Είναι πλέον γνωστοί – στους πιο υποψιασμένους - οι πραγματικοί λόγοι της επίθεσης κατά του Καντάφι το 2011 από τον Σαρκοζί τον Μπλερ και το ΝΑΤΟ, και μια διστακτική αλλά υπάκουη Ιταλία, μια στρατιωτική επίθεση που κατέληξε στο θάνατο του δικτάτορα της Λιβύης και στο σημερινό χάος τύπου «Ιράκ». Λόγοι που δεν θα τους δείτε βέβαια να αναφέρονται στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και στον συστημικό Τύπο.
Ελίτ που δεν διστάζουν να εξαπολύσουν πόλεμους με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, να κατασκευάζουν αποδεικτικά στοιχεία με ανυπόστατα επιχειρήματα για να ρίξουν ξένες κυβερνήσεις, εδώ και δεκαετίες βομβαρδίζουν άμαχους πληθυσμούς, δημιουργούν αυτοκρατορίες του κακού μέσω τρίτων, όπως το Ισλαμικό Κράτος και στη συνέχεια αποσύρονται χωρίς να λογοδοτούν σε κανένα δικαστήριο. Νέες αποικιακές δυνάμεις, ακόμη χειρότερες, αν είναι δυνατό, από εκείνες του δέκατου ένατου αιώνα.
Οι πραγματικοί λόγοι ενός ακόμη γεωπολιτικού επεισοδίου σε πετρελαϊκές χώρες – από τους γάλλους και βρετανούς «συμμάχους» - έγιναν γνωστοί, ωστόσο, μετά από τη δημοσίευση ορισμένων από τα 3.000 ηλεκτρονικά μηνύματα της Χίλαρι Κλίντον που δημοσίευσε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ στις 31 του περασμένου Δεκέμβρη ύστερα από δικαστική απόφαση.
Στα e-mail περιγράφεται με σαφήνεια η γεωπολιτική και οικονομική κατάσταση, που οδήγησε τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο στην απόφαση να ανατρέψουν ένα καθεστώς σταθερό και σε γενικές γραμμές φιλικό προς την Ιταλία : τα δύο τρίτα των αδειών εκμετάλλευσης πετρελαίου το 2011 ήταν της στα χέρια του ιταλικού ENI (Εθνικός Οργανισμός Υδρογονανθράκων), ο οποίος είχε επενδύσει μεγάλα ποσά σε υποδομές και εγκαταστάσεις εξαγωγής, επεξεργασίας και αποθήκευσης. Υπενθυμίζουμε ότι η Λιβύη είναι η μεγαλύτερη χώρα παραγωγής πετρελαίου στην Αφρική, και ότι η Ιταλία ήταν ο κύριος προορισμός του πετρελαίου και του φυσικού αερίου της Λιβύης.
