Απλά μαθηματικά.

 


1 λίτρο[1000ml] λάδι είναι 910 γραμμάρια σε βάρος,

άρα 1 κιλό λάδι είναι 1100 ml σε όγκο.

Ένα μπουκάλι των 750 ml [ που είναι 682 γραμμάρια,  στο σούπερ μάρκετ [ π.χ.  το Altis] το αγοράζεις σήμερα 8,60 ευρώ,

δηλαδή το 1 κιλό το πληρώνεις 12,60 ευρώ!

Ο παραγωγός πουλάει στον λαδέμπορα από 3,30

έως 3,45 το κιλό σήμερα, δηλαδή το 1 λίτρο το πουλάει ακριβώς 3 ευρώ!

Στα 12,60 που το παίρνει ο καταναλωτής από το μάρκετ, έχει φορτωθεί με μια υπεραξία 9.60 ευρώ ή 320ο/ο!

Και ύστερα μας λένε ότι το λάδι αυξήθηκε λέει 43ο/ο, επειδή

φταίει ο πόλεμος που εμποδίζει το ρωσικό και ουκρανικό λάδι

να εισρεύσει στο ελλαδιστάν.

Έτσι μούρχεται να πάω και να φυτέψω ελιές εκεί πάνω στις στέπες της σιβηρίας!

(Από Σαράντος Φράγκος)

[---->]


"Η Μεγάλη συμφωνία. Γιατί τη χρειαζόμαστε";

  

Του Alexey Belov

Καθώς ετοιμαζόμουν να γράψω αυτό το άρθρο σήμερα το πρωί, σκεφτόμουν ποια επιχειρήματα θα χρησιμοποιούσα για να αποδείξω μια "μεγάλη συμφωνία", ή, πιο απλά, μια συμφωνία

 

Ήθελα να αναφέρω το παράδειγμα του Bloomberg, το οποίο ξαφνικά (και πρέπει να καταλάβουμε ποιανού συμφέροντα εκπροσωπεί) χαρακτήρισε μεγάλο λάθος την πιθανή απόφαση να επιβληθεί ανώτατο όριο τιμών στο ρωσικό πετρέλαιο.

 

"Ένα ανώτατο όριο τιμών αυξάνει τον κίνδυνο κλιμάκωσης. Ο περιορισμός θα μείωνε τα κέρδη της Μόσχας από την πώληση αργού πετρελαίου και μπορεί να προβεί σε αντίποινα" - μεταφρασμένο σε απλή γλώσσα, αυτό σημαίνει ότι "δεν χρειάζεται κλιμάκωση, ένας συμβιβασμός είναι πολύ πιθανός".

 

Ή η εντυπωσιακή πρόταση του Βέλγου γερουσιαστή Αλέν Ντετέξ: "είναι προς το συμφέρον της Ευρώπης και των Ευρωπαίων να εγκαταλείψουμε τη σκληρή γραμμή του Ζελένσκι, να συμφωνήσουμε με τη Ρωσία για τη διάσπαση της Ουκρανίας και την άρση των κυρώσεων - αυτός είναι ο δρόμος προς τη σωτηρία". Για τον απλό άνθρωπο που δεν είναι μυημένος στις παγκόσμιες διεργασίες φαίνεται απλώς εξωπραγματικό να ακούει κάτι τέτοιο από τα χείλη ενός Ευρωπαίου πολιτικού.

 

Ή να ακούμε από διάφορες πηγές ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ επισήμως παραμένουν στο περιθώριο, σχεδιάζουν να ενισχύσουν τις προσπάθειες όσων τάσσονται υπέρ των πρώιμων διαπραγματεύσεων. Δηλαδή, χώρες (κυρίως ευρωπαϊκές) όπου οι ψηφοφόροι φοβούνται την παράταση της σύγκρουσης.

 

Παρεμπιπτόντως, το καλοκαίρι πολλά διεθνή μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι η Δύση δεν ήταν διατεθειμένη να υποστηρίξει την Ουκρανία για πολύ καιρό, λόγω της αυξανόμενης "πολεμικής κόπωσης". Και οι New York Times έγραψαν ότι η βοήθεια προς το Κίεβο θα διαρκέσει στην καλύτερη περίπτωση μέχρι τα μέσα του 2023, επειδή περαιτέρω παραδόσεις όπλων θα επιδεινώσουν τη στρατιωτική ετοιμότητα των ίδιων των ΗΠΑ.

 

Αυτά για τους λόγους, ακόμη και για τους όρους της συμφωνίας που έκλεισαν η Ουάσιγκτον και η Μόσχα. Για να δείξει,λοιπόν, τη σοβαρότητα των προθέσεών του, ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Μπάιντεν, Σάλιβαν, μετά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Ρωσία, πήγε στον Ζελένσκι και του εξήγησε την σειρά των γεγονότων για τις επόμενες ημέρες: φεύγουμε από τη Χερσώνα και μπαίνουν μέσα, χωρίς θόρυβο και σκόνη. Και έτσι συνέβη.

 

Και το γεγονός ότι η απόσυρση των στρατευμάτων μας, παρά την παραπληροφόρηση τη νύχτα των μμε για δήθεν εγκλωβισμό των είκοσι χιλιάδων στρατιωτών των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων που υποτίθεται ότι πιάστηκε σε καζάνι στο πέρασμα του Δνείπερου (ο Ζελένσκι θα πρέπει επίσης να εξηγήσει με κάποιο τρόπο στο κοινό του τι ήταν αυτή η περίεργη ειρηνική απόσυρση), πραγματοποιήθηκε χωρίς πολλά επεισόδια (το Υπουργείο Άμυνας έχει ήδη αναφερθεί στην επιτυχία της) ακυρώνει την ανάγκη για οποιαδήποτε πρόσθετη επιχειρηματολογία. Όλα είναι προφανή - πρόκειται για καθαρή συμφωνία.

 

Αλλά αφού συνέβησαν όλα αυτά, τίθεται το λογικό ερώτημα: γιατί; Γιατί, στην πραγματικότητα, η κυβέρνησή μας χρειαζόταν όλα αυτά τα παρασκηνιακά παιχνίδια.

 

Απορρίπτω αμέσως την αδυναμία και την ανικανότητα του ρωσικού στρατού να διεξάγει πολεμικές επιχειρήσεις. Εξάλλου, ο ίδιος ο πρόεδρός μας είπε: "δεν έχουμε καν αρχίσει ". Αρα  "Εχουμε ακόμα μπαρούτι", και ότι θα μπορούσαμε να το πυροδοτήσουν.

 

 

Γιατί λοιπόν δεν το έχουμε κάνει; Υπάρχουν τουλάχιστον δύο θεωρίες.

 

Η αισιόδοξη θεωρία. Οι ΗΠΑ μας υποσχέθηκαν να σταματήσουν να υποστηρίζουν ενεργά το Κίεβο με χρήματα και εν μέρει με όπλα. Τις τελευταίες ημέρες οι ΗΠΑ έχουν ήδη δηλώσει ότι δεν θα στείλουν στην Ουκρανία τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη Gray Eagle MQ-1C (τα οποία το Κίεβο ζητούσε εδώ και μήνες), η ΕΕ αρνήθηκε να δώσει στην ουκρανική ηγεσία τα τρία δισεκατομμύρια δολάρια που της υποσχέθηκαν και τα 18 δισεκατομμύρια που υποσχέθηκαν για το επόμενο έτος τα μπλοκάρει η Ουγγαρία, αφενός, και αφετέρου, αν το κάνουν, θα τους δώσουν μόνο δάνεια, και αυτό δεν είναι σίγουρο.

 

Η Ουκρανία έχει μια τρύπα στον προϋπολογισμό της. Το εξωτερικό χρέος της ανέρχεται στο 101% του ΑΕΠ και στον προϋπολογισμό του 2023, όλες οι κοινωνικές δαπάνες (συντάξεις, μισθοί του δημόσιου τομέα, κοινωνικές πληρωμές) θα καλύπτονται μόνο από τα έσοδα από το εξωτερικό. Δηλαδή, αν δεν δοθούν τα χρήματα, δεν θα υπάρξουν ούτε πληρωμές. Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε για το κατεστραμμένο ενεργειακό της σύστημα και την πιθανή κατάρρευση του τομέα της στέγασης και των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας.

 

Σε γενικές γραμμές, επιχειρείται η κατάληψη της Ουκρανίας με τη βία, χωρίς πόλεμο. Και σε αυτή την κατάσταση (σύμφωνα με τη λογική του Κρεμλίνου) περισσότερη Χερσώνα, λιγότερη Χερσώνα - έχει σημασία; Θα παραδοθούν σύντομα ούτως ή άλλως.

 

Η θεωρία αυτή επιβεβαιώνεται, από την έντονη, πολύ έντονη συζήτηση που γίνεται αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη για τη διαίρεση της Ουκρανίας: η αριστερή όχθη σε εμάς, το υπόλοιπο μεταξύ Πολωνών, Ρουμάνων και Ούγγρων. Είναι πιθανό κάποιο κομμάτι γύρω από το Κίεβο να παραμείνει ως "Ουκρανία"...

 

Η απαισιόδοξη θεωρία. Ο σκοπός της συμφωνίας ήταν να προστατευθούν τα χρήματα της ελίτ μας. Διότι, παρά τις ιστορίες για επιστροφή κεφαλαίων, στην πραγματικότητα, εξακολουθούσαν να κρατούν όλα τα λεφτά τους εκεί και όχι εδώ.

 

Δεν ισχυρίζομαι σε καμία περίπτωση ότι ο Βλαντιμίρ Βλαντιμίροβιτς ενδιαφέρεται προσωπικά γι' αυτό, αλλά όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις μας αναμφίβολα ενδιαφέρονται.

 

Παρεμπιπτόντως, η Ουκρανία παρουσίασε πρόσφατα έναν κατάλογο τοπικών επιχειρήσεων που θέλουν να εθνικοποιήσουν. Λοιπόν, μεταξύ αυτών ένας μεγάλος αριθμός ανήκει σε επιχειρηματίες μας, ξεκινώντας από την Gazprom και προσωπικά τον Alexey Miller και καταλήγοντας στον Oleg Deripaska. Γνωρίζοντας αυτό, γίνεται σαφές γιατί η ρωσική αεροπορία δεν βομβαρδίζει γέφυρες και δεν καταστρέφει όλη την ουκρανική βιομηχανία. Διότι οι επιχειρήσεις, θα υποφέρουν.

 

Το ποια θεωρία επιλέγεται, εξαρτάται από τον καθένα. Αλλά μέχρι στιγμής η όλη πορεία της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης αποδεικνύει πεισματικά ότι ο σημερινός πόλεμος είναι πολύ "υβριδικός" για να συνεχίσει...

 

Αναφορικά με το ρόλο του προέδρου μας σε όλα αυτά, προσωπικά δεν βλέπω στις ενέργειές του κανένα σημάδι προθυμίας να παραδοθεί ή ότι έχει απλώς, όπως λένε, "χάσει την ισχύ του". Καθόλου.

 

Προφανώς είναι πιο απλό και πιο περίπλοκο από αυτό. Ο Πούτιν είναι οραματιστής. Ή, όπως λένε κάποιοι ευφυολόγοι, "πετάει στα σύννεφα". Έχοντας θέσει στον εαυτό του έναν ξεκάθαρο στόχο για το πώς πιστεύει ότι θα πρέπει να είναι η Ρωσία σε 30-50 χρόνια, προχωρά βήμα προς βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Όλα τα πράγματα της στιγμής δεν είναι σημαντικά για τον Πούτιν.

 

Και δεν θα τον επέκρινα καν για το γεγονός ότι με μια τέτοια προσέγγιση αποδεικνύεται ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα (υπό ορισμένες συνθήκες, όντως αυτό ισχύει), αλλά το πρόβλημα είναι ότι σκεπτόμενος πολύ πέρα από τον ορίζοντα, ο Πούτιν, μου φαίνεται, απλώς ότι σταμάτησε να κοιτάζει μπροστά στα τα πόδια του. Και πόσο ανασφαλές είναι αυτό για ένα ανώτατο άρχοντα, το γράφει ο Ντένις Νταβίντοφ στο διάσημο μύθο του "Κεφάλι και πόδια"

 

Και νάταν μόνο η "μεγαλοπρέπεια" κάποιου. Είναι, χωρίς υπερβολή, η μοίρα ολόκληρης της χώρας που διακυβεύεται, και αυτό με ανησυχεί...

 

Alexey Belov

 

https://k-politika.ru/bolshaya-sdelka-zachem-eto-nuzhno-nam/

 

Για τους ισαποστάκηδες

 

Εγώ ειμαι αντι-νατοικια μέχρι το μεδούλι ,θεωρώ το ΝΑΤΟ την μεγαλύτερη εγκληματική οργάνωση του πλανήτη και αυτό το σκεπτικό ισχυροποιήθηκε όταν επί  6 χρόνια φροντιζα πρόσφυγες στο νησί μου όλοι από κατεστραμμένες χώρες (από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ και το Ισραήλ )

Κανείς πρόσφυγας δεν μου είπε για Ρωσία και Κίνα ότι είναι ιμπεριαλιστικες χώρες όποτε σας αφήνω με τις ίσες αποστάσεις (τι βολικό )η με την περίφημη ιδεολογικη σας "καθαρότητα "που σας εμποδίζει να είστε αντικειμενικοί ιστορικα και με το μέρος των λαών.

[--->]

Σαν σήμερα

 


Πριν από 105 χρόνια, στις 11 Νοεμβρίου 1917, 4 ημέρες μετά τη νίκη της Οκτωβριανής Επανάστασης, το Συμβούλιο των Λαϊκών Επιτρόπων της ΕΣΣΔ εξέδωσε διάταγμα για την καθιέρωση της οκτάωρης εργάσιμης ημέρας.

 

-Στο διάταγμα αναφερόταν ότι οι ώρες εργασίας, που καθορίζονται από τους εσωτερικούς κανονισμούς των επιχειρήσεων, δεν θα πρέπει να υπερβαίνουν τις 8 ώρες εργασίας την ημέρα και τις 48 ώρες την εβδομάδα, συμπεριλαμβανομένου του χρόνου που χρησιμοποιείται για τον καθαρισμό των αυτοκινήτων και την τακτοποίηση των χώρων εργασίας. Το κράτος επέβλεπε αυστηρά την τήρηση αυτού του κανόνα. Η υπερωριακή εργασία πληρωνόταν διπλά. Οι ένοχοι για την παραβίαση αυτού του νόμου τιμωρούνταν από το δικαστήριο με φυλάκιση έως ένα έτος.

 -Για πρώτη φορά στην ιστορία, η άρχουσα τάξη εισήγαγε μια μικρότερη εργάσιμη ημέρα, γιατί το ίδιο το προλεταριάτο είχε γίνει άρχουσα τάξη.

ΠΗΓΗ :  Juan Sinmiedo στο Telegram

Οι ελίτ

 

Διάβαζα σε ένα Ρώσικο δημοσίευμα ότι πάνω από 4.000 ακίνητα (αρχοντικά, βίλες, παλάτια και τέτοια) έχουν βγει για πούλημα μόνο στη Rublevka, γιατί οι ιδιοκτήτες τους μετανάστευσαν ήδη από τη Ρωσία και θέλουν να τα ξεφορτωθούν. Το φτηνότερο ξεκινά από τα 2,5 εκ Ευρώ και φτάνουν μέχρι 50 εκ και πάνω.

👉 Τι είναι η Rublevka; Αν δεν περάσεις μια φορά από κει δεν μπορείς να καταλάβεις το μέγεθος της ληστείας φυσικού πλούτου και υπεραξίας στη Ρωσία από το ‘90 και μετά και τη συγκέντρωση στα χέρια μιας ελίτ. Η Rublevka λοιπόν είναι ένα προάστιο της Μόσχας όπου η ελίτ έχτισε τα παλάτια της και συναγωνίζονταν σε επίδειξη χλιδής και ματαιοδοξίας. Δεν έχω προσωπικά ξαναδεί κάτι τέτοιο… Το τοπωνύμιο Rublevka δεν υπάρχει σε κανένα χάρτη αλλά όλοι τη λένε έτσι (κάπως σαν «Χρηματούπολη» σε ελεύθερη απόδοση).

Αν θέλετε πιο πολλά εδώ:

https://decoratex.biz/bsn/en/new-samye-dorogie-doma-na-rublevke-opisanie-planirovka-i-otzyvy.html

ή αν σας ενδιαφέρουν  οι …προσφορές εδώ:

https://moscowestates.com/property/luxury-house-on-rublevka/)

The most expensive houses on Rublevka: description, layout and reviews

 





 

ΣΥΝΕΧΕΙΑ (Από Θερσίτη) :

Διάβασα πολλά σχόλια* σε Ρώσικα social media για το θέμα.

 ◦ Με αφορμή και τις αναζητήσεις που ξέσπασαν στη Ρωσία με αφορμή «το μπάχαλο» που όλοι παραδέχονται σχετικά με τις επιχειρήσεις στην Ουκρανία,

 ◦ αλλά και το εξεγερτικό πνεύμα του Donbass μετά το 2014 που φτάνει και διαπερνάει και την υπόλοιπη Ρωσία,

θεωρώ ότι μπορούμε να διακινδυνεύσουμε τη διαπίστωση ότι:

 ✔️η «απο-ολιγαρχοποίηση» γίνεται πια παλλαϊκό αίτημα στη Ρωσία.

 ✔️Το ίδιο και η οργή για τη διαφθορά και τη ρεμούλα από κρατικούς αξιωματούχους (Καταγγέλθηκε χτες ότι 1.5 εκατομμύριο στολές εκστρατείας είχαν εξαφανιστεί από τις αποθήκες και κανείς δεν τιμωρήθηκε ).

Τέτοιες διεργασίες -ίσως όχι στη Μόσχα του ιδανικού της «καλοζωίας» και σίγουρα όχι στη «δυτικολιγούρικη» καλλιτεχνική και μιντιακή διανόηση- μπορεί να γίνουν πιθανός καταλύτης για την πορεία μιας κοινωνίας που διατηρεί ακόμα στη μνήμη της πέρα από τον πατριωτισμό και τα αντιφασιστικά χαρακτηριστικά ΚΑΙ την κουλτούρα ριζοσπαστικών κοινωνικών ανατροπών.

*Παραθέτω, εντελώς ενδεικτικά δυο τέτοια σχόλια:

 1. «Οι ελίτ  μας.

Η Ρουμπλιόβκα πουλά ακίνητα αξίας απίστευτων  τρισεκατομμυρίων.

Θα περάσουν εκατό χρόνια και θα ξαναγράψουν όπως για το 1917: «... εκείνες τις μαύρες μέρες, τα βοοειδή μετακόμισαν στα διαμερίσματα και τα σπίτια των νοικοκυρέων, των εμπόρων, των βιομηχάνων, των καλύτερων ανθρώπων της Ρωσίας ...».

Παρεμπιπτόντως, θα ήταν πραγματικά απαραίτητο για το κράτος να εξαργυρώσει τα σπίτια όσων φεύγουν για πάντα για τρία ρούβλια - και, για παράδειγμα, να εγκαταστήσει εκεί τους ανάπηρους και τα ορφανά αυτού του πολέμου»

 2. «Και γιατί να πολεμήσουμε ή να κάνουμε θυσίες; Για να γίνουν πλουσιότεροι οι Ποτάνιν, Αμπράμοβιτς, Ντεριπάσκα και οι όμοιοί τους; Αυτό πρέπει να αλλάξει»

👉 Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν η σημερινή πολιτική ηγεσία της χώρας θα πάρει, θα χωνέψει τα μηνύματα και την ανάγκη των καιρών και αν θα πράξει ανάλογα…

👉 Αλλιώς …