Το νομικό status του ισραηλινού «κράτους»-δεσμοφύλακα

Διαδήλωση υπέρ της Παλαιστίνης στις ΗΠΑ με τη συμμετοχή αντισιωνιστών εβραίων – μιας κατηγορίας που «δεν υπάρχει» για τα δυτικά ΜΜΕ και που στο Ισραήλ διώκεται ανελέητα, επειδή δεν αναγνωρίζει τη νομιμότητα του σιωνιστικού κράτους.
«Ο ιουδαϊσμός απορρίπτει το σιωνισμό και το κράτος του Ισραήλ», είναι το κεντρικό σύνθημά τους

Με αφορμή την απεργία πείνας 1.500 Παλαιστινίων κρατουμένων

του Γιάννη Ραχιώτη*

Εκατοντάδες πολιτικοί κρατούμενοι συνεχίζουν την απεργία πείνας στις ισραηλινές φυλακές. Οι έγκλειστοι είναι σήμερα 6.500, συχνά όμως φτάνουν τις 10.000-12.000. Κρατούνται είτε με αποφάσεις έκτακτων στρατοδικείων είτε με διοικητική κράτηση, δηλαδή με απλή εντολή κάποιου διοικητή στρατιωτικής μονάδας. Κάποιοι δέχονται αλλεπάλληλες διοικητικές παρατάσεις της ποινής τους, με αποτέλεσμα να κρατούνται επί δεκαετίες. Σταθερή προσπάθεια των κατοχικών δυνάμεων είναι να φυλακίζουν τους πιο δραστήριους αγωνιστές, καθώς και τους στρατιωτικούς και πολιτικούς ηγέτες (όσους φυσικά δεν δολοφονούν…), ώστε να μένει ακέφαλη η αντίσταση.

Τα αιτήματα της απεργίας πείνας δείχνουν από μόνα τους την κατάσταση που επικρατεί στα ισραηλινά κολαστήρια: Ζητούν να τους επιτραπεί να παίρνουν είδη πρώτης ανάγκης, περίθαλψη, επισκεπτήρια, κατάργηση της απομόνωσης κοκ. Είναι προφανές ότι μέσω τέτοιου τύπου μακρόχρονης φυλάκισης επιδιώκεται η ψυχική και σωματική εξουθένωσή τους, η αχρήστευσή τους ως αγωνιστών και ηγετών του λαού τους.

Έχουν απέναντί τους το πιο βάρβαρο ρατσιστικό και θεοκρατικό διοικητικό μόρφωμα που υπάρχει σήμερα σε διεθνές επίπεδο. Δύσκολα θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος ότι το αυτοαποκαλούμενο «εβραϊκό κράτος» συνιστά κράτος με τη σύγχρονη έννοια. Και υπάρχουν συγκεκριμένες αιτιολογήσεις αυτής της θέσης.

«Κράτος» χωρίς Σύνταγμα και σύνορα

Πρώτον, το Ισραήλ είναι ένα από τα τρία κράτη στον κόσμο που δεν έχουν Σύνταγμα (τα άλλα δύο, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Νέα Ζηλανδία, για πολύ διαφορετικούς λόγους βέβαια). Από το 1948 μέχρι σήμερα απέρριψαν οποιαδήποτε συζήτηση για υιοθέτηση Συντάγματος. Γιατί; Επειδή σε ένα γραπτό Σύνταγμα πρέπει να ορίζεται ποιος είναι πολίτης του κράτους. Τότε, όμως, πώς θα εξαιρούσαν τους Παλαιστινίους, χωρίς να δεχθούν ταυτοχρόνως ότι κατέχουν ξένα εδάφη; Επίσης, ένα Σύνταγμα θα πρέπει να εγγυάται κάποια ατομικά δικαιώματα σε όλους όσοι ζουν στην επικράτειά του.

 Τότε, όμως, πώς θα νομιμοποιούσε το απαρτχάιντ κατά των Παλαιστινίων κατοίκων του, τις διαφορετικές ταυτότητες, τις διαφορετικές πινακίδες αυτοκινήτων, την απαγόρευση ελεύθερης κυκλοφορίας, τις έρευνες και συλλήψεις χωρίς καμία εγγύηση και φυσικά τις εξώδικες εκτελέσεις κατοίκων της επικράτειάς του από τις υπηρεσίες του;

Τέλος, ένα σύγχρονο αστικό Σύνταγμα προϋποθέτει διάκριση των εξουσιών. Τότε, όμως, πώς θα δικαιολογούσε τα έκτακτα στρατοδικεία κατά πολιτών, τη διοικητική κράτηση με στρατιωτική εντολή, την αόριστη φυλάκιση, το διαρκή στρατιωτικό νόμο στα Κατεχόμενα του 1967;

Δεύτερον, το Ισραήλ δεν έχει διεθνώς αναγνωρισμένα σύνορα. Η συνοριακή γραμμή, η οποία ορίστηκε από τον ΟΗΕ το 1948 για την ίδρυσή του, καταπατήθηκε από το ίδιο ταυτόχρονα με την εξαγγελία της. Ως επικράτειά του θεωρεί μονομερώς κάποιες από τις γραμμές ανακωχής προηγούμενων κατακτήσεων. Ταυτοχρόνως, διακηρύσσει ότι έχει δικαίωμα βομβαρδισμού και στρατιωτικών επιχειρήσεων στο έδαφος όλων των κρατών της Μέσης Ανατολής, και το ασκεί σε διαρκή βάση επί σχεδόν 70 χρόνια. Για τη Λωρίδα της Γάζας δεν διευκρινίζει τι τη θεωρεί: Επικράτειά του; Παλαιστινιακή επικράτεια; Ξένο κατεχόμενο έδαφος; Το ίδιο και για τη Δυτική Όχθη.

«Κράτος» ρατσιστικό και εγκληματικό

Τρίτον, το Ισραήλ είναι το μόνο κρατικό μόρφωμα στη γη που δηλώνει επίσημα θρησκευτικό κράτος (εβραϊκό) και αναγνωρίζει ιδιότητα πολίτη αποκλειστικά με κριτήριο το θρήσκευμα. Πολιτογραφεί πρόσωπα εβραϊκού θρησκεύματος αποκλειστικά, ανεξαρτήτως της εθνικότητάς τους, υπό την προϋπόθεση της εγκατάστασής τους ως εποίκων στην Παλαιστίνη και της συμμετοχής τους (ανδρών και γυναικών) στις κατοχικές στρατιωτικές δυνάμεις. Πρόκειται για τον περιβόητο «νόμο για την επιστροφή».

Τέταρτον, η συμπεριφορά του, διεθνώς και εσωτερικά, συνιστά ένα διαρκές έγκλημα κατά της ανθρωπότητας: Στο εσωτερικό διατηρεί μόνιμο καθεστώς απαρτχάιντ, οργανώνει κάθε 2-3 χρόνια συστηματική εξόντωση του κατακτημένου λαού, ιδίως των παιδιών, εποικίζει έδαφος που είναι αναγκαίο για την επιβίωση των υπόδουλων, περιφράσσει τις πόλεις τους με τείχη και τις μετατρέπει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, οργανώνει συστηματικά την εξόντωσή τους με εξώδικες εκτελέσεις, σκόπιμους τραυματισμούς πολιτών (ιδίως ανηλίκων), εκτοπίσεις και αποκλεισμούς από τροφή και περίθαλψη. Στο εξωτερικό διαπράττει συστηματικά το τυποποιημένο από το καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου έγκλημα της «επίθεσης», και δολοφονεί πολίτες άλλων κρατών επί ξένου εδάφους.

Όσα εκτέθηκαν παραπάνω δεν είναι χαρακτηριστικά κρατικής υπόστασης διεπόμενης από τις αρχές του κράτους δικαίου, της νομιμότητας, του σεβασμού του διεθνούς δικαίου. Το Ισραήλ μοιάζει περισσότερο με προκεχωρημένη οχυρή θέση του δυτικού κόσμου στη Μέση Ανατολή, που έχει στόχο να μετατραπεί σε κάτι ανάλογο των αγγλοσαξονικών αποικιών εγκατάστασης, με ολοκληρωτική εκκαθάριση του τοπικού πληθυσμού και εγκατάσταση εποίκων (στη συντριπτική τους πλειοψηφία προερχόμενων από τις μεγάλες δυτικές χώρες, άρα και στενά συνδεμένους με το δυτικό κόσμο και την κουλτούρα του). Γι’ αυτό και η ανεπιφύλακτη στήριξή του, σε κλίμακα που δεν έχει προηγούμενο, από τις μεγάλες δυτικές χώρες.

Σιωνισμός και εποικισμός διαιωνίζουν τη σύγκρουση

Πρέπει να είναι σαφές ότι αναφερόμενοι στους ισραηλινούς δεν εννοούμε γηγενείς. Σχεδόν το σύνολο των σημερινών εβραίων κατοίκων του έχει άμεση καταγωγή από αλλού, και οι περισσότεροι έχουν ζήσει μεγάλο μέρος της ζωής τους σε κάποια δυτική χώρα, συνήθως στις ΗΠΑ. Αυτό που τους κρατάει εκεί δεν είναι η φυσική σύνδεση των ανθρώπων με τον τόπο καταγωγής τους, αλλά η σιωνιστική ιδεολογία – συνδυασμένη με την παροχή υψηλότατου βιοτικού επιπέδου και τη δυνατότητα να εγκαθίστανται όποτε το επιθυμούν σε οποιαδήποτε πλούσια δυτική χώρα.

Δεν είμαστε εχθρικοί προς τους πιστούς της εβραϊκής θρησκείας. Στο προοδευτικό κίνημα του 20ού αιώνα οι εβραίοι είχαν πάντα σημαντικό ρόλο, και σήμερα υπάρχουν σεβαστές εβραϊκές παροικίες σε πολλές χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης της Μέσης Ανατολής – ακόμη και στο Ιράν και τη Συρία. 

Είμαστε εχθρικοί απέναντι στους σιωνιστές, που εποικίζουν την Παλαιστίνη εξανδραποδίζοντας το λαό της. Δεν έχει σημασία αν οι έποικοι δηλώνουν αριστεροί ή δεξιοί, αναρχικοί ή κριτικοί στην «υπερβολική» βία ή ευαίσθητοι καλλιτέχνες. Αυτό που τους χαρακτηρίζει δεν είναι οι αποκλίσεις τους αλλά η έμπρακτη στράτευσή τους στο σιωνιστικό σχέδιο, η συμμετοχή τους στον εποικισμό της Παλαιστίνης, η αποδοχή της ιδιότητας του μέλους αυτού του ρατσιστικού αποικιοκρατικού μορφώματος.

Παρά ταύτα, οι πιο ριζοσπαστικές δυνάμεις του Παλαιστινιακού λαού δεν επιδιώκουν την εκδίωξη κανενός από τη γη της Παλαιστίνης. Κατάργηση του ισραηλινού μορφώματος δεν σημαίνει συμπεριφορά ανάλογη των σιωνιστών, ούτε βέβαια πρέπει να το διαδεχθεί «λύση των δύο κρατών», που είναι η στρατηγική εφεδρεία των δυτικών. 

Αντίθετα, οι ριζοσπαστικές Παλαιστινιακές δυνάμεις επιδιώκουν την ίδρυση ενός νέου, κοσμικού, ενιαίου, κυρίαρχου δημοκρατικού κράτους, στο οποίο θα έχουν ιδιότητα του πολίτη όλοι όσοι επιθυμούν να ζήσουν στην ιστορική Παλαιστίνη – ανεξαρτήτως θρησκεύματος και εθνοτικής πεποίθησης, με ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα για όλους. Αυτή είναι η μόνη, στις σημερινές συνθήκες, δίκαιη και βιώσιμη προοπτική για την Παλαιστίνη.

* Ο Γιάννης Ραχιώτης είναι νομικός, πρόεδρος της Αγωνιστικής Πανελλαδικής Ένωσης Δικηγόρων. Το παρόν κείμενό του αντανακλά το περιεχόμενο της ομιλίας του στην εκδήλωση που διοργάνωσε στις 25 Απριλίου στην Αθήνα το Δίκτυο Αλληλεγγύης Παλαιστίνιων Φυλακισμένων Samidoun (βλ. φύλλο 357). Οι μεσότιτλοι είναι της Σύνταξης.

 [--->]

Ανοικτή επιστολή στους Υπουργούς Σταθάκη και Τσακαλώτο #skouries

«Yπόνοια διαπλοκής και “στημένης” διαδικασίας» 

Eπιστολή στους δυο Υπουργούς από το «Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων» που ταχυδρομήθηκε σήμερα, 10-5-2017. 

  

ΠΡΟΣ:

1. Τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Γιώργο Σταθάκη
2. Τον Υπουργό Οικονομικών κ. Ευκλείδη Τσακαλώτο

ΘΕΜΑ: “Περί του περιεχομένου της διαιτησίας με την Ελληνικός Χρυσός και του δικηγορικού γραφείου που θα υπερασπιστεί τα συμφέροντα του Ελληνικού Δημοσίου’

ΕΠΙΣΥΝΑΠΤΟΝΤΑΙ:

α) Αντίγραφο σε έντυπη μορφή της απόφασης του ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΟΥ ΟΝΤΑΡΙΟ (ΓΕΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ) για την υπόθεση με Αριθμό Φακέλου: 95-CU-93990CM: HENDRIK M. VISAGIE, DAVID LEAN και JAMES STEPHENSON (“ΑLPHA GROUP”, ενάγοντες) εναντίον της TVX GOLD INC. (εναγομένης). Εξεδόθη στις 14 Οκτωβρίου 1998 από τη δικαστή Kathryn Feldman. Η απόφαση είναι διαθέσιμη κατόπιν απευθείας επικοινωνίας με το Δικαστήριο. http://www.ontariocourts.ca/ocj/decisions/

β) Ανεπίσημη μετάφραση της ίδιας απόφασης, σε ηλεκτρονική μορφή, από το “Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων”.

   Αξιότιμοι κύριοι Υπουργοί,

Με την από 11.04.2017 απόφαση του ΥΠ.ΟΙΚ. με αρ. πρωτ. 0004170 ΕΞ 2017 ανατίθεται στη δικηγορική εταιρεία “Δρυλλεράκης και Συνεργάτες” η “συνεπικούρηση των αρμοδίων προς εκπροσώπηση του Ελληνικού Δημοσίου, ενώπιον του Διαιτητικού Δικαστηρίου, μελών του Ν.Σ.Κ. στην άσκηση των καθηκόντων τους προς υπεράσπιση και γενικότερη νομική υποστήριξη των συμφερόντων του Ελληνικού Δημοσίου, όπως νόμιμα εκπροσωπείται εν προκειμένω από τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, τα οποία, ειδικότερα, θα ασκήσουν αίτηση ενώπιον του Διαιτητικού Δικαστηρίου και θα παρασταθούν κατά τη συζήτησή της, σύμφωνα με τον όρο 7 της σύμβασης μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της εταιρείας με την επωνυμία «Ελληνικός Χρυσός ΑΕΜΒΧ», που κυρώθηκε με το άρθρο 52 του ν. 3220/2004 (Α’ 15), προκειμένου να κριθεί κατά πόσο η αντισυμβαλλόμενη εταιρεία βρίσκεται σε αδυναμία εκπληρώσεως των συμβατικών της υποχρεώσεων.”.

Σύμφωνα με την ίδια απόφαση του ΥΠ.ΟΙΚ., η επιλογή της “Δρυλλεράκης και Συνεργάτες” έγινε κατόπιν πρότασης του Υπουργού ΠΕΝ κ. Σταθάκη στην οποία γίνεται επίκληση της μακροχρόνιας εμπειρίας της συγκεκριμένης δικηγορικής εταιρείας “σε υποθέσεις διαιτησίας ανάλογου αντικειμένου με την προκείμενη”.

Θα θέλαμε σχετικά να θέσουμε υπ’οψη σας τα εξής:

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ Κ. ΙΩΑΝΝΗ ΔΡΥΛΛΕΡΑΚΗ

1. Ο κ. Δρυλλεράκης ήταν ο δικηγόρος της TVX Hellas, πρώην ιδιοκτήτριας των Μεταλλείων Κασσάνδρας στο διάστημα 1995-2003, και της «Χρυσωρυχεία Θράκης», πρώην ιδιοκτήτριας του έργου χρυσού Περάματος.

2. Ο κ. Δρυλλεράκης ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της TVX Hellas και στη συνέχεια γραμματέας του διοικητικού συμβουλίου, σε όλα τα χρόνια της παρουσίας της εταιρείας στην Ελλάδα. Συνάδελφοι του κ. Δρυλλεράκη στην ΤVX ήταν τα περισσότερα από τα μετέπειτα υψηλόβαθμα στελέχη της Ελληνικός Χρυσός, μεταξύ των οποίων ο προηγούμενος CEO της Ελληνικός Χρυσός, κ. Μιχάλης Θεοδωρακόπουλος και ο σημερινός CEO, κ. Δημήτρης Δημητριάδης – o πρώτος μάλιστα ήταν και στο ΔΣ της TVX Hellas, μαζί με τον κ. Δρυλλεράκη.

3. Στην απόφαση του Δικαστηρίου του Οντάριο του 1998 που επισυνάπτεται περιγράφεται η προσπάθεια τριών ατόμων που αυτοπροσδιορίζονταν ως “Alpha Group”, με δικηγόρο τον κ. Δρυλλεράκη, να πετύχουν την εξαγορά των χρεωμένων Μεταλλείων Κασσάνδρας το 1993 μέσω μιας ιδιωτικής συμφωνίας με την πιστώτρια Εθνική Τράπεζα, χωρίς διαγωνισμό. Η 116 σελίδων απόφαση του Καναδικού Δικαστηρίου είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική για τις αδιαφανείς συνθήκες κάτω από τις οποίες πωλήθηκαν τελικά τα Μεταλλεία Κασσάνδρας στην TVX Gold και για το ρόλο του κ. Δρυλλεράκη.

Χάρη στις διαπραγματεύσεις που έκαναν ο κ. Δρυλλεράκης και άλλα πρόσωπα με τη διοίκηση της Τράπεζας, οι τρεις αλλοδαποί ιδιώτες (Alpha Group) πέτυχαν να εξασφαλίσουν «το αποκλειστικό δικαίωμα να διαπραγματευθούν την απόκτηση όλων των περιουσιακών στοιχείων της Α.Ε.Ε.Χ.Π.&Λ από την Εκκαθαρίστρια, με την υποστήριξη της Εθνικής Τράπεζας, του μεγαλύτερου πιστώτη της Α.Ε.Ε.Χ.Π.&Λ.». Επιπλέον, η τράπεζα ανέλαβε να «προωθήσει την κατάλληλη νομοθετική ρύθμιση που θα τα καταστήσει αυτά δυνατά , η οποία θα πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή από το νέο Κοινοβούλιο». Η Alpha Group δηλαδή, μαζί με τη διοίκηση της Τράπεζας και τον κ. Δρυλλεράκη, μεθόδευαν και μια τροποποίηση της υπάρχουσας νομοθεσίας για να υλοποιήσουν το σχέδιό τους. Εν συνεχεία η Alpha Group συνεταιρίστηκε με την Καναδική TVX Gold για να χρηματοδοτήσει την εξαγορά των μεταλλείων.

Από επιστολή του κ. Δρυλλεράκη προς το δικηγόρο της Εθνικής Τράπεζας γίνεται φανερό οτι γνώριζε πολύ καλά οτι ενεργούσε εκτός νομιμότητας: “έχουμε επίγνωση της κατάστασης, καταλαβαίνουμε ότι η πορεία που ακολουθούμε δεν είναι εγκεκριμένη από το νόμο και ότι, αν η αναμενόμενη νομοθετική ρύθμιση δεν περάσει από το Κοινοβούλιο, επειδή η Ελληνική Κυβέρνηση μπορεί να προσεγγίσει διαφορετικά το όλο πρόβλημα, όλες οι προσπάθειες που θα έχουμε κάνει εν τω μεταξύ θα είναι άχρηστες και ο χρόνος που ξοδέψαμε χαμένος. Εξήγησα ότι οι πελάτες μου εξακολουθούν να θέλουν να το διακινδυνεύσουν”.

Η «μη εγκεκριμένη από το νόμο» εξαγορά των μεταλλείων μέσω ιδιωτικής συμφωνίας δεν πραγματοποιήθηκε τελικά, όχι επειδή υποχώρησε κάποιος από τους εμπλεκόμενους, αλλά γιατί φαίνεται οτι προτιμήθηκε “να ευλογηθεί η συναλλαγή με έναν διαγωνισμό με προτιμώμενο υποψήφιο”, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην απόφαση του Καναδικού δικαστηρίου. Την προκήρυξη στο διαγωνισμό συνέταξε κατ’εντολή του κ. Πάχτα ο κ. Δημήτρης Δημητριάδης, σημερινός CEO της Ελληνικός Χρυσός. Η TVX τελικά – έχοντας προσλάβει στο μεταξύ για λογαριασμό της και τον κ. Δρυλλεράκη – ήταν η νικήτρια του διαγωνισμού και απέκτησε τα Μεταλλεία Κασσάνδρας αλλά «έριξε» τους συνεταίρους της και δεν τους έδωσε το συμφωνημένο ποσοστό.

Όπως προκύπτει από τα ανωτέρω, ο κ. Δρυλλεράκης έχει μακριά σχέση με τα μεταλλεία της Χαλκιδικής και τη σημερινή διοίκηση της Ελληνικός Χρυσός. Η θητεία του στην TVX Hellas δημιουργεί κατά τη γνώμη μας ασυμβίβαστο: ο κ. Δρυλλεράκης δεν υπηρέτησε την ΤVX Hellas μόνο στα πλαίσια των δικηγορικών του καθηκόντων αλλά και από τη θέση του μέλους ή του γραμματέα του διοικητικού της συμβουλίου. Κατά συνέπεια είχε προσωπικό συμφέρον από την εκμετάλλευση των Μεταλλείων Κασσάνδρας, το οποίο ταυτιζόταν με το συμφέρον της εκμεταλλεύτριας εταιρείας και των λοιπών στελεχών της που είναι σήμερα στελέχη της Ελληνικός Χρυσός. Για την Ελληνικός Χρυσός δεν θα μπορούσε να υπάρξει ευνοϊκότερη επιλογή δικηγόρου από το αντισυμβαλλόμενο – και πλέον αντίδικο – Ελληνικό Δημόσιο.

Επιπλέον τίθεται και ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που αφορά τον τρόπο με τον οποίον ο κ. Δρυλλεράκης άσκησε τη δικηγορία στην υπόθεση Alpha Group – TVX – Mεταλλεία Κασσάνδρας. Όπως αποκαλύπτεται μέσα από την απόφαση του Καναδικού δικαστηρίου που δικαίωσε την Alpha Group αποδίδοντάς της ένα ποσοστό των Μεταλλείων Κασσάνδρας, ο δικηγόρος κ. Δρυλλεράκης λειτούργησε εν γνώσει του έξω από το πλαίσιο του νόμου προκειμένου να εξυπηρετήσει ιδιωτικά και τα δικά του προσωπικα συμφερόντα. Σχεδίαζαν μάλιστα, ο δικηγόρος και οι πελάτες του, να φέρουν το νόμο στα μέτρα τους, να βάλουν δηλαδη και τη Βουλή των Ελλήνων να νομοθετήσει υπέρ των ιδιωτικών τους συμφερόντων.

Χωρίς να αμφισβητούμε τις νομικές ικανότητες του κ. Δρυλλεράκη, είναι αυτός ο κατάλληλος άνθρωπος για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του Ελληνικού Δημοσίου;

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑΣ

Η “αδυναμία εκπλήρωσης των συμβατικών υποχρεώσεων” εκ μέρους της Ελληνικός Χρυσός μπορεί να αφορά αποκλειστικά και μόνο τις υποχρεώσεις που αναφέρονται στις παραγράφους 3.2 – 3.5 της σύμβασης, δηλαδή:

• την υποχρέωση κατασκευής και λειτουργίας μονάδας μεταλλουργίας χρυσού
• την υποχρέωση έγκρισης του Επενδυτικού Σχεδίου, μετά την έγκριση του συνόλου των τεχνικών μελετών και των προσαρτημάτων αυτών.

Στην ΑΝΑΦΟΡΑ μας με τίτλο: «Η μη εφαρμογή της ΑΕΠΟ της Ελληνικός Χρυσός και ποιο είναι τελικά το πραγματικό Επενδυτικό Σχέδιο της Ελληνικός Χρυσός, κατόπιν των πρόσφατων ανακοινώσεων και των αδειοδοτήσεων της Φάσης ΙΙ του Υποέργου Ολυμπιάδας» η οποία έλαβε από το Γραφείο του Υπουργού κ. Σταθάκη Α.Π. ΥΠΕΝ/ΥΠΡΓ/3736/1379/04-05-2017, αναλύσαμε διεξοδικά τη νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί μετά την από 5.7.2016 απόφαση επιστροφής του προσαρτήματος της μονάδας μεταλλουργίας Μαντέμ Λάκκου και – κυρίως – μετά την από 2.11.2016 απόφαση απόρριψης της αίτησης θεραπείας της Ελληνικός Χρυσός (“απόφαση Σκουρλέτη”). Οι δύο αυτές αποφάσεις τεκμηρίωσαν τεχνικά και επιστημονικά οτι η μέθοδος flash smelting δεν μπορεί να προσαρμοστεί για εφαρμογή στην προβλεπόμενη μεταλλουργία του Μαντέμ Λάκκου, υπό τις συνθήκες και τις τεχνικές προδιαγραφές που ορίζει η ΚΥΑ ΕΠΟ 201745/2011. Η απόρριψη της μελέτης μεταλλουργίας έχει τις εξής σοβαρότατες συνέπειες:

a) Είναι άκυρες η ΚΥΑ ΕΠΟ και οι εγκρίσεις τεχνικών μελετών Σκουριών και Ολυμπιάδας.

b) Δεν μπορεί να κατασκευαστεί η μονάδα μεταλλουργίας χρυσού. Δεν μπορεί να εγκριθεί  το Επενδυτικό Σχέδιο. Παραβιάζονται τα άρθρα 3.2 και 3.4 της σύμβασης.

c) Καταργείται ΟΡΙΣΤΙΚΑ το δικαιοπρακτικό θεμέλιο της σύμβασης για τον σπουδαίο λόγο δημοσίου συμφέροντος που είναι η αξιοποίηση των κοιτασμάτων των Μεταλλείων Κασσάνδρας μέσω καθετοποιημένης παραγωγής.

Η αδυναμία εκπλήρωσης της βασικότερης συμβατικής υποχρέωσης της Ελληνικός Χρυσός – και συνακόλουθα η αδυναμία έγκρισης του Επενδυτικού Σχεδίου – είναι γεγονός και είναι αποτέλεσμα της τεκμηριωμένης αδυναμίας εφαρμογής της μεθόδου flash smelting που αδειοδοτήθηκε περιβαλλοντικά. Οποιοδήποτε άλλο ζήτημα σχετικό με τη δραστηριότητα της Ελληνικός Χρυσός στα Μεταλλεία Κασσάνδρας ανάγεται στην αδειοδοτική διαδικασία, περιβαλλοντική και τεχνική, και δεν αφορά τη σύμβαση μεταβίβασης. Η απόφαση απόρριψης της αίτησης θεραπείας είναι διοικητική πράξη και μπορεί να ακυρωθεί μόνο από το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Ως εκ τούτου θεωρούμε, εμείς και η πλειοψηφία των κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής που με αγωνία παρακολουθούν την υπόθεση, οτι:

– Η απόφαση του Υπουργού κ. Σταθάκη να θέσει σε δικαστική διαιτησία ένα ήδη κριθέν ζήτημα για το οποίο πλέον το μόνο αρμόδιο να αποφανθεί είναι το Συμβούλιο της Επικρατείας, είναι μια δόλια προσπάθεια ανατροπής της “απόφασης Σκουρλέτη” με στόχο τη συνέχιση της αποδεδειγμένα πλέον παράνομης και αντίθετης στο δημόσιο συμφέρον “επένδυσης”.

– Η επιλογή του συγκεκριμένου δικηγόρου για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του Δημοσίου απέναντι στην Ελληνικός Χρυσός δημιουργεί την υπόνοια διαπλοκής και μιας “στημένης” διαδικασίας με εκ των προτέρων προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα.

Μετά τις κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, στο “άθλημα” της κατασκευής νομιμότητας, διαπρέπει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Με τιμή,
Για το ΠΜΔ
 

Τόλης Παπαγεωργίου

 [--->]

Το καθεστώς του Κιέβου «γιορτάζει» την 9η Μάη... ...«ξεπλένοντας» τους Ουκρανούς ναζί της OUN – UPA

Γράφει ο Γρηγόρης Τραγγανίδας - ΙΣΤΟΡΙΑ, ΤΑ ΚΟΙΝΑ - 09/05/2017 

Το καθεστώς του Κιέβου «γιορτάζει» την 9η Μάη, ημέρα της Αντιφασιστικής Νίκης για τους λαούς, αλλά όχι για την Ευρωπαϊκή ‘Ενωση και τις αγαπημένες της κυβερνήσεις όπως αυτή του Ποροσένκο, με τον πλέον νοσηρό τρόπο: Διοργανώνοντας έκθεση για την «συμβολή» της οργάνωσης OUΝ… στην «νίκη ενάντια στον ναζισμό».

Αυτή η θρασύτατη επίδειξη κατάμαυρου «χιούμορ» – αν και οι διοργανωτές της δεν το βλέπουν καθόλου έτσι – προέρχεται από το ουκρανικό «ινστιτούτο εθνικής μνήμης», μια «δεξαμενή σκέψης» του καθεστώτος που έχει αναλάβει την ολοκληρωτική διαστρέβλωση της ιστορίας και την απόλυτη χειραγώγηση των συνειδήσεων από τα «μαϊντανικά» αξιακά πρότυπα.

H UPA, του γνωστού Ουκρανού ναζί, Στεπάν Μπαντέρα, αποτελούσε τον ένοπλο βραχίονα της «Οργάνωση των Ουκρανών Εθνικιστών» (OUN). Γι’ αυτό και σήμερα οι αντιφασίστες μαχητές του Ντονμπάς χαρακτηρίζουν τα φασιστικά τάγματα και την ουκρανική Εθνοφυλακή ως «μπαντερικούς».

Η OUN δημιουργήθηκε το 1929 στην δυτική Σοβιετική Ουκρανία για να σαμποτάρει την νεοσύστατη ΕΣΣΔ. Μεταξύ του 1934 και του 1938 αποτέλεσε το βασικό κατασκοπευτικό δίκτυο των ναζί κατά την προετοιμασία της επίθεσής τους στην Πολωνία. Από την πρώτη στιγμή της φασιστικής επίθεσης στην ΕΣΣΔ, η OUN ανέπτυξε ευρεία υπονομευτική δράση στα μετόπισθεν του Κόκκινου Στρατού, επιχειρώντας μάλιστα να προκαλέσει και ένοπλες εξεγέρσεις, έτσι ώστε να απασχολήσει πολύτιμες δυνάμεις και να αποδυναμώσει την άμυνα ενάντια στην φασιστική πολεμική μηχανή.

Ταυτόχρονα, τμήματά της βρίσκονταν στην εμπροσθοφυλακή της φασιστικής επίθεσης, έχοντας αναλάβει τον ρόλο του «εκκαθαριστή» της αντίστασης και του οργανωτή της κατοχικής εξουσίας σε κάθε πόλη και χωριό που έπεφτε στα χέρια των ναζί. Μάλιστα η κατοχική αστυνομία ήταν οργανωμένη και επανδρωμένη από τους Ουκρανούς ναζί.

Η UPA ξεκίνησε την ένοπλη δράση της το 1943 στην κατεχόμενη Σοβιετική δημοκρατία της Ουκρανίας, στο πλευρό των ναζί και εναντίον των Ουκρανών παρτιζάνων που μάχονταν τους κατακτητές, καθώς και εναντίον των καταδρομέων του Κόκκινου Στρατού. Τουλάχιστον το 46% της ηγεσίας της οργάνωσης υπηρετούσε σε διάφορους σχηματισμούς των SS και της Γκεστάπο.

Από τα μέσα του 1946 η οργάνωση προσπάθησε να έρθει σε επαφή με τις γαλλικές, βρετανικές και αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες και από το 1948 υποστηριζόταν από την CIA στο πλαίσιο της επιχείρησης «Αεροντινάμικ», μία από τις πολλές μυστικές επιχειρήσεις εναντίον της ΕΣΣΔ που ξεκίνησε το 1948 με την κωδική ονομασία CARTEL και στρατολογούσε ντόπιους πρώην συνεργάτες των ναζί. Αν και τυπικά η οργάνωση σταμάτησε τη δράση της το 1949, ωστόσο, μικρές ομάδες δρούσαν ακόμη και μέχρι το 1956. Το 1944 υπολογίζεται ότι είχε στις γραμμές της μέχρι και 20.000 ένοπλους.

Ατέλειωτος είναι ο κατάλογος των θυμάτων μεταξύ του άμαχου πληθυσμού, τόσο στην κατεχόμενη Ουκρανία, όσο και την κατεχόμενη Πολωνία. Πλήθος τα καμένα χωριά, τα καμένα σχολειά και πολιτιστικά κέντρα, οι κτηνώδεις βασανισμοί. Πρωταγωνιστικός ήταν ο ρόλος της στην «εκκαθάριση» των Ουκρανών και Πολωνών Εβραίων.

Ενδεικτικό της εγκληματικής και προδοτικής της στάσης ήταν η διάσημη σφαγή του Βολίν. Πρόκειται για την σφαγή άμαχου πολωνικού, – αλλά και ουκρανικού – πληθυσμού στην περιοχή Βολίν της σημερινής βορειοδυτικής Ουκρανίας, όπου, από τον Μάρτιο έως και το τέλος του Καλοκαιριού του 1943, η OUN – UPA εξόντωσε περισσότερους από 40.000 άμαχους, εξαφανίζοντας από τον χάρτη ολόκληρα χωριά.

Φυσικά, η OUN – UPA συμμετείχε ενεργά και στο Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Ουκρανίας, με αποκορύφωμα τις θηριωδίες και τις μαζικές εκτελέσεις στο κατεχόμενο Λβοβ καθόλη την διάρκεια της κατοχής του, από το 1941 μέχρι και το 1944. Είναι χαρακτηριστικό, ότι από τους 135.000 Εβραίους της πόλης και της περιοχής τον Ιούλιο του 1941, οπότε και καταλήφθηκε από τους ναζί, δεν απέμειναν περισσότεροι από 2.000 άνθρωποι την στιγμή της απελευθέρωσης του Λβοβ από τον Κόκκινο Στρατό τον Ιούλιο του 1944.

Η μπαντερική «αστυνομία» του Λβοβ πέρασε στην διοίκηση των SS την 1η Ιουλίου του 1941.

Αυτές τις δολοφονικές συμμορίες τιμά το σημερινό καθεστώς του Κιέβου, με προκάλυμμα το διάσημο σκοταδιστικό ιδεολόγημα των «δύο άκρων», με το οποίο επιχειρείται να ταυτιστεί η φασιστική και η κομμουνιστική ιδεολογία, έτσι ώστε να «ξεπλυθεί», φυσικά, η πρώτη. Αλλωστε, το ιδεολόγημα αυτό αποτελεί και επίσημη θέση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Ετσι, σύμφωνα με το «ινστιτούτο», η έκθεση αποτελεί μια… «αφήγηση της πάλης εναντίον του ναζιστικού και κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού».

 Το φασιστικό «τσίρκο» όμως δεν σταματάει στην έκθεση. Οι δημοτικές αρχές του Κιέβου ανακοίνωσαν στις 27 Απριλίου ότι θα μετατρέψουν όλο το 2017 σε «έτος της UPA». Νωρίτερα, στις 4 Απριλίου, η Rada, η ουκρανική βουλή, ψήφισε νόμο για την «αποκατάσταση των θυμάτων των πολιτικών διωγμών», το οποίο προβλέπει επιδόματα και συντάξεις στους εναπομείναντες «βετεράνους» της OUN – UPA.

 

 

Παρέλαση Ουκρανών ναζί της OUN στην πόλη Στανισλάβ (σήμερα, Ιβάνο – Φρανκόβσκ, δυτική Ουκρανία) προς τιμήν της επίσκεψης του ναζί Γερμανού κατοχικού κυβερνήτη της Πολωνίας, Χανς Φρανκ, τον Οκτώβριο του 1941. Από μία άποψη, με αυτήν την φωτογραφία επιβεβαιώνεται το «μια εικόνα – χίλιες λέξεις»...

Πρόκειται ουσιαστικά για «εξειδίκευση» του μεγάλου νομοθετικού «πακέτου» που ψήφισε η ουκρανική βουλή την Ανοιξη του 2015, με το οποίο οι Ουκρανοί ναζί «βαφτίστηκαν» «μαχητές της ανεξαρτησίας» και, ταυτόχρονα, απαγορεύτηκαν τα σοβιετικά και κομμουνιστικά σύμβολα, ανοίγοντας τον δρόμο και για την απαγόρευση του ουκρανικού Κομμουνιστικού Κόμματος.

Πάντως, παρά τις προσπάθειες του καθεστώτος να επιβάλλει τον εθνικισμό και τον αντικομμουνισμό και να νομιμοποιήσει τα εγκλήματα των Ουκρανών ναζί, η ουκρανική κοινωνία δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται. Μπορεί ακόμα να μην έχει βρει τον οργανωμένο, αντικαθεστωτικό και αντισυστημικό «βηματισμό» της, αλλά ενστικτωδώς αντιδρά. Για παράδειγμα, πέρυσι, στην πόλη Ρόβνο της βορειοδυτικής Ουκρανίας, δύο φορές καταστράφηκε η βάση του μνημείου προς τιμήν του ηγέτη των Ουκρανών ναζί, Στεπάν Μπαντέρα. Ενώ, στις 3 Μαρτίου, στο Κίεβο, στις πόρτες του «ινστιτούτου εθνικής μνήμης» άγνωστοι κρέμασαν κορδέλες πένθους, αφού πρώτα, δυο μέρες πριν, έριξαν «μολότοφ» στις εισόδους του.

Είναι προφανές ότι τα παραπάνω δεν αφορούν μόνο στην Ουκρανία. Δεν είναι «εσωτερικό» της θέμα. Ο φασισμός ποτέ δεν ήταν κάτι τέτοιο. Οσα συμβαίνουν στην Ουκρανία αφορούν κάθε λαό. Από αυτή την άποψη η αλληλεγγύη και η συμπαράσταση στο αντιφασιστικό, εργατικό, κομμουνιστικό κίνημα στην χώρα, σε κάθε άνθρωπο που αρνείται στοιχειωδώς να του αφαιρέσουν την μνήμη, είναι απαραίτητη όσο ποτέ ίσως μετά το τέλος του μακελειού του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.

*Στην φωτογραφία εξωφύλλου: Από την Σφαγή του Βολίν.

 [--->]