Ο δρόμος για τα μεγάλα έργα στις «Προστατευόμενες Περιοχές» ανοίγει: “Μετά τη συγχώνευση η απαξίωση”

Μεταξύ των συγχωνεύσεων που ανακοινώθηκαν περιλαμβάνονται συγχνωνεύσεις των 29 Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών σε 14. Όμως οι Φορείς αυτοί ουδέποτε βάρυναν τον κρατικό προϋπολογισμό και παρά τις αδυναμίες τους, παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εφαρμογή του ελληνικού Συντάγματος και των διεθνών και ευρωπαϊκών συμβάσεων που δεσμεύουν τη χώρα μας σε σχέση με την προστασία του περιβάλλοντος, της βιοποικιλότητας και με τη προώθηση της αειφόρου ανάπτυξης. Το παρόν αποτελεί κοινό δελτίο τύπου του Πανελλαδικού Συλλόγου Εργαζομένων στους Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών και του Δικτύου Προέδρων Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών. Αναδημοσίευση από το http://ellinikifysi.gr. Διαβάστε επίσης την επιστολή του Σωματείου Ελληνική Φύση προς τον Πρωθυπουργό, με θέμα τις συγχωνεύσεις των Φορείων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών.


Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών – Μετά την συγχώνευση η απαξίωση
Τα προβλήματα των Προστατευόμενων Περιοχών της χώρας όσοι παρακολουθούν ή ασχολούνται επαγγελματικά από διάφορες θέσεις (υπηρεσιακές και μη) με αυτές, τα γνωρίζουν πολύ καλά. Είναι προβλήματα τόσο νομικής όσο και οικονομικής φύσης αλλά κυρίως είναι προβλήματα που πηγάζουν από την έλλειψη μιας ολοκληρωμένης και ορθολογικής πολιτικής. Το κύριο πρόβλημα ήταν και παραμένει η έλλειψη πολιτικής βούλησης από πλευράς πολιτείας για την αποτελεσματική προστασία και διαχείριση των Προστατευόμενων Περιοχών.

Η προχθεσινή ανακοίνωση του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, σύμφωνα με την οποία οι 29 Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών «συγχωνεύονται σε 14 Φορείς, κατά προσέγγιση αντίστοιχους των περιφερειών», έρχεται απλά να επιβεβαιώσει το παραπάνω συμπέρασμα. Στη συνέχεια της ανακοίνωσης τονίζεται επίσης ότι «για την πρώτη αυτή πιλοτική φάση του εγχειρήματος, επελέγησαν οι περιπτώσεις της πλέον προφανούς ανάγκης συγχωνεύσεως ή καταργήσεως φορέων». Ο στόχος από αυτή τη κίνηση, σύμφωνα με την δήλωση του αρμόδιου Υφυπουργού του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ. Βολουδάκη, θα είναι «το κόστος για τον φορολογούμενο και το παραγόμενο έργο».

Αναρωτιέται κανείς ποια είναι η «προφανής ανάγκη» για την συγχώνευση των Φορέων Διαχείρισης και πως τελικά ικανοποιείται το βασικό κριτήριο της συνολικής διαδικασίας των συγχωνεύσεων οργανισμών του Δημοσίου, αυτό δηλαδή της εξοικονόμησης πόρων από τον τακτικό προϋπολογισμό.

Η βιασύνη και η προχειρότητα με την οποία στην πρώτη λίστα συγχωνεύσεων εντάχθηκαν και οι Φ.Δ.Π.Π. προκαλεί πολλά ερωτηματικά καθώς:
οι Φ.Δ.Π.Π. από την ίδρυσή τους μέχρι και σήμερα λειτούργησαν χρηματοδοτούμενοι αποκλειστικά από ευρωπαϊκά προγράμματα, κυρίως από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Περιβάλλον» (Ε.Π.ΠΕΡ.)– Γ΄ΚΠΣ 2006-2009 και από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Περιβάλλον και Αειφόρος Ανάπτυξη» (Ε.Π.ΠΕΡ.Α.Α.) – Ε.Σ.Π.Α. 2010-2015, μέσω των οποίων υποστηρίχθηκαν τόσο τα λειτουργικά και ανελαστικά έξοδα των Φ.Δ. όσο και τις διαχειριστικές τους δράσεις.

 Η συμβολή των Φ.Δ.Π.Π. στην αύξηση της απορροφητικότητας των κοινοτικών πόρων και στη δημιουργία συνθηκών τοπικής κυρίως ανάπτυξης μέσα από την χρηματοδότησή τους από το Ε.Π.ΠΕΡ.Α.Α., είναι προφανής και εξαιρετικά σημαντική με συνεπακόλουθα μεγάλα περιβαλλοντικά, οικονομικά και κοινωνικά οφέλη. Τονίζεται ιδιαίτερα ότι:
-οι δαπάνες για όλο το προσωπικό που απασχολείται σήμερα σε όλους του Φ.Δ.Π.Π. καλύπτονται αποκλειστικά από το Ε.Π.ΠΕΡ.Α.Α. για την υλοποίηση των προγραμματισμένων δράσεών τους χωρίς να επιβαρύνουν τον Τακτικό Προϋπολογισμό.
-τα Διοικητικά Συμβούλια καθώς και οι Πρόεδροι των Φ.Δ.Π.Π. προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αμισθί.
-ότι οι Φ.Δ.Π.Π. έχουν ήδη ξεκινήσει τις διαδικασίες υλοποίησης πλήθους προκηρύξεων και συμβάσεων, μεταξύ των οποίων και τις προκηρύξεις διεθνών διαγωνισμών για την Επιστημονική Παρακολούθηση ειδών χλωρίδας, πανίδας και τύπων οικοτόπων, προκειμένου η Ελλάδα να καταθέσει έκθεση για την πρόοδο εφαρμογής της Οδηγίας 92/43 εντός του 2013, κάτι που αποτελεί εθνική υποχρέωση ως κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο πλαίσιο της εφαρμογής της σχετικής Οδηγίας. πρόταση για συγχώνευση των Φ.Δ.Π.Π. σε 14 δεν υπήρξε από κανένα υπηρεσιακό και θεσμικό παράγοντα στις συζητήσεις που είχαν προηγηθεί το προηγούμενο διάστημα και είχαν ως κύριο σκοπό τον εξορθολογισμό της λειτουργίας των Φ.Δ.Π.Π. και την αναβάθμιση των αρμοδιοτήτων τους και όχι το «πετσόκομμα» του αριθμού τους.

Χαρακτηρισκό παράδειγμα της προχειρότητας αποτελεί το γεγονός ότι στην Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου δεν λειτουργεί κανένας Φορέας Διαχείρισης. Κατά τα άλλα ο σχεδιασμός κάνει λόγο για συγχωνεύσεις ανά Περιφέρεια !!!

Όλοι οι εμπλεκόμενοι αρμόδιοι φορείς υπηρεσιακοί και μη δηλώνουν ότι στηρίζουν τον θεσμό των Φ.Δ.Π.Π.

Έχει ήδη ανατεθεί από το ΥΠΕΚΑ σε εξωτερικό Νομικό Σύμβουλο η επεξεργασία σχεδίου νόμου για την αναμόρφωση του υφιστάμενου κανονιστικού πλαισίου των Ν. 1650/1986, 2742/99 & 3937/11, λαμβάνοντας υπόψη τις προτάσεις όλων των εμπλεκόμενων φορέων.

Η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας μας εκτός από συνταγματική υποχρέωση (Άρθρο 24 Συντάγματος) θα πρέπει να αποτελεί και προτεραιότητα της πολιτείας έτσι ώστε να επιτευχθεί τόσο η προστασία της βιοποικιλότητας όσο και η αειφορική ανάπτυξη. Τόσο ο Πανελλαδικός Σύλλογος Εργαζομένων στους Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών όσο και οι Πρόεδροι των Φ.Δ. μέσω του Δικτύου Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών, έχουμε καταθέσει σε όλες τις προηγούμενες πολιτικές ηγεσίες συγκεκριμένες και επιστημονικά τεκμηριωμένες προτάσεις για τη προστασία και τη στήριξη των θεσμοθετημένων Προστατευόμενων Περιοχών και των Φορέων Διαχείρισής τους. Στην εποχή όμως του Fast Track και της μόνιμης δικαιολογίας ότι «αυτό το ζητάει η Τρόικα», η αδικαιολόγητη και παντελώς ατεκμηρίωτη τόσο από οικονομικής όσο και από επιστημονικής άποψης δρομολογούμενη συγχώνευση των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα οδηγήσει στην υποβάθμιση των Προστατευόμενων Περιοχών της χώρας μας.

Οι Προστατευόμενες Περιοχές της χώρας μας, αυταπόδεικτα αποτελούν τον σημαντικότερο εθνικό πλούτο τον οποίο είμαστε υποχρεωμένοι να διαφυλάξουμε και να παραδώσουμε και στις επόμενες γενιές.

Μη βρίσκοντας κανένα άλλο προφανές όφελος από αυτή την κίνηση, καταλήγουμε στο να αντικαταστήσουμε την αρχική μας άποψη ότι πρόκειται για προχειρότητα με ότι πρόκειται τελικά για σκοπιμότητα.

Ο δρόμος για τα μεγάλα έργα στις «Προστατευόμενες Περιοχές» ανοίγει.

[--->]

Πρόγραμμα 24 ημερών

 του Γιάνη Βαρουφάκη
Στις 20 Αυγούστου η κυβέρνηση θα πάρει την πιο σημαντική - ίσως την τελευταία σημαντική - απόφασή της. Είναι η μέρα που λήγει ένα ομόλογο από εκείνα που δεν κουρεύτηκαν επειδή τα είχε αγοράσει η ΕΚΤ (η οποία, ως γνωστόν, θεωρεί ότι τα δικά της ομόλογα, αντίθετα με των μικρο-ομολογιούχων και των ασφαλιστικών ταμείων, είναι κάτι σαν ιερές αγελάδες). Για να το αποπληρώσει, το ελληνικό δημόσιο πρέπει να δανειστεί από κάπου 3,2 δις ώστε να αποπληρώσει στο 100% την ΕΚΤ η οποία, σημειωτέον, τα είχε αγοράσει πέρσι προς 2,3 δις - άρα, η ΕΚΤ έχει λαμβάνειν κι ένα ουκ ευκαταφρόνητον κέρδος της τάξης των 900 εκατομμυρίων (*).

Δεν είναι τυχαίο ότι η τρόικα έφυγε για να επιστρέψει με την αξιολόγησή της τον Σεπτέμβρη – δηλαδή μετά την 20ή Αυγούστου. Χρειάζονται τρεις μήνες για να αποφανθούν ότι το «πρόγραμμα» έχει βουλιάξει; Ότι τα χρήματα από τις ιδιωτικοποιήσεις θα ανέλθουν στο 5% των (ανοήτως) υπεσχημένων; Ότι η «ανάπτυξη» θα κείται στον πυθμένα, όπου και θα παραμείνει τα επόμενα χρόνια τινάζοντας στον αέρα το χρονοδιάγραμμα αποπληρωμών των δανείων μας προς την τρόικα αρχικά και (μετά το 2020) στους τραπεζίτες του κ. Νταλάρα; Ότι η τραπεζική πίστη έχει εγκαταλείψει και τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις, εγγυούμενη έτσι την πλήρη κατάρρευση της αγοράς εργασίας, των δημοσίων εσόδων και των ασφαλιστικών ταμείων; Υπάρχει κάποιος στο ΔΝΤ ή στην ΕΚΤ ή στην ΕΕ που να χρειαζόταν πάνω από 2 ώρες για να γράψει το πολυπόθητο κείμενο αξιολόγησης; Ή μήπως ο κ. Τόμσεν καίγεται να πάει διακοπές και αποφάσιστε «Επιστροφή τον Σεπτέμβριο», μαζί με τους χειμερινούς κινηματογράφους;


Όχι βέβαια. Η έκθεση της τρόικα είναι έτοιμη. Το ΔΝΤ έχει ήδη αποφασίσει ότι, στην βάση των τεχνοοικονομικών δεδομένων, το Μνημόνιο 2 «μας τελείωσε». Πως καμία επιμήκυνση δεν το σώζει. Απλά, μένει να ληφθεί η πολιτική απόφαση. Αντίστοιχα, η ΕΚΤ γνωρίζει άψογα ακριβώς τα ίδια και κατανοεί ότι, κάποια στιγμή, η Ελλάδα θα αναγκαστεί να αθετίσει τις υποχρεώσεις απέναντί της. Το ίδιο και τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της ευρωζώνης: περιμένουν ότι μεγάλο μέρος των διμερών δανείων που παρείχαν στην Ελλάδα θα «κουρευτεί».

Οπότε, το θέμα του «τι θα κάνουν με την Ελλάδα» δεν είναι τεχνο-οικονομικό και δεν βασίζεται ούτε στις όποιες περικοπές και μεταρρυθμίσεις κάνει η κυβέρνηση (έως το Σεπτέμβριο) ούτε και στις εκτιμήσεις του κ. Τόμσεν και της τρόικα. Από τι εξαρτάται; Εξαρτάται απλά από το εάν η Γερμανία, η Ολλανδία και η Φινλανδία συναποφασίσουν είτε να μας εκπαραθυρώσουν από το ευρώ, είτε να επιτρέψουν το κούρεμα του χρέους μας (κάτι που, όπως θα θυμάστε, είναι γνωστό με τον ευφημισμό «αναδιάρθρωση χρέους»).


Επιτρέψτε μου μια τοποθέτηση: Αν κρίνουν ότι μπορούν να μας εκπαραθυρώσουν διασώζοντας την Ισπανία και την Ιταλία, θα το κάνουν εκείνη την στιγμή! Ο λόγος είναι απλός: Το EFSF διαθέτει, μετά τα χρήματα που υποσχέθηκε στις ισπανικές τράπεζες, άλλα 80 με 90 δις. Όσο για το ESM, τον μόνιμο μηχανισμό που θα αντικαταστήσει το EFSF, έχει κολλήσει η ίδρυσή του στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας. Στο μεταξύ, το δημόσιο της Ισπανίας και το δημόσιο της Ιταλίας έχουν άμεση ανάγκη για 800 δις εντός του 2013. Είναι προφανές ότι αν η κυρία Μέρκελ πάει στην Ομοσπονδιακή Βουλή της και ζητήσει τέτοια ποσά για ενίσχυση του EFSF, δεν υπάρχει περίπτωση να τα πάρει – παρά μόνον αν στηριχθεί τόσο πολύ στην αντιπολίτευση του SPD που απωλέσει την κομματική της βάση. Πολύ απλά, δεν θα το πράξει, ιδίως ένα χρόνο πριν τις ομοσπονδιακές εκλογές. Από την άλλη, αν δεν το πράξει, θα πρέπει σύντομα να αρχίσει να τυπώνει μάρκα, καθώς η κατάρρευση της Ισπανίας και της Ιταλίας εντός της ευρωζώνης είναι πλέον κάτι παραπάνω από δεδομένη.


Μια σκέψη που περιτριγυρίζει την κα Μέρκελ σήμερα (την οποία της έχουν εμφυσήσει διάφοροι σύμβουλοι) είναι η εξής: Αν εκπαραθυρώσουν την Ελλάδα από το ευρώ, και ακολουθήσει μια τεράστια χρηματιστηριακή αναταραχή, οι γερμανοί ψηφοφόροι θα τα χρειαστούν. Θα φοβηθούν όταν θα δουν το όλον ευρωζωνικό οικοδόμημα, ακόμα και την ίδια την Φραγκφούρτη, να συγκλονίζονται. Υπό αυτό τον φόβο, σκέπτεται η κα Μέρκελ, ίσως είναι προετοιμασμένοι να αποδεχθούν την πρότασή της για διάσωση της Ισπανίας και της Ιταλίας με τεράστια ποσά. Έχοντας μάλιστα «γευθεί» ελληνικό αίμα (καθώς η Ελλάδα θα αιμορραγεί από μία άναρχη και καταστροφική επιστροφή στην δραχμή), η χώρα μας θα έχει παίξει στο ακέραιο τον ρόλο του εξιλαστήριου θύματος έτσι ώστε η κοινή γνώμη στην Γερμανία να είναι έτοιμη να αποδεχθεί μεγάλες τονωτικές και ακριβές ενέσεις υπέρ της Ισπανίας και της Ιταλίας.


Από την άλλη, βέβαια, η κα Μέρκελ εισακούει και αντίθετες γνώμες οι οποίες τις λένε πως είναι αδύνατον να προβλέψει κάποιος, και να διαχειριστεί, μια καθίζηση. Ότι μια ελληνική έξοδος από το ευρώ θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου και δεν θα μείνει τίποτα όρθιο από την ευρωζώνη.

 Όταν όμως ρωτά αυτούς τους συμβούλους, η κα Μέρκελ, τι μπορεί να γίνει για να μην φύγει τελικά η Ελλάδα από το ευρώ, η απάντησή τους της μαυρίζει την καρδιά καθώς γνωρίζει ότι αυτά που πρέπει να γίνουν δεν είναι έτοιμη να τα ψελλίσει καν στην Ομοσπονδιακή Βουλή. Τι είναι αυτά;


Μία λύση θα ήταν το κούρεμα του ελληνικού χρέους προς την τρόικα - στο οποίο ήδη αναφέρθηκα.


 Μια άλλη λύση θα ήταν ένα μορατόριουμ στις αποπληρωμές έτσι ώστε το ποσό χρέους να μείνει το ίδιο αλλά να παγώσουν οι αποπληρωμές έως ότου η ελληνική οικονομία παύει να συρρικνώνεται. Την πρώτη λύση δεν θα την αποδεχθεί η ΕΚΤ, καθώς ανατρέπει πλήρως το δόγμα της ότι τα χρέη προς εκείνη είναι ιερά. Την δεύτερη λύση την απορρίπτουν οι πλεονασματικές χώρες καθώς κάτι τέτοιο θα ακύρωνε την πολιτική επιβολής σκληρής λιτότητας στην Ισπανία και στην Ιταλία. Γιατί; Επειδή η λιτότητα αυτή φέρνει με μαθηματική ακρίβεια την ύφεση.

Διαφωνίες μεταξύ Λευκωσίας - τρόικας

Παραμένουν οι διαφωνίες ανάμεσα σε Λευκωσία και τρόικα, μετά το δεύτερο γύρο των διαβουλεύσεων, που ολοκληρώθηκε την Παρασκευή, όπως συνάγεται από δηλώσεις του υπουργού Συγκοινωνιών Νεοκλή Συλικιώτη, ο οποίος μετέχει στην υπουργική επιτροπή που συνομιλεί με την τρόικα.

Σύμφωνα με τον κ. Συλικώτη, ο οποίος μιλούσε στη ραδιοφωνική εκπομπή του ΡΙΚ "Πρόσωπο με Πρόσωπο", η κυβέρνηση διαφώνησε με τις προσεγγίσεις των εκπροσώπων της τρόικα για ιδιωτικοποιήσεις κερδοφόρων ημικρατικών οργανισμών, περικοπές μισθών και για μη καταβολή του δέκατου τρίτου μισθού στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Ο κ. Συλικιώτης χαρακτήρισε «εγκληματικό» να δημιουργείται η εικόνα ότι «η οικονομία της Κύπρου βρίσκεται υπό κατάρρευση».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η "στροφή" του Ντράγκι, αν δεν πρόκειται για μπλόφα, δεν είναι αρκετή

 του Emiliano Brancaccio

Ο Μάριο Ντράγκι,δήλωσε πρόσφατα: "Στα πλαίσια της εντολής της, η ΕΚΤ είναι έτοιμη να κάνει τα πάντα για να κρατήσει ζωντανό το ευρώ, και πιστέψτε με, αυτό θα είναι αρκετό." Τόνισε επίσης ότι η παρέμβαση στα σπρεντς "εντάσσεται  στα πλαίσια της εντολής της ΕΚΤ, στο βαθμό που το πρίμιουμ κινδύνου του κρατικού δανεισμού πλήττει τη σωστή μετάδοση των αποφάσεων της νομισματικής πολιτικής."

Πρόκειται για κάτι "νέο"; Κατά κάποιο τρόπο ναι, αφού φωτίζει περισσότερο μια υπαρκτή αντίθεση  μεταξύ των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου ως προς την "αυθεντική" ερμηνεία του καταστατικού της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Μια σύγκρουση με αβέβαια αποτελέσματα, που στο εξής θα οξύνεται όλο και περισσότερο και  που θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή ο Ντράγκι να χάσει την ψηφοφορία για την "στροφή" που μόλις ανέφερα.

Η νέα αυτή απόφαση καθιστά την ΕΚΤ δανειστή έσχατης ανάγκης; Όχι βέβαια, η ιδέα του "δανειστή" αποκλείεται  πλήρως από το Καταστατικό. Ο Ντράγκι παραβιάζει την έννοια του "μηχανισμού μετάδοσης της νομισματικής πολιτικής" για να νομιμοποιήσει και πάλι την παρέμβαση του στα σπρεντς. Βαδίζει όμως πάνω στην κόψη μιας  εξαιρετικά λεπτής και αμφίβολης ερμηνείας.

Αν όμως μια τέτοια "στροφή" έχει διάρκεια, δε θα είναι ένας τρόπος σωτηρίας της  ευρωζώνης έτσι όπως αυτή διαμορφώνεται σήμερα; Φαίνεται εντελώς απίθανο, επειδή η διαθεσιμότητα του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΚΤ να αποφασίσει σχετικά με τα σπρεντς θα εξαρτηθεί  σε κάθε περίπτωση από την επιμονή των περιφερειακών  χωρών της ευρωζώνης να επιμείνουν σε πολιτικές αποπληθωριστικές και περιστολής δαπανών. Αλλά αυτές οι πολιτικές, όπως διδάσκει ο Κέυνς από την εποχή του χρυσού κανόνα, ποτέ δεν τα κατάφεραν να διορθώσουν τις ανισορροπίες  μεταξύ των σχέσεων χρέους και πίστωσης των χωρών που ήταν συνδεδεμένες με ένα καθεστώς σταθερών συναλλαγματικών  ισοτιμιών.

Τι μπορεί να συμβεί λοιπόν; Αν η "στροφή" στη νομισματική πολιτική στην οποία δείχνει να αναφέρεται ο Ντράγκι είναι σταθερή, τότε ο μεγαλύτερος φόβος είναι η ΕΚΤ να κερδίσει μόνο και μόνο χρόνο και εμείς να γίνουμε μάρτυρες μιας μεγάλης αγωνίας, και να βλέπουμε την παγίωση της λεγόμενης "Νοτιοποίησης" της Ευρωπαϊκής περιφέρειας. Με τελικό αποτέλεσμα, πάντως, κάποια στιγμή, να δούμε τη σημερινή ευρωζώνη να εκρήγνυται. Και αυτό θα ήταν το χειρότερο τέλος για όλους.

Τι πρέπει να γίνει λοιπόν; Η δράση της ΕΚΤ για τα  σπρεντς θα πρέπει να συνοδεύεται  από μηχανισμούς, όπως το "στάνταρντ των αμοιβών", που να υποχρεώνουν τις χώρες με πλεόνασμα προς το εξωτερικό να ακολουθούν πολιτικές επεκτατικές και αναθέρμανσης της οικονομίας με την παρέμβαση του κράτους, και ένα "πρόγραμμα" δημόσιων ευρωπαϊκών επενδύσεων, με βασικό στόχο την ανάκαμψη των οικονομιών των περιφερειακών χωρών.

Οι φορείς των κυρίαρχων συμφερόντων στη Γερμανία θα αποδεχόντουσαν ποτέ ένα τέτοιο σχέδιο; Όχι, αν το μόνο τους ρίσκο είναι να δουν να τινάζεται στον αέρα το ενιαίο νόμισμα. Νομίζω ότι η ανάλυση της Merrill Lynch είναι ατελής και ότι καταλήγει  σε λάθος συμπεράσματα, από αυτή την άποψη. Στην πραγματικότητα, το μόνο που πραγματικά φοβούνται στη Γερμανία είναι ότι με το ενιαίο νόμισμα θα τιναχτεί στον αέρα και η ενιαία ευρωπαϊκή αγορά. Φοβούνται δηλαδή, μια στροφή προς το νεο-προστατευτισμό των περιφερειακών χωρών που θα περιορίζει την κίνηση κεφαλαίων, εμπορευμάτων και εξαγορών από κεφάλαια του εξωτερικού.

Ποιος θα μπορούσε να αποτελέσει μια αξιόπιστη απειλή νεο-προστατευτισμού απέναντι στη Γερμανία; Όχι βέβαια ο Μόντι, ή η λεγόμενη αριστερά του "ελεύθερου εμπορίου".

Είναι  λοιπόν προτιμότερη η υπόθεση της εξόδου από το ευρώ; Όπως έχω πει επανειλημμένως, εξαρτάται από τον τρόπο εξόδου.

[--->]

Αν το ΣτΕ έχει γίνει υπηρεσία εξυπηρέτησης ΑΠΕτζήδων, να πάψει να πληρώνεται από τα Δημόσια ταμεία και να πληρώνεται απ ευθείας από το τέλος υπέρ ΑΠΕ, στον λογαριασμό της ΔΕΗ

http://www.newsbomb.gr/koinwnia/story/221582/ste-syntagmatiki-i-ylopoiisi-aiolikoy-parkoy-sti-thisvi

"...Πράσινο φως για την υλοποίηση αιολικού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας σε αναδασωτέα έκταση στη θέση Μελίσσι του Δήμου Θίσβης Βοιωτίας άναψε η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας...

... Η απόφαση επικαλείται την εξαιρετική σημασία των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για τη βιώσιμη ανάπτυξη, και ειδικότερα τη διασφάλιση της επάρκειας του ενεργειακού εφοδιασμού της χώρας και κυρίως την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών, που αποτελεί αντικείμενο διεθνούς δεσμεύσεως της χώρας και ζήτημα έντονου κοινοτικού ενδιαφέροντος..."

Αν το ΣτΕ πληρώνεται για να μου λέει ότι συνταγματικό είναι ό,τι είναι κοινοτικού ενδιαφέροντος, να πάνε να πληρώνονται από τον Σκάϊ, ή να βρουν λεφτά, από την Κομισιόν.  Ή να ψήνουν καλαμπόκια να κάνουν κάτι χρήσιμο.  Αν πάλι έγιναν γραφείο εξυπηρέτησης ΑΠΕτζήδων, να πάνε να πληρώνονται από ΑΠΕτζήδες.

Και ερωτώ τους κυρίους:

1) Πόσα αιολικά χρειάζονται για να ηλεκτροδοτήσουν ένα χειρουργείο που θα αντιμετωπίσει, στους επόμενους 12 μήνες, κάποιο επείγον περιστατικό ρουτίνας κάποιου παιδιού σας;

2) Πόσα αιολικά χρειάζονται για να κατασκευάσουν ένα αιολικό;

3) Πόσα αιολικά χρειάζονται για να κατασκευαστεί μία μπίλια ρουλεμάν;

4) Πόσες συμβατικές θερμικές μονάδες υποκαταστάθηκαν από αιολικά, παγκοσμίως, από το 1975;

5) Πόσο % της Γερμανικής ηλεκτροδότησης καλύπτουν τα 25.000 Γερμανικά αιολικά;

6) Πόσο % του πορτοκαλί συναγερμού του χειμώνα, της ΔΕΗ, κάλυψαν τα 1700 αιολικά μεγαβάτ;

Αν δεν μπορείτε κύριοι να απαντήσετε αυτές τις ερωτήσεις, να μην ασχολείστε με ενεργειακά των ΑΠΕ γιατί είστε άσχετοι. Και σε καιρό φτώχειας που κόβονται συντάξεις να πάτε να κάνετε κάτι παραγωγικό. Σας θεωρώ, πλέον, άχρηστους και σπατάλη Δημοσίου χρήματος. Πέσατε στο επίπεδο του "Αστεροσκοπείου" που ασχολείται με μπουρδολογίες στα τηλεπαράθυρα. Κρίμα.

[--->]