Άρθρο-καταγγελία στο ολλανδικό site Oneworld

 

Άρθρο-καταγγελία στο ολλανδικό site Oneworld : Μετανάστες στη Λέσβο δουλεύουν μαύρα με μισθούς χαμηλότερους του κατώτατου, στην κατασκευή του νέου καμπ-φυλακή στην περιοχή Βαστρια.

Μετά την κρατική στρατολόγηση μεταναστών στον Έβρο για να κάνουν pushbacks (σε άλλους μετανάστες) με αντάλλαγμα προσωρινή άδεια διαμονής, το (κατασκευαστικό) κεφάλαιο, υπό την πλήρη ανοχή της κυβέρνησης, χρησιμοποιεί ξεδιάντροπα ανθρώπους που έχουν βιώσει στο πετσί τους την εγκληματική ρατσιστική πολιτική Ελλάδας και ΕΕ σε σύνορα και καμπς, στο χτίσιμο των νέων κλειστών καμπς-φυλακών.

Την ίδια στιγμή, κι ενώ οι αφίξεις αιτούντων ασύλου στα νησιά έχουν αυξηθεί, κυρίως μετά το κρατικό έγκλημα στην Πύλο, τα καμπς των νησιών έχουν μετά από καιρό υπερ-γεμίσει, κάτι που σε συνδυασμό με την ανύπαρκτη χρηματοδότηση και φροντίδα προς τους μετανάστ(ρι)ες, έχει δημιουργήσει μια απάνθρωπη κατάσταση που ήδη προκαλεί αντιστάσεις των ίδιων των μεταναστ(ρι)ών.


[----->]

Φτωχοποίηση, υποβάθμιση υποδομών κι απάτες θα επιφέρει η υποχρεωτική ασφάλιση των σπιτιών

 

Η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται την πλημμύρα στη Θεσσαλία για να προωθήσει, σε ρόλο ντίλερ, την υποχρεωτική ιδιωτική ασφάλιση κατοικιών κι επιχειρήσεων.

 Λεωνίδας Βατικιώτης

Με μια τεράστια μετακίνηση πόρων (μιλάμε για πολλά δισ. ευρώ) από τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις προς το χρηματοπιστωτικό σύστημα θα ισοδυναμεί η φημολογούμενη υποχρεωτική ασφάλιση κατοικιών και επιχειρήσεων, έναντι κινδύνων από σεισμούς και πλημμύρες, όπως αυτή στη Θεσσαλία. Θα είναι ένα ακόμη αντιλαϊκό μέτρο της κυβέρνησης Μητσοτάκη που θα σημάνει δραματικές αλλαγές σε πολλά επίπεδα. Επ’ ουδενί δε, δεν πρόκειται να επιφέρει κοινωνική δικαιοσύνη όπως υποστήριξε ο επικεφαλής του οικονομικού γραφείου του πρωθυπουργού, Αλέξης Πατέλης, μιλώντας (που αλλού;) στην τηλεόραση του Σκάι.

 


Η πρώτη και σημαντικότερη συνέπεια θα είναι η περαιτέρω φτωχοποίηση των λαϊκών οικογενειών που θα πρέπει στο εξής να αναλάβουν (και) την ευθύνη για την ασφάλιση των σπιτιών τους. Με αυτό τον τρόπο το δικαίωμα στη στέγη, που έχει προ πολλού εξελιχθεί σε προνόμιο λόγω της τουριστικοποίησης των αστικών κέντρων και των φόρων, θα γίνει ακόμη πιο απλησίαστο. Θα αυξηθούν και τα ενοίκια και το κόστος συντήρησης του σπιτιού, μιας και μαζί με τον εντελώς αδικαιολόγητο ΕΝΦΙΑ τα νοικοκυριά θα πρέπει να καταβάλουν στο εξής φόρο υποτέλειας στις ασφαλιστικές εταιρείες.

 

Τα φορολογικά κίνητρα (ακόμη και ύψους 10% επί του ΕΝΦΙΑ) που θα επιστρατευθούν για να ωθήσουν τους ιδιοκτήτες στην ασφάλιση του ακινήτου τους θα σημάνουν μείωση των φορολογικών εσόδων. Προσέξτε τη ροή του χρήματος: Φόροι που επιβλήθηκαν στο όνομα της δημοσιονομικής κρίσης, με σαφή χρονικό ορίζοντα, όχι μόνο έχουν μονιμοποιηθεί αλλά παρότι κλήθηκαν να στηρίξουν τα δημόσια έσοδα πλέον εκτρέπονται για να καταλήξουν στα χαρτοφυλάκια των ασφαλιστικών εταιρειών∙ μέρος τους φυσικά! Το υπόλοιπο, μεγαλύτερο μέρος του ΕΝΦΙΑ θα συνεχίσει να καταβάλλεται κανονικά και στο διηνεκές. Το δημόσιο έτσι θα γίνει ακόμη φτωχότερο για να πλουτίσουν οι ασφαλιστικές, δείχνοντας την πραγματική δυνατότητα κατάργησης του ΕΝΦΙΑ στα λαϊκά νοικοκυριά.

 

Η γενίκευση της ιδιωτικής ασφάλισης στις κατοικίες και την επαγγελματική στέγη θα εξελιχθεί σε πρώτης τάξης δικαιολογία από κάθε κυβέρνηση για να αποποιηθεί των ευθυνών της σε ό,τι αφορά τις δημόσιες υποδομές: από φράγματα και δρόμους μέχρι αποχετευτικό σύστημα. Ήδη η διαρκής επίκληση της (πέρα για πέρα πραγματικής) κλιματικής αλλαγής χρησιμοποιείται ευρέως για να αιτιολογηθεί η παρακμή και η εγκατάλειψη των υποδομών όπως διαπιστώσαμε με τις πλημμύρες στη Θεσσαλία, ελέω διαρκούς λιτότητας και μιας παροιμιώδους και άγριας διαφθοράς που δεν έχει  γνωρίσει ξανά ο τόπος.

 

Η μετατροπή της ανθεκτικότητας κάθε σπιτιού σε ζήτημα ατομικής ευθύνης θα βαθύνει και θα μονιμοποιήσει την απόσειση των κυβερνητικών ευθυνών, σε μια εποχή που απαιτούνται τεράστιοι πόροι για την ενδυνάμωσή τους. Ούτε καν αντιπλημμυρικά έργα δεν θα υλοποιούν οι κυβερνήσεις, υποστηρίζοντας ότι αποτελεί ευθύνη του κάθε ιδιοκτήτη να προστατεύσει την περιουσία του, υπογράφοντας συμβόλαιο με μια ασφαλιστική. Άλλωστε η κυβέρνηση Μητσοτάκη που θέλει τώρα να μεταθέσει την ευθύνη, λειτουργώντας σαν πλασιέ ασφαλιστικών εταιρειών, είναι που αφαίρεσε μόλις στις 31 Αυγούστου από το Ταμείο Ανάκαμψης αντιπλημμυρικά έργα! Και τώρα αντί να αναλάβει τις ευθύνες της υποστηρίζει ότι η πλημμύρα ήταν απρόβλεπτη, παρότι μέρες πριν η κυβέρνηση ήταν ενήμερη…

 


Η εκμετάλλευση από την κυβέρνηση της κακοκαιρίας Δανιήλ για να επιβάλει την υποχρεωτική ασφάλιση των ακινήτων, κάτι σαν θεραπεία σοκ, ισοδυναμεί με πάσα δισεκατομμυρίων στις ασφαλιστικές εταιρείες που αποτελούν σαρξ εκ της σαρκός της χρηματοπιστωτικής γάγγραινας. Καθόλου τυχαία οι τρεις κλάδοι – ιππότες της αποκάλυψης του νεοφιλελευθερισμού, χρηματοπιστωτικός τομέας, ασφαλιστικές εταιρείες και αγορά ακινήτων, χαρακτηρίζονται εν συντομία με το αρκτικόλεξο FIRE (finance, insurance, real estate), δηλαδή φωτιά. Στην Ελλάδα ο ιδιοκτησιακός  έλεγχος από τις τράπεζες πολλών εκ των ασφαλιστικών εταιρειών και η πρόσφατη εξαγορά της Εθνικής από τον κερδοσκοπικό κολοσσό CVC Capital Fund αρκούν για να μας πείσουν ότι μας θέλουν μόνο για τα …λεφτά μας. Το μόνο που ζητούν είναι η ασφάλιση της κατοικίας να εξελιχθεί σχεδόν το ίδιο καθολική ακόμη κι υποχρεωτική όπως η ασφάλιση των αυτοκινήτων και των μοτοσυκλετών. Και μετά έρχονται τα …καλύτερα!

 

Ρεπορτάζ της Washington Post στις 3 Σεπτεμβρίου περιέγραφε πώς οι 5 μεγαλύτερες ασφαλιστικές εταιρείες στις ΗΠΑ σταμάτησαν να ασφαλίζουν ζημιές που προκαλούνται από ακραία καιρικά φαινόμενα (όπως τυφώνες ή φωτιές) λόγω της κλιματικής αλλαγής σε συγκεκριμένες περιοχές των ΗΠΑ, ενώ σε άλλες παρεμφερείς περιπτώσεις αύξησαν τα ασφάλιστρα τους. Θα συνεχίσουν φυσικά να ασφαλίζουν έναντι του κινδύνου φωτιάς στην Αλάσκα, αλλά ποτέ ξανά στην Καλιφόρνια… Η απόφαση των ασφαλιστικών εταιρειών στις ΗΠΑ να σταματήσουν να καλύπτουν ζημιές που προκαλούνται από την κλιματική αλλαγή δικαιολογήθηκε στην βάση των υψηλών πληρωμών για σχετικές αξιώσεις ύψους 295,8 δισ. δολ. που κατέβαλαν την προηγούμενη τριετία. Είναι πληρωμές ρεκόρ που δεν έχουν καταγραφεί ποτέ άλλοτε στο παρελθόν. Το πρώτο δε εξάμηνο του τρέχοντος έτους, του 2023, οι ασφαλιστικές κατέγραψαν ζημιές ύψους 40 δισ. δολ. που αποτελεί το τρίτο στη σειρά πιο δαπανηρό εξάμηνο στην ιστορία του κλάδου.

 

Στην Ελλάδα, εντελώς καιροσκοπικά, ακολουθείται η αντίθετη τροχιά επιχειρηματολογίας. Επειδή είναι μεγάλες οι ζημιές της κακοκαιρίας και πολλά τα χρήματα των αποζημιώσεων, η κυβέρνηση λέει, ούτε λίγο ούτε πολύ, «να πάτε στον ιδιωτικό τομέα». Λες και ο ιδιωτικός τομέας είναι γραφείο αποζημιώσεων. Στην πραγματικότητα τόσο οι κυβερνητικοί όσο και η ασφαλιστική αγορά έχει πλήρη γνώση της αντίφασης. Το μόνο ωστόσο που θέλουν είναι να υφαρπάξουν τα χρήματα νοικοκυριών και επιχειρήσεων και μόλις το καταφέρουν τότε θα απεκδυθούν κάθε ευθύνης επικαλούμενοι το υψηλό κόστος.

 

Η σύγχρονη αμερικανική εμπειρία δείχνει ότι η εκχώρηση της ανθεκτικότητας των σπιτιών και της αποζημίωσης των ιδιοκτητών στις ασφαλιστικές εταιρείες δεν είναι τίποτε άλλο από ακόμη μια κλοπή του λαϊκού εισοδήματος προς όφελος της ολιγαρχίας του χρήματος. Και τότε τράπεζες κι ασφαλιστικές όταν θα έχουν μαζέψει το χαρτί από την πιάτσα θα ανακοινώσουν ότι εξαιρείται από την κάλυψη κάθε ζημιά προερχόμενη από την κλιματική αλλαγή…

 

Απέναντι στο πάρτυ κερδοσκοπίας που στήνεται, αν κάτι πρέπει να αντιτάξει η κοινωνία είναι την αναβάθμιση και την θωράκιση των δημόσιων υποδομών με διαφάνεια και λογοδοσία, κι όχι με απευθείας αναθέσεις, ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν στα ακραία καιρικά φαινόμενα που όλο και συχνότερα προκαλεί η κλιματική κρίση.

[----->]

ΘΕΣΣΑΛΙΑ-ΠΩΣ ΠΝΙΓΗΚΕ Ο ΚΑΜΠΟΣ

 


ΕΠΙΤΕΛΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ: η σύγχρονη εθνική μας τραγωδία.

 

Ο ΘΕΣΣΑΛΙΚΟΣ ΚΑΜΠΟΣ, ο σιτοβολώνας της κάποτε χώρας, έγινε ένας απέραντος βούρκος, με χιλιάδες κουφάρια ζώων, που σαπίζουν ακόμη άταφα, πνιγμένη τη σοδειά, ανασκαμμένα εκ θεμελίων και βυθισμένα ολόκληρα χωριά και άγνωστο αριθμό αγνοουμένων. 

Οι πλημμυρικοί χάρτες που αποτύπωναν εδώ και δυο χρόνια την τραγική προοπτική, όπως και οι προειδοποιήσεις του Εθνικού Αστεροσκοπείου, που θα έπρεπε να είχαν οδηγήσει σε έγκαιρη, συντεταγμένη εκκένωση της περιοχής γράφτηκαν στα σκαρπίνια των (αν)αρμόδιων και η εκκένωση αφέθηκε στο 112 και στο παρά πέντε, αφήνοντας για μέρες κρεμασμένους τους ανθρώπους στα κεραμίδια και στο φιλότιμο 80χρονων, που διατηρούν ακόμα, μέσα σ’ αυτή τη κτηνωδία, την ανθρωπιά τους. 

Τα ελικόπτερα στο Στεφανοβίκειο, αφού πρώτα χώθηκαν στη λάσπη,  βαφτίστηκαν εκ των υστέρων άχρηστα. Τα εκατοντάδες εκατομμύρια των αντιπλημμυρικών έγιναν άσφαλτος, και ζαρντινιέρες για να επανεκλεγούν οι τοπικοί λεβεντομαλάκες που κάνουν τα κουμάντά τους ενώ οι μαυραγορίτες κάνουν τώρα κασελάκι απ΄την οδύνη και οι εργολάβοι της παρέας στήνουν, με απ' ευθείας αναθέσεις, νέο γλεντοκόπι. 


Ο ΕΒΡΟΣ, ο πιο ευάλωτος νομός κάηκε πέρσι και ο πολύς -σε κιλά μονο - Στυλιανίδής, δήλωνε πως αυτό δεν πρόκειται να ξανασυμβεί. Η φετινή φωτιά, που μαινόταν για είκοσι περίπου μέρες, τον έκανε στάχτη. Στάχτη η Δαδιά, ο πνεύμονας της εγγύτερης Ευρασίας, στάχτη ο Θρακικός κάμπος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, μαζί με το Θεσσαλικό όλεθρο,  για την πρωτογενή παραγωγή, το ΑΕΠ και την επισιτιστική μας ανέχεια. Οι «συνοριοφύλακες», ένας υπόκοσμος διακινητών και μάτσο μπατριωτών γέμισαν κασελάκια με δολάρια και τουρκικες λίρες, αγόρασαν εκατοντάδες στρέμματα, έχτισαν βίλες και ποζάρουν περήφανοι δίπλα στην εξίσου περήφανη πρόεδρο της μπαχαλοκρατίας.


Η ΕΥΒΟΙΑ, προηγήθηκε, ρημάχτηκε και τώρα κατανέμεται σε τιμάρια στις εταιρίες της μεγάλης «πράσινης» μπίζνας.


Η ΡΟΔΟΣ και Η ΚΕΡΚΥΡΑ, οι ναυαρχίδες της βαριάς και ασήκωτης τουριστικής «βιομηχανίας», γέμισαν μαύρες τρύπες, ορατές απ’ το διάστημα, όπως εμείς βλέπουμε τις κηλίδες της Σελήνης.


Η ΜΑΓΝΗΣΙΑ κατακάηκε, εγγράφοντας την ιστορική πρωτοτυπία της ανατίναξης του  στρατοπέδου της Αγχιάλου και πριν της δολοφονίας, με ωμή σωματική βία του Γιάννη Μάγγου απ’ τους προστάτες του πολίτη για να προστατευτεί η χωματερή των ευρωσκουπιδιών του μαστουνόβλαχου δημαρχίδη, που τώρα περιφέρεται σε μπουλτόζα, φωνάζοντας, «ήρθε το φαϊ» εβγάτε μισοπνιγμένοι και ψηφάτε με.


ΤΟ ΠΗΛΙΟ, ο τόπος των Κενταύρων,  ο άλλος πυλώνας της «βαριάς βιομηχανίας» κόπηκε σε κομμάτια.


ΤΑ ΤΡΕΝΑ, που και στην πιο υπανάπτυκτη χώρα κυκλοφορούν με σχετική αξιοπρέπεια, αφέθηκαν στο «πάμε κι όπου πάει», με σταθμάρχες, αποσυρμένους φύλακες βιβλίων, πλην όμως κομματόσκυλα και μια «τηλεδιοίκηση» επιπέδου μαυροπίνακα. Τα Τέμπη και το φονικό τους, πνίγηκαν στη λάσπη και 7 μήνες μετά, η πλημμύρα έφερε στην επιφάνεια ανθρώπινα μέλη του πολύνεκρου εγκλήματος.


ΣΤΑ ΛΙΜΑΝΙΑ, τα ξεπουλημένα, το επιτελικό κράτος με τις άσπρες στολές και τα σιρίτια πίνει καφέ την ώρα που αναχωρούν τα καράβια-νεκροφόρες και ανενόχλητα, τα κτήνη που ντροπιάζουν τη ναυτοσύνη, δολοφονούν γιατί νόμιζαν «πως ήταν ένας παλαβός, ένας μαύρος, ένας Πακιστανός».


ΔΙΜΟΙΡΙΑ ΝΑΖΙΣΤΩΝ περνούν τα σύνορα, παρελαύνουν ανενόχλητοι και δολοφονούν και οι «προστάτες του πολίτη»,το βαρύ πυροβολικό της ψηφοδοσίας στη μαφία, εκεί σφυρίζει αδιαφορα και στο Θεσσαλικό κάμπο πλακώνει τους πλημμυροπαθείς.


Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ούτε ήλιος νοητός, ούτε μυρσίνη, μόνο μπόχα, διαπλοκή, εξαγορά και συγκάλυψη.


Κι εμείς, δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι, συμπεριφερόμαστε, όπως λέει ένας φίλος,  σαν την κακοποιημένη γυναίκα που κλαίει και οδύρεται, βαριά μωλωπισμένη, και πάλι ξεχνά και ανέχεται.


[----->]