Η καφρίλα των μέτρων που ανακοινώνονται κάθε εβδομάδα
αιφνιδιάζουν πλέον και τους πιο κακοπροαίρετους.Έχει ενδιαφέρον το πώς
δικαιολόγησαν το χαράτσι των 100 ευρώ στους άνω των 60. "Θα σας διαλύσουμε
για να σας σώσουμε." Και γαμώ τα σωσίματα. Δηλαδή, αν ήθελαν εξαρχής να
τους εξοντώσουν τι θα έκαναν; Μεταμεσονύχτια μπουκαρίσματα των ειδικών δυνάμεων
σε σπίτια ανεμβολίαστων και απαγωγές ανηλίκων τέκνων;
Αλήθεια, γνωρίζουν οι κυβερνώντες τι σημαίνει αυτό το χαράτσι
για ένα ζευγάρι χαμηλοσυνταξιούχων; Πώς θα επιβιώσουν δεκάδες χιλιάδες
συμπολίτες μας που θα στερηθούν τον μήνα 100 ευρώ; Πώς θα πληρώσουν
λογαριασμούς και πώς θα προμηθευτούν είδη πρώτης ανάγκης;
Ρητορικά ερωτήματα. Γιατί η απάντηση είναι οτι όχι απλώς
γνωρίζουν αλλά ΕΠΕΙΔΗ ΑΚΡΙΒΩΣ γνωρίζουν πόσο βάναυσα είναι τα μέτρα για αυτό
ακριβώς και τα εφαρμόζουν. Γιατί το σχέδιο τους δεν είναι το "σώσιμο των
ηλικιωμένων", όπως λένε οι παπαγάλοι κάθε βράδυ στα δελτία ειδήσεων. Αν
όντως τους ένοιαζαν οι άνω των 60, θα είχαν εστιάσει από τον Σεπτέμβρη σε μία
πρωτοβάθμια πολιτική ενημέρωσης και πρόληψης αντί για σκαναρίσματα, απολύσεις
υγειονομικών και τσάμπα gigabytes στους νέους. Αν τους ένοιαζε πραγματικά η
τρίτη ηλικία δεν θα είχαν καλλιεργήσει την νοοτροπία "φίλε κάνε το εμβόλιο
και το σαββατόβραδο όλα χύμα" που οδήγησε στην εκτόξευση των κρουσμάτων
και το γονάτισμα του ΕΣΥ. Τον Σεπτέμβρη, οι άνω των 60 δεν ήταν ευπαθής ομάδα;
Έπρεπε να γεμίσουν οι ΜΕΘ για να το ανακαλύψουν;
Το σχέδιο τους, λοιπόν, δεν έχει καμία σχέση με την δημόσια
υγεία κι ας αφήσει ο Κυριάκος τα "δάκρυα" και τα "όλα γίνονται
για το καλό σας". Το σχέδιο τους αφορά την εμπέδωση μίας πολύ
συγκεκριμένης κουλτούρας μέσα στην κοινωνία: όποιος δεν συμμορφώνεται με τις
Διαταγές θα χάνει τα δικαιώματα του ως ελεύθερος πολίτης, θα εκτοπίζεται από
την κοινωνική και πολιτιστική ζωή του τόπου, θα οδηγείται σε οικονομική και
φυσική εξόντωση. Κουλτούρα υποταγής και πειθάρχησης. Σήμερα με το εμβόλιο και
την πανδημία, αύριο με κάτι άλλο. Εφόσον πιάσει το κόλπο γιατί να το
εγκαταλείψουν;
Συνεπώς, δεν πρόκειται για "μέτρα υγειονομικής
φύσεως". Οπότε, δεν επιτρέπεται να κάνουμε τα στραβά μάτια επειδή έχει
"τεράστια οφέλη ο εμβολιασμός στους άνω των 60". Χαίρω πολύ που έχει
οφέλη στους ηλικιωμένους. Το θέμα είναι οτι είμαστε αντιμέτωποι με ασκήσεις
συμμόρφωσης του πληθυσμού. Τουτέστιν:
Μέχρι ποιό σημείο μπορούμε να λυγίσουμε το ραβδί για να μην
σπάσει;
Τόσο πολύ;
Μπράβο... δεν το περιμέναμε.
Λύγισε το κι άλλο!
Και λίγο ακόμα αλλά σιγά σιγά να μην σπάσει.
Κι άμα σπάσει δεν πειράζει.
Θα δούμε τι θα κάνουμε!
Οπότε, ας αναρωτηθούμε ποιό είναι το επόμενο βήμα. Απαγόρευση
μετακινήσεων από νομό σε νομό; Απαγόρευση εισόδου σε σούπερ μάρκετ; Στέρηση του
δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι; Το ξεχειλώνουμε;
Καλά. Αν μας έλεγε κάποιος τον Ιούλη (όχι πριν 4-5 χρόνια) οτι
ένας 70χρονος συνταξιούχος βιοπαλαιστής θα χαρατσώνεται με εκατό ευρώ μηνιαιώς
προκειμένου να υποχρεωθεί να κάνει το εμβόλιο, θα του απαντούσαμε οτι έχει
μεγάλη φαντασία. Και αν, μάλιστα, πρόσθετε οτι μετά την ανακοίνωση των μέτρων
δεν θα ανοίξει ούτε ρουθούνι, θα του λέγαμε οτι βρίσκεται και υπό την επήρεια
βαριών ναρκωτικών ουσιών.
Κι αυτό γιατί έχει αρχίσει να διαχέεται μία πολύ πονηρή και
δηλητηριώδης άποψη μέσα στον κόσμο:
"Καλύτερα τιμωρητικά μέτρα, παρά να πεθαίνουν στα ράντζα.
Η ζωή, άλλωστε, είναι το σημαντικότερο δικαίωμα. Και αν κάποιος δεν ζει, τότε
δεν έχει την δυνατότητα να χαρεί και τα άλλα δικαιώματα. Η μεγαλύτερη απώλεια
ελευθερίας είναι ο θάνατος."
Αλήθεια; Και αυτοί που τα υποστηρίζουν αυτά πώς ορίζουν την
ζωή; Είναι ζωή μία κατάσταση απλής επιβίωσης, χωρίς δικαιώματα και δημοκρατικές
ελευθερίες, με τον Μεγάλο Αδερφό διαρκώς πάνω από το κεφάλι σου (και μέσα στην
τσέπη σου);
Η αλήθεια είναι οτι οι βιο-εξουσίες που βάζουν το δίλημμα
"υγεία ή ελευθερία" (προκειμένου να εξαναγκαστούμε να διαλέξουμε το
πρώτο) δεν ενδιαφέρονται ούτε για την υγεία ούτε για την ελευθερία. Βασικά,
αντιλαμβάνονται τον Άνθρωπο όχι ως ένα θαύμα της Φύσης, της Εξέλιξης, του
Τυχαίου και του Συνειδητού αλλά ως ένα άθροισμα επιμέρους οργάνων. Για αυτούς ο
Άνθρωπος είναι μία μηχανή από σάρκα και κόκκαλα που χαλάει και φτιάχνει, όπως
ακριβώς ένα αμάξι. Έπεσε το οξυγόνο; Έπαθε φλεγμονή το ήπαρ; Ανέβηκε η
αρτηριακή πίεση; Περίμενε να φωνάξουμε τον τεχνο-γιατρό να σε
"φτιάξει".
Για τις τεχνο-εξουσίες αυτό ακριβώς είναι ζωή: μία - κάτι σαν
- ύπαρξη χωρίς ουσιαστικές ανθρώπινες επαφές. Χωρίς πραγματικά βιώματα. Χωρίς
ταξίδια, χωρίς φίλους, χωρίς αγκαλιές και φιλιά. Μία ζωή χωρίς ζωή. Αρκεί κάθε
πρωί το θερμόμετρο να γράφει 36,6 και να "παίρνει μπρος" η
ανθρωπο-μηχανή.
ΥΓ: Υπάρχουν κι αυτοί - απλοί πολίτες, όχι τίποτα κυβερνητικά
στελέχη - που τρολάρουν τους ανεμβολίαστους που πάνε να κάνουν το εμβόλιο μετά
την ανακοίνωση των μέτρων. Γελάνε χαιρέκακα του στυλ "τόσο εύκολα πουλάτε
την επανάσταση σας; Για ένα 100αρικο;"
Και πού είναι το πρόβλημα, θα πει κανείς, με αυτήν άποψη;
Σάμπως, συνιστά επανάσταση το να μην κάνεις το εμβόλιο; Μάλλον όχι. Ή μάλλον
είναι επαναστατική πράξη όσο είναι πράξη κοινωνικής αλληλεγγύης το να
εμβολιάζεσαι μόνο και μόνο για να μπαινοβγαίνεις στα κλαμπ χωρίς καμία απολύτως
προφύλαξη ενώ έχεις βήχα επί δύο ημέρες.
Αυτοί που πανηγυρίζουν με την "συνθηκολόγηση" των
ανεμβολίαστων ας κάνουν τον κόπο να δουν (αν δεν έχουν δει) την ταινία του
Ταραντίνο "Django Unchained". Εκεί, ο πιο σιχαμένος και γλοιώδης
χαρακτήρας δεν είναι ο λευκός ιδιοκτήτης σκλάβων Calvin Candie (που ενσαρκώνει
ο Ντι Κάπριο). Μακράν το πιο ελεεινό από τα ανθρώπινα τέρατα που παρελαύνουν
στην ταινία είναι ο Stephen, ο χαρακτήρας του Σάμιουελ Τζάκσον. Ο μαύρος
σκλάβος που είναι πιστός και ανιδιοτελής δούλος του λευκού αφεντικού. Που θα
κάνει τα πάντα για να αποκαλύψει την πραγματική ταυτότητα του πρωταγωνιστή. Ο
σκλάβος που πιο πολύ κι από τους λευκούς μισεί τους μαύρους που θέλουν να είναι
ελεύθεροι όπως ο Django.
Εντάξει, δεν είναι εύκολο να είμαστε Django. Αλλά μην γίνουμε
και Stephen...
