Σχετικά με τη Νίκαια




Η ταινία "A propos de Nice" ( Σχετικά με τη Νίκαια) βουβό ντοκιμαντέρ μικρού μήκους (εδώ  με την ηχητική επένδυση, του Marc Perrone),που γυρίστηκε το 1930 ,ήταν η πρώτη ταινία του σκηνοθέτη Jean Vigo (Ζαν Βιγκό),είναι ένα είδος οδοιπορικού στη Νίκαια, και ανήκει στην κατηγορία των ταινιών City Symphonies (Manhattan, Berlin: Symphony of a City, Man with a Movie Camera,The Bridge,Valparaiso κτλ). Είναι μια οξεία και κριτική ματιά στην αστική τάξη και την αριστοκρατία της πόλης, με φωτογραφία του ταλαντούχου οπερατέρ Μπόρις Κάουφμαν,του αδελφού του Τζίγκα Βερτόφ, που τόσο πολύ επηρέασε τον Vigo.

Στην ηλιόλουστη παραλιακή πόλη της Νίκαιας, οι πλούσιοι τουρίστες απολαμβάνουν τα ξενοδοχεία πολυτελείας και τις χαρτοπαικτικές λέσχες ενώ, μόλις και μετά βίας, γίνεται αισθητή η παρουσία των ντόπιων και των εργατών που καθαρίζουν τους δρόμους και προετοιμάζουν την πόλη για το ετήσιο καρναβάλι. "Στη ταινία, παρουσιάζονται κάποιες από τις βασικές πλευρές της πόλης, ένας ολόκληρος τρόπος ζωής κάθεται στο εδώλιο ... οι τελευταίοι ρόγχοι μιας κοινωνίας χαμένης στη φυγή της από την πραγματικότητα, τόσο που σε αρρωσταίνει και να σε κάνει να εύχεσαι μια επαναστατική λύση." – έτσι περιγράφει την ταινία, ο ίδιος ο Vigo,  κατά την προβολή της στους θεατές του "Groupement des Spectateurs d'Avant-Garde".Η ταινία είναι ένα ντοκιμαντέρ που υπερβαίνει κατά πολύ τη φύση του ως ντοκιμαντέρ. Η κεντρική εικόνα του έργου είναι ο συνωστισμός τουριστών σε ένα καλοκαιρινό θέρετρο, η ροή της οποίας διακόπτεται από εμβόλιμα πλάνα ζώων και στιγμές εξαθλιωμένης φτώχειας.
Η επιπολαιότητα της κοινωνίας και οι σαθρές βάσεις της εκφράζονται μέσα από μια γκροτέσκα αίσθηση του χιούμορ.
Κινηματογραφόντας πλάνα από την πραγματική ζωή των τουριστών ο Vigo καταφέρνει να δημιουργήσει μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα και να τους μεταμορφώσει σε καρικατούρες ανθρώπων Έτσι, η εκούσια άγνοια της κοινωνίας σε συνδυασμό με την ανία και την νωθρότητα της, αποδεικνύει τον υποβόσκοντα θάνατο της. Η πεσιμιστική ατμόσφαιρα του "
A propos de Nice" έρχεται σε αντίθεση με την τρίτη ταινία του, το "Zero de conduit"(1933), που διακατέχεται από αισιοδοξία με την πανηγυρική ήττα, στο τέλος, του κατεστημένου.

 Πηγές:
Το ντοκιμαντέρ,με μουσική Kevin Mac Leod

Oχι μαζί

















Στίχοι : Γιώργος Ιωάννου 
Τραγούδι :Ελευθερία Αρβανιτάκη




Μην περπατάς, μην περπατάς μαζί μου
να μη σε γράψουνε
με ξέρουνε στην πιάτσα
και θα σε κάψουνε

Περπατά το κατόπι πάνω στα βήματα
εγώ από σένα φως μου δε θέλω χρήματα
εγώ από σένα φως μου δε θέλω χρήματα

Γυρνάω και σε βλέπω
και αναστατώνομαι
αν είσαι όπως δείχνεις
εγώ σκοτώνομαι

Δε θέλω να μας δούνε, μισώ το μάτι τους
εγώ ποτέ δεν είπα για το κρεβάτι τους
εγώ ποτέ δεν είπα για το κρεβάτι τους

Περπατά κι ακόλουθα, μάθε το σπίτι μου
να έρχεσαι μονάχος, αποσπερίτη μου
κι όταν χτυπάς την πόρτα μες τα μεσάνυχτα
τα παραθύρια μου όλα θα `ναι ορθάνοιχτα


ποιά αλληλεγγύη (το μεγάλο ψάρι) ; Κέρδη 9 δισ. ευρώ για ΕΚΤ από τις αγορές ελληνικών ομολόγων



Allianz : Κέρδη 9 δισ. ευρώ για ΕΚΤ από τις αγορές ελληνικών ομολόγων

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) αναμένεται να έχει κέρδη 70 έως 80 δισ. ευρώ από τις αγορές κρατικών ομολόγων των χωρών της περιφέρειας της Ευρωζώνης κατά την περίοδο μεταξύ 2009 και 2012, από τα οποία τα 9 δισ. ευρώ θα προέλθουν από τα ελληνικά ομόλογα, τονίζει ο επικεφαλής της μεγάλης γερμανικής επενδυτικής εταιρείας Allianz Global Investors κ. Αντρέας Ούτερμαν σε άρθρο του στην εφημερίδα Financial Times.

Ο κ. Ούτερμαν σημειώνει ότι όλα τα κρατικά καθώς και εταιρικά ομόλογα που αγόρασε η ΕΚΤ στο πλαίσιο των παρεμβάσεων της (securities market program) διακρατούνται τυπικά έως τη λήξη τους και ότι η κύρια πηγή των κερδών της θα είναι οι τόκοι (coupons) που θα εισπράττει, με την υπόθεση ότι δεν θα υπάρξει κάποια χρεοκοπία. «Αν υπάρξει η ανάγκη περαιτέρω οικονομικής βοήθειας στην Ελλάδα, με τη συμμετοχή του δημόσιου τομέα για πρώτη φορά, τότε τουλάχιστον μέρος του κόστους πρέπει να καταβληθεί από τα κέρδη που είχε η ΕΚΤ από προηγούμενα προγράμματα», τονίζει ο κ. Ούτερμαν και προσθέτει ότι «αν αυτό γινόταν καλύτερα κατανοητό, τότε ίσως θα περιοριζόταν η λαϊκή αντίθεση στα προγράμματα διάσωσης».


Εικόνες από το μακρινό χθες και το επερχόμενο αύριο


     
Του Γιώργου Μαργαρίτη*

«Αφού εδιαλύθη η συνέλευσις, έκαμαν οι άρχοντες κοτζιαμπάσηδες, οπαδοί και κόλακες του τυράνου, μιαν ομολογίαν, ότι χρωστεί το κοινό της Αθήνας, χώρα και χωριά, μοναστήρια και όλοι, του ενδοξότατου και υψηλότατου Χατζή Αλή, εφέντη Μαλικιανέ Σαϊπί μας, γρόσια τετρακόσιες χιλιάδες δι’ άλλα τόσα οπού μας εδάνεισε ως μετρητά και εγγυούμεθα ο εις υπέρ του άλλου, βάζοντας όλα μας τα κτήματα, ακίνητα και κινητά, εις υποθήκην, έως την τελείαν εξόφλησην, με διορίαν μήνας δύο.

»Την υπόγραψαν πρώτον οι κοτζιαμπάσηδες, έπειτα ο λαός, τα εσινάφια. Την επικύρωσε και το δικαστήριο.

Ιδού οι «τρομοκράτες» της Ιερισσού!



Είναι, ίσως, από τις ελάχιστες φορές που η φράση-κλισέ «άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας» βρίσκει το αυθεντικό νόημά της. Γιατί οι τέσσερις προφυλακισμένοι για τα γεγονότα στις Σκουριές είναι επιχειρηματίες, μεροκαματιάρηδες, οικογενειάρχες και νέοι άνθρωποι που επιμένουν να ζουν στον τόπο τους.

Ω, του θαύματος, οι τέσσερις κάτοικοι της Ιερισσού που βρίσκονται πίσω από τα σίδερα και αντιμετωπίζουν βαρύτατες κατηγορίες, παρουσιάζονται από τα περισσότερα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης – και ιδίως από εκείνα που ελέγχονται από τα ίδια εκείνα συμφέροντα τα οποία συνδέονται και με τα μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική – ως τρομοκράτες.