Ανείπωτες καταστροφές

 του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

«Η έξοδος από την Ευρωζώνη θα ήταν μια ανείπωτη καταστροφή» είπε ο Αλέξης Τσίπρας στη συνέντευξή του στον Alpha. Η φράση, αν και ελέχθη για πολλοστή φορά, παραμένει μια παράδοξη κυριολεξία.

 

Η καταστροφή που μας απειλεί είναι πράγματι ανείπωτη: κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει μπει σοβαρά στον κόπο να την αφηγηθεί, να την περιγράψει, να την αναλύσει, να την τεκμηριώσει, να τη θέσει στη δοκιμασία της επιστημονικής κριτικής. Απλώς την περιφέρουν σαν σκιάχτρο.

 

 

Η μόνη απόπειρα περιγραφής της έγινε πριν από ένα μήνα από την Oxford Economics / Haver Analytics. Κι αυτή ακόμη δεν περιγράφει ακριβώς μια «ανείπωτη καταστροφή», παρά τη στρεβλή προβολή των αποτελεσμάτων της, αλλά μια βραχυπρόθεσμη βαθιά βύθιση νομίσματος και ΑΕΠ που θα ακολουθούνταν μεσοπρόθεσμα από ταχεία ανάκαμψη. Η ανείπωτη καταστροφή, ακόμη και τώρα, απλώς πιθανολογείται.

 

Και δεν είναι το μόνο στοι­χείο της πο­λι­τι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης που μένει στη μυ­στι­κι­στι­κή σφαί­ρα του ανεί­πω­του και βομ­βαρ­δί­ζει με φόβο το ασυ­νεί­δη­το του μέσου πο­λί­τη.

Είναι σωστό και προ­φα­νέ­στα­το ότι από μόνη της η επι­στρο­φή στο εθνι­κό νό­μι­σμα «δεν είναι επα­να­στα­τι­κή ή αρι­στε­ρή επι­λο­γή» -ποιος έχει ισχυ­ρι­στεί το αντί­θε­το;

 

Αλλά από πού προ­κύ­πτει ότι αυτό που πρό­τει­ναν ως εναλ­λα­κτι­κή οι πρώην σύ­ντρο­φοι του Αλ. Τσί­πρα -και πολ­λοί άλλοι πέραν αυ­τών- ήταν «το σχέ­διο του αντι­πά­λου», δη­λα­δή το σχέ­διο Σόι­μπλε;

 

Τι γνω­ρί­ζου­με για το κατά Σόι­μπλε Grexit;

Τί­πο­τα, πέρα από μια αό­ρι­στη πρό­τα­ση για πε­ντα­ε­τές «διά­λειμ­μα» από την Ευ­ρω­ζώ­νη, με πα­ράλ­λη­λη ανα­διάρ­θρω­ση του ελ­λη­νι­κού χρέ­ους και ολίγη «αν­θρω­πι­στι­κή βο­ή­θεια» για τη χώρα - παρία της Ε.Ε.

Αν πράγ­μα­τι υπήρ­ξε κάτι πιο συ­γκε­κρι­μέ­νο απ' αυτό, πα­ρα­μέ­νει στη σφαί­ρα του ανεί­πω­του, δη­λα­δή μα­κριά από τα μάτια της κοι­νής γνώ­μης και τη δο­κι­μα­σία της κρι­τι­κής.

 

 

Το ίδιο ισχύ­ει και για μια άλλη εκ­δο­χή του «σχε­δί­ου του αντι­πά­λου», τον ανα­λυ­τι­κό οδικό χάρτη του Grexit, που υπο­τί­θε­ται ότι είχαν επε­ξερ­γα­στεί οι υπη­ρε­σί­ες της Κο­μι­σιόν, όπως υπο­στή­ρι­ξε ο Γιούν­κερ, αλλά μέχρι σή­με­ρα κα­νείς δεν είχε έστω την απλή (θε­σμι­κή) πε­ριέρ­γεια να απαι­τή­σει τη δη­μο­σιο­ποί­η­σή του.

 

Στον αντί­πο­δα της «ανεί­πω­της κα­τα­στρο­φής», που πε­ρι­βάλ­λε­ται από πέπλο μυ­στη­ρί­ου, υπάρ­χουν με­ρι­κές κα­τα­στρο­φές χι­λιοει­πω­μέ­νες, συ­ντε­λε­σμέ­νες και με­τρη­μέ­νες με αρ­κε­τή ακρί­βεια.

 

 

 

Η φε­τι­νή χρο­νιά θα είναι η 8η συ­νε­χούς συρ­ρί­κνω­σης του ΑΕΠ. Θ' ανε­βά­σει το πα­γκό­σμιο ρεκόρ σω­ρευ­τι­κής ύφε­σης στο 28%, στο με­γα­λύ­τε­ρο μέρος της ως κα­τα­στρο­φι­κό -και εσκεμ­μέ­νο- απο­τύ­πω­μα των Μνη­μο­νί­ων.

 

Πα­ρελ­κό­με­νες, ει­πω­μέ­νες και εσκεμ­μέ­νες κα­τα­στρο­φές είναι επί­σης η ανερ­γία άνω του 26%, η φτώ­χεια που αγ­γί­ζει πε­ρί­που το μισό του πλη­θυ­σμού, η μεί­ω­ση των ει­σο­δη­μά­των σε πο­σο­στό άνω του 35% σε μια πε­ντα­ε­τία.

 

Αλλά, αν κοι­τά­ξου­με λίγο πιο πίσω, σε βάθος χρό­νου, μπο­ρού­με να ανα­σύ­ρου­με με­ρι­κές ανεί­πω­τες -και εν­δε­χο­μέ­νως μη ανα­στρέ­ψι­μες- κα­τα­στρο­φές από­λυ­τα συν­δε­δε­μέ­νες με την ευ­ρω­παϊ­κή «θη­τεία» της ελ­λη­νι­κής οι­κο­νο­μί­ας.

Επι­ση­μαί­νω μία, ίσως την πιο εμ­βλη­μα­τι­κή: κατά την 45ε­τία πα­ρα­μο­νής της χώρας στην ΕΟΚ - Ε.Ε. η συμ­βο­λή του γε­ωρ­γι­κού τομέα στο ΑΕΠ μειώ­θη­κε από το 15% κάτω του 4%.

Η βιο­μη­χα­νι­κή πα­ρα­γω­γή, που απέ­δι­δε πε­ρί­που το 35% του ΑΕΠ, πε­ριο­ρί­στη­κε σε με­ρί­διο κάτω του 20%, ενώ οι υπη­ρε­σί­ες εκτι­νά­χθη­καν από ένα πο­σο­στό πε­ρί­που 50% σχε­δόν στο 80% του ΑΕΠ.

 

Αυτή η σα­ρω­τι­κή «τρι­το­γε­νο­ποί­η­ση» της ελ­λη­νι­κής οι­κο­νο­μί­ας, απο­τυ­πω­μέ­νη σε αντί­στοι­χη με­τάλ­λα­ξη του οι­κο­νο­μι­κά ενερ­γού πλη­θυ­σμού, προ­βε­βλη­μέ­νη σαν δια­δο­χή ανα­πτυ­ξια­κών success stories, με τε­λευ­ταία τη δε­κα­πε­ντα­ε­τία του ευρώ, είναι ο αλη­θι­νά κα­τα­στρο­φι­κός απο­λο­γι­σμός των δια­φο­ρε­τι­κών εκ­δο­χών «ευ­ρω­παϊ­σμού» που ηγε­μό­νευ­σαν στο ελ­λη­νι­κό πο­λι­τι­κό στε­ρέ­ω­μα πριν με­τα­τρα­πούν στον πο­λι­τι­κό ερει­πιώ­να που σή­με­ρα διεκ­δι­κεί να εγ­γυ­η­θεί, κατά μόνας ή συλ­λο­γι­κά, τη συ­νέ­χι­ση της μνη­μο­νια­κής συμ­μόρ­φω­σης της χώρας.

 

Πάνω σ' αυτόν τον απο­λο­γι­σμό, άλ­λω­στε, οι­κο­δο­μού­νται ακόμη και τα έσχα­τα, αυ­το­α­ναι­ρού­με­να επι­χει­ρή­μα­τα κατά της «ανεί­πω­της κα­τα­στρο­φής»:

με τέ­τοια οι­κο­νο­μία, λένε, πα­ρα­γω­γι­κά σαθρή, πε­ρι­θω­ριο­ποι­η­μέ­νη και εξαρ­τη­μέ­νη, πώς να αντέ­ξου­με εκτός κοι­νού νο­μί­σμα­τος;

Αν όμως το κοινό νό­μι­σμα είναι αδιαμ­φι­σβή­τη­τος (όχι μόνος, βέ­βαια) συ­ντε­λε­στής της ήδη συ­ντε­λε­σμέ­νης κα­τα­στρο­φής, για ποιο λόγο το θέ­λου­με;

Για να ενι­σχύ­σου­με την πα­ρα­γω­γι­κή απο­σά­θρω­ση, την πε­ρι­θω­ριο­ποί­η­ση και την εξάρ­τη­ση;

Ως θε­ρα­πεία ομοιο­πα­θη­τι­κής;

 

Υπό φυ­σιο­λο­γι­κές συν­θή­κες η κυ­βερ­νη­τι­κή συν­θη­κο­λό­γη­ση, η στάση των δα­νει­στών, η διά­σπα­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και ο τρί­τος γύρος ρευ­στο­ποί­η­σης του πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος θα κα­θι­στού­σαν τις εκλο­γές μια πρώ­της τάξης ευ­και­ρία για εις βάθος συ­ζή­τη­ση και στρα­τη­γι­κό ανα­στο­χα­σμό πάνω στο πα­ρα­γω­γι­κό μο­ντέ­λο, τον κοι­νω­νι­κό με­τα­σχη­μα­τι­σμό, τη διε­θνή θέση της χώρας. Χωρίς τα­μπού και απα­γο­ρευ­μέ­να κε­φά­λαια.

 

Δεν υπάρ­χει η πα­ρα­μι­κρή έν­δει­ξη ότι η συ­ζή­τη­ση αυτή θα γίνει αυτή τη φορά ανοι­χτά, με (πο­λι­τι­κή, ιδε­ο­λο­γι­κή και επι­στη­μο­νι­κή) παρ­ρη­σία, χωρίς επι­κοι­νω­νια­κό bullying εις βάρος όσων την τολ­μούν. Θα μεί­νει στη σφαί­ρα του ανεί­πω­του.

 

Μ' ένα με­γά­λο τμήμα της κοι­νής γνώ­μης εκτε­θει­μέ­νο στην πα­ρα­πλά­νη­ση.

 

Αυτή τη φορά με ευ­θύ­νη μιας δύ­να­μης που με­τέ­τρε­ψε την ιστο­ρι­κή ευ­και­ρία σε ανι­στό­ρη­το συμ­βι­βα­σμό.

 

*Δη­μο­σιεύ­τη­κε στην ΑΥΓΗ της Κυ­ρια­κής (30/8)

[--->]

Αλώνουν την Ελλάδα τα «αναπτυξιακά» έργα

πηγή: στον Τοίχο

Προεκλογικά δίνουν ελληνική γη σε ΕΛΛΑΚΤΩΡ, EDF και στην προς πώληση ΔΕΗ Α.Ε – Η αριστερή Δούρου ενέκρινε την επένδυση Μπόμπολα.

 

του Ξενοφώντα Ερμείδη

Έκανε πάλι το θαύμα του υπέρ των «αναπτυξιακών» έργων το ΣτΕ εγκρίνοντας τρία αιολικά πάρκα. Τα δύο πρώτα πρόκειται να στηθούν στην θέση «Αέρας» του Δήμου Μουζακίου και στην θέση «Αφεντικό» του Δήμου Αργιθέας. Το έργο ανήκει στην «ΔΕΗ Ανανεώσιμες Α.Ε» και για αρχή θα στήσουν 15 ανεμογεννήτριες ισχύος 2ΜW η κάθε μία. Η έγκριση του ΣτΕ «πέρασε» την σχετική απόφαση του Γ.Γ Περιφέρειας Θεσσαλίας-Στερεάς Ελλάδας. Ο Γ.Γ περιφέρειας Θεσσαλίας που πήρε την θέση με την κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ κατείχε πριν την αναβάθμισή του την θέση του Γενικού Διευθυντή Δασών της περιοχής!  Αν και ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Βατσουνιάς υποστηρίζει ότι η συγκεκριμένη έκταση ανήκει σε αυτόν το ΣτΕ αποφάνθηκε ότι το ιδιοκτησιακό καθεστώς της επίμαχης έκτασης που υποστηρίζει ο συνεταιρισμός ότι είναι δική του «δεν θεωρείται λυμένο έναντι του Δημοσίου».

Αυτό όμως που κάνει μεγάλη εντύπωση είναι ότι η ελληνική δικαιοσύνη υποστηρίζει ότι  για την εγκατάσταση και λειτουργία αιολικού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, δεν απαιτείται η προηγούμενη εκπόνηση χωροταξικού σχεδιασμού εθνικού ή τομεακού χαρακτήρα.

Με αυτό το δεδικασμένο από εδώ και στο εξής όποιος ιδιώτης θέλει να αναπτύξει το έργο του αρπάζοντας και καταστρέφοντας ελληνική γη για κέρδος δεν τον σταματά τίποτε εφόσον το έργο θα χρίζεται ως «εθνικής σημασίας».

Χέσε μας ρε «σύντροφε»!

"Τον Τσίπρα θα τον κρίνουμε ως πολιτικό που έφερε το Τρίτο Μνημόνιο και δηλώνει ότι θα το εφαρμόσει πιστά. Είτε σας αρέσει είτε όχι, δεν θα γαμήσουμε την πραγματικότητα για να βολέψουμε τις μαλακίες σας."

Υπάρχουν γιατροί που μπαίνουν για 3ήμερη εφημερία σε νοσοκομείο και δεν κλείνουν μάτι. Υπάρχουν εργάτες που χτυπάνε συνεχόμενα δωδεκάωρα στα καμίνια και τρέμει το φυλλοκάρδι τους μη γίνει η στραβή και δεν ξαναγυρίσουν σπίτι τους.

Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν σκυμμένοι δουλεύοντας χαμαλίκι από το ξημέρωμα ως τη νύχτα. Οπότε χέσε μας ρε Τσίπρα με το ηρωικό σου 17ωρο διαπραγματεύσεων. Μια φορά το έκανες και θα μας το χτυπάς για ολόκληρη ζωή. Γελάνε οι αλιεργάτες στα καΐκια με την κούραση που έριξες και τους λακέδες να πηγαινοφέρνουν φουα γκρα, νεράκι Άλπεων και κρεμ μπριλέ για να μην πέσει το σάκχαρο.

Υπάρχουν μακροχρόνια άνεργοι σακατεμένοι από την κατάθλιψη, καταστηματάρχες που συλλέγουν μύγες, έμποροι που πεταλώνουν ψύλλους, απλήρωτοι επί μήνες εργαζόμενοι, δανειολήπτες έτοιμοι για την κρεμάλα που έχουν να κλείσουν μάτι από την αγωνία και το άγχος 1.865 νύχτες, 865 νύχτες, 65 νύχτες ή μόνο 2 νύχτες γιατί είναι φρέσκοι στην απόγνωση του τίποτα που φέρνουν τα μνημόνια.

Οπότε χέσε μας ρε Τσίπρα με το ηρωικό σου 17ωρο διαπραγματεύσεων που έκανες μαζί με τον Τσακαλώτο. Γελάει η κούραση μαζί σου.

Εκλογές χωρίς «ταξίματα» ;

Το τελευταίο, από τον Αριστείδη Μπαλτά αυτή τη φορά : Με ρεαλιστικά αντισταθμιστικά μέτρα δεν θα πληγούν περαιτέρω οι αδύναμοι.

Αισιόδοξος ότι τα ρεαλιστικά αντισταθμιστικά μέτρα που θα περιλαμβάνει τοπρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, θα πείσουν τον κόσμο, που «είναι πολύ πιο ώριμος από ό,τιπαλιότερα», δηλώνει ο Αριστείδης Μπαλτάς, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, στο περιθώριο της πρώτης ημέρας των εργασιών τηςΠανελλαδικής Σύσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ

Θα μπορούσαν, για προεκλογικούς λόγους, μέχρι και αντιμνημόνιο να τάξουν. Αν δεν το κάνουν, αυτή τη φορά είναι γιατί είναι πολύ πρόσφατη η κωλοτούμπα τους και δεν θα γινόντουσαν πιστευτοί. Δεν κάθονται ,όμως, και με σταυρωμένα τα χέρια. 

Σερβίρουν κάτι «μικρότερο» που ακούγεται ,όμως, όμορφα, κάτι πιασάρικο  όπως  ‘ρεαλιστικά αντισταθμιστικά μέτρα για αδύναμους’ ,σ'ένα πνεύμα δημιουργικής ασάφειας, χωρίς να συγκεκριμενοποιούν έστω και κατ’ ελάχιστο το  περιεχόμενο, και αυτό όχι μόνο γιατί υπό τις παρούσες συνθήκες ,τον θεωρούν ως τον προσφορότερο τρόπο καλλιέργειας φαντασιώσεων των «αδύναμων» και εξαρτημένων αντανακλαστικών αλλά και για να μπορούν, μετά την απομάκρυνση από τις κάλπες, να ξεγλιστρούν πιο εύκολα τη στιγμή της υλοποίησης των υποσχέσεων  τους.

Τους δίνεται πάντως η δυνατότητα, με τη σύμφωνη γνώμη των «θεσμών» , να δίνουν που και που κάποιο μικρό φιλοδώρημα σε ένα πολύ μικρό αριθμό δικαιούχων, όπως η διαγραφή χρεών μέχρι 20.000 ευρώ προς τράπεζες και ελληνικό δημόσιο, και την ίδια στιγμή να τους  «ξετινάζουν» με την άμεση και έμμεση φορολογία. Το συγκεκριμένο ρεαλιστικό αντισταθμιστικό μέτρο όπως γνωρίζουμε αφορούσε δεν αφορούσε μια πολύ ειδική κατηγορία ,τριάντα χιλιάδων περίπου ατόμων.

πηγές :

 http://www.alfavita.gr/arthron/

 http://www.huffingtonpost.gr/2015/08/17/oikonomia-diagrafi-xrewn-proypotheseis_n_7996428.html

Γιατί οι νέοι δεν ψηφίζουν κόμμα - Τσίπρα

Ελευθερία Καρνάβου

ΝΕΑΡΟΙ ΦΙΛΟΙ και  φοιτητές, μου έστειλαν αυτό το μήνυμα με την παράκληση να το διαδώσουμε. Με απλά λόγια καταγράφουν γιατί (μετά την κινηματική και εκλογική τους στήριξη  τον Ιανουάριο 2015) δεν θα ψηφίσουν ΠΟΤΕ το κόμμα - Τσίπρα.


Απευθυνόμενοι σε κάθε Έλληνα και κάθε νέο του λένε:

Δεν σε υπολογίζει… Δεν είναι αυτή δημοκρατία…

Ναι, διεθνοποίησε το ελληνικό ζήτημα με μεγάλη επιτυχία. Μέχρι εκεί. Χωρίς  κανένα απολύτως ελληνικό αποτέλεσμα.

Διαπραγματεύτηκε επί εξάμηνο. Επέμεινε. Κουράστηκε. Το αναγνωρίζουμε… ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ!

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ: Λάθος παραδοχές. Λάθος στρατηγική. Λάθος τακτικές. Κόμμα και κοινωνία «στη γωνία», «στα αζήτητα».

Οι αντικειμενικές συνθήκες ήσαν γνωστές: δανειστές: αδίστακτοι τύραννοι, εντολοδόχοι του κεφαλαίου…

Δεν διεθνοποίησε, ως όφειλε, το χαρακτήρα των δανειακών συμβάσεων των προκατόχων του: αποικιακές και νομικά αβάσιμες.

Παράλληλα και πολύ πρόωρα μίλησε, δημόσια, με στεντόρεια, «διεθνή» φωνή  για 70% μνημόνιο στο μίγμα της συμφωνίας!!! Γιατί;

«Πέτυχε» τον Ιούλιο του 2015  ΜΝΗΜΟΝΙΟ με  χείριστα μέτρα υφεσιακά και κοινωνιοκτόνα.

ΕΙΝΑΙ λέει περήφανος!!!

Τον στήριξες άοκνα και πρωτόγνωρα στις πρώτες εβδομάδες της διαπραγμάτευσης (πλατείες) και όχι μόνο.

Δεν πήρε τη γνώμη σου παρά  μόνο τον Ιούλιο ! κατόπιν εορτής!

«ΝΑΙ» ήθελε να απαντήσεις  στο δημοψήφισμα  για νάσαι συνένοχος. Για να απαλύνεις την αποτυχία του. ΟΧΙ βγήκε και σε αγνόησε: Τόσο ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ!

Μια αλλοίωση χωρίς ιστορικό προηγούμενο.

Πήρε τη γνώμη σου όταν ήταν σε αδιέξοδο – κινδύνευε το πολιτικό του μέλλον.

Πήρε τη γνώμη σου  όταν είχε ήδη συντάξει τις «47 σελίδες» επώδυνου μνημονίου κάποιες εβδομάδες πριν.

Πήρε τη γνώμη σου τον Ιούλιο  όταν  θα μπορούσε να τις είχε ήδη υπογράψει  αν ο Γιουνγκέρ δεν ήθελε ένα  «καψόνι» παραπάνω.

Άφησε το θέμα του χρέους τελευταίο ενώ θα ‘πρεπε να είναι πρώτο.

Εγκατέλειψε χωρίς πολλά πολλά, από τις πρώτες ώρες το «κούρεμα».

Πέρασε άκοπα και ακαριαία  στην αναδιάρθρωση  αντί του κουρέματος παρά τις εξαγγελίες του.

Λέξη δεν ακούγονταν εκείνες τις πρώτες μέρες για κούρεμα.

Την αναδιάρθρωση την άφησε για το τέλος  (μετά τα μέτρα) για όταν θα είχε απολέσει κάθε ατού. Και το απώλεσε.

Άφησε τους δανειστές να κάνουν παιχνίδι με κάθε μνημονιακή λεπτομέρεια, να αγοράζουν χρόνο με λεπτομέρειες – επώδυνες μεν αλλά όχι νευραλγικές για τον εργαζόμενο, το μέλλον των νέων  και της χώρας  (ΧΡΕΟΣ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΑΓΓΛΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟΥ).

Υπέγραψε συμφωνία (Φεβρουάριος 2015) δεσμευτική χωρίς να εξασφαλίσει χρήματα!

Αποποιήθηκε και τα οφειλόμενα από το προηγούμενο μνημόνιο (7.5 δις).

Άφησε τη χώρα χρηματοδοτικά ακάλυπτη.

Πλήρωνε, ως μη όφειλε, τις δανειακές υποχρεώσεις στο κρίσιμο διάστημα της διαπραγμάτευσης και επαίρετο. «Τα πληρώνουμε όλα !»  έλεγε με καμάρι στις Βρυξέλλες σε δημοσιογράφους.

Δήλωνε ότι θα πλήρωνε τις δανειακές υποχρεώσεις μέχρι τελευταίου ευρώ!

Τα ταμεία  άδειαζαν και η λήξη της  4μηνης παράτασης πλησίαζε. Λιγότερα… όλο και λιγότερα ευρώ στα ταμεία. Στράγγιζαν και στράγγιζαν…

Στράγγισμα μέχρι το σημείο στο οποίο ο καθένας μετατρέπεται σε  αντικείμενο εκβιασμού!

Δεν έκανε λογιστικό έλεγχο του χρέους. Όχι εκείνος!

Δεν αξιοποίησε διεθνείς συνθήκες για την ανθρωπιστική κρίση. Υπάρχουν!

Δεν κατήγγελλε τις δανειακές συμβάσεις ως ασύμβατες με το σύγχρονο πολιτισμό.

Υπάρχουν  τόσο σοβαρές μελέτες.

Δεν αξιοποίησε τη διεθνή εμπειρία για το παράνομο χρέος – όχι έγκαιρα! – όχι εκείνος!

Συμμετείχε άοκνα στον αρχαϊκό σου φόβο για το εθνικό νόμισμα. Δεν σε βοήθησε να δεις ότι είναι αβάσιμος. Σε αυτό συμμετείχε εντελώς στο έργο των προηγούμενων: στον άκαρπο δογματισμό.

Δεν τήρησε το «καμία θυσία για το ευρώ» που ήταν απόφαση του κόμματος που ψήφισες.

Διατυμπάνιζε ότι ήταν άοπλος χωρίς δεύτερο σχέδιο διεξόδου.

Ότι ήταν εξ αντικειμένου ευάλωτος λόγο υποκειμενικών λανθασμένων παραδοχών.

Εκλογές βιαστικές τώρα, άρον - άρον. Ο ΣΥΡΙΖΑ φυλλορροεί. Φταίνε όλοι οι συνεπείς…

Εκείνος είναι άμωμος και περήφανος. Παρακάμπτει όποια λογοδοσία δεν τον συμφέρει …

και πηγαίνει σε άλλη βολική… Παιχνίδι πολιτικής επικράτησης … πάση θυσία. Εις βάρος σου.

Είχε αποφασίσει εκλογές για το Σεπτέμβρη από τις 12 Ιουλίου (!!!) ερήμην του κόμματος και την ίδια στιγμή μίλαγε στο κόμμα για έκτακτο συνέδριο τον Σεπτέμβρη. 

Δεν κάνει εκλογές λίγο αργότερα, να πάρεις μια ανάσα. Να ‘χεις χρόνο να παλέψεις! Να μελετήσεις. Να μιλήσεις. Δεν τις κάνει μετά τα «μπιλιετάκια». Τώρα - τώρα τις θέλει. Και κ. Μέρκελ τώρα τις θέλει. Να τελειώνουν… με τους ανεπιθύμητους. Να ανασυντάξουν τους συσχετισμούς πάση θυσία. Κατά πως βολεύει… (και)  τους τυράννους.

Μα τι να έκανε, ποια εναλλακτική είχε;

Να είχε άλλη ανάγνωση του κεφαλαίου, των δανειστών, της ΕΕ και της ΕΖ. Αυτή που υπαγορεύουν οι μαρξικές  θεωρίες, αυτή που  του επεσήμαιναν  οι σύντροφοι του και η αριστερή παράδοση.

Άλλες παραδοχές, άλλη στρατηγική, άλλες τακτικές.

Να μην είχε τον κυβερνητισμό ως πρώτο κινούν.

Ας  επεδίωκε την κυβέρνηση αργότερα.

Να είχε το δημοκρατικό χρέος ΠΡΩΤΟ πάντα, παντού, για όλα.

Μα τι να έκανε, ποια εναλλακτική είχε;

Ακόμη και με την δική του τελείως λανθασμένη  στρατηγική πάλι είχε οδούς διαφυγής.

Δες δυο (την πρώτη τελείως) ενδεικτικά:

(1) Εκλογές τον Απρίλη του 2015. Για να πει επί τέλους τις μεγάλες αλήθειες στον κόσμο (Δεν τον εξέλεξες για να κάνει αυτά που κάνει). Να αξιοποιήσει την δημοφιλία του με αλήθειες για να πάρει ΝΕΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ με τα νέα δεδομένα και τα αποτελέσματα της 3-μηνης διαπραγμάτευσης. Να θέσει στον κόσμο πραγματικά, πολλαπλά, ουσιαστικά ερωτήματα προς απάντηση. Να κάνει  σε κείνη τη φάση περιορισμό κίνησης κεφαλαίων (με 15 δις στα ταμεία μαζί με τα 7,5 που δεν θα είχε απεμπολήσει  αν η διαπραγμάτευση δεν ήταν άνευρη και  τυφλή).  Οι εκλογές τον Απρίλη του 2015  δεν θα ‘ταν υφαρπαγή ψήφου όπως είναι τώρα: «πριν καταλάβετε τι σας συμβαίνει εκλογείς μου , ψηφίστε με !!!». «Όταν καταλάβετε θα είναι αργά (… ΓΙΑ ΣΑΣ)».

(2) Να μην υπογράψει το 3ο μνημόνιο στις 13 Ιουλίου και ας έχανε την κυβέρνηση. Ας το υπέγραφαν οι  γνωστοί πρόθυμοι. Θα την ξανάβρισκε  την κυβέρνηση… Που βέβαια δεν είναι αυτοσκοπός… Θα συναντούσε  τον κόσμο… θα γινόταν εθνάρχης… θα έσωζε το λαό και τον πλούτο της χώρας «με παύση πληρωμών», με χρεοστάσιο  σε επόμενη φάση και σύντομα.

Στις 12 Ιουλίου ας έδινε την κυβέρνηση στους άλλους.

Δεν έχεις ανάγκη από αριστερούς διαχειριστές.

Δεν θέλεις «να κάψουμε»  παλιούς και  μελλοντικούς ανέργους για να τους «αλείψουμε με μελί» μετά το κάψιμο (λαϊκή παροιμία). Αυτό ουσιαστικά σου προτείνει.

Θέλεις την πάμπλουτη χώρα μας πίσω!

Δεν ξεχνάς τον Δημήτρη Μπάτση! το νέο της αριστεράς.

(Είναι απλά κατάντια να  συγκρίνουν οι αριστεροί (παλιά με νέο μνημόνιο) να αποφαίνονται για το ποιο είναι καλύτερο και ποιο συνεπάγεται ηπιότερη προσαρμογή! Είναι εφιάλτης!)

Όταν όλες  οι παραδοχές του είναι λάθος  ο ηγέτης ζητάει  συγνώμη! Με την δημοφιλία που διαθέτει  ξαναρχίζει, με νέο σχέδιο.

Το ουσιαστικό σχέδιο δεν γίνεται  «από κυβερνήσεως», από το Μάξιμου! Το ουσιαστικό σχέδιο δεν συντάσσεται χωρίς συγγνώμη και αυτοκριτική.  Το νέο σχέδιο δεν συνάδει με το… «είμαι περήφανος» για το μνημόνιο.

Η 13η Ιουλίου είναι χειρότερη από την άνοιξη του 2010 και το Καστελόριζο. Ναι, ο άλλος μας έβαλε στο μνημόνιο. Ο νυν - με την «η ελπίδα που ερχόταν» και την «Ευρώπη που άλλαζε» - θέλει πάση θυσία να το διαχειριστεί (!) θάβοντας τις ελπίδες σου! Το 2011-12 έλπισες στο δυνάμωμα  της αριστεράς… στην έξοδο από  τον εγκλεισμό του 2010. Προχώρησε μόνος του στην γνωστή πεπατημένη. Έγινε ρεαλιστής πάνω στα όνειρα σου.

Θα αγωνιστείς και πάλι. Ο ακρωτηριασμός όμως είναι έργο του και είναι οδυνηρός.»

Για την αντιγραφή

Ελευθερία Καρνάβου

[--->]