Εκλογές στην Ουρουγουάη - Συνέντευξη με τον Ραούλ Ζιμπέτσι

«Στην Ουρουγουάη υπάρχει σταθερότητα, το Frente Amplio  (Ευρύ Μέτωπο) θα κερδίσει σίγουρα»

Εκλογές στην Ουρουγουάη / Συνέντευξη. Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας της Ουρουγουάης Ραούλ Ζιμπέτσι: «Υπάρχει δυσαρέσκεια αλλά δεν μεταφράζεται σε κινητοποίηση, τα κοινωνικά κινήματα είναι αδύναμα και τα κόμματα κυριαρχούν. Αυτό δεν θα αλλάξει βραχυπρόθεσμα, εκτός αν έχουμε μια σοβαρή κρίση »

Σήμερα, στις 27 Οκτωβρίου, διπλές εκλογές στην Ουρουγουάη, για νέο πρόεδρο της Δημοκρατίας και βουλευτικές. Για πρώτη φορά το Frente Amplio δεν κατεβάζει υποψήφιο για την Προεδρεία έναν πρώην αντάρτη. Για να μιλήσουμε για τις εκλογές, συναντηθήκαμε με τον Ραούλ Ζιμπέτσι, Ουρουγουανό δημοσιογράφο και συγγραφέα .

Πώς βλέπετε αυτές τις εκλογές;

Θεωρώ ότι διεξάγεται μια παραδοσιακή δημοκρατική διαδικασία χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, σε αντίθεση με άλλες χώρες της περιοχής, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η εκλογές αυτές διεξάγονται όπως σε μια ευρωπαϊκή χώρα. Στην Ουρουγουάη δεν είχαμε ποτέ περιστατικά εκλογικής νοθείας. Βλέπω να υπάρχουν δύο τάσεις: η πρώτη : «πώς να διαχειριστείς το νεοφιλελεύθερο μοντέλο των μεγάλων έργων και των εξορύξεων» είναι η πλειοψηφούσα. Σε αυτή την τάση πρωταγωνιστές είναι το Frente Amplio, το Εθνικό Κόμμα (Partido Nacional) και το Κόμμα Κολοράδο. Η δεύτερη τάση, η οποία έρχεται από δεξιά αλλά και από αριστερά, είναι αυτή της «ισχυρής αμφισβήτησης του σημερινού συστήματος». Βασικός εκπρόσωπος αυτής της τάσης είναι το ακροδεξιό κόμμα, Cabillo Abierto του πρώην στρατιωτικού Γκουίδο Μανίνι Ρίος. Αλλά, όπως αναμενόταν, από την άλλη, υπάρχουν και κόμματα που τοποθετούνται στα αριστερά του Frente Amplio, όπως το Λαϊκό Κόμμα Ενότητας (στα αριστερά του κυβερνώντος κόμματος) και το Ασυμβίβαστο Ριζοσπαστικό Οικολογικό Κόμμα: και τα δύο είναι αντίθετα με το νεοφιλελεύθερο μοντέλο των εξορύξεων.

Θα κερδίσει το Frente Amplio;

Ναι, στον πρώτο γύρο θα κερδίσει, αλλά χωρίς απόλυτη πλειοψηφία. Θα χρειαστεί περίπου το 40% των ψήφων. Τα τρία δεξιά κόμματα, το Εθνικό Κόμμα, το Κόμμα Κολοράδο και ο Cabillo Abierto, θα λάβουν περίπου το 50%. Το υπόλοιπο 10% θα κατανεμηθεί μεταξύ των διαφόρων μικρότερων σχηματισμών. Το Frente Amplio θα μπορούσε να κερδίσει και στο δεύτερο γύρο. Νομίζω ότι το Frente Amplio έχει περισσότερες πιθανότητες να κερδίσει στο τέλος και επειδή, εκτός του ότι ελέγχει τον κρατικό μηχανισμό, μπορεί να βασιστεί σε μια ισχυρότερη μαχητικότητα της εκλογικής του βάσης. Αλλά όχι μόνο αυτό, το Frente Amplio έχει και πετυχημένο κυβερνητικό έργο. Όλα εξαρτώνται από το πώς θα διαμορφωθεί η συμμαχία μεταξύ των δυνάμεων της δεξιάς. Αλλά την Κυριακή το Frente Amplio θα κερδίσει με τουλάχιστον 10 μονάδες διαφορά το δεύτερο κόμμα. Αυτό δεν του δίνει κάποια σιγουριά ότι θα νικήσει, αλλά του δίνει πλεονέκτημα.

Πως είναι σήμερα η κατάσταση στην Ουρουγουάη;

Η Ουρουγουάη είναι μια σταθερή χώρα οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά. Η οικονομία είναι κουρασμένη αλλά δεν έχει εισέλθει σε ύφεση. Τα κοινωνικά κινήματα είναι πολύ αδύναμα. Εκτός από τα συνδικαλιστικά κινήματα, τα οποία παραμένουν πολύ συντεχνιακά, δεν υπάρχουν σημαντικά λαϊκά κινήματα, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Αυτό θέτει την Ουρουγουάη σε κατάσταση μεγάλης πολιτικής σταθερότητας, όπου υπάρχει μεν δυσαρέσκεια  η οποία ,όμως, δεν μεταφράζεται σε κινητοποίηση. Στην Ουρουγουάη έχουμε  κυριαρχία των κομμάτων και αδυναμία των κοινωνικών κινημάτων. Αυτό δεν θα αλλάξει βραχυπρόθεσμα, εκτός αν επέλθει μια σοβαρή κρίση.

Τι διαφορές βλέπετε να υπάρχουν με τις άλλες εξεγερσιακές καταστάσεις της ηπείρου;

Αυτό που συνέβη στον Εκουαδόρ και συμβαίνει σήμερα στη Χιλή είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα. Στον Ισημερινό, πιστεύω ότι έχουμε να κάνουμε με ένα αγωνιστικό ιθαγενικό κίνημα που συνεχίζεται όλα αυτά τα χρόνια ,ενώ στη Χιλή βλέπω ένα πολύ σημαντικό κίνημα οργής ενάντια σε ένα πολύ άδικο, μοντέλο οικονομικής λεηλασίας, το οποίο δημιουργεί μια μεγάλη ανισορροπία στην κοινωνία. Οι άνθρωποι περνάνε άσχημα και κινητοποιούνται. Κοιτάζοντας την Ουρουγουάη και τη σταθερότητά της, βλέπω να υπάρχει μεγάλη διαφορά με το Εκουαδόρ, τη Χιλή, αλλά τώρα και με τη Βολιβία, όπου βλέπουμε ότι το εκλογικό αποτέλεσμα έχει αμφισβητηθεί και υπάρχει ισχυρό κοινωνικό κίνημα στους δρόμους.

[---->]

Θα το καταλάβουμε όταν και αν έρθει η σειρά μας.

Ξέρω ότι αυτό που θα πω δεν είναι ορθόδοξα μαρξιστικό και πιο πολύ εντάσσεται στην ρεαλιστική σχολή των διεθνών σχέσεων αλλά πιστεύω ότι είναι αλήθεια. 

Όταν ένα κράτος φτάνει στο επίπεδο της διεθνούς μεγάλης δύναμης η του γεωπολιτικού διεθνούς παίκτη, αντικειμενικά και υποκειμενικά, και όταν αποδέχεται ότι είναι και λειτουργεί ως μεγάλη δύναμη ,σπάνια ενδιαφέρεται γνήσια για τα συμφέροντα και τα δίκαια των μικρών λαών. Ενδιαφέρεται μόνο όταν τα δίκαια των μικρών λαών ευνοούν την γεωπολιτική του και διαπλέκονται με αυτήν. 

Βεβαίως, η μεγαλοκρατική πολιτική συνδέεται με την ταξική δομή των πιο ισχυρών κοινωνιών αλλά δεν οφείλεται μόνο η αποκλειστικά σε αυτήν. Η Μεγάλη Δύναμη είναι σχετικά αυτόνομο μέγεθος. Πολύ περισσότερο ,όταν η Μεγάλη Δύναμη είναι και καπιταλιστικό κράτος,.Όπως οι Αμερικανοί πούλησαν τους Κούρδους ( και αυτό βαρύνει ως ευθύνη την κουρδική ηγεσία) ,άλλο τόσο και οι Ρώσοι πούλησαν τους Κούρδους .Επίσης, κατά κάποιο τρόπο,οι Ρώσοι πούλησαν και την σύμμαχο τους Συρία,αφού έκαναν συμφωνία με τον εισβολέα παρακάμπτοντας την κυρίαρχη συριακή κυβέρνηση. 

Αυτός είναι και ο λόγος που στις αναρτήσεις μου για την Συρία ,όσο καταλαβαίνω τι γίνεται,κρατώ μικρό καλάθι και κρατιέμαι μακρυά από ανόητες θριαμβολογίες. Δεν υπάρχουν σήμερα ισχυρά κράτη που να νοιάζονται για κάτι άλλο από το γυμνό τους συμφέρον.Και στον εικοστό αιώνα σπάνια έγινε το αντίθετο, ακόμη και με κράτη που είχαν από ταξική θέση καλύτερες προθέσεις από τους σημερινούς κυρίαρχους. 

Το δυτικό μπλοκ είναι άθλιο. Αλλα αυτό δεν καθιστά το λεγόμενο ανατολικό μπλοκ όμορφο. Αν δεν το καταλαβαίνουμε τώρα με τους Κούρδους,θα το καταλάβουμε όταν και αν έρθει η σειρά μας.

[--->]