ΝΑΤΟ και ΑΖΟV έριξαν την Ουκρανία

 

Του Στέλιου Ελληνιάδη

Για να καταλάβει κανείς πώς εμπλέκεται η Ρωσία πρέπει να ξεκινήσει από ένα πολύ πραγματικό γεγονός το οποίο δεν μπορεί να αγνοείται. Η Ρωσία δεν έχει ανάγκη εδαφών. Συνηγορεί σ’ αυτό το εμβαδόν της. Για να έχουμε μία απτή αίσθηση των μεγεθών βοηθάει να γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα έχει επιφάνεια 130.000 Km2 (τετραγωνικά χιλιόμετρα). Η Ουκρανία έχει 600.000 Km2. Η Κριμαία έχει 27.000 Km2 και το επίμαχο Ντονμπάς έχει 50.000 Km2 (περίπου δυόμιση φορές η Πελοπόννησος). Η Ρωσία έχει 17.000.000 Km2! Άρα πρέπει αλλού να αναζητήσουμε τα αίτια της εμπλοκής της.Τι συμβαίνει, λοιπόν;

Δύο είναι τα κύρια ζητήματα: Η αποτροπή ένταξης της Ουκρανίας στην εχθρική συμμαχία του ΝΑΤΟ και η προστασία της πελώριας ρώσικης μειονότητας που ζει κυρίως στο νότιο και ανατολικό τμήμα της χώρας.Η Ουκρανία, πριν διαχωριστούν η Κριμαία και τμήματα του Ντονμπάς, είχε υπηκόους της οκτώ εκατομμύρια Ρώσους. Αυτή είναι μια υπερμεγέθης μειονότητα. Κι όμως, η Ουκρανία μετά το 2014 δεν τη θεωρεί αυτόχθονη εθνική μειονότητα, κι αυτό επισφραγίστηκε με το νόμο «Για τους ιθαγενείς λαούς της Ουκρανίας», το 2021. Οκτώ εκατομμύρια Ρώσοι,το 20% του συνολικού πληθυσμού της χώρας δεν μπορεί να μην λογίζεται ως αυτόχθονη μειονότητα και μάλιστα όταν είναι τόσο παλιά και τόσο μεγάλη! Οι δε μη-Ρώσοι που έχουν ως μητρική γλώσσα τα ρωσικά, είναι επίσης αρκετά εκατομμύρια. 


Αυτοί, λοιπόν,Ρώσοι της Ουκρανίας και άλλοι ρωσόφωνοι, των Ελλήνων συμπεριλαμβανομένων, συνολικά ένας πληθυσμός άνω των δώδεκα εκατομμυρίων πολιτών, βρέθηκαν εξ αιτίας των διακρίσεων που εφαρμόζει η ουκρανική κυβέρνηση σε δυσμενέστερη θέση από τους Ουκρανούς και ουκρανόφωνους πολίτες. 

Λόγω καταγωγής και ρωσοφωνίας χειροτέρευαν οι συνθήκες και οι όροι ζωής τους.Ενώ μέχρι το 2004, δεν είχε τεθεί, πέραν από κάτι περιθωριακές ομάδες, θέμα διαχωρισμού της ρωσικής από την ουκρανική ταυτότητα, των Ρώσων από τους Ουκρανούς, από το 2014 και μετά, αυτή η διάκριση έγινε το κεντρικό ζητούμενο της επίσημης πολιτικής και, όσο κι αν φαίνεται παράταιρο, συνδέεται αμεσότατα με τη διαδικασία ένταξης στο ΝΑΤΟ. Γιατί, για να προχωρήσει η ένταξη στο ΝΑΤΟ μία από τις προϋποθέσεις που έθεταν οι Αμερικάνοι και ορισμένοι Ευρωπαίοι,Πολωνοί, Λιθουανοί κ.ά., ήταν η καλλιέργεια με κάθε μέσο και τρόπο της εχθρότητας και της απομάκρυνσης από τη Ρωσία.

Αλλά αυτό δεν ήταν καθόλου εύκολο και δεν ήθελαν να γίνει με ήπιες μεθόδους. Εκκαθαρίσεις Κατή την ανακήρυξή τους, ως ανεξάρτητα κράτη, η Ρωσία και η Ουκρανία κληρονομούσαν ένα από τα θετικά κατάλοιπα της Σοβιετικής Ένωσης που ήταν η ειρηνική συνύπαρξη εκατοντάδων εθνικών μειονοτήτων. Ήταν δύο από τα τρία κράτη σε όλη την Ευρώπη που δεν είχαν εκκαθαριστεί εθνικά.Η Ρωσία έχει διακόσιες εθνικές μειονότητες, η Ουκρανία εκατόν είκοσι, από τη μεγαλύτερη αριθμητικά ως τη μικρότερη. 

Η Τρίτη χώρα επί ευρωπαϊκού εδάφους με πολυεθνικό πληθυσμό ήταν η Γιουγκοσλαβία την οποία διέλυσαν οι Αμερικάνοι, οι Γερμανοί, οι Άγγλοι και οι λοιποί πολιτισμένοι Δυτικοί. Την βομβάρδισαν και από πολυεθνική την διαμέλισαν σε αμιγώς εθνικά ή θρησκευτικά κράτη. 

Κι έτσι, από τα μεγάλα πολυεθνικά κράτη, απέμειναν η Ρωσία και η Ουκρανία.Μετά τη Γιουγκοσλαβία, οι Δυτικοί μεθόδευσαν το ίδιο σενάριο για την Ουκρανία. Και εάν τα πράγματα εξελιχθούν όπως δείχνουν και η Ουκρανία διασπαστεί οριστικά σε δυτικό και νοτιοανατολικό κράτος, θα είναι κι αυτή ένα πρώην πολυεθνικό κράτος. Ό,τι ακριβώς επιθυμούν οι Δυτικοί. Ένα μονοεθνικό κράτος εχθρικό προς τη Ρωσία. 


Προσωπικά, από τους χιλιάδες πολίτες που έχω γνωρίσει στα 47 ταξίδια που έχω κάνει στην Ουκρανία, οι περισσότεροι είναι από μικτές οικογένειες∙ ο πατέρας είναι Ρώσος, η μητέρα Ουκρανή ή ο πατέρας Ουκρανός και η μητέρα Ρωσίδα. Το ίδιο και οι γιαγιάδες και οι παππούδες.Σχεδόν σε κάθε οικογένεια, ιδίως ανατολικά του Δνείπερου, στο Ντονμπάς, την Κριμαία, αλλά και την Οδησσό, υπάρχουν ρίζες από περισσότερες από μία εθνότητες. Είναι ομόδοξοι, δηλαδή Χριστιανοί Ορθόδοξοι στην συντριπτική τους πλειονότητα -όσοι είναι θρησκευόμενοι, μιλούν τις ίδιες γλώσσες, ρωσικά και ουκρανικά, είναι όλοι δίγλωσσοι,και ζουν σ’ αυτές τις περιοχές από πάρα πολλές γενιές. Έχουν την ίδια γραφή, έχουν κάνει τους ίδιους από κοινού πολέμους και έχουν μοιραστεί τα θύματα και τις καταστροφές από τους ξένους εισβολείς, αποικιοκράτες και φασίστες. Και στα σχολεία,από παιδιά, μαθαίνουν τα ποιήματα και του Ταράς Σεβτσένκο που είναι ο εθνικός ποιητής των Ουκρανών και του Πούσκιν που είναι ο εθνικός ποιητής των Ρώσων.


Ό,τι και να λένε οι Ουκρανοί εθνικιστές και οι όψιμοι υποστηρικτές τους στη Δύση, αυτή ήταν η πραγματικότητα στην Ουκρανία τουλάχιστον μέχρι το 2014. Κι όταν τελικά επικράτησαν οι δυνάμεις του σκότους που επιδίωκαν βίαια τον εσωτερικό διχασμό, οι σχέσεις των Ουκρανών με τους Ρώσους άρχισαν να δηλητηριάζονται.


ΡΩΣΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Αυτά τα οκτώ χρόνια, στην ανατολική Ουκρανία, οι διαμαρτυρίες των Ρώσων αντιμετωπίστηκαν περιφρονητικά με τανκς, αεροπλάνα και πυροβολικό. Η διάσπαση χωρίς επιστροφή είχε δρομολογηθεί.Και η χλιαρή τότε αντίδραση της Ρωσίας έδωσε λαβή για παρερμηνείες στην ουκρανική πλευρά,ότι μπορεί επ’ άπειρον να πολιορκεί ένα μέρος των υπηκόων της και να αυξάνει τη δυσφορία του ρώσικου και ρωσόφωνου πληθυσμού αγνοώντας αφενός τα δικαιώματά του και αφετέρου την υποχρέωση της Ρωσίας να υπερασπιστεί τη ρώσικη μειονότητα. 


Με την πάροδο του χρόνου,υπό την πιεστική και ταυτόχρονα παραπλανητική ενθάρρυνση της Δύσης, οι ουκρανικές κυβερνήσεις απομακρύνθηκαν από τη συμφωνία του Μινσκ που έθετε ένα διεθνές πλαίσιο διαχείρισης της κατάστασης και δυσχέραναν με μέτρα, νόμους και πρακτικές όλο και περισσότερο τη συνύπαρξη Ουκρανών και Ρώσων στην ουκρανική επικράτεια.


Γι' αυτό, αν στο πρόβλημα της προστασίας της ρωσικής μειονότητας που γινόταν με την πάροδο του χρόνου πιο δισεπίλυτο για τη Ρωσία, προσθέσεις και την επμονη και αδιάλλακτη θέση των Ουκρανών εθνικιστών για ένταξη στο ΝΑΤΟ, από τη ρωσική σκοπιά το πρόβλημα δεν είναι η σημερινή επέμβαση της Ρωσίας, αλλά ότι δεν έγινε νωρίτερα για να προστατευτεί η ρώσικη μειονότητα από  την ουκρανική επιθετικότητα στη διάρκεια των οκτώ τελευταίων ετών και να εμποδιστεί έγκαιρα η μετατροπή της Ουκρανίας σε προωθημένη βάση του ΝΑΤΟ.

Σε μια συζήτηση, όσον αφορά τη νομιμότητα και την αναγκαιότητα αυτής της επέμβασης, Έλληνες από το Ντονιέτσκ με ρώτησαν τι θα έκανε η Ελλάδα σε περίπτωση που οι Αλβανοί έκαναν πογκρόμ στη Νότια Αλβανία και χτυπούσαν την ελληνική μειονότητα στη Χιμάρα και τη Δρόπολη ή αν η Τουρκία εγκαθιστούσε πυραυλικά συστήματα στη Βουλγαρία στραμμένα κατά της Ελλάδας.Βέβαια, απέφυγα να τους απαντήσω, γιατί σκεφτόμουν ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις θα έκαναν ότι τους υποδείκνυε το ΝΑΤΟ!



ΟΥΚΡΑΝΟΠΟΙΗΣΗ

Οι Ρώσοι της Ουκρανίας και πολλοί από τους ρωσόφωνους άρχισαν μετά το 2014 να αισθάνονται ολοένα και πιο ασφυκτικά. Πρώτον, επενέβη ο στρατός επειδή υπήρξε αναστάτωση και αναταραχή στην Ανατολική Ουκρανία όταν ανατράπηκε ο Πρόεδρος Γιανουκόβιτς. Ο Γιανουκόβιτς, ενώ εκλέχτηκε στο σύνολο της χώρας με ποσοστό 49,8%, ειδικά στην Ανατολική Ουκρανία, απ’όπου κατάγεται, οι ψήφοι του ξεπερνούσαν το 70%! Όταν λοιπόν ανατράπηκε με το πραξικόπημα του 2014, ήταν αναμενόμενο οι πολίτες του Ντονμπάς να εξεγερθούν, γιατί αισθάνθηκαν ότι όχι μόνο καθαιρέθηκε παράνομα ένας Πρόεδρος από τα μέρη τους, αλλά τους αφαιρέθηκε το δικαίωμα να έχουν πολιτικό λόγο, να εκφράζονται και να συμμετέχουν στο κράτος που είναι η πατρίδα τους.

Και τα δύο μεγαλύτερα κόμματα που τους εκπροσωπούσαν είχαν κιόλας τεθεί εκτός νόμου. Αντιδράσανε σ’ αυτό, αντιδράσανε και για ό,τι είχε προηγηθεί και για ό,τι αντιλαμβάνονταν ότι θα επακολουθήσει από τις επιθετικές εξαγγελίες και τη βιαιότητα των ενεργειών των δυνάμεων που πρωτοστάτησαν στις οδομαχίες του Κιέβου. Και δεν άργησαν,γιατί αμέσως τέθηκαν οι πρώτοι περιορισμοί στη χρήση της ρωσικής γλώσσας. 


Είναι χαρακτηριστικό ότι με τη νέα ουκρανική νομοθεσία δίνονται περισσότερα δικαιώματα για τη χρήση της αγγλικής από τη ρωσική! Και ένα σωρό άλλα μαζί με μια δυναμική καμπάνια απορωσοποίησης που στόχευε κατ’ ευθείαν στον πυρήνα της πολιτισμικής και πολιτικής ύπαρξης του ρωσικού και ρωσόφωνου πληθυσμού.Η ένοπλη παρουσία των ιδιωτικών μισθοφορικών στρατών με τα ναζιστικά σύμβολα στην Ανατολική Ουκρανία επέφερε μία τρομακτική ανωμαλία. Υπέστησαν σοβαρές ζημιές κατοικημένες περιοχές και υποδομές και μέχρι τον Φεβρουάριο, απ’ αυτή την παρατεταμένη πολιορκία στο Ντονμπάς, είχαν σκοτωθεί -μόνον εκεί- περισσότεροι από δεκατέσσερις χιλιάδες άνθρωποι, οι περισσότεροι από τους οποίους ανήκουν στο κομμάτι που έχει αυτονομηθεί γιατί εκεί ήταν εγκλωβισμένοι, ενώ οι άλλοι τους έπλητταν εξ αποστάσεως.


Η ουκρανική πλευρά ακολούθησε μια σαφή πολιτική για τη δημιουργία ενός αμιγούς ουκρανικού κράτους στο οποίο κάθε μη Ουκρανός στην καταγωγή πολίτης ή θα προσαρμοστεί σ’ αυτό που προβάλλεται ως ουκρανικό πρότυπο ή θα έχει υποδεέστερο στάτους.Ο πρωταγωνιστικός ρόλος των παραστρατιωτικών ταγμάτων στην Ανατολική Ουκρανία ήταν χειροπιαστή απόδειξη της δυσμενούς μεταχείρισης των εκατομμυρίων Ρώσων και ρωσόφωνων.

Μετά το 2014, όλοι οι κάτοικοι στο τμήμα της Ανατολικής Ουκρανίας που παρέμεινε υπό τον έλεγχο των Ουκρανών, στη Μαριούπολη και σε άλλες πόλεις, στο Χάρκοβο,το Σλαβιάνσκ ή το Κραματόρσκ,αλλά και στην Οδησσό που δεν είναι στην Ανατολική Ουκρανία,ανήκει, όμως, στη ζώνη που θεωρείται ιστορικά ρώσικη, βρέθηκαν ξαφνικά κάτω από την κυριαρχία και τον έλεγχο των ακραίων εθνικιστών που ασκούσαν την πραγματική εξουσία. 


Πολλές παραστρατιωτικές ομάδες που προκύψανε από τον «Δεξιό Τομέα» και το «Σβόμποντα» ή από άλλες «πηγές» κρατικές και ιδιωτικές,«Αζόφ», «Αϊντάρ», «Ντονμπάς»,«Σάντα Μαρία», «Ντνιπρό» και άλλες, ανέλαβαν τον έλεγχο σε μια μεγάλη περιοχή που ξεκινάει από το βορειοανατολικό και φτάνει στο νοτιοδυτικό τμήμα της χώρας. Έτσι δημιουργήθηκαν συνθήκες πολύ δυσάρεστες για τους Ρώσους,τους φιλορώσους και ό,τι ρωσικό. Όταν δεν ήσουν με τους εθνικιστές δυτικοουκρανικής προέλευσης, ήσουν πολίτης που έπρεπε να εκδηλώνεσαι προσεκτικά ως προς την καταγωγή και τα πιστεύω σου. Δηλαδή, ήσουν επιτηρούμενος. 


Άλλαξαν πολλά.Καταργήθηκαν σχολεία που είχαν πρώτη γλώσσα τα ρώσικα. Στην ελληνική κοινότητα, η εφημερίδα της Ομοσπονδίας που έβγαινε στα ρώσικα επειδή στη Μαριούπολη και γύρω είναι όλοι ρωσόφωνοι,και οι Έλληνες και οι Ουκρανοί και οι Τάταροι και οι υπόλοιποι,άλλαξε γλώσσα και έβγαινε στα ουκρανικά. Καταργήθηκαν τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί που εξέπεμπαν στα ρώσικα ή με ρώσικα προγράμματα. Σύμφωνα με το νόμο, περιορίστηκε ακόμα και η εισαγωγή βιβλίων στη ρωσική γλώσσα. Οι εφημερίδες εάν εκδίδονταν στα ρώσικα έπρεπε να γράφουν το ίδιο πράγμα και στα ουκρανικά. Δηλαδή, υποχρεωτικά και στις δύο γλώσσες, πράγμα πρακτικά ασύμφορο, μη βιώσιμο.Οι απαγορεύσεις, οι περιορισμοί και η στρατιωτικοποίηση της Ανατολικής Ουκρανίας έκαναν την ζωή των ανθρώπων που ήταν Ρώσοι και ρωσόφωνοι άβολη έως ανυπόφορη.



ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΜΕ ΑΝΤΙΔΙΚΙΑ

Αυτή η κατάσταση αποτελούσε μία έτοιμη να εκραγεί βόμβα στα θεμέλια του ουκρανικού κράτους.Ήταν μία εκκρεμότητα, μια ανισορροπία, που αργά ή γρήγορα θα επιζητούσε μια επίλυση, μια τακτοποίηση, μια αναδιάταξη.Οι Ουκρανοί δεν είναι φασίστες στην μεγάλη πλειονότητά τους,αλλά οι εθνικιστές που υποκίνησαν την αναταραχή και έφεραν τα πράγματα στο χείλος του γκρεμού,έκαναν πάρα πολύ μεγάλο κακό στην πατρίδα τους γιατί διαταράξανε όλες τις λεπτές ισορροπίες που είχαν σφυρηλατηθεί σε βάθος χρόνου και είχαν αντέξει πολλές δοκιμασίες. Ισορροπίες που είχαν δημιουργηθεί ανάμεσα στους Ουκρανούς και τους Ρώσους μέσα από αιώνες συνύπαρξης,κοινών δράσεων και συγγενών πολιτισμικών χαρακτηριστικών,όπως η φυλή, η γλώσσα, η λογοτεχνία, η θρησκεία, το φαγητό κ.λπ.. 


Και από τη στιγμή που τις διαταράξανε, διεκδικώντας ένα βεβιασμένο διαζύγιο με αντιδικία κι όχι με συναίνεση, άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου! Ενθαρρυμένοι από τους εχθρούς της Ρωσίας στη Δύση, πίστεψαν ότι θα ήταν εύκολο. Δεν σκέφτηκαν καν ότι και η άλλη πλευρά,όπως γίνεται στα διαζύγια, θα ζητούσε το δικό της μερίδιο,αυτό που της αναλογεί από ένα νοικοκυριό που διαλύεται. Ότι θα διεκδικούσε ό,τι της ανήκει κι ό,τι πιστεύει ότι της ανήκει.Ότι αυτά που ήταν εξ αδιαιρέτου θα διαχωριστούν στη βάση της αρχικής προέλευσής τους και της προσφοράς ενός εκάστου στον κοινό βίο. Εάν έχεις συνεισφέρει στο νοικοκυριό με την προσωπική σου περιουσία, την προσωπική σου εργασία, το δικό σου πολιτισμό και την προσωπική σου συνεισφορά και θυσία, θα ζητήσεις να πάρεις αυτό που σου αναλογεί.Κάθε σύζυγος, κάθε μέλος μιας οικογένειας ή μιας συμμετοχικής εταιρίας ή μιας πολιτειακής οντότητας, όταν επέρχεται ρήξη διεκδικεί το μερίδιο του.


Έρχονται, λοιπόν, οι Ρώσοι και λένε, έχουμε οκτώ εκατομμύρια Ρώσους, πρέπει να τους υπερασπιστούμε. Δεν θα σας αφήσουμε να τους μεταχειρίζεστε άσχημα και να τους κάνετε να νιώθουν ξένοι στη γενέτειρά τους. Εξάλλου, αυτή είναι μία περιοχή που δεν ήταν πάντοτε ουκρανική. Είναι γνωστό ότι ο Λένιν και οι Μπολσεβίκοι δημιούργησαν την ομόσπονδη δημοκρατία της ΕΣΣΔ κι αυτοί παραχώρησαν στην Ουκρανία για λόγους σκοπιμότητας το ανατολικό κομμάτι που το συνένωσαν με το δυτικό για να οικοδομήσουν ένα ισχυρότατο φράγμα απέναντι στη Δυτική Ευρώπη, που ήταν πάντα εχθρική. Επομένως, αυτό το ομόσπονδο κράτος που λεγόταν Ουκρανία επειδή κατοικείτο κυρίως από Ουκρανούς (όπως αντίστοιχα ονομάστηκαν τα άλλα ομόσπονδα με τους Λευκορώσους,τους Ουζμπέκους, τους Αρμένιους, τους Γεωργιανούς κ.λπ.),προκειμένου να ενισχυθεί, του προσάρτησαν ένα κομμάτι που θεωρείτο ρώσικο.



Κι αργότερα, το 1954, ένα δεύτερο κομμάτι που ανήκε στη ρώσικη αυτοκρατορία από τον καιρό που είχαν ηττηθεί οι Τάταροι το 1783, η Κριμαία, που την είχαν επανειλημμένα υπερασπιστεί οι Ρώσοι απέναντι στους Δυτικούς εισβολείς και κατοικείτο κυρίως από Ρώσους, παραχωρήθηκε διοικητικά στην Ουκρανία από την ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης.

Επιπλέον, εμβληματικές πόλεις όπως η Οδησσός και η Μαριούπολη σχεδιάστηκαν και δημιουργήθηκαν εκ θεμελίων από τη ρώσικη αυτοκρατορία και ανέκαθεν θεωρούνταν κατ' εξοχήν ρώσικες πόλεις.

Οι Ρώσοι, τώρα, μετά το διαζύγιο που δεν το επιζήτησαν, επισημαίνουν ότι όλες αυτές οι περιοχές,οι ανατολικές μέχρι την Οδησσό και την Κριμαία είναι ρώσικες. Εφόσον, λένε στους Ουκρανούς, θέλετε να ξεκαθαρίσετε τα πράγματα, ποιος είναι Ουκρανός,ποιος είναι Ρώσος, πού φτάνει η Ουκρανία και πού αρχίζει η Ρωσία, και επιμένετε μονομερώς και με το ζόρι να χωρίσουμε τα...υπάρχοντά μας, να μοιράσουμε τα εθνικά, ιστορικά, πολιτισμκά, εδαφικά και άλλα στοιχεία μας, θα πάρει ο καθένας ό,τι του ανήκει κι όπου, βέβαια, υπάρχει ασυμφωνία, αν δεν θέλετε διάλογο, θα οδηγηθούμε σε σύγκρουση.Οι Ουκρανοί δεν κατάλαβαν ότι απαιτώντας τη δημιουργία ενός αμιγούς κράτους για Ουκρανούς και ουκρανόφωνους, αυτομάτως νομιμοποιούν και την ανταπαίτηση των Ρώσων για τη δημιουργία ενός αμιγούς ρώσικου και ρωσόφωνου κράτους ή αυτόνομου τμήματος.

Αυτά και πολλά άλλα ανέκυψαν από το διαζύγιο που επιδίωξαν οι Ουκρανοί χωρίς να υπολογίσουν τις συνέπειές του. Οι εθνικιστές και δυτικόφιλοι Ουκρανοί διαταράσσοντας τις ισορροπίες που κρατούσαν την κοινωνία τους ενωμένη, ειρηνική και αδιαίρετη, υποτίμησαν τους απέναντι, υπερεκτίμησαν τους συμμάχους τους, δίχασαν το λαό και οδήγησαν τη χώρα στη σύγκρουση και τον όλεθρο. Δυστυχώς, εθελοτυφλώντας, δεν είχαν την ψυχραιμία να εκτιμήσουν ότι η δύναμη της Ουκρανίας που εξασφάλιζε και την ακεραιότητά της ήταν αυτό το σπάνιο μίγμα των εθνών, των φυλών,των γλωσσών, των πολιτισμών,των αγώνων και των γάμων που την χαρακτήριζε!

Και γι’ αυτό έχουν τεράστια ευθύνη οι Ουκρανοί πολιτικοί και οι μεγιστάνες που τους χρηματοδοτούν καθώς και οι Αμερικάνοι με τους Ευρωπαίους που συνέργησαν σ’αυτό το διαζύγιο για δικά τους οφέλη, αδιαφορώντας για την τεράστια και ανεπανόρθωτη ζημιά που θα προκαλούσαν στην Ουκρανία.

ΠΗΓΗ: Δρόμος της αριστεράς, φύλλο 587,22/4/2022

 

 

 

Ο Όλιβερ Στόουν για το ουκρανικό

 

Τις απόψεις του για τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν εξέφρασε την Τρίτη (26/4) κατά την παρουσίαση ενός νέου ντοκιμαντέρ για τη δολοφονία Κένεντι ο Όλιβερ Στόουν, ο αυτοαποκαλούμενος «παλιός αριστερός κινηματογραφιστής» που έκανε αξέχαστες ταινίες όπως το Platoon, Born on the Fourth of July και το JFK.

 

Αναλυτικότερα, ερωτηθείς από την εφημερίδα «Εl Ρais» σχετικά με τον Πούτιν, ο Στόουν είπε ότι δεν μπορεί κανείς να χωρίσει τον άνθρωπο από το κράτος. «Έχουν περάσει τρία χρόνια από την τελευταία φορά που τον είδα, αλλά ο άνθρωπος που ήξερα δεν είχε καμία σχέση με τον ανεύθυνο και τρελό δολοφόνο όπως τον παρουσιάζουν τώρα τα ΜΜΕ, συγκρίνοντάς τον με τον Χίτλερ και τον Στάλιν», είπε ο Στόουν στη Βαρκελώνη, κατά την ισπανική πρεμιέρα του «JFK Revisited: Through the Looking Glass», στο πλαίσιο του 6ου BCN Film Fest.

 

«Ο Πούτιν που ήξερα ήταν λογικός, ήρεμος, ενεργούσε πάντα προς το συμφέρον του ρωσικού λαού, γνήσιος γιος της Ρωσίας, πατριώτης, που δεν σημαίνει εθνικιστής», είπε ο 75χρονος σκηνοθέτης, ο οποίος είχε κάνει την τετράωρη τηλεοπτική σειρά «The Putin Interviews», που βασίζεται σε συνομιλίες με τον ρώσο ηγέτη μεταξύ 2015 και 2017 και η οποία έχει περιγραφεί από τους κριτικούς ως «πολύ ευγενική απέναντι στον Πούτιν».

Το σχέδιο των ΗΠΑ κατά τον Όλιβερ Στόουν

 

Ο Στόουν περιέγραψε μια Ρωσία που έχει «συρρικνωθεί και ακρωτηριαστεί» μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, με μεγάλο αριθμό Ρώσων να ζουν σε άλλα εδάφη. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι ΗΠΑ είχαν ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο να τοποθετήσουν μια φιλοδυτική, αντιρωσική κυβέρνηση στην Ουκρανία «όταν η Ουκρανία ήταν πάντα ουδέτερη, με δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις». Ο στόχος αυτού του σχεδίου, είπε ο Στόουν, ήταν να μετατρέψει την Ουκρανία σε χρήσιμο ανταγωνιστή της Ρωσίας, κάτι που όπως είπε, έχει επιτευχθεί με τον ουκρανό Πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι.

 

Ο σκηνοθέτης υποστήριξε ότι ο τελικός στόχος μπορεί να ήταν η αποσταθεροποίηση της Ρωσίας και η αλλαγή του καθεστώτος εκεί, δηλαδή «να φύγει ο Πούτιν και να μπει ένας άλλος Γέλτσιν».

 

Ο Στόουν, ο οποίος σημείωσε ότι υπήρχαν Ουκρανοί που πολέμησαν για τον Χίτλερ κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, περιέγραψε επίσης τις ΗΠΑ ως «επιθετικό σκύλο» που δεν θα σταματήσει στη Ρωσία και θα μπορούσε αργότερα να στοχεύσει την Κίνα. Εξέφρασε τη λύπη του για τον τρόπο που η Ρωσία απεικονίζεται «ως ο κακός» και οι ΗΠΑ ως «ο καλός».

 

Αφού συζήτησε το νέο του ντοκιμαντέρ για τη δολοφονία του JFK, ο Στόουν είπε ότι ο κόσμος χρειάζεται περισσότερους ηγέτες όπως ο Κένεντι, υπενθυμίζοντας την ομιλία του πρώην προέδρου για μια «Pax Americana» που δεν πρέπει να επιτευχθεί με υπεροχή ή όπλα.

[------->]

Ο στόχος οφείλει να είναι καθαρός, η φιλοπόλεμη πολιτική των ΗΠΑ - ΕΕ- ΝΑΤΟ.

 

Το σπιράλ των πράξεών πολέμου μπορεί να φέρει ούτως η άλλως τον γενικευμένο πόλεμο.Έχει συμβεί πολλές φορές. Όταν όμως αυτό δεν συμβαίνει από τη διαλεκτική των γεγονότων μόνο αλλά υποβοηθείται σκόπιμα από κέντρα εξουσίας, τα πράγματα είναι πιο επικίνδυνα.

Οι ηγέτες του ΝΑΤΟ όχι μόνο στέλνουν πακτωλό μαχητικών όπλων, αεροσκαφών  και συμβούλων στο καθεστώς Ζελενσκυ, αλλά και δημιουργούν συνειδητά  πανικό σε χώρες ως τώρα ουδέτερες όπως η Σουηδία και η Φινλανδία για να τις εμπλέξουν στον πόλεμο.

Επίσης τα δυτικά ΜΜΕ καλλιεργούν σκόπιμα το επικείμενο ενός πυρηνικού πολέμου, σε διαστάσεις πρωτοφανείς από το 1945 και μετά, σαν να θέλουν να εξοικειώσουν τους λαούς της Δύσης με αυτό. Μπορεί μεν όλο αυτό να είναι μια μπλόφα  για να λυγίσει ο αντίπαλος αλλά μπορεί και να είναι μια ένδειξη ότι η σχέση των κέντρων εξουσίας στη Δύση με την αυτοσυντήρηση του πλανήτη αρχίζει να χάνεται. 

Μόνο η κινητοποίηση των λαών μπορεί να σώσει τους λαούς και να ωθήσει τα κέντρα εξουσίας να αλλάξουν γραμμή. Ο στόχος οφείλει να είναι καθαρός, η φιλοπόλεμη πολιτική των ΗΠΑ - ΕΕ- ΝΑΤΟ.

ΥΓ Δεν πρέπει να διαφεύγει από κανέναν μας, χωρίς αυτό να οδηγεί σε πανικό, ότι ζούμε σε μια από τις πιο επικίνδυνες καμπές της σύγχρονης Ιστορίας.

Δημήτρης Μπελαντής

[---->]

Γιατί ο Πούτιν ζητάει ρούβλια και όχι δολάρια για το φυσικό αέριό του από τους Ευρωπαίους;

  

Γνωρίζαμε από τα «έγκριτα» ΜΜΕ μέχρι σήμερα πως κανείς δεν γνωρίζει τι συμβαίνει στο μυαλό του Πούτιν. Ωστόσο, διάφοροι αστοί αναλυτές μάς πληροφόρησαν πως εκεί μέσα συμβαίνουν αλλοπρόσαλλα πράγματα. Ετσι, προσφάτως απαιτεί από τους Ευρωπαίους αγοραστές ρωσικού αερίου πληρωμή όχι σε δολάρια, αλλά σε ρούβλια, την οποία αυτοί αρνούνται. Θεός ξέρει γιατί εκείνος απαιτεί ό,τι απαιτεί και εκείνοι αρνούνται να εκπληρώσουν το απαιτούμενο. Εδώ, ακόμη και οι συντάκτες και αναγνώστες έγκριτων εφημερίδων σηκώνουν τα χέρια.

Δεν μας ενδιαφέρει τι προβλέπουν τα σχετικά συμβόλαια, αλλά τι ανταποκρίνεται στα συμφέροντα των συναλλασσόμενων. Ας αρχίσουμε απ' αυτά των Ευρωπαίων αγοραστών: Τι τους κόφτει αν θα πληρώσουν σε δολάρια ή σε ρούβλια, αφού και τα μεν και τα δε πρέπει να τα αγοράσουν προηγουμένως στην αγορά συναλλάγματος, για να πληρώσουν στη συνέχεια το φυσικό αέριο; Θα μπορούσε μάλιστα να πει κανείς πως επειδή η ισοδυναμία του ευρώ προς το ρούβλι αναμενόταν να εξελιχθεί ευνοϊκότερα για το ευρώ απ' ό,τι εκείνη του ευρώ προς το δολάριο, μια πληρωμή σε ρούβλια είναι πιο συμφέρουσα απ' ό,τι σε δολάρια.

 

Αυτές οι προσδοκίες επηρεάζονται μόνο έμμεσα από την απόφαση της 25ης Μαρτίου της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας να αγοράζει χρυσό από τις τράπεζες της χώρας στη σταθερή τιμή των 5.000 ρουβλιών ανά γραμμάριο, εισάγοντας έτσι εμμέσως - επειδή ο χρυσός εμπορεύεται και με δολάρια ΗΠΑ - μία κατώτατη ισοδυναμία ρουβλιού προς δολάριο. Αυτή η ρύθμιση ισοδυναμεί με κάλυψη του ρουβλιού μόνο έναντι των ημεδαπών (δηλαδή των ρωσικών τραπεζών) και όχι έναντι των αλλοδαπών. Αποσκοπεί να πείσει τις ρωσικές εταιρείες φυσικού αερίου, αλλά και τις ρωσικές εξαγωγικές εταιρείες γενικά, να πουλούν έναντι ρουβλιού χωρίς να φοβούνται μια πιθανή πτώση της ισοτιμίας του τελευταίου έναντι του δολαρίου, κατά της οποίας θα μπορούσαν να εξασφαλισθούν μόνο συνάπτοντας ακριβές swap - πράξεις με αντίστοιχο κόστος. Διότι αυτή η μετατρεψιμότητα του ρουβλιού σε χρυσό προσφέρει τώρα χωρίς κόστος την ασφάλεια έναντι της πτώσης του ρουβλιού, την οποία θα έπρεπε κανείς διαφορετικά να την αγόραζε μέσω swap.

   

Με το μέτρο αυτό της Κεντρικής της Τράπεζας, η Ρωσία θέλει να προτρέψει τις εξαγωγικές της επιχειρήσεις να πωλούν έναντι ρουβλιού και όχι δολαρίου. Θέλει δηλαδή να περιορίσει το δολάριο στον ρόλο του ως νόμισμα διεκπεραίωσης των διεθνών εμπορευματικών συναλλαγών και να προάγει σ' αυτόν τον ρόλο - στο μέτρο του δυνατού - το δικό της νόμισμα.

Γιατί όμως οι Ευρωπαίοι επιμένουν να πληρώνουν σε δολάρια; Και από την πλευρά της η Ρωσία γιατί να μην επιθυμεί πληρωμή σε δολάρια, αφού με αυτά θα μπορούσε στη διεθνή αγορά συναλλάγματος να αγοράσει ρούβλια και να πάρει τα ρούβλια που απαιτεί τώρα ως πληρωμή από τους Ευρωπαίους αγοραστές για το πωλούμενο φυσικό αέριο; Για λόγους που μόλις αναφέραμε, ίσως έπαιρνε έτσι μάλιστα περισσότερα ρούβλια απ' ό,τι στην περίπτωση που πληρωνόταν άμεσα, όπως απαιτεί η ίδια, σε ρούβλια.

 

Πολλά ερωτήματα και εξήγηση καμία. Ωστόσο υπάρχει μία, την οποία θα εκθέσουμε και θα θέσουμε στην κρίση του αναγνώστη.

 

Η εξήγηση αυτή είναι σε κοινή θέα στην ανοιχτή παλάμη: Η πληρωμή σε δολάρια στηρίζει το δολάριο ως νόμισμα διεθνών εμπορευματικών συναλλαγών. Ενα μεγάλο μέρος της οικονομικής ισχύος των ΗΠΑ έγκειται σ' αυτόν ακριβώς τον ρόλο του νομίσματός τους. Ο ρόλος του αυτός ενέχει και την ικανότητα του να αγοράζει έγγραφες οφειλές, επιχειρήσεις και εμπορεύματα μέχρι ενός μη επακριβώς προσδιορίσιμου βαθμού χωρίς αντίκρισμα.

 

Αυτόν ακριβώς τον ρόλο του δολαρίου στηρίζει η πληρωμή του ρωσικού φυσικού αερίου σε δολάρια και τον ίδιο αυτόν ρόλο του περιορίζει η ίδια η πληρωμή σε ρούβλια. Διότι πριν πληρώσουν σε δολάρια οι Ευρωπαίοι, τα ζητούν και τα αγοράζουν στην αγορά. Στηρίζουν δηλαδή όχι μόνο την ισοτιμία του δολαρίου, αλλά και τον προαναφερθέντα ρόλο του στις διεθνείς συναλλαγές. Ενώ πριν πληρώσουν σε ρούβλια, τα ζητούν και τα αγοράζουν στην αγορά, στηρίζουν δηλαδή την ισοτιμία του ρουβλιού.

 

Θα αντιτείνετε: Την ισοτιμία του ρουβλιού στην αγορά θα μπορούσε να στηρίξει η Ρωσία και στην περίπτωση που πληρωνόταν για το φυσικό της αέριο σε δολάρια, πουλώντας τα δολάρια και αγοράζοντας ρούβλια. Αυτό όμως δεν συμβαίνει κατ' ανάγκην. Διότι η Ρωσία είναι δυνατόν να θέλει ένα μέρος των εισπραχθέντων δολαρίων ή το σύνολό τους να το χρησιμοποιήσει για την εισαγωγή εμπορευμάτων.

Για τον κίνδυνο που διατρέχει το δολάριο ως νόμισμα των διεθνών συναλλαγών, εάν το ρωσικό αέριο πληρώνεται όχι σε δολάρια αλλά σε ρούβλια, γι' αυτό το άκρως σημαντικό ζήτημα πρόκειται λοιπόν. Γι' αυτό και οι Ευρωπαίοι διακινδυνεύουν να μείνουν τα επόμενα χρόνια χωρίς Ενέργεια.

 

Πόσο σημαντικό είναι το ζήτημα για τους Αμερικανούς και συνεπώς για τους διαχρονικούς συμμάχους τους, τους Ευρωπαίους, φάνηκε πριν μερικά χρόνια, όταν το Ιράν δήλωσε ότι στο εξής θα πουλάει το πετρέλαιό του όχι έναντι δολαρίων, αλλά 85% της ποσότητάς του σε ευρώ. Οι ΗΠΑ δήλωσαν τότε ότι αυτό θα αποτελέσει casus belli και το Ιράν δεν επανήλθε στο θέμα.

 

Τα τελευταία χρόνια, καθώς το μερίδιο των διεθνών συναλλαγών που διεξάγονται σε δολάρια έπεσε από το 70% σε 50%, Κίνα και Ρωσία έχουν συμφωνήσει τη διεξαγωγή των εμπορευματικών τους συναλλαγών στα νομίσματά τους. Αυτά ενδεικτικά μόνο. Είναι προφανές ότι το δολάριο θα υποκατασταθεί στον ρόλο του ως νομίσματος διεθνών συναλλαγών (εμπορικών και κεφαλαιακών) καθώς και ως διεθνές αποθεματικό νόμισμα από ένα άλλο - μάλλον από το κινεζικό γουάν.

 

Για να είναι ένα εθνικό νόμισμα νόμισμα σχηματισμού αποθεματικών, καθώς και νόμισμα διεκπεραίωσης των διεθνών συναλλαγών, θα πρέπει να πληροί τους εξής όρους:

 

α) η οικονομία της χώρας που το εκδίδει καθώς και η ίδια η χώρα να είναι ισχυρές,

 

β) το νόμισμα αυτό να είναι διαθέσιμο στη διεθνή αγορά σε ποσότητες ικανές για την εκπλήρωση των λειτουργιών του που προαναφέραμε δηλαδή σε μεγάλες ποσότητες, πράγμα που συμβαίνει όταν η εν λόγω χώρα έχει μακροπρόθεσμα σημαντικά ελλείμματα στο ισοζύγιο εξωτερικών εμπορευματικών συναλλαγών, και

 

γ) να είναι σταθερό, όσον αφορά την ισοτιμία του με άλλα νομίσματα, και να έχει έτσι τη σχετική εμπιστοσύνη της αγοράς.

 

Δεν δύναται να λεχθεί πότε η Κίνα θα πληροί αυτούς τους όρους. Αυτό όμως δεν είναι ιδιαιτέρως σημαντικό, διότι το πότε ένα εθνικό νόμισμα που τους πληροί γίνεται και «ηγετικό», εξαρτάται και από τις περιστάσεις. Επίσης, η νέα κατάσταση δεν επέρχεται από τη μία μέρα στην άλλη, αλλά εγκαθίσταται βαθμιαία. Η σχετική εξέλιξη έχει ήδη αρχίσει προ πολλού και εξελίσσεται ανεπαισθήτως. Δεν καταρρέει με γδούπο ο κόσμος (το δολάριο), αλλά με κλαψούρισμα, που λέει και ο ποιητής.


Η Κίνα παρακρατεί τεράστια ποσά rosa bonds (αμερικανικών ομοσπονδιακών ομολόγων). Μερικά τρισεκατομμύρια δολάρια. Πολλοί, σκεπτόμενοι ως λογιστές, φρονούν ότι η Κίνα δεν επιθυμεί την αποκαθήλωση του δολαρίου (και την ανάληψη του ρόλου του τελευταίου από το γουάν), επειδή κατά τη διάρκειά της η αξία αυτών των αμερικανικών ομολόγων θα μειούται συνεχώς και θα μειούται ακόμα περισσότερο, αν η Κίνα αρχίσει να απαλλάσσεται από αυτά. Αυτό είναι ορθό. Ομως μικρή θα ήταν η ζημιά. Και μικρή θα παρέμενε ακόμη και στην περίπτωση που το ένδοξο ΚΚ Κίνας αποφάσιζε να μοιράσει όλα αυτά τα ομόλογα σε στελέχη του κομματικού και επιχειρηματικού μηχανισμού για να ανάβουν τα πούρα τους, στους αγρότες για προσάναμμα και στους πανηγυριστές για να ανάψουν φωτιές του Αη Γιάννη του από Ανατολής!

 

Διότι εφάπαξ αυτή η ζημιά δεν είναι τίποτα συγκρινόμενη με το τρέχον όφελος που θα έχει από το ότι το εθνικό της νόμισμα θα είναι «παγκόσμιο» νόμισμα...

  

Γιώργος ΣΤΑΜΑΤΗΣ, Καθηγητής Οικονομικής Θεωρίας

[---->]

Περί αμάχων και "αμάχων"

 

Τις τελευταίες ημέρες τα δυτικά ΜΜΕ -φυσικά και τα ουκρανικά- επικεντρώνονται στην παρουσία αμάχων στο συγκρότημα του Αζόφσταλ στην Μαριούπολη.

Οι συνεχείς προσπάθειες που γίνονται -με ανακωχές, ασφαλείς διαδρόμους, λεωφορεία για μεταφορά κλπ.- από την ρωσική πλευρά δεν αποδίδουν: ελάχιστοι παρουσιάζονται στα σημεία συγκέντρωσης.

Και να ξαφνικά η κα Νούλαντ (βοηθός υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ) βγαίνει και δηλώνει ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ θα μπορούσαν να αναλάβουν την μετακίνηση των αμάχων από το βιομηχανικό συγκρότημα.

Υποθέτουμε με την αποστολή Νατοϊκών στρατευμάτων στην Μαριούπολη. Πώς αλλοιώς;

Λέγεται ότι ανάμεσα στους μη εμφανιζόμενους αμάχους ένας σημαντικός αριθμός αφορά στρατιωτικά στελέχη των ΗΠΑ, του Καναδά και άλλων Νατοϊκών κρατών που είχαν αναλάβει εργολαβικά την εκπαίδευση του "Τάγματος ΑΖΟΦ" και άλλων ουκρανικών "ειδικών μονάδων".

Ίσως αυτό να εξηγεί το ιδιαίτερο ενδιαφέρον των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για την διάσωση των έγκλειστων στο ΑΖΟΦΣΤΑΛ.

Πέρα φυσικά και από την ευκαιρία που τους δίνεται να ζητήσουν την είσοδο Νατοϊκών στρατευμάτων στην Ουκρανία....

Εξάλλου υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι για τέτοιες αποστολές - Η Ελλάδα παρακαλάει κιόλας (μέρες του 1919!!!).

Με τέτοια δουλικά γιατί να μην σκεφτούν στην Ουάσιγκτον τολμηρές περιπέτειες....

[---->]