Γερμανία : Ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος



Μετά την μεγάλη άνοδό του στις κρατιδιακές εκλογές του Μαρτίου, το κόμμα της εθνικιστικής και ευρωσκεπτικιστικής δεξιάς AfD (Alternative für Deutschland) είχε μία ακόμα σημαντική εκλογική επιτυχία στο κρατίδιο του Μεκλεμβούργου-Δυτικής Πομερανίας, όπου έγινε το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα, ξεπερνώντας σε αριθμό ψήφων, το CDU,το κόμμα της Μέρκελ. Από την ανάλυση που δημοσίευσε το Spiegel μία ημέρα μετά την ψηφοφορία, είναι σαφές ότι, αν και το κόμμα αυτό πήρε ψήφους από όλες τις μεγάλες πολιτικές δυνάμεις,ωστόσο το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοφόρων του προέρχεται από τα κόμματα της αριστεράς, το SPD και το Die Linke. Έχει ιδιαίτερη σημασία να πούμε ότι σε μια περιοχή με πολύ υψηλά ποσοστά ανεργίας, σχεδόν το 30% των άνεργων ψηφοφόρων επέλεξαν το λαϊκιστικό κόμμα.

 Christoph Sydow - Spiegel, 5 Σεπτεμβρίου 2016


Στο κρατίδιο του Μεκλεμβούργου-Δυτικςή Πομερανίας το
AFD σημειώσε μεγάλη εκλογική επιτυχία χάρη στις ψήφους των εργαζομένων, των ανέργων και των ηλικιών πάνω από τα τριάντα. Ένα στα τέσσερα άτομα ψήφισαν συνειδητά το κόμμα της λαϊκιστικής δεξιάς.

Μια μεγαλύτερη προσέλευση αποδυναμώνει τα λαϊκιστικά κόμματα – αυτό στη θεωρία, κάτι  που όμως τώρα δεν φαίνεται να ισχύει στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, όπως αποδεικνύεται από την επιτυχία του
AFD  στο κρατίδιο του Μεκλεμβούργου-Δυτική Πομερανία . Το φαινόμενο αυτό είχε ήδη παρατηρηθεί στις πρόσφατες τοπικές εκλογές στο κρατίδιο της Βάδης-Βυρτεμβέργης,στη Ρηνανία-Παλατινάτο και στη Σαξονία-Άνχαλτ, όπου και στα τρία αυτά κρατίδια η προσέλευση στις κάλπες ήταν ιδιαίτερα αυξημένη.

Στο κρατίδιο του Μεκλεμβούργου-Δυτικής Πομερανίας η προσέλευση των ψηφοφόρων στις κάλπες ήταν αυξημένη κατά περίπου δέκα ποσοστιαίες μονάδες σε σύγκριση με το 2011. Η συμμετοχή πάντως ,εξακολουθεί να είναι σημαντικά χαμηλότερη από το 1994 μέχρι το 2000. Στο παρελθόν, όμως, οι περιφερειακές εκλογές συνέπιπταν σχεδόν πάντα με τις εθνικές εκλογές , οι οποίες προσελκύουν παραδοσιακά περισσότερους ψηφοφόρους.

Για ακόμα μια φορά, το AFD βγήκε κερδισμένο από την αύξηση της συμμετοχής των ψηφοφόρων. Σύμφωνα με τις αναλύσεις της Infratest DIMAP το κόμμα προσέλκυσε στις κάλπες πάνω από 56.000 εκλογείς οι οποίοι πρώτα απείχαν - περισσότερους από κάθε άλλο κόμμα του ομόσπονδου κρατιδίου της Πομερανίας. Επιπλέον, το κόμμα κατάφερε να πείσει 20.000 υποστηρικτές του NPD να ψηφίσουν το ψηφοδέλτιο του AFD.Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι λαϊκιστές της δεξιάς πήραν πάνω από 23.000 ψηφοφόρους από το CDU της Μέρκελ και 16.000 από τους σοσιαλδημοκράτες του SPD. Στο κρατίδιο του Μεκλεμβούργου-Δυτικής Πομερανίας το AFD κατάφερε να ρίξει από τον θρόνο του κόμματος διαμαρτυρίας και το die Linke: 18.000 ψηφοφόρων του που πριν από τέσσερα χρόνια είχαν επιλέξει την αριστερά, αυτή τη φορά ψήφισαν το AFD.

Το γεγονός ότι το AFD εκλαμβάνεται βασικά ως κόμμα διαμαρτυρίας φαίνεται καθαρά και από τις δημοσκοπήσεις . Όταν ερωτώνται για τους λόγους της απόφασης της ψήφου τους, το 66% των ψηφοφόρων του AFD δηλώνουν ότι επέλεξαν τους δεξιούς λαϊκιστές, επειδή απογοητεύτηκαν από τα άλλα κόμματα. Μόνο το 25% δηλώνει ότι συμφωνεί πλήρως με το πρόγραμμα του AFD, Η αναλογία αντιστρέφεται αν εξετάσουμε το σύνολο του εκλογικού σώματος,: Το 57% δηλώνει ότι επέλεξε συνειδητά το κόμμα του και μόνο το 36% δηλώνει απογοητευμένο από τα άλλα κόμματα.

«Δεν κάναμε προεκλογικό αγώνα κατά των προσφύγων», δήλωσε ο Leif-Erik Holm, ο βασικός υποψήφιος της AFD, το βράδυ μετά το πέρας της ψηφοφορίας. Είναι σαφές όμως ότι η γνώμη των ψηφοφόρων του κόμματός του είναι διαφορετική. Στην ερώτηση πιο πρόβλημα επηρέασε με τρόπο αποφασιστικό την απόφαση τους, το 52% των ψηφοφόρων του απαντά :  «οι πρόσφυγες». Αντίθετα, από το σύνολο των ψηφοφόρων μόνο το 20%, κάνει αναφορά σε αυτό το ζήτημα.

Το AFD είναι ιδιαίτερα ισχυρό στους ψηφοφόρους μεταξύ 35 και 60 ετών. Στις ηλικίς μεταξύ 35 και 44 ετών, το κόμμα είναι σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με το SPD. Όσο χαμηλότερη είναι η συγκατάθεση των λαϊκιστών μεταξύ των νεότερων ψηφοφόρων. Στις ηλικιακές ομάδες μεταξύ 18 και 24 ετών, το AFD κερδίζει το 15 τοις εκατό - στο ίδιο επίπεδο με το Die Linke και το CDU, και μόνο πέντε ποσοστιαίες μονάδες μπροστά από τους Πράσινους. Το CDU ξεπερνάει το AFD μόνο στις ηλικίες άνω των 60.

Το  AFD είναι ένα κόμμα που έχει επιτυχία ιδίως στον ανδρικό πληθυσμό: στο κρατίδιο του Μεκλεμβούργου-Δυτικής Πομερανίας το  25% των ανδρών ψηφοφόρων ψήφισε τους δεξιούς λαϊκιστές. Ενώ το ποσοστό του κόμματος στις γυναίκες είναι μόλις 16% .Ετσι,στις γυναίκες ψηφοφόρους το AFD βρίσκεται στην τρίτη θέση, μετά το SPD (34%) και το CDU (20%).

Οι ψηφοφόροι AFD προέρχονται από όλες τις κοινωνικές τάξεις. Από τους άνεργους  (29%), από τους εργαζόμενους (34%), ακόμα και από τους αυτοαπασχολούμενους (28%) όπου οι δεξιοί λαϊκιστές είναι το πρώτο κόμμα.

Το AFD κερδίζει πόντους ιδιαίτερα μεταξύ των ψηφοφόρων με μέσο επίπεδο εκπαίδευσης - λίγο πίσω από το SPD. Στους εκλογείς με υψηλό μορφωτικό επίπεδο βρίσκεται στην τρίτη θέση, μπροστά από την αριστερά.

Πώς να… πετάξετε 12,5 τρισ. δολάρια στα σκουπίδια!



 Πώς να… πετάξετε 12,5 τρισ. δολάρια στα σκουπίδια!

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Ενώ η παγκόσμια «πατέντα» της ποσοτικής χαλάρωσης εξελίσσεται σε φιάσκο, οι G20 «ανακαλύπτουν» την ανάγκη δημοσίων επενδύσεων και η ΕΚΤ ξελασπώνει πρωτίστως τη Γερμανία. Και ξαφνικά, ξύπνησαν. Οι ηγέτες του G20, στην τελευταία συνάντηση κορυφής στην Χανγκτζού της Κίνας έκαναν μια τεράστια «ανακάλυψη»: δεν φτάνουν, είπαν, οι επεκτατικές νομισματικές πολιτικές, δηλαδή τα περίφημα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης που εφαρμόζουν οι περισσότερες κεντρικές τράπεζες από το 2008 και μετά, χρειάζεται και αύξηση των δημοσίων δαπανών. Μα, πώς το σκέφτηκαν; Φαεινή ιδέα, ισάξια της επανανακάλυψης του τροχού! 

Η επισήμανση στο ανακοινωθέν της Συνόδου Κορυφής του G20 είναι περισσότερο μια δήλωση απόγνωσης για τα εξαντλούμενα αποθέματα της παγκόσμιας οικονομίας, παρά μια αληθινή δήλωση προθέσεων. Καθώς οι ηγέτες του παγκόσμιου καπιταλιστικού στερεώματος έχουν μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 παραδώσει τα ηνία της πολιτικής στους κεντρικούς τραπεζίτες βρίσκονται ενώπιον ενός απογοητευτικού απολογισμού.
Από το 2008 οι μεγαλύτερες κεντρικές τράπεζες του κόσμου, με πρώτη την αμερικανική FED, έχουν διαθέσει περίπου 12,5 τρισεκατομμύρια δολάρια (ή 11,2 τρισ. ευρώ) σε αγορές κρατικών, εταιρικών και τραπεζικών ομολόγων, σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και απευθείας μετοχών, προκειμένου να εξασφαλίσουν φθηνό χρήμα και, μέσω αυτού, να συγκρατήσουν τον ρυθμό μεγέθυνσης του παγκόσμιου ΑΕΠ σε ανεκτά επίπεδα.

 Έχουν, επίσης, οδηγήσει τα επιτόκια στα χαμηλότερα επίπεδα όλων των εποχών- σύμφωνα με κάποιους ευφάνταστους οικονομολόγους στα χαμηλότερα εδώ και 5.000 χρόνια! – για να αποτρέψουν τον αποπληθωρισμό και να ωθήσουν τον πληθωρισμό το ταχύτερο δυνατό κοντά στο «ιδεατό» 2%. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες εκτιμήσεις (της Παγκόσμιας Τράπεζας) η αύξηση του παγκοσμίου ΑΕΠ φέτος δεν πρόκειται να υπερβεί το ασθενικό 1,7%, το αμερικανικό ΑΕΠ ίσως πετύχει ένα 1,9%, το ΑΕΠ της Ευρωζώνης μόλις το 1,6%. Κι αυτό, τη στιγμή που η αμερικανική κεντρική τράπεζα υποτίθεται ότι είναι έτοιμη να προχωρήσει σε αύξηση των επιτοκίων, για να σηματοδοτήσει το τέλος του φθηνού χρήματος. Αλλά προς το παρόν δεν το τολμά. 

1 τρισ. για ανάπτυξη μόλις 1,6%! 

Μόλις χθες, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ανακοίνωσε ότι τα ποσά που έχει διαθέσει για αγορές κρατικών ομολόγων έχουν υπερβεί το 1 τρισ. ευρώ. Μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου θα έχει εκπληρώσει τον αρχικό της στόχο, να διαθέσει 1,1 τρισ. στο διάστημα από τον Μάρτιο του 2015. Αλλά, έπεται συνέχεια με άλλα 500 δισ. ευρώ μέχρι τον Μάρτιο του επόμενου έτους, βάσει της απόφασής της να επεκτείνει το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.

Ποιο είναι το αποτέλεσμα του μεγαλεπήβολου προγράμματος; Με μηδενικό επιτόκιο, η Ευρωζώνη τρέχει με ανάπτυξη μόλις 1,6% του ΑΕΠ, με τον πληθωρισμό κολλημένο στο 0,20%, την ανεργία στο 10,1% και το χρέος πάνω από το 90%. 

Ελαφρώς καλύτερες είναι οι επιδόσεις των ΗΠΑ, που μέχρι το 2014 είχαν διαθέσει το ιλιγγιώδες ποσό των 4,5 τρισ., ενώ η Ιαπωνία, η κεντρική τράπεζα της οποίας προ δύο μηνών ανακοίνωσε νέα επέκταση της νομισματικής της χαλάρωσης, είναι βαλτωμένη σε μηδενική ανάπτυξη και καθαρό αποπληθωρισμό.

 Ποσοτική χαλάρωση για πέντε 

Βεβαίως, η ανάγνωση των επιμέρους στοιχείων αυτού του παγκόσμιου «πάρτι» φθηνού χρήματος προσφέρεται και για άλλες παρατηρήσεις. Για παράδειγμα, πέραν της αναποτελεσματικότητάς του το πρόγραμμα QE της ΕΚΤ χαρακτηρίζεται και από την επιλεκτικότητά του. Πέραν της κραυγαλέας εξαίρεσης της Ελλάδας, μόνης από την Ευρωζώνη για κρατικά ομόλογα της οποίας η ΕΚΤ δεν έχει διαθέσει- και πιθανότατα δεν θα διαθέσει- ούτε ευρώ, όπως προδίδει και η πρόσφατη απάντηση Ντράγκι σε ερώτηση του Δ. Παπαδημούλη, η ποσοτική χαλάρωση της Φρανκφούρτης είναι ουσιαστικά υπόθεση πέντε χωρών.
 Περίπου 800 δισ. από το 1 τρισ. έχουν διατεθεί για γερμανικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά και ολλανδικά ομόλογα καθώς και για ομόλογα οργανισμών της Ευρωζώνης (ΕτΕΠ, EFSF, ESM κλπ). Σχεδόν το 25% του προγράμματος ανακουφίζει το χρέος της Γερμανίας (με αγορές ομολόγων 240 δισ. μέχρι σήμερα), της χώρας, η ηγεσία της οποίας επιτίθεται με κάθε ευκαιρία στην ΕΚΤ, αν και για τους λάθος λόγους και πάντα με τη χαρακτηριστική ιδιοτέλεια του ηγεμόνα της Ευρωζώνης που θέλει όλα τα πιθανά οφέλη της, αλλά ούτε το ελάχιστο κόστος της.

 Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με επιστολή του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών που αποκάλυψε η Handelsblatt, η Γερμανία γλίτωσε μόνο για τόκους περίπου 122 δισ. το διάστημα 2008 – 2015 χάρη στα χαμηλά επιτόκια της ΕΚΤ. 

1,5 φορά το ΕΣΠΑ μιας επταετίας 

Σε κάθε περίπτωση, ο απολογισμός της παγκόσμιας στρατηγικής των κεντρικών τραπεζιτών είναι απογοητευτικός. Η ποσοτική χαλάρωση εξελίσσεται σε φιάσκο, τουλάχιστον ως προς τους διακηρυγμένους στόχους της, αν και σίγουρα αποδείχθηκε εξαιρετικά επωφελής για το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο που κατάφερε να συσσωρεύσει πακτωλούς ρευστότητας. 

Οι κεντρικοί τραπεζίτες, βέβαια, χρησιμοποιούν το άλλοθι ότι προειδοποιούν σταθερά τις κυβερνήσεις «να κάνουν τη δική τους δουλειά», δηλαδή να εξασφαλίσουν περισσότερους πόρους για επενδύσεις, ιδιαίτερα δημόσιες. Ωστόσο, η διελκυστίνδα με τις κυβερνήσεις είναι απλό πρόσχημα. Στην πραγματικότητα οι κεντρικοί τραπεζίτες με την υποτιθέμενη γενναιοδωρία τους απλώς απορροφούν τις παρενέργειες της δημοσιονομικής λιτότητας και της αύξησης του χρέους στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

 Φανταστείτε τι διαφορετικό μπορούσε να έχει συμβεί στις οικονομίες αν τα 11,2 τρισ. ευρώ της παγκόσμιας ποσοτικής χαλάρωσης, ή το 1 τρισ. ευρώ της ΕΚΤ δινόταν απευθείας για δημόσιες επενδύσεις και θέσεις εργασίας. Θυμίζουμε μόνο τούτο: το 1,5 τρισ. ευρώ που θα διαθέσει για αγορές ομολόγων η ΕΚΤ σε δυο χρόνια είναι περίπου μιάμιση φορά ο κοινοτικός προϋπολογισμός των 28 της Ε.Ε. (δηλαδή το ΕΣΠΑ) για την περίοδο 2014-2020.

Προσοχή, δεσμεύεται !



Η Κομισιόν βγάζει ψεύτη τον Τσίπρα: Μνημονιακή υποχρέωση τα έσοδα από τηλεοπτικές άδειες «Θα χρησιμοποιηθούν για την εκπλήρωση των δημοσιονομικών στόχων»

Ο πρωθυπουργός σε δηλώσεις του υποστήριξε ότι τα 246 εκατ. ευρώ που αποκτήθηκαν από την δημοπρασία των τηλεοπτικών αδειών, θα πάνε με έκτακτες δράσεις στις ευπαθείς ομάδες.

Η Κομισιόν όμως έχει άλλη γνώμη.

Μέσω του του εκπροσώπου της Μαργαρίτη Σχοινα, αναφέρει ρητά και κατηγορηματικά, πως τα χρήματα από την πώληση των τηλεοπτικών αδειών, θα χρησιμοποιηθούν για τις μνημονιακές υποχρεώσεις της χώρας προς τους δανειστές..

Είπε ότι το μνημόνιο δεσμεύει την ελληνική κυβέρνηση και ότι τα έσοδα θα χρησιμοποιηθούν για την εκπλήρωση των δημοσιονομικών στόχων.

Αν αναμονή λοιπόν της νέας κωλοτούμπας για να δικαιολογήσει για άλλη μια φορά αυτό που ξέρει πολύ καλά να κάνει τα δυο τελευταία αυτά χρόνια..

Να πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες ..

Όμως μια περιέργεια την έχω είναι η αλήθεια, για το τι θα πει στην ΔΕΘ για το συγκεκριμένο θέμα, μιας και η κυβέρνηση και ο Αλέξης Τσιπρας, το θέμα των αδειών το θεωρούσαν άσσο στο μανίκι τους και όπως δείχνουν τα γεγονότα τους μένει το μανίκι αμανάτι ..


Ατιμο πράγμα ο καπιταλισμός

 




    
[--->]

Χιλιάδες σημαίες της Παλαιστίνης στη νίκη της Σέλτικ επί της Χαποέλ Μπερ Σεβά



Με εκατοντάδες σημαίες της Παλαιστίνης, που κάλυψαν σχεδόν όλο το «Celtic Park», υποδέχτηκαν οι οπαδοί της σκωτσέζικης Σέλτικ την Ισραηλινή ομάδα Χαποέλ Μπερ Σεβά, στην πρώτη αναμέτρηση για τα play off του Champions League. Η ομάδα του Ισραήλ, που στην προηγούμενη φάση είχε αποκλείσει τον Ολυμπιακό, ηττήθηκε με βαρύ σκορ 5-2 από τους Σκωτσέζους, όμως περισσότερο από το σκορ συζητήθηκε η αλληλεγγύη που εξέφρασαν οι οπαδοί της Σέλτικ στο παλαιστινιακό λαό.

Από την παραμονή του αγώνα οι σκωτσέζοι οπαδοί είχαν γεμίσει με πανό υπέρ της Παλαιστίνης και παλαιστινιακές σημαίες τους χώρους γύρω από το γήπεδο. Φυλλάδια μοιράστηκαν κατά την είσοδο των φιλάθλων στο Σέλτικ Παρκ και όταν οι δύο ομάδες βγήκαν στον αγωνιστικό χώρο εκατοντάδες παλαιστινιακές σημαίες υψώθηκαν και κυμάτιζαν στις εξέδρες. Η πρωτοβουλία των οπαδών της Σέλτικ, που οργανώθηκε από τον μεγαλύτερο οπαδικό σύνδεσμο «Green Brigade» (πράσινη ταξιαρχία), πραγματοποιήθηκε παρά τη σχετική απαγόρευση από την αστυνομία και πλέον η ομάδα από τη Σκώτια κινδυνεύει ακόμη και με ποινή από την UEFA, που απαγορεύει πολιτικές εκδηλώσεις εντός των γηπέδων.

Η «πράσινη ταξιαρχία», που έχουν ταυτιστεί με την Αριστερά, έχει σηκώσει πολλές φορές στο παρελθόν παλαιστινιακές σημαίες σε ένδειξη αλληλεγγύης. Στη Σέλτικ είχε επιβληθεί πρόστιμο 16.000 λιρών από την UEFA, όταν το 2014, οι οπαδοί της σήκωσαν παλαιστινιακές σημαίες κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού με την ισλανδική KR Ρέκιαβικ, την ώρα που ο Ισραηλινός στρατός εξαπέλυε επίθεση στη Γάζα αφήνοντας πίσω του πάνω από 2.200 νεκρούς παλαιστίνιους.

Όπως υπογραμμίζει στο Al Jazeera ο Σκωτσέζος καθηγητής ιστορίας Τομ Ντεβίν η αλληλεγγύη αυτή έχει τις ρίζες της στην ιρλανδική ταυτότητα μεγάλης μερίδας των οπαδών της Σέλτικ. «Έχει να κάνει με το γεγονός πως οι Ιρλανδοί καθολικοί στη Σκώτια ήταν περιθωριοποιημένοι για πολλές γενιές. Υπάρχει μια ισχυρή σύνδεση με την ιστορία αυτής της κοινότητας, ακόμη κι αν πρόκειται για τρίτης, τέταρτης ή και πέμπτης γενιάς Ιρλανδούς», σημειώνει.

«Πρόκειται για αυτή την αίσθηση της αδικίας για όσα έχουν συμβεί στο παρελθόν που προκαλεί και την υποστήριξη σε κάθε κίνηση ανεξαρτησίας, η οποία βασίζεται στην ιστορική δικαιοσύνη. Η περίπτωση της Παλαιστίνης είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα και θυμίζει αρκετά την ιρλανδική ιστορία»»

Οι οπαδοί της Σέλτικ συχνά εκφράζουν την αντίθεσή τους και για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Βρετανίας ενώ είχαν προκαλέσει έντονη διαμάχη το 1981 όταν είχαν υψώσει ένα πανό αλληλεγγύης για τον Μπόμπι Σαντς, το μέλος του IRA, που πέθανε από απεργία πείνας στις βρετανικές φυλακές. Το 2012 είχαν αναρτήσει ένα τεράστιο πανό για τους Παλαιστίνιους απεργούς πείνας στις φυλακές του Ισραήλ, το οποίο έγραφε: «Η αξιοπρέπεια είναι πολυτιμότερη από την τροφή».

Επιπλέον η «πράσινη ταξιαρχία» είχε συγκεντρώσει χρήματα για να φιλοξενήσει μια παλαιστινιακή ομάδα νέων στη Βρετανία, ώστε να λάβει μέρος σε ένα ποδοσφαιρικό τουρνουά, και επίσης έχει πραγματοποιήσει πολλές επισκέψεις στην κατεχόμενη από τους ισραηλινούς Δυτική Όχθη. «Από τις σχέσεις μας με παλαιστινιακές ομάδες και τις επισκέψεις μας στην Παλαιστίνη, γνωρίζουμε τη σημασία της διεθνούς αλληλεγγύης και το θετικό αντίκτυπο που έχει για όσους ζουν στην κατεχόμενη Παλαιστίνη. Οι ενέργειές μας στέλνουν μήνυμα στους Παλαιστίνιους πως δεν ξεχνάμε τον αγώνα τους», δήλωσε ένα μέλος της «πράσινης ταξιαρχίας» στο Al Jazeera.

«Το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός δεν βρίσκονται σε μια γυάλα, έξω από την κοινωνία. Τη δεκαετία του ’80 η Νότια Αφρική του απαρτχάιντ είχε αποκλειστεί από τις ποδοσφαιρικές αρχές. Το ίδιο θα πρέπει να συμβεί και τώρα. Το Ισραήλ θα πρέπει να λογοδοτήσει για την 68ετη κατοχή της Παλαιστίνης», πρόσθεσε. Σημειώνεται πως η διεθνής ανθρωπιστική κίνηση BDS, που ιδρύθηκε το 2005, υπενθυμίζοντας τον αποκλεισμό της Νότιας Αφρικής του Απαρτχάιντ, ζητάει την αποβολή του Ισραήλ από τη FIFA και την UEFA έως ότου η χώρα «σεβαστεί το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα των Παλαιστινίων».

Από την πλευρά του ο διευθύνων σύμβουλος της Χαποέλ Μπερ Σεβά, Αλόνα Μπαρακάτ, ανέφερε πως ο σύλλογος απορρίπτει τον ρατσισμό και σε αντίθεση με άλλους ποδοσφαιρικούς συλλόγους του Ισραήλ, όπως η Μπεϊτάρ Ιερουσαλήμ, δέχεται Άραβες στους κόλπους του. «Δεν υπάρχει χώρος για τον ρατσισμό στο ποδόσφαιρο. Η ομάδα μας έχει Εβραίους, Άραβες, ξένους χριστιανούς και εν γένει επιλέγει παίκτες με βάση τα προσόντα τους και όχι με βάση την εθνότητα ή τη θρησκεία».

Ωστόσο πολλοί απορρίπτουν τους ισχυρισμούς για διαφοροποίηση ενός συλλόγου από το κυρίαρχο πολιτικό πλαίσιο σε μια χώρα όπως το Ισράηλ. Το γήπεδο της Χαποέλ Μπερ Σεβά απέχει μόλις 20 μίλια από την πολιορκημένη Λωρίδα της Γάζας, όπου περίπου 1,8 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι διαβιούν αποκλεισμένοι σε απελπιστικές συνθήκες. Η ίδια η πόλη, η Μπερ Σεβά, κατοικούνταν από τους Παλαιστίνιους πριν αυτοί εκδιωχθούν κατά τη διάρκεια του πολέμου το 1948.