Σώζει την τιμή του ευρωπαϊκού κινηματογράφου τα τελευταία 30 χρόνια.

 



Αν με ρωτήσεις γιατί  αγαπάς τον κινηματογράφο του Κεν Λόουτς, θα σου πω γιατί είναι από τους  πιο πολιτικοποιημένους και ανθρωποκεντρικούς κινηματογράφους.

 Αν με ρωτήσεις γιατί αγαπάς τον ίδιο τον Κεν , θα σου πω για τα λόγια που ειπώθηκαν  ως επικήδειος  για τον  ήρωά του Ντάνιελ από την Κέιτ (στην αξέχαστη ταινία, «Εγώ ο Ντάνιελ Μπλέηκ») την ανύπαντρη ταλαιπωρημένη γυναίκα που συντρόφεψε τον Ντάνιελ μέχρι τις τελευταίες του στιγμές. Λόγια που είχαν γραφεί από  τον ίδιο τον Ντάνιελ όταν ζούσε και που απευθύνονταν σε ένα ανελέητο κράτος που μέχρι και την τελευταία στιγμή δεν του παρείχε το επίδομα ασθενείας παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε ο ίδιος. 

Είναι  τα πιο αληθινά, τα πιο σπαρακτικά, τα πιο περήφανα, τα πιο αξιοπρεπή λόγια που  απογυμνώνουν  κυριολεκτικά τον κρατικό αυτοματοποιημένο  μηχανισμό που θέλει να συνθλίψει ακριβώς αυτό: την  ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αλλά που δεν τα καταφέρνει!

«Δεν είμαι πελάτης, αγοραστής ούτε χρήστης υπηρεσιών . Δεν είμαι φυγόπονος , τζαμπατζής , ζητιάνος μα ούτε και κλέφτης.Δεν είμαι ένας Εθνικός Αριθμός Ασφάλισης, αλλά ούτε και ένα στίγμα σε μια οθόνη. Πλήρωσα τις υποχρεώσεις μου και με το παραπάνω και είμαι περήφανος για αυτό. Δεν ζητώ ειδική μεταχείριση ,αλλά κοιτώ τον γείτονά μου στα μάτια και όποτε μπορώ τον βοηθώ. Δεν δέχομαι ούτε ζητώ ελεημοσύνη . Το όνομά μου είναι Ντάνιελ Μπλέηκ . Είμαι άνθρωπος , δεν είμαι σκύλος . Και ως άνθρωπος διεκδικώ τα δικαιώματά μου. Απαιτώ να μου φέρεστε με σεβασμό. Εγώ ο Ντάνιελ Μπλέηκ είμαι πολίτης...

Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο».

Χρόνια πολλά Κεν!  Σήμερα 17/6 κλείνει τα 86 του χρόνια!

[----->]

Για τον οικογενειακό γιατρό

 

🔴 Τι εστί οικογενειακός γιατρός στη Γαλλία

📌 Το πρόγραμμα του οικογενειακού γιατρού στη Γαλλία και κυρίως στην επαρχία είναι προβληματικό, θέτοντας σε ορισμένες περιπτώσεις την Υγεία των πολιτών σε κίνδυνο.

📌 Εχεις π.χ. ένα δερματολογικό πρόβλημα ή ένα οφθαλμολογικό που πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα;

Θα πρέπει πρώτα να περάσεις από τον οικογενειακό σου γιατρό, να σου δώσει γνωμάτευση για το πρόβλημα σου (έχει - δεν έχει ο προσωπικός σου γιατρός την εξειδίκευση) και στη συνέχεια με παραπεμπτικό, μπορείς να καλέσεις τον εξειδικευμένο γιατρό πχ δερματολόγο ή ορθοπεδικό για να κλείσεις ραντεβού μαζί του.

📌 Ομως, για να βρεις έναν προσωπικό γιατρό που να δέχεται νέους ασθενείς, πρέπει να κάνεις... τάμα. Οι περισσότεροι είναι υπερφορτωμένοι. Για να κλείσεις ραντεβού μαζί τους ιδρώνει ο Μιαούλης και στη συνέχεια για πάρεις ένα ραντεβού σε εξειδικευμένο γιατρό (πχ δερματολόγο ή ορθοπεδικό), μπορεί και να έχεις πεθάνει μέχρι την ημερομηνία που θα σου καθορίσει.  Τρίμηνο ή εξάμηνο και βάλε...

📌 Κι αυτό το κάνουν λέει για την αποσυμφόρηση του δημόσιου συστήματος Υγείας…Επί της ουσίας είναι αποξήλωση απ ότι έχει μείνει όρθιο και ενίσχυση των ιδιωτών γιατρών και των ιδιωτικών νοσοκομείων.

📌 Παράλληλα ένας ασθενής που έχει σοβαρό πρόβλημα μέσα απ αυτή την οδύσσεια χάνει πολύτιμο χρόνο. Εκτός κι αν έχει χρήμα και το κυριότερο γνωριμίες για να την παρακάμψει, επωμιζόμενος την αμοιβή του εξειδικευμένου γιατρού ή για να πάει κατευθείαν σε ιδιωτικό νοσοκομείο . Σε γνωστό που δεν είχε τη δυνατότητα, ο οικογενειακός γιατρός έδωσε σιροπάκι για τον επίμονο βήχα, μέχρι να βρεθεί ραντεβού για πνευμονολόγο. Ο άνθρωπος μας χαιρέτησε. Η νεκροψία έδειξε όγκο στον πνεύμονα…

📌 Επίσης και τα ραντεβού σε δημόσια νοσοκομεία είναι μετά το τρίμηνο ή το εξάμηνο. Κι αν πας στα έκτακτα πληρώνεις για να σου πουν οι μαθητευόμενοι ότι πρέπει να  σε δεί ο προσωπικός σου γιατρός.  Εκτός κι αν κρίνουν πως πρόκειται για πολύ έκτακτο περιστατικό.

📌 Με λίγα λόγια αν δεν έχεις λεφτά πεθαίνεις, αλλά και να έχεις και πάλι πεθαίνεις, γιατί στα ιδιωτικά, στις περισσότερες των περιπτώσεων, μόνο το κέρδος μετράει, όχι η ανθρώπινη ζωή 

ΥΓ.

- Η αμοιβή του οικογενειακού γιατρού στη Γαλλία είναι 25 ευρώ. Ο  ασφαλιστικός φορέας καλύπτει το 70%.  Ο ασθενής πληρώνει συμμετοχή 7,5 ευρώ.

- Στη Γαλλία τα τελευταία χρόνια υπάρχει μεγάλη έλλειψη γιατρών. Δήμοι, κοινότητες, ιδιωτικά και όσα δημόσια νοσοκομεία προσπαθούν να μείνουν όρθια, προσφέρουν πολύ καλά πακέτα παροχών για όσους γιατρούς από το εξωτερικό θέλουν να έρθουν να εγκατασταθούν εδώ.  

- Εξαιτίας της παθογένειας του γαλλικού συστήματος Υγείας, που ήταν ένα από τα καλύτερα αλλά τους… τελειώνει, πολλοί Γάλλοι ασθενείς κλείνουν πλέον απευθείας ραντεβού σε γιατρούς των ειδικοτήτων που θέλουν σε άλλες ευρωπαικές χώρες, μεταξύ αυτών σε Ελλάδα και Κύπρο, παρακάμπτοντας τον σκόπελο του οικογενειακού γιατρού. Οι  Έλληνες γιατροί θεωρούνται από τους καλύτερους στην Ευρώπη, αλλά και για τους ευρωπαίους, θεωρούνται πολύ ακριβοί!

[----->]

Υπάρχουν κόκκινες γραμμές?

 

Έχω γράψει και σε παλιότερες φάσεις κρίσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων ότι διαφωνώ με την " αριστερή"  προσέγγιση ότι όλη η σύγκρουση είναι σύγκρουση δύο  συμμετρικών αστικών τάξεων για το μοίρασμα των φυσικών πόρων και ιδίως πετρελαίου, φυσικού αερίου και γενικά των  υδρογονανθράκων .

Πάντως ,δεν είναι κυρίως αυτό. Η Τουρκία,έχοντας αναβαθμιστεί πολύ ως οικονομική και ως γεωπολιτική δύναμη,τα τελευταία είκοσι χρόνια, και εκμεταλλευόμενη τώρα ευφυως την πλανητική σύγκρουση,απέναντι σε μια καπιταλιστική Ελλάδα,σε όρους  υπαρξιακής κρίσης της κρατικής της υπόστασης και μεγάλης διεθνούς υποβάθμισης της θέσης της σε όλα τα πεδια,τα θέλει όλα.

Αποστρατιωτικοποίηση και μετά γκριζαρισμα και των μεγάλων νησιών και όχι μόνο των βραχονησίδων, αναδιανομή και μοιρασμα ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας ,κπα Θα έλεγε κανείς ,αν είναι να αποφύγουμε πόλεμο και ανθρώπινες απώλειες και ιδίως να μην έχουμε κανένα κοστος ,γιατί όχι;; Αλλωστε μπορεί όλα να είναι φτιαχτά μεταξύ Μητσοτάκη και Ερντογάν,όπως λένε κάποιοι συνωμοσιολογοι.

Το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής :  ποια είναι η κόκκινη γραμμή,υπάρχει κόκκινη γραμμή απέναντι  στην επιθετικότητα του Ερντογαν; Είναι αποδεκτό  χάριν της "ειρήνης" να χάσει το ελληνικό κράτος επικράτεια; Και πόσο μεγάλη επικράτεια; Μας ενδιαφέρει να ζούμε σε ένα έστω τυπικά ανεξάρτητο κράτος,που είναι και όρος για μια πολιτική ουσιαστικής ανεξαρτησίας η όχι; 


Όσο για τα περί διανομής των υδρογονανθράκων που είναι βασικός στόχος υποτίθεται του ελληνικού εθνικισμού,θυμίζω τις δηλώσεις Δένδια το 2021 ότι η Ελλάδα δεν ενδιαφέρεται για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στο Αιγαίο και την ΝΑ Μεσόγειο ,γραμμή που στην καλύτερη των περιπτώσεων οδηγεί στην συνεκμετάλλευση και στην χειρότερη στην πλήρη παραχώρηση. Φαίνεται όμως ότι κάποιοι φίλοι ξέρουν καλύτερα την γραμμή της αστικής τάξης μας από τον Δένδια.

Το συμπέρασμα : καμία καλλιέργεια κλίματος πολέμου αλλά και καμιά χαλάρωση  η υποχώρηση στο ζήτημα να μην τροποποιηθει η επικράτεια της χώρας .

[---->]

Γιατί οι Γάλλοι είναι χαμένοι από χέρι όποιον κι αν ψηφίσουν

 

Eνα μικρό σχόλιο-τροφή για σκέψη, για το χθεσινό εκλογικό "θρίλερ" στη Γαλλία 

🔴 Γιατί ο Ζαν Λικ Μελανσόν, δεν προχώρησε στη συσπείρωση της αριστεράς, πριν από τις προεδρικές εκλογές, ενώ όλες οι κρυφές έρευνες υπογράμμιζαν την απαίτηση των αριστερών ψηφοφόρων για ένα κοινό σημείο αναφοράς τονίζοντας τη δυναμική του;

🔴 Γιατί επέτρεψε να περάσει η ακροδεξιά Λεπέν στο δεύτερο γύρο των προεδρικών, μια κίνηση που με μαθηματική ακρίβεια χάριζε μια δεύτερη προεδρική θητεία στον Μακρόν;

🔴 Μήπως επειδή σε ένα βρώμικό παιχνίδι πρέπει να υπάρχουν πάντα δυο;

🔴 Μήπως επειδή το κοινοβούλιο έχει πλέον διακοσμητική θέση μιας και ο Μακρόν κάνει τη δουλίτσα του με το περίφημο άρθρο 49:3 του Συντάγματος, χωρίς να ρωτάει και να δίνει λογαριασμό στην Εθνοσυνέλευση; (ανάλογη πρακτική υιοθέτησε πρόσφατα και το ιερατείο στις Βρυξέλλες)

🔴 Μήπως γιατί η εναλλαγή στην εξουσία κατάντησε να είναι μια καλοστημένη παράσταση, ώστε ο απηυδισμένος ψηφοφόρος να νομίζει πως κάτι κάνει, τη στιγμή που ως καθημερινά αποδεικνύεται πλέον τον έχουν τοποθετήσει ως άλλο ένα πρόβατο, στο δυστοπικό ντεκόρ;

🔴 Σήμερα πάντως φαίνεται ξεκάθαρα πως οι δηλώσεις του Μελανσόν για την πρωθυπουργία, πριν ακόμη κλείσουν οι κάλπες των προεδρικών, ήταν ένα πυροτέχνημα αποπροσανατολισμού, όπως οι δηλώσεις Μητσιά ή το "χταπόδι" στην Ελλάδα!

Οπότε  κανένα "θρίλερ"! 

 


 


της Μαρίας Δεναξά

 

H ώρα της κρίσης έφτασε για τον Εμμανουέλ Μακρόν και τους μεταρρυθμιστικούς σχεδιασμούς του.

 

Η ετυμηγορία της κάλπης για την ανανέωσης της γαλλικής εθνοσυνέλευσης, στις βουλευτικές εκλογές που διεξάγονται στις 12 και 19 Ιουνίου, θα καθορίσει αν ο νεοεκλεγείς πρόεδρος, θα έχει την άνεση να οδηγήσει τη Γαλλία σε ακόμα πιο νεοφιλελεύθερα μονοπάτια ή όχι.

 

Εμπόδιο στο δρόμο του Μακρόν, σύμφωνα με τις δημοσκοπικές πυθίες, είναι ο Ζαν Λικ Μελανσόν και η συμμαχία του NUPES, στην οποία συμμετέχουν σχεδόν όλα τα κόμματα της γαλλικής αριστεράς και ενδεχομένως όλοι οι δυσαρεστημένοι από την πολιτική του Γάλλοι.

 

Χωρίς το 2017 να του έχουν δώσει λευκή επιταγή (μόλις το 24% των Γάλλων ψηφοφόρων τον ψήφισαν από επιλογή και το 19,01% για να εμποδίσουν την ακροδεξιά Λεπέν, να πάρει τα ηνία της εξουσίας, όπως άλλωστε έγινε και στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές), είδαν το πρόσωπο της Γαλλίας μέσα σε μια πενταετία να αλλάζει πάντα με αρνητικό πρόσημο.

 

Τα εισοδήματα εξακολούθησαν να συρρικνώνονται από την αβάσταχτη πλέον φορολογία, η εργασιακή επισφάλεια επιδεινώθηκε με τα τεχνάσματα που θέλουν δήθεν την ανεργία να μειώνεται,  ο πληθωρισμός σταδιακά και με τον πόλεμο στην Ουκρανία, έγινε καλπάζων επιφέροντας στους Γάλλους πολίτες και μελλοντικά στα παιδιά τους, μια άνευ προηγουμένου συνεχιζόμενη κοινωνική υποβάθμιση.

 

Η ανασφάλεια για το αύριο και η απόγνωση βασιλεύουν πλέον στα μεσαία στρώματα της κοινωνίας. Στα κατώτερα η κατάσταση είναι απελπιστική, καθώς η φτώχεια δεν παλεύεται για πολλούς, την ώρα που ο επόμενος χειμώνας προμηνύεται από τους δυσκολότερους των 80 τελευταίων ετών.

 

Παράλληλα, η πλειοψηφία των πολιτών έχουν  συνειδητοποιήσει τι εστί Μακρόν, ακόμα και οι πιο φανατικοί υποστηρικτές του…

 

Παγιδεύτηκαν όμως από μια ανειλικρινή γοητεία μιας μεγαλομανούς προσωπικότητας, που κυβέρνησε με τους πλούσιους για τους πλούσιους, υπό τις κατευθυντήριες γραμμές των λόμπι, συμβουλευτικών εταιρειών made in USΑ και φυσικά με την φανατική υποστήριξη των εξαγορασμένων ΜΜΕ, από την παγκοσμιοποιημένη ελίτ την οποία υπηρετεί και εξυπηρετεί, καθώς είναι δημιούργημα τους. 

 

Η χειραγώγηση, τα ψέματα, τα μαγειρέματα στα ποσοστά της ανεργίας και των δημοσκοπήσεων, ο συγκεντρωτισμός των εξουσιών, η υποβάθμιση του γαλλικού κοινοβουλίου και η μετάλλαξη του σε ένα ευνουχισμένο θεσμικό όργανο, η υπέρμετρη καταστολή, ήταν τα εργαλεία άσκησης εξουσίας και τρόπος διακυβέρνησης, που όχι μόνο δεν πέρασαν απαρατήρητα αλλά οι Γάλλοι δεν πρόκειται και να ξεχάσουν.

 

Κι είναι για αυτόν τον λόγο που αρκετοί Γάλλοι θα ψηφίσουν το τρίτο πρόσωπο των προεδρικών εκλογών, τον Ζακ Λικ Μελανσόν, που ονειρεύεται το πρωθυπουργικό κοστούμι, για να εμποδίσει όπως λέει την περεταίρω καταστροφή της Γαλλίας, από τον Εμμανουέλ Μακρόν.

 

Όμως λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω. Όσο υποκριτής είναι ο Εμμανουέλ Μακρόν, άλλο τόσο είναι και ο αριστερός πολιτικός. Εκρηκτικός και κυκλοθυμικός σαν χαρακτήρας, έχει στο παρελθόν δείξει πως μπορεί να αλλάζει όσα υποστηρίζει σαν τα πουκάμισα.

 

Ο θόρυβος που προκαλεί είναι ένα πυροτέχνημα, που καλύπτει την φιλοδοξία του να ολοκληρώσει την καριέρα του στην πολιτική, αν όχι  με πρωθυπουργικές δάφνες έστω και με υπουργικές. Το πρόγραμμα διακυβέρνησης του κρίνεται από αρκετούς οικονομικούς ειδήμονες, ως αναξιόπιστο, καθώς μοιάζει περισσότερο με jackpot του λόττο για τους πολλούς, τη στιγμή που στα κρατικά ταμεία λεφτά δεν υπάρχουν για τη δημόσια υγεία, την εκπαίδευση, την αγοραστική δύναμη, για την αποστραγγισμένη από τις φορομπηχτικές πολιτικές, κοινωνία με λίγα λόγια.

 

Ο δημόσιος πλούτος διοχετεύεται σε αμερικανικές εταιρείες συμβούλων οι οποίες υπαγορεύουν πολιτικές υπέρ του κεφαλαίου και πανίσχυρων επιχειρηματιών υπέρ δηλαδή των «κατασκευαστών» του Μακρόν και τώρα τελευταία υπέρ της «Ουκρανίας» και σε μια άνευ προηγουμένου επιδοματική πολιτική, που στερεί σιγά-σιγά την αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία των Γάλλων και αποσκοπεί ξεκάθαρα στην άνευ όρων υποταγή και εξάρτηση του πολίτη από μια παγκόσμια νεοφεουδαρχική ολιγαρχία.

 

Και φυσικά δεν είναι άξιο λόγου να μιλάμε για την ακροδεξιά Λεπέν ή τον εθνικιστή Ζεμούρ.

 

Δυστυχώς στη Γαλλία, όπως άλλωστε πανευρωπαϊκά και παγκόσμια, δεν υπάρχει κανένας πολιτικός για να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και των αντιδημοκρατικών απειλών που πληθαίνουν δια μέσω της χειραγώγησης, κατά της κοινωνίας. Δεν υπάρχει ηγέτης με εκτόπισμα, όραμα και καλοπροαίρετες διαθέσεις για τον λαό κι όχι τον τυχοδιωκτισμό του. Αυτά πέθαναν μαζί με Ντε Γκόλ, Μιτεράν, Ζιράκ.

 

Οπότε, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα για την ανανέωση της γαλλικής εθνοσυνέλευσης αυτή την Κυριακή και την άλλη, η εξέλιξη είναι μια και προδιαγεγραμμένη. Οι Γάλλοι θα νομίζουν πως ψηφίζοντας έκαναν κάτι. Πως εμπόδισαν τον Μακρόν να αποτελειώσει ότι παραμένει ακόμη όρθιο από την προηγούμενη ζωή τους. Έλα όμως που δεν θα είναι έτσι.

 

Το «κλισεδάκι» πως ο Μακρον είναι «στήθος με στήθος» με τον Μελανσόν, είναι για το σασπένς, για την αδρεναλίνη, ώστε ο μισοπνιγμένος να πάρει μια ανάσα, πριν τον ξαναβουτήξουν με μεγαλύτερη βιαιότητα μέσα στο υγρό της ασφυξίας.

 

Αυτά που περίτεχνα προετοιμάζουν εδώ και καιρό,  όσοι κινούν παρασκηνιακά τα νήματα «πολιτικών» όπως είναι ο Μακρόν, μέσα στους επόμενους μήνες θα απαιτήσουν περισσότερο από ποτέ «εθνική ομοψυχία» και «συναίνεση» από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους των Γάλλων στην εθνοσυνέλευση. Έτσι στην περίπτωση που η συμμαχία του Μακρόν, δεν συγκεντρώσει αυτοδυναμία, όποιος κληθεί να συγκυβερνήσει με τον Γάλλο πρόεδρο, είναι καταδικασμένος να ακολουθήσει τα μονοπάτια που κάποιοι εκτός κοινοβουλίου και άνευ νομιμότητας, έχουν προ πολλού χαράξει.

 

Με λίγα λόγια οι Γάλλοι είναι χαμένοι από χέρι, ό,τι κι αν κάνουν, όποιον κι αν ψηφίσουν!

 [---->]

Καλό καλοκαίρι σε όλους

 


"Οι μαγαζάτορες του τουρισμού παραπονιούνται ότι δεν βρίσκουν προσωπικό κ αναγκάζονται να μπουν και στην λάντζα επειδή οι "νέοι" προτιμούν να παίρνουν επίδομα παρά να δουλέψουν. Υπονοεί ότι πρέπει να μην δίνονται επιδόματα ούτως ώστε οι "νέοι" να μην έχουν άλλη επιλογή.

Αντί δλδ να παίρνουν τα 300 του επιδόματος και να κάθονται, να παίρνουν τα 700 που πληρώνουν αυτοί για να δουλεύουν 12 ώρες εφτά ημέρες την εβδομάδα υπό άθλιες συνθήκες εργασίας. Όποιος έχει δουλέψει σεζόν, καταλαβαίνει.

Και είναι πραγματικά αστείο. Οι μαγαζάτορες, που θεωρούν τους εαυτούς τους το λιγότερο μεσοαστούς, θεωρούν ανήκουστο να μπαίνουν στην λάντζα αφού αυτό είναι κάτι που πρέπει να το κάνει μια κατώτερη τάξη από αυτούς, αυτοί που κακώς παίρνουν επίδομα από το κράτος.

Και κατηγορούν το κράτος ότι δίνοντας τους επίδομα τους αποτρέπει από το να δουλεύουν αυτές τις σκατένιες δουλειές για πενταροδεκάρες, διαταράσσοντας έτσι την κοινωνική ιεραρχία: μπαίνει ο μαγαζάτορας στην λάντζα!

Αλλά ειλικρινά, δεν έχουμε άλλα καλοκαίρια να δώσουμε για τα κόμπλεξ σας. Δεν έχουμε άλλα χέρια να σπάσουμε κρατώντας τους δίσκους σας και πλένοντας τα πιάτα σας. Κανείς δεν πρέπει να δουλεύει 12 ώρες κ 7 ημέρες σε μια δουλειά που τον κάνει να αισθάνεται απαίσια.

Αν δεν μπορείτε να προσφέρετε ελκυστικές θέσεις εργασίας να μην έχετε μαγαζί. Αν δεν θέλετε να μπείτε στην λάντζα, να τα κλείσετε. Αν εκεί που σερβίρατε 150 τραπέζια και φτάναν οι καρέκλες μέσα στην παραλία τώρα σερβίρετε 70, δεν πειράζει, θα ζήσετε. Καλό καλοκαίρι σε όλους."

[---->]