Της ΜΑΡΙΑΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ* –
Μεγάλη συζήτηση γίνεται αυτές τις μέρες , περί των παχυλών
επιδοτήσεων που εισπράττουν οι αγρότες από την Ε.Ε., που τους επιτρέπουν να «
παίζουν πρέφα στα καφενεία», να τεμπελιάζουν, και να κατασπαταλούν τις
πολύτιμες αυτές ενισχύσεις , αντί να επενδύουν στην εκμετάλλευσή τους ώστε να
αυξήσουν τα κέρδη τους, να αξιοποιήσουν των «πακτωλό» ευρωπαϊκών ενισχύσεων,
που εισέρρεαν άφθονα στην χώρα μας, ώστε να γίνουν ανταγωνιστικοί!!!
Ας παραβλέψουμε την απόπειρα λειτουργίας του κοινωνικού
αυτοματισμού που επιχειρείται με όλα αυτά και ας δούμε, τι συμβαίνει στην
πραγματικότητα.
Τα στοιχεία των επιδοτήσεων (άμεσων ενισχύσεων) του 2013 που
παραθέτω, είναι άκρως αποκαλυπτικά:
Εδώ φαίνεται καθαρά ότι το 60% των δικαιούχων εισπράττει
επιδοτήσεις μέχρι 2.000 ευρώ, και λαμβάνει το 14,9% του συνόλου των επιδοτήσεων
και άλλο ένα 21% μέχρι 5.000 ευρώ, δηλαδή το 81% των αγροτών εισπράττουν
επιδοτήσεις μικρότερες από 5.000 ευρώ και λαμβάνουν το 35,5% του συνόλου.
Το υπόλοιπο 19% το οποίο καρπούται και το 64,5% των επιδοτήσεων,
είναι μεγαλοαγρότες, εταιρίες, μοναστήρια κλπ. (στοιχεία που δημοσιοποίησε για
μια και μοναδική χρονιά το 2010 ο ΟΠΕΚΕΠΕ)
Αυτά τα επιδόματα φτώχειας επικαλείται η μνημονιακή κυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και καλεί το 81% των μικρών και μεσαίων αγροτών να υποστούν τα
εξοντωτικά μέτρα του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού, που σχεδιάζει να ψηφίσει
,διότι άλλως θα ρισκάρουν …να χάσουν τα δις. των ενισχύσεων της νέας ΚΑΠ. Της
νέας ΚΑΠ που οι επιδοτήσεις ξεκινάνε με μείωση 25% και θα φθάσει το 2019 σε
πολλές περιπτώσεις πάνω από 60%, που θ΄ αποκλείσει από τις επιδοτήσεις χιλιάδες
μικρούς παραγωγούς γιατί λαμβάνουν ενισχύσεις κάτω των 250 ευρώ,. Παράλληλα
όμως, τους μεγαλοεισπράκτορες ενισχύσεων των εταιρειών, των μοναστηριών
εκκλησίας κλπ ναι μεν τους αποκλείει «εικονικά» ,αλλά φροντίζει και αφήνει
ανοιχτό « το πονηρό το μονοπάτι» της ενοικίασης των στρεμμάτων τους σε φυσικά
πρόσωπα . Αναμένεται δε ,η νέα ΚΑΠ, να επιφέρει νέο πλήγμα στην αμπελουργία,
ελαιοκομία, κτηνοτροφία, κ.ά. με τις εμπορικές συμφωνίες που κλείνει η Ε.Ε. με
τον Π.Ο.Ε. και τις διμερείς συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου (Ε.Ε.-Καναδά,
διατλαντική συμφωνία ΤΤΙΡ με τις ΗΠΑ) .Τα πρώτα μηνύματα έφθασαν με
αδασμολόγητο λάδι από Τυνησία, φέτα Καναδά, κλπ.
Τι ρόλο έπαιξαν τα προηγούμενα χρόνια οι επιδοτήσεις από την
Ε.Ε. στα πλαίσια της ΚΑΠ;
Αφ΄ενός το ρόλο της απορρόφησης των κραδασμών στην κοινωνία
των αγροτών από την μείωση των τιμών παραγωγού που ακολουθούσε κάθε
επιδοτούμενο προϊόν, προς μεγάλη χαρά των εμποροβιομηχάνων και εμπόρων που
δραστηριοποιούνται στον αγροτικό τομέα( οι οποίοι, στην ουσία, ήταν και οι
τελικοί αποδέκτες των αγροτικών επιδοτήσεων).Ενδεικτικά αναφέρω , ανάμεσα στις
δεκάδες περιπτώσεις, την περίπτωση της κορινθιακής σταφίδας. Τιμή ανά κιλό
ξηρής σταφίδας το 1991στις 450 δρχ. Το 1992 όταν άρχισε η επιδότηση έπεσε
αυτομάτως στις 180.δρχ. Βέβαια ο παραγωγός στο σύνολό του ( εμπορική τιμή και
επιδότηση) εισέπραττε το ίδιο ποσό , κοιμήθηκε ήσυχος και άφησε την παραγωγική
του συνείδηση στα χέρια διάφορων αγροτοπατέρων και πολιτικάντιδων των κυβερνήσεων
που…έσπερναν επιδοτήσεις και θέριζαν ψήφους….
Αφ΄ετέρου μέσω των στοχευμένων επιδοτήσεων και με όπλο την
επιβολή ποσοστώσεων στην παραγωγή ακόμα και σε προϊόντα ελλειμματικά για τη
χώρα μας , αλλά και με μια σειρά άλλων μέτρων π.χ. αγραναπαύσεις, κίνητρα για
ξερίζωμα καλλιεργειών κλπ, κατάφεραν να ελέγξουν την αγροτική παραγωγή σύμφωνα
με τα συμφέροντα των πολυεθνικών των Βόρειων χωρών.
Ας δούμε όμως περιληπτικά το αιματηρό αντίτιμο αυτών των
ενισχύσεων για τη χώρα μας.
– Αποκαλυπτικοί και αδιάψευστοι μάρτυρες οι δείκτες, από το
1981(είσοδος της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ) της μείωσης της παραγωγής (σε βασικά
προϊόντα π.χ. ζάχαρη, καπνός, βιομηχανική ντομάτα, κτηνοτροφία κλπ), της
σταδιακής εξαφάνισης μικρομεσαίων αγροτών (από 25% σε 10%), της συγκέντρωσης
καλλιεργήσιμης γης σε λιγότερα χέρια, της αύξησης εξάρτησης των διατροφικών μας
αναγκών από εισαγωγές (ακόμα και σε προϊόντα που μπορούμε να παράγουμε) και η
γιγάντωση των ελλειμμάτων του εμπορικού γεωργικού ισοζυγίου .
Ειδικότερα το
εμπορικό γεωργικό ισοζύγιο πριν την ένταξη στην τότε ΕΟΚ (1981) ήταν
πλεονασματικό, μετέπειτα άρχισε η αρνητική πορεία του και έφθασε σ΄ένα μέγιστο
των 3 δις πριν το ξέσπασμα της κρίσης. Αν δε προσθέσει κανείς στα 35 χρόνια
εφαρμογής της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής το σύνολο των δις που έχουν εισρεύσει
στην χώρα μας για επιδοτήσεις είναι περίπου ίσο με το άθροισμα των ελλειμμάτων
του γεωργικού ισοζυγίου, προστιθέμενα επίσης και τα πρόστιμα που έχουν
επιβληθεί στη χώρα μας , λόγω μη επαρκούς συμμόρφωσης στους δρακόντειους
κανονισμούς της ΚΑΠ, τότε θα βγούμε χαμένοι ακόμα και σε απόλυτους αριθμούς των
περιβόητων ευρωπαϊκών ενισχύσεων..
Τέλος, για να μην παρεξηγηθώ, τονίζω ότι οι επιδοτήσεις στον
αγροτικό τομέα είναι απαραίτητες λόγω των ιδιομορφιών και της πολυπλοκότητας
της αγροτικής παραγωγής (απρόβλεπτες καιρικές συνθήκες, κλπ.), γι΄αυτό και δεν
υπάρχει μη επιδοτούμενη αγροτική παραγωγή σ΄όλες τις αναπτυγμένες χώρες. Το
ερώτημα είναι σε ποια κατεύθυνση κινούνται και τι συμφέροντα υπηρετούν.
Ο αγροτικός τομέας είναι βασικός πυλώνας στήριξης της
αναγκαίας πλέον παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας μας. στα χέρια μιας
αριστερής κυβέρνησης, πρέπει να χαραχθεί μια ανεξάρτητη εθνική αγροτική
πολιτική, έξω από τα δεσμά της ΚΑΠ, με πρωταρχικό στόχο, μέσω της στήριξης της
οικογενειακής γεωργίας και της αξιοποίησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της
χώρας μας(κλιματικών και περιβαλλοντικών), την παραγωγή υγιεινών και ασφαλών
τροφίμων σε προσιτές τιμές για τον εργαζόμενο – άνεργο καταναλωτή και τέλος την
πολύτιμη αύξηση του βαθμού αυτάρκειας της χώρας μας σε τρόφιμα.
* Η Μαρία
Παπαμιχαλοπούλου είναι γεωπόνος, μέλος της Σ.Ε. αγροτικού της Λαϊκής Ενότητας
