πάρε - δώσε

...και πολιτικά αδύνατο μετά απο αυτό.

  

Το γράφημα περιγράφει τα ΑΕΠ χωρών  της ευρωζώνης πριν το ευρώ και μετά.
Άραγε ένας φόβος πλανάται πάνω απο την Ευρώπη; Και γράφει η ανάλυση:

 "The fear? It isn’t that if Greece leaves the euro EURUSD, +0.1600% , the Greeks will then suffer a terrible economic meltdown. The fear is that if Greece leaves the euro, the country will return to prosperity — and then other countries might follow suit".

                        
                           











                      

χίμαιρα
 
[--->]

Σκουριές: Οδοιπορικό στον πληγωμένο τόπο

 Του Κώστα Παπαντωνίου, από το 3pointmagazine.gr

 

Γυρίσαμε τον Κάκκαβο, το βουνό της Χαλκιδικής που έχει πιο πυκνή βλάστηση από το Πήλιο, αλλά συνεχίζει να καταστρέφει ανεξέλεγκτα η χρυσοθηρική εταιρεία Eldorado Gold.

Μεγάλη Παναγία
«Κάθε μέρα κατεβαίνουν από το βουνό φορτηγά γεμάτα κομμένα ξύλα», μας λένε κάτοικοι από τη Μεγάλη Παναγία, το χωριό που βρίσκεται πιο κοντά από το καθένα στις Σκουριές και τα εργοτάξια της Eldorado Gold για την εξόρυξη χρυσού. «Αρχικά, το αποτέλεσμα των εκλογών έφερε σε εμάς την ελπίδα ότι θα μπει τέλος στην καταστροφή και στην άλλη πλευρά πανικό. Η εταιρεία όμως δουλεύει ακόμη πιο γρήγορα και η αστυνομία μας χτύπησε περισσότερο στη τελευταία διαδήλωση, απ’ ότι μας χτυπούσε πριν. Μαζί μάλιστα με τους μεταλλωρύχους», υποστηρίζουν.

Στο χωριό τους έχουν ζήσει καταστάσεις, που άκουγαν μόνο από διηγήσεις των μεγαλύτερων. «Οι αστυνομικοί έψαχναν με λίστες να δουν ποιος είναι ποιος για να τον συλλάβουν, και οι ρουφιάνοι, συγχωριανοί μας που μεγαλώσαμε μαζί, τους έδειχναν». Όσοι κάτοικοι συμμετέχουν στο κίνημα μετά τις μεγάλες διαδηλώσεις βρέθηκαν φορτωμένοι με βαριές κατηγορίες. Για μέρες έβλεπαν ασφαλίτες έξω από τα σπίτια τους, ακόμη και συνταξιοδοτημένους αστυνομικούς όπως λένε, που έχουν ενεργοποιηθεί για την περίσταση.

Οι διωκόμενοι, απλοί άνθρωποι και όχι μέλη της 17 Νοέμβρη, όπως θα μπορούσε κανείς να υποθέσει βλέποντας τα κατηγορητήρια, φτάνουν τους 350. Η αίσθηση ότι παρακολουθούνται διαρκώς, ο φόβος να μην μπουκάρει η αστυνομία στα σπίτια τους όπως είχε κάνει πριν δυο χρόνια, η ψυχρότητα ακόμη και με συγγενείς τους που είναι υπέρ της εξόρυξης χρυσού, κάνουν την κάθε ημέρα σχεδόν ανυπόφορη.

Βαθύς Πανούσης

Την εποπτεία της ΕΥΠ ανέλαβε στις 10/6/2015 «με εντολή Τσίπρα» ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Γιάννης Πανούσης, ενισχύοντας έτσι τις αρμοδιότητές του. 

Την ίδια μέρα, απαντώντας σε ερώτηση του αρχιναζιστή Χρήστου Παππά δήλωνε με παράπονο στους απανταχού χρυσαυγίτες: «Την ώρα που η αστυνομία χτυπιέται από μια άλλη πλευρά σε βαθμό που να πρέπει να μεταμφιέζεται για να υπάρχει… χτυπιέται και από εσάς από την άλλη πλευρά…».

Μόλις μερικές μέρες πριν είχε απευθυνθεί «υποτιμητικά» προς τη νεολαία ΣΥΡΙΖΑ «κατηγορώντας» την ότι έχει ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με τους αναρχικούς.

Ενώ η ιστοσελίδα της χουντοφυλλάδας "ΣΤΟΧΟΣ" στις 24/5/2015 είχε εκθειάσει τον Γιάννη Πανούση αποκαλώντας τον «λεβέντη» λόγω της κόντρας του με την πρόεδρο της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Χρειάζονται πολλά περισσότερα στοιχεία για να τεκμηριωθεί ότι η τοποθέτηση Πανούση στο συγκεκριμένο υπουργείο καθώς και η πλήρης στήριξη που διαθέτει από το στενό πρωθυπουργικό περιβάλλον οφείλεται αποκλειστικά στο ότι ο υπουργός είναι εκλεκτότατος συνομιλητής του ελληνικού βαθέος κράτους; 

Αν ισχύει κάτι τέτοιο, πόσο ευάλωτο αισθάνεται το Μαξίμου απέναντι στο βαθύ κράτος των Σωμάτων Ασφαλείας (που τόσο εμπεριστατωμένα περιγράφεται στο συλλογικό έργο Το «βαθύ κράτος» στη σημερινή Ελλάδα και η Ακροδεξιά) και τι σκοπεύει να κάνει για να αντιμετωπίσει «πρώτη φορά αριστερά» αυτή τη ναζιστική πανούκλα που αποτελεί διαχρονικό συμπλήρωμα του εκάστοτε κρατικού μηχανισμού;

Και, τελικά, μέχρι ποιου σημείου θα παρακάμπτει τις διαμαρτυρίες οργανικού τμήματος και πρωτοκλασάτων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για την εύνοια που απολαμβάνει αυτός ο μοναχικός καβαλάρης του εξτρεμιστικού κέντρου;

[--->]

Πικ νικ σε μια σχεδία

 

Παίρνουμε τα ταπεράκια μας και βγαίνουμε για πικ νικ στα πάρκα της πόλης, αναζητούμε το αντίδοτο στην εγκατάλειψη των παιδιών από τις φυσικές τους οικογένειες, ενώνουμε τις αόρατες διαδρομές μας με τα περιοδικά δρόμου της Γερμανίας, μπαίνουμε σε μια βαλίτσα που βγάζει σε μια στέγη, ξεναγούμαστε στο Παρίσι μέσα από τον φωτογραφικό φακό των άστεγων της γαλλικής γης, δοκιμάζουμε γεύσεις απο το Καζακστάν και κάνουμε ορθοπεταλιές κρατώντας ελληνικούς μεζέδες. Αυτά και άλλα πολλά μόνο στη «σχεδία» Ιουνίου (τεύχος #27). 

http://www.shedia.gr/issues/27/

Ξανασηκώνομαι, ξανά και ξανά

Σοκάρεσαι. Αρνείσαι να πιστέψεις. Διαπραγματεύεσαι. Θυμώνεις. Ελπίζεις. Αποδέχεσαι;

Τι μπορεί να περνάει απ' το μυαλό σου όταν είναι 6 το πρωί, ο γιος σου πρέπει να κάνει μάσκα -οι μαμάδες ξέρουν- κι εσύ δεν έχεις ούτε εισιτήριο για το λεωφορείο; Πώς θα φτάσω στο νοσοκομείο λες από μέσα σου 1.000 φορές και αγωνιάς...

Πώς νιώθεις όταν σου κόβουν το αέριο την πιο κρύα εβδομάδα του χειμώνα, κι εσύ λες στα παιδιά σου ψέματα πως χάλασε το νεροτηλέφωνο στην μπανιέρα και γι' αυτό κάνουν μπάνιο με λεκάνες;

Και όμως. Με ρίξατε κάτω τόσες φορές, μου πατήσατε το λαιμό, κι όμως έχω σκυλιάσει και ξανασηκώνομαι ξανά και ξανά και ξανά.

Δεν θα σας κάνω τη χάρη, δεν θα πάθω κατάθλιψη γιατί αυτό θέλετε, το ξέρω.

Εγώ θα συνεχίσω να παίζω με τα παιδιά μου, να κάνω έρωτα με τον άντρα μου και να ονειρεύομαι...

ΑΚΟΜΑ ΟΡΘΙΑ , 36 χρ.

[---.]