Οι σερίφηδες

 


του Δημήτρη Μηλάκα

Το περιστατικό δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση: Μια ομάδα αστυνομικών της ΔΙΑΣ γάζωσε με 38 σφαίρες ένα κλεμμένο αυτοκίνητο (και τους επιβάτες του), το οποίο μάλιστα ήταν ακινητοποιημένο και χωρίς περιθώριο διαφυγής. 

 

Το αποτέλεσμα των καταιγιστικών πυρών επίσης είναι γνωστό. Ένας νέος άνθρωπος 20 ετών σκοτώθηκε και από θαύμα γλύτωσαν δύο ακόμη επιβάτες του αυτοκινήτου.

 

Υπάρχουν ωστόσο και κάποια πράγματα που δεν είναι γνωστά και θα πρέπει να διερευνηθούν: Υπάρχουν σαφείς κανόνες εμπλοκής για την αντιμετώπιση τέτοιων περιστατικών που ακολούθησαν οι αστυνομικοί ή έδρασαν σαν σερίφηδες της Άγριας Δύσης, έχοντας μάλιστα απέναντί τους άοπλους νεαρούς παραβατικούς;

 

Πώς δικαιολογείται, από τις εντολές ή την εκπαίδευση που (θα πρέπει να) έχουν λάβει, ο καταιγισμός πυρών κατά αόπλων; Αυτοί οι έμπειροι αναβάτες τρόμαξαν τόσο από την προσπάθεια διαφυγής του αυτοκινήτου που καταδίωκαν; Τόσο ελλιπής είναι η εκπαίδευσή τους ή μήπως τόσο άγρια τα ένστικτά τους που η όποια εκπαίδευση έχουν λάβει δεν είναι αρκετή για να τα τιθασεύσει;

 

Μήπως, επίσης, έπαιξε ρόλο ότι οι τρεις νεαροί κλέφτες ήταν Ρομά, γεγονός που αυτόματα τους υποβίβασε σε πολίτες τρίτης κατηγορίας στα μάτια των ανδρών της ΔΙΑΣ;

 

Το περιστατικό στο Πέραμα έρχεται ως συνέχεια μιας σειράς άλλων παρόμοιων για να χτυπήσει ένα καμπανάκι που πρέπει να ακούσει η αρμόδια πολιτική ηγεσία: Η αποθράσυνση του εγκλήματος δεν δικαιολογεί καμία απόκλιση από τους κανόνες για τους αστυνομικούς. Η οποιαδήποτε απόκλιση σημαίνει είτε ότι οι αστυνομικοί είναι ανεκπαίδευτοι νταήδες που έχουν αμοληθεί στον δρόμο είτε, ακόμη χειρότερα, έχουν οδηγίες που αποκλίνουν από τους κανόνες που θα πρέπει να ακολουθούν και να χαρακτηρίζουν τη δράση τους.

 

Και επειδή στην προκειμένη περίπτωση τα «κλεφτρόνια» και ο νεκρός ανάμεσά τους ήταν Ρομά, μπορεί να είναι σχετικά εύκολη η προσπάθεια να βγουν λάδι οι πιστολέρο αστυνομικοί.

 

Αυτός είναι και ο μεγαλύτερος κίνδυνος που συνεπάγεται η συγκάλυψη αυτής της υπόθεσης, καθώς θα επιβραβευτεί το καουμποϊλίκι και κανείς δεν μπορεί να ξέρει ποιος θα είναι ο επόμενος που θα βρεθεί απέναντι σε κάποιον αποθρασυμένο σερίφη…

[------->]

Η ζωή είναι διαφορετική όταν τη ζεις

 

Αλήθεια, ακόμα έχει αυταπάτη ότι την "αντικειμενική" είδηση θα την μάθεις από εκεί;

===========================================

Από τον δικηγόρο Βασίλη Ρίτη ..."Η ζωή είναι διαφορετική όταν τη ζεις".

Επειδή αρκετοί μου στείλατε μήνυμα θα γράψω τι έγινε σήμερα.

Συνέβη μόλις τώρα, ήμουν μπροστά, έφαγα και μια μάπα και το μεταφέρω για να σας δείξω, για άλλη μια φορά, πόσο διαφορετική είναι η ζωή, από αυτήν που διαβάζουμε στα διάφορα ΜΜΕ.

Ο κύριος-κακομοίρης στις φωτογραφίες που στέκει όρθιος με το κουστουμάκι του και τα σουβλάκια στο χέρι και έγινα σήμερα viral είμαι εγώ!

--------------------------------------------------------------------

Μετά το δικαστήριό μου, κατεβαίνω με το λεωφορείο, παίρνω δυο σουβλάκια από τον "Πρίγκηπα" και κατηφορίζω τη Σόλωνος για να στρίψω Ζωοδόχου Πηγής προς το γραφείο μου.

Στη Σόλωνος βλέπω στα 100 μέτρα μια πορεία 100-150 αναρχικών και στέκομαι στο πεζοδρόμιο γωνία Σόλωνος και Ζ. Πηγής να κάνω λίγο κουτσομπολιό.

Καροτσάκι τους πάνε καμιά 20αρια ΜΑΤ.

Ακριβώς μπροστά μου, κυριολεκτικά, χωρίς καμία αφορμή και αιτία, ένας Ματατζής ρίχνει μια φυσουνιά δακρυγόνο και

άλλος ένας πετάει δακρυγόνο στους διαδηλωτές.

Κατευθείαν τα υπόλοιπα ΜΑΤ τους κυνηγάνε και αρχίζουν τα γκλομπ.

Ένας αναρχικός, τότε, ανοίγει έναν πυροσβεστήρα.

4-5 πέφτουν κάτω και τους πιάνουν τα ΜΑΤ.

Όλα αυτά ακριβώς μπροστά μου.

Ο ΜΑΤατζής πατάει το λαιμό ενός, πεσμένου στο έδαφος, διαδηλωτή.

Στέκομαι από πάνω του αμίλητος και όταν βλέπω να μην κουνιέται ο διαδηλωτής λέω στον ΜΑΤατζή "μήπως να μην του πατάτε το λαιμό μην έχουμε κανένα ''ατύχημα";" Αμέσως παίρνει το πόδι του.

Έρχεται ένας ΜΑΤατζής και μου λέει να πάω πιο πέρα.

Αμέσως, χωρίς να προλάβω να πω τίποτα - δεν υπερβάλω - έρχεται ο επικεφαλής και ΜΟΥ ΡΙΧΝΕΙ ΜΠΟΥΝΙΑ ΣΤΗ ΜΟΥΡΗ!!!!!Τονίζω δεν είχα πει ΤΙΠΟΤΑ!!!

Επειδή είμαι μέσα στα κινήματα και ξέρω τον ρόλο της Αστυνομίας λέω "είμαι δικηγόρος και με χτυπάτε;"

Μου απαντάει "στα αρχίδια μου τι είσαι ρε".

Δίνει εντολή σε υφιστάμενό του "Διώξε τον μαλάκα".

Πριν προλάβω καν να πω οτιδήποτε ο υφιστάμενος μου ρίχνει μια δυνατή με την ασπίδα.

Χωρίς να φέρω αντίρρηση ή οτιδήποτε άλλο, πάω ένα μέτρο πιο δίπλα στο πεζοδρόμιο, όπως φαίνεται στη δεύτερη φωτογραφία, όπου συνεχίζω να στέκομαι.

Δύο διαδηλωτές είχαν μπει σε ένα φωτοτυπάδικο στη γωνία και ένας ΜΑΤατζής έσπασε τη τζαμαρία του μαγαζιού βρίζοντας χυδαία.

Ξαναλέω, την τζαμαρία την έσπασε ΜΑΤατζής.

Στη συνέχεια, μέσα σε 5 λεπτά, εμφανίστηκαν καμιά 100 ΜΑΤ και αρκετός κόσμος που τραβούσε φωτογραφίες τους 4-5 προσαχθέντες ανάμεσα σε κάποιες δεκάδες ΜΑΤ.

Εμφανίστηκαν διάφοροι διαδηλωτές και ζητούσαν την απελευθέρωσή των προσαχθέντων και τα ΜΑΤ γενικά έβριζαν ότι και όποιον περνούσε από μπροστά τους "αντέ γαμήσου", "κοίτα τη δουλειά σου" "πέρνα μωρή πουτάνα" και διάφορα άλλα τέτοια κολακευτικά

--------------------------------------------------------------------

Γύρισα γραφείο μετά, με τα σουβλάκια στα χέρια μου (!), μια μπουνιά από τον επικεφαλής και googlαρα μήπως υπάρχει καμία σχετική είδηση.

Και φυσικά υπήρχε, η ίδια άθλια, ψεύτικη, προπαγανδιστική μεταφορά της θέσης της αστυνομίας.

Ψέμα.

Ενδεικτικά τα παρακάτω:

https://www.kathimerini.gr/.../epeisodia-sta-exarcheia.../

https://www.newsit.gr/.../eksarxeia-entasi-se.../3394105/

Είναι εξαιρετικό αποκαλυπτικό να ξέρεις πόσο προκλητικά λειτουργεί η αστυνομία, πόσο κατασταλτικά, πόσο διαφορετικά μεταφέρεται η εικόνα από τα ΜΜΕ και πόσο η κυβέρνηση (και αυτή) στηρίζει πολιτικά αυτή την αντιδημοκρατική αθλιότητα που φτάνει να δέρνει δικηγόρο ο οποίος απλώς στέκεται!!!

.

υγ: Η καταστολή, τα καθημερινά περιστατικά αστυνομικής βίας, οι -στρατιωτικού χαρακτήρα- περιπολίες αστυνομικών σωμάτων σε γειτονιές και πλατείες, είναι συνειδητή κυβερνητική πολιτική. Αυτό είναι το δόγμα νόμος και τάξη.

υγ2: Τα κανάλια είναι ιδιοκτησία μεγαλοεφοπλιστών. Οι ίδιοι που έχουν τις ποδοσφαιρικές ομάδες, οι ίδιοι που στηρίζουν τις πολιτικές που πλήττουν τη ζωή μας και το αντίστοιχα κόμματα.

Αλήθεια, ακόμα έχει αυταπάτη ότι την "αντικειμενική" είδηση θα την μάθεις από εκεί;

Χθες πέθανε εργάτης στην COSCO και ένα άρθρο δεν είδαμε.




[----->]

Τόσα ψέματα είχαμε να δούμε από την δολοφονία του Ζακ

 

Ο 20χρονος #Νικος_Σαμπανης ήταν τελικά 18χρονος,δεν ήταν ο οδηγός, οι 20 σφαίρες ήταν 40,ο εμβολισμός ήταν μια όπισθεν απεγκλωβισμού, οι 7 τραυματίες αστυνομικοί είναι κανένας & ο σεσημασμένος έχει τελικά καθαρό ποινικό μητρώο.

Τόσα ψέματα είχαμε να δούμε από την δολοφονία του Ζακ

[---->]

Μαζί με το νερό, να θυμηθούμε να πάρουμε και καμιά γκαζόλαμπα.

 


ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΚΡΙΣΗ. Έτσι ξεκινά το παραμύθι και βέβαια τελειώνει με το «ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς πολύ χειρότερα».

Το διογκωμένο αφήγημα της κλιματικής αλλαγής από αυτούς που βρωμίζουν τον πλανήτη, αποτελεί το άλλοθι της πράσινης μπίζνας, της ενεργειακής καταδυνάστευσης, του απόλυτου ελέγχου των υδάτινων πόρων και των νέων παρεπόμενων πολέμων.

Ο πρόσφατος σχεδόν διπλασιασμός της τιμής του ρεύματος  στα 253,33 ευρώ/MW, δεν έχει πιάσει ακόμη ταβάνι, καθώς υπολογίζεται πως μπορεί να ξεπεράσει τα 300 ευρώ και βάλε, ανεβάζοντας τραγικά το διατροφικό κόστος και τη μετακίνηση.

H υπερεκμετάλλευση των γήινων αποθεμάτων για την ενέργεια – πετρέλαιο, φυσικό αέριο και άνθρακας – δεν είναι μέρος του παραμυθιού αλλά του αδηφάγου, για κέρδη και γεωπολιτική κυριαρχία, ιμπεριαλισμού, που νοιάζεται τάχα για τη «μάνα Γη» και καθιέρωσε μέχρι χρηματιστήριο ρύπων.

Όπως μέρος της πραγματικότητας επίσης είναι πως οι ενεργοβόροι τσάτσοι του πλανήτη, κυρίως ΗΠΑ και Κίνα,  κρατούν σε εφεδρεία  τα δικά τους ενεργειακά αποθέματα και υπεραντλούν τα υπεδάφη των υποτελών τους, με συμβάσεις ντροπής, πολιτικές εκτροπές  και φονικούς πολέμους.

Ο βαθμός υποτέλειας μιας χώρας αποτυπώνεται  στην ενεργειακή της πολιτική.

Η Ελλάδα, λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος του ’40, είχε ήδη υπογράψει την υποτέλειά της στις ΗΠΑ για τα επόμενα 70 χρόνια, με τη Σύμβαση Cooper.

Με δυο υπογραφές, των Μεταξά και Γεώργιου Β’, η χώρα που έδωσε αμέσως μετά 1 εκατ, νεκρούς στα πεδία των μαχών, την Κατοχική πείνα, τα Σκοπευτήρια και τα ολοκαυτώματα, είχε ήδη παραδώσει γη και ύδωρ.

Με τη Σύμβαση Cooper που υπεγράφη το 1940 και έληξε το 2010, όλος ο υδάτινος, ο υπόγειος και υποθαλάσσιος πλούτος της χώρας (τα λεγόμενα «στρατηγικά ορυκτά», σίδηρος, χρώμιο, νικέλιο, αλουμίνιο, άλλα μεταλλεύματα, πετρέλαιο, αέριο κλπ), τέθηκαν υπό την αιγίδα Αμερικάνικου consortium εταιρειών!

Η αποκάλυψη της Σύμβασης από το Δημήτρη Μπάτση, κατέληξε με την εκτέλεσή του, ως ανθέλληνα, μαζί με το Μπελογιάννη.

Έκτοτε, το πολιτικό προσωπικό του προτεκτοράτου αποσιώπησε εντελώς τη Σύμβαση Cooper, κρατώντας τον ελληνικό λαό σε πλήρη άγνοια, με ερωτηματικό για τον αν ο ίδιος ήθελε να μάθει.

Και όταν το 2010, η σύμβαση έληξε, εφευρέθηκε η χρεοκοπία και η θανατηφόρα ένταξη στο ΔΝΤ, με όλα τα παρεπόμενα, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και 6000 αυτοκτονίες.

 Ήταν το remake της Συμβασης  Cooper, χωρίς καν καταληκτική ημερομηνία.

Μέσα σ’ αυτό το όργιο ξεπουλήματος, η ΔΕΗ δόθηκε για κατασπάραξη από τα όρνια της «ελεύθερης αγοράς». Σήμερα λειτουργούν κι λυμαίνονται το δίκτυο της ΔΕΗ, 38 «πάροχοι», ενδιάμεσοι μεσάζοντες, μεταπράτες κι εκεί που υπήρχε απόλυτη αυτάρκεια στην παραγωγή ρεύματος, φτάσαμε να αγοράζουμε ρεύμα από τις λιγνιτοπαραγωγικές και πυρηνικές μονάδες της Βουλγαρίας.

Μια νέα,σκοτεινή ενότητα του remake άρχισε να γράφεται από τον ελέω θεού και κληρονομικώ δικάιω, εκλεγόμενο μονάρχη. Η απόλυτη διάλυση της ΔΕΗ, με 3500 λιγότερους υπαλλήλους, η εγκατάλειψη των λιγνιτοπαραγωγικών μονάδων και βέβαια  το ξεπούλημα.

Με βάση το τελευταίο πλιάτσικο, τον προηγούμενο μήνα, το ποσοστό του Δημοσίου στη ΔΕΗ, κατρακύλησε απ’ το 51% των προηγούμενων πλιατσικολόγων, στο 34%.

Το 49% περιέρχεται στην εταιρία  Macquarie Infrastructure and Real Assets Group (MIRA), και το 17% παραμένει σε ιδιώτες-μετόχους. MIRA και ιδιώτες, αποκτούν πλήρη   έλεγχο των υδροηλεκτρικών μονάδων, των εργοστασίων, των κοιτασμάτων και κάθε άλλης υποδομής της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού.

Η χώρα διαθέτει απόθεμα λιγνίτη και κατά συνέπεια θα διέθετε και ενεργειακή αυτάρκεια, για τα επόμενα 40 χρόνια, μόνο από τα ενεργά ορυχεία σε Δ. Μακεδονία και Αρκαδία. Τα μη ενεργά ορυχεία, σε Ελασσόνα και Δράμα διαθέτουν υπερδιπλάσιες ποσότητες.

Η απόλυτη ενεργειακή εξάρτηση υπογραμμίζει την απόλυτη υποτέλεια.

Μια χώρα, χωρίς δικά της αεροδρόμια, με πουλημένους τους δρόμους και τα λιμάνια, τις βουνοκορφές και τους υδάτινος πόρους, με τριπλάσιο κόστος ζωής από την Κύπρο και υποπενταπλάσιους μισθούς, τώρα βυθίζεται και στο σκοτάδι.

Δεν είναι πια χώρα. Είναι ένας κατασπαραγμένος χώρος.

Μαζί με το νερό, να θυμηθούμε να πάρουμε και καμιά γκαζόλαμπα.

Το μέλλον, εκτός από ξηρασία, θα έχει και βαθύ σκοτάδι.

https://youtu.be/W7Vc2za7Wak 

[----->]

Οι πατέντες, τα εμβόλια και η «αριστερά της προόδου»

 

του Νίκου Προγούλη

Ελάχιστοι, ακόμη και μεταξύ των ειδικών, είναι σε θέση να παρακολουθήσουν τη «σκληρή επιστημονική συζήτηση» που διεξάγεται μέσα από μελέτες, ανακοινώσεις, δημοσιεύσεις και να αξιολογήσουν τα νέα στοιχεία που διαρκώς έρχονται στο φως σχετικά με την «πανδημία», τον τρόπο αντιμετώπισής της κι ακόμα ειδικότερα σχετικά με  τις  επιδόσεις  των  εμβολίων.  

Από την άλλη πλευρά όλοι, ή τουλάχιστον όλοι όσοι ήταν στοιχειωδώς νηφάλιοι, είχαν τη δυνατότητα να αντιληφθούν ότι οι πολιτικές ηγεσίες και τα πιστά σε αυτές ΜΜΕ, από την αρχή και σαν «έτοιμες από καιρό», τρομοκράτησαν και παραπλάνησαν συστηματικά την κοινή γνώμη σχετικά με την επικινδυνότητα της επιδημίας: υιοθετήθηκαν μοντέλα που προέβλεπαν εκατόμβες θυμάτων και, παρότι αυτά δεν επαληθεύονταν, οι προβλέψεις συνεχίζονταν με τα ίδια μοντέλα χωρίς τροποποιήσεις, η υπερκαταγραφή των θυμάτων γινόταν με κεντρική εντολή, κ.ο.κ. 


Πώς συνέβη λοιπόν κι ένα τόσο μεγάλο, συγκριτικά, μέρος της κοινωνίας και ειδικά της Αριστεράς (με ή χωρίς εισαγωγικά), επί της ουσίας συντάχθηκε με τις κυβερνητικές πολιτικές κι αποδέχτηκε την ακραία  θέση  των,  άμεσα  ή  έμμεσα, υποχρεωτικών εμβολιασμών; Το ερώτημα δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, θα μπορούσε να τεθεί σε πολύ ευρύτερο, αν όχι σε παγκόσμιο, επίπεδο.

Εννοείται ότι δεν μας ενδιαφέρουν οι περιπτώσεις όσων έχουν απτά συμφέροντα, οικονομικά ή άλλα, ούτε όσων θεώρησαν  ότι  είναι  πιο  ασφαλείς  αν συμπλεύσουν με το ρεύμα, ούτε όσων τρομοκρατήθηκαν ή ζαλίστηκαν από τον βομβαρδισμό των ΜΜΕ. Μας ενδιαφέρει  το  πιο  σκεπτόμενο  και  καλοπροαίρετο κομμάτι της κοινωνίας που, αν και αναγνώρισε ίσως μια υπερβολική βιασύνη ή αυταρχικότητα στον «άνωθεν» χειρισμό, αυτό που κατανόησε ήταν ότι, κατά βάθος, εδώ υπάρχει η εξής σύγκρουση: οι δυνάμεις του ορθού λόγου, της επιστήμης και της προόδου συγκρούονται με το ανορθολογικό, το οπισθοδρομικό, το ξεπερασμένο. Ο κόσμος, τελικά, πρέπει να πάει μπροστά!

Όμως η «πρόοδος», αυτή η γενική και αφηρημένη πορεία προς το «καλύτερο», έχει πολύ συγκεκριμένες επί μέρους διαδρομές εντός των συγκεκριμένων κλάδων. Ποιες δυνάμεις καθόρισαν την κατεύθυνση που πήρε στο συγκεκριμένο ζήτημα, όπου κάθε άλλη δυνατή λύση παραμερίστηκε και επιλέχθηκε ως μονόδρομος η πιο high-tech (και high-risk) λύση των DNA ή mRNA εμβολίων; Γιατί η «πρόοδος» πήρε αυτή κι όχι κάποια άλλη κατεύθυνση;

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ υποστηρίξουμε είναι ότι η κατεύθυνση έχει επιλεγεί εκ των πραγμάτων  εδώ  και  αρκετές  δεκαετίες,  όχι  με  κριτήρια  επιστημονικά, κοινωνικής ωφέλειας ή αποτελεσματικότητας, αλλά με κριτήρια καθαρά κερδοσκοπικά, όταν μετά από λυσσώδεις δικαστικές διεκδικήσεις, ιδιωτικές εταιρίες κατάφεραν να κατοχυρώσουν πνευματικά δικαιώματα (πατέντες) σε ζώντες οργανισμούς. Στο σημείο αυτό, χάριν  μιας  πιο  συνεκτικής  εικόνας  χρειάζεται να πάμε για λίγο πίσω στο παρελθόν.

Αν και η ατομική ιδιοκτησία υπάρχει εδώ και χιλιετίες, μόνο τους τελευταίους αιώνες εγκαταλείφθηκε η κοινοτική αντίληψη για πολλά αγαθά. Ένα χαρακτηριστικό  παράδειγμα  ήταν  η  «περίφραξη της γης», η ιδιωτικοποίησή  της  δηλαδή,  που  συνόδεψε  τον  καπιταλισμό από τα πρώτα του βήματα .

 

Αυτή η διαδικασία της «περίφραξης» κοινών πραγμάτων έπαιρνε διαρκώς μεγαλύτερες κι απρόσμενες διαστάσεις, αφού κατάφερε να περιλάβει το νερό (ακόμη και της  βροχής  σε  πολλές  περιπτώσεις), τη θάλασσα, τον αέρα (με αεροδιαδρόμους για πτήσεις,) τις συχνότητες (για ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές), κ.λπ.· ωστόσο, έφτασε στο αποκορύφωμά της με την ιδιωτικοποίηση της ανθρώπινης γνώσης και ειδικότερα με τις πατέντες σε έμβια όντα.

Η ιστορία ξεκίνησε το 1971 όταν η General Electric μέσω ενός υπαλλήλου της (στις ΗΠΑ οι πατέντες κατοχυρώνονται μόνο σε φυσικά πρόσωπα, τα οποία εν συνεχεία μπορούν πωλήσουν σε εταιρείες τα  δικαιώματα),  ζήτησε  να  κατοχυρώσει  μια  ευρεσιτεχνία  για έναν  γενετικά  κατασκευασμένο  μικροοργανισμό που κατανάλωνε το πετρέλαιο που χύνεται στους ωκεανούς. Αρχικά η αίτηση απορρίφθηκε με την αιτιολογία ότι δεν πατεντάρονται ζώντες οργανισμοί.

Ωστόσο  με  συνεχείς  δικαστικές προσπάθειες, 10 χρόνια αργότερα, η General Electric κατάφερε να απεμπλέξει την πατέντα από το φαινόμενο της ζωής και να πάει τη συζήτηση σε ένα άλλο πεδίο, στο αν πρόκειται ή όχι για ανθρώπινη εφεύρεση.

Για να κατοχυρωθεί μια πατέντα πρέπει να πρόκειται για κάτι που είναι α) καινούργιο·

β) μη προφανές· 

γ) χρήσιμο· και δ) δεν πρέπει να είναι «ανακάλυψη», δεν πρέπει δηλαδή να το έχει φτιάξει η φύση  αλλά  να  είναι  ανθρώπινη εφεύρεση. 


Το πρόβλημα με τις πατέντες σε ζώντες οργανισμούς είναι ότι κανείς δεν έχει συνθέσει ζωή στο εργαστήριο. Έχουν απλώς τροποποιηθεί (πολλές φορές ανεπαίσθητα) ήδη υπαρκτές μορφές ζωής. Ωστόσο,  το  1987  μια  απόφαση  θεώρησε ότι η ζωή μπορεί να θεωρηθεί εφεύρεση και ιδιοκτησία. Ειδικότερα, η ανθρώπινη ζωή δεν εξαιρέθηκε, αλλά αφέθηκε να προστατευτεί  από  το  σύνταγμα  που απαγορεύει την δουλεία! Για πρώτη φορά είχαμε μια δικαστική απόφαση που για εμπορικούς λόγους δεν έκανε διάκριση ανάμεσα  σε  ζωντανές  υπάρξεις  και  άψυχα αντικείμενα. Σήμερα, ως γνωστόν, υπάρχουν πατέντες όχι μόνο σε σπόρους, αλλά και σε διάφορα είδη ζώων όπως γουρούνια,πρόβατα, κοτόπουλα, ποντίκια,κ.λπ. 

Παράλληλα, σε πείσμα της  απαίτησης  για  διάκριση  ανάμεσα  σε  ανακάλυψη  κι  εφεύρεση,πατεντάρονται πλέον ακόμη και αυτούσιες  ουσίες  που  κάποιος  ερευνητής  απλώς  διέβλεψε  μία  πιθανή  χρήση  τους  ή  κατάφερε να τις απομονώσει.

Στην Ευρώπη, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 1995 απέρριψε τη δυνατότητα πατέντας σε ζώντες οργανισμούς με την αιτιολογία ότι το γενετικό υλικό είναι της φύσης και άρα θεωρείται ανακάλυψη και όχι εφεύρεση, για να υποχωρήσει 1997 μετά από μια πρωτοφανούς έντασης καμπάνια που έκαναν οι γνωστές μας «ομάδες συμφερόντων».  

Παρότι  το  χρονικό  των  νομικών  αντιπαραθέσεων  είναι  μακρύ, περίπλοκο και οπωσδήποτε όχι γραμμικό όπως σχηματικά παρατέθηκε πιο πάνω, σημασία έχει το αποτέλεσμα, κι αυτό είναι ότι μέσα από την πίεση που άσκησαν παγκόσμιοι  οργανισμοί  σαν  τον ΠΟΕ  και  την  GATT  η  εξάπλωση  ήταν  ραγδαία  κι  έχει  δημιουργηθεί ένα νέο είδος παγκόσμιου εμπορίου όπου αγοράζονται και πωλούνται ζωντανά «προϊόντα» κάθε είδους. 

Οι εταιρείες του κλάδου κατανόησαν ότι μπροστά τους υπάρχει ένας τεράστιος θησαυρός χωρίς ιδιοκτήτη και μπήκαν σε μια κούρσα παντενταρίσματος κάθε είδους  γενετικού  υλικού  χωρίς  να  γνωρίζουν  ακόμη  με  ποιον συγκεκριμένο τρόπο θα τους χρησιμεύσει.

ΦΥΣΙΚΑ ΕΧΕΙ αρθρωθεί έντονος αντίλογος σε αυτή την εξέλιξη από διάφορες  σκοπιές: ηθική,  οικολογική, φιλοσοφική, θεολογική, αλλά επίσης από οικονομική και κοινωνική,  που  στο  παρόν  μας  αφορούν περισσότερο. Ένα γνωστό παράδειγμα που κατανόησε και  καταδίκασε  ένα  μεγάλο  μέρος του κόσμου και της αριστεράς ειδικότερα, είναι η καταστροφή που  βίωσε  ο  παγκόσμιος  αγροτικός  πληθυσμός  από  τη  χρήση των γενετικά τροποποιημένων και ιδιωτικοποιημένων σπόρων.

Οι σπόροι αυτοί, στα χαρτιά, υπόσχονται αύξηση της παραγωγής και αντοχή σε ασθένειες· αλλά η πράξη έδειξε ότι εξαντλούν το έδαφος, επομένως χρειάζονται πολλά λιπάσματα, χρειάζονται επίσης ειδικά ζιζανιοκτόνα που τα μονοπωλούν οι εταιρείες των σπόρων, οι ίδιοι οι σπόροι είναι «στείροι» και πρέπει να αγοράζονται σε «βελτιωμένες» εκδόσεις κάθε χρόνο, χρειάζονται περισσότερα  ποτίσματα,  ενώ  οι  αποδόσεις της γης φθίνουν έντονα χρόνο με τον χρόνο. Εν ολίγοις, η «πρόοδος» σε αυτό τον τομέα, ενώ εκτόξευσε τα κέρδη και την ισχύ των εταιρειών οι οποίες αύξησαν τον έλεγχό τους στην παγκόσμια διατροφή, κατέστρεψε μεγάλους αγροτικούς πληθυσμούς ειδικά στις χώρες του Τρίτου Κόσμου.

Περιέργως, μεγάλο μέρος της κοινής  γνώμης,  και  της  αριστεράς ειδικότερα, δείχνει να ελπίζει ότι με  τα  εμβόλια  τα  πράγματα  θα  είναι διαφορετικά και ότι αυτή τη φορά η «πρόοδος» θα είναι υπέρ της ανθρωπότητας.

 Όμως, αντίθετα με τη γενικευμένη εντύπωση, οι εταιρείες βιοτεχνολογίας και οι big pharma δεν κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν έναν καινούργιο ιό, τον Sars-CoV-2, στις αρχές του 2020, διότι ο ιός αυτός ήταν πατενταρισμένος δεκαετίες νωρίτερα!


 Η πρώτη αίτηση για πατέντα εμβολίου κατά του κορονοϊού με «ακίδα πρωτεΐνης» (S-spikeprotein) όπως και ο σημερινός κορονοϊός ήταν της  Pfizer  την  8/1/2000  (1).  Το 2003 κατοχυρώθηκε μια σειρά από «προβληματικές»  πατέντες  που κάλυπταν όχι μόνο έναν κορονοϊό αλλά και το τεστ ανίχνευσής του, το RT-PCR (2). 


Αυτό είναι πρόβλημα διότι δίνει τον απόλυτο επιστημονικό έλεγχο σε έναν «παίκτη». 73 πατέντες που εκδόθηκαν μεταξύ 2008 και 2019 κατοχυρώνουν τα ακριβή χαρακτηριστικά που υποτίθεται ότι ήταν «καινούργια» και «μοναδικά» στον Sars-CoV-2 (3) με τις  παραλλαγές  των  ακίδων  S1, S2, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις κατοχυρώθηκαν  σχεδόν  ταυτόχρονα και οι αντιικοί παράγοντες θεραπείας τους (4).Στο  σημείο  αυτό  αξίζει  να  αναρωτηθεί κάποιος το εξής: για ποιον  λόγο  μπορεί  μια  εταιρεία  να θέλει να πατεντάρει έναν ιό; 

Ας δεχτούμε, χάριν της συζήτησης, ότι ένας μεταλλαγμένος σπόρος είναι χρήσιμος γιατί αυξάνει την αραγωγή.  Ένας  ιός  όμως  μόνο  βλαβερός μπορεί να είναι, άρα,γιατί να επενδύσει κανείς σε αυτόν; Η ανησυχητική απάντηση είναι ότι ο ιός μπορεί να αποφέρει κέρδη μόνο με αρνητικό τρόπο, αν δηλαδή ξεσπάσει μια επιδημία κι εκείνοι που ελέγχουν τις πατέντες μπορούν τώρα να προσφέρουν και τη “λύση”. Με αυτόν μόνο τον τρόπο «παίρνουν τα όνειρα εκδίκηση» και μπορούν οι εταιρείες να καταγράψουν κέρδη αξιοποιώντας τις επενδύσεις δεκαετιών.

ΠΟΙΟΣ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ την πορεία της τεχνικής προόδου; οι κοινωνικές ανάγκες  όπως  τις  εκφράζουν  οι πολίτες/ψηφοφόροι; Η ανεξάρτητη επιστήμη; Μάλλον όχι. Από τη μία πλευρά την καθορίζουν οι μεγάλες επενδύσεις – γι’ αυτό και από μιαν αριστερή οπτική οι κοινωνίες θα έπρεπε να έχουν λόγο για το πού κατευθύνονται οι μεγάλες επενδύσεις. Από την άλλη πλευρά καθορίζεται από το κατά πόσον  τα  εταιρικά  συμφέροντα  συμβαδίζουν με τις ανάγκες της διακυβέρνησης, και αυτό σήμερα συμβαίνει σε πεδία όπως η βιοτεχνολογία, η νανοτεχνολογία, η ρομποτική, η τεχνητή νοημοσύνη, τα big data, τα δίκτυα τηλεπικοινωνιών πέμπτης γενιάς και ό,τι άλλο υποστηρίζει τη δημιουργία μιας «κοινωνίας της επιτήρησης».

Στο  βαθμό  λοιπόν  που  κάποιος αποδέχεται τα εμβόλια χωρίς κάποια δική του έρευνα (που έτσι κι αλλιώς είναι δύσκολη) αλλά με τη γενική πεποίθηση ότι αποτελούν μέρος της προόδου, ας αναλογιστεί αν η πρόοδος αυτή είναι προς το συμφέρον του.

Παραπομπές

1) patents.justia.com/patent/6372224

2) pubchem.ncbi.nlm.nih.gov/patent/US-7776521-B1, επίσης: pubchem.ncbi.nlm.nih.gov/patent/US-7776521-B1, επίσης: patentimages.storage.googleapis.com/6b/c3/21/a62eb55a0e678c/US7220852.pdf

3) Ενδεικτικά: patents.justia.com/patent/9193780

4) pubchem.ncbi.nlm.nih.gov/patent/US-7151163-B2