Τι έχασε και τι κέρδισε η Ελλάδα από τις 16 έως τις 20 Φεβρουαρίου

Ο οικονομικός αναλυτής της γερμανικής εφημερίδας Handelsblatt Νόρμπερτ Χάρινγκ, κάνει μια ενδιαφέρουσα σύγκριση: Εντοπίζει τις διαφορές μεταξύ του κειμένου που παρουσίασε ο Ντάισελμπλουμ στις 16 Φεβρουαρίου και απέρριψε η κυβέρνηση και εκείνου που συμφωνήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου. Και επειδή όπως λέγεται «ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες», ο Χάρινγκ ερμηνεύει παράγραφο προς παράγραφο την αρκετά δυσνόητη σε έναν απλό αναγνώστη ευρωπαϊκή συμφωνία και καταλήγει ότι είναι επωφελής για την Ελλάδα. 

 Άξιζε τον κόπο η απόρριψη του κειμένου της 16ης Φεβρουαρίου, απλά και μόνο για να συμφωνήσεις τέσσερις ημέρες αργότερα; Για την Αθήνα, σίγουρα ναι. Πήρε την υπόσχεση ότι δεν θα της ζητηθεί άλλη αυτοκαταστροφική και υπερβολική λιτότητα, καθώς και την διαβεβαίωση ότι θα μπορέσει να δημιουργήσει τις δικές της οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές, εφόσον δεν επηρεάσουν αρνητικά τα συμφέροντα των εταίρων της, χωρίς να χρειάζεται να εφαρμόσει τα μέτρα που έγιναν δεκτά από την προηγούμενη κυβέρνηση και απορρίπτονται κατηγορηματικά από τον κόσμο.

[--->]

οι ''εταίροι''

[...] Ως γνωστόν οι Ευρωπαίοι, για την ώρα εφαρμόζουν αυστηρότατα τους κανόνες ΜΟΝΟ εναντίον των λαών της Ελλάδας και της Κύπρου
Με αφορμή το θέμα που προέκυψε με την υποστήριξη (ή μη) του κ. Γεωργιάδη προς τον κ. Βαρουφάκη, έχω να καταθέσω ότι η Ε.Ε. δεν είναι ούτε αυτό που ελπίζαμε ούτε αυτό που ευχόμαστε.
Οι λέξεις «εταίροι» και «σύμμαχοι» είναι άγνωστες στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Όλοι μιλούμε για το Eurogroup, αλλά ουδείς παραδέχεται πως είναι το όργανο που διευθύνει τις τύχες των ευρωπαϊκών λαών. Αυτό το σώμα διαθέτει δικτατορικές εξουσίες.

ΠΗΓΗ :  Μιχάλης Ιγνατίου :Το αμαρτωλό τρίγωνο που κατέστρεψε την οικονομία

Τα αποτελέσματα του Eurogroup (διάβασμα εντοσθίων)

Από τη στιγμή που τα είπαν άλλοι για εμένα δεν έχει νόημα να επαναλαμβανόμαστε, οπότε αναμεταδίδω πηγές από έγκυρα πρακτορεία. Στην ουσία τώρα πάμε στα δύσκολα όπως τα είχα περιγράψει προεκλογικά και μάλιστα με έξτρα δυσκολία (σε σχέση με το σκρίπτ) τους “θεσμούς” aka troika.
εγώ πάω να διαχειριστώ τώρα την υπερκόπωση μου και θα επιστρέψω με μερικά ταληράκια περί δραχμών. Έτσι για καλό και για κακό και για να ξέρουμε τι ευχόμαστε.

Ο λόγος λοιπόν στα πρακτορεία και τους ανταποκριτές μας κάτω από το τραπέζι του eurogroup. 

Bloody Angel:
Μισό να δω αν κατάλαβα καλά τι συμφώνησε ο μπουλεβάρ. Είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε το δικό μας πρόγραμμα. ΑΛΛΑ μόνο αν το εγκρίνουν τα “ιδρύματα” (“θεσμούς” τους λέει αυτός). Και δεν θα έχουμε τους χαρτογιακάδες της Τρόικας να μας επισκέπτονται και να μας ελέγχουν. Θα πηγαίνουμε εμείς σ’ αυτούς. Και τα φράγκα θα τα πάρουμε (για να τους τα δώσουμε). ΑΛΛΑ μόνο αν ολοκληρωθεί η αξιολόγηση. Και τον Ιούλιο-Αύγουστο που θα πρέπει να σκάσουμε τα πολλά θα χρειαστεί παράταση της παράτασης. Και ο στόχος δεν είναι το +3% πρωτογενές, αλλά όσο θεωρηθεί κατάλληλο για το 15. Δηλαδή μπορεί και 4%;

Δυσκολεύομαι να κατανοήσω τι έχει στο μυαλό του ο V for vagueness να κάνει σε 4 μήνες. Να τους δείξει ότι εφαρμόζει καλά τα πρόγραμμά τους, για να τον αφήσουν να κάνει το δικό του μετά; Να εφαρμόσει το δικό του πρόγραμμα (που θέλει την έγκρισή τους), για να τους πει “είδατε που σας τα ‘λεγα ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος; Να δώσει χρόνο στον Λαπαβίτσα να προετοιμαστεί καλύτερα για το μετά; None of the above? None at all?

Είναι η εντύπωσή μου ή μας βγήκε το σκριπτ στην λουζ-λουζ παραλλαγή του; Λουζ για τη λεωφόρο που έκανε τα 6/5 του δρόμου, λουζ και για τον Allee που το Nein του δεν ήταν αρκετό για να ξαποστείλει τους Pleite-Griechen.
Είμαστε για τα “ιδρύματα”.

Dasko:
Πήραμε χρόνο να λύσουμε το πιο δυνατό σταυρόλεξο των τελευταίων δεκαετιών. Η συμφωνία δεν είναι καν συμφωνία, μοιάζει με μια προδιατυπωμένη με τα στοιχεία μας υπεύθυνη δήλωση με λευκό το ειδικότερο περιεχόμενό της και φαρδιά-πλατιά την υπογραφή μας – αλλά το περιεχόμενο που θα συμπληρώσουμε εμείς πρέπει να αρέσει και να εγκριθεί απ’ όξω, δηλαδή δε γράφουμε ό,τι θέλουμε. Αν είναι ήττα; Κολοσσιαία. Αν είναι διαχειρίσιμη ήττα; 

Εκτός και αν οι Συριζαίοι έχουν τρελά βέλη στη φαρέτρα και πραγματική διάθεση να τα κάνουν όλα ταναπού, όχι δεν είναι διαχειρίσιμη και θα ρίξει την κυβέρνηση γρήγορα. Αν είναι ένα βήμα μπροστά από το καθεστώς του Δεκεμβρίου; Προφανώς και είναι, καθώς τα μέτρα Χαρδούβελη + οι τερατώδεις πλεονασματικοί προϋπολογισμοί (= εξωπραγματική λιτότητα) είναι πλέον υπό αναστολή. 
Είναι καλή η εξέλιξη συνολικά, νομίζω. Το πιο πιθανό είναι ότι η κυβέρνηση είτε θα καταρρεύσει, γιατί δε θα μπορέσει να κρατήσει τις ισορροπίες και θα οδηγηθεί σε ηρωική ρήξη, πηγαίνοντας σε σκληρές επιλογές που θα στριμώξουν επιτέλους τους έξω (δεν πιστεύω ούτε μια στιγμή ότι οι Γερμανοί μας ήθελαν εκτός ευρώ – αποκαλύπτομαι) είτε θα τα κάνει όλα ταναπού και θα βουλώσει στόματα μέσα κι έξω, με άμεσο θετικό αντίκτυπο στα συμφέροντα του μέσου πολίτη.

(Κι) Όταν λέω να τα κάνουν όλα ταναπού, εννοώ να μην πάνε σε προσπάθεια εξισορρόπησης συμφερόντων/τάσεων και αντιθέτως να σπάσουν αυγά, να τολμήσουν να κάνουν όλα αυτά που δε γίνονται δεκαετίες τώρα και να συγκρουστούν με τις εσωτερικές βλαχοελίτ (γιατί αυθεντικές ελίτ δεν τις λες). 

Πώς θα γίνει αυτό χωρίς τρελή φθορά από τις βλαχοελίτ και με ταυτόχρονη λήψη (κάποιων) μέτρων ανακούφισης ώστε να μη χάσουν τον κόσμο ΚΑΙ με μετρήσιμο αποτέλεσμα στο τέλος του τετραμήνου, ειλικρινά δεν μπορώ να το συλλάβω. Θεωρώ ότι το πιο πιθανό είναι ότι δε θα καταφέρουν αυτήν την τρελή ισορροπία, γι’ αυτό και βλέπω να μην την βγάζει η κυβέρνηση. Είναι εξαιρετικά δύσκολο αυτό που πάει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν του βγει βέβαια, η χώρα θα έχει κυβέρνηση για μια δεκαετία τουλάχιστον.

Η αλήθεια είναι ότι πρώτον, ο ΣΥΡΙΖΑ δε θέλησε να ρισκάρει την εκλογή του συμπεριλαμβάνοντας ξεκάθαρα ως εναλλακτική την προοπτική ρήξης αν η διαπραγμάτευση πήγαινε σε ναυάγιο κα δεύτερον, ότι τελικά την κωλοτούμπα-γίγαντα την υπαγόρευσε ο ίδιος ο λαός. Ωραίες οι συγκεντρώσεις σε Σύνταγμα και Λευκό Πύργο αλλά από πίσω την ίδια στιγμή έφευγαν κάπου 19 δις απ’ τις τράπεζες. Και τα δύο παραπάνω γεγονότα ο μάστρο-Σόιμπλε τα είχε έγκαιρα εντοπίσει, άφησε τους δικούς μας να εξαντλήσουν την αρχική ορμή τους σε συμπαθητικά ταξιδάκια τσιμπώντας στην αρχή λίγο, έσφιξε τα γάλατα με αυξανόμενη πίεση και, μια βδομάδα πριν το τέλος, όταν οι εκροές πια ήταν ένα βήμα πριν να δημιουργήσουν πραγματικό μετρήσιμο πρόβλημα, τράβηξε το λουρί με όλη του τη δύναμη. Τόμπολα. Αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί είμαστε και εμείς.

Veggos:
Περιμενω αναλυση απο την τεκι, αλλα εχω την εντυπωση οτι το ουσιαστικο αποτελεσμα θα το εχουμε τη Δευτερα οταν συζητηθουν τα πιο τεχνικα θεματα.

Ανεκαθεν ο Βαρουφ ήταν της αποψης οτι την ουσια μπορεις παντα να την περιγραψεις με εναν βολικο τροπο, και αυτα που εχω διαβασει στη συμφωνια φαινεται να μπορουν να παρουν πολλες διαφορετικες μεταφρασεις. Φαινεται ότι ηθελημενα γραφτηκαν με αυτο το τροπο ετσι ωστε (τωρα που πλεον η συμφωνια είναι λιγο πολυ τετελεσμενη και οι Γερμανοι καπως απομονωμενοι στις συνειδησεις των Ευρωπαιων) να μπορουν πιο ευκολα να περασουν οι λεπτομερειες των προτασεων. Δυσκολευομαι δηλ να φανταστω ότι οταν θα τεθει πχ το ερωτημα αν η ανθρωπιστικη κριση μετραει παραπανω απο μια υποτιθεμενη ‘προβλεψη’ των Γερμανων για επιδείνωση των δημοσιονομικων, θα εχουμε ενα καινουργιο σηριαλ με τον Σοιμπλε-Δρακουμελ να φωναζει για το ποσο μισει τα καταραμενα στρουμφακια, και αντε παλι απο την αρχη…

Και αν τελικα παρουμε τους 4 μηνες, με το μπιρι μπιρι που θα πεσει σε ευρωπαικο επιπεδο μεχρι τον Ιουλιο, η διαπραγματευτικη μας θεση μας ισως να ειναι και καλυτερη και οι συμμαχοι στο γιουρογκρουπ αρκετα περισσοτεροι….
Ετσι τελος παντων θελω να πιστευω…
Κατα τα αλλα περιμενω κι εγω να δω εισαγγελεις και περιπολικα να μαζευουν μεγαλολαμογια…Σε διαφορετικη περιπτωση ολα τα παραπανω λιγη σημασία θα εχουν…..

EL SINT:
ολυμπιακος-αεκ 1-1 μεσα στο καραισκακη.
η παραταση ηταν τετραμηνη χωρις αυστηρες δεσμευσεις για εξυπηρετηση του μνημονιου,αλλα και χωρις τη δυνατοτητα η ελληνικη κυβερνηση να υλοποιησει τις μετεκλογικες εξαγγελιες της που απτονται της οικονομιας.
ενα τετραμηνο, ανασα, μεσα στο οποιο ο συριζα εχει παρει τον απαιτουμενο χρονο ωστε να επεξεργαστει ενα σχεδιο κοινωνικο και πολιτικο που να του επιτρεπει να αντιπαρατεθει στις απαιτησεις των γερμανων.
ενα διαστημα που του επιτρεπει να οικοδομησει διεθνεις συμμαχιες,ευρωπαικες και μη.
σε καθε περιπτωση στο τελους αυτου του τετραμηνου και πριν υπογραψει την τελικη συμφωνια οφειλει να προσφυγει σε δημοψηφισμα που να τον νομιμοποιει για τις οποιες επιλογες του.
αν αυτο το διαστημα, και ειδικα το τελευταιο διμηνο, μπορεσει να αναπτυχθει μια κοινωνικη δυναμικη στην κατευθυνση να πιεζει την κυβερνηση να υλοποιησει τις δεσμευσεις της θα εχει ενα ισχυρο στηριγμα σ αυτη τη μαχη.
η πολιτικη ειναι μια συνθετη και μη ευθυγαμμη διαδικασια(προτσες) οπου οι ισοπαλιες πρεπει να διδασκουν χωρις να καταβαλλουν την ομαδα.
οπως ειπε και ο βαρουφακης αν δεν εχεις οραματιστει τη ρηξη δεν μπορεις να διαπραγματευτεις.
η χαιρεκακια του σοιμπλε ειναι καλυψη και νοσταλγια (μου λειπετε) προς τους βενιζελοσαμαραδες. αλλωστε δεν ειναι τυχαιο οτι την επανελαβαν και οι δυο επακριβως

[--->] 

''π'' : διατηρήθηκε η ορθογραφία του πρωτότυπου κειμένου

Ο επώδυνος συμβιβασμός των Βρυξελλών

Ο επώδυνος συμβιβασμός των Βρυξελλών απομακρύνει τον χρηματοδοτικό στραγγαλισμό, αλλά θέτει την εφαρμογή του κυβερνητικού προγράμματος ανακούφισης υπό την «ευέλικτη» επιτήρηση των δανειστών

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου


Στο επικοινωνιακό πεδίο, με τη χθεσινή κατ’ αρχήν συμφωνία που επιτεύχθηκε στο Eurogroup – η οποία ωστόσο τελεί υπό την αίρεση μιας τελικής απόφασης μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου – η κυβέρνηση πέτυχε μια προφανή νίκη. 

Έβαλε το ελληνικό ζήτημα στο επίκεντρο ενός πολυήμερου διπλωματικού μαραθωνίου που απαίτησε μερικές τακτικές και έκτακτες συνεδριάσεις του Eurogroup, ανάλογες συνεδριάσεις του Euro Working Group, πολλές διμερείς επαφές ηγετών, δεκάδες τηλεφωνικές συνομιλίες και εκατοντάδες, κυριολεκτικά, δηλώσεις υπουργών Οικονομικών και κοινοτικών αξιωματούχων οι οποίοι άλλοτε εκτίθεντο για την εθελοδουλική ταύτισή του με τη σκληρή γραμμή Σόιμπλε και άλλοτε ακροβατούσαν ρητορικά μεταξύ συμπάθειας προς την Ελλάδα και απαίτησης «σεβασμού στα συμφωνηθέντα».

Το ελληνικό αίτημα παράτασης της λεγόμενης «Κύριας Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης», δηλαδή της δανειακής σύμβασης που υπεγράφη τον Δεκέμβριου του 2012 ανάμεσα στο EFSF από πλευράς δανειστών και από την Ελληνική Δημοκρατία, το ΤΧΣ και την ΤτΕ από πλευράς οφειλέτη, φαίνεται ότι διευκόλυνε την αποδραματοποίηση της διαπραγμάτευσης. Και αυτό γιατί έδωσε προσχήματα για αμοιβαίες υποχωρήσεις που δεν πλήττουν ανεπανόρθωτα το γόητρο καμιάς πλευράς. 

Οι εκπρόσωποι των εταίρων-δανειστών (ο Σόιμπλε, ο Ντάισελμπλουμ και οι άλλοι) μπορούν να επιστρέψουν στις χώρες και στα Κοινοβούλια τους και να ισχυριστούν ότι απέσπασαν από την «επικίνδυνη» κυβέρνηση Τσίπρα τη διαβεβαίωση ότι αναγνωρίζει τις οφειλές της, ότι θα πληρώσει τα δανεικά.

Και η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να ισχυριστεί ότι πέτυχε να αποδεσμευτεί από τον τυφλοσούρτη του μνημονίου, τουλάχιστον ως προς τις πιο επώδυνες πτυχές του. Και οι δύο πλευρές μπορούν επίσης να ισχυριστούν ότι αποκαταστάθηκε η μεταξύ τους «εμπιστοσύνη», λέξη άλλωστε που κυριάρχησε στη συνέντευξη τύπου Ντάισελμπλουμ, Μοσκοβισί, Λαγκάρντ, Ρέγκλινγκ.

Το κείμενο «εμπιστοσύνης» προβλέπει επιγραμματικά τα εξής:

 Παρατείνεται η δανειακή σύμβαση για 4 μήνες. Για το ίδιο διάστημα παρατείνεται και η διαθεσιμότητα των 11 δις του ΤΧΣ, που προορίζονται όμως μόνο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Η Ελλάδα αναλαμβάνει να προωθήσει διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, λίστα των οποίων θα υποβάλει τη Δευτέρα, και να αποφύγει μονομερείς ενέργειες με δημοσιονομικό αντίκτυπο. Θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της προς όλους του δανειστές.

Η κυβέρνηση δεσμεύεται στον στόχο για πλεονάσματα, αλλά το φετινό πλεόνασμα θα οριστεί με βάση τις «οικονομικές συνθήκες»
Οι «θεσμοί» που αντικαθιστούν την τρόικα θα κρίνουν τη «δημοσιονομική επάρκεια» του πρώτου πακέτου μεταρρυθμίσεων που θα υποβάλει η κυβέρνηση, και θα αξιολογούν την πορεία του τετράμηνου προγράμματος στο πλαίσιο της «ευελιξίας», δηλαδή χωρίς να τελεί υπό την έγκρισή κάθε μέτρο που παίρνει η κυβέρνηση, αλλά με απαράβατο κριτήριο τη διατήρηση της «δημοσιονομικής ισορροπίας».

Η μάχη της ερμηνείας
Μετά την ανακοίνωση της κατ’ αρχήν συμφωνίας, άρχισε η μάχη της ερμηνείας.

Για συνέχιση του «τρέχοντος προγράμματος» μίλησαν η Λαγκάρντ και ο Ρέγκλινγκ, πιο διπλωματικοί οι Νταισελμπλουμ και Μοσκοβισί μίλησαν για παράταση της δανειακής σύμβασης που συνοδεύεται από όρους. 

Ο Γ. Βαρουφάκης μίλησε για αλλαγή σελίδας, απεγκλωβισμό από το μνημόνιο και τα ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα που δημιούργησε η προηγούμενη κυβέρνηση, για αναίρεση μέτρων λιτότητας, για πρώτο βήμα προς ένα «νέο συμβόλαιο» με τους θεσμούς από τον Ιούλιο, υπό τον όρο ότι θα πεισθούν για οφέλη μιας «έξυπνης αναδιάρθρωσης χρέους». 

Η πραγματική αξιολόγηση της συμφωνίας θα είναι δυνατή μόνο αφότου ολοκληρωθεί. Δηλαδή, αφού δούμε τα μέτρα που θα υποβάλει η κυβέρνηση τη Δευτέρα και παρακολουθήσουμε τη συνέχιση της διαπραγμάτευσης, το χρονοδιάγραμμα της οποίας απλώνεται μέχρι τον Απρίλιο. Το πραγματικό διακύβευμα αυτού του δούναι και λαβείν είναι αν η κυβέρνηση αποκτήσει τη στοιχειώδη χρηματοδοτική ευχέρεια να εφαρμόσει έστω και μέρος του προγράμματός της για την αντιστροφή της λιτότητας τους μήνες της τετράμηνης παράτασης.

 Η αποδοχή έστω και του «κατάλληλου πρωτογενούς πλεονάσματος», δηλαδή μικρότερου του προβλεπόμενου 3,5% για φέτος ( αλλά πόσο μικρότερου;), δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας. Πάντως, η «ανατροπή» της λιτότητας προφανέστατα αναβάλλεται για άγνωστο διάστημα.


Μικρά Περιθώρια
Βεβαίως, η κυβέρνηση αποφεύγει τον απειλούμενο από την ΕΚΤ χρηματοδοτικό στραγγαλισμό. Η στρόφιγγα της ρευστότητας θα μείνει ανοικτή για το επόμενο τετράμηνο, το σιωπηρό bank run θα ανακοπεί και αναμένεται με ενδιαφέρον και το ελληνικό «μερίδιο» στην ποσοτική χαλάρωση που ξεκινά στις 5 Μαρτίου από την ΕΚΤ. 

Αυτή η πρόσβαση στη ρευστότητα δίνει μια ευχέρεια κινήσεων στην κυβέρνηση να αναζητήσει ένα μίγμα μέτρων και κινήσεων που θα δώσουν κάποια αίσθηση επανεκκίνησης της οικονομίας και ταυτόχρονα θα επιτρέψουν κάποιες άμεσες μικρού κόστους παρεμβάσεις υπέρ κάποιων ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού. Αλλά τα περιθώρια είναι αληθινά μικρά.

Συμπερασματικά, η πρώτη αναμέτρηση κυβέρνησης και δανειστών κατέληξε σε έναν επώδυνο συμβιβασμό, που διατηρεί ένα ιδιότυπο καθεστώς επιτήρησης, χωρίς ωστόσο να σκοτώσει και την προσδοκία που έχει επικρατήσει στην κοινωνία.

 Η τετράμηνη παράταση είναι κυρίως το κέρδος ενός κρίσιμου χρόνου για την προετοιμασία της επόμενης αναμέτρησης που έχει ως διακύβευμα την απαλλαγή από την φυλακή του χρέους. Ευελπιστεί κανείς ότι η κυβέρνηση θα προσέλθει σ’ αυτήν την επόμενη αναμέτρηση πιο απαιτητική, πιο αναιδής, πιο δεσμευμένη στη βασική της επαγγελία: το τέλος της λιτότητας είναι αδύνατο χωρίς απαλλαγή από τον βρόχο του χρέους.

Το παιχνίδι των θεσμών και των … λυγμών 

Ο «κόκκινος Ρούντι» (Ντούτσκε), ηγέτης της Σοσιαλιστικής Γερμανικής Ένωσης Φοιτητών που δέσποσε στα ριζοσπαστικά νεανικά κινήματα της δεκαετίας του ’60, αντιλαμβανόταν τη μετάβαση στον σοσιαλισμό σαν μια «μακρά πορεία μέσω των θεσμών». Σε μα παράδοξη ιστορική αναλογία, η μετάβαση από τη μνημονιακή στη μεταμνημονιακή εποχή ορίζεται, στα καθ’ ημάς, σαν μια διαπραγμάτευση με τους θεσμούς, στη θέση της «εξωθεσμικής» τρόικας.

Ίσως είναι χρήσιμο να θυμηθούμε ποιοι είναι αυτοί οι θεσμοί και τι είναι καθένας τους. Η πενταετία του Μνημονίου, αν μη τι άλλο, πλούτισε τις σχετικές εγκυκλοπαιδικές μας γνώσεις…

Το ΔΝΤ, που έχει συνδέσει το όνομα του με πλήθος καταστροφικών και αποτυχημένων προγραμμάτων σε χώρες του Τρίτου Κόσμου, είναι ένας δανειστής ύστατης καταστροφής για υπό χρεοκοπία χώρες. Δηλαδή, ένας εγγυητής της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής τοκογλυφίας.

Η ΕΚΤ είναι ο διαχειριστής του ευρώ, με κατοχυρωμένη την «ανεξαρτησία» από κάθε δημοκρατικό έλεγχο, με δυνατότητα να ανοίγει και να κλείνει κατά βούληση τη στρόφιγγα του χρήματος χωρίς να λογοδοτεί. Μπορεί ανά πάσα στιγμή να αποφασίσει τον χρηματοδοτικό στραγγαλισμό μιας χώρας ή και μιας τράπεζας, έχοντας πλέον και τον έλεγχο των συστημικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων της Ευρωζώνης. Επί της ουσίας είναι ο εγγυητής του χρηματοπιστωτικού «λόμπι» που ηγεμονεύει στην Ευρωζώνη. Εν ονόματι αυτού, άλλωστε, υποδύεται τον «διασώστη» της Ένωσης από την ύφεση και τον αποπληθωρισμό με το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (εκτύπωσης χρήματος) που τίθεται σε ισχύ σε δύο εβδομάδες.

Η Κομισιόν είναι ο τρίτος θεσμός της πρώην τρόικας, εκφραστής της συλλογικής ενότητας της ΕΕ, της οποίας όμως οι αποφάσεις επί των γενικών κατευθύνσεων λαμβάνονται από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Κι αυτό, όμως, δεν έχει την αποφασιστική νομοθετική πρωτοβουλία. Αυτή ανήκει στο Συμβούλιο της ΕΕ, το οποίο εκφράζεται και αποφασίζει μέσα από τα επιμέρους συμβούλια υπουργών ( Ecofin, Δικαιοσύνης, Εξωτερικών κλπ.). Κι αυτή η νομοθετική εξουσία του Συμβουλίου της ΕΕ ασκείται σε μεγάλο βαθμό από κοινού με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με τη διαδικασία της συναπόφασης, που είναι και το μόνο ευρωπαϊκό όργανο με δημοκρατική νομιμοποίηση.

Όπως διαπιστώνουμε από αυτή την απαρίθμηση, από τη διαπραγμάτευση με του θεσμούς απουσιάζουν εκείνοι ακριβώς οι θεσμοί που έχουν αποφασιστικές αρμοδιότητες και μια στοιχειώδη νομιμοποίηση, είτε γιατί έχουν εκλεγεί (Ευρωκοινοβούλιο) είτε γιατί εκφράζουν εκλεγμένες κυβερνήσεις.

Ωστόσο, ακόμη κι αυτή η διαπραγμάτευση με τους δημοκρατικά ανάπηρους θεσμούς (ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ) γίνεται στην ουσία σε έναν άλλο θεσμό που, τυπικά, δεν είναι καν θεσμός. Η Ελλάδα καρδιοχτυπά εδώ και πέντε χρόνια πριν από κάθε συνεδρίαση του . (και το ίδιο έγινε χθες) αγνοώντας ποια ακριβώς είναι η θεσμική του υπόσταση.

 Ιδού πως αυτοσυστήνεται στην ιστοσελίδα του: «η Ευρωομάδα είναι ένα άτυπο όργανο στο οποίο οι υπουργοί των κρατών-μελών της Ζώνης του ευρώ συζητούν ζητήματα σχετικά με τις κοινές τους ευθύνες και σχετικά με το ευρώ». Άτυπο όργανο στο οποίο συζητούν, δεν αποφασίζουν.

Ακόμη σαφέστερο, το Πρωτόκολλο 14 βάσει του οποίου θεσπίστηκε το …… και ενσωματώθηκε στη Συνθήκη της Λισσαβώνας, αναφέρει: «οι υπουργοί των κρατών-μελών με νόμισμα το ευρώ πραγματοποιούν άτυπες συναντήσεις μεταξύ τους. Οι συναντήσεις αυτές λαμβάνουν χώρα, ανάλογα με τις ανάγκες, για να συζητούνται τα θέματα που συνδέονται με τις ιδιαίτερες ευθύνες τις οποίες συνυπέχουν στο θέμα του ενιαίου νομίσματος. Η Επιτροπή συμμετέχει στις συναντήσεις αυτές. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα καλείται να συμμετέχει σε αυτές τις συναντήσεις, οι οποίες προετοιμάζονται από τους αντιπροσώπους των υπουργών Οικονομικών των κρατών-μελών με νόμισμα το ευρώ και της Επιτροπής».

Ποια είναι η αποφασιστική αρμοδιότητα του «θεσμού» .. από το οποίο κρεμόταν χθες η τύχη της χώρας; 

Καμιά, βάσει ευρωπαϊκής συνθήκης. 

Γι’ αυτό και δεν υπάρχει πρόβλεψη για πλειοψηφίες σε αποφάσεις. Το Eurogroup , όμως, είναι η «συνέλευση» των πιστωτών της Ελλάδας, δηλαδή των 16 χωρών του ευρώ που έχουν δώσει διακρατικά δάνεια (άμεσα ή μέσω EFSF) ύψους 195 δις. Ευρώ. Είναι ο «θεσμός» της κρατικής τοκογλυφίας, ανάμεσά τους της ισχυρότερης, της γερμανικής.

Αυτό είναι το αποτέλεσμα του θεσμικού συνονθυλεύματος πάνω στο οποίο στηρίζεται η τοξική Ευρωζώνη. Εξ’ ου και η διαπραγμάτευση μέσω των θεσμών κινδυνεύει να εξελιχθεί σε ένα «παιχνίδι των λυγμών», για να θυμηθούμε τη θρυλική ταινία του Νιλ Τζορνταν.


Ποιος θα κλάψει θα δούμε στη συνέχεια….


Γ. Κιμπουρόπουλος.

[--->]

Τώρα που είδαμε τι σημαίνει διαπραγμάτευση με καρχαρίες ας κάνουμε μια καλόπιστη κριτική.

 Γράφει ο mitsos175

Τώρα που είδαμε τι σημαίνει διαπραγμάτευση με καρχαρίες ας κάνουμε μια καλόπιστη κριτική. Αλέξη, είχαμε πει πως δεν γίνονταν ΕΕ χωρίς μνημόνιο. Σαν να θες να ζεις χωρίς να τρως, είναι κάπως δύσκολο. Τα προβλήματα σου είναι δυο τα οποία εκμεταλλεύτηκαν οι τοκογλύφοι, όπως αναμένονταν:

Το πρώτο δεσμεύτηκες στον κόσμο προεκλογικά πως δε θα έφευγες από την παγίδα, δεν είπες δηλαδή την αλήθεια.
 Ότι ΕΕ σημαίνει κυβερνά ένα ισχυρό κράτος και τα άλλα απλά εξυπηρετούν τα συμφέροντά του.
Που σημαίνει πως αν ήθελες λύση, έπρεπε να προετοιμαστείς για έξοδο και να το πεις στους ψηφοφόρους. Φυσικά θα ορμούσαν να σε φάνε αλλά αυτό θα γίνει και τώρα. Τώρα απλά περιμένουν να σιτέψεις και να ετοιμάσουν τη σάλτα. Να το πω με άλλα λόγια έκανες, διαχείριση όχι άλλη πολιτική.

Απόρροια του πρώτου ήταν η απειλή πως θα στεγνώσεις από ρευστό, θα καταρρεύσουν οι τράπεζες κλπ. 
 Ισχύει, όσο μένεις στο Ευρώ.
Ακριβώς γιατί δεν έχεις τη δυνατότητα να εφαρμόζεις δική σου πολιτική, να τυπώσεις δικό σου νόμισμα και να το χρησιμοποιήσεις ανάλογα με τα συμφέροντα σου.
 Έτσι η εσωτερική υποτίμηση, δηλαδή η μείωση μισθών συντάξεων θα συνεχιστεί, ενώ το χρέος θα αυξάνει και για να πληρωθούν μόνο οι τόκοι, αφού δεν διαγράφετε την αδικία, θα συνεχιστούν τα χαράτσια και το ξεπούλημα. Ήδη πήραν πάνω από 10δις με το "καλημέρα" από το ΤΧΣ. Βοήθειά μας, θα τσούξει.

Το δεύτερο λάθος είναι η αντίληψη που έχεις για τους δανειστές και τον κόσμο. Πιστεύεις ότι ο κόσμος μασάμε κουτόχορτο. Ότι δεν γνωρίζουμε πόσο δύσκολη η ρήξη από τη μια κι ότι θα φοβηθούμε και θα ξαναβγάλουμε τους προηγούμενους.
Κάνεις λάθος.
Αυτοί που κατέβηκαν στις πλατείες ήταν έτοιμοι να σου πουν προχώρα, φύγε από τη δαγκάνα.
Κι είναι κρίμα που θεωρήθηκαν εσκεμμένα από τα ΜΜΕ δικοί σου. Δεν ήταν μεν δεξιοί αλλά εξέφραζαν μια πλειοψηφία. που λέει δεν πάει άλλο, δεν αντέχουμε άλλο άνεργοι, παγωμένοι, χρεωμένοι, φτωχοί.
Κι ήταν μεγάλο λάθος που δέχθηκαν επίθεση. Από φόβο ίσως ή από κακή επιλογή πολιτικής δεν τους άκουσες. Το θεώρησες ως ένα "απλό χαρτί διαπραγμάτευσης" με αποτέλεσμα να χάσεις τεράστια ευκαιρία.

Αλλά έκανες λάθος και στο τι θέλουν οι δανειστές.
Δεν θέλουν να πετύχουμε ακριβώς για να μας έχουν του χεριού τους.
Τι κάνει ο τοκογλύφος όταν δανείζει;

Εύχεται να μην μπορεί να πληρώσει χρέος και τόκους ο δανειζόμενος, ώστε να βουτήξει τα φιλέτα της περιουσίας του: Ορυκτά, περιοχές, οργανισμούς κλπ, όταν πρόκειται για κράτος, σπίτια και χωράφια όταν είναι για απλούς ανθρώπους, τα οποία θα του αποδώσουν πολλαπλάσια με τον καιρό.

Μόνη περίπτωση να χάσει ο δανειστής, είναι να του πει το θύμα "δεν πληρώνω" και να ξεκινήσει πόλεμος. Στους φτωχούς ανθρώπους δικαστήρια, στα κράτη οικονομικά ή άλλα μέτρα.

Επέλεξες την υποχώρηση για όλα αυτά έτσι τώρα είσαι και εσύ κι εμείς στο έλεος αδίστακτων τυχοδιωκτών με δολοφονικά ένστικτα. Αρκεί να σου θυμίσω, πως πίσω από τον πόλεμο στην Ουκρανία και τη χρηματοδότηση των μισθοφόρων στην Συρία είναι αυτοί που μας δάνεισαν ΗΠΑ (ΔΝΤ) - ΕΕ.
Θα μας "διευκολύνουν" όπως "διευκόλυναν" τους Ουκρανούς και τους Άραβες.

Υπάρχει ακόμα ένα θέμα: Η "κάθαρση" για να χρησιμοποιήσω ένα παλιό σύνθημα. Δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος ούτε σε αυτό μια κι αν έβγαινες από την ΕΕ - Ευρώ θα μπορούσες να πεις να τιμωρηθούν όσοι ήταν δοσίλογοι.

Τώρα τι θα πεις, αφού κάνεις τα ίδια; Μόνο κάποια σκάνδαλα, όσα δεν προλάβουν να παραγραφούν κι αυτά ελάχιστα, που αφορούν ήδη καμένα χαρτιά.
Τουλάχιστο πήρες τη θέση της ΝΔ.
Οι δανειστές δεν τη χρειάζονται πλέον, έχουν νέο επιστάτη. Κρίμα. Τίποτα άλλο. .
[--->]