Ξεχείλισε ο ελληνόφωνος βόθρος

Ξεχείλισε ο ελληνόφωνος βόθρος. Μας κυβερνά η μαφία ,ας συμφιλιωθούμε με αυτή την κατάσταση για να μην χαζολογάμε με άσκοπη ρίψη χαρτιών σε κουτί νομίζοντας ότι κάτι κάνουμε.

Ο Μίχος απείλησε ότι θα δώσει μεγαλόσχημους πελάτες και αμέσως οι αρχές ανταποκρίθηκαν με πογκρόμ σε βάρος των θυμάτων και πιθανών μαρτύρων. Μάνα ,πατέρας μέχρι και ιερόδουλες στο Γκάζι. Η μάνα έλαβε 25ρια ,ο πατέρας κατείχε μικροποσότητα ουσιών και οι άλλες για παρατυπίες στην άσκηση του "επαγγέλματος" .Μη τυχόν εμφανιστεί κανείς άλλος μάρτυρας. Να μετατοπιστεί το βάρος από το κύκλωμα στην απαξίωση των θυμάτων. Τα σκυλιά με μικρόφωνο πήραν τη γραμμή και εργάζονται πυρετωδώς , το"βαρύ θέμα" είναι η μάνα.

Οι πολιτικές πουτάνες του ελληνικού δικαιωματισμού δεν έχουν αρθρώσει λέξη. Πάνε και τα metoo και οι τρίχες οι κατσαρές από το από τέτοιο μας , σιωπή και συνενοχή. Sex workers ,να παντρεύονται 5-6 μαζί ,ο κώλος μας ,η μάσα μας και ένα σίριαλ.

Πρόγραμμα μαζών όχι μαλακίες.

Υπό μία έννοια ο Μίχος ήταν συνάδελφος. Κατά την πανδημία έβγαινε στα κανάλια να πουλήσει υπευθυνότητα ,αλληλεγγύη με δωρεάν πανιά για τη μούρη και "εμβολιαστείτε " ανεύθυνοι. Έμπαινε σε σελίδες υπουργείων να πει περί εμβολίων. Habeas corpus γιόκ. Αυτός το πήγε λίγο παραπέρα αλλά το ίδιο είναι στην ουσία. Δεν σου ανήκει το σώμα σου. Νταβατζήδες. Κράτος και παρακράτος βιάζουν το λαό.

 [----->]

 

 

Αν κάποιοι κάνουν πως δεν συμβαίνει τίποτα

 

«Αυτός είναι ένας πόλεμος που μας αφορά όλους, είναι ένας πόλεμος που δεν θα έπρεπε να είχε γίνει, είναι ένας πόλεμος που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί με τη διπλωματία, κάτι που η μαριονέτα ο Ζελένσκι δεν ήθελε.

Να θυμάστε πάντα ότι όλα ξεκίνησαν το 2014, όχι τώρα.

Να θυμάστε πάντα ότι ο διαβόητος Ζελένσκι δεν έκανε τίποτα άλλο από το να προκαλεί και σε έναν πόλεμο αργά ή γρήγορα, πληρώνεις τις συνέπειες.

Και τέλος, ακόμα κι αν κάποιοι κάνουν πως δεν συμβαίνει τίποτα, ας μάθουν ότι με την απόφαση της κυβέρνησης να δώσει όπλα, μπήκαμε κι εμείς αυτόματα στον πόλεμο.Θα το καταλάβουμε όταν έρθουν πραγματικά υψηλοί λογαριασμοί, όταν κλείσουν επιχειρήσεις, όταν γίνουν απολύσεις, με λίγα λόγια, όταν πεινάσει και ο τελευταίος, γιατί θα είναι ο τελευταίος που θα πληρώσει τη νύφη, τότε ίσως κάποιοι καταλάβουν, τώρα δεν νομίζω...μακάρι οι ηλίθιοι!»

[---->]


Trafficking στην Ηλιούπολη: «Η 21χρονη απειλείται και κινδυνεύει ενώ εγώ διώκομαι», καταγγέλλει η δικηγόρος της Αντωνία Λεγάκη

 

Σε σοβαρές καταγγελίες για την υπόθεση trafficking στην Ηλιούπολη που είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο προχώρησε η διηγόρος Αντωνία Λεγάκη, η οποία στέλνει ένα αγωνιώδες μήνυμα ότι δεν μπορεί να υπερασπιστεί την 21χρονη που έπεσε θύμα, επειδή η ίδια διώκεται, ενώ απειλείται το θύμα.

Σύμφωνα με όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας και όσων γνωστοποιεί πλέον η δικηγόρος της 21χρονης, Αντωνία Λεγάκη, 14 μήνες μετά την αποκάλυψη της υπόθεση trafficking ακόμη δεν έχουν οριστεί δικάσιμοι.

Ο τεράστιος κίνδυνος να μην μπορεί να υπερασπιστεί η δικηγόρος της την κοπέλα της υπόθεσης trafficking στην Ηλιούπολη είναι απολύτως πραγματικός και δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητος.


Καλείται από τον ΔΣΑ σε επείγουσα πειθαρχική διαδικασία

Την  δικηγόρο Αντωνία Λεγάκη την  γνωρίζουμε από πλήθος υποθέσεων που αφορούν θέματα βίας κατά των γυναικώνστις οποίες ήταν και είναι συνήγορος των καταγγελλουσών, και τώρα καλείται, από τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών σε επείγουσα πειθαρχική διαδικασία. Υπό άλλες συνθήκες και διαφορετικά δεδομένα, η υπόθεση της πειθαρχικής δίωξης μιας δικηγόρου από το Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών δεν θα απασχολούσε κανέναν. Όμως, στην περίπτωση της πειθαρχικής δίωξης της  τα πράγματα είναι διαφορετικά. Όχι μόνο γιατί στα 25 χρόνια της μάχιμης δικηγορίας της η κυρία Λεγάκη δεν έχει απασχολήσει ξανά το πειθαρχικό του Δικηγορικού Συλλόγου αλλά και διότι η εν λόγω δικηγόρος έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας μία πολύ δύσκολη αποστολή, αυτή της υπεράσπισης της κοπέλας από την Ηλιούπολη που έχει πέσει θύμα trafficking από κύκλωμα που φέρεται να «έστησε» πρώην αστυνομικός με τη συνεργασία μάλιστα του πατέρα της κοπέλας. Αμφότεροι, άλλωστε, κρατούνται από τον Ιούλιο του 2021.

Η κρίσιμη λεπτομέρεια: Αν στις 19 Οκτωβρίου η απόφαση του Πειθαρχικού του Δικηγορικού Συλλόγου είναι η δίμηνη αφαίρεση αδείας από την Αντωνία Λεγάκη, τότε η δικηγόρος δεν θα μπορέσει να υπερασπιστεί την κοπέλα αν η δίκη οριστεί μέσα σ’ αυτήν την περίοδο.

Εν τω μεταξύ, αν δεν οριστεί σύντομα δικάσιμος, ελλοχεύει ο κίνδυνος να παρέλθει το 18μηνο της προφυλάκισης (10 Ιανουαρίου) και οι κατηγορούμενοι να αποφυλακιστούν. Είναι κάτι που η κοπέλα το τρέμει μόνο και μόνο ως σκέψη!

«Κάποιος ενόχλησε τον Βερβεσό»

Η ιστοσελίδα news247 μίλησε με την Αντωνία Λεγάκη στο γραφείο της, και προσπαθεί να εξηγήσει τόσο την κλήση της όσο και γιατί την δεδομένη στιγμή ορισμένοι δεν θέλει η υπόθεση να φτάσει στο τέλος της. Άλλωστε  το αποτέλεσμα της εκδίκασης την απασχολεί εντόνως: «Eίναι για μένα μεγάλο πρόβλημα το να έχω οποιαδήποτε ποινή επειδή υπαινίχθηκα ότι είναι διαπλεκόμενη μία καταφανώς διαπλεκόμενη συνάδελφος. Ο καταγγελλόμενος ήταν προϊστάμενός της. Οι δικοί μου πελάτες πήγαν και τα είπαν στη προδικασία. Την ώρα που κατέθετε η μία κοπέλα, με πήρε τηλέφωνο η άλλη και μου είπε ότι «ξέρεις, μέσα γίνεται πόλεμος».

Είπαν, μεταξύ άλλων, ότι έπρεπε να προστατεύσω τη συνάδελφό μου. Μα, συντεχνία είμαστε; Δεν κατάλαβα! Και προσέξτε, από τις καταθέσεις των κοριτσιών δεν γράφτηκαν όλα παρά μόνο, όπως τους είπαν, μόνο αυτά που έχουν σημασία για την πειθαρχική δίωξη. Δεν γράφτηκαν, άρα, τα πιο σημαντικά. Για να επιστρέψω όμως σ’ αυτό που λέγαμε. Ακόμα και μία σύσταση να μου γίνει, θα είναι πρόβλημα».

Πρόβλημα μία σύσταση; Και όμως «διότι τριάντα χρόνια τώρα που δουλεύω έχω πληρώσει ακριβά την αξιοπρέπειά μου, σε χρήμα, σε ύπνο και σε πολλά άλλα. Για να μπορώ να βγάζω γλώσσα κατά το κοινώς λεγόμενον. Το να μου επιβάλλουν σύσταση και επίπληξη όταν το μόνο που έχω κάνει είναι το σωστό, ε, ναι, έχω πρόβλημα. Είναι, επίσης, πρόβλημα για όλους τους τίμιους δικηγόρους διότι είναι εξευτελιστικό να υφίστασαι πειθαρχική ποινή. Είναι σαν να σου λένε ότι δεν εφάρμοσες τη δεοντολογία».

Και ακόμη περισσότερο «στην περίπτωση που μου επιβάλλουν αφαίρεση αδείας, αν και θα είναι ακραίο,… τι να πω. Εχουν γίνει βέβαια πολλά ακραία στο σύλλογό μας τον τελευταίο καιρό. Το να προηγηθεί άνευ λόγου και αιτίας η δική μου υπόθεση σε σχέση με άλλες περίπου ένα χρόνο και μάλιστα με παρέμβαση του προέδρου όπως μού έχει μεταφερθεί από δύο επίσημες πηγές είναι ακραίο. Το να μου έρθει στις 16 Σεπτεμβρίου ένα χαρτί από το σύλλογό μου που να μου λέει ότι στις 28, δηλαδή 10 μέρες και κάτι μετά, πρέπει να περάσω πειθαρχικό και ενώ μία εβδομάδα πιο πριν έχω βγάλει δελτίο τύπου στο οποίο λέω ότι η δικαιοσύνη αδιαφορεί για τον προσδιορισμό της εκδίκασης της υπόθεσης της Ηλιούπολης και αυτό είναι ακραίο».

Η δεύτερη σκέψη είναι ότι από τις δικογραφίες που χειρίζομαι αυτήν την περίοδο η μόνη που δικαιολογεί παρέμβαση είναι η υπόθεση της Ηλιούπολης.

Να πως γίνεται η σύνδεση των δύο υποθέσεων της πειθαρχικής δίωξης και της Ηλιούπολης: «Δεν μου αρέσουν τα σενάρια και μπορεί, πράγματι, η υπόθεση της Ηλιούπολης να μην έχει σχέση. Γιατί όμως το σκέφτομαι και το φοβάμαι; Με τον Βερβεσό δεν είχα ποτέ καλή σχέση, είμαστε σε άλλους πλανήτες από την άποψη της πολιτικής σκέψης, όποτε έχουμε βρεθεί, έχουμε συγκρουστεί. Δεν θεωρώ ότι κοιμάται και ξυπνάει με την εικόνα μου. Αρα, ενοχλήθηκε. Κάποιος τον πήρε τηλέφωνο.

Ε, τότε αρχίζω και σκέφτομαι τι έχω ανοιχτό που να μπορεί να δικαιολογεί τέτοιου είδους παρέμβαση. Η μία εκδοχή είναι ότι η καταγγέλουσα βρίσκεται στον περιβάλλοντα χώρο του. Δεν το αποκλείω αλλά η αναφορά έχει γίνει εδώ και ένα χρόνο και πρεμούρα δεν υπήρξε. Η δεύτερη σκέψη είναι ότι από τις δικογραφίες που χειρίζομαι αυτήν την περίοδο η μόνη που δικαιολογεί παρέμβαση είναι η υπόθεση της Ηλιούπολης. Και ως προς το ποιους δικηγόρους έχω απέναντί μου, και ως προς τι συμπεριφορά έχει δείξει όλος ο κρατικός μηχανισμός από την αρχή και ως προς τι συμπεριφορά δείχνει ο δικαστικός μηχανισμός τώρα».


«Το κορίτσι απειλείται συνεχώς και κινδυνεύει»

Μα πότε επιτέλους θα εκδικαστεί η υπόθεση της Ηλιούπολης ήταν η επόμενη ερώτησή . Η απάντηση αποκαλύπτει μία κατάσταση επιεικώς προβληματική: «Εχω καταγγείλει από τις 10 Σεπτέμβρη ότι από τις 10 Ιουνίου έχει εκδοθεί παραπεμπτικό βούλευμα για τους κατηγορουμένους. Ενας από αυτούς έκανε έφεση, το αργότερο στις 20 Ιουνίου. Από τις 20 Ιουνίου, και ενώ είχαν ήδη περάσει 11 μήνες από την τέλεση των αδικημάτων, μέχρι τώρα που μιλάμε, η δικογραφία είναι χρεωμένη σε εισαγγελέα εφετών και αυτός δεν έχει φέρει πρόταση. Αυτό δεν συμβαίνει ποτέ!

Ότι πειστήριο έρχεται είναι κενό! Φωτογραφική μηχανή; Κενή. Κάμερα; Κενή. Δεν υπάρχει τίποτα. Έχουν σωθεί μόνο SMS που έχει ανταλλάξει το κορίτσι με τον αστυνομικό.

Όλες οι ποινικές δικογραφίες, με την εξαίρεση την υπόθεση της Χρυσής Αυγής, προσδιορίζονται στο χρόνο έτσι ώστε να υπολογιστεί και μία πιθανή αναβολή και να γίνει κανονικά το δικαστήριο πριν λήξει το 18μηνο και αποφυλακιστούν οι κατηγορούμενοι. Η παραγραφή και το 18μηνο είναι οι διατάξεις που «καίνε» τα χέρια των δικαστών μαθαίνουμε όταν πρωτοπερπατάμε στα δικαστήρια. Εδώ δεν φαίνεται να «καίνε» τα χέρια κανενός. Να μην θυμηθώ επίσης πώς μού απαντούσε το Εσωτερικών Υποθέσεων όταν κατήγγειλα τις μεθοδεύσεις τους από το πρώτο βράδυ. Προΐσταται Εισαγγελέας Εφετών έλεγε τότε η ανακοίνωση του Εσωτερικών Υποθέσεων».

Δεν είναι αυτό όμως το μοναδικό προβληματικό σημείο: «Να θυμηθώ και κάτι άλλο. Οτι τα πειστήρια που στέλνει η ΔΑΕΒ από όσα έχουν κατασχεθεί στο σπίτι του αστυνομικού έρχονται όλα κενά. Και να φανταστεί κανείς ότι ο αστυνομικός συνελήφθη λίγο μετά την καταγγελία και έτσι δεν πρόλαβε να καθαρίσει το σπίτι του και ότι το κορίτσι έχει καταθέσει ότι μέσα στο σπίτι βρισκόταν το δικό της τηλέφωνο, σπασμένο, το οποίο περιείχε το πρόγραμμα των ραντεβού και τα ονόματα των πελατών. Οτι έρχεται είναι κενό! Φωτογραφική μηχανή; Κενή. Κάμερα; Κενή. Δεν υπάρχει τίποτα. Εχουν σωθεί μόνο SMS που έχει ανταλλάξει το κορίτσι με τον αστυνομικό».

Τι, όμως, θα γίνει αν τελικά επιβληθεί από το δικηγορικό σύλλογο δίμηνη παύση; «To να μου επιβληθεί αυτή η ποινή και μέσα σ’ αυτό το διάστημα να προσδιοριστεί η δίκη της υπόθεσης της Ηλιούπολης θα είναι, για να το πω απλά, μία «τρελή» καραμπόλα.

Η αγωνιώδης ερώτηση της μάνας πριν από ελάχιστες ημέρες ξέρετε ποια ήταν; «Αντωνία αν βγουν αυτοί έξω, εμείς τι θα γίνουμε;

Και προσέξτε τώρα: Σ’ αυτήν την περίπτωση εγώ θα πρέπει να ζητήσω αναβολή. Αλλά εν τω μεταξύ θα έχει συμπληρωθεί το 18μηνο της προφυλάκισης και οι κατηγορούμενοι θα πρέπει να βγουν. Τι θα μου πουν τότε; Ότι εγώ ζήτησα την αναβολή. Η εναλλακτική είναι να δικάσω με άλλους δικηγόρους γιατί εγώ δεν θα μπορώ να παρίσταμαι. Μου το έχω προτείνει ήδη συνάδελφοι, δεν μπορεί να γίνει όμως αυτό, δεν θα δουλέψει.

Σε κάθε απόφαση η έκδοση της απόφασης πρέπει να γίνει μέχρι τις 10 Ιανουαρίου. Σε όλες τις άλλες ανάλογες υποθέσεις η εισαγγελία εφετών διαχωρίζει τα πλημμελήματα, τα στέλνει στο πλημμελειοδικείο, οι κατηγορούμενοι δικάζονται και καταδικάζονται και παραμένουν στη φυλακή χωρίς κανέναν κίνδυνο αποφυλάκισης».

Ποιο όμως είναι το πιο σοβαρό στοιχείο της υπόθεσης όπως αυτή εξελίσσεται; «Την ίδια ώρα η κοπέλα απειλείται συνεχώς. Της πετούν σκουπίδια στην είσοδο του σπιτιού της, βρίσκουν τη μάνα της στο δρόμο και την «προειδοποιούν» κτλ. Όλα αυτά είναι πάρα πολύ συνηθισμένα. Σας θυμίζω ότι έχουν λάβει χώρα και οι απειλές για τις οποίες το παιδί έχει ήδη καταθέσει στην ανακρίτρια. Ακόμα και απειλές έξωσης από το σπίτι αντιμετωπίζει η οικογένεια γιατί το σπίτι στο οποίο μένουν τώρα είναι στο όνομα του πατέρα. Η αγωνιώδης ερώτηση της μάνας πριν από ελάχιστες ημέρες ξέρετε ποια ήταν; «Αντωνία αν βγουν αυτοί έξω, εμείς τι θα γίνουμε;».

Όντως, αυτό το ερώτημα πολύ δύσκολα μπορεί να απαντηθεί. Οπως και σχεδόν όλα από αυτά που διατυπώθηκαν παραπάνω από την Αντωνία Λεγάκη. Τα πάντα σ’ αυτήν την υπόθεση μοιάζουν ερεβώδη, 15 μήνες μετά την τέλεση των αδικημάτων και τις συλλήψεις. Αντί να πέφτει φως, βασιλεύει όλο και περισσότερο το σκοτάδι…

Η Κολομβία παραμένει η πίσω αυλή της αυτοκρατορίας.

 

Άσχημα νέα από την Κολομβία. Ο αριστερός πρόεδρος Γκουστάβο Πέτρο, τη νίκη του οποίου πανηγύρισαν πρόσφατα τόσοι πολλοί που νοσταλγούν την ελπίδα, δηλώνει σε πρόσφατη συνέντευξή του ότι είναι έτοιμος να παραδώσει τον έλεγχο του τροπικού δάσους του Αμαζονίου της Κολομβίας στις δυνάμεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Προτείνει τη δημιουργία ενός είδους "διατλαντικής αστυνομικής δύναμης για το κλίμα" για την καταπολέμηση των δασικών πυρκαγιών, την αποψίλωση των δασών και την προστασία της άγριας ζωής. 

Η Κολομβία είναι το μοναδικό συνδεδεμένο μέλος του ΝΑΤΟ στη Λατινική Αμερική, μια χώρα υπό τον πλήρη πολιτικό και στρατιωτικό έλεγχο των ΗΠΑ. Το πώς το ΝΑΤΟ και ο αμερικανικός στρατός θα καταπολεμήσουν τις πυρκαγιές και τη λαθροθηρία μπορούμε να το φανταστούμε. Οι πολυεθνικές εταιρείες, αφού εκδίωξαν τους αντάρτες από τις δυσπρόσιτες περιοχές της Κολομβίας που διαθέτουν μεγάλο φυσικό πλούτο, εδραιώνουν τον εδαφικό και οικονομικό έλεγχό τους σε ολόκληρη τη χώρα. Αυτή ήταν η ιδέα πίσω από την "ειρήνη με τους αντάρτες" που είχε ανατεθεί στις προηγούμενες κολομβιανές αρχές από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Οι οργανώσεις των αγροτών και των Ινδιάνων, οι οποίες αποτελούν πλέον το τελευταίο εμπόδιο ενάντια στις εταιρείες που καταστρέφουν τη φύση και τον άνθρωπο, εκκαθαρίζονται από ακροδεξιές παραστρατιωτικές συμμορίες που έχουν προσληφθεί από τις αρχές.

Κατά τη διάρκεια των πρώτων μηνών της διακυβέρνησης του αριστερού προέδρου Πέτρο, ο οποίος υποσχέθηκε στη χώρα να τερματίσει την τρομοκρατία της αστυνομίας και των παραστρατιωτικών δυνάμεων, οι δολοφονίες κοινωνικών ηγετών και η ανομία των δυνάμεων ασφαλείας κατά τόπους μόνο αυξήθηκαν. Είναι σαφές ότι οι αρχές δεν διαθέτουν μηχανισμούς ή απλώς δεν ενδιαφέρονται να δώσουν ένα τέλος σε αυτό.

Δύο μήνες μετά την ορκωμοσία του αριστερού (αριστερού;) προέδρου της, η Κολομβία παραμένει η πίσω αυλή της αυτοκρατορίας.

[---->]

 

 

Πόλεμος και κοινωνικός μετασχηματισμός

Του Θέμη Τζήμα

ΠΗΓΗ : Κοσμοδρόμιο

H αντεπίθεση του ΝΑΤΟ δια των Ουκρανών εναντίον της Ρωσίας συνεχίζεται. Οι τίτλοι είναι πηχυαίοι και περιγράφουν έναν περίπου θριαμβεύοντα ουκρανικό στρατό. Το CNN μας δίνει βεβαίως (ακόμα και αυτό) μια καλύτερη εικόνα ως προς το τι συμβαίνει. Σύμφωνα με τη ναυαρχίδα της προπαγάνδας των ΗΠΑ, το μέγιστο ανάπτυγμα των ρωσικών δυνάμεων στα ουκρανικά εδάφη, από τις 23 Φεβρουαρίου είχε αποφέρει έλεγχο 119.000 τ.χ. ή περίπου του 20% της προγενέστερης επικράτειας της Ουκρανίας. Μετά την έναρξη της ΝΑΤΟ- ουκρανικής αντεπίθεσης, η Ρωσία έχει απωλέσει περίπου 3.000 τ.χ., εκ των 119.000 τ.χ.

 

Με άλλα λόγια, η Ρωσία μετρά απώλειες περίπου της τάξης του 2,52% των εδαφών που ήλεγξε από την έναρξη των επιχειρήσεων. Παρά τους μιντιακούς τίτλους, οι επιτυχίες της αντεπίθεσης μέχρι σήμερα, δεν μπορούν να θεωρηθούν εντυπωσιακές. Μάλιστα, το μεγαλύτερο μέρος αυτών των κερδών προέκυψε χωρίς να δοθούν μάχες από ρωσικής πλευράς, στην περιοχή του Χαρκόβου. Ωστόσο και πάλι, δεν αποκτούμε την πλήρη εικόνα παραθέτοντας μόνο τα εδαφικά μεγέθη. Άλλωστε αν διαθέτεις τις αναγκαίες και κατάλληλες εφεδρείες, όπως και οπλισμό, μπορείς να κατοχυρώσεις τα εδαφικά σου κέρδη και να προωθηθείς περαιτέρω. Το κρίσιμο ερώτημα λοιπόν, είναι το κόστος των στρατιωτικών επιχειρήσεων από πλευράς ανθρωπίνου δυναμικού και υλικών.

 

Δεν γνωρίζουμε με ακρίβεια τις απώλειες. Γνωρίζουμε όμως ότι η μεν Ρωσία υπέφερε συγκριτικά λίγες απώλειες λόγω της συντεταγμένης υποχώρησης των δυνάμεών της από τα διαφορετικά σημεία των πλέον προωθημένων γραμμών της, ενώ ιδίως τις τελευταίες μέρες, η ουκρανική πλευρά μετρά μεγάλο αριθμό θυμάτων, τα οποία μετρούνται σίγουρα σε εκατοντάδες και ενδεχομένως σε χιλιάδες. Η ρωσική πλευρά προτάσσει μια άμυνα βάθους, με εντατική χρήση πυροβολικού, προκειμένου να επιβραδύνει και σταδιακώς να ανακόψει την ουκρανική αντεπίθεση σε όλα τα μέτωπα, έως ότου οι εφεδρείες της εκπαιδευτούν επαρκώς και ενδεχομένως εξαπολύσουν αντεπίθεση.

 

Τα παραπάνω δεν αναιρούν τις χτυπητές ανεπάρκειες των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων σε αρκετούς τομείς, ούτε το γεγονός ότι η κατάληψη και ο έλεγχος της Ουκρανίας, ο οποίος καθίσταται αναγκαίος, θα απαιτήσουν πολλαπλά κύματα επιστράτευσης.

 

Αυτό είναι και το κατεξοχήν ζήτημα, το οποίο είναι αυτονόητα, βαθιά κοινωνικό και πολιτικό, όχι τεχνικό: εδώ και δεκαετίες δεν έχει διεξαχθεί σχεδόν κανένας ολοκληρωτικός, ως προς τα μέσα του, πόλεμος. Δεν πρόκειται μόνο για ζήτημα εμπειρίας και ικανότητας των πολιτικών και στρατιωτικών ηγετών σε κάθε σχεδόν χώρα και σίγουρα στις μείζονες δυνάμεις – παρότι και αυτή είναι μια κρισιμότατη παράμετρος. Παράμετρος, παρεμπιπτόντως, η οποία κοστίζει και θα κοστίζει χιλιάδες νεκρούς, όχι μόνο κατά τη διάρκεια των πολέμων, αλλά και ως προς την ευκολία με την οποία κηρύσσονται πόλεμοι, που κατόπιν καθίστανται ανεξέλεγκτοι ως προς την καταστρεπτικότητά τους.

 

Επιπλέον, η εμπιστοσύνη στις ελίτ μονάδες, στα θαυματουργά όπλα και πλέον στους υπεργολάβους του πολέμου, πήγε χέρι-χέρι με την μετάπτωση των κοινωνιών από συλλογικότητες (με τις προφανείς εσωτερικές τους αντιθέσεις και αντιφάσεις) σε αθροίσματα καταναλωτών, προϊόντος μάλιστα του χρόνου, αντικοινωνικών και ανιστορικών. Το ατελείωτο παρόν, των ακατάληπτων, συγκινησιακών γεγονότων, δεν επιτρέπει οποιαδήποτε σκέψη περί στράτευσης, η οποία αποτελεί την πεμπτουσία του πολίτη (όπως και της κοινωνικής τάξης δι’ εαυτήν), αφού κάθε αναλυτική δυνατότητα επί του γενικού καταλύεται. Ο καταναλωτής ζει μόνο στο παρόν, μόνο στο επιμέρους και μόνο στο ατομικό και τις άμεσες προεκτάσεις του. Αυτές οι κοινωνίες δεν μπορούν να πολεμήσουν.

 

Η πραγματικότητα αυτή είναι παραπάνω από προφανής στην ίδια την Ουκρανία, η οποία εξακολουθεί να κινητοποιεί πολύ λιγότερο κόσμο από εκείνον τον οποίο θα έπρεπε να μπορεί να επιστρατεύσει, δεδομένου του υπαρξιακού κινδύνου, τον οποίο διακηρύσσει ότι αντιμετωπίζει. Το αυτό ισχύει και για τη Ρωσία, με την κρίσιμη διαφορά ότι η Ρωσία πρέπει να βασιστεί στις δικές της δυνάμεις και επομένως μπορεί να ελπίζει σε μια επανεφεύρεση του «πολιτικού σώματος», ενώ η Ουκρανία έχει προτεκτορατοποιηθεί και επομένως κινδυνεύει με πλήρη αφανισμό εκ των έσω.

 

Ο εν εξελίξει παγκόσμιος πόλεμος καθίσταται ήδη η μήτρα ενός μεγάλου κοινωνικού μετασχηματισμού, ο οποίος είναι μοιραίο να απλωθεί σχεδόν όπου θα φτάσει ο πόλεμος. Αλλού πιο άμεσες και αλλού πιο έμμεσες, οι επιπτώσεις του πολέμου αποδεικνύουν το πόσο ξεπερασμένη και ανεπαρκής είναι η νεοφιλελεύθερη οικονομία και κοινωνία, μετά τη διαρκή οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2007- 2008, τη διαχείριση της πανδημίας και τη διάρρηξη των εφοδιαστικών αλυσίδων. Οι κοινωνίες, οι οποίες απαιτούν στράτευση, προκειμένου να είναι βιώσιμες, πρέπει να είναι συνεκτικές και επομένως να μην είναι ακραία ανισότιμες και απο-ιδεολογικοποιημένες. Πρέπει να διασφαλίζουν ουσιαστικά πολιτικά δικαιώματα, αλλιώς καταρρέουν υπό το βάρος των αντιφάσεών τους.

 

Η Ρωσία θα γνωρίσει μια σειρά αλλαγών στο πλαίσιο του πολέμου της με το ΝΑΤΟ, είτε με τρόπο άνωθεν οργανωμένο (μέχρι ενός σημείου τουλάχιστον), είτε με τρόπο επαναστατικό, μπροστά στον κίνδυνο κατάρρευσης της ίδιας. Όχι λόγω της όποιας αντεπίθεσης, αλλά επειδή ο πόλεμος με το ΝΑΤΟ είναι ολοκληρωτικός και δεν μπορεί να διεξαχθεί σε νεοφιλελεύθερο πλαίσιο.

 

Παρομοίως και οι διεθνείς σχέσεις στο εσωτερικό του όποιου μπλοκ δυνάμεων θέλει να κερδίσει θα πρέπει να μετασχηματιστούν από το ληστρικό, νεοφιλελεύθερο πλαίσιο, σε ένα πιο κανοναρχημένο – συνθήκη την οποία αντιστρατεύεται ο ίδιος ο καπιταλισμός. Η Ρωσία, η Κίνα, το Ιράν και οι όποιοι σύμμαχοί τους δεν μπορούν να κυριαρχήσουν με νεοφιλελεύθερες, εσωτερικώς ανταγωνιστικές συγκροτήσεις. Οφείλουν να βρουν άλλο δρόμο. Αυτή η επιλογή τελικά θα αναβαθμίσει την αντιπαράθεση από ανταγωνισμό εντός του ίδιου μοντέλου σε ανταγωνισμό μοντέλων. Και τότε θα δούμε μια πραγματικά ολοκληρωτική σύγκρουση