Η καταστροφολογία της υπερθέρμανσης

Υπάρχει οικολογία που δεν είναι πολιτική; Αν ναι, τότε προς τι ο οικολογικός φονταμεταλισμός που συνοψίζεται στην «υπερθέρμανση του πλανήτη», που δείχνει όλο και πιο λίγη ανοχή σε διαφωνούσες απόψεις, και νομιμοποεί οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές πολιτικές ανισότητας και εκμετάλλευσης, σε βάρος «αναπτυσσόμενων χωρών» του Νότου και των επόμενων γενεών, και πάνω από όλα αυτά να επικρέμονται τρομακτικές προγνώσεις για το επερχόμενο τέλος του κόσμου;;!! 

Διαβάστε την τελευταία παράγραφο του άρθρου του Λεωνίδα Λουλούδη, με τίτλο «Από το φαινόμενο του θερμοκηπίου, στην ‘κλιματική αλλαγή’. Η υπερθέρμανση των σχέσεων Επιστήμης και Πολιτικής», που περιλαμβάνεται στον τόμο Τα αγκάθια του λαού. Τι σκιάζει την αλήθεια στη δημόσια Οικολογία; (εκδ.Αρμός, Απρ.2014). Αναδημοσίευση από τα Ενθέματα. 

Το Πραξικόπημα του πετρελαίου

του MIKE WHITNEY  από counterpunch.org/

Το πρόβλημα της πτώσης της τιμής του πετρελαίου δεν είναι ο αποπληθωρισμός ή η πτώση των κερδών αλλά ότι όλοι οι τομείς της βιομηχανίας-η έρευνα, η ανάπτυξη και η παραγωγή – κάθονται πάνω σε ένα βουνό από κόκκινο μελάνι (τα junk bonds *). Όταν  το χρέος αυτό δεν θα μπορεί πλέον να εξυπηρετηθεί ή να αυξηθεί, τότε οι αρχικοί δανειστές (αντισυμβαλλόμενοι και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα) θα υποστούν βαριές απώλειες που θα προκαλέσουν αλυσιδωτές αντιδράσεις σε ολόκληρο το σύστημα. Δείτε τι γράφει η αμερικανική ιστοσελίδα MarketWatch:

"Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία" ότι για τις εταιρείες ενέργειας, με ένα πιο επικίνδυνο προφίλ χρέους, η αγορά χρέους υψηλής απόδοσης "έχει ουσιαστικά κλείσει σε αυτή τη φάση", και υπάρχουν ενδείξεις ότι ο τομέας θα υποστεί και άλλες απώλειες, δήλωσε στην Marketwatch ο Dan Heckman, ανώτερος στρατηγικός αναλυτής σταθερού εισοδήματος της US Bank Wealth Management. "Βρισκόμαστε στο σημείο που το πράγμα έχει αρχίσει να γίνεται πολύ ανησυχητικό". (Marketwatch)

Αν οι εταιρείες ενέργειας χάσουν την πρόσβαση τους στην αγορά και δεν μπορούν πλέον να δανειστούν με χαμηλά επιτόκια, τότε η κατάρρευση τους  είναι θέμα χρόνου.

 

 [--->]

----------------------------

[*] junk bonds= επισφαλή ομόλογα υψηλών αποδόσεων.Για να προσελκύσουν το κοινό,παρέχουν υψηλά επιτόκια αλλά με ασθενείς διασφαλίσεις και αβέβαιες προοπτικές επιτυχίας
----------------------------
Επίσης:

Mahdi Darius Nazemroaya :Από τον ενεργειακό πόλεμο στον νομισματικό πόλεμο: Η επίθεση της Αμερικής στο ρωσικό ρούβλι

 http://www.globalresearch.ca/from-energy-war-to-currency-war-americas-attack-on-the-russian-ruble/5421554

Η επίπλαστη ψυχραιμία των πιστωτών

του  Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Γιάννης Κιμπουρόπουλος

Η ευρωπαϊκή ηγεσία αποσύρεται για διακοπές, παρακολουθεί απαθώς το ελληνικό θρίλερ, αλλά αγωνιά για το πετρελαϊκό θρίλερ και τις παρενέργειές του

Ο Μητσοτάκης θέλει κυβέρνηση ειδικού σκοπού, ο Βενιζέλος θέλει εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, ο Παπανδρέου θέλει να φτιάξει κόμμα, ο Σαμαράς θέλει καθαρές λύσεις, η διαπλοκή θέλει να σωθεί η παρτίδα, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει εκλογές χθες, το ΚΚΕ θέλει να δει τον Τσίπρα γονατιστό στη Μέρκελ, ο Καμμένος θέλει να είναι πασπαρτού, η Χρυσή Αυγή θέλει εκδίκηση. Όλοι θέλουν κάτι. Τους δανειστές τους ρώτησαν;

Στάση αναμονής
Όσα τεκταίνονται στην Αθήνα γύρω από το παιχνίδι της προεδρικής εκλογής, που δεν υπερβαίνουν το επίπεδο της παραπολιτικής (και της ποινικής δικαιοσύνης, εφόσον επιβεβαιωθούν οι καταγγελίες Χαϊκάλη) επιβάλλουν στην ευρωπαϊκή ηγεσία στάση αναμονής απέναντι στο ελληνικό ζήτημα. Το Eurogroup εγκρίνει τη δίμηνη παράταση του Μνημονίου, τα εθνικά κοινοβούλια που το απαιτούσαν το έκαναν ήδη, η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. ενέκρινε  το (άδειο) πακέτο Γιούνκερ των 315 δισ. ευρώ, επομένως η πολιτική ελίτ της Ε.Ε. μπορεί να αποσυρθεί για τη χριστουγεννιάτικη ανάπαυλα, απολαμβάνοντας παράλληλα το θρίλερ στην Ελλάδα.

 Η επιθετική παρέμβαση στα ελληνικά πολιτικά πράγματα απεσύρθη προσωρινά, αλλά θα αναβιώσει πιθανότατα εφόσον προκηρυχθούν εκλογές. Οι υποσχέσεις Ολάντ ότι μαζί με τη Μέρκελ θα ζητήσουν «από ΔΝΤ και ΕΚΤ να μην περιπλέκουν τόσο τα πράγματα», όσο και οι συγκαταβατικές δηλώσεις Μοσκοβισί ότι η επιτήρηση της Ελλάδας πρέπει να γίνει λιγότερο ασφυκτική, δεν περιγράφουν τίποτα περισσότερο από αυτό που προβλέπει, έτσι κι αλλιώς, ο μηχανισμός ECCL (Πιστωτική Γραμμή Ενισχυμένων Όρων):
Ο κανονισμός του ESM μιλά αορίστως για «τακτικούς ελέγχους» επί συγκεκριμένης ατζέντας δημοσιονομικών και μεταρρυθμιστικών δεσμεύσεων (Μνημόνιο). Οπότε, η τελετουργία του ελέγχου μπορεί να είναι πιο χαλαρή. Ωστόσο, η Κομισιόν οφείλει να ελέγχει και να ενημερώνει τον ESM σε τριμηνιαία βάση. Τι είχες Γιάννη…

Η ευρωπαϊκή ηγεσία -και ιδιαίτερα η γερμανική- εμφανίζεται ψύχραιμη για τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Πιθανότατα για δυο λόγους: πρώτον, γιατί εκτιμά ότι το μεταμνημονιακό «πακέτο» θα φανεί πιο εύπεπτο ακόμη και σε μια κυβέρνηση με αριστερό πρόσημο που μπορεί να προκύψει στην Ελλάδα μετά τις εκλογές. Η πιστωτική γραμμή ECCL απαιτεί μια νέα διαπραγμάτευση, το ίδιο ισχύει για τη βιωσιμότητα του χρέους που μένει εκκρεμής, κι αυτό δίνει προσχήματα για αμοιβαίες υποχωρήσεις σε όλους. Και, δεύτερον, γιατί σε περίπτωση που τα πράγματα βγουν εκτός ελέγχου και η νέα κυβέρνηση εμφανιστεί με διαθέσεις σύγκρουσης, το Βερολίνο εκτιμά ότι το οικοδόμημα που έχει στήσει στην Ευρωζώνη έχει πια καλή αντισεισμική θωράκιση.

Πετρέλαιο και χρήμα
Βεβαίως, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα από όσο τα σκέπτονται οι ηγεμόνες του κόσμου. Όπως αναλύεται στο πιο κάτω κείμενο, το ισοζύγιο χρέους που έχει δημιουργήσει η Γερμανία στη Ευρωζώνη δεν είναι βιώσιμο χωρίς επιπτώσεις και στο δικό της εξαγωγικό «θαύμα».
 Η ΕΚΤ δεν επαρκεί να σώσει την κατάσταση με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων και οι σκέψεις να μετακυλήσει το κόστος της ποσοτικής χαλάρωσης στις κεντρικές τράπεζες των κρατών (πληροφορίες Reuters) προκαλούν το αυθόρμητο ερώτημα: «Τότε, τι χρειαζόμαστε το κοινό νόμισμα και δεν τυπώνουμε δικό μας;»
Τέλος, η πετρελαϊκή φωτιά που έχουν ανάψει οι ΗΠΑ με τη βοήθεια της Σ. Αραβίας για να εξουθενώσουν τη Ρωσία και άλλες χώρες (Βενεζουέλα) η οποία εξελίσσεται και σε νομισματικό πόλεμο υπέρ του δολαρίου, ήδη τσουρουφλίζει και το Βερολίνο επισπεύδει το σχέδιο Ντράγκι για μαζικό τύπωμα ευρώ, αλλά ταυτόχρονα κάνει πιεστική την αναδιάρθρωση του χρέους της Ευρωζώνης. Εκτός αν η γερμανική ηγεσία έχει αποφασίσει να ξαναπλημμυρίσει τις «αποικίες» της με δανεικά και δεν το έχουμε καταλάβει.

Το καλό στην υπόθεση είναι ότι αυτή η περίπλοκη κατάσταση δίνει ισχύ ακόμη και σε μια στραπατσαρισμένη χώρα σαν την Ελλάδα. Θέληση μόνο να υπάρχει…
[--->]

Η ευρωπαϊκή ηγεσία αποσύρεται για διακοπές, παρακολουθεί απαθώς το ελληνικό θρίλερ, αλλά αγωνιά για το πετρελαϊκό θρίλερ και τις παρενέργειές του

Ο Μητσοτάκης θέλει κυβέρνηση ειδικού σκοπού, ο Βενιζέλος θέλει εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, ο Παπανδρέου θέλει να φτιάξει κόμμα, ο Σαμαράς θέλει καθαρές λύσεις, η διαπλοκή θέλει να σωθεί η παρτίδα, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει εκλογές χθες, το ΚΚΕ θέλει να δει τον Τσίπρα γονατιστό στη Μέρκελ, ο Καμμένος θέλει να είναι πασπαρτού, η Χρυσή Αυγή θέλει εκδίκηση. Όλοι θέλουν κάτι. Τους δανειστές τους ρώτησαν;

Στάση αναμονής
Όσα τεκταίνονται στην Αθήνα γύρω από το παιχνίδι της προεδρικής εκλογής, που δεν υπερβαίνουν το επίπεδο της παραπολιτικής (και της ποινικής δικαιοσύνης, εφόσον επιβεβαιωθούν οι καταγγελίες Χαϊκάλη) επιβάλλουν στην ευρωπαϊκή ηγεσία στάση αναμονής απέναντι στο ελληνικό ζήτημα. Το Eurogroup εγκρίνει τη δίμηνη παράταση του Μνημονίου, τα εθνικά κοινοβούλια που το απαιτούσαν το έκαναν ήδη, η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. ενέκρινε  το (άδειο) πακέτο Γιούνκερ των 315 δισ. ευρώ, επομένως η πολιτική ελίτ της Ε.Ε. μπορεί να αποσυρθεί για τη χριστουγεννιάτικη ανάπαυλα, απολαμβάνοντας παράλληλα το θρίλερ στην Ελλάδα. Η επιθετική παρέμβαση στα ελληνικά πολιτικά πράγματα απεσύρθη προσωρινά, αλλά θα αναβιώσει πιθανότατα εφόσον προκηρυχθούν εκλογές. Οι υποσχέσεις Ολάντ ότι μαζί με τη Μέρκελ θα ζητήσουν «από ΔΝΤ και ΕΚΤ να μην περιπλέκουν τόσο τα πράγματα», όσο και οι συγκαταβατικές δηλώσεις Μοσκοβισί ότι η επιτήρηση της Ελλάδας πρέπει να γίνει λιγότερο ασφυκτική, δεν περιγράφουν τίποτα περισσότερο από αυτό που προβλέπει, έτσι κι αλλιώς, ο μηχανισμός ECCL (Πιστωτική Γραμμή Ενισχυμένων Όρων): Ο κανονισμός του ESM μιλά αορίστως για «τακτικούς ελέγχους» επί συγκεκριμένης ατζέντας δημοσιονομικών και μεταρρυθμιστικών δεσμεύσεων (Μνημόνιο). Οπότε, η τελετουργία του ελέγχου μπορεί να είναι πιο χαλαρή. Ωστόσο, η Κομισιόν οφείλει να ελέγχει και να ενημερώνει τον ESM σε τριμηνιαία βάση. Τι είχες Γιάννη…
Η ευρωπαϊκή ηγεσία -και ιδιαίτερα η γερμανική- εμφανίζεται ψύχραιμη για τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Πιθανότατα για δυο λόγους: πρώτον, γιατί εκτιμά ότι το μεταμνημονιακό «πακέτο» θα φανεί πιο εύπεπτο ακόμη και σε μια κυβέρνηση με αριστερό πρόσημο που μπορεί να προκύψει στην Ελλάδα μετά τις εκλογές. Η πιστωτική γραμμή ECCL απαιτεί μια νέα διαπραγμάτευση, το ίδιο ισχύει για τη βιωσιμότητα του χρέους που μένει εκκρεμής, κι αυτό δίνει προσχήματα για αμοιβαίες υποχωρήσεις σε όλους. Και, δεύτερον, γιατί σε περίπτωση που τα πράγματα βγουν εκτός ελέγχου και η νέα κυβέρνηση εμφανιστεί με διαθέσεις σύγκρουσης, το Βερολίνο εκτιμά ότι το οικοδόμημα που έχει στήσει στην Ευρωζώνη έχει πια καλή αντισεισμική θωράκιση.

Πετρέλαιο και χρήμα
Βεβαίως, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα από όσο τα σκέπτονται οι ηγεμόνες του κόσμου. Όπως αναλύεται στο πιο κάτω κείμενο, το ισοζύγιο χρέους που έχει δημιουργήσει η Γερμανία στη Ευρωζώνη δεν είναι βιώσιμο χωρίς επιπτώσεις και στο δικό της εξαγωγικό «θαύμα». Η ΕΚΤ δεν επαρκεί να σώσει την κατάσταση με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων και οι σκέψεις να μετακυλήσει το κόστος της ποσοτικής χαλάρωσης στις κεντρικές τράπεζες των κρατών (πληροφορίες Reuters) προκαλούν το αυθόρμητο ερώτημα: «Τότε, τι χρειαζόμαστε το κοινό νόμισμα και δεν τυπώνουμε δικό μας;» Τέλος, η πετρελαϊκή φωτιά που έχουν ανάψει οι ΗΠΑ με τη βοήθεια της Σ. Αραβίας για να εξουθενώσουν τη Ρωσία και άλλες χώρες (Βενεζουέλα) η οποία εξελίσσεται και σε νομισματικό πόλεμο υπέρ του δολαρίου, ήδη τσουρουφλίζει και το Βερολίνο επισπεύδει το σχέδιο Ντράγκι για μαζικό τύπωμα ευρώ, αλλά ταυτόχρονα κάνει πιεστική την αναδιάρθρωση του χρέους της Ευρωζώνης. Εκτός αν η γερμανική ηγεσία έχει αποφασίσει να ξαναπλημμυρίσει τις «αποικίες» της με δανεικά και δεν το έχουμε καταλάβει.
Το καλό στην υπόθεση είναι ότι αυτή η περίπλοκη κατάσταση δίνει ισχύ ακόμη και σε μια στραπατσαρισμένη χώρα σαν την Ελλάδα. Θέληση μόνο να υπάρχει…
- See more at: http://www.e-dromos.gr/epiplasti-psuxraimia-pistoton/#sthash.SvK9K799.dpuf

Η ευρωπαϊκή ηγεσία αποσύρεται για διακοπές, παρακολουθεί απαθώς το ελληνικό θρίλερ, αλλά αγωνιά για το πετρελαϊκό θρίλερ και τις παρενέργειές του

Ο Μητσοτάκης θέλει κυβέρνηση ειδικού σκοπού, ο Βενιζέλος θέλει εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, ο Παπανδρέου θέλει να φτιάξει κόμμα, ο Σαμαράς θέλει καθαρές λύσεις, η διαπλοκή θέλει να σωθεί η παρτίδα, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει εκλογές χθες, το ΚΚΕ θέλει να δει τον Τσίπρα γονατιστό στη Μέρκελ, ο Καμμένος θέλει να είναι πασπαρτού, η Χρυσή Αυγή θέλει εκδίκηση. Όλοι θέλουν κάτι. Τους δανειστές τους ρώτησαν;

Στάση αναμονής
Όσα τεκταίνονται στην Αθήνα γύρω από το παιχνίδι της προεδρικής εκλογής, που δεν υπερβαίνουν το επίπεδο της παραπολιτικής (και της ποινικής δικαιοσύνης, εφόσον επιβεβαιωθούν οι καταγγελίες Χαϊκάλη) επιβάλλουν στην ευρωπαϊκή ηγεσία στάση αναμονής απέναντι στο ελληνικό ζήτημα. Το Eurogroup εγκρίνει τη δίμηνη παράταση του Μνημονίου, τα εθνικά κοινοβούλια που το απαιτούσαν το έκαναν ήδη, η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. ενέκρινε  το (άδειο) πακέτο Γιούνκερ των 315 δισ. ευρώ, επομένως η πολιτική ελίτ της Ε.Ε. μπορεί να αποσυρθεί για τη χριστουγεννιάτικη ανάπαυλα, απολαμβάνοντας παράλληλα το θρίλερ στην Ελλάδα. Η επιθετική παρέμβαση στα ελληνικά πολιτικά πράγματα απεσύρθη προσωρινά, αλλά θα αναβιώσει πιθανότατα εφόσον προκηρυχθούν εκλογές. Οι υποσχέσεις Ολάντ ότι μαζί με τη Μέρκελ θα ζητήσουν «από ΔΝΤ και ΕΚΤ να μην περιπλέκουν τόσο τα πράγματα», όσο και οι συγκαταβατικές δηλώσεις Μοσκοβισί ότι η επιτήρηση της Ελλάδας πρέπει να γίνει λιγότερο ασφυκτική, δεν περιγράφουν τίποτα περισσότερο από αυτό που προβλέπει, έτσι κι αλλιώς, ο μηχανισμός ECCL (Πιστωτική Γραμμή Ενισχυμένων Όρων): Ο κανονισμός του ESM μιλά αορίστως για «τακτικούς ελέγχους» επί συγκεκριμένης ατζέντας δημοσιονομικών και μεταρρυθμιστικών δεσμεύσεων (Μνημόνιο). Οπότε, η τελετουργία του ελέγχου μπορεί να είναι πιο χαλαρή. Ωστόσο, η Κομισιόν οφείλει να ελέγχει και να ενημερώνει τον ESM σε τριμηνιαία βάση. Τι είχες Γιάννη…
Η ευρωπαϊκή ηγεσία -και ιδιαίτερα η γερμανική- εμφανίζεται ψύχραιμη για τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Πιθανότατα για δυο λόγους: πρώτον, γιατί εκτιμά ότι το μεταμνημονιακό «πακέτο» θα φανεί πιο εύπεπτο ακόμη και σε μια κυβέρνηση με αριστερό πρόσημο που μπορεί να προκύψει στην Ελλάδα μετά τις εκλογές. Η πιστωτική γραμμή ECCL απαιτεί μια νέα διαπραγμάτευση, το ίδιο ισχύει για τη βιωσιμότητα του χρέους που μένει εκκρεμής, κι αυτό δίνει προσχήματα για αμοιβαίες υποχωρήσεις σε όλους. Και, δεύτερον, γιατί σε περίπτωση που τα πράγματα βγουν εκτός ελέγχου και η νέα κυβέρνηση εμφανιστεί με διαθέσεις σύγκρουσης, το Βερολίνο εκτιμά ότι το οικοδόμημα που έχει στήσει στην Ευρωζώνη έχει πια καλή αντισεισμική θωράκιση.

Πετρέλαιο και χρήμα
Βεβαίως, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα από όσο τα σκέπτονται οι ηγεμόνες του κόσμου. Όπως αναλύεται στο πιο κάτω κείμενο, το ισοζύγιο χρέους που έχει δημιουργήσει η Γερμανία στη Ευρωζώνη δεν είναι βιώσιμο χωρίς επιπτώσεις και στο δικό της εξαγωγικό «θαύμα». Η ΕΚΤ δεν επαρκεί να σώσει την κατάσταση με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων και οι σκέψεις να μετακυλήσει το κόστος της ποσοτικής χαλάρωσης στις κεντρικές τράπεζες των κρατών (πληροφορίες Reuters) προκαλούν το αυθόρμητο ερώτημα: «Τότε, τι χρειαζόμαστε το κοινό νόμισμα και δεν τυπώνουμε δικό μας;» Τέλος, η πετρελαϊκή φωτιά που έχουν ανάψει οι ΗΠΑ με τη βοήθεια της Σ. Αραβίας για να εξουθενώσουν τη Ρωσία και άλλες χώρες (Βενεζουέλα) η οποία εξελίσσεται και σε νομισματικό πόλεμο υπέρ του δολαρίου, ήδη τσουρουφλίζει και το Βερολίνο επισπεύδει το σχέδιο Ντράγκι για μαζικό τύπωμα ευρώ, αλλά ταυτόχρονα κάνει πιεστική την αναδιάρθρωση του χρέους της Ευρωζώνης. Εκτός αν η γερμανική ηγεσία έχει αποφασίσει να ξαναπλημμυρίσει τις «αποικίες» της με δανεικά και δεν το έχουμε καταλάβει.
Το καλό στην υπόθεση είναι ότι αυτή η περίπλοκη κατάσταση δίνει ισχύ ακόμη και σε μια στραπατσαρισμένη χώρα σαν την Ελλάδα. Θέληση μόνο να υπάρχει…
- See more at: http://www.e-dromos.gr/epiplasti-psuxraimia-pistoton/#sthash.SvK9K799.dpuf

Η ευρωπαϊκή ηγεσία αποσύρεται για διακοπές, παρακολουθεί απαθώς το ελληνικό θρίλερ, αλλά αγωνιά για το πετρελαϊκό θρίλερ και τις παρενέργειές του

Ο Μητσοτάκης θέλει κυβέρνηση ειδικού σκοπού, ο Βενιζέλος θέλει εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης, ο Παπανδρέου θέλει να φτιάξει κόμμα, ο Σαμαράς θέλει καθαρές λύσεις, η διαπλοκή θέλει να σωθεί η παρτίδα, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει εκλογές χθες, το ΚΚΕ θέλει να δει τον Τσίπρα γονατιστό στη Μέρκελ, ο Καμμένος θέλει να είναι πασπαρτού, η Χρυσή Αυγή θέλει εκδίκηση. Όλοι θέλουν κάτι. Τους δανειστές τους ρώτησαν;

Στάση αναμονής
Όσα τεκταίνονται στην Αθήνα γύρω από το παιχνίδι της προεδρικής εκλογής, που δεν υπερβαίνουν το επίπεδο της παραπολιτικής (και της ποινικής δικαιοσύνης, εφόσον επιβεβαιωθούν οι καταγγελίες Χαϊκάλη) επιβάλλουν στην ευρωπαϊκή ηγεσία στάση αναμονής απέναντι στο ελληνικό ζήτημα. Το Eurogroup εγκρίνει τη δίμηνη παράταση του Μνημονίου, τα εθνικά κοινοβούλια που το απαιτούσαν το έκαναν ήδη, η Σύνοδος Κορυφής της Ε.Ε. ενέκρινε  το (άδειο) πακέτο Γιούνκερ των 315 δισ. ευρώ, επομένως η πολιτική ελίτ της Ε.Ε. μπορεί να αποσυρθεί για τη χριστουγεννιάτικη ανάπαυλα, απολαμβάνοντας παράλληλα το θρίλερ στην Ελλάδα. Η επιθετική παρέμβαση στα ελληνικά πολιτικά πράγματα απεσύρθη προσωρινά, αλλά θα αναβιώσει πιθανότατα εφόσον προκηρυχθούν εκλογές. Οι υποσχέσεις Ολάντ ότι μαζί με τη Μέρκελ θα ζητήσουν «από ΔΝΤ και ΕΚΤ να μην περιπλέκουν τόσο τα πράγματα», όσο και οι συγκαταβατικές δηλώσεις Μοσκοβισί ότι η επιτήρηση της Ελλάδας πρέπει να γίνει λιγότερο ασφυκτική, δεν περιγράφουν τίποτα περισσότερο από αυτό που προβλέπει, έτσι κι αλλιώς, ο μηχανισμός ECCL (Πιστωτική Γραμμή Ενισχυμένων Όρων): Ο κανονισμός του ESM μιλά αορίστως για «τακτικούς ελέγχους» επί συγκεκριμένης ατζέντας δημοσιονομικών και μεταρρυθμιστικών δεσμεύσεων (Μνημόνιο). Οπότε, η τελετουργία του ελέγχου μπορεί να είναι πιο χαλαρή. Ωστόσο, η Κομισιόν οφείλει να ελέγχει και να ενημερώνει τον ESM σε τριμηνιαία βάση. Τι είχες Γιάννη…
Η ευρωπαϊκή ηγεσία -και ιδιαίτερα η γερμανική- εμφανίζεται ψύχραιμη για τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Πιθανότατα για δυο λόγους: πρώτον, γιατί εκτιμά ότι το μεταμνημονιακό «πακέτο» θα φανεί πιο εύπεπτο ακόμη και σε μια κυβέρνηση με αριστερό πρόσημο που μπορεί να προκύψει στην Ελλάδα μετά τις εκλογές. Η πιστωτική γραμμή ECCL απαιτεί μια νέα διαπραγμάτευση, το ίδιο ισχύει για τη βιωσιμότητα του χρέους που μένει εκκρεμής, κι αυτό δίνει προσχήματα για αμοιβαίες υποχωρήσεις σε όλους. Και, δεύτερον, γιατί σε περίπτωση που τα πράγματα βγουν εκτός ελέγχου και η νέα κυβέρνηση εμφανιστεί με διαθέσεις σύγκρουσης, το Βερολίνο εκτιμά ότι το οικοδόμημα που έχει στήσει στην Ευρωζώνη έχει πια καλή αντισεισμική θωράκιση.

Πετρέλαιο και χρήμα
Βεβαίως, τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα από όσο τα σκέπτονται οι ηγεμόνες του κόσμου. Όπως αναλύεται στο πιο κάτω κείμενο, το ισοζύγιο χρέους που έχει δημιουργήσει η Γερμανία στη Ευρωζώνη δεν είναι βιώσιμο χωρίς επιπτώσεις και στο δικό της εξαγωγικό «θαύμα». Η ΕΚΤ δεν επαρκεί να σώσει την κατάσταση με απευθείας αγορά κρατικών ομολόγων και οι σκέψεις να μετακυλήσει το κόστος της ποσοτικής χαλάρωσης στις κεντρικές τράπεζες των κρατών (πληροφορίες Reuters) προκαλούν το αυθόρμητο ερώτημα: «Τότε, τι χρειαζόμαστε το κοινό νόμισμα και δεν τυπώνουμε δικό μας;» Τέλος, η πετρελαϊκή φωτιά που έχουν ανάψει οι ΗΠΑ με τη βοήθεια της Σ. Αραβίας για να εξουθενώσουν τη Ρωσία και άλλες χώρες (Βενεζουέλα) η οποία εξελίσσεται και σε νομισματικό πόλεμο υπέρ του δολαρίου, ήδη τσουρουφλίζει και το Βερολίνο επισπεύδει το σχέδιο Ντράγκι για μαζικό τύπωμα ευρώ, αλλά ταυτόχρονα κάνει πιεστική την αναδιάρθρωση του χρέους της Ευρωζώνης. Εκτός αν η γερμανική ηγεσία έχει αποφασίσει να ξαναπλημμυρίσει τις «αποικίες» της με δανεικά και δεν το έχουμε καταλάβει.
Το καλό στην υπόθεση είναι ότι αυτή η περίπλοκη κατάσταση δίνει ισχύ ακόμη και σε μια στραπατσαρισμένη χώρα σαν την Ελλάδα. Θέληση μόνο να υπάρχει…
- See more at: http://www.e-dromos.gr/epiplasti-psuxraimia-pistoton/#sthash.X88AZQNd.dpuf

χρόνια πολλά στο δήμαρχο της Coca Cola

[--->]

ΑΝΑΧΩΜΑ ΝΑ 'ΝΑΙ ΚΙ Ο,ΤΙ ΝΑ 'ΝΑΙ, ΜΕΡΟΣ 2ο

Και μετά από την επάνοδο Γιωργάκη, το σύστημα ελέγχου των μαζών και των συνειδήσεων που λέγεται αστική εξουσία Made in Greece - ή αλλιώς η δημοκρατία στη χώρα που τη γέννησε κι άλλες ιστορίες για παιδιά και βλαμμένους μεγάλους - έφτιαξε κι άλλο ανάχωμα για τη ροή προς των ψηφοφόρων προς τα αριστερά: Λυκούδης - Θεοδωράκης μαζί.

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει το καθεστώς εξουσίας είναι μεγάλο: αν ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίσει να μεγαλώνει εκλογικά και αντίστοιχα οι δυνάμεις που αποτελούν το τωρινό μπλοκ εξουσίας συνεχίσουν να μικραίνουν, ακόμα κι αν δεν καταφέρει ο Τσίπρας να βγάλει κυβέρνηση, θα είναι αδύνατος ο σχηματισμός κυβέρνησης για τους υπόλοιπους. 

Το μπόνους των 50 βουλευτών - που οι ίδιοι έφτιαξαν θυμίζοντάς μας τη ρήση του Μαρξ ότι οι αστοί θα σου πούλαγαν μέχρι και το σκοινί για να τους κρεμάσεις - σημαίνει ότι μια εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ μαζί με ένα σταθερά πάνω από το 5% ΚΚΕ και τους ΑΝΕΛ στη βουλή μπορεί να σημαίνει de facto ότι δεν θα φτάνουν Σαμαράδες και Βενιζέλοι και Θεοδωράκηδες για να βγει κυβέρνηση.