγουρο είναι ότι η φωνή και η συλλογική δράση των ανθρώπων έχουν δύναμη.

Θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε και να ασκούμε αυτή τη δύναμη απέναντι στα «ΣΚΑΣΤΕ!», απ’ όπου και αν προέρχονται.

Συνεχίζουμε!