ΕΥΒΟΙΑ : Η τεράστια οικολογική καταστροφή δεν έχει άλλοθι ούτε τη σωτηρία μιας έστω ζωής !

 

 

Η τεράστια οικολογική καταστροφή δεν έχει άλλοθι ούτε τη σωτηρία μιας έστω ζωής!

ΕΥΒΟΙΑ

Οι κορυφογραμμές καλυμμένες ολες με ανεμογεννήτριες στο μεγαλύτερο αιολικό πάρκο των  ομίλων ενέργειας στη χώρα μας

Στους πρόποδες των βουνών οι παππούδες πεθαίνουν από έλλειψη ρεύματος   στις συσκευές οξυγόνου !

Όταν η  ενέργεια είναι εμπόρευμα και όχι κοινωνικό αγαθό η έγνοια του κάθε ιδιωτικού ομίλου που την  εμπορεύεται δεν είναι η όσο το δυνατόν καλύτερη παροχή υπηρεσίας  προς τον άνθρωπο , δεν είναι η προστασία του περιβάλλοντος  Η έγνοια του κάθε επιχειρηματία ιδιώτη που εμπορεύεται την ενέργεια είναι αποκλειστικά στο κέρδος .

 

Κοροπουλης Παναγιωτης

Και το απίστευτο της υπόθεσης είναι ότι η αιολική ενέργεια χρειάζεται τα ορυκτά καύσιμα για να δουλέψει και εκπέμπει σχεδόν το ίδιο διοξείδιο του άνθρακα λόγω στρεφόμενης εφεδρείας

 

Yiannis Koutsogiannakis

Αυτό που συμβαίνει στην Εύβοια είναι τραγικό. Το έχω δει από κοντά. Αλλά δεν είναι μόνο η Εύβοια. Σε λίγο όλη η Ελλάδα κάπως έτσι θα είναι. Οι Κυκλάδες είναι προγραμμένες.

 

Ερη Ριτσου

Yiannis Koutsogiannakis Ναι, και τραγικό είναι, και καταστροφή είναι και γελοίο είναι, όταν όλοι στην Ευρώπη έχουν πάψει να βάζουν ανεμογεννήτριες ως ασύμφορες.

 

Sofia Antonakaki

Αυτό που συμβαίνει στην Εύβοια , θα απλωθεί ολούθε .

Οι εταιρείες αυστριακών και γερμανικών συμφερόντων , θέλουν να πουλήσουν και θα πουλήσουν . Γιατί είναι προαποφασισμένο με τα εδώ δουλικά τους .

Το πρόβλημα όμως έγκειται στο ότι δεν είναι αποτελεσματικά αυτά τα άθλια ανεμόπτερα . Οπότε , όταν δεν θα αντέξουν παραγωγικά στην βάση παραγωγικότητας ενέργειας , δεν θα ξέρουμε που να τα βάλουμε .

Θα ξαναεπιστρέψουμε στην λιγνιτική παραγωγή και όλα καλά . Αυτά . Ο παράς να κυλάει

Ερη Ριτσου

Sofia Antonakaki Στο μεταξύ η οικολογική καταστροφή είναι τεράστια με την αποψίλωση των δασών, με τις τεράστιες τσιμεντένιες βάσεις για να σταθούν οι ανεμογεννήτριες, με την καταστροφή ζώων και πουλιών και με τα τόνους σιδερικά που θα αφήσουν πίσω τους όταν πάψουν να λειτουργούν. Ασύμφορες οικονομικά έχουν πάψει την εγκατάστασή τους στη Γερμανία και κάπου θέλουν να διοχετεύσουν όλο αυτό το σιδερικό που έχουν μαζέψει οπότε το φορτώνουν στη δική μας Μπανανία.

 

Sofia Antonakaki

Ερη Ριτσου Ακριβώς Έρη . Θα τις φορτωθούμε , ως απόβλητα ουσιαστικά , όμως είναι ευρωπαϊκά , θα τις πληρώνουμε ποιος ξέρει μέχρι πότε , θα δημιουργηθεί ένα επιπλέον οικολογικό πρόβλημα και θα ξαναεπιστρέψουμε στον λιγνίτη .

Νεοφιλελευθερισμός . Η απόλυτη ανηθικότητα

 

παναγιωτα κατσανη

Για αυτό την κατάκαψαν τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια

 

Γιάννης Μπιλλήρης

Πριν αυτό το αίσχος τα βουνά της Εύβοιας καίγονταν κάθε χρόνο... Τυχαίο ;

[----->]

Τά διάφανα κρίνα

Η ΓΕΚ ΤΈΡΝΑ είναι ο διαχειριστής της Εθνικής Οδού , που έκλεισε προληπτικά κατ' εντολή Χρυσοχοΐδη , και γλίτωσε το πρόστιμο του 1.000.000

Αντιπρόεδρος της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ είναι ο Γουρζής , πεθερός του υπουργού Επικρατείας Γιώργου Γεραπετρίτη.

Η ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ είναι η αμαρτωλή ανάδοχος της ΣΔΙΤ διαχείρισης απορριμμάτων της Πελοποννήσου που λόγω σωρείας παρανομιών, δεν θα χρηματοδοτηθεί από την ΕΕ , αλλά θα την χρηματοδοτήσουμε με ιδίους πόρους!!!Η ΓΕΚ ΤΈΡΝΑ είναι πού θα χρηματοδοτηθεί με πολλά περισσότερα από το ευρωπαϊκό πακέτο στήριξης για την πανδημία, με την μέγα μπίζνα, των ανεμογεννητριών . 

[------->]

ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ

Του Γιώργου Μπλάνα

«Και βεβαίως αναπτύσσονται σχέσεις εξουσίας ανάμεσα στους σκηνοθέτες ή τους μαέστρους και τους ηθοποιούς ή μουσικούς. Είναι η φύση της Τέχνης και το όραμα της καλλιτεχνικής πραγμάτωσης που συχνά προϋποθέτει κάτι τέτοιο».

Ο συνθέτης και καθηγητής της μουσικής, στον οποίον ανήκουν τα παραπάνω λόγια, καταδικάζει απερίφραστα την υπέρβαση των ορίων, την επιβολή του ναρκισσιστικού, εξουσιαστικού εαυτού, την εξύψωσή του μέσω της ταπείνωσης του άλλου, στο όνομα της Τέχνης.

Κανείς, τις τελευταίες ημέρες, μέσα στην βοή των «αποκαλύψεων» για την άσκηση βίας από καλλιτέχνες σε καλλιτέχνες, δεν περιέγραψε με περισσότερη σαφήνεια και εντιμότητα τις πηγές αυτής της βίας: ναρκισσισμός, μεγαλομανία, εξουσιομανία, σαδισμός.

Κι όμως είχε ήδη θέσει τις προϋποθέσεις για την δικαιολόγηση αυτών των ακροτήτων, αποφαινόμενος περί της «φύσης» της τέχνης και του «οράματος της καλλιτεχνικής πραγμάτωσης». Προφανώς δεν το κατάλαβε. Προφανώς χρησιμοποίησε τις λέξεις «Εξουσία», «Τέχνη», «Όραμα», «Καλλιτεχνική Πραγμάτωση», με τρόπο που δείχνει πως δεν θεώρησε ποτέ απαραίτητο να σκεφτεί κριτικά επί των εννοιών, που αντιπροσωπεύουν. Στηρίχτηκε στην «εμπειρία» του και την επένδυσε με «θεωρητικολογίες», που ακυρώνουν την ανθρωπιστική του πρόθεση. Διότι υπάρχουν ορισμένα προφανή πράγματα, σχετικά με τις έννοιες που χρησιμοποίησε. Πράγματα, στα οποία η ανθρώπινη σκέψη έχει καταλήξει και επαγωγικά και απαγωγικά.

Από την εμπειρία, γνωρίζουμε πως κάθε σχέση εξουσίας αναπτύσσεται ανάμεσα σ’ έναν εξουσιαστή κι έναν εξουσιαζόμενο, σ’ έναν άνθρωπο που διατάσσει κι έναν άνθρωπο που εκτελεί διαταγές, σ’ έναν άνθρωπο που αποφασίζει για τις ενέργειες και τις σκέψεις ενός άλλου ανθρώπου, ο οποίος αποξενώνεται από τον εαυτό του. Η εμπειρία μας έχει δείξει πως η εξουσιαστική σχέση δεν μπορεί να θέσει όρια στον εαυτό της, διότι δεν είναι μια σχέση που χρησιμοποιεί κάτι που λέγεται «εξουσία», αλλά είναι η ίδια η σχέση. Συνεπώς δεν μπορούμε να μιλάμε για υπέρβαση ορίων, αφού τα όρια, όπως και όλα τ’ άλλα μπορεί να τα θέσει μόνον ο εξουσιαστής, ο οποίος πάντα μα πάντα θέτει τα όρια που δεν μπορεί να ξεπεράσει μόνον ο εξουσιαζόμενος. Πρέπει μια άλλη εξουσία να θέσει όρια στον εξουσιαστή, ώστε να μην ενεργεί κατά βούληση, με οποιοδήποτε μέσο, για την επίτευξη του σκοπού του. Αυτή η άλλη εξουσία, απλά θα κάνει τον πρώην εξουσιαστή εξουσιαζόμενο. Παράδειγμα: η τέχνη στον γραφειοκρατικό καπιταλισμό του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού.

Η κριτική θεωρία δεν στάθηκε ποτέ δυνατόν να εντοπίσει μια «φύση» της τέχνης. Καμία «φύση» της τέχνης δεν υποβάλλει ή επιβάλει την εξουσιαστική σχέση ως προϋπόθεση της. Η έννοια της τέχνης δεν περιλαμβάνει την εξουσιαστική σχέση στα κατηγορήματά της. Το γεγονός πως η υποταγή του μουσικού ή του ηθοποιού στον μαέστρο ή τον σκηνοθέτη έχει παράγει καλά έργα τέχνης, δεν λέει τίποτα. Υπάρχουν άλλα τόσα, που έχουν παραχθεί χωρίς να αναπτυχθεί εξουσιαστική σχέση. Ο ανθρωποφοβικός και ακοινώνητος σκηνοθέτης ή μαέστρος, με μηδενικές δυνατότητες επικοινωνίας, θα χρησιμοποιήσει την βία, προκειμένου να καλύψει την αδυναμία του. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με την «φύση» της τέχνης, με το «όραμα της καλλιτεχνικής πραγμάτωσης».

Αν δεν ήταν έτσι, τότε προφανώς ο ευνουχισμός των αγοριών στην μουσική και η εκθήλυνσή τους, στην κινεζική όπερα, ήταν πρακτικές απόλυτα θεμιτές, προκειμένου να επιτευχθεί το «μεγαλείο» της τέχνης!

Η άσκηση εξουσίας έχει αποκλειστικά σχέση με τον χαρακτήρα του καλλιτέχνη και όχι με την τέχνη. Στην πραγματικότητα, αν υπάρχει κάποια καταστατική αρχή (κι αυτή επιλεγμένη – όχι δοσμένη από κάποια «φύση» των πραγμάτων) είναι: Αν η Τέχνη δεν μπορεί να κάνει τον καλλιτέχνη λογικότερο, ηθικότερο, πιο καλαίσθητο, τότε είναι σκουπίδια, όπως όλα τα άλλα στην ζωή του θηλαστικού Άνθρωπος.

Η εξουσία -ακόμα και η μη υπερβαίνουσα τα «όρια»- τρέφει τον παραλογισμό, την ανηθικότητα και την ασχήμια. Μπορεί να παράγει άρτια έργα τέχνης. Αλλά σκοπός της τέχνης δεν είναι η τεχνική αρτιότητα. Είναι η απελευθέρωση καλλιτεχνών και ακροατών, θεατών, αναγνωστών, από την ετερονομία της ανθρώπινης κατάστασης. Η τεχνική αρτιότητα είναι παρεπόμενό της.

[---->] 

Ασύδοτοι

 

Οι ισραηλινές αρχές κατοχής απελευθέρωσαν τον Παλαιστίνιο κρατούμενο Hussein Masalma χθες μετά από 19 χρόνια κράτησης, αλλά μόνο αφού ο καρκίνος και η σκόπιμη ιατρική παραμέληση έχουν καταστρέψει το σώμα του.

[---->]

[ΠΑΡΤΕ ΤΙΣ ΧΑΝΤΡΕΣ ΣΑΣ, ΙΘΑΓΕΝΕΙΣ]

Υπάρχουν (όλο και πιο συχνά στις μέρες μας) στιγμές, που νοιώθεις εντελώς αδύναμος μπροστά στο μέγεθος της (δυστυχώς απροκάλυπτης) υποκρισίας των πολιτικών και των υπαλλήλων τους. 

Σκέπτονται και ενεργούν με τρόπο, που υπερβαίνει κατά πολύ την συνήθη υποψία πως υποκρίνονται. Οι σκέψεις και τα έργα τους είναι τόσο εμφανώς παράδοξα, αναντίστοιχα, άσχετα, με την πραγματικότητα, ώστε αρχίζουν να συνωστίζονται στο μυαλό σου πολλές άλλες υποθέσεις σχετικά με την πηγή τους.

Σκέφτονται και πράττουν από άγνοια, ερασιτεχνισμό, ηλιθιότητα, αφέλεια; Εννοείται πως όλα εξαρτώνται από την ειλικρίνεια, που πιστεύεις πως διαθέτουν. Και επίσης από το πόσο ηλίθιο ή αφελή σε θεωρούν.

Προσωπικά και με το χέρι στην καρδιά, δεν ξέρω τι ακριβώς τους συμβαίνει. Ή μάλλον, δεν μπορώ να αποφασίσω, διότι κάθε φορά που επιχειρώ να επιστρατεύσω τα εργαλεία μου, γίνεται μέσα στο κεφάλι μου ένα οχληρό συνέδριο γαλλικής φιλοσοφίας του 2ου μισού του 20ου αιώνα, όπου οι Γάλλοι φιλόσοφοι έχουν ζητήσει να αντικατασταθεί το τραπέζι των συζητήσεων με οδόφραγμα (αλλά τα γεύματα να παραμείνουν gourmet). 

Μπορεί να συμβαίνουν όλα μαζί. Μπορεί οι πολιτικοί και οι υπάλληλοί τους να είναι και υποκριτές και αμαθείς και ερασιτέχνες και ηλίθιοι και αφελείς… Έτσι κι αλλιώς είναι γνωστό πως δεν ανήκουν δα στους αξιολογότερους ανθρώπους.

Φτάνει με τις φιλοσοφικές σκέψεις. Κατευθείαν στο συμβάν που τις προκάλεσε.

Βροχή άρχισαν να πέφτουν οι καταγγελίες για άσκηση βίας στον καλλιτεχνικό χώρο.  Αναμενόμενο, μετά το θάρρος με το οποίο πρόσωπα του αθλητισμού αποφάσισαν να εκθέσουν τους βασανιστές τους δημόσια και να ευαισθητοποιήσουν μια κοινωνία που συμπαθεί τους βάρβαρους αυτοματισμούς, επειδή είναι στατική, γυρίζει γύρω από την επίμοχθη κάλυψη βασικών αναγκών τα τελευταία 200 χρόνια (το λιγότερο).

Πετάγεται τότε το Υπουργείο Πολιτισμού, «αρωγός» (λες και βοήθησε ποτέ κανέναν εκτός από τον εαυτό του), με ανά χείρας την λύση:  Κώδικα Δεοντολογίας για όλους τους κρατικούς καλλιτεχνικούς φορείς και τις εκπαιδευτικές δομές, αλλά και έναρξη διαβούλευσης με το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών και τους θεατρικούς παραγωγούς.

Ο σκοπός - σύμφωνα με την ανακοίνωσή του: Να σπάσει ο φαύλος κύκλος κάθε μορφής βίας και διάκρισης στους χώρους συλλογικής καλλιτεχνικής δημιουργίας. Εδώ, ο «φαύλος κύκλος» και το ρήμα «σπάσει» είναι απλά κούφιες, ρητορικές, εκφράσεις που προσποιούνται αποφασιστικότητα.

Ως γνωστόν, στην Ελλάδα η άσκηση ψυχολογικής και σωματικής βίας, σε οποιονδήποτε χώρο, για οποιονδήποτε λόγο και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, τιμωρείται από τον νόμο. Οπότε τι νόημα έχει ένας κώδικας δεοντολογίας, που θα λέει αυτό που ήδη λεν οι νόμοι; Θα τους κάνει μήπως πιο εφαρμόσιμους; Πώς; Όπως στους χώρους εργασίας (δημόσιους και ιδιωτικούς); Πρέπει να μην έχεις δουλέψει ποτέ στην ζωή σου (όπως οι περισσότεροι Έλληνες πολιτικοί και οι κατ’ επίφασιν εργαζόμενοι υπάλληλοί τους) για να μην ξέρεις πως οι περισσότεροι χώροι εργασίας είναι από πολύ καιρό ψυχικά -και συχνότατα σωματικά- κολαστήρια. Πρέπει να μην ξέρει κανείς τι είναι ανάγκη επιβίωσης (όπως οι περισσότεροι Έλληνες πολιτικοί και οι υπάλληλοί τους) για να νομίζει πως ένας κώδικας δεοντολογίας μπορεί να ρυθμίσει την κοινωνική ζωή. Και το Σύνταγμα ένας κώδικας δεοντολογίας είναι!

Τι σημαίνει, λοιπόν, αυτή η ανοησία που εξακόντισαν πάλι;

Σημαίνει απλά: «Πάρτε τις χάντρες σας, ιθαγενείς και παρατάτε μας ήσυχους!»

Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

Το εξοργιστικό είναι πως δεν τους ζήτησε κανείς τίποτα – καν χάντρες!

[------>]