Συντονιστικό Κατοίκων Ν. Φιλαδέλφειας: Ο αγώνας μας όχι μόνο δεν τέλειωσε, αλλά θα συνεχιστεί μέχρι την τελική νίκη!

Ανακοίνωση του Συντονιστικού Κατοίκων Νέας Φιλαδέλφειας- Νέας Χαλκηδόνας και γύρω περιοχών: 

Το νομοσχέδιο για το νέο ΡΣΑ ψηφίστηκε από τη βουλή, ο αγώνας για να μην εφαρμοστούν οι καταστροφικές διατάξεις του συνεχίζεται.

Η ψήφιση του νέου Ρυθμιστικού ήταν αναμενόμενη, όσο αναμενόμενες είναι και οι συνέπειες από την εφαρμογή του, στο βαθμό που γίνει πράξη. Ψηφίστηκε από την… αντισυστημική ΧΑ και τις δυνάμεις του… συνταγματικού ή δημοκρατικού τόξου ΔΗΜΑΡ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ. Αυτοί μετέτρεψαν σε νόμο τις επιθυμίες πλουτοκρατών και έσπευσαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στα επιχειρηματικά συμφέροντα της οικογένειας Μελισσανίδη.

Αν εφαρμοστεί αυτός ο επαίσχυντος νόμος, η γειτονιά μας αποχαρακτηρίζεται από αμιγής τόπος κατοικίας και μετατρέπεται σε αυλή επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, ενώ αίρεται ο δασικός χαρακτήρας του Άλσους, το οποίο παραδίδεται προς «αξιοποίηση» στον Φορέα Ανάπλασης και Διαχείρισης Μητροπολιτικών και Υπερτοπικών Πάρκων. Παράλληλα, ο νέος νόμος για τον χωροταξικό-πολεοδομικό σχεδιασμό που ήδη ψηφίστηκε, όπως και το επερχόμενο δασικό νομοσχέδιο ανοίγουν την όρεξη σε διάφορους για να βάλουν χέρι στην πόλη μας με διάφορους τρόπους.

Όλοι αυτοί οι «καλοθελητές» έχουν βάλει εδώ και αρκετό καιρό στο στόχαστρό τους την πόλη μας και τον δασικό της πλούτο. Απέναντί τους όμως βρήκαν και θα συνεχίσουν να βρίσκουν, όπως πάντοτε συνέβαινε, τους αγωνιζόμενους κατοίκους της που υπερασπίζονται ακόμα και με κίνδυνο της ζωής τους το παρόν και το μέλλον της περιοχής που ζουν. Και όχι μόνο αυτούς. Αλλά και τους χιλιάδες αλληλέγγυους διαδηλωτές που πλημμύρισαν την πόλη μας στη μεγαλειώδη πορεία αντίστασης που πραγματοποιήθηκε στις 3 Ιούλη.

Το άλσος λοιπόν, που κάποιοι επικαλούνται την εγκατάλειψή του για να δικαιώσουν την καταστροφή και το ξεπούλημά του και του οποίου η παραχώρηση στο Δήμο κερδήθηκε με αγώνες, αποτελεί το 15% περίπου της έκτασης της Φιλαδέλφειας. Αυτό το 15% περνάει στη διαχείριση ενός φορέα που είναι θέμα χρόνου να το παραχωρήσει στο ΤΑΙΠΕΔ για ξεπούλημα και μετατροπή του σε τσιμέντο…

Η νέα Δημοτική Αρχή οφείλει να υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα της πόλης, και την ποιότητα ζωής των κατοίκων με κάθε μέσο, νομικό ή άλλο. Οι κάτοικοι είναι βέβαιο ότι επίσης θα αμφισβητήσουν με κάθε μέσο, τη σταδιακή μετατροπή της ζωής τους σε κόλαση. Ως Συντονιστικό Κατοίκων καλούμε όσους παραμένουν σιωπηλοί και παθητικοί θεατές των δυσμενών εξελίξεων για την πόλη να αφυπνισθούν επιτέλους, να αμφισβητήσουν έμπρακτα τη νομοθετημένη πλέον λεηλασία του άλσους, την άλωση της πόλης από επιχειρηματικά συμφέροντα και να υπερασπιστούν τις ζωές των κατοίκων και τη δημοτική περιουσία.

Γνωρίζουμε πως αυτό που συμβαίνει στον τόπο μας είναι κρίκος από την ίδια πολιτική αλυσίδα που βρήκε ευκαιρία να κάνει «γιούρια στο νταμπλά με τα κουλούρια». Ντόπιοι και ξένοι κεφαλαιοκράτες σε συνεργασία με το πολιτικό κατεστημένο, έχουν επιδοθεί σε ένα πρωτοφανές πλιάτσικο σε δάση, παραλίες, ελεύθερους χώρους, κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις.

Δηλώνουμε ότι ο αγώνας μας όχι μόνο δεν τέλειωσε, αλλά θα συνεχιστεί μέχρι την τελική νίκη! Γνωρίζουμε ότι στον αγώνα αυτό, δεν είμαστε μόνοι, αλλά δίπλα-δίπλα με όσους αντιστέκονται. Από το Γαλάτσι μέχρι την Ακαδημία Πλάτωνος και το Ελληνικό, και από το Πάρκο Τρίτση και τη Δραπετσώνα μέχρι τις Σκουριές στη Χαλκιδική. Γι΄ αυτό θα τον δώσουμε όλοι μαζί, και γι΄ αυτό θα είναι νικηφόρος!

Πηγή: left.gr

Για όπλα...λεφτά υπάρχουν

Εγκρίθηκε η ενεργοποίηση 42 εξοπλιστικών προγραμμάτων, ύψους 2 δισ. ευρώ. «Επιβραβεύτηκαν» προγράμματα που έχουν απασχολήσει ή εξετάζονται από τις δικαστικές αρχές. 

Εξοπλιστικό πρόγραμμα–μαμούθ, ύψους δύο δισεκατομμυρίων ευρώ, με το οποίο «δικαιώνει» σκάνδαλα των προηγούμενων χρόνων, κατάφερε να περάσει προχθές η κυβέρνηση.

 Ανάμεσα σε αυτά αξίζει να σημειωθεί ότι εντάσσονται αρκετά που έχουν απασχολήσει ή εξετάζονται από τις δικαστικές αρχές και αντί να ζητηθούν από το υπουργείο ευθύνες ή να επιβληθούν στις εταιρείες κυρώσεις, «επιβραβεύτηκαν» με μερικά εκατομμύρια ακόμα.

Το πλέον «αθώο» είναι η προμήθεια 30.360 πυρομαχικών των 120 χιλιοστών για τα Leopard-2, αξίας 148 εκατ. ευρώ.
 Ετσι, τα άρματα μάχης, που τα είχαμε παραλάβει «άσφαιρα», θα αποκτήσουν πλήρεις επιχειρησιακές ικανότητες για «αγώνα» τουλάχιστον τριών ημερών.

Η πλέον προκλητική περίπτωση, όμως, είναι το πρόγραμμα συντήρησης ύψους 75,5 εκατ. ευρώ για τα μεταγωγικά ελικοπτέρα ΝΗ-90 του Στρατού Ξηράς, το οποίο δόθηκε στην ίδια ευρωπαϊκή κοινοπραξία που τα είχαμε παραγγείλει.

Αντί, δηλαδή, να επιβληθούν κυρώσεις στην κοινοπραξία ΝΗ INDUSTRIES (αποτελούμενη από τις εταιρείες Eurocopter Γαλλίας, Eurocopter Γερμανίας, Fokker Ολλανδίας, Agusta Ιταλίας), την… επιβραβεύσαμε, γιατί μόλις προχθές πήραμε το ένατο από το συνολικά είκοσι ελικόπτερα που είχαμε παραγγείλει και τα οποία θα έπρεπε να έχουμε παραλάβει –σύμφωνα με την αρχική σύμβαση– το 2009.


Πρόκειται για μια σύμβαση συνολικού κόστους περίπου 700 εκατ. ευρώ, που χρηματοδοτήθηκε μέσω SWAP ύψους 41 εκατ. ευρώ από την Deutsche Bank και για την οποία προκαταβάλαμε το 40% τον Οκτώβριο του 2003.

Το «σκάνδαλο» βρίσκεται ήδη, από το 2004, στα συρτάρια των εισαγγελικών λειτουργών, μετά το πόρισμα που συνέταξε επιτροπή του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, βάσει του οποίου υπάρχει υπερτιμολόγηση (τουλάχιστον 8 εκατ. ευρώ ανά ελικόπτερο) και ώς τώρα δεν έχει υπάρξει καμία πρόοδος στα αντισταθμιστικά ωφελήματα, που έχουν προσδιοριστεί σε 919 εκατ. ευρώ.


Φωτογραφικές διατάξεις

Ομως, το ανωτέρω πρόγραμμα δεν είναι το μόνο που προκαλεί το «περί δικαίου αίσθημα». Ανάμεσα σε αυτά είναι η ανάθεση στη Rolls Royce της συντήρησης των μηχανών αεριοστρόβιλου των πλοίων του Πολεμικού Ναυτικού, παρ’ όλο που υπάρχει έκθεση η οποία αναφέρει ότι η εταιρεία θα δυσκολευτεί μετά το 2015 στο έργο αυτό καθώς αντιμετωπίζει προβλήματα, και η ανάθεση με φωτογραφικές διατάξεις στην Ιντρακόμ του τηλεπικοινωνιακού συστήματος «Αιγέας».

Περισσότερα στην Εφημερίδα των συντακτών

Για τον Άξελ Κισιλόφ, Υπουργό Οικονομικών της Αργεντινής

Μέ όλα αυτά που γίνονται στην Αργεντινή θα ήταν ίσως χρήσιμο αν διαβαζόταν ξανά ένα κείμενο που έγραψα στις 5/1/2014 σχετικά με τον Άξελ Κισιλόφ, τον Υπουργό Οικονομικών,  ο οποίος βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο μάτι του κυκλώνα. Παρά τους μήνες που πέρασαν, το κείμενο δεν έχασε, μπορεί μάλιστα και να κέρδισε, σε αμεσότητα. Όσο για τον Κισιλόφ, η πορεία πολλών υπερχρεωμένων χωρών στο εγγύς μέλλον θα εξαρτηθεί από τις αποφάσεις που αυτός και φυσικά η Κριστίνα Φερνάντες θα πάρουν το επόμενο διάστημα. Οψόμεθα.



Τον Άξελ Κισιλόφ, νέο Υπουργό Οικονομικών της Αργεντινής, το γνώρισα προς το τέλος του 2011. Η παρουσία του ήταν ιδιαίτερα χαρισματική: περίπου σαράντα χρονώ, με έκδηλη αυτοπεποίθηση, αλλά και την αδιόρατη κούραση που φέρνει στο πρόσωπο η εξουσία. Ήταν ντυμένος απλά, χωρίς τα κοστούμια των υπολοίπων. Η έλλειψη γραβάτας λειτουργούσε ως μηχανισμός διαφοροποίησης και επιβολής ισχύος πάνω στους άλλους. Ακριβώς το αντίστοιχο αυτού που συνήθως κάνει η γραβάτα σε όσους δεν τη φοράνε, μόνο που στην περίπτωση του Κισιλόφ η ισχύς πήγαζε από την προσωπικότητά του κι όχι από τα ρούχα.

Φαινόταν καθαρά ότι επρόκειτο για άνθρωπο που βρισκόταν ήδη ψηλά στους μηχανισμούς εξουσίας της Αργεντινής και θα πήγαινε ακόμη ψηλότερα. Ήταν τότε ο υπ’ αριθμόν δύο στο Υπουργείο Οικονομικών, αλλά όλοι γνώριζαν ότι αυτός κατείχε την πραγματική δύναμη και όχι οι αδιάφοροι υπουργοί που μεσολάβησαν μέχρι να αναλάβει τα ινία.

Η ισχύς του πήγαζε από ένα συνδυασμό παραγόντων. Σε νεαρότερη ηλικία είχε παίξει σημαντικό ρόλο στη διάσωση της Αργεντινής από την καταστροφική πολιτική που της επέβαλε το ΔΝΤ κατά τη δεκαετία του 1990, η οποία τελικά οδήγησε σε παύση πληρωμών και σπάσιμο της ισοτιμίας με το δολάριο. Προσωπικός φίλος του Μάξιμο, γιού των Κίρχνερ, ανήκε στους ριζοσπαστικούς κύκλους του αριστερού Περονισμού. Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες, με κατάρτιση που είναι πλέον εξαιρετικά σπάνια γιατί είχε διαβάσει Κεϊνς, Μαρξ και Σουμπέτερ, γνώριζε από κοντά τις εναλλακτικές προσεγγίσεις στα οικονομικά και δεν εντυπωσιαζόταν εύκολα ούτε από τη ρηχή επιστημοσύνη των τεχνοκρατών του ΔΝΤ, ούτε και από τον αλαζονικό ‘τεχνικισμό’ της οικονομολογικής Κουρίας των μεγάλων Αμερικανικών Πανεπιστημίων.

Το 2011 είχε αρχίσει να διαμορφώνεται ένα νέο πλαίσιο οικονομικής πολιτικής στην Αργεντινή υπό τη ηγεσία της Κριστίνα Φερνάντες ντε Κίρχνερ και ο Κισιλόφ, που ανήκει στους εξ απορρήτων της Κίρχνερ, έπαιζε καίριο ρόλο. Η χώρα φαινόταν διατεθειμένη να πάει προς τα αριστερά για να αντιμετωπίσει τα νέα της προβλήματα και όχι να δεχτεί τις ‘συμβουλές’ του ΔΝΤ και των γνωστών κύκλων της καταστροφής. Στην προεδρία της κεντρικής τράπεζας, η Μερσέντες ντελ Ποντ – οικονομολόγος κι αυτή με πολύ διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων από τους άχρωμους, άοσμους και ανιαρούς τεχνοκράτες που συνήθως επανδρώνουν αυτές τις θέσεις και λειτουργούν ως φερέφωνα των τραπεζών – ήδη διαμόρφωνε πιστωτικούς μηχανισμούς στήριξης του παραγωγικού τομέα.

Η κίνηση που κατέδειξε την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης ήταν φυσικά η εθνικοποίηση το 2012 της εταιρείας πετρελαίου YPF που πλέον ανήκε στον ισπανικό γίγαντα REPSOL. Η Αργεντινή έχει τεράστια κοιτάσματα σχιστολιθικού αερίου (shale gas) που μπορούν να αξιοποιηθούν για να στηρίξουν την αναδιάρθρωση του παραγωγικού τομέα, αλλά απαιτούν μεγάλες επενδύσεις. Η REPSOL για χρόνια ενδιαφερόταν περισσότερο να πληρώνει μερίσματα, παρά να επενδύει στην παραγωγή. Με πρωτοβουλία του Κισιλόφ – και φυσικά απόφαση της Κίρχνερ – η Αργεντινή εθνικοποίησε τη YPF κάνοντας ένα σημαντικό βήμα προς την παραγωγική αναδιάρθρωση.

Γιατί όμως να τα συζητάμε όλα αυτά στην Ελλάδα του σήμερα που έχει πολύ διαφορετικά προβλήματα; Ο λόγος είναι απλός. Σαν τον δολοφόνο που επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, το μνημονιακό στρατόπεδο δε μπορεί να αφήσει το θέμα της Αργεντινής σε ησυχία και συνεχίζει – τέσσερα χρόνια μετά! – να το ανακινεί λέγοντας εξωφρενικές ανοησίες. Καλλιεργείται μια εικόνα της Αργεντινής που δεν έχει την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα, με τον προφανή στόχο να τρομοκρατείται ο ελληνικός λαός και να παρουσιάζονται οι μνημονιακοί ως σωτήρες της Ελλάδας.

Η απλή πραγματικότητα έχει ως εξής. Προς το τέλος της δεκαετίας του 1990 η Αργεντινή αντιμετώπισε μεγάλα προβλήματα και δέχτηκε ένα πρόγραμμα του ΔΝΤ, κάτι αντίστοιχο της Τρόικας. Ακολούθησε φυσικά ύφεση της τάξης του 9% το 1999-2001. Η ύφεση οδήγησε σε κατάρρευση των τραπεζών και αδυναμία εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους, με επακόλουθο η χώρα να κηρύξει άρνηση πληρωμών και να σπάσει την υποτιθέμενη ακλόνητη ισοτιμία 1:1 με το δολάριο. Όλα έγιναν χωρίς σχέδιο και προετοιμασία, υπό την αδήριτη πίεση των συνθηκών. Το αποτέλεσμα ήταν βαθύτατη ύφεση το 2002, της τάξης του 11%, με μεγάλη πολιτική και κοινωνική αναταραχή. Από το 2003 και μετά όμως – για μια ολόκληρη δεκαετία – η χώρα γνώρισε τους ταχύτερους ρυθμούς ανάπτυξης στην ιστορία της, κοντά στο 8% ετησίως, που μόνο η Κίνα ξεπέρασε την ίδια περίοδο. Πρόκειται για μια από τις εντυπωσιακότερες περιπτώσεις ανάκαμψης στα χρονικά, η οποία διπλασίασε το ΑΕΠ.

Η σύγκριση με την Ελλάδα είναι καταλυτική. Η συνολική συρρίκνωση του ελληνικού ΑΕΠ το 2008-2013 είναι της τάξης του 25%. Περίπου το 21% της συρρίκνωσης έχει προκύψει κατά την περίοδο που εφαρμόστηκαν τα Μνημόνια που μας ‘διέσωσαν’ και φυσικά μας κράτησαν στο ευρώ, μια τόσο μεγάλη εθνική επιτυχία! Ακόμη χειρότερα όμως, οι προοπτικές ανάπτυξης είναι ανύπαρκτες. Είναι πιθανό η Ελλάδα ουσιαστικά να λιμνάσει, ενώ δίπλα μας θα επιτελείται κοσμογονία. Τι ακριβώς να συγκρίνει κανείς με την Αργεντινή;

Θα μου πείτε, υπήρχε καμία εγγύηση ότι η Ελλάδα θα μπορούσε το 2010 να μπει σε πορεία ανάπτυξης Αργεντινής, αν έκανε παύση πληρωμών και έφευγε από το ευρώ; Όχι βέβαια. Τα προβλήματα ήταν πιο σύνθετα και η αρρώστια του κοινωνικού ιστού βαθύτερη. Αλλά δε θα αντιμετωπίζαμε και την τραγωδία που έφεραν τα Μνημόνια, με ανεργία των νέων πάνω από 60%. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα είναι αμείλικτος: το μνημονιακό στρατόπεδο προκάλεσε τη μεγαλύτερη εθνική καταστροφή που γνώρισε η χώρα σε καιρό ειρήνης.

Η Αργεντινή έχει φυσικά νέα προβλήματα που οφείλονται εν μέρει και σε πλημμελείς δράσεις τα χρόνια που πέρασαν. Παραμένει μια σχετικά φτωχή και βαθιά άνιση χώρα, όπου το μεγάλο κεφάλαιο έχει τεράστια ισχύ και οι μισθωτοί δέχονται πολύπλευρες πιέσεις. Υπάρχει πρόβλημα πληθωρισμού, απομείωσης των συναλλαγματικών αποθεματικών και εμφάνισης εμπορικών ελλειμμάτων. Την περιτριγυρίζουν επίσης τα όρνεα των χρηματοπιστωτικών αγορών που θέλουν ακόμη να αποπληρωθούν πλήρως για όσα ομόλογα κατέχουν και μπορεί να αναγκάσουν τη χώρα να προβεί σε τεχνική (όχι πραγματική) άρνηση πληρωμών. 

Πάνω απ’ όλα, η Αργεντινή πάσχει από έλλειψη παραγωγικής αναδιάρθρωσης, πράγμα που έπρεπε να είχε γίνει με ριζοσπαστικό τρόπο εδώ και χρόνια. Να δούμε τι θα κάνει το επόμενο διάστημα ο Κισιλόφ, καθώς η πραγματικότητα της παγκόσμιας οικονομίας θα γίνεται όλο και πιο σκληρή.

[--->]

μετανάστης-Παλαιστίνιος-Γάζα

[--->]