Ένας ακόμη “σεισμός”

Πόσο μπορεί να κρατήσει ακόμη το πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης (Quantitative easing) της ΕΚΤ; Ναι, σωστά διαβάσατε, το μεταμφιεσμένο πρόγραμμα τόνωσης της Eurotower (το κτίριο που στεγάζεται η ΕΚΤ,στην Φρανκφούρτη). Διότι ακόμη και αν Φρανκφούρτη δεν λειτουργεί ανοιχτά, όπως η Fed, η Τράπεζα της Ιαπωνίας και η Τράπεζα της Αγγλίας, η Ευρώπη έχει βάλει σε κίνηση τη δικιά της ποσοτική χαλάρωση και όχι μόνο τώρα. Επειδή λόγω του καταστατικού της απαγορεύεται να δανείζει χρήματα απευθείας στις χώρες μέλη, η ΕΚΤ απλά κάνει τη πονηρή και παρακάμπτει το θέμα κάνοντας μια συμφωνία σιωπηρής συγκατάθεσης. Οι ισπανικές τράπεζες, για παράδειγμα, έχουν πάρει  € 150 δισεκατομμύρια από την ΕΚΤ, μέσω μιας διαδικασίας όπου το κράτος εγγυάται το χρέος των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και την τιτλοποίηση τους και οι τράπεζες τα υποβάλλουν στην ΕΚΤ ως ενέχυρο για να πάρουν χρήματα. Και με αυτά τα χρήματα οι τράπεζες τι κάνουν, ισοσκελίζουν τον προϋπολογισμό τους; Όχι, αγοράζουν ισπανικό δημόσιο χρέος, έτσι που το σπρεντ  δανεισμού πέφτει και κανείς δεν ζαλίζει τον Draghi ζητώντας του να κινηθεί στη δευτερογενή αγορά: με απλά λόγια, αιμομιξία άνευ προηγουμένου.

Μόλις πριν δύο ημέρες,οι ισπανικές τράπεζες  αύξησαν κατά 10% την αγορά δημοσίου χρέους το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους, από 200 δισεκατομμύρια σε πάνω από 225 στα τέλη του Μαρτίου, το 40% δηλαδή του συνόλου.Για τον Justin Knight, τον επικεφαλής της ευρωπαϊκής αγοράς σταθερού εισοδήματος της UBS, η επιλογή αυτή δεν υπαγορεύτηκε από πολιτικούς λόγους, αλλά οικονομικούς, δηλαδή  οι ισπανικές τράπεζες – οι οποίες, όπως οι ιταλικές δεν έχουν ακόμη καταβάλει τίποτα σχεδόν από τις  δύο δημοπρασίες  LTRO (μακροπρόθεσμη αναχρηματοδότηση) της ΕΚΤ – θεωρούν καλή επένδυση την αγορά  Ιβηρικού χρέους, ειδικά μακροπρόθεσμα, ώστε να κερδίζουν ακόμα και από τη διαφορά επιτοκίων. Με λίγα λόγια, δεν είναι υποχρεωμένες να το κάνουν, απλά τρελαίνονται να το κάνουν.

 

Και με την Ελλάδα τι γίνεται; Ακριβώς τα ίδια. Η ΕΕ όχι μόνο δεν προσμετρά τις ενδεχόμενες υποχρεώσεις στο λόγο χρέους /ΑΕΠ,δηλαδή οι κρατικές εγγυήσεις δεν εγγράφονται λογιστικά στο χρέος των τραπεζών στις συνεχείς εκδόσεις ομολόγων τους από χαρτί τουαλέτας,αλλά δεν προσμετρά ούτε τα χρήματα που αυτές παίρνουν αφού καταθέσουν αυτούς τους τίτλους στην ΕΚΤ ως ενέχυρο για να αντλήσουν ρευστότητα, σε επιχειρήσεις κανονικής χρηματοδότησης ή μέσω του μηχανισμού Ela (Emergency Liquidity Assistance – Επείγουσα Παροχή Ρευστότητας). Και οι άλλοι;Τα ίδια ακριβώς.Όταν ξεκίνησαν τα προβλήματα με την τράπεζα Dexia,το Βέλγιο,η Γαλλία και το Λουξεμβούργο την διέσωσαν με δανεικά. Έχετε την εντύπωση ότι στους προϋπολογισμούς των κρατών τα χρήματα αυτά πέρασαν λογιστικά ως δάνειο; Όχι βέβαια,τα πέρασαν ως επένδυση, εξασφαλίζοντας έτσι την αύξηση των κρατικών περιουσιακών στοιχείων και όχι την αύξηση του δημόσιου χρέους, δηλαδή του λόγου χρέος / ΑΕΠ.

Να με συγχωρείτε, αλλά, αν και καλυμμένο, αυτό δεν είναι ένα πρόγραμμα κινήτρων,δεν είναι ένα πλαίσιο Ποσοτικής Χαλάρωσης (Qe, Quantitative easing); 

Πόσο μάλλον που σήμερα, η ΕΚΤ κρατάει στα χέρια της το 80% των στοιχείων του ενεργητικού της στην ονομαστική τους αξία και σαν “μηδενικού ρίσκου”, δηλαδή χωρίς  πιστωτικό κίνδυνο. Κρίμα που έτσι οι τράπεζες παίρνουν τα χρήματα με επιτόκιο "μηδενικού κινδύνου" του 100% του δανείου, ακόμη και αν έχουν βάλει ενέχυρο οτιδήποτε, ακόμα και το μενού ενός σουβλατζίδικου της Αθήνας, και τώρα αυτά τα σκουπίδια είναι περασμένα στον ισολογισμό της ΕΚΤ στην ονομαστική τους αξία και όχι σε τιμές αγοράς.Και επιπλέον, και ως "μηδενικού ρίσκου". Αυτοί είναι τρελοί για δέσιμο. Μόνο που ο μηχανισμός μπλοκάρισε και στον αδιαφανή κόσμο της χρηματοδότησης repo (Repurchase agreement,συμφωνία επαναγοράς)οι ανάγκες σήμερα για αποδεκτές διασφαλίσεις ποιότητας φτάνουν τα 11 τρις ​​δολάρια, και τα νέα δάνεια της ΕΚΤ θα είναι μόνο για να πληρωθούν τα παλιά, ένα τεράστιο δηλαδή σύστημα πυραμίδας  που δεν εξυπηρετεί απολύτως  τίποτα σε επίπεδο ανάπτυξης,παρά μόνο τη διαιωνιση ενός σάπιου και φουσκωμένου τραπεζικού συστήματος.Τώρα βέβαια θα μου πείτε,οι τράπεζες πρέπει να σωθούν...

Σύμφωνοι, αλλά τότε μπορείτε να μου εξηγήσετε την τελευταία τρέλα της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Η οποία σκέφτεται να απαγορεύσει στις τράπεζες και στους χρηματιστές να χρησιμοποιούν τα περιουσιακά στοιχεία των πελατών τους ως εγγύηση για τις εμπορικές συναλλαγές τους; Το σχέδιο της 15ης Μαΐου,θεωρήθηκε από το Bloomberg ότι στις προθέσεις των ρυθμιστικών αρχών υπάρχει η βούληση να βελτιωθεί η σταθερότητα της αγοράς και να περιοριστεί το σκιώδες τραπεζικό σύστημα. Πάει καλά,αλλά αν γίνει τώρα, υπό τις παρούσες συνθήκες,τότε θα διαλυθούν τα πάντα. Από τη μία, παίζεται το παιχνίδι του παπατζή ώστε να δοθούν χρήματα στις τράπεζες, κάνοντας δεχτές ως εξασφαλίσεις περιτυλίγματα για καραμέλες και από την άλλη απαγορεύονται,στην πράξη, οι συμφωνίες repo. 

Είναι σαν να χαρίζετε το ποδήλατό σας στο παιδί σας και στη συνέχεια να του αφαιρείται τις ρόδες! Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ωστόσο, θέλει να παρέμβει και αμέσως: οι τράπεζες και οι χρηματομεσίτες πρέπει να έχουν την συγκατάθεση του πελάτη τους επίσημα και γραπτώς, για να μπορούν τα περιουσιακά του στοιχεία να χρησιμοποιηθούν ως ενέχυρο σε άλλες συναλλαγές, μια κανονική συμβατική συμφωνία. Και κατά τη γνώμη σας, σήμερα σαν σήμερα, ποιος θα έδινε τη συγκατάθεση του σε μια τέτοια συμφωνία; Μόνο ένας ανόητος ή κάποιος πνιγμένος, που δεν έχει άλλη εναλλακτική λύση.

Φυσικά, η αγορά repo στο σκιώδες τραπεζικό σύστημα είναι ένα τεράστιο και επικίνδυνο καζίνο που βασίζεται στην ισορροπία των συναλλασσόμενων, αφού αν,αυτός που κατέχει τα χρεώγραφα κάποια δεδομένη στιγμή, χρεοκοπήσει,τότε τινάζεται στον αέρα όλη η αλυσίδα. Ετσι,η Επιτροπή αναφέρει ότι "η αβεβαιότητα σχετικά με το ποιος κατέχει ένα περιουσιακό στοιχείο μπορεί να προκαλέσει πανικό σε περιόδους στρες στην αγορά." Επιπλέον, "οι πολύπλοκες αλυσίδες των εξασφαλίσεων (collaterals) μπορεί να δυσκολέψει τους επενδυτές να γνωρίζουν ποιος έχει τι, πού υπάρχει κίνδυνος και ποιος είναι εκτεθειμένος. Αυτό επηρεάζει τη διαφάνεια και τη χρηματοοικονομική σταθερότητα". Το Συμβούλιο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, μας λέει,λοιπόν, ότι το σκιώδες τραπεζικό σύστημα αντιστοιχεί σε παγκόσμιο επίπεδο σε περίπου 67.000 δισεκατομμύρια δολάρια,από τα οποία τα  31 έχουν να κάνουν με τις δραστηριότητες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Αν, όμως, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι τόσο ανόητη παίρνοντας αυτή την απόφαση ώστε να χαθεί η εμπιστοσύνη του  χρηματοπιστωτικού συστήματος, τότε η αλυσίδα των εξασφαλίσεων θα καταρρεύσει από μόνη της, δεν χρειάζεται κάποιο άλλο πιστωτικό γεγονός. Οπότε,όποιος δανείζει χρήματα αφειδώς σε τράπεζες και δέχεται εισιτήρια του μετρό ως ενέχυρο, δημιουργεί ουσιαστικά τις προϋποθέσεις στις αγορές να επιβάλουν ένα μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους και υψηλότερη ζήτηση για τις εξασφαλίσεις. Ποια (υψηλότερη ζήτηση), αν άλλη εξασφάλιση δεν υπάρχει και η πρώτη που το γνωρίζει αυτό είναι η ίδια η ΕΚΤ;
Λοιπόν, μπορεί τελικά να είναι η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αυτή που θα πατήσει το κουμπί του πυροκροτητή. Θυμάστε τον έλεγχο κεφαλαίων που επέβαλλε η Κεντρική Τράπεζα της Λευκωσίας και που εξακολουθεί να ισχύει μέχρι και σήμερα, μετά από δύο μήνες (θα κράταγε, έλεγαν, μια-δυο εβδομάδες), μετά την κλοπή με αριστοτεχνικό τρόπο των τρεχούμενων λογαριασμών για να σωθούν οι τράπεζες της χώρας;

Αρα, αυτό δεν βοήθησε σε τίποτα! Εξάλλου αποδεικνύεται και από το παρακάτω γράφημα, από τα στοιχεία που κυκλοφόρησε την περασμένη εβδομάδα η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου. Το μήνα Μάρτιο “διέφυγαν” από τους λογαριασμούς των κυπριακών τραπεζών € 3,8 δισ. ευρώ, ενώ τον Απρίλιο 6,4 δισ. ευρώ, το 10% δηλαδή όλων των τραπεζικών καταθέσεων μέσα σε ένα μόνο μήνα.
Και τι άλλο μας λέει  αυτό το διάγραμμα; Με βάση τα χρώματα: οι Κύπριοι πολίτες “εξαφάνισαν”  € 3.000.000.000, οι ευρωπαίοι καταθέτες (βλέπε γάλλοι και γερμανοί), περίπου 300 εκατ. ευρώ και μη κάτοικοι της ευρωζώνης,δηλαδή οι ρώσοι ολιγάρχες,που η Μέρκελ νόμισε ότι τους έπιασε κώτσους,γύρω στα 3,1 δισεκατομμύρια ευρώ,με μια κίνηση δηλαδή, το 16% του συνόλου των ρωσικών χρημάτων στο νησί.

 

  

Έτσι, ή η Κύπρος θα προχωρήσει σε πραγματικούς ελέγχους ή με αυτό το ρυθμό σε λιγότερο από ένα χρόνο το σύνολο των  καταθέσεων των τραπεζών της, θα γίνουν καπνός και άρα,θα έχουμε και πάλι πτωχεύσεις ή νέες διασώσεις.Και με τι χρήματα, αφού η ΕΕ από την πρώτη κι όλας στιγμή επέβαλε την υποχρεωτική χρηματική συμμετοχή των τραπεζών για να μη καταβάλει ολόκληρο το ποσό της διάσωσης; Φυσικά, με τις καταθέσεις περίπου στο μηδέν, ούτε μια εισφορά 100% δεν θα μπορούσε να σώσει την Κύπρο από την πλήρη στάση πληρωμών και την έξοδο της από την ευρωζώνη.

Ίσως τώρα να δίνει μια απάντηση ο τέταρτος κατά σειρά μήνας αγοράς φυσικού χρυσού από την Τράπεζα της Ελλάδα (με χρήματα της ΕΕ): Δεδομένου ότι η ΕΚΤ έχει ήδη υποχρεώσει την Κύπρο να πουλήσει αποθέματα χρυσού αξίας 400 εκατ. ευρώ για να αποπληρώσει τους τόκους των δάνειων επείγουσας παροχής ρευστότητας ,Ela, η Αθήνα θα μπορούσε να βοηθήσει στη διάσωση του νησιού και να της εξασφαλίσει μερικούς μήνες ζωής στην ευρωζώνη. Και επειδή, αν βγει από το ενιαίο νόμισμα, φοβάμαι ότι η Λευκωσία θα περάσει στην επιρροή της Ρωσίας (ίσως τελικά οι ολιγάρχες να έτυχαν κάποιας διευκόλυνσης,ώστε να βγάλουν τις καταθέσεις τους, με αντάλλαγμα εγγυήσεις της Μόσχας για το μέλλον του νησιού), με δεδομένη και την αυξανόμενη ένταση στη Μεσόγειο λόγω της Συρίας, με τον πρώην Σοβιετικό στόλο να περνάει πριν δύο εβδομάδες τη Διώρυγα του Σουέζ, για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες.Επομένως, η Κύπρος σε τρεις μήνες  θα βγει στη γύρα πάλι για λεφτά (από Ρωσία, αυτή τη φορά) ή θα έχει “τελειώσει” ,και η Ελλάδα μέχρι το τέλος του χρόνου θα πρέπει να έχει κλείσει την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της.

[--->]

URGENT ANNOUNCEMENT CONCERNING THE CASE OF THE ENFORCED DISAPPEARANCE OF BULUT YAYLA*

Athens, 2.6.2013

On Thursday 30.05.2013 at 9.30pm, Bulut Yayla, a 24 years old, Turkish political refugee was detained, beaten and violently abducted by people aboard a private car at the center of Athens - Greece.

Through eyewitness testimonies and research conducted by the victim's comrades and lawyers, it was revealed that the license plate of the car in question belongs to the Greek Police. However, the police still claim they have nothing to do with the incident, despite the persistent and constant allegations of his comrades, lawyers and political actors.

Yesterday 01.06.2013, Bulut Yayla's family announced that he is kept in custody at Istanbul's Antiterrorist Unit. According to the victim’s allegations, a group of people speaking Greek, pushed him inside a car, using extreme violence, shutting his mouth and eyes. Then he was transferred in another car by a second group of people speaking Greek and Turkish and then a third group who spoke Turkish and English.

During his captivity Y.B. suffered violence, abuse and ill-treatment. On Friday noon, Bulut Yayla was delivered to the Police Department of Edirne from where he was transferred to Istanbul's Antiterrorist Unit.

Bulut Yayla's enforced disappearance is proof of the most obscure aspect of state fascism. The partner authorities of the Greek and Turkish states used brutal force and arbitrary violence, as if legal order and humans as subjects of law are non-existent. The full depreciation of political asylum processes, of extradition and deportation, the negation of judicial review and the ill-treatment of humans as if they have no voice, can create only fear, insecurity and anger to every citizen.

It is not the first time that the state authorities, under the pretext of the "war against terrorism" cooperate at international level with the goal to deny every sense of human dignity.

As lawyers, we do know that the laws and the legal procedures are under threat and will always be by the state authority itself.

In such cases of extremely unlawful para-state acts, we declare that we stand in solidarity with every victim of state arbitrariness.

We will insist in giving voice to the unfairly treated that the state wants to be silenced, to bring to the public sphere those that the obscure transnational collaborations want to wipe out; and reveal those who are responsible and hidden behind the opacity, the cover ups and lies.

We do not aim to restore legitimacy given that Yayla Bulut's future is already known and the harm to democratic rights is irretrievable.

We denounce the Greek Police which consistently and systematically obstructs the submission of asylum claims and the asylum procedure. Yayla Bulut tried, in vain, to submit an asylum claim despite the fact that he is a political refugee and a victim of torture in Turkey due to his political convictions.

We denounce the government and its secret international agreements that led to the systematic persecution of Turkish political refugees through international arrest warrants. Now they circumvent and ridicule Justice that tried to stop cases of ungrounded extradition requests.

We aim to protect our rights and liberties and our personal dignity against a system in decline; a deteriorating system that moves from the violation of liberties to enforced disappearances and abductions of people, breaching any legitimacy whatsoever and outwardly jeopardizing even the minimum guarantees of respect for society.



Athens, 02-06-2013

Group of Lawyers for the Rights of Migrants and Refugees
http://omadadikigorwn.blogspot.gr/



* Information release for this case will be ongoing and gradual according to the information that we are able to cross check accurately during its progress.

Download the announcement in English here
Download the announcement in French here
Download the announcement in Italian here  


[--->]

Τι δεν είδε ο Παπούλιας

Ανοιχτή επιστολή προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψή του στις εγκαταστάσεις της Cosco στον Πειραιά απέστειλαν η Ομοσπονδία Υπαλλήλων Λιμανιών Ελλάδας (ΟΜΥΛΕ), η Ένωση Τεχνικών και Χειριστών Υπαλλήλων ΟΛΠ, η Ένωση Μονίμων Υπαλλήλων ΟΛΠ, η Ένωση Μονίμων και Δοκίμων Λιμενεργατών ΟΛΠ και Σύνδεσμος Εποπτών Αρχιεργατών ΟΛΠ.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην επιστολή: «Μιλήσατε, κύριε Πρόεδρε, για απασχόληση χιλίων εργαζομένων στον προβλήτα ΙΙ (COSCO), όπως ασφαλώς σας ενημέρωσαν, ενώ παραλείψατε να ζητήσετε επίσημα στοιχεία της Επιθεώρησης Εργασίας. Αν το είχατε κάνει, θα διαπιστώνατε ότι απασχολούνται περίπου 260 εργαζόμενοι».
Επιπλέον σημειώνουν: «Θα έπρεπε επίσης να ενημερωθείτε, κύριε Πρόεδρε, εάν στον προβλήτα II που είναι υπό τη διαχείριση της COSCO υπάρχουν ΣΣΕ, καθώς και δυνατότητα λειτουργίας Συνδικαλιστικών Οργανώσεων, όπως το Σύνταγμα της χώρας μας ορίζει. Είναι γνωστό ότι είναι ο μοναδικός προβλήτας στην Ευρώπη που δεν αναγνωρίζονται συνδικαλιστικά δικαιώματα, καθώς και δυνατότητα σύναψης ΣΣΕ».

Οι εκπρόσωποι των λιμενεργατών επισημαίνουν προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι παρέλειψε να επισκεφτεί την προβλήτα Ι την οποία διαχειρίζεται ο ΟΛΠ και κατασκευάστηκε με κεφάλαια του ΟΛΠ ενώ «η επένδυση αυτή προέκυψε ως ανάγκη, εξαιτίας της παραχώρησης της μεγάλης προβλήτας ΙΙ στην COSCO». Στο σημείο αυτό τονίζουν ότι «μία από τις συνέπειες αυτής της παραχώρησης ήταν η απώλεια 450 θέσεων εργασίας στον ΟΛΠ».

Σε άλλο σημείο της επιστολής σημειώνεται πως η συμφωνία για το θέμα της έλευσης του τρένου στον σταθμό εμπορευματοκιβωτίων έγινε το 2006 μεταξύ ΟΛΠ και ΟΣΕ πριν από την παραχώρηση της προβλήτας ΙΙ και αναφέρουν ότι η επένδυση επικοινωνιακά επιχειρείται να πιστωθεί ως επένδυση της Cosco.

Οι λιμενεργάτες προσκαλούν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας προκειμένου να επαληθεύσει όσα του αναφέρουν να επισκεφθεί τον ΟΛΠ και να συζητήσει με τους εργαζομένους και τους συναλλασσόμενους στο λιμάνι και να διαμορφώσει «την πραγματική και αντικειμενική εικόνα».

πηγή: tvkosmos.gr/news.pathfinder.gr


------------------------------------------------------------------------------------------------

Φόβος και δουλεμπόριο – Νταχάου έκανε τον Πειραιά η Cosco – Απολύουν όποιον διαμαρτύρεται!

 Λεωνίδας Βατικιώτης
 Στην περίπτωση της Coscoστον Πειραιά η κινεζοποίηση των εργασιακών σχέσεων δεν είναι σχήμα λόγου. Είναι καθημερινή πραγματικότητα για εκατοντάδες εργαζόμενους που προσλαμβάνονται μέσω εργολάβων – δουλέμπορων κι απολύονται με την μεγαλύτερη ευκολία αν διαμαρτυρηθούν για τις μεσαιωνικές σχέσεις εργασίας. Μάρτυρας ο Δημήτρης Μπατσούλης που απολύθηκε επειδή διεκδίκησε τα δικαιώματα του: να δουλεύει σε ένα ασφαλές εργασιακό περιβάλλον. Έκτοτε έχει προσφύγει δικαστικά εναντίον της εργοδοσίας… Το λιμάνι είναι μια πολύ περίεργη δουλειά. Έρχεται ένα καράβι ας πούμε και πρέπει να δουλέψει 3 βάρδιες. Στην τρίτη βάρδια, ο πελάτης προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, να μην καθυστερήσει, ή να γλυτώσει άλλη μια βάρδια και να φύγει για να φτάσει πιο γρήγορα στον τελικό προορισμό. Παντού υπάρχει αυτή η πρεμούρα να τελειώνουμε τη δουλειά. Αλλά όταν υπάρχουν συνθήκες που δεν το επιτρέπουν, δηλαδή όταν έξω έχει 38-40ο C, μέσα στο καράβι που είναι παντού σίδερα, αυτό γίνεται 45ο. Έρχεται λοιπόν η δική μας υπηρεσία υγιεινής κι ασφάλειας, μ’ έναν δικό μας εκπρόσωπο, πάμε, μετράμε τη θερμοκρασία κι αν οι συνθήκες δεν επιτρέπουν στον άνθρωπο να δουλέψει για κάποιες ώρες, σταματάμε τη διαδικασία και κάνουμε ένα διάλειμμα σύμφωνα με το πλαίσιο που υπάρχει και σύμφωνα με το πλαίσιο του ανθρωπισμού.

- Ποιες είναι οι συνθήκες εργασίας στην Cosco;

- Ερχόμενη στην Ελλάδα η Cosco δε λειτούργησε όπως κάθε συνηθισμένος εργοδότης. Δεν προσέλαβε συγκεκριμένο προσωπικό με πλήρη σχέση εργασίας, δεν έκανε συλλογική σύμβαση, δεν πήγε σε μια διαδικασία εκπαίδευσης και κατάρτισης και ν’ αρχίσει να λειτουργεί. Τι κάνει; Δουλεύει όσο πιο ευκαιριακά μπορεί. Δηλαδή απ’ τους 600 -700 εργαζόμενους που πρέπει να δουλεύουν, γύρω στους 200 – 250 δουλεύουν με πλήρη σχέση εργασίας, με ατομικές συμβάσεις πάντα κατευθείαν με τη ΣΕΠ (Σταθμός Εμπορευματοκιβωτίων Πειραιά), όπως λέγεται η θυγατρική της Cosco. Κι από κει και πέρα έκανε την επιλογή να δουλεύει μ’ ένα σύστημα υπεργολάβων.

 Έχει ένα μεγάλο υπεργολάβο που λέγεται Διακίνηση Α.Ε. που είναι θυγατρική της ΕΛΓΕΚΑ η οποία ήταν μια εταιρεία εφοδιασμού, logistics δηλαδή, που λειτουργούσε στον Ασπρόπυργο. Παρείχε κάποιο προσωπικό στη ΣΕΠ σε καθαρά ευκαιριακή βάση πάλι με ατομικές συμβάσεις εξασφαλίζοντας μίνιμουμ μεροκάματα στις συμβάσεις. Δηλαδή, 10, 12 μεροκάματα, σε κάποιους μπορεί να ήταν 16 μεροκάματα με μια φιξ αμοιβή, που δεν περιλαμβάνει έξτρα αμοιβή για σαββατοκύριακα, αργίες, νυχτερινά και τα λοιπά, άρα έχει αποφασίσει να δίνει ένα ποσό είτε δουλέψεις Κυριακή, είτε νύχτα Σαββάτου, είτε νύχτα καθημερινής.

 Ατομική πάλι σύμβαση, με ιδιαίτερα καταχρηστικούς όρους κι ακόμα, πέρα από τη Διακίνηση, που είναι μια Α.Ε. και θεωρητικά υπόκειται σε κάποιους ελέγχους υπάρχουν και 4-5 ιδιώτες μικρότεροι εργολάβοι που παρέχουν επίσης κι αυτοί, προσωπικό. Άρα, σε κάποιους εργαζόμενους εκεί, μεσολαβούν 2 ή και 3 εργοδότες. Οπότε, από το μεροκάματο του ενός οικονομούν κι άλλοι 2-3. αυτό δεν είναι δουλεμπόριο και σκλαβοπάζαρο, τι είναι σήμερα; 

Αυτό είναι το πλαίσιο που δουλεύει. Εννοείται ότι απαγορεύεται η συνδικαλιστική εκπροσώπηση, η συλλογική εκπροσώπηση και διαπραγμάτευση. Είναι ανύπαρκτη κάποια εκπαιδευτική διαδικασία, επαγγελματική κατάρτιση κι ενώ βάση του νόμου παραχώρησης έχει την υποχρέωση να παρέχει εκπαιδευτική διαδικασία στους εργαζόμενους που δουλεύουν και σ’ αυτό το τέρμιναλ, στέλνοντας τους εργαζόμενους στη σχολή κατάρτισης του ΟΛΠ, αυτό δεν έγινε ποτέ.


- Τυπικά πάντως η συνδικαλιστική δράση δεν έχει απαγορευτεί ακόμα;

- Ναι, στην πράξη δεν έχει βγει μια εγκύκλιος ή μια ανακοίνωση από τη ΣΕΠ που να λέει «κύριοι, απαγορεύεται» αλλά το επιβεβαιώνουν πρώτον οι απολύσεις των συναδέλφων και δεύτερον, το κλίμα που επικρατεί μέσα και το οποίο είναι πολύ δύσκολο ν’ αποδειχθεί. Οι άνθρωποι στο λιμάνι είναι φοβισμένοι, κοιτάζουν να σώσουν το μεροκάματο με κάθε κόστος και το κόστος είναι πάρα πολύ μεγάλο. Δηλαδή, αν μπορούσαμε, έπρεπε να πάει ένας δημοσιογράφος μέσα και να κάτσει μια βδομάδα, ένα μήνα να δουλέψει, να μιλήσει, να δει το κλίμα που υπάρχει εκεί. Είναι τελείως κατάσταση ανθρώπων της νύχτας. Κυκλοφορούν μπράβοι, απαγορεύεται να μιλάει ο ένας με τον άλλο. Επίσης, δεν υπάρχουν κανονισμοί εργασίας.


- Έχει δηλαδή επιβληθεί ο νόμος της νύχτας στο λιμάνι;

- Ακριβώς. Έχουμε πάει σε πρακτικές του προηγούμενου αιώνα, που υποτίθεται τις έχουν αφήσει πίσω τους οι δυτικές κοινωνίες. Αντίστοιχες καταστάσεις υπάρχουν τώρα στο Χονγκ Κονγκ, όπου δουλεύει σ’ ένα από τα τέρμιναλ μ’ αυτόν τον τρόπο η Hutchison. Είχαν 45 μέρες απεργία οι άνθρωποι γιατί κι εκεί τους ανάγκαζαν να δουλεύουν 24άωρα ολόκληρα κι είχαν βγει σε απεργία για ν’ αυξήσουν τις αμοιβές τους. Τελικά ικανοποιήθηκε το αίτημα τους μετά από 45 μέρες απεργία και γενικότερο ξεσηκωμό των συναδέλφων των λιμενεργατών σε παγκόσμιο επίπεδο, βελτιώθηκε λίγο η κατάσταση αλλά λειτουργούν μ’ αυτό το σύστημα της υπεργολαβίας. Δηλαδή ένα πολύ θολό σύστημα όπου είναι δύσκολο να βρεις ποιος είναι τελικά ο διαχειριστής του λιμανιού και ποιος έχει τελικά ευθύνη για την επιβολή τέτοιων εργασιακών σχέσεων. Αυτό το πράγμα το βλέπουμε και στον Πειραιά κατ’ αναλογία.


- Πριν εργαστείς στην Cosco δούλευες στον ΟΛΠ;

- Όχι, καμία σχέση. Είχα 11 χρόνια δική μου, ατομική επιχείρηση με χωματουργικές εργασίες, έπαιρνα ιδιωτικά και δημόσια έργα. Εκσκαφές, κατεδαφίσεις, κάθε είδους τεχνικά δημόσια έργα ή ιδιωτικά. Αφού δεν υπήρχε ανάπτυξη πλέον στη χώρα, έφτασα κι εγώ να ακινητοποιήσω τα μηχανήματά μου και να κλείσω τα βιβλία. Ήμουν κι εγώ ένας άνεργος. Τότε αναγκάστηκα, χρησιμοποίησα το δίπλωμά μου που είμαι 17 χρόνια διπλωματούχος χειριστής κι έμαθα μέσω ανθρώπων που δούλευαν ήδη στην Cosco ότι ζητάνε. Δεν το είδα αναρτημένο σε κάποια ιστοσελίδα, δεν το είδα αναρτημένο σε μια αγγελία, στη Χρυσή Ευκαιρία, ήταν κάτι το οποίο κρατούσαν κρυφό και διαδιδόταν από άνθρωπο σε άνθρωπο. Έτσι, μ’ αυτό τον τρόπο μ’ ενημέρωσε κάποιος ότι ζητάνε χειριστές, πήγα κι εγώ μέσα κι έδωσα συνέντευξη στην ελληνική εταιρεία, τη Διακίνηση, που έχει αναλάβει τη διαχείριση του λιμανιού από την Cosco. Η ελληνική εταιρεία αυτή έχει το 80% των εργαζομένων της Cosco και στην ουσία, όλοι οι εργαζόμενοι υπαγόμαστε σε αυτή την ελληνική εταιρεία η οποία έχει βάλει και τους υπεργολάβους στους οποίους υπάγονται οι εργαζόμενοι.


- Εσύ με το που ξεκίνησες η δουλειά επιχειρήσατε να φτιάξετε σωματείο στην Κόσκο;

- Εγώ δεν ξεκίνησα μ’ αυτή τη διάθεση. Ξεκίνησα να πάω να δουλέψω, διότι έξω είχε 25% ανεργία. Κι αναγκάστηκα, μ’ αυτήν την προοπτική, να υπογράψω και οποιαδήποτε σύμβαση μου έφερναν. Και μέσα στη σύμβαση, οι 3 από τους 10 όρους παραβιάζουν κατάφωρα τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Καταρχήν σε βάζουν να υπογράψεις και μια σύμβαση με την εκ περιτροπής εργασία με 16 ημερομίσθια και την αορίστου. Εμείς με μία μέρα διαφορά υπογράψαμε και τις δύο αυτές συμβάσεις. Ο λόγος ήταν για να μπορεί με την εκ περιτροπής σύμβαση 16 ημερομισθίων να σε απολύει με χαμηλότερο μισθό. Και η άλλη ήταν η τυπική σύμβαση, η αορίστου.

Στα καθήκοντά μου ήμουν πολύ καλός, προσπαθούσαμε όσο το δυνατόν να είμαστε τυπικοί κι επιμελείς, ήταν μια πολύ επικίνδυνη εργασία κι έπρεπε και τα μέτρα ασφαλείας να είναι αναλόγως υψηλά. Αντιληφθήκαμε όμως ότι κάθε μέρα που δουλεύαμε, βάζαμε σε κίνδυνο τη ζωή μας. Και ο κίνδυνος αυτός αφορούσε και τους συναδέλφους. Το μηχάνημα που δούλευα εγώ είχε προβλήματα, τα οποία τα αναφέραμε κάθε φορά στο τέλος της βάρδιας μ’ ένα έντυπο.
 

 Εκεί γράφαμε ότι υπήρχε πρόβλημα στα φρένα, πρόβλημα στα λάδια, στα υδραυλικά συστήματα του μηχανήματος, στα λάστιχα, στα φώτα το βράδυ, και φτάναμε την επόμενη μέρα και βλέπαμε ότι ούτε καν διορθώνονταν. Ήταν κάτι που συνεχιζόταν, εμείς το γράφαμε μέσα σε αναφορές. Τα συστήματα θέρμανσης της καμπίνας του χειριστή και της ψύξης δεν λειτουργούσαν.

Όταν δουλεύεις σε μια τόσο επικίνδυνη εργασία, πρέπει να έχεις και μια ανάλογη θερμοκρασία, για να μπορείς να σκεφτείς με καθαρό μυαλό και να μπορείς να είσαι σωστός στην ασφάλεια απέναντι στους συναδέλφους σου και τον εαυτό σου. Πολλές φορές πριν τις βάρδιες συζητάγαμε χειριστές ή και λιμενεργάτες ό,τι βλέπαμε μεταξύ τους, γι’ αυτά τα θέματα ασφαλείας που ήταν διαρκή και συνεχόμενα. Δεν μπορούσαμε να πάμε όμως 800-900 εργαζόμενοι μέσα στα γραφεία. Έπρεπε να φτιαχτεί μια 5μελής επιτροπή.

 Έτσι γίνεται σύμφωνα με τους νόμους της Δημοκρατίας. Να πάει μια 5μελής επιτροπή που εκπροσωπεί τους εργαζομένους και να πει τα παράπονα. “Σήμερα εμείς” θα πει, “δουλέψαμε αυτά τα μηχανήματα τα οποία χρήζουν επισκευής, συντήρησης και συνέχεια ήμασταν με κίνδυνο”. Έτσι, προχωρήσαμε κάποιοι να συστήσουμε ένα σωματείο, μια επιτροπή εργαζομένων. Όταν αυτό μαθεύτηκε, μας έδιωξαν.


- Απέλυσαν εσάς τους πέντε;

- Ναι, απλώς οι δύο κάναμε την αγωγή. Δε θυμάμαι τον αριθμό, πάντως ξέρω πολύ καλά ότι απολύθηκα μαζί με άλλους εργαζόμενους, οι οποίοι έχουμε προσφύγει στη δικαιοσύνη, καταγγέλλοντας τον εργολάβο για απόλυση για συνδικαλιστικούς λόγους, καθώς την Cosco και τη Διακίνηση δεν μπορείς να τις καταγγείλεις ευθέως. Εμείς είχαμε πει τα παράπονά μας στον εργολάβο, ήταν ενήμερος για την κατάσταση και μας είχε καθησυχάσει ότι θα φτιάξουν, από την πρώτη μέρα που μπήκαμε μέσα. Να τονίσω επίσης ότι δεν υπήρχε πρόγραμμα εργασίας, τα ωράρια ήταν απίστευτα.


- Πότε ενημερωνόσαστε για το πότε δουλεύατε;

- Κανείς δεν το ήξερε. Έπαιρνες μήνυμα στο κινητό σου να βρίσκεσαι για δουλειά σε 3 ώρες. Κανείς δεν ήξερε τι βάρδια θα δούλευε την επόμενη μέρα. Εγώ, για εννιά μήνες, ποτέ δεν εργάστηκα με πρόγραμμα εργασίας. Δεν υπήρχε κανένας προγραμματισμός. Πολύ απλά, δεν μπορούσαμε να πάμε ούτε επίσκεψη στους γονείς μας, ένα τέτοιο πράγμα. Μόνο και μόνο για να έχουμε μια θέση εργασίας. Προσπαθήσαμε να πούμε στους συναδέλφους ότι αυτό το πράγμα, μαζί με τις συνθήκες εργασίας και τα ωράρια θα πρέπει να τα διευκολύνουμε, να τα λύσουμε, και για εμάς, για ν’ αποδίδουμε καλύτερα στην εργασία μας αλλά και να ξέρουμε ποιο είναι το αύριο, να ξέρουμε να κανονίσουμε δηλαδή. Κι έπρεπε ο καθένας να πηγαίνει μέσα να ζητάει ρεπό, αναγκαστικά. Δηλαδή υπήρχαν εργαζόμενοι που είχαν το παιδί τους στο νοσοκομείο και δεν μπορούσαν να το πάρουν γι’ αυτό το λόγο. Γιατί αν έφευγαν απ’ τη δουλειά, θα έμπαιναν στη μαύρη λίστα κι ο εργαζόμενος ήταν υποψήφιος για απόλυση. Εμείς για όλους αυτούς τους λόγους προσπαθήσαμε να συστήσουμε μια πενταμελή επιτροπή.

 
- Είχε έρθει το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) στην Cosco;

- Το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας, στους εννιά μήνες που εργάστηκα εγώ, δεν το είδα ποτέ. Καταγγελίες όμως υπήρχαν. Ανώνυμες βέβαια γιατί δεν μπορούσαμε να πάμε επώνυμα, διότι όποιος πήγαινε ευθέως, αυτόματα βρισκόταν και σε αργία.


- Όποιος κατήγγειλε στο ΣΕΠΕ βρισκόταν και σε αργία από την εταιρεία;

- Ναι, δεν ξέρω πώς γινόταν αυτό. Στο ΣΕΠΕ Κερατσινίου. Μάθαμε, δηλαδή, από εργαζόμενους ότι κατήγγειλαν κάποια πράγματα κι όλως τυχαίως βρίσκονταν μια βδομάδα με ρεπό. Και μάλιστα στην επιθεώρηση του Κερατσινίου, όταν πήγαμε και καταγγείλαμε όλα αυτά πλέον επώνυμα, αφού απολύθηκα εγώ με τους άλλους εργαζόμενους, δεν είχαν πρόγραμμα εργασίας, δε μας επιδείξαν πρόγραμμα εργασίας, ενώ είναι υποχρεωμένος ο εργοδότης μια φορά στους 6 μήνες να το υποβάλει. Ο νόμος έτσι λέει, θα έπρεπε, σε μια επιχείρηση, το πρόγραμμα εργασίας να είναι αναρτημένο και σταλμένο στο ΣΕΠΕ και να τηρείται για τους επόμενους έξι μήνες.


- Διαλείμματα είχατε;

- Όχι, κι αν θέλαμε τουαλέτα, πάνω στο μηχάνημα. Υπήρχαν διάφοροι άνθρωποι εκεί μέσα σαν μπράβοι οι οποίοι δεν έκαναν κάτι ιδιαίτερο και σου εγείρει την απορία, τι ρόλο έπαιζαν εκεί αυτοί οι άνθρωποι. Δεν υπήρχαν αρμοδιότητες γι’ αυτούς τους ανθρώπους, ήταν περιφερόμενοι. Τρομοκρατία υπήρχε συνεχώς. Και διαρκώς μας υπενθύμιζαν ότι αν διαμαρτυρηθούμε, θα ήμαστε οι επόμενοι εργαζόμενοι προς αποχώρηση και κανένας δε μιλούσε, δεδομένης της ανεργίας.


- Ποια ήταν ακριβώς η αφορμή που σας ώθησε να προβείτε στην διαμαρτυρία;

- Ο χειριστής πρέπει να μπορεί να κινείται μέσα στην καμπίνα και να μπορεί να κοιτάξει το κοντέινερ πίσω. Μιλάμε για ένα μηχάνημα εκατό τόνων με το κοντέινερ μαζί, είναι μία πάρα πολύ υπεύθυνη θέση. Δηλαδή, ο χειριστής δε θα πρέπει να φοράει δέκα μπουφάν. Ωστόσο αυτό δε συνέβαινε, γιατί έπρεπε πολλές φορές να φοράω και δύο και τρία μπουφάν καθώς δεν υπήρχαν συστήματα θέρμανσης. Δηλαδή δουλεύαμε μέσα στα μηχανήματα κι εξωτερική θερμοκρασία είχαμε -1ο C. Στις 31 Γενάρη του 2012, εγώ πήγα και δούλεψα μηχάνημα το οποίο δεν είχε θέρμανση με -1ο C. Στον Πειραιά έριχνε χιόνι. 

Είχαμε αναφέρει ρητά από το καλοκαίρι ότι τα συστήματα θέρμανσης αυτών των μηχανημάτων δε δουλεύουν. Πρέπει να τα επισκευάσουμε, τα ανταλλακτικά έλειπαν, είχαν έξι μήνες να τα φτιάξουν. Ήρθε ο καιρός που δούλεψα με τέτοιο μηχάνημα. Δεν άντεξα. Στις τρεις ώρες μούδιασαν χέρια, πόδια, ο εγκέφαλος δε δούλευε κι ήμουν σε διαρκή κίνδυνο. Έβαζα σε κίνδυνο τους συναδέλφους μου και τον ίδιο μου τον εαυτό. Εκατό τόνων μηχάνημα να κινείται με 15 km/h ταχύτητα μέσα στο λιμάνι, είναι μεγάλος κίνδυνος. Μπορεί να πέσει η γερανογέφυρα πάνω στο καράβι. 

Εγώ διαμαρτυρήθηκα, δεν άντεξα, ειδοποίησα ότι κατεβαίνω από το τάδε μηχάνημα, να σταματήσουν, να μπορέσω να συνέλθω λίγο. Τελικά, αυτή τη διαμαρτυρία την εξέλαβαν ως απειλή, και μου είπαν να πάω σπίτι μου. Για μια βδομάδα με είχαν στη μαύρη λίστα, δε μου έστελναν ούτε μηνύματα, ούτε τίποτα. Ψυχολογικός πόλεμος. Περίπου μια εβδομάδα μετά, με φώναξαν, δούλεψα δυο τρία μεροκάματα και ήρθε η απόλυσή μου μαζί με τους άλλους εργαζόμενους, με συνοπτικές διαδικασίες. Έτσι απολύθηκα. Είναι κάτι το οποίο οι εργαζόμενοι μέσα το ζουν καθημερινά. Θέλουν τους εργαζόμενους να μη σκέφτονται, είναι το νέο μοντέλο εργαζόμενου.


- Ποια είναι η άποψή σου σχετικά με τις τυμπανοκρουσίες του Σαμαρά από το Πεκίνο, που ανακοίνωσε ότι οι Κινέζοι πρόκειται ν’ αγοράσουν και τον υπόλοιπο ΟΛΠ; Πιστεύεις ότι θα είναι καλό αυτό για το λιμάνι, για τους εργαζόμενους, για την οικονομία;

- Κατ’ αρχήν να πούμε ότι ο Κινέζος καπετάνιος, ο κάπτεν-Φου, είχε πει ότι η Cosco είναι μια πολύ επωφελής επένδυση για την τοπική κοινωνία. Εγώ δεν είδα ούτε τις μονοκατοικίες να γίνονται πολυκατοικίες, ούτε την τοπική ανεργία του Περάματος να έχει εξαλειφθεί. Δεν είδα οι συνθήκες ζωής του Περάματος να έχουν βελτιωθεί με την άφιξη της Cosco. Από πού κι ως πού ήταν επωφελής επένδυση για την τοπική κοινωνία, σε πρώτο επίπεδο; Τώρα, σε δεύτερο επίπεδο, στο θέμα των δηλώσεων του Σαμαρά, εγώ ως εργαζόμενος έχω να πω ότι δε φταίει η Cosco, δε φταίνε οι ξένες επενδύσεις, φταίνε οι ελεγκτικοί μηχανισμοί. Ο ξένος επενδυτής θέλει να έρθει, να επενδύσει και ν’ αβγατίσει τα χρήματά του. Όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και πιο πολλά. Θα έπρεπε το ΣΕΠΕ να κάνει καθημερινούς ελέγχους, αν όχι καθημερινούς, τότε τουλάχιστον εβδομαδιαίους και όχι να μην πατάει καθόλου ή να έρχεται με πρόσκληση. Θα έπρεπε να έχει μια διαρκή παρουσία μέσα στο λιμάνι. Η Κόσκο έχει βάλει τρία μέτρα φράχτη και παντού κάμερες.


- Απέναντι σ’ όλα αυτά βέβαια, κυβέρνηση και υπουργείο Εργασίας δεν έχουν κάνει τίποτα;

- Είχα πάει και προσπάθησα να συναντηθώ με το Μιχάλη Χάλαρη, που ήταν γενικός γραμματέας του ΣΕΠΕ, τότε που έτρεχα για να το καταγγείλω αυτό. Ο οποίος όμως δεν μπορούσε να μας δεχτεί γιατί τότε ήταν υποψήφιος στο ΠΑΣΟΚ.

Στη συζήτησή μας παρεμβαίνει κι ο Γιώργος Γώγος, γενικός γραμματέας της Ένωσης Λιμενεργατών Περαιά.

- Γιώργος Γώγος: Αυτά τα είχαμε επισημάνει εμείς από πολύ νωρίς, από το 2006, 2007, 2009 που ξεκίνησε η διαδικασία κι ήταν μια πραγματικότητα που την περιμέναμε πριν επιβληθεί η μπότα του μνημονίου κι οι αλλαγές που έχουν συντελεστεί τα τελευταία χρόνια σε θεσμικό επίπεδο…


- Εκπληρώθηκαν οι εξαγγελίες για αύξηση των θέσεων εργασίας;

- Γιώργος Γώγος: Τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους. Στο κομμάτι αυτό δουλεύαμε από τον ΟΛΠ γύρω στα 400-450 άτομα. Αυτή τη στιγμή δουλεύουν 700 άνθρωποι. Αν υποθέσουμε ότι προστέθηκαν κάποιες θέσεις εργασίας, έστω και μ’ αυτές τις μορφές που είναι –τις ελαστικές, τις κακοπληρωμένες, τις επικίνδυνες και τα λοιπά- δεν ξεπερνούν τις 250-300 θέσεις εργασίας. Και πάλι, αυτό γίνεται επειδή δε μιλάμε για σταθερή σχέση εργασίας. Δηλαδή, αν είμαστε εμείς οι 3 και μοιράσουμε το μεροκάματο ενός μήνα, δεν είναι 3 θέσεις εργασίας, είναι 1 θέση. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό. 

Επίσης, υπάρχει μεγάλη απώλεια στα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων από τη λειτουργία της Κόσκο, γιατί δε βάζει βαρέα κι ανθυγιεινά στους εργαζόμενούς της που δουλεύουν σε αντίστοιχες θέσεις –στα μηχανήματα, στους παραδοσιακούς λιμενεργάτες- μιλάμε για μικρά μεροκάματα που σημαίνουν μικρότερο ποσό για το ασφαλιστικό ταμείο.

Κατ’ αρχήν, για μένα, δεν πρέπει να πληρώνεται κανένας φορολογούμενος κάτω από το τραπέζι. Πρέπει να είναι όλα και φορολογητέα κι ασφαλιστέα. Δεύτερον, όταν δεν υπάρχει συλλογική εκπροσώπηση και συλλογική σύμβαση εργασίας, ο εργοδότης έρχεται και παρεμβαίνει με ψίχουλα. Δημιουργεί υποτακτικούς και διαίρεση στο εργατικό δυναμικό και γι’ αυτό δημιουργεί ρουφιάνους, ξεκάθαρα πράγματα. Γι’ αυτό λέμε ότι πρέπει να υπάρχει μια συλλογική σύμβαση που να προβλέπει την κάθε αμοιβή, να μην μπορεί να την καταστρατηγεί ο εργοδότης.

Στην περίπτωση του ΟΛΠ, όπου υπάρχει η συλλογική εκπροσώπηση, υπάρχει συγκεκριμένη υπηρεσία υγιεινής κι ασφάλειας, η οποία λειτουργεί με την πίεσή μας· τις πολύ ζεστές μέρες του καλοκαιριού που έχει καύσωνα, εμείς παίρνουμε την εγκύκλιο από τη ΓΣΕΕ, βασιζόμενοι και στο προεδρικό διάταγμα κι όλο το πλαίσιο των κανόνων υγιεινής κι ασφαλείας που υπάρχει. Κι εμάς ο ΟΛΠ μας υποχρεώνει πολλές φορές να δουλεύουμε σε αντίξοες συνθήκες. Το λιμάνι είναι μια πολύ περίεργη δουλειά. 

Έρχεται ένα καράβι ας πούμε και πρέπει να δουλέψει 3 βάρδιες. Στην τρίτη βάρδια, ο πελάτης προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, να μην καθυστερήσει, ή να γλυτώσει άλλη μια βάρδια και να φύγει για να φτάσει πιο γρήγορα στον τελικό προορισμό. Παντού υπάρχει αυτή η πρεμούρα να τελειώνουμε τη δουλειά. Αλλά όταν υπάρχουν συνθήκες που δεν το επιτρέπουν, δηλαδή όταν έξω έχει 38-40ο C, μέσα στο καράβι που είναι παντού σίδερα, αυτό γίνεται 45ο. 

Έρχεται λοιπόν η δική μας υπηρεσία υγιεινής κι ασφάλειας, μ’ έναν δικό μας εκπρόσωπο, πάμε, μετράμε τη θερμοκρασία κι αν οι συνθήκες δεν επιτρέπουν στον άνθρωπο να δουλέψει για κάποιες ώρες, σταματάμε τη διαδικασία και κάνουμε ένα διάλειμμα σύμφωνα με το πλαίσιο που υπάρχει και σύμφωνα με το πλαίσιο του ανθρωπισμού. Κι ο εργοδότης ενημερώνει τον πελάτη ότι εξαιτίας των συνθηκών, θα υπάρχει μια καθυστέρηση δύο, τριών ωρών. Αφού όμως δεν υπάρχει συλλογική εκπροσώπηση, αφού η υπηρεσία υγιεινής κι ασφάλειας δε λειτουργεί σωστά, παρά μόνο στα χαρτιά, βλέπεις τη διαφορά…

Τελικά, τι είναι πιο σημαντικό; Ο ανθρώπινος παράγοντας ή το στυγνό κέρδος;

(Πριν, 2 Ιουνίου 2013)

[--->]

Από τη σημερινή Τουρκία

"Εξι Τούρκοι πολιτικοί πρόσφυγες έχουν απαχθεί από τον Φεβρουάριο"

ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΕΧΟΥΜΕ ΧΑΣΕΙ ΑΛΛΟΥΣ ΕΞΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ, ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΕΓΙΝΕ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ

 

Σίριαλ απαγωγών Τούρκων προσφύγων

 

Της ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΤΖΑΒΕΛΛΑ

Ο Μπουλούτ Γιαϊλά, που απήχθη το βράδυ της περασμένης Πέμπτης, δεν ήταν ο πρώτος ούτε ο μόνος. Σύμφωνα με τον Κοσάρ Χασάν και τον Ερκάν, μέλη της Επιτροπής Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατουμένους, έξι Τούρκοι έχουν απαχθεί με τον ίδιο τρόπο από τον Φεβρουάριο

«Εδώ, σ' αυτό το σπίτι, ζούσε ο Μπουλούτ Γιαϊλά. Ηρθε στην Αθήνα πριν από 2,5 μήνες και είχε κάνει αίτηση για πολιτικό άσυλο. Την Πέμπτη τον χάσαμε και ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνο. Δεν
είναι ο πρώτος.



Εξι Τούρκοι έχουν απαχθεί με τον ίδιο τρόπο από τον Φεβρουάριο», καταγγέλλει ο Ερκάν, μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατουμένους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν, στην Αθήνα. Τη στιγμή που η πλατεία Ταξίμ ετοιμαζόταν να εκραγεί, η τουρκική κοινότητα της Αθήνας ζούσε ένα παράλληλο δράμα. Αφορά μια σύλληψη με τη μέθοδο της απαγωγής ενός Τούρκου υπηκόου, κουρδικής καταγωγής, ο οποίος -σύμφωνα με καταγγελίες- εξαφανίστηκε το βράδυ της Πέμπτης.



Στα Εξάρχεια

«Ο Μπουλούτ Γιαϊλά τελείωνε κάθε βράδυ τη δουλειά του στην ψησταριά, έφευγε με τα πόδια από το εστιατόριο και ερχόταν στα γραφεία της Επιτροπής, στα Εξάρχεια. Εδώ ζούσε, εδώ κοιμόταν. Την Πέμπτη το βράδυ δεν ήρθε. Δεν ακούσαμε τη φωνή του από τότε. Θα σας πούμε ό,τι μας είπε ο δικηγόρος του», λέει ο Ερκάν και συνεχίζει: «Μας πήρε ο δικηγόρος τηλέφωνο από την Τουρκία και μας είπε ότι ενημερώθηκε από την Αντιτρομοκρατική ότι μπορεί να δει το παιδί». Εκεί, σύμφωνα με τον Κοσάρ Χασάν, ένα άλλο μέλος της Επιτροπής, έμαθε τι είχε μεσολαβήσει.



«Την ώρα που έβγαινε από το εστιατόριο, κοντά στην πλατεία Κάνιγγος, 5 άτομα τον χτύπησαν, του έκλεισαν τα μάτια και τον έβαλαν σε αυτοκίνητο. Ολοι τους μιλούσαν ελληνικά. Λίγο αργότερα τον παρέλαβε μια άλλη ομάδα, η οποία μιλούσε ελληνικά και τουρκικά. Είπε ότι έκανε 9-10 ώρες ταξίδι.



Ετσι υπολόγισε ο ίδιος. Του έβαλαν στο κεφάλι μια μαύρη σακούλα και τον παρέδωσαν στην τρίτη ομάδα, που μιλούσε τουρκικά και αγγλικά. Είπε ότι αυτοί τον οδήγησαν στα χωράφια και ότι πέρασαν παράνομα τα σύνορα. Είπε ότι έπιασε το συρματόπλεγμα. Βρισκόταν πια στην Αδριανούπολη». Σύμφωνα με τους συμπατριώτες του, ο νεαρός Κούρδος ήταν πολιτικοποιημένος φοιτητής Αρχαιολογίας, ανήκε στην Ομοσπονδία Νεολαίας και είχε βασανιστεί για τα πολιτικά του πιστεύω στο παρελθόν.



Στο Α.Τ. Εξαρχείων έγινε δήλωση της εξαφάνισης του νεαρού, ενώ η εξέταση της υπόθεσης δεν έχει ολοκληρωθεί από την ΕΛ.ΑΣ. Από την Αστυνομία έγινε γνωστό ότι εξετάζονται όλες οι καταγγελίες, ενώ το ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες έκανε ήδη προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.



«Πριν από τον Μπουλούτ ήμουν εγώ. Ακούστε με, δεν έχω πολύ χρόνο». Η Γιλμάς Γκιονούλ τηλεφωνεί από τη φυλακή του Κορυδαλλού. «Με τον ίδιο τρόπο μπήκα κι εγώ στη φυλακή, στις 21 Μαρτίου. Ζούσα στην Ελλάδα 15 χρόνια, ήμουν νόμιμη, η διεύθυνσή μου ήταν γνωστή στις Αρχές», λέει η ίδια. «Πριν από 2,5 μήνες, ενώ πήγαινα στα γραφεία της Επιτροπής στα Εξάρχεια, 3 άγνωστοι μου έκλεισαν το δρόμο και με έβαλαν σε Ι.Χ. Υπήρχε ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης εις βάρος μου για μια υπόθεση η οποία είχε εκδικαστεί και για την οποία είχα αφεθεί ελεύθερη», καταγγέλλει η ίδια.



«Την πήγαν στη ΓΑΔΑ, κι από εκεί μας τηλεφώνησε», λένε οι συμπατριώτες της. «Την ίδια μέρα με έστειλαν στη Θεσσαλονίκη και χωρίς να δω ανακριτή, μπήκα σε απομόνωση στα Διαβατά, για 24 ώρες. Μεταφέρθηκα στον Κορυδαλλό. Και από εδώ σας μιλώ σήμερα, χωρίς να ξέρω πότε θα βγω και γιατί βρίσκομαι εδώ».



Για πρωτοφανή, γκανγκστερικού τύπου, απαγωγή και απέλαση του 26χρονου Τούρκου πολιτικού πρόσφυγα, Μπουλούτ Γιαϊλά, κάνει λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ, που επικαλείται αυτόπτες μάρτυρες, οι οποίοι έχουν προχωρήσει σε συγκεκριμένες καταγγελίες ότι οι δράστες ήταν αστυνομικοί, αν και δεν έφεραν στολή, και το αυτοκίνητο, με το οποίο μεταφέρθηκε -όπως επιβεβαιώθηκε αργότερα- ανήκε στη δύναμη της Αστυνομίας.



«Είναι πλέον βέβαιο ότι η κυβέρνηση Σαμαρά έχει υποκύψει στα πιο αντιδημοκρατικά αιτήματα του Ερντογάν και του σκληρού πυρήνα του τουρκικού κράτους, με άγνωστα ανταλλάγματα», τονίζεται στην ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ.



Ελευθεροτυπία, Δευτέρα 3 Ιουνίου

 

 

[--->]