Η εργασία απελευθερώνει

 

Με όλα τα μέσα το σύστημα Μακρόν, επιχειρεί να πείσει τους Γάλλους, πως η εργασία θα εξακολουθεί να είναι χαρά μέχρι τα βαθιά γεράματα, για να περάσει τη δεύτερη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση μέσα σε 13 χρόνια, που αυξάνει κι άλλο την ηλικία συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 έτη κι έπεται συνέχεια στα 67, στα 68…

🔴 Σύμφωνα μάλιστα με εκθέσεις που κυκλοφορούν στις Βρυξέλλες, υπάρχουν προτάσεις η επαγγελματική ζωή των Ευρωπαίων, μελλοντικά να ολοκληρώνεται μετά τα 70.

🔴 Για να γίνει αποδεκτή απο τους Γάλλους, η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, εκτός από τη γνωστή πλύση εγκεφάλου με το «τα ταμεία είναι άδεια», «θα γίνει παύση πληρωμών αν δεν αυξηθούν τα ηλικιακά όρια» κτλ τα ΜΜΕ δίνουν και το παράδειγμα της Ιαπωνίας, λέγοντας όμως τη μισή αλήθεια.

🔴 Εστιάζουν στο ότι "οι Ιάπωνες αν και μπορούν να βγουν στη σύνταξη στα 60, ωστόσο παραμένουν στην εργασία τους και μετά τα 70". Εκεί σταματά το αφήγημα.

🔴 Εκείνο που αποκρύπτουν είναι πως παραμένουν στην εργασία τους (όσοι μπορούν) για να αντιμετωπίσουν το αυξημένο κόστος ζωής κι όταν πια έχουν εξαντληθεί από τη φθορά της εργασίας και του χρόνου, επιδιώκουν να μπουν στη φυλακή γιατί οικονομικά δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν!

🔴 Το αποτέλεσμα είναι οι φυλακές της Ιαπωνίας να έχουν σχεδόν μετατραπεί σε γηροκομεία.

🔴 Στο παρακάτω βίντεο, από τη μια η πλύση εγκεφάλου με το παράδειγμα της Ιαπωνίας, για να περάσει η μεταρρύθμιση κι από την άλλη τι πραγματικά συμβαίνει στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου, με τους ηλικιωμένους που αργοπεθαίνουν δουλεύοντας, να γίνονται κλέφτες για να μπουν στη φυλακή, μπας κι έχουν ένα πιάτο φαί...

ΥΓ

🔴 Η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας ακόμη έμμεσος τρόπος περικοπών των συντάξεων, αν όχι κατάργηση τους, αφού τουλάχιστον εδώ στο εξωτερικό σχεδόν κανένας εργοδότης δεν επιθυμεί να απασχολεί εργαζόμενους άνω των 55 ετών.

🔴 Όσο για το τι θα απογίνουν μελλοντικά όλοι αυτοί οι άποροι και χωρίς ιατροφαρμακευτική φροντίδα ηλικιωμένοι, αναρωτηθείτε γιατί τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς λόγος για την ευθανασία.

🔴 Αλλωστε ο Καναδάς, είναι μια από τις πρώτες χώρες που επιτρέπει στους πολίτες του να προσφύγουν στην ευθανασία, για να ξεφύγουν από την φτώχεια και την εξαθλίωση!

 https://www.facebook.com/100005894345262/videos/1619405871853961

[--->]

Τεχνητή Νοημοσύνη Μύθος και Πραγματικότητα

Νίκος Στραβελάκης                          

Την περασμένη εβδομάδα η «τεχνητή νοημοσύνη» είχε την τιμητική της. Η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ (FED) είχε διήμερο διαδικτυακό συμπόσιο για την εφαρμογή στις τράπεζες. Από κοντά και ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών διεξήγαγε ημερίδα για τις εφαρμογές της «τεχνητής νοημοσύνης» στη βιομηχανία. Η «τεχνητή νοημοσύνη» είναι το κεντρικό στοιχείο του αφηγήματος των κυρίαρχων τάξεων για την αντιμετώπιση της κρίσης. Θεωρούν ότι θα πυροδοτήσει μια νέα (πέμπτη) βιομηχανική επανάσταση η οποία θα μειώσει σημαντικά τις τιμές των εμπορευμάτων ενώ παράλληλα θα περιορίσει σημαντικά και το επενδυτικό κόστος. Αυτό πέρα από την αύξηση των αποδόσεων (ποσοστού κέρδους) θα οδηγήσει, σύμφωνα με τους υποστηρικτές του αφηγήματος και, σε «εκδημοκρατισμό» του συστήματος. Το «ανθρώπινο κεφάλαιο», η «εφευρετικότητα», τα start ups θα καταστούν σημαντικότερα από το συσσωρευμένο πλούτο ανοίγοντας έτσι «παράθυρο ευκαιρίας» για τους νέους. Παρόλο που ο οικονομικός ρεαλισμός του αφηγήματος αμφισβητείται τόσο από ετερόδοξους αλλά και ορθόδοξους οικονομολόγους η ένταση με την οποία προβάλλεται κάνει αναγκαία την βαθύτερη επισκόπησή του.

Το πρώτο και βασικό ερώτημα είναι τι είναι τέλος πάντων η τεχνητή νοημοσύνη; Είναι η δυνατότητα εκμάθησης ηλεκτρονικών υπολογιστών και μηχανημάτων γενικότερα ώστε να μπορούν να λαμβάνουν αποφάσεις. Τι σημαίνει αυτό στη πράξη; Σημαίνει ότι σε ένα ηλεκτρονικό υπολογιστή παρέχονται δεδομένα και ένας αλγόριθμός επεξεργασίας τους που επιτρέπει την λήψη αποφάσεων από τον υπολογιστή. Παραδείγματος χάριν, η βασική εφαρμογή τεχνητής νοημοσύνης για τις τράπεζες που παρουσιάσθηκε στο  συμπόσιο της FED ήταν διαφορετικοί αλγόριθμοι επεξεργασίας δεδομένων για την αποδοχή ή απόρριψη δανειακών αιτήσεων. Οι εφαρμογές είναι δύο τύπων.  Χρησιμοποιούν είτε έναν «κλειστό αλγόριθμο» (black box) είτε κάποιον αλγόριθμό «στατιστικής εκμάθησης». Στην πρώτη περίπτωση δεν ξέρουμε πώς ο υπολογιστής καταλήγει  σε αποδοχή ή απόρριψη μιας αίτησης. Ο μόνος τρόπος να ελεγχθεί η διαδικασία είναι με ένα δεύτερο μοντέλο που να βγάζει διαφορετικό αποτέλεσμα και την αξιολόγησή τους μέσω της συμπεριφοράς των δανειοληπτών. Είναι μια ανορθόδοξη μέθοδος που μπορεί να οδηγήσει σε τελείως λανθασμένες αποφάσεις ιδιαίτερα στο σημερινό περιβάλλον των «κόκκινων δανείων».

Η διαδικασία της «στατιστικής εκμάθησης» είναι πιο βατή με την έννοια ότι ο υπολογιστής αναζητά τις συσχετίσεις δεδομένων (οικονομικών και άλλων) του επίδοξου δανειολήπτη από τη βάση δεδομένων των δανειοληπτών. Άρα μπορούμε να παρακολουθήσουμε πώς ο υπολογιστής έλαβε την μια ή την άλλη απόφαση. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει καμία θεωρία αναφορικά με τις συσχετίσεις που επιλέγει ο υπολογιστής. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να επιλέξει «ψευδοσυσχετίσεις» και το χειρότερο να απορρίψει ή να εγκρίνει δάνεια με κριτήρια εθνικότητας, φύλλου κλπ.. Με άλλα λόγια ο υπολογιστής μπορεί επιβάλλει πρακτικές με ρατσιστικό ή σεξιστικό περιεχόμενο.

Τα παραδείγματα, από τη βιομηχανία προέρχονται επίσης από τη θεωρία της «στατιστικής εκμάθησης». Αφορούσαν, π.χ. την παρακολούθηση μια αυτόματης γραμμής παραγωγής ξυριστικών μηχανών της Ολλανδικής εταιρείας Philips. Ο υπολογιστής συσχετίζει κάποια επαναλαμβανόμενα μοτίβα στη συμπεριφορά της γραμμής παραγωγής με την εμφάνιση βλαβών και ειδοποιεί τον επιστάτη. Το πρόβλημα είναι ότι η διαδικασία είναι στατιστική και συχνά η ειδοποίηση δεν σημαίνει και βλάβη.

Οι πιο επικίνδυνες εφαρμογές που συζητήθηκαν είναι εκείνες που αφορούν τις υπηρεσίες υγείας. Για να περιορίσουν τους γιατρούς και τους νοσηλευτές στις βάρδιες επεξεργάζονται εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης που ξεχωρίζουν π.χ. τις ακτινογραφίες ασθενών και δείχνουν στο γιατρό εκείνες που ο υπολογιστής θεωρεί ότι επισημαίνουν νόσο. Καταλαβαίνετε τι λάθη μπορεί να προκύψουν από μια τέτοια διαδικασία. Τέλος, ένας εισηγητής στο συμπόσιο της FED έδειξε διάλογο ανθρώπου με ψυχολογικά προβλήματα με υπολογιστή που έπαιζε το ρόλο των παλιών τηλεφώνων υποστήριξης. Από την οθόνη που μας παρουσίασε, ο παθών ρωτούσε αν πρέπει να αυτοκτονήσει και ο υπολογιστής του απάντησε «νομίζω πως ναι».

Είναι σαφές ότι η εξέλιξη της όλης διαδικασίας απέχει παρασάγγες από αυτό που κάποιος θα ονόμαζε βιομηχανική ή τεχνολογική επανάσταση. Με άλλα λόγια είναι περισσότερο μύθος παρά πραγματικότητα. Σε αυτό συμφωνούν όλοι σχεδόν οι οικονομολόγοι. Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι όπου προσπαθεί να εφαρμοστεί η τεχνητή νοημοσύνη αποσκοπεί κυρίως είτε στην αντικατάσταση ανθρώπων από μηχανές (π.χ. στις εφαρμογές ιατρικής φροντίδας) είτε το κυριότερο στην απο-ειδίκευση εξειδικευμένης εργασίας. Οι εγκριτικοί μηχανισμοί των τραπεζικών δανείων για παράδειγμα απαιτούν στελέχη με γνώσεις και εμπειρία. Με την εφαρμογή τεχνητής νοημοσύνης τη διαδικασία θα την υλοποιούν απλοί υπάλληλοι.

Όμως αυτό μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφές. Ο λόγος είναι ότι όλες οι εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης βασίζονται στην υπόθεση ότι το μέλλον είναι μια τυχαία επανάληψη καταστάσεων του παρελθόντος. Αυτό δεν είναι σωστό ακόμη και για ελεγχόμενες διαδικασίες όπως η παραγωγή ξυριστικών μηχανών όπου συγκεκριμένα μοτίβα άλλες φορές υποκρύπτουν και άλλες δεν υποκρύπτουν βλάβη. Για αυτό το λόγο έχουμε την επιστημονική θεωρία όπου προσπαθούμε να εξηγήσουμε τα πράγματα και όχι απλά να τα συσχετίσουμε όπως κάνει η «τεχνητή νοημοσύνη». Αυτός είναι και ο λόγος που η εργασία είναι και θα παραμείνει ο βασικός μηχανισμός ανταλλαγής/ επικοινωνίας του ανθρώπου με τη φύση και το θέμα είναι να απελευθερωθεί από τα δεσμά του κινήτρου του κέρδους. Με άλλα λόγια σοσιαλισμός της τεχνολογίας δεν υπάρχει. Όταν υπάρξει θα είναι έργο της ανθρώπινης δράσης «τέκνο της ανάγκης και ώριμο τέκνο της οργής».                                      

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΟΥ ΜΙΛΓΚΡΑΜ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 21ου ΑΙΩΝΑ



Πίσω στο μακρινό 1961, ο τότε 27χρονος Στάνλει Μίλγκραμ, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Γέιλ, αποφάσισε να μελετήσει την υπακοή του ανθρώπου στην εξουσία!

(Είχαν περάσει λίγα μόνο χρόνια από τα φρικτά εγκλήματα των Ναζί και γινόταν μια προσπάθεια κατανόησης της συμπεριφοράς των απλών στρατιωτών και αξιωματικών των SS, οι οποίοι είχαν εξολοθρεύσει εκατομμύρια αμάχων.)

Η ευρέως αποδεκτή εξήγηση (πριν από το πείραμα του Μίλγκραμ), ήταν ότι έφταιγε η αυταρχική τευτονική διαπαιδαγώγηση και η καταπιεσμένη (κυρίως σεξουαλικά), παιδική ηλικία των Γερμανών.

Όμως ο Μίλγκραμ ήταν κοινωνικός ψυχολόγος και πίστευε ότι αυτού του είδους η υπακοή - που οδηγεί στο έγκλημα - δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο της προσωπικότητας, αλλά περισσότερο των πιεστικών κοινωνικών συνθηκών.

Το απέδειξε κάνοντας το περίφημο «πείραμά» του.

.........................................................

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ

Τα υποκείμενα του πειράματος ήταν εθελοντές, κυρίως φοιτητές, οι οποίοι καλούνταν έναντι αμοιβής, να συμμετέχουν σε ένα ψυχολογικό πείραμα σχετικό με τη μνήμη.

Χώριζε τους φοιτητές σε ζεύγη και μετά από μια κλήρωση ο ένας έπαιρνε το ρόλο του «μαθητευομένου» και ο άλλος του «δασκάλου».

Ο έκπληκτος «μαθητευόμενος» δενόταν χειροπόδαρα σε μια ηλεκτρική καρέκλα και του περνούσαν ηλεκτρόδια σε όλο το σώμα. Έπειτα του έδιναν να μάθει δέκα ζευγάρια λέξεων.

Ο «δάσκαλος», από την άλλη, καθόταν μπροστά σε μια κονσόλα ηλεκτρικής γεννήτριας. Μπροστά του είχε δέκα κουμπιά με ενδείξεις: "15 βολτ", "30 βολτ", "50 βολτ" κλπ. Το τελευταίο κουμπί έγραφε: «450 βολτ. Προσοχή! Κίνδυνος!»

Πίσω από το «δάσκαλο» στεκόταν ο πειραματιστής, ο υπεύθυνος του πειράματος, που έδινε τις οδηγίες:

«Θα λέτε την πρώτη λέξη από τα ζεύγη στο μαθητευόμενο. Αυτός πρέπει να θυμηθεί την δεύτερη λέξη του ζεύγους. Αν κάνει λάθος θα σηκώσετε τον πρώτο μοχλό και θα υποστεί ένα ηλεκτροσόκ 15 βολτ. Σε κάθε επόμενο λάθος θα σηκώνετε τον αμέσως επόμενο μοχλό», λέει ο πειραματιστής.

Ο «δάσκαλος» αισθάνεται ήδη καλά που δεν του έτυχε στην κλήρωση ο άλλος ρόλος!

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΞΕΚΙΝΑ

Ο «δάσκαλος» λέει τις λέξεις από το μικρόφωνο. Ο «μαθητευόμενος», ήδη τρομαγμένος, απαντάει σωστά, αλλά όχι για πολύ. Μόλις κάνει το πρώτο λάθος ο «δάσκαλος» γυρνάει να κοιτάξει τον πειραματιστή. Εκείνος του λέει να προχωρήσει στο πρώτο ηλεκτροσόκ. Ο «δάσκαλος» υπακούει. Τα 15 βολτ δεν  είναι και πολλά, αλλά ο «μαθητευόμενος» έχει αλλάξει ήδη γνώμη.

Παρ’ όλα αυτά απαντάει σωστά σε άλλη μια ερώτηση, αλλά στο επόμενο λάθος δέχεται 30 βολτ.

«Αφήστε να φύγω», λέει ο «μαθητευόμενος» που δεν μπορεί να λυθεί. «Δε θέλω να συμμετάσχω σε αυτό το πείραμα.»

Ο «δάσκαλος» κοιτάει τον πειραματιστή. Εκείνος του κάνει νόημα να συνεχίσει...

Τα βολτ αυξάνονται και τώρα πια ο πόνος είναι εμφανής στο πρόσωπο του «μαθητευόμενου», που εκλιπαρεί να τον αφήσουν ελεύθερο.

Στα 200 βολτ τραντάζεται ολόκληρος.

Ο «δάσκαλος» πριν από κάθε ηλεκτροσόκ γυρνάει να κοιτάξει τον πειραματιστή. Εκείνος, με σταθερή φωνή, του λέει ότι το πείραμα πρέπει να συνεχιστεί. Ο «δάσκαλος» συνεχίζει να βασανίζει έναν άγνωστο, έναν απλό φοιτητή που κλαίει, ζητάει τη βοήθεια του Θεού και παρακαλεί να τον λυπηθούν.

Δεν μπορεί πια να απαντήσει στις ερωτήσεις, έχει αποδιοργανωθεί πλήρως, αλλά ο πειραματιστής λέει στο «δάσκαλο»:

«Τη σιωπή την εκλαμβάνουμε ως αποτυχημένη απάντηση και συνεχίζουμε με την τιμωρία.»

Στα 345 βολτ ο «μαθητευόμενος» τραντάζεται ολόκληρος, ουρλιάζει και χάνει τις αισθήσεις του.

Ο «δάσκαλος», ιδρωμένος και με τα χέρια του να τρέμουν, κοιτάει τον πειραματιστή.

«Μην ανησυχείτε», λέει εκείνος, «το πείραμα είναι απολύτως ελεγχόμενο... Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.»

«Μα είναι λιπόθυμος», λέει ο «δάσκαλος».

«Δεν έχει καμιά σημασία. Το πείραμα πρέπει να ολοκληρωθεί. Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.»

..........................................................

Η ΑΠΟΜΥΘΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ "ΚΑΛΟΣΥΝΗΣ" ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Πόσοι από τους εθελοντές έφτασαν ως τον τελευταίο μοχλό, τον πιθανότατα θανατηφόρο;

Πριν ξεκινήσει το πείραμα του, ο Μίλγκραμ είχε κάνει μια «δημοσκόπηση» ανάμεσα στους ψυχιάτρους και στους ψυχολόγους, ρωτώντας τους τι ποσοστό των εθελοντών νομίζουν ότι θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό.

Σχεδόν όλοι οι ψυχοβγάλτες (ψυχίατροι και ψυχολόγοι) απάντησαν ότι ΚΑΝΕΙΣ δε θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό, εκτός ΙΣΩΣ από κάποια άτομα με κρυπτοσαδιστικές τάσεις, καθαρά παθολογικές.

Δυστυχώς έκαναν λάθος όλοι!

Μόλις το 5% των «δασκάλων» αρνήθηκαν εξ’ αρχής να συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο πείραμα και αποχώρησαν, (συνήθως βρίζοντας τον πειραματιστή).

Το υπόλοιπο 95% προχώρησε πολύ το πείραμα, πάνω από τα 150 βολτ.

Το 65% τελικά έφτασε μέχρι τον τελευταίο μοχλό, δηλαδή τα πιθανότατα θανατηφόρα 450 βολτ!

________________________________________

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ ΚΟΜΒΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ

Ο «μαθητευόμενος» δεν ήταν φοιτητής, αλλά ηθοποιός, που είχε προσληφθεί από το Μίλγκραμ για αυτόν ακριβώς το «ρόλο»!

Φυσικά, δεν υπήρχε ηλεκτροσόκ, ούτε καθόλου ηλεκτρισμός. Ο ηθοποιός υποκρινόταν ότι σπαρταράει...

Το πραγματικό "πειραματόζωο" ήταν ο «δάσκαλος»!

Αυτού την συμπεριφορά ήθελε να μελετήσει....

Όμως τα αποτελέσματα ήταν δυστυχώς αληθινά! Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων θα υπακούσει και θα βασανίσει (ίσως και θα σκοτώσει) έναν άγνωστο του, που δεν του έχει κάνει κακό, αρκεί να δέχεται εντολές από κάποιον με κύρος (στην προκειμένη περίπτωση επιστημονικό) και ταυτόχρονα να αισθάνεται ότι δεν τον βαρύνει η ευθύνη για ό,τι συμβεί, αφού εκείνος «απλά ακολουθούσε τις διαταγές»!

...........................................................................

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ

Φυσικά οι περισσότεροι από εμάς θα σκεφτούν όταν μάθουν για αυτό το πείραμα:

«Εγώ αποκλείεται να έφτανα ως τον τελευταίο μοχλό.»

Ναι; Το πιστεύεται ακλόνητα αυτό;

Για δείτε λίγο, τι συμβαίνει στην κοινωνία μας, κάθε μέρα:

- Ο υπάλληλος της ΔΕΗ που δέχεται να κόψει το ρεύμα από έναν άνεργο ή άπορο, ξέροντας ότι έτσι τον ταπεινώνει, τον υποβάλει σε ένα διαρκές βασανιστήριο και πιθανότατα θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του, ανήκει στο 65% του τελευταίου μοχλού!

Και δεν είναι καθόλου κρυπτο-σαδιστής. Απλά σκέφτεται ότι  "ακολουθάει τις εντολές που του έδωσαν" και έτσι έχει ήσυχη την συνείδησή του!.

- Ο αστυνομικός ο οποίος ραντίζει με χημικά τους διαδηλωτές, δεν είναι κρυπτο-σαδιστής. Απλώς "κάνει τη δουλειά του" και "εκτελεί διαταγές", οπότε είναι αποενοχοποιημένος!

(Ειδικά για αυτήν την κατηγορία εργαζομένων, ίσως πολλοί να διαφωνήσουν...)

- Ο υπάλληλος της εφορίας ή της τράπεζας που υπογράφει την κατάσχεση κάποιου σπιτιού για 1.000 ευρώ χρέος, θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό στο πείραμα.

Γιατί... "υπακούει σε εντολές άνωθεν".

- Ο πολιτικός που υπογράφει το μνημόνιο, το οποίο οδηγεί ένα ολόκληρο έθνος στην εξαθλίωση του νεοφιλελευθερισμού, θα έφτανε μέχρι τον τελευταίο μοχλό. Και αυτός "υπακούει σε εντολές", πολύ πιο ισχυρές από εκείνες του πειραματιστή με την άσπρη φόρμα.

________________________________________

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ

Αν όμως δούμε το πείραμα του Μίλγκραμ από την ανθρωπιστική-ηθική του πλευρά (από την πλευρά που το είδε το 5% που αρνήθηκε να υπακούσει) θα καταλάβουμε ότι ΚΑΝΕΝΑΣ

 από όσους "εκτελούν εντολές" δεν είναι άμοιρος ευθυνών.

Αν σε διατάζουν να κάνεις κάτι που προκαλεί κακό στον άλλον, στο συμπολίτη σου, σε έναν μετανάστη, σε έναν άνθρωπο, ΟΦΕΙΛΕΙΣ να αρνηθείς να υπακούσεις!

Ακόμα κι αν χάσεις το μπόνους παραγωγικότητας, την προαγωγή σου, την επανεκλογή σου ή ακόμη και την δουλειά σου.

Μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι να αρνηθούμε να υπακούσουμε στις «μικρές» και καθημερινές εντολές βίας (με τις οποίες οι περισσότεροι ασυνείδητα συμμορφωνόμαστε), μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι να προβούμε σε μια γενικευμένη και μέχρι τέλους πολιτική, κοινωνική, καταναλωτική ανυπακοή, μόνο όταν μάθουμε να συμπεριφερόμαστε ως αυτεξούσιοι άνθρωποι και όχι ως "ανεύθυνοι" υπάλληλοι, μόνο τότε θα μπορέσουμε να γκρεμίσουμε τη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού που μας θέλει υπάνθρωπους, υπάκουους και υπόδουλους.

Που μας θέλει να τρωγόμαστε μεταξύ μας, ώστε να βγαίνει "λάδι" το ανήθικο σύστημα που υπηρετούν όσοι "δίνουν τις εντολές".

_____________________________________

ΜΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

Τα υποκείμενα του πειράματος του Μίλγκραμ, οι εθελοντές φοιτητές, έμαθαν τελικά από εκείνον, ποιος ήταν ο αληθινός στόχος του πειράματος.

Έμαθαν ότι ο «μαθητευόμενος» ήταν ηθοποιός και ότι δεν είχε ποτέ υποστεί ηλεκτροσόκ. Ο Μίλγκραμ τους το αποκάλυψε αυτό για να τους ανακουφίσει από τις τύψεις, αλλά πέτυχε το ακριβώς αντίθετο!

Αυτοί οι άνθρωποι, ειδικά το 65% που είχε φτάσει ως τον τελευταίο μοχλό, πέρασαν την υπόλοιπη ζωή τους κυνηγημένοι από τις Ερινύες της πράξης τους.

Γιατί συνειδητοποίησαν ότι δεν ήταν τόσο "αθώοι" και τόσο "καλοί" όσο οι ίδιοι (και οι δικοί τους) ήθελαν να πιστεύουν για τον εαυτό τους...

ΕΣΥ που νομίζεις ότι ανήκεις;

- Στο 65% που θα σήκωνε και τον τελευταίο μοχλό;

- Στο 30% που θα σήκωνε τους περισσότερους, αλλά θα δίσταζε στον τελευταίο;

- Στο 5% που αρνήθηκε να σηκώσει ούτε ένα μοχλό και φεύγοντας γαμωσταύρισε και τον "προϊστάμενό" του;

Ξέρω, ΟΛΟΙ ανήκετε στο 5%...

Αλλά τότε, ποιοί Ελληνες δυναστεύουν καθημερινά τους υπόλοιπους Ελληνες, (ιδιαίτερα όσους βρίσκονται σε μειονεκτική θέση) και δικαιολογούνται ότι απλώς "εκτελούν εντολές";

[----->]

Κράτος Δικαίου

 

Το ότι ένας από τους συλληφθέντες στην Πάτρα είναι γιος ανθρώπου, που καταδικάσθηκε ως μέλος της 17Ν παίζει κανένα ρόλο για τα αδικήματα, που πιθανόν διέπραξε (αν διέπραξε) ο νεαρός;

Καμία διάταξη δεν προβλέπει κάτι τέτοιο.

Αλλά κατ'αυτόν τον τρόπο και με τις διαρροές αυτές, που μόνον από τους κόλπους της Αστυνομίας μπορούσαν να προέλθουν, δημιουργείται ένα άτυπο, πλην όμως καθόλα υπαρκτό, τεκμήριο ενοχής εις βάρος του ατόμου αυτού, που "παίρνει η μπάλα" και όλους τους υπόλοιπους..

Και άντε να το ανατρέψει κανείς αυτό το τεκμήριο, αφού κυρίαρχη θα είναι η αντίληψη

"το μήλο κάτω από την μηλιά θα πέσει".

Και τι να πει κανείς για τον πατέρα, που δικάστηκε, καταδικάστηκε, εξέτισε την ποινή του, αφέθηκε, όπως προβλέπεται ελεύθερος και τώρα βλέπει τη ζωή του να κρέμεται στα μανταλάκια και το παιδί του βορά στα κανάλια και στις φασιστοσυνάξεις, όχι για τις πιθανές δικές του παραβατικές συμπεριφορές, αλλά με το "στίγμα", ότι είναι ο γιος του Στέλιου.

Γελάω, όταν μιλάμε για Κράτος Δικαίου

[----->]