Η αρχή ενός νέου ψυχρού πολέμου

 

Ο George Kennan - ο θρυλικός διπλωμάτης, ο κατά πολλούς κορυφαίος διπλωμάτης που ανέδειξαν οι Ηνωμένες, που ήταν παρών τη στιγμή της γέννησης του ΝΑΤΟ και που ενέπνευσε το δόγμα Τρούμαν και τη στρατηγική «συγκράτησης» της Σοβιετικής Ένωσης κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου (όχι  κανένας άπειρος, δηλαδή, και σίγουρα όχι ρωσόφιλος ), το 1998, μετά την έγκριση από την αμερικανική Γερουσία της εισόδου των τριών πρώτων νέων μελών στο ΝΑΤΟ -Πολωνία, Ουγγαρία και Τσεχία-, δήλωνε στους «New York Times»:

«Νομίζω ότι αυτή είναι η αρχή ενός νέου ψυχρού πολέμου. Νομίζω ότι οι Ρώσοι θα αντιδράσουν σταδιακά μάλλον αρνητικά και αυτό θα επηρεάσει τις πολιτικές τους. Νομίζω ότι είναι τραγικό λάθος. Δεν υπήρχε λόγος γι' αυτό. Κανείς δεν απειλούσε κανέναν . Αυτή η επέκταση θα κάνει τους Ιδρυτές αυτής της χώρας να στριφογυρίσουν στους τάφους τους. [...]

Αυτό που με ενοχλεί είναι το πόσο επιφανειακή και παραπληροφορημένη ήταν όλη η συζήτηση στη Γερουσία. Με ενόχλησαν ιδιαίτερα οι αναφορές στη Ρωσία ως χώρα που πεθαίνει από την επιθυμία να επιτεθεί στη Δυτική Ευρώπη.

Μα δεν καταλαβαίνετε ότι οι διαφορές μας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ήταν με το σοβιετικό κομμουνιστικό καθεστώς, με τη «Ρωσία»;

Και τώρα γυρνάμε την πλάτη στους ίδιους ανθρώπους που οργάνωσαν τη μεγαλύτερη αναίμακτη επανάσταση στην ιστορία για να καταργήσουν αυτό το καθεστώς;

Για να μην αναφέρουμε ότι η ρωσική δημοκρατία είναι τόσο προηγμένη, όσο αν όχι περισσότερο από αυτή των χωρών που μόλις εντάξαμε στο ΝΑΤΟ. Αυτή είναι μια απόφαση που δείχνει πλήρη έλλειψη κατανόησης της ρωσικής ιστορίας και της σοβιετικής ιστορίας.

Προφανώς θα υπάρξει μια άσχημη αντίδραση από τη Ρωσία και σε εκείνο το σημείο [οι επεκτατιστές του ΝΑΤΟ] θα πουν "Δείτε,εμείς πάντα σας λέγαμε ότι οι Ρώσοι είναι κακοί " - αλλά αυτό είναι απλά λάθος».

- Ο Χένρι Κίσινγκερ (που δεν χρειάζεται συστάσεις- αν δεν γνωρίζετε ποιος είναι, τότε ίσως θα ήταν προτιμότερο να συνεχίσετε να βλέπετε το «The Island of the Famous» αντί να μιλάτε για την ουκρανική σύγκρουση), ήταν αυτός που το 2014, μετά το αντι- Ρωσικό πραξικόπημα που ενορχηστρώθηκε από τις αμερικανικές υπηρεσίες στην Ουκρανία, δήλωνε στην «Washington Post»:

«Στην τρέχουσα συγκυρία, ωστόσο, οι Ουκρανοί είναι αυτοί που παραμένουν ο καθοριστικός παράγοντας. Οι Ουκρανοί ανήκουν σε μια χώρα με πολύπλοκη ιστορία, κέντρο συγκρούσεων λόγω της ύπαρξης γλωσσικών και θρησκευτικών φραγμών.

Οποιαδήποτε προσπάθεια της Καθολικής και Ουκρανόφωνης Ουκρανίας να κυριαρχήσει στην Ορθόδοξη και Ρωσόφωνη Ουκρανία θα οδηγήσει αναγκαστικά σε εμφύλιο πόλεμο και στο τέλος της εθνικής ενότητας.

Το να θεωρήσουμε την Ουκρανία ως μέρος της αντιπαράθεσης Ανατολής-Δύσης, και να την πιέσουμε να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, θα ισοδυναμεί με θάψιμο για δεκαετίες οποιασδήποτε προοπτικής ενσωμάτωσης της Ρωσίας με τη Δύση -και ιδιαίτερα τη Ρωσία με την Ευρώπη- σε ένα σύστημα διεθνούς συνεργασίας.

Μια σοφή πολιτική των ΗΠΑ έναντι της Ουκρανίας θα έπρεπε να είχε αναζητήσει τρόπους για να προωθήσει την κατανόηση μεταξύ των δύο τμημάτων της χώρας. Η Αμερική θα έπρεπε να είχε ευνοήσει τη συμφιλίωση και όχι, όπως έκανε, την κυριαρχία και την καταπίεση του ενός τμήματος της χώρας στο άλλο».

Η ομίχλη αρχίζει να καθαρίζει

 


του Gilad Atzmon

Νομίζω ότι η ομίχλη αρχίζει να καθαρίζει και τα στοιχεία που οδήγησαν την Ουκρανία σε καταστροφή να αποκαλύπτονται.

Αυτός ο πόλεμος έχει πολλά μέτωπα, πολλαπλά πεδία μαχών, στο έδαφος, στη θάλασσα και στον αέρα, κυβερνοπόλεμο, μηχανές προπαγάνδας και παραπληροφόρησης. Κι όμως, ο Πούτιν έχει ήδη κερδίσει αποφασιστικά μία μάχη. Κατάφερε να πείσει τους πάντες συμπεριλαμβανομένων των πιο πικρών εχθρών του ότι είναι μιλάει σοβαρά !

Τις μέρες, εβδομάδες, μήνες, χρόνια που οδήγησαν στη ρωσική εισβολή, η Δύση και πρωτίστως η Αμερική και το ΝΑΤΟ ώθησαν τη Ρωσία σε δράση στην Ανατολική Ουκρανία. Το ΝΑΤΟ συνέχισε να επεκτείνεται προς Ανατολάς.

Η Αμερική ανέπτυξε στρατιωτικές δυνάμεις σε χώρες του πρώην ανατολικών μπλοκ. Μόλις εξελέγη, ο πρόεδρος Ζελένσκι εντάχθηκε στο κόμμα καλώντας το ΝΑΤΟ να κάνει ασκήσεις στην Ουκρανία και εκφράζοντας την επιθυμία να ενταχθεί στην ΕΕ.

Ο Πούτιν και η Ρωσία θεώρησαν αυτές τις ενέργειες απειλές για την εθνική της ασφάλεια και απαιτούν την αντιμετώπισή τους.

Σήμερα, μου φαίνεται ότι η Δύση, το Πεντάγωνο, τα είχε σχεδιάσει όλα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Ο Πούτιν, σκέφτηκαν, τελικά θα αντιδράσει στρατιωτικά, θα αναπτύξει τα τεθωρακισμένα του και θα εισβάλει στην ανατολική περιοχή του Ντονμπάς.

Η Ουκρανία θα απαλλαγεί από την πιο προβληματική περιοχή της.

Η Δύση θα καταδικάσει τη Ρωσία και θα επιβάλει κάποιες κυρώσεις. Οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν.

Η ειρήνη θα επικρατήσει.

Το Ντονμπάς θα γίνει Ρωσικό και η Ουκρανία θα είναι ελεύθερη να ενταχθεί στην ΕΕ. Το σχέδιο ήταν αρκετά καλό. Λειτούργησε θεωρητικά αλλά το πρόβλημα με τις θεωρίες είναι ότι (συχνά) δεν λειτουργούν στην πράξη.

Τις δύο πρώτες μέρες της ρωσικής εισβολής το Κίεβο βρισκόταν σε κατάσταση ευφορίας. Ο πρόεδρος Ζελένσκι, ηθοποιός στο επάγγελμα, κατάφερε να ενθουσιάσει τον λαό του και τον υπόλοιπο κόσμο με το πατριωτικό του μήνυμα.

Η Δύση γελούσε με τη Ρωσία και τον Στρατό της. Κορόιδευε τον αδέξιο αργό στρατό της. Η Δύση έσπευσε επίσης να ανακοινώσει ότι θα απέχει από οποιαδήποτε στρατιωτική επέμβαση. Φυσικά, ο Ζελένσκι το έκανε να φαίνεται σαν οι Ρώσοι στρατιώτες που επέζησαν της μάχης να τρέχουν να σωθούν.

Αλλά τότε  η καταστροφική αλήθεια προσγειώθηκε πάνω στον Μπάιντεν και σια - Ο Πούτιν δεν «ακολούθησε» το σχέδιο. Δεν είχε στόχο να καταλάβει ένα περιορισμένο κομμάτι εδάφους στην Ανατολική Ουκρανία. Ο ρωσικός στρατός κινούνταν προς το Κίεβο προς πολλαπλές κατευθύνσεις.

Ο Πούτιν στην πραγματικότητα στοχεύει σε μια αποφασιστική νίκη. Δεν είναι ευχαριστημένος με την τρέχουσα Παγκόσμια Τάξη.

Περιττό να αναφέρω ότι η διάθεση στο Κίεβο έχει αλλάξει δραματικά.

Το ΝΑΤΟ συνειδητοποίησε ότι δεν υπάρχει ούτε μία στρατιωτική δύναμη στη Δύση που να είναι διατεθειμένη να αντιμετωπίσει τη ρωσική πολεμική μηχανή, ούτε τώρα ούτε στο εγγύς μέλλον.

Ούτε οι κυρώσεις στη Ρωσία φαίνεται να έχουν αποτέλεσμα. Μέχρι να γίνει σαφές ότι το Πεντάγωνο, το ΝΑΤΟ και ο Ζελένσκι ήταν εντελώς αποστασιοποιημένοι ως προς στην πρόβλεψη των κινήσεων του εχθρού τους, το Κίεβο ήταν ήδη περικυκλωμένο και οι κάτοικοί του αντιμετωπίζουν ανθρωπιστική κρίση.

Είναι πολύ πιθανό ο Πούτιν να είναι απομονωμένος και ένας ναρκισσιστής με προσόντα όπως αποκάλυψε χθες η αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών.

Αλλά εξακολουθεί να είναι, μακράν, ο πιο σοφιστικέ παίκτης επί του εδάφους.

Αυτοί που είναι πραγματικά αποστασιοποιημένοι αρκετά και σπρώχνουν την Ουκρανία σε μια τραγική καταστροφή είναι αναμφίβολα οι Μπάιντεν, ο Τζόνσον, ο Ζελένσκι και η ηγεσία του ΝΑΤΟ.

Η Ουκρανία είναι πλέον μόνη της και αντιμετωπίζει μια καταστροφή. Οι ευρωπαϊκές χώρες υπόσχονται να στείλουν αντιαρματικά και αντιαεροπορικά Αλλά ας το παραδεχτούμε. Υπάρχουν 60 χλμ νηοπομπές ρωσικών τανκς που κατευθύνονται προς το Κίεβο. Τις γερμανικές, ισπανικές και γαλλικές φάλαγγες ακόμα να τις δούμε...

[----->]

Μακάρθι θα λέτε και θα κλαίτε

 "Η ηγεσία του διεθνούς φεστιβάλ Febiofest αποφάσισε να αφαιρέσει το αγαλματίδιο «Christian» από τον Kusturica, με το οποίο βραβεύτηκε το 2017 για την προσφορά του στον παγκόσμιο κινηματογράφο.

Ο Εμίρ Κουστουρίτσα τιμωρήθηκε με την αφαίρεση του βραβείου "Christian" επειδή είναι επικεφαλής σκηνοθέτης του θεάτρου του ρωσικού στρατού. Ο ίδιος δηλώνει ότι έχει ξεκινήσει ένα «κυνήγι μαγισσών» στην Ευρώπη. Ως παράδειγμα, ανέφερε το περιστατικό με τον Valery Gergiev, του οποίου αφαιρέθηκε η θέση του αρχιμαέστρου της Ορχήστρας του Μονάχου επειδή αρνήθηκε να μιλήσει ενάντια για την ειδική επιχείρηση στην Ουκρανία.

Ο Κουστουρίτσα τόνισε ότι  « τώρα η ζωή στην Ευρώπη έχει περάσει σε μια δύσκολη φάση ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης»".

Ο Κουστουρίτσα ήταν ανεπιθύμητος στην Ουκρανία από το 2015 όταν πήρε θέση για την βαναυσότητα της ουκρανικής κυβέρνησης απέναντι στους Ρωσόφωνους και είχε συγκρίνει τα γεγονότα με τα όσα είχαν συμβεί στην Γιουγκοσλαβία των αρχών της δεκαετίας του 90 τονίζοντας πως «η Ρωσία οφείλει να προστατεύσει τους πολίτες Ρωσικής εθνικότητας που ζουν στην Ουκρανία και να σώσει την χώρα από την καταστροφή».

Ξέρετε κάτι; Δεν πεθαίνει μόνο η Ελλάδα έχοντας κάνει τον κύκλο της. Πεθαίνει ο Κόσμος αργά και "η αγωνία  κρατάει πολύ και κάνει πολύ θόρυβο."(Κ. Γκαράνη)

----------------------------------------------------------------------

Ο φασισμός επεκτείνεται σε όλη την Ευρώπη! Τι θα ζήσουμε αν προλάβουμε...




''ΣΕ 10ΧΡΟΝΙΑ ΘΑ ΕΧΕΙ ΞΕΧΑΣΤΕΙ ''

 Όπως κι έγινε




Σε όλους εκείνους τους ανθρώπους της αριστεράς που με σφιγμένη τη γροθιά ξεσηκώνονται κατά των Ρώσων, θα ήθελα να επισημάνω ότι χθες στην ιταλική καπιταλιστική εφημερίδα Milano Finanza είχε μια συνέντευξη με τον Λαμπέρτο Ντίνι (Lamberto Dini) , τραπεζίτη του Νομισματικού Ταμείου, Πρωθυπουργό, Υπουργό Οικονομικών, αμερικανόφιλο, όπου υποστήριζε ότι οι ΗΠΑ έκαναν πολύ μεγάλο λάθος ωθώντας την Ουκρανία να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.

Οι αστοί, τα αφεντικά, δεν σφίγγουν τις γροθιές τους, αλλά γνωρίζουν την πραγματικότητα, απλά γιατί αν δεν την γνώριζαν δεν θα έκαναν μπίζνες. Σ’ εσάς δεν θα εμπιστευόμουν ούτε ένα ευρώ να το διαχειριστείτε οικονομικά.

[---->]

Μαρτυρία

 

Και σήμερα θέλω να σας πω λίγα λόγια για το Μάλι, αυτή την αρχαία χώρα της ερήμου που τις τελευταίες 2 εβδομάδες είναι το σπίτι μου. Το Μάλι είναι μια παράξενη χώρα που καλύπτεται από έρημο και μόνο γύρω από τη Μπαμακο, ο Νίγηρας ποταμός προσφέρει λίγη δροσιά και ίσκιο. Το Μάλι έχει πολιτισμό χιλιάδων χρόνων, πάμπλουτους βασιλιάδες καλυμμένους σε χρυσό, τεμένη από λάσπη και πόλεις σκαμμένες μέσα στην άμμο. 

Κατέχει το 4ο μεγαλύτερο κοίτασμα χρυσού στην Αφρική, έχει ανεξερεύνητα κοιτάσματα ουρανίου, βωξίτη, και σπάνιες γαίες. 

Και όμως η γη του Μάλι είναι ποτισμένη με αίμα. Μια χώρα καταδικασμένη στη φτώχεια, όπου διαδοχικές κυβερνήσεις λήστευαν τον εθνικό πλούτο και διαφορετικά ισλαμικά γκρουπ μάχονται μεταξύ τους και όλα μαζί την κυβέρνηση.

Γάλλοι, Αμερικάνοι, η ΕΕ, η CIA, οι Ρώσοι, οι Τούρκοι, οι Κινέζοι, παραστρατιωτικές ομάδες και επίσημοι στρατοί διασχίζουν την έρημο και καθορίζουν την μοίρα της χώρας. Μετανάστευση, ναρκωτικά, τρομοκράτες, φτώχεια και ξένες δυνάμεις...Και έτσι σαν την άνυδρη σκληρή τους χώρα είναι και οι άνθρωποι. Περήφανοι, ανυπότακτοι και πάμφτωχοι.  Και όμως έτοιμοι να καλοδεχτουν τον ξένο αρκεί να τους φερθεί με σεβασμό.

Στο Μάλι δεν υπάρχει η επόμενη μέρα γιατί μπορεί να μην έρθει ποτέ. Επιθέσεις , απαγωγές, ανατινάξεις, φτώχεια και ασθένειες. Μεγάλη φτώχεια, από αυτή που σου τρυπάει την καρδιά. Άνθρωποι σακατεμενοι, παιδιά σε κάθε γωνιά του δρόμου που απλώνουν τα χέρια σε κάθε περαστικό. 

Και η Μπαμακο, η κάποτε ένδοξη πρωτεύουσα, μια πόλη που η ζωή κυλάει αργά, σα να φοβάται. Οι δρόμοι είναι σκονισμένοι, γεμάτοι λάσπη κ σκουπίδια. Μια καφετιά σκόνη που κολλάει στα ρούχα και στο δέρμα κ δεν βγαίνει όσο και αν πλυθείς. Τεμένη παντού και το κάλεσμα της προσευχής σε συντροφεύει. Και όμως σε αυτή την πάμφτωχη πρωτεύουσα των τριών εκ. ψυχών, είσαι πιο ασφαλής από ποτέ. Μπορείς να περπατήσεις, μόνη σου λευκή γυναίκα , στις πιο ταπεινές συνοικίες, να κρατάς τσάντες, τηλέφωνο, πορτοφόλι και κανείς ποτέ δεν θα προσπαθήσει να σου κάνει κακό. Σε αυτή τη γη των φτωχών, το έγκλημα είναι σπάνιο.

Η Μπαμακο είναι μια πόλη που προσπαθεί πολύ να ζήσει.  Δεν έχει μεγάλες αλυσίδες, δεν έχει εμπορικά και σουπερμάρκετ. Έχει όμως φεστιβάλ μουσικής, τζαζ, ρέγκε και κλασσικής, έχει φεστιβάλ κινηματογράφου, θέατρο και βιβλιοθήκες. Έχει μικρά μπαρ και εστιατόρια, καφέ και πάρκα. Μια χώρα  γεμάτη αντιθέσεις που προσπαθεί να ζήσει στον 21ο αιώνα αλλά που δεν την αφήνει η γεωγραφία της. Μια χώρα που καταδικάστηκε σε θάνατο από όλους, ίσως γιατί οι κάτοικοι δεν είναι λευκοί ξανθοί με μπλε μάτια αλλά φτωχοί μαύροι μουσουλμάνοι με δέρμα ακόμα πιο σκούρο από τον καυτό ήλιο.

Είθε ο κόσμος αυτός κάποτε να ζήσει με ειρήνη.


 





[---->]