Γιατί οι νέοι δεν ψηφίζουν κόμμα - Τσίπρα

Ελευθερία Καρνάβου

ΝΕΑΡΟΙ ΦΙΛΟΙ και  φοιτητές, μου έστειλαν αυτό το μήνυμα με την παράκληση να το διαδώσουμε. Με απλά λόγια καταγράφουν γιατί (μετά την κινηματική και εκλογική τους στήριξη  τον Ιανουάριο 2015) δεν θα ψηφίσουν ΠΟΤΕ το κόμμα - Τσίπρα.


Απευθυνόμενοι σε κάθε Έλληνα και κάθε νέο του λένε:

Δεν σε υπολογίζει… Δεν είναι αυτή δημοκρατία…

Ναι, διεθνοποίησε το ελληνικό ζήτημα με μεγάλη επιτυχία. Μέχρι εκεί. Χωρίς  κανένα απολύτως ελληνικό αποτέλεσμα.

Διαπραγματεύτηκε επί εξάμηνο. Επέμεινε. Κουράστηκε. Το αναγνωρίζουμε… ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ!

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ: Λάθος παραδοχές. Λάθος στρατηγική. Λάθος τακτικές. Κόμμα και κοινωνία «στη γωνία», «στα αζήτητα».

Οι αντικειμενικές συνθήκες ήσαν γνωστές: δανειστές: αδίστακτοι τύραννοι, εντολοδόχοι του κεφαλαίου…

Δεν διεθνοποίησε, ως όφειλε, το χαρακτήρα των δανειακών συμβάσεων των προκατόχων του: αποικιακές και νομικά αβάσιμες.

Παράλληλα και πολύ πρόωρα μίλησε, δημόσια, με στεντόρεια, «διεθνή» φωνή  για 70% μνημόνιο στο μίγμα της συμφωνίας!!! Γιατί;

«Πέτυχε» τον Ιούλιο του 2015  ΜΝΗΜΟΝΙΟ με  χείριστα μέτρα υφεσιακά και κοινωνιοκτόνα.

ΕΙΝΑΙ λέει περήφανος!!!

Τον στήριξες άοκνα και πρωτόγνωρα στις πρώτες εβδομάδες της διαπραγμάτευσης (πλατείες) και όχι μόνο.

Δεν πήρε τη γνώμη σου παρά  μόνο τον Ιούλιο ! κατόπιν εορτής!

«ΝΑΙ» ήθελε να απαντήσεις  στο δημοψήφισμα  για νάσαι συνένοχος. Για να απαλύνεις την αποτυχία του. ΟΧΙ βγήκε και σε αγνόησε: Τόσο ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ!

Μια αλλοίωση χωρίς ιστορικό προηγούμενο.

Πήρε τη γνώμη σου όταν ήταν σε αδιέξοδο – κινδύνευε το πολιτικό του μέλλον.

Πήρε τη γνώμη σου  όταν είχε ήδη συντάξει τις «47 σελίδες» επώδυνου μνημονίου κάποιες εβδομάδες πριν.

Πήρε τη γνώμη σου τον Ιούλιο  όταν  θα μπορούσε να τις είχε ήδη υπογράψει  αν ο Γιουνγκέρ δεν ήθελε ένα  «καψόνι» παραπάνω.

Άφησε το θέμα του χρέους τελευταίο ενώ θα ‘πρεπε να είναι πρώτο.

Εγκατέλειψε χωρίς πολλά πολλά, από τις πρώτες ώρες το «κούρεμα».

Πέρασε άκοπα και ακαριαία  στην αναδιάρθρωση  αντί του κουρέματος παρά τις εξαγγελίες του.

Λέξη δεν ακούγονταν εκείνες τις πρώτες μέρες για κούρεμα.

Την αναδιάρθρωση την άφησε για το τέλος  (μετά τα μέτρα) για όταν θα είχε απολέσει κάθε ατού. Και το απώλεσε.

Άφησε τους δανειστές να κάνουν παιχνίδι με κάθε μνημονιακή λεπτομέρεια, να αγοράζουν χρόνο με λεπτομέρειες – επώδυνες μεν αλλά όχι νευραλγικές για τον εργαζόμενο, το μέλλον των νέων  και της χώρας  (ΧΡΕΟΣ ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΑΓΓΛΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟΥ).

Υπέγραψε συμφωνία (Φεβρουάριος 2015) δεσμευτική χωρίς να εξασφαλίσει χρήματα!

Αποποιήθηκε και τα οφειλόμενα από το προηγούμενο μνημόνιο (7.5 δις).

Άφησε τη χώρα χρηματοδοτικά ακάλυπτη.

Πλήρωνε, ως μη όφειλε, τις δανειακές υποχρεώσεις στο κρίσιμο διάστημα της διαπραγμάτευσης και επαίρετο. «Τα πληρώνουμε όλα !»  έλεγε με καμάρι στις Βρυξέλλες σε δημοσιογράφους.

Δήλωνε ότι θα πλήρωνε τις δανειακές υποχρεώσεις μέχρι τελευταίου ευρώ!

Τα ταμεία  άδειαζαν και η λήξη της  4μηνης παράτασης πλησίαζε. Λιγότερα… όλο και λιγότερα ευρώ στα ταμεία. Στράγγιζαν και στράγγιζαν…

Στράγγισμα μέχρι το σημείο στο οποίο ο καθένας μετατρέπεται σε  αντικείμενο εκβιασμού!

Δεν έκανε λογιστικό έλεγχο του χρέους. Όχι εκείνος!

Δεν αξιοποίησε διεθνείς συνθήκες για την ανθρωπιστική κρίση. Υπάρχουν!

Δεν κατήγγελλε τις δανειακές συμβάσεις ως ασύμβατες με το σύγχρονο πολιτισμό.

Υπάρχουν  τόσο σοβαρές μελέτες.

Δεν αξιοποίησε τη διεθνή εμπειρία για το παράνομο χρέος – όχι έγκαιρα! – όχι εκείνος!

Συμμετείχε άοκνα στον αρχαϊκό σου φόβο για το εθνικό νόμισμα. Δεν σε βοήθησε να δεις ότι είναι αβάσιμος. Σε αυτό συμμετείχε εντελώς στο έργο των προηγούμενων: στον άκαρπο δογματισμό.

Δεν τήρησε το «καμία θυσία για το ευρώ» που ήταν απόφαση του κόμματος που ψήφισες.

Διατυμπάνιζε ότι ήταν άοπλος χωρίς δεύτερο σχέδιο διεξόδου.

Ότι ήταν εξ αντικειμένου ευάλωτος λόγο υποκειμενικών λανθασμένων παραδοχών.

Εκλογές βιαστικές τώρα, άρον - άρον. Ο ΣΥΡΙΖΑ φυλλορροεί. Φταίνε όλοι οι συνεπείς…

Εκείνος είναι άμωμος και περήφανος. Παρακάμπτει όποια λογοδοσία δεν τον συμφέρει …

και πηγαίνει σε άλλη βολική… Παιχνίδι πολιτικής επικράτησης … πάση θυσία. Εις βάρος σου.

Είχε αποφασίσει εκλογές για το Σεπτέμβρη από τις 12 Ιουλίου (!!!) ερήμην του κόμματος και την ίδια στιγμή μίλαγε στο κόμμα για έκτακτο συνέδριο τον Σεπτέμβρη. 

Δεν κάνει εκλογές λίγο αργότερα, να πάρεις μια ανάσα. Να ‘χεις χρόνο να παλέψεις! Να μελετήσεις. Να μιλήσεις. Δεν τις κάνει μετά τα «μπιλιετάκια». Τώρα - τώρα τις θέλει. Και κ. Μέρκελ τώρα τις θέλει. Να τελειώνουν… με τους ανεπιθύμητους. Να ανασυντάξουν τους συσχετισμούς πάση θυσία. Κατά πως βολεύει… (και)  τους τυράννους.

Μα τι να έκανε, ποια εναλλακτική είχε;

Να είχε άλλη ανάγνωση του κεφαλαίου, των δανειστών, της ΕΕ και της ΕΖ. Αυτή που υπαγορεύουν οι μαρξικές  θεωρίες, αυτή που  του επεσήμαιναν  οι σύντροφοι του και η αριστερή παράδοση.

Άλλες παραδοχές, άλλη στρατηγική, άλλες τακτικές.

Να μην είχε τον κυβερνητισμό ως πρώτο κινούν.

Ας  επεδίωκε την κυβέρνηση αργότερα.

Να είχε το δημοκρατικό χρέος ΠΡΩΤΟ πάντα, παντού, για όλα.

Μα τι να έκανε, ποια εναλλακτική είχε;

Ακόμη και με την δική του τελείως λανθασμένη  στρατηγική πάλι είχε οδούς διαφυγής.

Δες δυο (την πρώτη τελείως) ενδεικτικά:

(1) Εκλογές τον Απρίλη του 2015. Για να πει επί τέλους τις μεγάλες αλήθειες στον κόσμο (Δεν τον εξέλεξες για να κάνει αυτά που κάνει). Να αξιοποιήσει την δημοφιλία του με αλήθειες για να πάρει ΝΕΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ με τα νέα δεδομένα και τα αποτελέσματα της 3-μηνης διαπραγμάτευσης. Να θέσει στον κόσμο πραγματικά, πολλαπλά, ουσιαστικά ερωτήματα προς απάντηση. Να κάνει  σε κείνη τη φάση περιορισμό κίνησης κεφαλαίων (με 15 δις στα ταμεία μαζί με τα 7,5 που δεν θα είχε απεμπολήσει  αν η διαπραγμάτευση δεν ήταν άνευρη και  τυφλή).  Οι εκλογές τον Απρίλη του 2015  δεν θα ‘ταν υφαρπαγή ψήφου όπως είναι τώρα: «πριν καταλάβετε τι σας συμβαίνει εκλογείς μου , ψηφίστε με !!!». «Όταν καταλάβετε θα είναι αργά (… ΓΙΑ ΣΑΣ)».

(2) Να μην υπογράψει το 3ο μνημόνιο στις 13 Ιουλίου και ας έχανε την κυβέρνηση. Ας το υπέγραφαν οι  γνωστοί πρόθυμοι. Θα την ξανάβρισκε  την κυβέρνηση… Που βέβαια δεν είναι αυτοσκοπός… Θα συναντούσε  τον κόσμο… θα γινόταν εθνάρχης… θα έσωζε το λαό και τον πλούτο της χώρας «με παύση πληρωμών», με χρεοστάσιο  σε επόμενη φάση και σύντομα.

Στις 12 Ιουλίου ας έδινε την κυβέρνηση στους άλλους.

Δεν έχεις ανάγκη από αριστερούς διαχειριστές.

Δεν θέλεις «να κάψουμε»  παλιούς και  μελλοντικούς ανέργους για να τους «αλείψουμε με μελί» μετά το κάψιμο (λαϊκή παροιμία). Αυτό ουσιαστικά σου προτείνει.

Θέλεις την πάμπλουτη χώρα μας πίσω!

Δεν ξεχνάς τον Δημήτρη Μπάτση! το νέο της αριστεράς.

(Είναι απλά κατάντια να  συγκρίνουν οι αριστεροί (παλιά με νέο μνημόνιο) να αποφαίνονται για το ποιο είναι καλύτερο και ποιο συνεπάγεται ηπιότερη προσαρμογή! Είναι εφιάλτης!)

Όταν όλες  οι παραδοχές του είναι λάθος  ο ηγέτης ζητάει  συγνώμη! Με την δημοφιλία που διαθέτει  ξαναρχίζει, με νέο σχέδιο.

Το ουσιαστικό σχέδιο δεν γίνεται  «από κυβερνήσεως», από το Μάξιμου! Το ουσιαστικό σχέδιο δεν συντάσσεται χωρίς συγγνώμη και αυτοκριτική.  Το νέο σχέδιο δεν συνάδει με το… «είμαι περήφανος» για το μνημόνιο.

Η 13η Ιουλίου είναι χειρότερη από την άνοιξη του 2010 και το Καστελόριζο. Ναι, ο άλλος μας έβαλε στο μνημόνιο. Ο νυν - με την «η ελπίδα που ερχόταν» και την «Ευρώπη που άλλαζε» - θέλει πάση θυσία να το διαχειριστεί (!) θάβοντας τις ελπίδες σου! Το 2011-12 έλπισες στο δυνάμωμα  της αριστεράς… στην έξοδο από  τον εγκλεισμό του 2010. Προχώρησε μόνος του στην γνωστή πεπατημένη. Έγινε ρεαλιστής πάνω στα όνειρα σου.

Θα αγωνιστείς και πάλι. Ο ακρωτηριασμός όμως είναι έργο του και είναι οδυνηρός.»

Για την αντιγραφή

Ελευθερία Καρνάβου

[--->]

Μπορεί να σε ξεγελάσουν όλοι για λίγο καιρό, αλλά όχι όλοι όλο τον καιρό

Γράφει ο Δ. Βουλγαρίδης 

Δευτέρα 6 Ιουλίου. Είναι η επόμενη μέρα του δημοψηφίσματος, στο οποίο ο ελληνικός λαός έχει πει ΟΧΙ στη συμφωνία με ποσοστό 62%.

Αμέσως λοιπόν μετά το δημοψήφισμα, πραγματοποιείται η σύγκληση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών στο Προεδρικό Μέγαρο, που συγκλήθηκε κατόπιν σχετικού αιτήματος του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο.

Θυμίζουμε ότι οι πολιτικοί αρχηγοί κλήθηκαν με σκοπό να εξετάσουν τη σύνταξη ενός κοινού ανακοινωθέντος, με το οποίο θα εκφράζεται η βούληση για παραμονή στην ευρωζώνη. Έτσι λοιπόν, έπειτα από σχεδόν επτά ώρες συνεδρίασης, όλοι οι παρευρισκόμενοι πολιτικοί αρχηγοί, πλην του Δημήτρη Κουτσούμπα (ΚΚΕ), αποφάσισαν ότι η συμφωνία είναι μονόδρομος και προχώρησαν στη συγγραφή κοινής ανακοίνωσης – επιστολής, η οποία ξεκαθαρίζει σε όλους τους τόνους την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.

Ο Σταύρος Θεοδωράκης στις δηλώσεις που έκανε, κατά την έξοδο του από το προεδρικό μέγαρο, ανέφερε ότι έκανε μια πρόταση στο Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών για να μην δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά της συζήτησης μέχρι να λήξει ο «κόκκινος συναγερμός». Σύμφωνα με τον κ. Θεοδωράκη: «συμφώνησαν όλοι και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με αυτή την πρόταση».

Σχετική Ανάρτηση (Βίντεο στο 1:48):

Πράγματι, τα πρακτικά δεν δημοσιοποιούνται. Μετέπειτα όμως, η πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου, ζητά με επιστολή της προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, να διαβιβαστούν στη Βουλή τα πρακτικά από το Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, αμέσως μετά τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος.

Η κυρία Κωνσταντοπούλου βέβαια ζητά από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να διαβιβάσει τα πρακτικά τουλάχιστον στη Βουλή, αφού, σύμφωνα με τη δήλωση του κ. Θεοδωράκη, συμφωνήθηκε να μην δοθούν στη δημοσιότητα. Ο λαός λοιπόν δεν μπορεί να ενημερωθεί, «μέχρι να λήξει ο κόκκινος συναγερμός», αλλά τουλάχιστον να ενημερωθούν οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποί του, στο κοινοβούλιο. Άλλωστε τα δεδομένα είναι ότι: θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία, όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα, αλλά όλα αυτά με αντιπροσωπευτική Δημοκρατία.

Φυσικά, είναι γνωστό σε όλους, ότι το συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, δεν είναι μία φιλική κουβέντα μιας παρέας, αλλά σ’ αυτό συμμετέχουν εκπρόσωποι πολιτών (οι οποίοι έχουν την ιδιότητα του αρχηγού κόμματος, με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση), υπό την προεδρία του Αρχηγού του Κράτους.

Όμως ο Σταύρος Θεοδωράκης σε συνέντευξη του στο MEGA στις 27/8/2015 αποκαλύπτει ότι πρακτικά, της συνεδρίασης της επομένης μέρας του δημοψηφίσματος, δεν υπάρχουν!!! Μάλιστα (προφανώς χωρίς να αντιλαμβάνεται τι λέει) αναφέρει καθαρά ότι αυτό έγινε κατόπιν δικής του πρότασης!!! Λέει ακόμα ότι αυτό το δέχθηκαν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί!!! Και ακόμα ότι το δέχθηκε και αυτός ο οποίος προέδρευε του συμβουλίου και έχει το ρόλο του θεματοφύλακα της Δημοκρατίας!!! Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς;

Σχετικό Βίντεο (η δήλωση στο 3:02):

Ερωτήματα:

1. Όταν ο κ. Θεοδωράκης στις 6 Ιουλίου έλεγε να μην δοθούν στη δημοσιότητα τα πρακτικά της συζήτησης μέχρι να λήξει ο «κόκκινος συναγερμός», για ποια πρακτικά μιλούσε; …αυτά που στις 27 Αυγούστου λέει ότι δεν υπάρχουν;

2. Ο κ. Θεοδωράκης έχει καταλάβει ότι εκπροσωπεί πολίτες, οι οποίοι δεν έχουν καμία συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων, πέρα από τις εκλογές, αλλά πρέπει τουλάχιστον να γνωρίζουν τις απόψεις αυτών που τους εκπροσωπούν;

3. Έχει καταλάβει ότι ο κυρίαρχος λαός -κατά το Σύνταγμα- την προηγούμενη ακριβώς ημέρα είχε ψηφίσει 62% υπέρ του ΟΧΙ και την επομένη, οι εκπρόσωποί του, μέσα σε μία κλειστή αίθουσα, το μετέτρεψαν σε ΝΑΙ, χωρίς να μπορεί αυτός που τους έστειλε στην αίθουσα για να τον εκπροσωπήσουν, να γνωρίζει πώς τον εκπροσώπησαν;

4. Έχει καταλάβει ότι ούτε καν ο ιστορικός του μέλλοντος δεν θα βρει στοιχεία; Είναι λοιπόν υπερβολικό αν ισχυριστούμε ότι εκτός από το λαό, φοβούνται και την ιστορία;

5. Δεν βρέθηκε κανένας αρχηγός κόμματος από τους παρευρισκόμενους να έχει την αντίληψη ότι μέσα στην αίθουσα ήταν εκπρόσωποι και όχι κηδεμόνες;

6. Ο θεματοφύλακας της Δημοκρατίας είχε αντιληφθεί ότι είχε καλέσει εκπροσώπους πολιτών και όχι την παρέα του;

7. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και θεματοφύλακας της Δημοκρατίας όταν στην συνάντηση του με τον πρόεδρο της Λαϊκής Ενότητας, Παναγιώτη Λαφαζάνη, είπε ότι «Όλοι κρινόμαστε από την ιστορία…» εννοεί αφού πρώτα φροντίσουμε να μην αφήσουμε ίχνη;

8. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας όταν απαντούσε, με επιστολή του, στη πρόεδρο της Βουλής πώς το «αίτημα μπορεί να διατυπωθεί παραδεκτώς από νομική άποψη εκ μέρους της Βουλής», μπορούμε να υποθέσουμε ότι έφερνε τυπικά κωλύματα, γιατί δεν είχε τίποτα να στείλει;

Ο κάθε πολίτης (αν αισθάνεται πολίτης) μπορεί να απαντήσει τόσο στα παραπάνω ερωτήματα όσο και στα «δημοκρατικά» κόμματα που μετείχαν στο συμβούλιο.

Δ. Βουλγαρίδης

(Σημείωση του πιτσιρίκου: Το πραξικόπημα έγινε στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, την επομένη του δημοψηφίσματος.)


πηγή: pitsirikos.net 
[--->]

Αριστερή Πλατφόρμα με τακούνια

Επειδή το ψέμα βρίσκεται στο DNA των εκλογών, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ ήταν λογικό να κάνουν έναρξη προεκλογικής περιόδου με δύο μεγάλα ψέματα. Το ψέμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι επιδιώκει την αυτοδυναμία. Η αλήθεια είναι ότι ακόμη κι αν του τη χάριζαν θα την αρνιόταν. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει την πρωτιά, φυσικά, για να απολαύσει την αιώρα της εξουσίας αλλά ούτε ξέρει, ούτε μπορεί, ούτε αντέχει να διαχειριστεί μόνος του το Τρίτο Μνημόνιο.

Ν. Βαλαβάνη - Αυτό το Μέτωπο πρέπει να συγκροτηθεί με τις πιο πλατιές, συλλογικές, δημοκρατικές, έντιμες διαδικασίες¨"

Σήμερα το μεσημέρι η βουλευτής Β’ Αθηνών Νάντια Βαλαβάνη συναντήθηκε στη Βουλή με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και τον Δημήτρη Στρατούλη. Μετά τη συνάντηση έκανε στους δημοσιογράφους την ακόλουθη δήλωση:

«Θα σας πω ότι συμπαρατάσσομαι με την προσπάθεια συγκρότησης του πλατιού εκλογικού μετώπου της Λαϊκής Ενότητας ενάντια στις πολιτικές που πέντε χρόνια τώρα καταστρέφουν το λαό και τη χώρα και τσιμεντάρει σήμερα το Τρίτο Μνημόνιο.

Αυτό το Μέτωπο χρειάζεται να εκφράσει το «όλον» ΟΧΙ, δηλαδή όλους τους Έλληνες πολίτες που, και με τους φόβους με τις αμφιβολίες τους, έκαναν το μεγάλο ριζοσπαστικό άλμα στις 5 Ιουλίου.

Πρέπει να εκφράσει τους χιλιάδες ανένταχτους αριστερούς, πατριώτες και δημοκράτες, που με τεράστια αυτενέργεια και ανιδιοτέλεια μπόρεσαν να σφραγίσουν με τέτοιο συγκλονιστικό τρόπο και να δώσουν αυτό το ΟΧΙ στις πιο δύσκολες συνθήκες στην εκλογική ιστορία του κόσμου, με κλειστές τράπεζες, στο δημοψήφισμα.

Και πρέπει να συγκροτηθεί με τις πιο πλατιές, συλλογικές, δημοκρατικές, έντιμες διαδικασίες, με μεγάλο σεβασμό στις απόψεις όλων των δυνάμεων και των προσωπικοτήτων που το απαρτίζουν. Και αυτός ο σεβασμός και οι πλατιές, συλλογικές, δημοκρατικές, έντιμες διαδικασίες πρέπει να εκφραστούν επίσης στον τρόπο συγκρότησης των ψηφοδελτίων, που είναι μια πολύ μεγάλη ευθύνη από τη στιγμή που δεν υπάρχει ο σταυρός, αλλά πρόκειται για λίστες. Και βέβαια πρέπει να υπάρχει όσο το δυνατόν συλλογικότερη εκπροσώπηση.

Είναι φανερό επίσης ότι χρειάζεται ένα απλό, ρεαλιστικό και ριζοσπαστικό πρόγραμμα, το οποίο θα μπορέσει να εξηγήσει το πως θα γίνει δυνατό να υπάρξει μια πραγματική, σημαντική και μεγάλη αντιπολίτευση μέσα και έξω από τη Βουλή μετά τις εκλογές, τέτοια που να εξασφαλίζει όρους, τουλάχιστον σε μια επόμενη φάση, διαφυγής από τη φυλακή των Μνημονίων και αποκατάστασης της ελπίδας και της ανάτασης που γνωρίσαμε τους πρώτους μήνες μετά το Γενάρη. Αυτές που έκαναν τα πάντα δυνατά, γιατί τα πάντα μπορούν να είναι ανοιχτά και δυνατά. Και είναι στο χέρι όλων μας να γίνουν έτσι.»

[--->]                                                                                   Αθήνα, 28.8.2015

Jacques Sapir : Η Ελλάδα και ο κυνισμός του Γαλλικού Κομουνιστικού Κόμματος (PCF)

Ο καθ. Jacques Sapir στο blog του Russeurope σχολιάζει ένα κείμενο εργασίας της ηγεσίας του PCF προς χρήση των μελών του για την κατάσταση στην Ελλάδα με τον σαφή  στόχο να κατευθύνει τη σκέψη διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα. Εν τω μεταξύ, αγνοεί εντελώς την αντιπολίτευση της αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία δεν αναφέρει, και επικαλούμενη το γνωστό «δεν υπάρχει άλλη λύση» ,την ΤΙΝΑ (there is no alternative)  της Μάργκαρετ Θάτσερ παρουσιάζει τη θέση του Αλέξη Τσίπρα ως τη μόνη δυνατή . Αλλά στο τμήμα του κειμένου με τον τίτλο «Αναφορικά με την έξοδο της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ», όπου αναπτύσσεται μια οικονομική ανάλυση για τις συνέπειες ενός « Grexit », επιβεβαιώνεται εντυπωσιακά η ιδέα μιας παρουσίασης υπερβολικά κατευθυνόμενης, σε σημείο που να θεωρείται ανέντιμη, για την κατάσταση στην Ελλάδα. Μεταφέρουμε  ένα μόνο μέρος από το σχόλιο του Jacques Sapir  .

[...] Θα σταθώ ειδικά στο «Αναφορικά με την έξοδο της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ»  (σελ.4 και 5 του κειμένου)

Οι άμεσες συνέπειες ενός Grexit

Ενα "Grexit" θα σημαίνει υποτίμηση του νέου νομίσματος τουλάχιστον κατά 40% και επομένως απώλεια της αγοραστικής δύναμης κατά 40% και αύξηση του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους κατά 40%. Αυτό δεν μπορεί να έχει κανένα όφελος στην ανταγωνιστικότητα μιας χώρας όπου οι μισθοί έχουν μειωθεί κατά 25% και όπου το σύστημα παραγωγής δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί στην πρόσθετη ζήτηση.

Πραγματικά δεν γνωρίζω  με ποιο τρόπο οι συγγραφείς αυτού του κειμένου θα μπορούσαν να καθορίσουν μια πιθανή υποτίμηση της συναλλαγματικής ισοτιμίας της δραχμής σε περίπτωση ενός «Grexit». Με δεδομένη την εσωτερική υποτίμηση που ήδη έχει γίνει από το 2010, και την εξισορρόπηση του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών στην Ελλάδα, μια υποτίμηση μεταξύ 15% και 25% είναι το πιο πιθανό. Δεν υπάρχει επομένως τίποτα που να μπορεί να στηρίξει αυτή τη θέση, πέρα από την επιθυμία τους να παρουσιάσουν μια εικόνα "καταστροφική" από ένα πιθανό Grexit. Στην πραγματικότητα, η σημερινή κατάσταση του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών στην Ελλάδα δείχνει ότι  η υποτίμηση αυτή θα είναι πολύ μικρότερη από το 40%.

Έπειτα, στο κείμενο υπάρχει ένα χονδροειδές  λάθος, τόσο χονδροειδές όμως, που μας κάνει να σκεφτούμε ότι αυτό γίνεται σκόπιμα για να προκαλέσει μια αντίδραση απορριπτική. Στο σημείο που αναφέρεται ότι μια υποτίμηση του νομίσματος κατά 40% θα είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση της αγοραστικής δύναμης κατά 40%.Είναι σαν να λέμε ότι το σύνολο των αγαθών και υπηρεσιών που καταναλώνει όλος ο πληθυσμός της χώρας αποτελείται αποκλειστικά από εισαγόμενα εμπορεύματα. Είναι  προφανές ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. 

 Εκτός από το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού, όπου το μερίδιο της κατανάλωσης των εισαγόμενων εμπορευμάτων φτάνει μέχρι 70%, για το υπόλοιπο του πληθυσμού είναι γνωστό ότι το μερίδιο αυτό είναι μικρότερο από 50%, και για το φτωχό κομμάτι του πληθυσμού (ας πούμε για το 50% των λιγότερο πλούσιων), γνωρίζουμε ότι το ποσοστό των εισαγόμενων υπηρεσιών και εμπορευμάτων  είναι περίπου 20 ή ακόμη και 15%. 

Αυτό σημαίνει ότι μια υποτίμηση 40% - η οποία παρόλα αυτά θα πρέπει να θεωρείται ως μια υπόθεση  υπερβολική  - θα επιφέρει μια απώλεια της αγοραστικής δύναμης κατά 28% για τους πλουσιότερους, αλλά -8% -6% για το πιο φτωχό κομμάτι του πληθυσμού. Στην πραγματικότητα, η απώλεια της αγοραστικής δύναμης θα επιβαρύνει κυρίως τους πιο πλούσιους. Πρακτικά, η υποτίμηση του νομίσματος προκαλεί μια αλλαγή στον πληθυσμό, και πλήττει περισσότερο κοινωνικές κατηγορίες που είναι σε μεγάλο βαθμό εισαγωγείς προϊόντων. Λειτουργεί επίσης και ως μηχανισμός της κοινωνικής δικαιοσύνης στο εσωτερικό του πληθυσμού.

Δεύτερο χονδροειδές λάθος, είναι το εξής απόσπασμα: «Αυτό δεν μπορεί να αποφέρει κανένα όφελος στη ανταγωνιστικότητα σε μια χώρα όπου οι μισθοί έχουν μειωθεί κατά 25% και όπου το σύστημα παραγωγής δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί στην πρόσθετη ζήτηση». Καταρχάς το πρόβλημα είναι κυρίως η ελαστικότητα εισαγωγών / εξαγωγών. Αλλά το θέμα της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας σημαίνει ότι γνωρίζουμε τους τομείς των εξαγωγών. Αυτό όμως δείχνει ότι ως προς αυτό οι συντάκτες του κειμένου δεν έχουν ιδέα, ή δεν προσπάθησαν καν να διαμορφώσουν κάποια ιδέα, σχετικά με την κατάσταση στην Ελλάδα. Και η αλήθεια είναι ότι, το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της Ελλάδας περιλαμβάνει τέσσερα βασικά στοιχεία:

•     Τα έσοδα από τον τομέα του τουρισμού (θεωρούνται ως «εξαγωγές», δεδομένου ότι οι τουρίστες δεν έχουν την κατοικία τους στην Ελλάδα). Τώρα, είναι βέβαιο, και επιβεβαιώνεται από πολλές μελέτες, ότι η τουριστική βιομηχανία θα μπορούσε να ωφεληθεί σε μεγάλο βαθμό από μια μεγάλη υποτίμηση της δραχμής, ειδικά προσελκύοντας τουρίστες εκτός περιόδου αιχμής (παράδειγμα Βρετανούς τουρίστες και τουρίστες από τη Βόρεια Ευρώπη), οι οποίοι σήμερα πηγαίνουν στην Κροατία ή στην Τουρκία.

•     Τα έσοδα από τον τομέα της ναυπηγικής βιομηχανίας. Γνωρίζουμε ότι αυτός είναι ένας από τους «εξαγωγικούς» τομείς της ελληνικής οικονομίας. Επί του παρόντος, ο κλάδος βρίσκεται σε κρίση λόγω του ανταγωνισμού από την Κροατία και την Τουρκία (που εδώ και 3 χρόνια έχουν υποτιμήσει σημαντικά το νόμισμα τους). Με μια υποτίμηση της δραχμής κατά 25%, είναι πιθανή μια επιστροφή του κύκλου εργασιών στα επίπεδα του 2010, χάρη στην αναγνωρισμένη ποιότητα του τομέα.

•     Τα έσοδα της ελληνικής βιομηχανίας. Η ελληνική βιομηχανία είναι υπανάπτυκτη, αλλά έχει ορισμένους τομείς ποιοτικούς, τομείς που απέχουν πολύ από το να αξιοποιούν πλήρως την  παραγωγική  ικανότητάς τους. Στην πραγματικότητα, το ποσοστό αξιοποίησης της παραγωγικής ικανότητας των εγκαταστάσεων φαίνεται να είναι περίπου 60-65%. Αν υποτιμηθεί η  δραχμή μπορεί να αυξηθεί μέχρι το '80%.

•     Τα έσοδα της ελληνικής γεωργίας. Η ελληνική γεωργία είναι σε μεγάλο βαθμό εξαγωγική, τόσο στα Βαλκάνια, όσο στις αραβικές χώρες και στις χώρες της ζώνης του ευρώ. Στις δύο πρώτες περιπτώσεις, τα περιθώρια εξαγωγών είναι περιορισμένα λόγω της τιμής του ευρώ.

Προφανώς, μια υποτίμηση της δραχμής θα δώσει σημαντική ώθηση στην ελληνική οικονομία. Επιπλέον, θα ήταν δυνατό να αυξηθούν οι επενδύσεις ως προς το ΑΕΠ. Η ώθηση στη συνέχεια θα μετατρεπόταν σε έναν ενάρετο κύκλο στον οποίο η αύξηση των επενδύσεων θα οδηγούσε σε αύξηση της παραγωγικότητας στους τομείς των εξαγωγών, όπου θα μπορούσαν να αυξήσουν το μερίδιο τους στην αγορά. Η ελληνική οικονομία θα αρχίσει και πάλι να αναπτύσσεται και η ανεργία, η οποία πλήττει πλέον πάνω από το 26% του πληθυσμού, θα μειωνόταν γρήγορα.

Βλέπουμε ότι οι συντάκτες της CEN (Εθνική Εκτελεστική Επιτροπή του PCF) δεν παρουσιάζουν μια αντικειμενική και ειλικρινή εικόνα, των επιπτώσεων του Grexit στους αναγνώστες τους.

Οικονομικές επιπτώσεις

«Αυτό θα είχε ως άμεση συνέπεια την αύξηση των τιμών των εισαγόμενων αγαθών και τη μείωση της αγοραστικής ικανότητας, την αύξηση του κόστους εξυπηρέτησης του ιδιωτικού χρέους, μεγαλύτερη δυσκολία χρηματοδότησης των επενδύσεων και, τελικά, μεγαλύτερη υποταγή  στο χρηματοπιστωτικό σύστημα».

Όσον αφορά το χρέος της Ελλάδα, είναι σαφές ότι ένα Grexit θα προκαλούσε μια στάση πληρωμών. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν θα έβγαζε κάτι. Γνωρίζουμε ότι μετά από μια στάση πληρωμών, οι πιστωτές και τα κράτη οφειλέτες, συμφωνούν σε μια γενναία διαγραφή του χρέους, που μπορεί να φτάνει μέχρι το '80%, όπως έγινε με τη Ρωσία μετά την στάση πληρωμών του 1998. Αν υποθέσουμε ότι το κούρεμα είναι μόνο 66%, κάτι που αντικατοπτρίζει μια υποτίμηση του νομίσματος κατά 25%, αυτό μας δίνει:

Τρέχον χρέος :  315 δισεκατομμύρια ευρώ

Το χρέος υπολογίζεται εκ νέου σε δραχμές μετά την υποτίμηση της δραχμής κατά-25% : 420 δισεκατομμύρια δραχμές

Καθαρό χρέος μετά το κούρεμα κατά 66%, 138,6 δισεκατομμύρια δραχμές.

Αν η μετά την στάση πληρωμών συμφωνία περιλάβει μια απώλεια της ονομαστικής αξίας  κατά 80% (όπως στην περίπτωση της Ρωσίας), τότε έχουμε : 84 δις δραχμές.

Ακόμα κα στην λιγότερο συμφέρουσα περίπτωση, το ελληνικό χρέος θα μειωθεί στο 70% του ΑΕΠ (200 δισ ευρώ = 200 δις δραχμές).

Όσον αφορά την αύξηση των τιμών, που προκύπτουν από τις υψηλότερες τιμές των εισαγωγών, μια μελέτη  του καλού συνάδελφου Αlberto Bagnai δείχνει ότι θα είναι ίση με το 0,3 της υποτίμησης, φτάνοντας στο 7,5% σε 3 περίπου χρόνια. Καθόλου καταστροφικό, και σίγουρα ουδεμία σύγκριση με τις συνέπειες του τρίτου μνημονίου.

Όσον αφορά το ζήτημα των επενδύσεων, αναφέρομαι στην παρατήρηση μου στη συνέντευξη του Pierre Laurent, όπου έδειχνα πως, στην πραγματικότητα, μια υποτίμηση της δραχμής θα ευνοούσε πολύ τις επενδύσεις. [4] Για μια ακόμη φορά, βλέπουμε ότι οι συντάκτες του κειμένου εργασίας της CEN αυθαιρετούν, και αυτό δεν μπορεί να εξηγηθεί παρά μόνο με το ιδεολογικό κίνητρο να δυσφημίσουν οποιαδήποτε πολιτική εξόδου από το ευρώ.

Οι επιπτώσεις  για την Ευρώπη

    «Επιπλέον, ένα " Grexit " θα προκαλέσει μαζικές κερδοσκοπικές επιθέσεις για να βγουν και άλλες χώρες από τη ζώνη του ευρώ, αρχίζοντας από την Ιταλία (2,07 τρισεκατομμύρια ευρώ χρέος), την Ισπανία (966 δισεκατομμύρια), την Πορτογαλία (219 δισεκατομμύρια ) και, ίσως, τη Γαλλία. Θα οδηγήσει σε μια ατέλειωτη πορεία της κάθε χώρας σε ανταγωνιστικές υποτιμήσεις, κατά των μισθών και αποπληθωριστικές, η οποία θα ενισχύσει περαιτέρω την οικονομική πόλεμο για να κερδίσει μερίδιο αγοράς σε βάρος των ευρωπαίων εταίρων μας».

Οι κίνδυνοι από κερδοσκοπικές επιθέσεις είναι υπαρκτοί, και είναι πιθανό ότι ένα Grexit θα προκαλέσει ρήξη στη ζώνη του ευρώ. Αλλά αυτή η ρίξη θα είναι σε μεγάλο βαθμό θετική για τρεις χώρες, την Ιταλία, τη Γαλλία και την Πορτογαλία. Αν αυτός ο κατακερματισμός μπορέσει να γίνει πιο πριν  (και γιατί όχι;), οι κυβερνήσεις θα μπορούσαν να συμφωνήσουν για μια μαζική έξοδό τους, και να θέσουν όρια στην υποτίμηση των νομισμάτων τους. Πρακτικά, η κατάρρευση του ευρώ θα τιμωρήσει μια μόνο χώρα: τη Γερμανία, η οποία θα δει το εμπορικό της πλεόνασμα να συρρικνώνεται πολύ γρήγορα. Όλα αυτά έχουν υπολογιστεί πολλές φορές και οι υπολογισμοί έχουν δείξει ότι οι συνέπειες μιας ρήξης του ευρώ δεν θα ήταν, ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, «αποκαλυπτικές», όπως έγραψαν οι συντάκτες του κειμένου. Εδώ μπορούμε να δούμε πολύ καλά σε δράση την ιδεολογία του ευρωπαϊσμού, η οποία υποστηρίζει ότι, έξω από το ευρώ, δεν υπάρχει σωτηρία.

Μια συζήτηση ουσιαστικά ιδεολογική
Η πραγματική φύση του κειμένου της CEN φαίνεται στο ακόλουθο απόσπασμα: «Αλλά το Grexit είναι ο καλύτερος τρόπος νομιμοποίησης της εθνικιστικής ρητορικής της άκρας δεξιάς (Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα, FN στη Γαλλία ...)». Δηλαδή, αν η κυρία Le Pen, δηλώσει ότι το μεσημέρι στην Αθήνα έχει ήλιο, θα πρέπει όλοι εμείς να τρέξουμε να πάρουμε παλτά και ομπρέλες φωνάζοντας ότι στην Αθήνα βρέχει και κάνει κρύο. Σ’ αυτό το χαμηλό επίπεδο έχει πέσει η συλλογιστική της Εθνικής Εκτελεστικής Επιτροπής του PCF, στο κείμενο εργασίας της. Αυτό λέει πολλά για τον τρόμο που φαίνεται να κυριαρχεί στους  συντάκτες του κειμένου, αλλά και πόσο μακριά είναι διατεθειμένα να φτάσουν τα μέλη της CEN ώστε να κατευθύνουν τα στελέχη και τους ακτιβιστές του κόμματός τους προς το αδιέξοδο. Επειδή, αξίζει να το επαναλάβουμε, το Grexit δεν αφορά σε καμία περίπτωση μόνο ένα κόμμα, αλλά είναι μια πολιτική και οικονομική λύση, που θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια πολιτική και οικονομική λύση, και όχι ιδεολογικά.

Η Εθνική Εκτελεστική Επιτροπή του PCF δημοσίευσε ένα κείμενο έντονης ιδεολογικής φόρτισης. Και αυτό δείχνει τη μεγάλη σύγχυση της ηγεσίας του PCF (ή ενός μέρους της) μπροστά στην πραγματικότητα, μια πραγματικότητα που δεν διστάζει να την διαστρεβλώσει ή να αποκρύψει. Επειδή στο εσωτερικό του κόμματος υπάρχουν αρκετά αξιόλογα άτομα και με εμπειρία που είναι σε θέση να δουν ότι αυτή η διαστρέβλωση της πραγματικότητας, και αυτά τα ψέματα δεν οφείλονται σε άγνοια, αλλά μάλλον στην πολιτική γραμμή του κόμματος.

[--->]