Η λιτότητα, πρόβλημα και για την ίδια την ΕΕ

του Claudio Conti
Δύο άρθρα, σε δύο εφημερίδες με ειδίκευση στα οικονομικά, που σχολιάζουν διαφορετικές πτυχές της ευρωπαϊκής κρίσης και καταρρίπτουν σημείο προς σημείο όλη τη ρητορική (και τις "συνταγές") που ακολούθησε η Ευρωπαϊκή Ένωση .
 

Από τη μία, την κοινοτοπία ότι η Γερμανία είναι "πιο ανταγωνιστική" λόγω της μεγαλύτερης "παραγωγικότητας" της, ένα μείγμα υψηλής τεχνολογίας και  χαμηλών μισθών και που, στην πραγματικότητα, ήταν μόνο το δεύτερο  χάρη κυρίως στις "μεταρρυθμίσεις Hartz" που καταδίκασαν εκατομμύρια νέους σε μια ζωή επισφαλή και άθλια, αλλά τώρα –επειδή οι Γερμανοί ηγέτες  ανησυχούν για τη δική τους στασιμότητα - ετοιμάζουν ένα πρόγραμμα "αντι-μεταρρυθμιστικό": δηλαδή, κατώτατο μισθό στα € 8,5,  μείωση του ορίου συνταξιοδότησης και συγκράτηση του ύψους των ενοικίων. Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από αυτό που ζητούν από τους άλλους να κάνουν. Η ανάλυση και η είδηση, από τον Daniel Gros, έναν από τους κορυφαίους θεωρητικούς  του "αποπληθωρισμού των μισθών", που τώρα είναι υποχρεωμένος  να βλέπει να διαλύεται το δημιούργημα του. Χωρίς καν να διαμαρτύρεται, βλέποντας την καταστροφή που προκάλεσε (όχι από "κοινωνική άποψη", το τελευταίο που τον νοιάζει, αλλά από την πλευρά της "ανταγωνιστικότητας"). 

Από την άλλη, η διαπίστωση ότι η Ευρώπη σε φάση αποπληθωρισμού είναι σήμερα  "πηγή παγκόσμιας αστάθειας", η οικονομική υπερδύναμη που με τις αυτοκτονικές επιλογές της δημιουργεί προβλήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες και τις αναδυόμενες χώρες. Χωρίς πάντως να επιλύει οποιοδήποτε από τα προβλήματα - δείτε το δημόσιο χρέος των PIIGS - για το οποίο σχεδιάστηκε η "λιτότητα". Η αποκάλυψη, στην περίπτωση αυτή, αποκαλύπτει αυτό που ήδη γνωρίζαμε: δηλαδή, αν δεν αυξηθεί το ΑΕΠ (που σημαίνει περισσότερες επενδύσεις, ακόμα και με ελλείμματα, αν χρειαστεί), δεν υπάρχει καμία δυνατότητα να μειωθεί το δημόσιο χρέος. Επειδή κάθε περικοπή δαπανών παράγει περισσότερο και από ανάλογη συμπίεση του ΑΕΠ, σύμφωνα με μια σπείρα του παραλογισμού ότι η περικοπή των δαπανών (σε απόλυτες τιμές) αυξάνει το χρέος (ποσοστιαία).
 

Φυσικά υπάρχουν πολύ περισσότερα, αρχίζοντας από την παραδοχή ότι μια "καλή λειτουργία" ,καπιταλιστική, της αγοράς εργασίας είναι αυτή στην οποία "Τα υψηλά ποσοστά της ανεργίας μεταξύ 2000 και 2008, ανάγκασαν τους εργαζόμενους να αποδεχτούν χαμηλότερους μισθούς και περισσότερες ώρες εργασίας" . Κρίμα όμως, που όλα αυτά λειτουργούν και αντίστροφα, συρρικνώνοντας την εγχώρια ζήτηση, επιτρέποντας να επιβιώσουν  "παρωχημένες τεχνικές παραγωγής " αποκλειστικά και μόνο λόγω των χαμηλών μισθών, μειώνοντας τις δυνατότητες να αυξηθεί η παραγωγικότητα. Ένα μοντέλο μερκαντιλιστικό προσανατολισμένο στις εξαγωγές, το οποίο όμως ενισχύει υπερβολικά το ενιαίο νόμισμα, παρά τα μηδενικά επιτόκια (ακόμη και αρνητικά για τις καταθέσεις στην ΕΚΤ). Διότι, αν το "ισοζύγιο πληρωμών είναι αυξητικά πλεονασματικό" δεν υπάρχει τρόπος να πειστούν τα κερδοσκοπικά κεφάλαια να κοιτάξουν να βρουν ένα άλλο νόμισμα αναφοράς.
Λείπει, βέβαια, το όποιο επιχείρημα σχετικά με τη φύση της κρίσης, αλλά πως είναι δυνατό να περιμένετε από κάποιους σχεδόν θρησκευτικούς οπαδούς των αρετών του φιλελευθερισμού να πιάσουν το νόημα της "πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους." Αλλά παρ 'όλα αυτά μπορούμε να αντλήσουμε πληροφορίες και "εννοιολογικές σχέσεις" πολύ χρήσιμες στις πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις. Φυσικά, δεν βοηθούν σε τίποτα αν κάποιος ταυτίζει γενικά τη σύγκρουση μόνο με τις διαδηλώσεις ...
 

Σε πολιτικό επίπεδο, τέλος, τα συμπεράσματα που πρέπει να εξαχθούν είναι πολύ απλά: είναι άστοχη η όποια κινητοποίηση επικεντρώνεται μόνο στη "λιτότητα" χωρίς να βάζει σαν στόχο και την πολιτική οντότητα των πανευρωπαϊκών επιλογών: δηλαδή την Ευρωπαϊκή Ένωση (μια πολιτική υποδομή οικοδομημένη με διακυβερνητικές συνθήκες που δεν υπόκεινται σε κανένα "δημοκρατικό" έλεγχο) . Ήδη  από σήμερα, αλλά κυρίως κατά τους επόμενους μήνες, όλοι  είναι και θα είναι "κατά της λιτότητας".  Λείπει μόνο η Μέρκελ, η οποία συνεχίζει να την ζητά προς το παρόν από τις άλλες χώρες, ενώ στο εσωτερικό της χώρας της προχωρά σε "αντιμεταρρυθμίσεις". Θα προστεθεί σύντομα και εκείνη ακόμη και ο Σόιμπλε και ο Βάιντμαν. Η δύναμη της κρίσης μετατοπίζει τις πιο βαθιά ριζωμένες ιδεολογικές πεποιθήσεις.
 

*****  

Γερμανικά μάθημα για το κόστος εργασίας *
του Daniel Gros
 

Την τελευταία δεκαετία, η ευρωπαϊκή οικονομία έχει αντιμετωπίσει αρκετές ανατροπές : η Γερμανία, για παράδειγμα, από ασθενής της Ευρώπης έχει γίνει το πρότυπο. Αλλά είναι έτσι; Οι μεταρρυθμίσεις του Σρέντερ, και ακόμη περισσότερο  οι "αντι-μεταρρυθμίσεις" σήμερα, δεν αυξάνουν την παραγωγικότητα, όπως αντίθετα φαίνεται να κάνουν οι μεταρρυθμίσεις - ακόμη και αν επιβλήθηκαν - σε ορισμένες χώρες της περιφέρειας.

Το γερμανικό μοντέλο:μεταρρυθμίσεις και αντι-μεταρρυθμίσεις

Το 2003, η Γερμανία είχε ένα δημοσιονομικό έλλειμμα ίσο με σχεδόν 4% του ΑΕΠ, ένα ποσοστό που δεν είναι υψηλό με βάση τα σημερινά δεδομένα, αλλά στη συνέχεια υπερέβη το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σήμερα τα δημοσιονομικά της χώρας  είναι ισορροπημένα, ενώ οι περισσότερες από τις άλλες χώρες της ευρωζώνης κατέγραψαν ελλείμματα υψηλότερα από ό, τι η Γερμανία πριν από δέκα χρόνια. Η Γερμανία έχει εξυγιάνει τα δημοσιονομικά της, βασικά περικόπτωντας τις δαπάνες: οι δημόσιες δαπάνες - που το 2003 ανέρχονταν στο 46% περίπου,του ΑΕΠ, δηλαδή πάνω από το μέσο όρο της ευρωζώνης - έχουν μειωθεί κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια. Το 2008, λοιπόν, ενώ ο κόσμος έπεφτε στη "μεγάλη ύφεση", η Γερμανία είχε μια σχέση των δαπανών προς στο ΑΕΠ  από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη.
Η κυβέρνηση, ωστόσο, δεν μπορούσε να κάνει πολλά για να βελτιωθεί η χαμηλή παραγωγικότητα της Γερμανίας, που ήταν το μεγάλο πρόβλημα της χώρας εκείνη την εποχή. Αν και σήμερα μπορεί να μας φαίνεται παράξενο, τα πρώτα χρόνια μετά την υιοθέτηση του ευρώ, η Γερμανία θεωρείτο ότι ήταν μια χώρα λίγο ανταγωνιστική λόγω του υψηλού επιπέδου του μισθολογικού κόστους της. Και πολλοί φοβόντουσαν ότι με το ενιαίο νόμισμα η χώρα  θα έχανε, μαζί με την ικανότητα να χειραγωγεί την ισοτιμία, και την ικανότητα να λύσει το πρόβλημα. Αντίθετα, όπως γνωρίζουμε, η Γερμανία έγινε πάλι ανταγωνιστική σε σημείο που σήμερα να την κατηγορούν ότι είναι υπερβολικά ανταγωνιστική, χάρη σε ένα μίγμα  συγκράτησης των μισθών και  διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που αποσκοπούν στην αύξηση της παραγωγικότητας. Μια πιο ενδελεχής ανάλυση των στοιχείων, ωστόσο, δείχνει ότι το αποτέλεσμα αυτό οφείλεται περισσότερο στο πρώτο μέτρο (συγκράτηση των μισθών) παρά στο δεύτερο. Επομένως, ο καθοριστικός παράγοντας υπήρξε η συγκράτηση των μισθών, αν και αυτό δεν είναι ένα μέτρο που μπορεί να επιβληθεί από την κυβέρνηση και  μάλλον ήταν το αποτέλεσμα της εύρυθμης λειτουργίας της αγοράς εργασίας της Γερμανίας. Το υψηλό ποσοστό της ανεργίας μεταξύ 2000 και 2008,  ανάγκασε τους εργαζόμενους να αποδέχονται χαμηλότερους μισθούς και περισσότερες ώρες εργασίας, ενώ στις χώρες της περιφέρεια οι μισθοί αυξανόντουσαν με ρυθμούς 2-3% ετησίως. Αυτός είναι λοιπόν ο παράγοντας ο οποίος μέχρι το 2008 πίεσε προς τα κάτω το κόστος εργασίας ανά γερμανική μονάδα προϊόντος σε σχέση με αυτό της υπόλοιπης ευρωζώνης.
 

Όσον αφορά την παραγωγικότητα, είναι αλήθεια ότι μια σειρά σημαντικές μεταρρυθμίσεις της αγοράς εργασίας, στην πραγματικότητα ξεκίνησαν πριν δέκα χρόνια, αλλά ο αντίκτυπός τους στην παραγωγικότητα μοιάζει να είναι αμελητέος. 

Όλα τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν μια αύξηση του ποσοστού της παραγωγικότητας  της γερμανικής οικονομίας πολύ χαμηλή, την τελευταία δεκαετία. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη αν σκεφτεί κανείς ότι οι μεταρρυθμίσεις δεν επηρέασαν ουδόλως τον τομέα των υπηρεσιών, που γενικά θεωρείται  υπερβολικά ρυθμισμένος και προστατευμένος. Η παραγωγικότητα αυξήθηκε περισσότερο στον τομέα της μεταποίησης, λόγω της έκθεσής του στον έντονο διεθνή ανταγωνισμό. Ωστόσο, ακόμη και στη Γερμανία, ο τομέας των υπηρεσιών είναι  διπλάσιος από τη μεταποίηση.

Ας δούμε τώρα τις τρεις οικονομικές προτάσεις από τις οποίες εξαρτάται το πρόγραμμα της νέας γερμανικής κυβέρνησης, του Μεγάλου Συνασπισμού: κατώτατος μισθός, μείωση του ορίου συνταξιοδότησης και συγκράτηση των ενοικίων. Και τα τρία αυτά στοιχεία της γερμανικής αντιμεταρρύθμισης έχουν ένα πολύ σημαντικό οικονομικό βάρος.
 

Ο κατώτατος μισθός: Προβλέπεται μια ευρεία κάλυψη ( αποκλείονται μόνο οι νέοι και οι μακροχρόνια άνεργοι) και υψηλά επίπεδα (κάτι σαν € 8,5 την ώρα). Η εμπειρική έρευνα γύρω από τις επιπτώσεις του κατώτατου μισθού (με βάση κυρίως την εμπειρία  στις Ηνωμένες Πολιτείες), δείχνει ότι αυτό το μέτρο, συνήθως, δεν επηρεάζει  ιδιαίτερα την απασχόληση.
Μείωση του ορίου  συνταξιοδότησης. Μια σημαντική μεταρρύθμιση της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης Σρέντερ είχε συνδέσει την ηλικία συνταξιοδότησης με αντικειμενικές δημογραφικές μεταβλητές, αυξάνοντας βαθμιαία  τα όρια συνταξιοδότησης μέχρι τα 67 χρόνια (με γενναιόδωρες εξαιρέσεις για τα βαριά, σωματικά,  επαγγέλματα). Σήμερα βλέπουμε να γίνεται ένα σχετικό πισωγύρισμα  που επιτρέπει σε ορισμένους  εργαζόμενους που εισήλθαν στην αγορά εργασίας σε πολύ νεαρή ηλικία να συνταξιοδοτηθούν με πλήρη σύνταξη στα 63 χρόνια.
 

Συγκράτηση των ενοικίων. Το χαμηλό ύψος των επιτοκίων οδήγησε σε μια ανάκαμψη της αύξησης των τιμών των κατοικιών, μετά από δεκαετίες στασιμότητας. Η πορεία στις τιμές των ακινήτων είχε επιπτώσεις στα ενοίκια, τα οποία στη συνέχεια αυξήθηκαν. Στη Γερμανία, σε αντίθεση με ό, τι συμβαίνει στις περισσότερες άλλες χώρες της ΕΕ, η συντριπτική πλειοψηφία των οικογενειών ζουν στο νοίκι: έτσι ακόμα κι αν η αύξηση των ενοικίων ήταν μικρή και αφορούσε τις πιο περιζήτητες περιοχές, εντούτοις ήταν η αιτία να δημιουργηθεί μια ζήτηση συγκράτησης των τιμών των ενοικίων που θα οδηγήσει προφανώς στη στρέβλωση της αγοράς σε μακροπρόθεσμη βάση. Βραχυπρόθεσμα, η συγκράτηση του ύψους των μισθωμάτων θα τονώσει τον τομέα των κατασκευών, δεδομένου ότι δεν ισχύουν για τις νέες κατοικίες. Σε μακροπρόθεσμη βάση, θα αυξήσει το ποσοστό των ιδιοκτητών ακινήτων, σύμφωνα με τα ισχύοντα στη νότια Ευρώπη, όπου εδώ και δεκαετίες πολιτικών συγκράτησης των ενοικίων  (μέχρι τη δεκαετία του ενενήντα) έχουν πολύ υψηλά ποσοστά ιδιοκατοίκησης.

Να βγούμε από την κρίση πιο ανταγωνιστικοί.
Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι ορισμένα στοιχεία του "γερμανικού μοντέλου" θα μπορούσαν να υιοθετηθούν από τις προβληματικές περιφερειακές οικονομίες της ζώνης του ευρώ. Μια διαρκής δημοσιονομική εξυγίανση απαιτεί  συγκράτηση των δαπανών, και οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας μπορούν, εν καιρώ, να επιτρέψουν την είσοδο  νέων εργαζομένων στην αγορά εργασίας. Ωστόσο, η πιο σημαντική πρόκληση για χώρες όπως η Ιταλία ή η Ισπανία παραμένει η ανταγωνιστικότητα. Η περιφέρεια της Ευρώπης μπορεί να επιστρέψει στην ανάπτυξη μόνο εάν μπορέσει να εξάγει περισσότερο. Τα υψηλά επίπεδα της ανεργίας έχουν ήδη επιβάλλει τη μείωση των μισθών, αλλά αυτή είναι η πιο επώδυνη διέξοδος από την κρίση  και δημιουργεί έντονες αντιθέσεις. Πιο καλά θα ήταν να μειωθεί το κόστος εργασίας αυξάνοντας την παραγωγικότητα και από την άποψη αυτή, δυστυχώς, η Γερμανία δεν είναι ένα μοντέλο προς μίμηση.
 
*Ο συγγραφέας είναι διευθυντής του Κέντρου Μελετών Ευρωπαϊκής Πολιτικής στις Βρυξέλλες
 
Πηγή : IlSole24Ore 

aletta.pdf

[--->]

Όγδοη μέρα απεργίας πείνας στις φυλακές

Κλιμάκιο εθελοντών γιατρών επισκέπτεται τις φυλακές Κορυδαλλού και τους κρατούμενους που διανύουν την όγδοη μέρα απεργίας πείνας. Κλιμάκωση κινητοποιήσεων κατά της δημιουργίας ελληνικών «Γκουαντάναμο»

Τουλάχιστον 4.500 κρατούμενοι σε 15 φυλακές της χώρας διανύουν την όγδοη ημέρα απεργίας πείνας, χωρίς να τους παρέχεται η ενδεδειγμένη ελάχιστη ιατρική περίθαλψη και φροντίδα από τις αρμόδιες υπηρεσίες της φυλακής.

Βασικό αίτημα των κρατουμένων είναι η απόσυρση του νομοσχεδίου που προβλέπει μεταξύ άλλων τη δημιουργία φυλακών υψίστης ασφαλείας (τύπου Γ) που καταργεί τα δικαιώματα των κρατουμένων σε άδειες, αναστολή, επικοινωνία.

Φυλακες

Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014

© 2010-2014 ThePressProject.gr

Μέρες χούντας

Με προπηλακισμούς εναντίον κατοίκων, οπαδοί ματαίωσαν τη δημόσια συζήτηση για το Ρυθμιστικό Σχέδιο και το γήπεδο της ΑΕΚ. «Μαύρες μέρες για τη δημοκρατία», λέει στην «Εφ.Συν.» ο δήμαρχος Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας.

     

Ακόμη μία αναβολή πήρε η χθεσινή συζήτηση για το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας και την προστασία του Άλσους Φιλαδέλφειας, στην οποία είχαν καλέσει ο νεοεκλεγείς δήμαρχος Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας, Άρης Βασιλόπουλος, και ο δήμαρχος Νέας Ιωνίας, Ηρακλής Γκότσης.
Γύρω στις 7.00, οι οπαδοί που ήταν συγκεντρωμένοι έξω στο πεζοδρόμιο, μπήκαν στον χώρο, κατέλαβαν το ένα τρίτο της κερκίδας και μέρος του προαυλίου και άρχισαν να προπηλακίζουν κατοίκους, να φωνάζουν συνθήματα και να παρεμποδίζουν την έναρξη της εκδήλωσης, μπερδεύοντας μια δημόσια συζήτηση με ποδοσφαιρικό αγώνα.

Τελικά, αποφασίστηκε η αναβολή της συζήτησης, υπό τον φόβο επεισοδίων και επειδή ήταν αδύνατο να γίνει διάλογος υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες. Άλλωστε, η εξαιρετικά… διακριτική παρουσία της αστυνομίας δεν μπορούσε να διασφαλίσει την αναίμακτη διεξαγωγή της συζήτησης.
Είναι η τέταρτη φορά σε έναν μήνα που ματαιώνεται προγραμματισμένη συζήτηση για το Ρυθμιστικό, αλλά η πρώτη φορά που ματαιώνεται συζήτηση στην οποία καλούν εκλεγμένες δημοτικές αρχές.

Βασιλόπουλος: «Οι μέρες θυμίζουν χούντα»
Κληθείς να σχολιάσει τα χθεσινά γεγονότα ο κ. Βασιλόπουλος, δήλωσε στην «Εφ.Συν.»: «Ζούμε μαύρες μέρες για τη δημοκρατία στην πόλη μας. Θυμίζουν τις πιο σκοτεινές εποχές μετά τον εμφύλιο. Να μην μπορεί να οργανωθεί μια συζήτηση χωρίς ισχυρή αστυνομική παρουσία. Έχει τεράστια ευθύνη η Αστυνομία, με την οποία υπήρχε συνεννόηση να υπάρχει μια κλούβα στο σημείο.
»Τη στιγμή που κατευθυνόμουν προς τα εκεί, μου είπε η αστυνομική διευθύντρια ότι δεν μπορώ να πλησιάσω στο σημείο. Ενώ κατευθυνόμουν προς το σπίτι μου, έβλεπα μηχανές και αυτοκίνητα να πλησιάζουν προς τα εκεί.

»Οι μέρες θυμίζουν χούντα. Κινδυνεύει το Άλσος και εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε μια συζήτηση. Αυτό πρέπει να τελειώσει και πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και η πλευρά της ΑΕΚ και η Αστυνομία και να πάρει θέση ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό το ιδιότυπο φασιστικό καθεστώς που δεν επιτρέπει τη συνάθροιση και τη συζήτηση στην πόλη μας, το οποίο δεν είναι τυχαίο ότι έσπευσε να το επικροτήσει η Χρυσή Αυγή».

[--->] 


Αναβολή λόγω... κατάληψης και «όλο το Αλσος γήπεδο»

Ελλάδα Αθλητικά Στο χώρο της εκδήλωσης εισήλθαν οπαδοί της ΑΕΚ, οι οποίοι φώναζαν υβριστικά συνθήματα. "Ζούμε μαύρες μέρες για τη δημοκρατία στην πόλη μας" δήλωσε ο δήμαρχος Ν. Φιλαδέλφειας.

Της Αλέκας Ζουμή “Κοίτα να δεις κατάσταση. Δεν μπορούμε πλέον να κυκλοφορήσουμε ελεύθερα στην πόλη μας”. Η παραπάνω φράση ανήκει σε μεσήλικα κάτοικο της Νέας Φιλαδέλφειας, ο οποίος παρακολουθούσε από απόσταση οπαδούς της ΑΕΚ να προπυλακίζουν πολίτες, να πετούν μπουκάλια, να αναζητούν κάποιους εξ αυτών ακόμη και μέσα σε ταξί, διακόπτοντας προσωρινά την κυκλοφορία στην Δεκελείας.  Λίγη ώρα πριν και παρά την μαζική συμμετοχή πολιτών, είχε αναβληθεί η ανοιχτή συζήτηση που είχε προγραμματιστεί να διεξαχθεί στο Παγκόσμιο Πολιτιστικό Ίδρυμα Ελληνισμού της διασποράς, με πρωτοβουλία των δημοτικών παρατάξεων “Ενότητα για τη Νέα Ιωνία” και Δύναμη Πολιτών και τους Ηρακλή Γκότση και Αρη Βασιλόπουλο με θέμα το ρυθμιστικό σχέδιο Αττικής. Για την ακρίβεια, αναβλήθηκε αναγκαστικά...Οι οπαδοί της ΑΕΚ φρόντισαν συντεταγμένα να καταλάβουν το αμφιθέατρο από νωρίς δημιουργώντας κλίμα έντασης με υβριστικά συνθήματα αλλά και... γηπεδικά, όπως το «όλο το Αλσος γήπεδο», προφανώς με στόχο να πικάρουν τους παρευρισκομένους.  Ο δήμαρχος Νέας Ιωνίας κατάφερε να φτάσει στο χώρο, για να γνωρίζει τις αποδοκιμασίες των οπαδών, όχι όμως και ο νέος δήμαρχος Φιλαδέλφειας Χαλκηδόνας, τον οποίο περίμεναν με άγριες διαθέσεις, με την αστυνομία να περιορίζεται στο να του δώσει συμβουλές να μην δώσει το "παρών” για λόγους ασφαλείας. Κλίμα που είχε γίνει από νωρίς αντιληπτό, με οπαδούς να κυκλοφορούν ακόμη και έξω από το σπίτι του.  “Ζούμε μαύρες μέρες στη Νέα Φιλαδέλφεια, η δημοκρατία έχει καταλυθεί και η ίδια η κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της. Η κατάσταση έχει ξεφύγει από το ζήτημα του γηπέδου της ΑΕΚ και το ρυθμιστικό σχέδιο Αττικής. Εχει επιβληθεί ένας ιδιότυπος φασισμός που φιμώνει κάθε ελεύθερη έκφραση, χρησιμοποιώντας όρους όπως αντιφρονούντες”, δήλωσε στον 105.5 στο Κόκκινο ο Αρης Βασιλόπουλος, δίνοντας το στίγμα της κατάστασης που επικρατεί τον τελευταίο καιρό στη Νέα Φιλαδέλφεια.  Να σημειωθεί πως η τέταρτη και τελευταία  συνεδρίαση στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου για το νομοσχέδιο που αφορά στο γήπεδο της ΑΕΚ, αναμένεται να πραγματοποιηθεί την επόμενη Πέμπτη και έπειτα θα εισαχθεί στην Ολομέλεια, προκειμένου να ολοκληρωθεί η συζήτηση και η ψήφισή του πριν από την ολοκλήρωση των εργασιών του πρώτου θερινού τμήματος στις 10 Ιουλίου.

http://stokokkino.gr/article/9500/Mataiothike-i-anoixti-ekdilosi-me-thema-to-ruthmistiko-sti-N-Filadelfeia

 

ΣΑΠΑΚΙΑ ΠΟΥ ΓΕΡΝΟΥΝ ΔΕΞΙΑ

[--->]

WikiLeaks: Η μυστική συμφωνία του άγριου​​ νεοφιλελευθερισμού *

της Stefania Maurizi

Λέγεται Τisa (Trade in Services Agreement,Συμφωνία για το Εμπόριο στις Υπηρεσίες) το έγγραφο που αποκαλύφθηκε χάρη στην οργάνωση του Assange. Μια διεθνής συμφωνία ομάδων πίεσης (λόμπι) και κυβερνήσεων για την απελευθέρωση των υπηρεσιών, που περιλαμβάνει από τα προσωπικά δεδομένα, μέχρι τον τομέα της υγείας μέσω της ασφάλισης. Το οριστικό χτύπημα του χρηματοοικονομικού συστήματος στην πολιτική.

Μια διεθνής Συνθήκη που θα έχει δυσμενείς επιπτώσεις στους εργαζόμενους και τους  πολίτες και, γενικότερα, αε δισεκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρο τον κόσμο,  ακόμα μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση βασικών υπηρεσιών, όπως ο τραπεζικός τομέας, ο τομέας της υγειας, οι μεταφορές, η παιδεία υπό την πίεση μεγάλων εταιρειών και λόμπι . Μια συμφωνία που την διαπραγματεύονται σε καθεστώς απόλυτη μυστικότητα και που, σύμφωνα με τα συμφωνηθέντα, δεν μπορεί να αποκαλυφθεί παρά μόνο πέντε χρόνια ΄μετά την έγκρισή της.

Το ιταλικό περιοδικό L'Espresso είναι σε θέση να αποκαλύψει μέρος του περιεχομένου της συμφωνίας, χάρη στο WikiLeaks, την οργάνωση του Julian Assange, που την δημοσιεύει αποκλειστικά για το περιοδικό μας, και μια ομάδα διεθνών μέσων ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένης της γερμανικής εφημερίδα "Suddeutsche Zeitung" . Μια δημοσίευση που γίνεται με την ευκαιρία της επετείου των δύο χρόνων εγκλεισμού του Julian Assange, στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο, όπως μας θυμίζει η ίδια η οργάνωση.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΣΕ PDF

Ονομάζεται "Tisa", ακρωνύμιο του " Trade in Services Agreement, Συμφωνία για το Εμπόριο στις Υπηρεσίες, '' δηλαδή ''Συμφωνία για την ανταλλαγή υπηρεσιών". Πρόκειται για μια συνθήκη που δεν αφορά τα εμπορεύματα, αλλά τις υπηρεσίες, την καρδιά,δηλαδή, της οικονομίας των ανεπτυγμένων χωρών, όπως η Ιταλία, μία από τις ευρωπαϊκές χώρες που διαπραγματεύεται μέσω της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

Το διακύβευμα είναι τεράστιο: ο τομέας των υπηρεσιών ως προς τις θέσεις εργασίας,είναι ο μεγαλύτερος στον κόσμο και παράγει το 70 τοις εκατό του παγκόσμιου ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Μόνο στις ΗΠΑ, αποτελεί το 75 τοις εκατό της οικονομίας και παράγει το 80 τοις εκατό των θέσεων εργασίας του ιδιωτικού τομέα. Η τελευταία ανάλογη Συνθήκη ήταν η GATS, το 1995.

Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων της Tisa συμμετέχουν οι χώρες με τις μεγαλύτερες αγορές στον τομέα των υπηρεσιών στον κόσμο: οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, ο Καναδάς, οι 28 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης συν την Ελβετία, την Ισλανδία, την Νορβηγία, το Λιχτενστάιν,το Ισραήλ,την Τουρκία, την Ταϊβάν, το Χονγκ Κονγκ, η Νότια Κορέα, ην Ιαπωνία, το Πακιστάν, ο Παναμάς, το Περού, η Παραγουάη,τη Χιλή, τη Κολομβία, το Μεξικό και την Κόστα Ρίκα και με τα τεράστια συμφέροντα που διακυβεύονται έχει ανοίξει η όρεξη των μεγάλων εταιρειών και των λόμπι .

Η πιο επιθετική είναι η ''Coalition of Services Industries,Συνασπισμός Βιομηχανιών του τομέα Υπηρεσιών" ένα αμερικάνικο λόμπι, το οποίο προωθεί ένα πρόγραμμα ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών, όπου κράτη και κυβερνήσεις απλά θεωρούνται εμπόδια για τις επιχειρήσεις: ''Πρέπει να υποστηρίξουμε την ικανότητα των εταιρειών να ανταγωνίζονται ισότιμα και σύμφωνα με τους κανόνες της αγοράς και όχι των κυβερνήσεων'', γράφει ο Συνασπισμός των Βιομηχανιών του τομέα Υπηρεσιών στις ανακοινώσεις  υπέρ του Tisa,σε ένα από τα λίγα έγγραφα από τα ελάχιστα  διαθέσιμα ,προκειμένου να έχουμε μια ιδέα των κινήσεων της  που είναι σε εξέλιξη.

Προσχέδια της Συνθήκης, ακριβείς πληροφορίες σχετικά με τις διαπραγματεύσεις δεν υπάρχουν,οπότε το έγγραφο που αποκαλύπτει σήμερα το Espresso και δημοσίευσε το WikiLeaks, είναι σημαντικό. Για πρώτη φορά από την έναρξη των διαπραγματεύσεων Tisa δημοσιοποιείται το κείμενο των εν εξελίξει διαπραγματεύσεων σχετικά με τα χρηματοοικονομικά: τραπεζικές υπηρεσίες, χρηματοοικονομικά προϊόντα, ασφάλειες. Το κείμενο έχει ημερομηνία 14 Απριλίου, την ημερομηνία της τελευταίας συνόδου των διαπραγματεύσεων - η επόμενη συνάντηση είναι προγραμματισμένη σε λίγες ημέρες: από τις 23 έως τις 27 Ιουνίου - και πρόκειται για ένα σχέδιο που αποκαλύπτει τα ζητήματα που διαπραγματεύονται οι διάφορες πλευρές,όπου υπογραμμίζονται οι διαφορές μεταξύ των διαφόρων χωρών όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση, και αποκαλύπτονται οι διαφορετικές στοχεύσεις και εθνικοί προγραμματισμοί.

Η μυστικότητα. Αυτό που εντυπωσιάζει ευθύς αμέσως είναι η πρώτη σελίδα του αρχείου, που εξηγεί ότι το έγγραφο πρέπει να παραμείνει μυστικό ακόμη και αν συζητηθεί σε μη προστατευμένα κανάλια, "Το έγγραφο θα πρέπει να προστατευτεί από μη εξουσιοδοτημένο τρόπο αποκάλυψης, αλλά μπορεί να αποσταλεί μέσω ταχυδρομείου, με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ή με φαξ, να συζητηθεί μέσω μη ασφαλών τηλεφωνικών γραμμών και να αποθηκευθεί σε υπολογιστή κοινής χρήσης. Μπορεί να αποθηκευθεί σε κτίριο, δωμάτιο, ή αποθηκευτικό χώρο κλειστά ή προστατευμένα". και να αποχαρακτηριστεί " πέντε έτη από την έναρξη ισχύος της Tisa και, σε περίπτωση που αυτή δεν τεθεί σε ισχύ, πέντε χρόνια μετά την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων."

Δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι, παρά την πρωτοφανή κρίση που μαστίζει συνολικά την παγκόσμια οικονομία, με την καταστροφή επιχειρήσεων, και την εξαερωση εκατομμύρια θέσεων εργασίας αλλά, και τον εξαιρετικά μεγάλο θανάτων, να αποφασίζονται οι νέοι διεθνείς οικονομικοί κανόνες  σε καθεστώς απόλυτης μυστικότητας. Αλλά υπάρχει εξήγηση: η Tisa είναι η κληρονομιά της Ντόχα, της σειράς των διαπραγματεύσεων που ξεκίνησαν στη Ντόχα, του Κατάρ, το 2001, στα πλαίσια του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), για την παγκοσμιοποίηση και την φιλελευθεροποίηση της οικονομίας, η οποία προκάλεσε μαζικές διαδηλώσεις σε όλο τον κόσμο και απέτυχε το 2011, μετά από δέκα χρόνια διαπραγματεύσεων και αντιπαραθέσεων μεταξύ ανεπτυγμένου κόσμου, Ηνωμένων Πολιτειών, Ιαπωνίας, Ευρωπαϊκής Ένωσης, και τις αναπτυσσόμενες χώρες, την Ινδία , την Κίνα, τη Λατινική Αμερική.

Μετά την αποτυχία της Ντόχα (Doha Round), οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι χώρες που πιέζουν για παγκοσμιοποίηση και απελευθερώσεις, μετέφεραν τις συνομιλίες σε χώρους σκοτεινούς (αδύνατο να τους χαρακτηρίσει κανείς διακριτικούς, λόγω της μυστικότητας που περιβάλλει τις διαπραγματεύσεις και το κείμενο της συμφωνίας), μακριά από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, μακριά από την μαζική αντίδραση των διαδηλωτών κατά της παγκοσμιοποίησης που μερικές φορές είχαν χαρακτήρα απειλητικό και βίαιο. Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η Tisa , για την οποία κανείς δεν μιλά και για την οποία ελάχιστοι γνωρίζουν. Ωστόσο, η συμφωνία αυτή θα επηρεάσει τις ζωές δισεκατομμυρίων ανθρώπων.

Αλλά τι προβλέπει η Tisa; Αυτό δε θα μπορέσει κανείς να το πει με βεβαιότητα μέχρι να έχει στη διάθεση του ολόκληρο το σχέδιο της συμφωνίας, αλλά το προσχέδιο για τις Χρηματοοικονομικές Υπηρεσίες που αποκαλύπτει σήμερα το WikiLeaks είναι σαφές. "Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι ότι η Tisa θα σταματήσει τις προσπάθειες των κυβερνήσεων να ενισχύσουν τους κανόνες στο χρηματοπιστωτικό σύστημα", λέει η Jane Kelsey, καθηγήτρια Νομικήςστο Πανεπιστήμιο του Ώκλαντ της Νέας Ζηλανδίας, γνωστή για την κριτική της στάση απέναντι στην παγκοσμιοποίηση. "Η Tisa προωθείται από τις ίδιες κυβερνήσεις που πέρασαν το χρηματοοικονομικό μοντέλο της απορύθμισης στον ΠΟΕ, ένα μοντέλο αποτυχημένο που θεωρείται ότι ευθύνεται για την παγκόσμια οικονομική κρίση", λέει η Kelsey. "Ένα παράδειγμα από  όσα διαφαίνονται στο προσχέδιο είναι ότι οι κυβερνήσεις που θα προσχωρήσουν στην Tisa θα παραμένουν δεσμευμένες και θα επεκτείνουν τα σημερινά όρια απορρύθμισης του χρηματοπιστωτικού τους συστήματος  και τις απελευθερώσεις, θα χάσουν το δικαίωμα να κρατούν τα οικονομικά δεδομένα στο έδαφός τους, θα πιεστούν να αποδεχθούν χρηματοοικονομικά προϊόντα δυνητικά τοξικά και θα υποστούν νομικές κυρώσεις σε περίπτωση που πάρουν μέτρα πρόληψης για την αποφυγή μιας νέας κρίσης αντίθετα από τα συμφωνηθέντα".
 
Ο θησαυρός των δεδομένων. Το άρθρο έντεκα του κειμένου που διέρρευσε  το WikiLeaks δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το ότι τα δεδομένα των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών βρίσκονται στο επίκεντρο των στόχων και των επιδιώξεων των χωρών που διαπραγματεύονται την Tisa. Στο κείμενο, η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Ηνωμένες Πολιτείες και o Παναμάς, γνωστός φορολογικός παράδεισος, υποβάλουν διάφορες προτάσεις.Αυτό που ζητά η Ευρώπη είναι ότι "καμία χώρα, που συμμετέχει στις διαπραγματεύσεις, να μη μπορεί να πάρει μέτρα που να αποτρέπουν τη μεταφορά ή την ανάλυση των χρηματοοικονομικών πληροφοριών, συμπεριλαμβανομένων της μεταφοράς δεδομένων με ηλεκτρονικά μέσα, από και προς το έδαφος της εν λόγω χώρας". 
Η Ευρωπαϊκή Ένωση διευκρινίζει ότι, παρά τον όρο αυτό, το δικαίωμα ενός κράτους που συμμετέχει στην Tisa να προστατεύει τα προσωπικά δεδομένα και την ιδιωτική ζωή δεν θα θιγούν, "υπό την προϋπόθεση ότι το δικαίωμα αυτό δεν θα χρησιμοποιηθεί για την παράκαμψη όσων προβλέπει αυτή η συμφωνία." Ο Παναμάς, όμως, αντιδρά και ζητά να αποφασιστεί ότι "μια χώρα που συμμετέχει στη συμφωνία δεν είναι υποχρεωμένη να προσκομίζει ή να επιτρέψει την πρόσβαση σε πληροφορίες που σχετίζονται με τις χρηματοπιστωτικές υποθέσεις και τους λογαριασμούς μεμονωμένων πελατών ενός χρηματοπιστωτικού ιδρύματος ή ενός πάροχου διασυνοριακών χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών". Οι Ηνωμένες Πολιτείες, ωστόσο, στο σημείο αυτό είναι απόλυτες: οι χώρες που συμμετέχουν στη συμφωνία είναι υποχρεωμένες να επιτρέπουν στον πάροχο χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών να μεταφέρει τα δεδομένα μέσα και έξω από το έδαφός τους, σε ηλεκτρονική ή οποιαδήποτεάλλη μορφή. Ως προς το θέμα της προστασίας της ιδιωτικής ζωής,οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν δίνουν καμία διευκρίνιση.

Αυτό που προξενεί εντύπωση στο άρθρο της Tisa σχετικά με τα δεδομένα, είναι ότι το ζήτημα τίθεται σε συζήτηση την ίδια στιγμή που έχουμε τις αποκαλύψεις του Edward Snowden, για τα προγράμματα που επιτρέπουν στις Ηνωμένες Πολιτείες να έχουν πρόσβαση σε οποιαδήποτε δεδομένα: από τις επικοινωνίες μέχρι τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες. Όμως, ενώ η NSA τα δεδομένα αυτά τα απέκτησε παράνομα, με μυστικές επιχειρήσεις κατασκοπείας οποτε η χρησιμότητά τους σε νομική βάση είναι περιορισμένη, με την Tisa όλα αυτά θα γίνονται νόμιμα και υπό το φως του ήλιου.

Με άλλα λόγια, η Tisa κάνει σαφές ότι η ίδια η Ευρώπη – την στιγμή που διενεργεί επίσημη έρευνα για το σκάνδαλο Nsa στην "Επιτροπή Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων" του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (LIBE) -ταυτόχρονα,διαπραγματεύεται  με τις Ηνωμένες Πολιτείες την εκχώρηση της κυριαρχίας της  στα οικονομικά μας στοιχεία για λόγους εμπορικούς. Οσο για τα προσωπικά δεδομένα, οι αμερικανοί λομπίστες του "Συνασπισμού της βιομηχανίας Υπηρεσιών", που πιέζουν υπέρ της Tisa, δεν δείχνουν να αμφιβάλλουν :"Με την πρόοδο της τεχνολογίας της πληροφορικής και της επικοινωνίας, στον χρήστη θα πρέπει να παρέχονται όλο και περισσότερες υπηρεσίες  με ηλεκτρονικό τρόπο, οπότε, τυχόν περιορισμοί στην ελεύθερη ροή των δεδομένων εμποδίζουν γενικά,τις συναλλαγές στον τομέα των υπηρεσιών. "

Μέχρι πού μπορεί να φτάσει η Tisa; Θα περιλάβει βασικές υπηρεσίες, όπως η παιδεία και ο τομέας της υγείας; Το Espresso επικοινώνησε με την Public Services International (PSI),την παγκόσμια ομοσπονδία των συνδικάτων που εκπροσωπεί 20 εκατομμύρια εργαζόμενους του δημόσιου τομέα 150 χωρών. Η Rosa Pavanelli, η πρώτη γυναίκα στην ηγεσία της ομοσπονδίας, μετά από πολλά χρόνια στην ιταλική CGIL, δεν αμφιβάλλει καθόλου ότι οι διαπραγματεύσεις της Tisa στοχεύουν όλες τις υπηρεσίες, όχι μόνο της χρηματοοικονομικές, αλλά και την "υγεία και την παιδεία και τη μεταβίβαση δεδομένων". Και για την Ιταλία ποιος διαπραγματεύεται; 
"Η Ιταλία, όπως και οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, τη διαπραγμάτευση την έχουν αναθέσει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή", λέει,υπογραμμίζοντας την "μεγάλη μυστικότητα που επικρατεί γύρω από την Tisa." Ο Daniel Bertossa, ο οποίος από την πλευρά της Public Services International προσπαθεί να παρακολουθήσει και να αναλύσει τις διαπραγματεύσεις, αναφέρει στο περιοδικό Espresso ότι,αν και κανείς δεν το έχει κάνει γνωστό μέχρι σήμερα "για λόγους που έχουν να κάνουν με τον ΠΟΕ, μαθαίνουμε ότι η Tisa έχει βάλει στο μάτι όλες τις υπηρεσίες και οι χώρες που συμμετέχουν στις διαπραγματεύσεις το έχουν κάνει ξεκάθαρο ότι ενδιαφέρονται για όλες τις υπηρεσίες" ακόμη και τον στρατιωτικό τομέα οποίος "όλο και περισσότερο καταφεύγει σε ιδιωτικές εταιρείες", λέει ο Bertossa, τονίζοντας τα θέματα εμπιστευτικότητας γύρω από τις εργασίες της συνθήκης και ότι αυτές γίνονται εκτός ΠΟΕ, ο οποίος, "παρά τα προβλήματά του τουλάχιστον επιτρέπει σε όλες τις χώρες να συμμετέχουν στις διαπραγματεύσεις και δημοσιοποιεί το κείμενο των διαπραγματεύσεων. " 
Ενώ, αν δεν ήταν το WikiLeaks σήμερα δεν θα γνωρίζαμε τίποτα για την Tisa. Στους άρχοντες της αγοράς, αυτή τη φορά, τα πράγματα δεν πήγαν όπως θα ήθελαν.
* L'Espresso, 19 Ιουνίου, 2014

[--->]