«Το πρόσφατο πρόγραμμα διάσωσης δεν έχει να κάνει τίποτα με
το χρέος, αλλά είναι ένα πείραμα ακραίου καπιταλισμού, που καμία χώρα της Ε.Ε. δεν
τόλμησε ποτέ να δοκιμάσει»
Στην εφημερίδα Independent σε άρθρο του ο Nick Dearden δείχνει το αληθινό πρόσωπο των «μεταρρυθμίσεων»
που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα: επειδή είναι
προφανές και γνωστό
ότι το «σχέδιο διάσωσης» δεν θα
βοηθήσει, αυτό με
το οποίο βρισκόμαστε αντιμέτωποι είναι
ένα εργαστήρι ακραίου καπιταλισμού, ένα μοντέλο το οποίο – αν περάσει - θα επιβληθεί και
σε άλλες χώρες.
του Nick Dearden
Η Ελλάδα οδεύει
προς την τρίτη «διάσωσή» της. Αυτή τη φορά οι πιστωτές έχουν βάλει πάνω στο τραπέζι
86 δισεκατομμύρια ευρώ, με αντάλλαγμα
μια δέσμη μέτρων λιτότητας, μόνο και μόνο για να ξαναγυρίσει πάλι πίσω η χώρα στους
ίδιους τους πιστωτές για δανεικά, στο εγγύς μέλλον.
Όλοι γνωρίζουμε ότι το χρέος δεν μπορεί να αποπληρωθεί, και δεν θα αποπληρωθεί.
Όλοι γνωρίζουμε ότι η λιτότητα θα επιδεινώσει την ύφεση στην Ελλάδα. Ωστόσο,
συνεχίζεται.
Αν κοιτάξουμε βαθύτερα, ωστόσο, θα διαπιστώσουμε ότι η Ευρώπη δεν καθοδηγείται
από πρόσωπα με διανοητική σύγχυση στο τελικό της στάδιο. Αν πάρουμε της μετρητής
τα λεγόμενα αυτών των ηγετών, θα μας διαφύγει αυτό που πραγματικά συμβαίνει
στην Ευρώπη. Εν ολίγοις, η Ελλάδα είναι προς πώληση και οι εργαζόμενοι, οι αγρότες
και οι μικρές επιχειρήσεις θα καταστραφούν.
Στα πλαίσια του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων αίμα και δάκρυα, η Ελλάδα θα πρέπει
να μεταφέρει περί τα 50 δισεκατομμύρια ευρώ από τα «πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία
του ελληνικού δημοσίου» σε έναν ανεξάρτητο Ταμείο ιδιωτικοποιήσεων υπό τον έλεγχο των ευρωπαϊκών
θεσμικών οργάνων, το οποίο θα προχωρήσει στην πώληση τους. Αεροδρόμια, λιμάνια,
ενεργειακές υποδομές, γη και ακίνητα - όλα πρέπει να πουληθούν. Πουλήστε τα
υπάρχοντά σας, υποστηρίζουν, και έτσι θα μπορέσετε να αποπληρώσετε τα χρέη σας.
Όμως, ακόμα και υπό αυτή την περιορισμένη ευρύτητα αντίληψης, πουλώντας μια
χώρα κερδοφόρα ή δυνητικά κερδοφόρα κρατικά περιουσιακά στοιχεία, καθίσταται
λιγότερο ικανή να αποπληρώσει τα χρέη της. Δεν αποτελεί έκπληξη, ότι πρώτα θα
βγουν σε πλειστηριασμό τα πιο κερδοφόρα περιουσιακά στοιχεία. Τα κρατικά λαχεία
και ο ΟΠΑΠ έχουν ήδη πουληθεί. Αεροδρόμια που εξυπηρετούν τα νησιά είναι πολύ πιθανόν να πουληθούν έναντι
μακροχρόνιας μίσθωσης σε γερμανική εταιρεία εκμετάλλευσης αερολιμένων (σ.σ.
έγινε ήδη).
Το λιμάνι του Πειραιά φαίνεται ότι θα πωληθεί σε κινεζική ναυτιλιακή εταιρεία.
Εν τω μεταξύ, περί τα 490.000 τετραγωνικά μέτρα του παραλιακού μετώπου της Κέρκυρας τα έχει «καπαρώσει» αμερικανική
εταιρεία αναπτύξης έναντι μισθώματος
διάρκειας 99 ετών στην ειδική τιμή των 23 εκ ευρώ. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές
πηγές το Ταμείο ιδιωτικοποιήσεων εξετάζει
το ενδεχόμενο πώλησης 40 ακατοίκητων νησιών, καθώς και ένα σημαντικό έργο στη
Ρόδο, που περιλαμβάνει ένα γήπεδο γκολφ.
Παράλληλα με τις ιδιωτικοποιήσεις, υπάρχει ένα ευρύ πρόγραμμα απορρύθμισης που έχει
κηρύσσει τον πόλεμο στους εργαζόμενους, τους αγρότες και τις μικρές
επιχειρήσεις. Οι νόμοι που προστατεύουν μικρές
επιχειρήσεις, όπως φαρμακεία, αρτοποιεία και βιβλιοπωλεία, από τον ανταγωνισμό
με τα σούπερ μάρκετ και τις μεγάλες επιχειρήσεις, θα πρέπει να τροποποιηθούν.
Οι μεταρρυθμίσεις αυτές είναι τόσο συγκεκριμένες ώστε η ΕΕ γράφει τους νόμους σχετικά
με τη ζύγιση του ψωμιού και τις ημερομηνίες λήξης του γάλακτος. Είναι
απίστευτο,αλλά από την Ελλάδα ζητήθηκε να κάνει ακόμα πιο φιλελεύθερη τη
νομοθεσία για το άνοιγμα των καταστημάτων
τις Κυριακές από αυτή που ισχύει στη Γερμανία.
Αυτό που
πραγματικά συμβαίνει είναι ένα πραγματικό πείραμα στην ''ελεύθερη αγορά''.
Στα εργασιακά, οι συντάξεις θα πρέπει να υποστούν ταχείες περικοπές, οι
κατώτατοι μισθοί πρέπει να μειωθούν και οι συλλογικές διαπραγματεύσεις θα πρέπει
να περιοριστούν σημαντικά ενώ οι απολύσεις
προσωπικού θα γίνονται ευκολότερα. Τα μέτρα αυτά είναι πολύ πιο ακραία από όσα
έχουν εφαρμόσει πολλές από τις "πιστώτριες" χώρες της Ελλάδα. Οι αλλαγές
στη φορολογία περιλαμβάνουν μια τεράστια αύξηση του ΦΠΑ, του πιο άδικου φόρου
(σ.σ. όπως κάθε έμμεσος φόρος), σε ένα ευρύ φάσμα προϊόντων.
Βέβαια, οι μεταρρυθμίσεις σε ορισμένους τομείς της ελληνικής οικονομίας θα ήταν
μια καλή ιδέα, και πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ
ήρθε στην εξουσία υποσχόμενος να κάνει σοβαρές μεταρρυθμίσεις, για παράδειγμα, σε
φορολογία και συντάξεις. Όμως αυτές που επιβάλλουν οι πιστωτές δεν αποτελούν μια σειρά
λογικών μεταρρυθμίσεων , αλλά η
δημιουργία και μικροδιαχείριση ακραίων οικονομικών πολιτικών «ελεύθερης
αγοράς».
Οι ιδιωτικοποιήσεις και η απορρύθμιση ανοίγουν στο μεγάλο κεφάλαιο τον δρόμο να
βάλουν πόδι σε νέους και μεγάλους τομείς της ελληνικής κοινωνίας στους οποίους
δεν θα μπορούσε ποτέ να εισχωρήσει στο παρελθόν. Ελπίζεται ότι αυτό θα αποφέρει
τεράστια κέρδη ώστε να αναπτυχθούν οι μεγάλες επιχειρήσεις, παράλληλα με την προώθηση
ενός ακραίου μοντέλου που θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε όλη την Ευρώπη.
Αν και αυτό που
είναι ακόμη πιο δυσάρεστο από την υποκρισία των ευρωπαίων ηγετών που υποχρεώνουν
την Ελλάδα να υιοθετεί πολιτικές που οι ίδιοι δεν τόλμησαν ποτέ να δοκιμάσουν στη χώρα
τους , είναι ο κυνισμός με τον οποίο οι ίδιοι οι αυτοί ηγέτες επιβάλουν
πολιτικές οι οποίες θα ωφελήσουν τις μεγάλες επιχειρήσεις των χωρών τους.
Η ένταση του προγράμματος αναδιαρθρώσεων που συμφωνήθηκε με την Ελλάδα θα πρέπει
να διαλύσει τις εναπομείνασες αμφιβολίες
ότι έχουμε να κάνουμε με μια καλοπροαίρετη αλλά άστοχη προσπάθεια, αντιμετώπισης
μιας κρίσης χρέους.
Πρόκειται
για μια κυνική προσπάθεια δημιουργίας ενός επιχειρηματικού παραδείσου στη Μεσόγειο , κάτι που θα πρέπει να αποφευχθεί με κάθε κόστος
