Το σενάριο της
Λιβύης επαναλήφθηκε, όταν γαλλικά μαχητικά απογειώθηκαν από μυστική βάση και
κατευθύνθηκαν προς την ανατολική Συρία, όπου βομβάρδισαν και κατέστρεψαν ένα
στρατόπεδο εκπαίδευσης της πολιτοφυλακής του Ισλαμικού Κράτους. Ο Σοσιαλιστής
Hollande δικαιολόγησε την στρατιωτική επιχείρηση, που είχε ανακοινωθεί με
τυμπανοκρουσίες πριν λίγες μέρες, ότι έγινε για λόγους «προστασίας της εθνικής
ασφάλειας της χώρας». Σύμφωνα με τον Γάλλο πρόεδρο πρόκειται για «νόμιμη αυτοάμυνα»,
αφού οι τρομοκράτες που εκπαιδευόντουσαν στην περιοχή που βομβάρδισαν τα γαλλικά βομβαρδιστικά ήταν έτοιμοι να πλήξουν
γαλλικούς στόχους.
Μια επιλογή που, όπως δείχνουν ορισμένες δημοσκοπήσεις, φαίνεται να υποστηρίζει η πλειοψηφία των γάλλων πολιτών. Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Γαλλικού Ινστιτούτου Δημοσκοπήσεων, Ifop, οι Γάλλοι είναι υπέρ της συμμετοχής του Παρισιού σε μια χερσαία επέμβαση στη Συρία κατά των θέσεων του Ισλαμικού Κράτους(ISIS). Το ινστιτούτο δημοσκοπήσεων αναφέρει ότι το 56% των ερωτηθέντων υποστηρίζει την αποστολή χερσαίων δυνάμεων στη Μέση Ανατολή, ενώ το 40%, ωστόσο, είναι αντίθετο με τη συμμετοχή της χώρας σε μια επικίνδυνη στρατιωτική περιπέτεια.
Στην πραγματικότητα, η γαλλική διοίκηση, η οποία δεν απέκλεισε νέες βομβιστικές επιθέσεις μέσα στις επόμενες ημέρες, αποκλείει την προοπτική μιας χερσαίας επίθεσης διότι, όπως εξήγησε ο ίδιος ο Ολάντ, τη θεωρεί εντελώς «μη ρεαλιστική».
Εν τω μεταξύ, πολλές αντιδράσεις πυροδότησε η επιλογή τριών βουλευτών, της σοσιαλιστικής πλειοψηφίας – του Gérard Bapt, του Christian Hutin και του Jerome Lambert - να φύγουν αμέσως για τη Συρία. «Έχουμε έναν κοινό εχθρό, το Ισλαμικό Κράτος. Έτσι θα ήταν αρκετά έξυπνο να κάνουμε ένα κοινό μέτωπο με τον Ασάντ», δήλωσε ο Lambert, προκαλώντας την οργή του Σοσιαλιστικού Κόμματος και όλων των πολιτικών σχηματισμών που πρώτη τους προτεραιότητα έχουν την ανατροπή της κυβέρνησης Άσαντ.
Αλλά το ενδεχόμενο άμεσης επέμβασης της Γαλλίας στη Συρία διέσπασε και τις δυνάμεις
της ριζοσπαστικής αριστεράς.
Ενώ ορισμένα τμήματα του Γαλλικού Κομμουνιστικού
Κόμματος δεν δείχνουν ιδιαίτερα εχθρικά στην απόφαση της κυβέρνησης να
ξεκινήσει επιδρομές σε συριακό έδαφος, χωρίς τη συγκατάθεση της κυβέρνησης της Συρίας
και χωρίς κάποια στοιχειώδη έστω κάλυψη από τον ΟΗΕ, στελέχη και μέλη του
κόμματος που αναφέρονται στην τάση «Faire vivre le PCF» ("να ξαναζήσει το
Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα") έκαναν έκκληση για αντίσταση στην πολεμοχαρή
πολιτική του Παρισιού, αφού σε καμία περίπτωση δεν στοχεύει στην ήττα και την καταστροφή του
Ισλαμικού Κράτους, αλλά στην ανατροπή και μόνο της κυβέρνησης της Δαμασκού . «Για
όσα συμβαίνουν στη Συρία η Γαλλία - γράφουν οι γάλλοι κομμουνιστές - φέρει ήδη ένα
μέρος της ευθύνης.
Όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Βρετανία, η Τουρκία και οι
χώρες του Κόλπου,έτσι και η Γαλλία διάλεξε να στηρίξει οικονομικά και στρατιωτικά τους
ισλαμιστές. Επέμβηκε στις εσωτερικές υποθέσεις μιας κυρίαρχης χώρας προκειμένου
να ανατρέψει το συριακό καθεστώς. (...) Οι συνέπειες αυτής της παρέμβαση είναι
γνωστές. Τα ισλαμιστικά κινήματα, βαριά οπλισμένα, παρεμβαίνουν στο Ιράκ, όπως και
στη Συρία.
Οι άμαχοι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις εμπόλεμες ζώνες και στριμώχνονται
κατά δεκάδες χιλιάδες σε στρατόπεδα προσφύγων, περιμένοντας καλύτερες μέρες. Η
τελευταία κοσμική χώρα στην περιοχή, μια χώρα ανεπτυγμένη, κατευθύνεται προς το
χάος. Όπως η Λιβύη, όπως το Αφγανιστάν, όπως το Ιράκ. Οπου επεμβαίνει ο
ιμπεριαλισμός παράγεται το ίδιο αποτέλεσμα».
Στην έκκληση της ομάδας των γάλλων κομουνιστών αναφέρεται επίσης,και πολύ σωστά, ότι «δεν είναι σαφές αν ο πραγματικός στόχος της στρατιωτικής επέμβασης είναι η εκδίωξη του Ισλαμικού Κράτους ή το πως να αποφευχθεί μια στρατιωτική νίκη του συριακού καθεστώτος. Μήπως ο πραγματικός λόγος της στρατιωτικής επέμβασης της Γαλλίας είναι ο φόβος που της προκαλεί η Ρωσία στη Συρία, παρά η προέλαση των ισλαμιστών; ».
Το ερώτημα που βάζει ένα τμήμα του PCF το οποίο φαίνεται πιο αποφασισμένο από τους υπόλοιπους δεν είναι αβάσιμο και αυτό φαίνεται από την έντονη αντίδραση της Μόσχας στην γαλλική επιδρομή στη Συρία. Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών αντέδρασε άμεσα στο βομβαρδισμό του Rafale. Η εκπρόσωπος του Marija Zakharova έγραψε στο facebook ότι η δράση της Γαλλίας έρχεται σε αντίθεση με το διεθνές δίκαιο. Η βομβιστική επίθεση, η οποία πραγματοποιείται χωρίς διαβούλευση με τη Δαμασκό ή την εντολή των Ηνωμένων Εθνών, γράφει η Zakharova, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως πράξη «υποχρεωτικά αυτοάμυνας».
Στην έκκληση της ομάδας των γάλλων κομουνιστών αναφέρεται επίσης,και πολύ σωστά, ότι «δεν είναι σαφές αν ο πραγματικός στόχος της στρατιωτικής επέμβασης είναι η εκδίωξη του Ισλαμικού Κράτους ή το πως να αποφευχθεί μια στρατιωτική νίκη του συριακού καθεστώτος. Μήπως ο πραγματικός λόγος της στρατιωτικής επέμβασης της Γαλλίας είναι ο φόβος που της προκαλεί η Ρωσία στη Συρία, παρά η προέλαση των ισλαμιστών; ».
Το ερώτημα που βάζει ένα τμήμα του PCF το οποίο φαίνεται πιο αποφασισμένο από τους υπόλοιπους δεν είναι αβάσιμο και αυτό φαίνεται από την έντονη αντίδραση της Μόσχας στην γαλλική επιδρομή στη Συρία. Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών αντέδρασε άμεσα στο βομβαρδισμό του Rafale. Η εκπρόσωπος του Marija Zakharova έγραψε στο facebook ότι η δράση της Γαλλίας έρχεται σε αντίθεση με το διεθνές δίκαιο. Η βομβιστική επίθεση, η οποία πραγματοποιείται χωρίς διαβούλευση με τη Δαμασκό ή την εντολή των Ηνωμένων Εθνών, γράφει η Zakharova, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως πράξη «υποχρεωτικά αυτοάμυνας».
«Θα ήθελα να γνωρίζω λεπτομερώς
την έννοια της αυτοάμυνας, με τη μορφή των αεροπορικών βομβαρδισμών στο έδαφος ενός
κράτους που δεν επιτίθεται σε κανέναν, χωρίς τη συγκατάθεσή του, καθώς επίσης
και το πώς αυτή η έννοια αντιστοιχεί στο διεθνές δίκαιο. Είναι πραγματικά παράξενο:
το δημοψήφισμα στην Κριμαία είναι προσάρτηση, ενώ οι βομβιστικές επιθέσεις,
χωρίς εντολή του Συμβουλίου Ασφαλείας και τη σύμφωνη γνώμη της τοπικής κυβέρνησης,
είναι αυτοάμυνα », δήλωσε η Zakharova η οποία στη συνέχεια πρόσθεσε:
« Είναι σαφές
ότι το ισλαμικό κράτος αποτελεί απειλή για ολόκληρο τον κόσμο, αλλά αγαπητοί κύριοι:
πρώτον, ποιανού δημιούργημα είναι; Δεύτερον, με ποιο νόμιμο δικαίωμα
επιχειρείται στα εδάφη ενός κυρίαρχου
κράτους, παρακάμπτοντας τη νόμιμη κυβέρνηση που όχι μόνο δεν υποστηρίζει , αλλά
πολεμά γενναία το ίδιο το Ισλαμικό Κράτος; Αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση «
διεθνές δίκαιο», είναι η καταπάτησή του υπό τα βλέμματα μιας σοκαρισμένης
διεθνούς κοινότητας».
Εν τω μεταξύ, ο Βλαντιμίρ Πούτιν αναφορικά με τη Συρία, δήλωσε ότι στη χώρα υπάρχει μόνο ένας νόμιμος στρατός και είναι ο στρατός του προέδρου Μπασάρ Άσαντ. Ο Πούτιν αναφέρθηκε και στις πρόσφατες ακροάσεις της αμερικανικής Γερουσίας, όπου οι εκπρόσωποι του Πενταγώνου παραδέχθηκαν ότι σκόπευαν να εκπαιδεύσουν 5 έως 6.000 μαχητές της αντιπολίτευσης, οι οποίοι στη συνέχεια ανέβηκαν στους 12.000, αλλά στο τέλος αποδείχθηκε ότι ήταν μόνο 60: όλα άλλοι, με τα όπλα που τους έχουν δοθεί από το Πεντάγωνο, πέρασαν στις γραμμές του ISIS ή της Αλ Κάιντα ή έχουν γίνει καπνός.
Εν τω μεταξύ, ο Βλαντιμίρ Πούτιν αναφορικά με τη Συρία, δήλωσε ότι στη χώρα υπάρχει μόνο ένας νόμιμος στρατός και είναι ο στρατός του προέδρου Μπασάρ Άσαντ. Ο Πούτιν αναφέρθηκε και στις πρόσφατες ακροάσεις της αμερικανικής Γερουσίας, όπου οι εκπρόσωποι του Πενταγώνου παραδέχθηκαν ότι σκόπευαν να εκπαιδεύσουν 5 έως 6.000 μαχητές της αντιπολίτευσης, οι οποίοι στη συνέχεια ανέβηκαν στους 12.000, αλλά στο τέλος αποδείχθηκε ότι ήταν μόνο 60: όλα άλλοι, με τα όπλα που τους έχουν δοθεί από το Πεντάγωνο, πέρασαν στις γραμμές του ISIS ή της Αλ Κάιντα ή έχουν γίνει καπνός.
