Tα «διλήμματα» της επιστήμης
Μονοκλωνικά αντισώματα, New York Times, 23 Δεκεμβρίου.
Όλο αυτό τον καιρό, κάποιοι δικαιολογούσαν τις, τουλάχιστον
περίεργες, αντιδράσεις τους με βάση το γεγονός ότι δεν υπάρχουν επαρκείς
ποσότητες μονοκλωνικών αντισωμάτων.
Στις ΗΠΑ που υπάρχουν αρκετές ποσότητες μονοκλωνικών
αντισωμάτων, οι New York Times απορούν γιατί παραμένουν στα ψυγεία των
νοσοκομείων αχρησιμοποίητα ενώ οι ανάγκες τρέχουν.
Στέλεχος μιας εταιρείας εκφράζει την απορία του λέγοντας
ότι θα περίμενε να προσπαθούμε να συγκρατήσουμε τον όχλο που θα ήθελε να έχει
πρόσβαση στο φάρμακο!
Περίεργα πράγματα....
Το επόμενο επεισόδιο στο έργο των μονοκλωνικών πιθανότατα να αποκαλύψει την αποτυχία της 3 φάσης της μελέτης των μονοκλωνικών ACTIV-3, που όμως αφορούσε νοσηλευόμενους ασθενείς (άρα έλαβαν τη θεραπεία αργά).
Εν τω μεταξύ, στις 21 Νοεμβρίου ξεκίνησε στην Αγγλία η φάση 3 της μελέτης για τα μονοκλωνικά αντισώματα (AZD7442) που θα προσφέρουν προστασία για
6-12 μήνες (εφόσον επιτύχει η μελέτη). Οι ερευνητές πιστεύουν ότι θα προσφέρουν
προστασία ανάλογη με την παθητική ανοσία των εμβολίων. Μεγάλα λόγια και
προσδοκίες, μένουν να επιβεβαιωθούν.
Αν επιβεβαιωθούν, θα είναι εξαιρετικά νέα για τους
ανοσοκατασταλμένους (κι όχι μόνο) που αναμένεται να έχουν μειωμένη ανοσολογική
απόκριση στα εμβόλια .
Η Αγγλία έχει δεσμεύσει 100.000 δόσεις, με προοπτική να
αυξηθούν στο 1 εκατομμύριο εφόσον είναι θετικά τα στοιχεία από τις κλινικές
μελέτες. Για εμάς αυτά είναι ακριβά φάρμακα, δεν υπάρχουν σε επαρκείς ποσότητες
και φτιάχτονται μόνο για την πανδημία και τον συγκεκριμένο ιό (προετοιμάζω το
έδαφος και επαναλαμβάνω τις ίδιες "δικαιολογίες" για να μην
κουράζονται όσοι έχουν σκοπό να τις επαναλάβουν)....
[----->]
Βραβείο υποκρισίας
Αν δινόταν ένα βραβείο σε αυτή τη φωτογραφία , θα ήταν το βραβείο της υποκρισίας, του θράσους, της απόλυτης χειραγώγησης της μάζας.
Και επειδή μια
φωτογραφία ,δεν μπορεί να παραχαράξει την ιστορία να θυμίσουμε λίγο τα πολύ
γνωστά σε όλους μας βάζοντάς τα και σε μία χρονολογική σειρά.
Το 2010 η κυρία που
προσφέρει στο παιδάκι τα τρόφιμα, ψηφίζει θετικά την συνταγματικότητα του
πρώτου μνημονίου.
Το 2012 εισηγείται την απόρριψη των αιτήσεων των Δήμων Γραμματικού και Κερατέας
Λαυρεωτικής που ζητούσαν να ακυρωθούν οι υπουργικές αποφάσεις του 2009, που
ενέκριναν τους περιβαλλοντικούς όρους για την κατασκευή και λειτουργία
«Ολοκληρωμένης Εγκατάστασης Διαχείρισης Αποβλήτων» στην Κερατέα και το
Γραμματικό υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων ότι η εφαρμογή των υπουργικών αποφάσεων
θα επιφέρει ανεπανόρθωτη βλάβη στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον και στην υγεία των κατοίκων των δύο αυτών
περιοχών, καθώς και στα αρχαία ευρήματα.
Το 2012, δίνει το Πράσινο φως και για την Ελντοράντο Γκολντ
στη Χαλκιδική, απορρίπτοντας την προσφυγή κατοίκων της Χαλκιδικής που ζητούσαν
αναστολή σχετικών αποφάσεων κυρίως λόγω σοβαρών περιβαλλοντικών λόγων.
Το 2015, εισηγείται την πρόταση που τελικά εγκρίνεται από το
το ΣτΕ για τη συνέχιση των έργων των
Μεταλλείων χρυσού Χαλκιδικής, στις μεταλλουργικές εγκαταστάσεις και τις
εγκαταστάσεις απόθεσης των παλαιών, απορρίπτοντας την προσφυγή 264 κατοίκων που
ζητούσαν να ακυρωθεί η υπουργική απόφαση με την οποία είχαν εγκριθεί οι
περιβαλλοντικοί όροι για: 1) τις μεταλλευτικές-μεταλλουργικές εγκαταστάσεις των
μεταλλείων Κασσάνδρας και 2) την απομάκρυνση, καθαρισμό και αποκατάσταση του
χώρου απόθεσης παλαιών τελμάτων στην Ολυμπιάδα.
Το 2015 στη δίκη Παπακωνσταντίνου το ειδικό δικαστήριο στο
οποίο συμμετείχε και η ίδια φυσικά, επέβαλε ποινή ενός έτους φυλάκισης με
τριετή αναστολή στον πρώην υπουργό. Η ίδια
μάλιστα είχε την άποψη ότι το επίμαχο ψηφιακό αρχείο της περιβόητης λίστας Λαγκάρντ δεν μπορεί κατά
τον νόμο να θεωρηθεί καν ως έγγραφο!
Και φτάνουμε στο 2019 όπου η ολομέλεια του ΣτΕ με προεδρεύουσα
την πρόεδρο του δικαστηρίου Αικατερίνη Σακελλαροπούλου έκρινε ότι η κατάργηση
των επιδομάτων και των δώρων Πάσχα και Χριστουγέννων για τους δημοσίους
υπαλλήλους «τεκμηριώνεται επαρκώς».
Και κλείνοντας έχω να πω και τούτο. Το βέβαιο είναι ότι η θέση
της σε αυτή τη φωτογραφία δεν
τεκμηριώνεται. Τη βαραίνουν πολλά. Το να προσπαθεί να απαλλαχτεί από αυτά τα
βάρη μέσω αυτής της εικόνας εναπόκειται στον καθένα μας του πόσο διατεθειμένοι
είμαστε να το επιτρέψουμε. Το βέβαιο επίσης είναι ότι αυτό που με
"αγάπη" προσφέρει στο παιδί θα του το πάρει πίσω εκατό φορές. Γιατί
έτσι κάνουν οι άνθρωποι που αγκαλιάζουν και που υπηρετούν τα ιδιωτικά συμφέροντα.
Οι άνθρωποι που προστατεύουν τα ιδιωτικά κεφάλαια. Ένα δίνουν, εκατό παίρνουν.
Πόση ανοχή λοιπόν, μπορούμε να επιδείξουμε σε μια εικόνα –σύμβολο που το
ανάλγητο κράτος αποθρασύνεται φροντίζοντας να καλύψει το θράσος του
καταπατώντας και ποδοπατώντας λέξεις και
έννοιες όπως αυτές της προσφοράς της ενσυναίσθησης και της αλληλεγγύης; Το σίγουρο πάντως είναι
ότι πουθενά σε αυτή την εικόνα δεν υπάρχουν αυτές οι λέξεις και αυτές οι
έννοιες. Υπάρχει μόνο η έννοια του καπιταλισμού. Οι καταπιεστές από τη μια και
οι καταπιεζόμενοι από την άλλη...
[----->]
Δικαίωμα επιλογής με βάση τη σωστή πληροφόρηση
Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες εκτιμήσεις του Αμερικανικού CDC,
η θνητότητα από COVID-19 είναι:
0.003% σε ηλικίες 0-19 ετών
0,02% σε ηλικίες 20-49 ετών
0,5% σε ηλικίες 50-69 ετών
5,4% σε ηλικίες άνω των 69 ετών.
Η συζήτηση λοιπόν για υποχρεωτικό εμβολιασμό στερείται ηθικής
και μπορεί να ενισχύσει το αντιεμβολιαστικό κίνημα, με απρόβλεπτες συνέπειες.
Να σημειώσω επίσης ότι υποχρεωτικός εμβολιασμός δεν επιβλήθηκε
ούτε στην Αφρική για εμβόλια όπως του polio. Και δεν το λέω επειδή θεωρώ ότι οι
Αφρικανοί έχουν λιγότερα δικαιώματα ή αξίζουν λιγότερο σεβασμό. Το λέω διότι
αφορούσε εμβόλια με πολυετή εμπειρία και ξεκάθαρα δεδομένα ασφάλειας και
αποτελεσματικότητας. Στην προκειμένη περίπτωση του SARS-CoV-2, ούτε πολυετή
δεδομένα ασφάλειας έχουμε, ούτε απαντήσεις σε σοβαρά ερωτήματα
αποτελεσματικότητας.
Έτσι, όχι μόνο δεν τίθεται κανένα θέμα υποχρεωτικότητας, αλλά
αντιθέτως είναι ξεκάθαρη και δεδομένη η μη-υποχρεωτικότητα, με βάση αυτά που
γνωρίζουμε και δεν γνωρίζουμε για τα εμβόλια που έρχονται. Επίσης, δεν μπορεί
να ζητείται η εκούσια συναίνεση του γενικού πληθυσμού και να γίνεται συζήτηση
περί υποχρεωτικότητας στους υγειονομικούς.
Άλλωστε, η κλινική ιατρική είναι γενικά επιστήμη της εκ των προτέρων
απόδειξης ασφαλείας και αποτελεσματικότητας κι όχι της εκ των υστέρων απόδειξης
μη-ασφαλείας και μη-αποτελεσματικότητας, είναι (πέρα και από βιοηθικής πλευράς)
υποκριτικό να γίνεται έστω και συζήτηση για άμεση ή έμμεση υποχρεωτικότητα. Ο
καθένας θα πρέπει να πάρει την απόφαση για τον εαυτό του, και ο καθένας πρέπει
να έχει δικαίωμα επιλογής (δηλαδή, το δικαίωμα πρόσβασης σε εμβόλιο).
Ας αφήσουν λοιπόν στην άκρη τη συζήτηση περί υποχρεωτικότητας
(άμεσης ή έμμεσης) διότι, αντί για τις απολύσεις που κάποιοι προτείνουν,
υπάρχει κίνδυνος να τους "απολύσει" η ιστορία.
Αρκετά λοιπόν με τα πολλά, εύκολα και "ηθικά" λόγια
και από τις δύο πλευρές. Αφήστε όλους να έχουν το δικαίωμα επιλογής με βάση τη
σωστή πληροφόρηση (informed decision), διότι κάποιοι έχουν περισσότερo ανάγκη
το εμβόλιο από άλλους που ίσως πιστεύουν για τον εαυτό τους ότι δεν το
χρειάζονται. Και φυσικά θα παραμείνει αυτό ως επιλογή, κι όχι ως εξαναγκασμός
όπως το παρουσιάζουν κάποιοι αυτόκλητοι ηθικολόγοι.
Αναδιάρθρωση του ESM-To «Μεγάλο Ξεκαθάρισμα» εν μέσω Πανδημίας
Του Νίκου Στραβελάκη
Όταν η πανδημία ήρθε να προστεθεί στη πρώτη μεγάλη κρίση του 21ου αιώνα αρκετοί θεωρήσαμε ότι αυτό θα σημάνει παράταση στη διάρκειά της και ένταση των συνεπειών της. Η επίσημη πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης προεξάρχουσας της Γερμανίας ήταν ότι η όποια επιδείνωση θα είναι παροδική. Αφού η πανδημία είναι υπεύθυνη για τη κρίση, η κρίση θα φύγει μαζί με τη πανδημία. Στην πορεία έβαλαν νερό στο κρασί τους μπροστά στα διψήφια ποσοστά ύφεσης, όμως ποτέ δεν εγκατέλειψαν αυτή τη λογική.
Το τελευταίο Eurogroup (Δευτέρα 30/11/2020) είναι η απόδειξη. Σε αυτό αποφασίσθηκε η ανασυγκρότηση του ESM. Βασικό στοιχείο της ανασύστασης είναι η θεσμοθέτηση και λειτουργία στο τέλος του 2022 του «Ταμείου Ενιαίας Εξυγίανσης» ενός δανειστή τελευταίας καταφυγής για τις Ευρωπαϊκές συστημικές τράπεζες.
Η υλοποίηση της αναδιάρθρωσης είχε μπλοκαριστεί από Ιταλικό βέτο το Μάρτιο του 2020 και βασικός λόγος ήταν η άρνηση της Γερμανίας και της Ολλανδίας στην έκδοση ευρωομολόγων. Στην πραγματικότητα η Ιταλία φοβόταν μια αναδιάρθρωση του Ιταλικού χρέους σε βάρος των ομολογιούχων με άλλα λόγια ένα PSI τύπου Ελλάδας. Έκτοτε το θέμα είχε παγώσει μέχρι την περασμένη Δευτέρα (30/11) που η αναδιάρθρωση εγκρίθηκε χωρίς ενστάσεις.
Όπως κάθε τραπεζική αναδιάρθρωση έτσι και η συγκεκριμένη έχει σημαντικές επιπτώσεις για τις τράπεζες αλλά το κυριότερο έχει σημαντικές επιπτώσεις για την κοινωνία. Ας ψηλαφίσουμε τι σημαίνουν αυτά που αποφασίσθηκαν.
Ο επικεφαλής του Eurogroup κ. Ντόναχιου ανάφερε ότι η σύσταση του ταμείου «ήρθε δύο χρόνια νωρίτερα γιατί υπάρχει σημαντική πρόοδος στη μείωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων». Σε αυτές τις λίγες λέξεις κρύβεται και η ουσία της όλης αναδιάρθρωσης. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν αποφασίσει ότι οι συστημικές τους τράπεζες θα έχουν απαλλαγεί από τα κόκκινα δάνεια που έχουν στο χαρτοφυλάκιό τους μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Δεν μοιάζει να τους απασχολούν οι προειδοποιήσεις της ΕΚΤ και του ΔΝΤ για πρωτοφανή αύξηση των κόκκινων δανείων λόγω COVID.
Ποιος είναι ο λόγος που η ΕΕ παίρνει αυτή τη στάση εν μέσω πανδημίας; Άποψή μου είναι ότι έχει γίνει πλέον πασιφανές ότι η κρίση που ξεκίνησε το 2007/8 και διαρκεί με διαφορετική ένταση σχεδόν σε ολόκληρο τον κόσμο δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με μείωση των μισθών.
Οι μισθοί μειώθηκαν, οι εργασιακές σχέσεις κατεδαφίσθηκαν όμως οι επενδύσεις δεν ήρθαν. Αυτό δεν ισχύει μόνο στην Ελλάδα ισχύει τηρουμένων των αναλογιών σε ολόκληρη την ΕΕ.
Βασικός λόγος για αυτό το αποτέλεσμα είναι ότι η καταστροφή κεφαλαίου προχωρά με πολύ αργούς ρυθμούς λόγω του ότι είναι συνδεδεμένη με σημαντικές τραπεζικές ζημίες.
Οι τελευταίες δεν είναι άλλες από την αναγνώριση των ζημιών από τα κόκκινα δάνεια. Η τρέχουσα τραπεζική αναδιάρθρωση λοιπόν σημαίνει ότι οι ρυθμοί απαξίωσης κεφαλαίου οι πλειστηριασμοί με άλλα λόγια θα επιταχυνθούν το επόμενο διάστημα.
Έτσι εξηγείται και η επιτακτική απαίτηση των «θεσμών» για εφαρμογή του νέου πτωχευτικού κώδικα στην Ελλάδα από 1/1/2021, οι εξελίξεις στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα, με αιχμή την τράπεζα Πειραιώς, αλλά και τα εδάφια της έκθεσης Πισσαρίδη που αναφέρονται στο μικρό μέγεθος των ελληνικών επιχειρήσεων που τις καθιστά αναποτελεσματικές στο πλαίσιο του διεθνούς ανταγωνισμού. Όλα συντείνουν στο ότι βρισκόμαστε μπροστά στο «μεγάλο ξεκαθάρισμα».
Οι συνέπειες για τις κοινωνίες προβλέπονται τρομακτικές αφού οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί δεν μοιάζει να ενδιαφέρονται ούτε καν για τη νέα γενιά κόκκινων δανείων που γεννά η νέα όξυνση της κρίσης στο πλαίσιο της πανδημίας. Το αντίθετο το κείμενο του Eurogroup προβλέπει αυξημένη «παρακολούθηση» και «εποπτεία». Η «παρακολούθηση» αφορά τους εθνικούς προϋπολογισμούς και η εποπτεία την επίβλεψη του ESM στις δανειακές γραμμές των κορωνοδανείων.
Κοντολογίς, η αναδιάρθρωση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και η συνακόλουθη επιτάχυνση της πτώχευσης επιχειρήσεων και νοικοκυριών θα λάβει χώρα ανεξάρτητα από την εξέλιξη της πανδημίας και των συνεπειών της. Μάλιστα είναι πιθανό η πανδημία να επιτάχυνε και τις διαδικασίες υλοποίησης των αναδιαρθρώσεων αφού έφερε μαζί της το περιβόητο «Ταμείο Ανάκαμψης» στο οποίο εναποτέθηκαν και όλες οι ελπίδες για την ανάκαμψη των Ευρωπαϊκών οικονομιών.
Όμως το Ταμείο Ανάκαμψης ακόμη και αν υλοποιηθεί σύμφωνα με τα εξαγγελθέντα έχει
σημαντικές προϋποθέσεις απορρόφησης των κονδυλίων τόσο για τα κράτη όσο και για
τις επιχειρήσεις. Προϋποθέσεις που είναι πολύ δύσκολο να ικανοποιηθούν από τις
περιφερειακές οικονομίες του νότου και από μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Με άλλα
λόγια η επόμενη φάση της κρίσης θα χαρακτηρισθεί από προλεταριοποίηση
σημαντικού τμήματος των μεσαίων στρωμάτων και ένταση των εισοδηματικών και
περιφερειακών ανισοτήτων
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)