Κοινωνικός αυτοματισμός - παλιά τους τέχνη κόσκινο

 

Παιδιά μην τα βάζετε με τους συμπολίτες σας για την διάλυση της δημόσιας υγείας και το επιχείρημα "εμβολιαστείτε για να αδειάσουν οι ΜΕθ" είναι σαθρό και άδικο (αλλιώς να κατηγορείτε και τους ανθρώπους που πίνουν,που καπνίζουν ,που τρώνε λίπη,κτλ κτλ )προσέξτε καλά τι γράφετε και τι πρεσβεύετε..

Όπως έγραφε η Olympia  Georga στις 5 Ιουλίου

"Με πανδημία, με 13.000 νεκρούς, ο Μητσοτάκης είναι ο πρωθυπουργός που μείωσε τις δαπάνες για τη δημόσια υγεία 572 εκατομμύρια σε σχέση με το 2020.

Με πανδημία, με 13.000 νεκρούς, με μείωση των δαπανών για τη δημόσια υγεία, ο Μητσοτάκης είναι ο πρωθυπουργός που βγήκε χτες και προανήγγειλε κλείσιμο δημοσίων νοσοκομείων, δηλώνοντας “Έχουμε περιφερειακά νοσοκομεία, μερικές φορές, περισσότερα από όσα θα πρέπει να έχουμε. Δεν γίνεται να έχουμε τρία νοσοκομεία μέσα σε ακτίνα 20-30 χιλιομέτρων, γιατί όλοι ήθελαν ένα νοσοκομείο στην πόλη τους”.

Ο Μητσοτάκης τα κάνει όλα αυτά, όσο το πόπολο έχει επιδοθεί σε έναν κανιβαλιστικό κοινωνικό αυτοματισμό - παλιά του τέχνη κόσκινο, για το αν για το θανατικό φταίνε οι νέοι, οι γέροι, όσοι πήγαιναν στα μαγαζιά όταν άνοιγαν τα μαγαζιά, όσοι πήγαιναν βόλτα όταν επιτρεπόταν να πάνε βόλτα, όσοι προσπάθησαν να πάνε το Πάσχα στα χωριά τους,όσοι κατέβαζαν τη μάσκα κάτω από τη μυτούλα, και,τώρα τελευταία, οι ανεμβολίαστοι.

Ο Μητσοτάκης τα κάνει όλα αυτά γιατί μπορεί."

Το πρόβλημα δεν είναι κοινωνικό ,το πρόβλημα είναι πολιτικό και θέμα κρατικής διαχείρισης 

[----->]

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ή ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΩΝ ΠΟΤΑΜΩΝ ΜΑΣ?

Ο συσχετισμός πλημμυρών και έργων οριοθέτησης - διευθέτησης είναι άρρηκτα συνδεδεμένος και η εύκολη ¨δικαιολογία¨ της κλιματικής αλλαγής, συσκοτίζει τις πραγματικές αιτίες.

Οι καταπατήσεις κοίτης και παρόχθιων περιοχών και ακόμα χειρότερα των πλημμυρικών πεδίων και ζωνών, σε συνδυασμό με μια ψευδεπίγραφη οριοθέτηση που έρχεται να νομιμοποιήσει τους καταπατητές και να πυκνώσει την παραρεμάτια δόμηση, είναι ο αμεσότερος και πιο μεγάλος κίνδυνος για περιουσίες και ανθρώπινες ζωές.

Στην Ελλάδα ακόμα προλαβαίνουμε να διαχειριστούμε σωστά τα φυσικά ποτάμια μας. Στην Κεντρική Ευρώπη είναι πλέον αργά και η όλη προσπάθεια στοχεύει στην επαναφορά τους στην προ-διευθετημένη φάση τους. Στόχος και της ΕΕ.

Εμείς εξακολουθούμε να κωφεύουμε...

 

 

Δίκτυο Πολιτών για τη διάσωση του ρέματος της Πικροδάφνης

ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ-

 ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ Η ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ

ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΡΕΜΑΤΟΣ ΠΙΚΡΟΔΑΦΝΗΣ

Στην φύση δεν υπάρχουν πλημμύρες ποταμών. Υπάρχουν μόνον μεγάλες και μικρότερες απορροές από την λεκάνη που αποστραγγίζουν. Αυτές το ποτάμι αναλαμβάνει να διοχετεύσει στον τελικό του αποδέκτη (θάλασσα, λίμνη, κλπ). Κάθε ποτάμι πέρα από την κοίτη του, σχηματίζει ¨βοηθητικούς χώρους¨, όπως είναι οι όχθες του, που συχνά εμφανίζονται με την μορφή αναβαθμίδων, τα πλημμυρικά πεδία του και οι πλημμυρικές του ζώνες. Εκεί διοχετεύεται το υπερβάλλον φορτίο του νερού του, όταν η κοίτη δεν επαρκεί. Είναι τα τμήματα που οι άνθρωποι συνηθίζουν να καταπατούν, να μπαζώνουν και να κτίζουν ξεχνώντας ότι αυτούς τους χώρους τους έχει ανάγκη κάθε ποτάμι για να επιτελέσει τον ρόλο του. Δηλαδή να μεταφέρει το πλεονάζον επιφανειακό νερό της λεκάνης απορροής του στην θάλασσα. Είναι τα τμήματα που οι άνθρωποι ¨ξεχνούν¨ να εντάξουν στην οριοθέτηση του χώρου του.

Με την έννοια ¨οριοθέτηση¨ εννοούμε τον ωφέλιμο χώρο, δηλ αυτόν που χρειάζεται κάθε ρέμα και κάθε ποτάμι για να επιτελέσει την αντιπλημμυρική του λειτουργία.

Να λοιπόν πως ένα ΦΥΣΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

Η ανακοίνωση της ΕΕ για την διαχείριση πλημμυρών βάσει Σχεδίων και μοντέλων διαχείρισης εν όψει της κλιματικής αλλαγής, χαρακτηριστικά αναφέρει: ¨… Βέβαια, ως ένα σημείο οι πλημύρες είναι και αποτέλεσμα ανθρωπογενών ενεργειών. Εδώ και καιρό ειδήμονες επικρίνουν τη δόμηση δίπλα από ποταμούς: Η κάλυψη της όχθης και των προσχωσιγενών περιοχών ενός ποταμού με αδιαπέραστα υλικά συντελεί στην εμφάνιση μεγαλύτερης έντασης και συχνότητας πλημμυρικών φαινομένων. Με άλλα λόγια: όπου δεν υπάρχει δόμηση το νερό υπερχειλισμένων ποταμών έχει τη δυνατότητα να απλωθεί στους αγρούς στη δεξιά και την αριστερή όχθη. Εκεί που στα εδάφη αυτά έχουν χτιστεί σπίτια αναγκαστικά ανεβαίνει μετά από πλημμύρες η στάθμη του νερού αλλά και αυξάνεται επικίνδυνα η ταχύτητα του…¨

Εν ολίγοις απαλλάσσει εν μέρει την κλιματική αλλαγή από τις πλημμυρικές ευθύνες της και πλησιάζει στην καρδιά του προβλήματος, που δεν είναι άλλο από τις ανθρωπογενείς επεμβάσεις: έργα, σπίτια,  τσιμεντώματα, εγκιβωτισμοί, καταπατήσεις.

Η ¨οριοθέτηση¨ έρχεται μετά για να νομιμοποιήσει όλες αυτές τις αυθαιρεσίες και να αποδώσει τους χώρους που καταπατήθηκαν στους καταπατητές και όχι στον δικαιούχο. Που δεν άλλος φυσικά, από το ίδιο το ποτάμι.

Κάτι ανάλογο και μάλιστα σε όλο του το μεγαλείο, είδαμε λίγες μέρες πριν να συμβαίνει και με την οριοθέτηση του δικού μας ποταμιού, του ρ. Πικροδάφνης, που ήρθε από την Περιφέρεια στους παρα-Πικροδάφνιους Δήμους για γνωμοδότηση. Επιχώσεις, καταπατήσεις και κτίσματα που καταλαμβάνουν κομμάτια από την πραγματική κοίτη και όχθες της Πικροδάφνης, από τις λεκάνες ηρεμίας της και τις μεσορεμάτιες περιοχές της, αποδίδονται στους καταπατητές και όχι σε αυτήν. Οι κλάδοι που την τροφοδοτούν αγνοούνται. Δεν οριοθετούνται. Λες και δεν ανήκουν στην ίδια λεκάνη απορροής με αυτήν.

Η δικαιολογία?

¨Είναι πολλές οι καταπατήσεις δεν μπορούν πια να απομακρυνθούν….¨ 

Στην μεγάλη πλημμύρα όμως η Πικροδάφνη θα διεκδικήσει αυτούς τους χώρους! Θα ρωτήσει να μάθει που είναι η γραμμή της οριοθέτησης της για να μην την υπερβεί? Μήπως μπορούμε να φανταστούμε την τύχη αυτών των δρόμων, γηπέδων, σπιτιών και πολυκατοικιών, σε μια πλημμύρα που θα ξεπερνά τα συνηθισμένα μεγέθη?

Η νομιμοποίηση των καταπατήσεων θα επιφέρει παράλληλα και πύκνωση της δόμησης δίπλα στο ποτάμι και μάλιστα σε περιοχές που τις διεκδικεί -στις μεγάλες απορροές του- γιατί ανήκουν στον ζωτικό του χώρο. Οι καταπατητές νόμιμοι πιά, θα επεκτείνουν τις οικοδομές τους, αλλά κι αυτοί που δεν είχαν ακόμα κτίσει θα κτίσουν. Όλοι πάνω στις επιχώσεις της κοίτης και σε μπαζο-πρανή, όπου αργά ή γρήγορα θα απαιτήσουν έργα υποστήριξης για να μην τους ¨πάρει το ποτάμι¨. Εργα που θα πληρώσουμε εμείς γι αυτούς , που θα πληρώσει η Πικροδάφνη χάνοντας την φυσικότητά της, ενώ μεταμορφώνεται σε τροποποιημένο  οχετό.

Φωτ. 1 & 2: Κτίσματα στην πραγματική κοίτη της Πικροδάφνης που φαίνεται με γαλάζιο χρώμα (μελέτη φωτοερμηνείας ΥΠΕΝ -2016). Αντίθετα η γραμμή οριοθέτησης (μπλε συνεχής γραμμή) τα αφήνει εκτός (τα νομιμοποιεί), στενεύοντας ασφυκτικά τον ποτάμιο χώρο. Η μεγάλη πλημμύρα θα τα σεβαστεί?

Προτείνουν παράλληλα και έργα διευθέτησης : τσιμέντα, συρματοκιβώτια, πασαλότοιχους. Έργα για πλημμύρα περιόδου επαναφοράς 50 ετών, στην οποία, η Πικροδάφνη έτσι κι αλλιώς δεν υπερχειλίζει. Αυτό που θα καταφέρουν με τα έργα, είναι να επιταχύνουν την ροή της και να την μετατρέψουν σε ορμητικό καταστροφικό χείμαρρο, που σε περιόδους πλημμύρας, μεγαλύτερες των 50 ετών , θα συμπαρασύρει έργα, επιχώσεις και οικοδομές στο διάβα της και το πιο πιθανό ανθρώπινες ζωές.

Φωτ. 3 : Κτίρια στην πραγματική κοίτη της Πικροδάφνης. Πολλά από αυτά απαιτούν τροποποίηση Ρυμοτομικού. Τα έργα διευθέτησης όχι μόνον δεν θα τα προστατέψουν σε μεγαλύτερες της 50-ετίας πλημμύρες, αλλά θα αυξήσουν και τον πλημμυρικό κίνδυνο στις κατάντη περιοχές. 

Μπορούμε να δούμε αντιστοιχία με την Γερμανία στις εικόνες?

Στην περίπτωση της Ρηνανίας – Παλατινάτου, ο Αρ διεκδίκησε τη μεσορεμάτια ζώνη του, πλημμυρικό πεδίο, όπου πλέον είχε γίνει πόλη. Αγνόησε την διευθετημένη κοίτη του, έσπασε τα υδρευτικά του φράγματα και κατέλαβε τον χώρο που χρειαζόταν για να επιτελέσει την υδραυλική του λειτουργία, δηλ την παροχέτευση του τεράστιου υδάτινου φορτίου του.

Στην Πικροδάφνη οι μεσορεμάτιες ζώνες που αποτελούν και ζώνες κατάκλυσης ή πλημμυρισμού σε μεγάλες απορροές, παραδίδονται βορά στους καταπατητές τους και στην περαιτέρω δόμηση.

Φωτ. 5-8: Μεσορεμάτιες ζώνες –πεδία πλημμυρικής κατάκλυσης στην Πικροδάφνη,  μέσα στην πραγματική της κοίτη  που εξαιρούνται της οριοθέτησης και παραδίδονται βορά σε δόμηση και πλημμυρική επικινδυνότητα (με μπλε συνεχόμενη γραμμή οι προτεινόμενες οριογραμμές).

Στην Γερμανία και γενικότερα στην βόρεια Ευρώπη, όπου πάνω από το 85% των ποταμών έχουν διευθετηθεί και φραγματοποιηθεί, σημειώνονται οι μεγαλύτερες και φονικότερες πλημμύρες. Γεγονός που έχει αναγκάσει την ΕΕ να δει με καινούρια οπτική την διαχείριση των ποταμών και να διαθέσει μεγάλα κονδύλια για την απελευθέρωση τους από τα φράγματα, καθώς και την επαναφορά τους σε φυσική κατάσταση.

250.000 χλμ, κατ΄ αρχάς, εγκιβωτισμένων/ διευθετημένων ποταμών σε Ευρωπαϊκό έδαφος, επιχορηγούνται, για επαναφορά και αποκατάσταση.

Ο Αρ παραπόταμος του Ρήνου, είχε υποστεί εκτροπή και διευθέτηση, είχε πολλαπλά φράγματα, ενώ η εγκληματική οριοθέτηση του, είχε επιτρέψει στην πόλη που πλημμύρισε να αναπτυχθεί πάνω σε μεσορεμάτια ζώνη κατάκλυσης- πλημμυρικό πεδίο. Ζώνες όπου ρητά αποτρέπονται (βλ. Σχέδια Διαχείρισης κινδύνων πλημμύρας, Οδηγία. 2006/ΕΕ) όχι μόνον η δόμηση, αλλά και κάθε ανθρωπογενής δραστηριότητα.

Η Πικροδάφνη σε μια περίοδο μεγάλης πλημμυρικής ροής θα κατακλύσει και θα συμπαρασύρει τα σπίτια και τους δρόμους που ανήκουν στην παλιά της κοίτη. Τα έργα δεν θα τους προφυλάξουν, καθότι, όπως προαναφέραμε, κατασκευάζονται για μικρούς όγκους νερού (Τ50). Αντίθετα με την επιτάχυνση ροής που θα προκαλέσουν, θα αυξήσουν τον πλημμυρικό κίνδυνο ιδιαίτερα στον κάτω ρου και στις εκβολές (Άλιμος και Π. Φάληρο), που είναι αποδέκτες όλων των τροποποιήσεων που θα υποστεί η Πικροδάφνη ανάντη. 

Από τις πηγές της στον Βύρωνα, ως τις εκβολές, έχει στενέψει  σε μεγάλο βαθμό η πραγματική της κοίτη, προκειμένου να νομιμοποιηθούν επιχώσεις και καταπατήσεις. Έχουν εξαιρεθεί πεδία κατάκλυσης και ζώνες ηρεμίας, για να νομιμοποιηθούν παιδικές χαρές, γηπεδάκια και παρκάκια, ενώ έχουν εξαιρεθεί από την οριοθέτηση όλοι οι συμβάλλοντες κλάδοι. Το τσιμεντωμένο τμήμα της Ηλιούπολης εξακολουθεί να αποτελεί κίνδυνο πλημμυρισμού για τους κατάντη Δήμους (λόγω της επιτάχυνσης ροής που προκαλεί).

Φωτ.9: Πλημμυρικός κίνδυνος Πικροδάφνης στον κάτω ρου της. Εκβολές στο Φαληρικό όρμο.

ΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΧΤΗΚΑΝ ΤΗΝ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΙΚΡΟΔΑΦΝΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΗΣΑΝ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΜΑΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΩΝ ΤΟΥΣ. ΚΑΤ΄ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΥΠΟΘΗΚΕΥΟΥΝ ΖΩΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΥΣΙΕΣ ΕΝΩ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΣΤΕΡΟΥΝ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΦΥΣΙΚΟ ΧΩΡΟ, ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΝΕΥΜΟΝΑ ΤΟΥ ΗΔΗ ΠΥΚΝΟΔΟΜΗΜΕΝΟΥ ΑΣΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΙΣΤΟΥ.

Η ΑΓΝΟΙΑ ΚΑΙ Η ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΤΗΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΑΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΠΙΚΡΟΔΑΦΝΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ, ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ. Η ΜΑΝΔΡΑ, Η ΚΑΡΔΙΤΣΑ, Η ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ, ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΔΩΣΑΝ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΜΗΝΥΜΑ.

ΟΙ ΠΛΗΜΜΥΡΕΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΘΥΜΙΣΟΥΝ ΟΤΙ ΚΑΘΕ ΠΟΤΑΜΙ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΧΩΡΟ?

ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ ΩΣ ΠΟΤΕ?

Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ Η ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΟΙΤΗ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΛΕΤΗ ΦΩΤΟΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΥΠΕΝ (2016) ΚΑΙ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ.

ΔΙΚΤΥΟ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΡΕΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΠΙΚΡΟΔΑΦΝΗΣ 

[------>]

Ούτε Τούρκοι δικαστές να τους δίκαζαν καθ' υπόδειξη του Ερντογάν.

 

Θεόστραβη, εθελόδουλη και εξωνημένη στην υπηρεσία εθελόδουλων και εξωνημένων πολιτικών νάνων. Δε βρήκε τίποτα να πει, καμιά παρέμβαση να κάνει στο ξεπούλημα της χώρας, στα μνημόνια που παραβιάζουν κάθε έννοια συνταγματικού δικαίου, και μετέτρεψαν τον τόπο σε αποικία, στην πανδημική διαχείριση κακοθανατισμού που απέκλεισε τις θεραπευτικές δυνατότητες και τις κράτησε μόνο για τους ημέτερους ρασοφόρους και γραβατοφόρους και άφησε τις ΜΕΘ χωρίς ειδικευμένο προσωπικό, για την άγρια καταστολή που παραβίασε οικογενειακά άσυλα, έσπασε χέρια παιδιών κι εξευτέλισε με δημόσιες διαπομπεύσεις και στημένα κατηγορητήρια, που μοίρασε μαλακές ποινές στους ναζί χρυσαυγίτες για τα μάτια του κόσμου, που αποφυλάκισε παιδεραστές και μπούληδες που διασπάθισαν δημόσιο χρήμα, Εξάντλησε όλη της την αυστηρότητα στους 11 Τούρκους και Κούρδους πολιτικούς πρόσφυγες, με 537 χρόνια κάθειρξης συνολικά, για ένταξη σε "τρομοκρατική" οργάνωση που δεν είχε καμία δράση στην Ελλάδα. Ούτε Τούρκοι δικαστές να τους δίκαζαν καθ' υπόδειξη του Ερντογάν.

[----->]

Η ΕΝΤΡΟΠΙΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

 

του Γιώργου Μπλάνα

Ο ένας προτείνει να εμβολιάσει το κράτος με την βία τους αρνούμενους να εμβολιαστούν κι ο άλλος προτείνει να ριχτούν στην ανεργία. Ο μεν πανηγυρίζει τον θάνατο Γερμανών πολιτών από πλημμύρες, διότι θεωρεί τον θάνατό τους θεϊκή τιμωρία για την επιθετική στάση του κράτους των απέναντι στην Ελλάδα και η δε ισχυρίζεται πως θα ήταν τραγωδία η απώλεια των Χριστουγέννων, επειδή κάποιος αστυνομικός εκτέλεσε εν ψυχρώ κάποιο παιδί 16 ετών.

Είναι πολιτικοί, δημοσιογράφοι, λογοτέχνες, μουσικοί: επίλεκτα μέλη της κοινωνίας, αυτοί που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη από το βάθρο της μεγάλης ή μικρής εξουσίας τους. Είναι άτομα της εξουσίας. Ο ένας τραγουδούσε κάποτε, προτρέποντας τους 16άριδες να «γαμήσουν» τα Λύκεια κι ο άλλος χλεύαζε το κόμμα στο οποίο τώρα ανήκει. Ο μεν χλεύαζε τους συμπατριώτες του, όταν εξαγριώνονταν από την επιθετική στάση των Γερμανών απέναντι στην Ελλάδα και η δε χλεύαζε την ελληνική παραδοσιοκρατία.

Είναι γνωστό από την πρώτη Αρχαιότητα αυτό το είδος ανθρώπων. Πρόκειται για τους καιροσκόπους, τους χαρακτήρες που δείχνουν να μεταβάλλονται, ακολουθώντας το ρεύμα της κοινής γνώμης. Στην προκειμένη περίπτωση, την κοινή γνώμη την έχουν -κατά το μέρος που τους αναλογεί- διαμορφώσει οι ίδιοι. Κι αυτό δείχνει προς την κατεύθυνση της σταθερότητας του χαρακτήρα τους. Διότι ο χαρακτήρας τους δεν αλλάζει. Το σχήμα σκέψης με το οποίο πλησιάζουν την πραγματικότητα είναι ίδιο. Μόνο η θεματολογία αλλάζει. Οι πιο αντίθετες έννοιες, οι πιο αντιφατικές ιδέες, τα πιο αντικρουόμενα συναισθήματα, βρίσκουν καταφύγιο στην συνείδησή τους. Και όμως δεν διαλύεται αυτή η συνείδηση, διότι αν η λογική, η ηθική και η ομορφιά είναι οι πυλώνες του ανθρώπινου πολιτισμού, ο παραλογισμός, η ανηθικότητα και η ασχήμια είναι επίσης πυλώνες της πραγματικότητας, αρκετά ισχυροί ώστε το δίκαιό τους να θεμελιώνεται στην δύναμή τους να το επιβάλλουν.

Το μεγαλύτερο σφάλμα, που θα μπορούσε να διαπράξει ένας δημοκρατικός πολίτης, είναι ν’ ανοίξει διάλογο μαζί τους, με τους δικούς τους όρους: την επιθετικότητα, την αναξιοπρέπεια, την τυραννική βεβαιότητα, τον χλευασμό, την αφελή ρητορεία, που διακατέχουν τον λόγο τους. Εννοείται πως το βήμα, από το οποίο εξακοντίζουν την απανθρωπιά τους, είναι προσαρμοσμένο ή κατασκευασμένο για κείνους. Η αξιοπρέπεια, ο συνετός λόγος, η πολιτισμένη αντιπαράθεση δεν φτάνουν μέχρι εκεί. Στην πραγματικότητα δεν μπορούν να φτάσουν παρά μόνο σε περιθωριακά βήματα, με ελάχιστο κοινό. Την πύλη της κόλασής της την φυλάει καλά η βιομηχανία των ΜΜΕ.

Τότε; Απομένει η σιωπή; Μπορεί. Κάποτε ο Στρατής Δούκας έγραφε σ’ ένα μικρό άρθρο του σε εφημερίδα, με τον τίτλο «Σοφία – Νόηση – Πάθος»: «Η σοφία δεν είναι νόηση ούτε πάθος – είναι πράξη». Αυτή η ιδέα ίσως να περιγράφει την τραγωδία της δημοκρατίας. Διότι η δημοκρατία δεν είναι πολίτευμα που χαρακτηρίζεται από χρηστικότητα ή αποτελεσματικότητα. Η παραγωγικότητά του -με την έννοια της υλικής ευημερίας ή ευδαιμονίας, δεν είναι καθόλου βέβαιη. Η δημοκρατία είναι σχέση πολιτών, διαδικασία, πράξη. Οι αρχές και οι νόμοι της αντλούν την αξία τους από τις διαδικασίες θεμελίωσής τους. Τίποτα, κανείς, έξω από την δημοκρατία δεν μπορεί να εγγυηθεί το κύρος της. Μόνον οι πολίτες, σχετιζόμενοι, σε διαδικασίες που έχουν επικυρώσει οι ίδιοι.

Από αυτή την άποψη -την μόνη ασφαλή, τελικά- αυτός που απαντά στον απερίσκεπτο καιροσκόπο με τους όρους του απερίσκεπτου καιροσκόπου, μοιράζεται μαζί του την καταστροφή των θεμελίων της δημοκρατίας. Μάλλον θα πρέπει να αδιαφορούμε γι’ αυτόν. Ας κάνει καλύτερα την καταστροφική δουλειά που ξέρει. Αυτός ο δρόμος είναι ο μόνος που μπορεί να πάρει στην ζωή του. Η δημοκρατία εξ’ ορισμού του προσφέρει στέγη. Εξάλλου, ο αντιδημοκρατικός λόγος του, σύντομα χάνει την σημασία του. Υπάρχει κάτι που το μοιράζονται τα θερμοδυναμικά συστήματα και οι ανθρώπινες κοινωνίες: την εντροπία. Το κακό πέφτει θύμα της υπερβολικής θερμότητάς του, τρέφει στο νόημά του το μη-νόημα που θα το αφανίσει.

[----->]

ΝΗΦΕ ΚΑΙ ΜΕΜΝΗΣΟ ΑΠΙΣΤΕΙΝ

 

Πολλοί συμπολίτες μας εκφράζουν υποτιμητικές απόψεις και βαρείς χαρακτηρισμούς συλλήβδην απέναντι σε όσους έχουν επιφυλάξεις για τον καθολικό και υποχρεωτικό εμβολιασμό. Τους αποκαλούν ηλίθιους, ανόητους και ό,τι άλλο υπονοεί ο νεολογισμός του ‘ψεκασμένου’. Πριν από τα εμβόλια ανάλογη μεταχείριση υπέστησαν όσοι είχαν επιφυλάξεις για την αποτελεσματικότητα της σκληρής καραντίνας, έτσι όπως εφαρμόστηκε. Ήταν οι ‘ανεύθυνοι’. Οι φορείς των απόψεων αυτών επικαλούνται την επιστήμη. Ας μου επιτραπεί εδώ να πω ότι αναφέρονται όχι στην επιστήμη αυτή καθαυτή, αλλά σε συγκεκριμένους επιστήμονες, που οι απόψεις τους, σωστές ή λάθος, συμπορεύονται με την εξυπηρέτηση του κυβερνητικού αφηγήματος. Διότι όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν και αντίθετες επιστημονικές απόψεις που, παρεμπιπτόντως, και αυτές λοιδορούνται ως ύποπτες ή ‘ψεκασμένες’.

    Ασφαλώς και είναι δυσάρεστο να δίνει τον τόνο της αμφισβήτησης για την αντιμετώπιση της πανδημίας μία μικρή μειονότητα που πιστεύει ότι ο ιός δεν υπάρχει, ή ότι τα εμβόλια θα φυτέψουν στο σώμα μας τσιπάκια. Το ποσοστό των συμπολιτών μας που σκέφτονται έτσι υπερεκτιμάται σκοπίμως, νομίζω, από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ. Και αθέλητα, πιστεύω, από πολλούς από αυτούς που χρησιμοποιούν εύκολα τον όρο ‘ψεκασμένος’.

    Γιατί όμως κάποιος μπορεί να βλέπει με εύλογη καχυποψία τον υποχρεωτικό εμβολιασμό; Γιατί ένα εν δυνάμει χρήσιμο εργαλείο όπως το εμβόλιο να δημιουργεί τέτοιο διχασμό; Γιατί να πυροδοτεί ακόμη και μεταφυσικό αρνητισμό;

• Διότι είναι η πρώτη φορά που ένα εμβόλιο εμφανίζεται τόσο γρήγορα και επιβάλλεται στον γενικό πληθυσμό πριν σταθμιστούν ακόμη και οι βραχυπρόθεσμες παρενέργειες.

• Διότι ακόμη και όταν οι-έστω λίγες-βραχυπρόθεσμες παρενέργειες εμφανίστηκαν, οι ‘υπεύθυνοι’ έσπευσαν αμέσως να τις διαψεύσουν.

• Διότι ενώ η επιστήμη διαπίστωσε ποιες κατηγορίες είναι όντως χρήσιμο να εμβολιαστούν, εμείς θέλουμε να εμβολιάσουμε άκριτα ό,τι κινείται.

• Διότι οι παραγωγοί του εμβολίου και οι προαγωγοί της καθολικής υποχρεωτικότητας δεν λογοδοτούν πουθενά, ούτε καν εξετάζονται. Με νόμο.

• Διότι η υποχρεωτικότητα προηγουμένων εμβολίων αφορούσε απείρως πιο θανατηφόρες νόσους.

• Διότι αυτοί που επιβάλλουν τα συγκεκριμένα και εν πολλοίς παράλογα και αντιφατικά ‘μέτρα’ αρνούνται να πάρουν άλλα, πιο ήπια και αποτελεσματικά (βλέπε πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, μέσα μαζικής μεταφοράς κ. λπ.).

• Διότι αφήνουν τις άλλες νόσους στην τύχη τους.

• Διότι με εργαλείο τον ιό προωθούν μία κοινωνία αυξημένης πειθαρχίας, επιτήρησης, φόβου, διακρίσεων, απομόνωσης, μοναξιάς, περιορισμών, ανισότητας, γραφειοκρατίας και αστυνόμευσης. Μία κοινωνία ολοκληρωτική.

• Διότι αλλάζουν ακόμη και την έννοια των λέξεων. Όσοι καλόπιστα νομίζουν ότι με τον καθολικό εμβολιασμό θα αποκτήσουμε την ‘ελευθερία’ μας φοβάμαι πως κάνουν λάθος, τουλάχιστον όσον αφορά τις προθέσεις των κυβερνώντων. Ας σκεφτούν γιατί από την αρχή ακόμα της πανδημίας οι ιθύνοντες (παγκοσμίως) μας προειδοποιούν να χωνέψουμε ότι AC (After Covid) ο κόσμος δεν θα είναι όπως πριν.

Αυτά είχα να πω, και γράμματα γνωρίζω.

ΥΓ: το ρητό του Επίχαρμου είχε σε κορνίζα στο γραφείο του ένας από τους δασκάλους μου, ο Νίκος Γαβαλάς. Σημαίνει ‘να θυμάσαι να αμφισβητείς με νηφαλιότητα’.

[---->]