Enjoy!

 

ΑΠΟ LUBEN TV

Περί ναζισμού ο λόγος

 

Όσα καταχωρώ σήμερα στον «Κόσμο της Ν. Φιλαδέλφειας» απόσπασμα είναι από κείμενο του Γεράσιμου Λυκιαρδόπουλου, που με τίτλο «Ο σκοπός και τα μέσα στην ιστορία», δημοσιεύθηκε στη στήλη «Συζητήσεις» του καλού περιοδικού «Επιθεώρηση Τέχνης» το έτος 1965:

 

«Η ναζιστική προπαγάνδα, παίζοντας ρόλο καλυπτικό ως προς την ταξική προέλευση και κατεύθυνση του εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος, ευαγγελίζεται την αναδιάρθρωση των κοινωνικών σχέσεων από το στιβαρό χέρι ενός Μεσάζοντα που θα συμφιλιώσει Κεφάλαιο και Εργασία εξαλείφοντας την «έλλειψη συνεννόησης» (διάβαζε: ταξικές και ενδοταξικές αντιθέσεις) από την Βαβέλ του «παρηκμασμένου» (κατά την ναζιστική φρασεολογία) αστικού πολιτισμού (*). Δεν είναι ίσως περιττό να υπενθυμίσουμε την «σοσιαλιστική» φανφάρα που κράδαινε ο Ντούτσε εισβάλλοντας στο θέατρο της πολιτικής φαρσοκωμωδίας, ή τον αντίστοιχο «αντικαπιταλισμό» του ναζισμού – έναν «αντικαπιταλισμό» τόσο «αντικαπιταλιστικό» όσο ακριβώς απαιτούσε η επιβίωση του καπιταλισμού στη Γερμανία. 

Μα πίσω απ’ αυτή την παρωδία εξέγερσης κατά της «πλουτοκρατίας» και των «Εβραίων τοκογλύφων», μόρφαζε η δυσαρέσκεια της «πεινασμένης» μερίδας των λύκων που απαιτούσαν από τους «δημοκρατικούς» αδελφούς τους ένα «πιο δίκαιο» ξαναμοίρασμα του Κόσμου. Κι επειδή αυτό καθ’ εαυτό το ξαναμοίρασμα των αγορών δεν αποτελούσε αρκετά ελκυστικό ιδανικό για τις μάζες συνδέθηκε έντεχνα και δημαγωγικά με ορισμένα άμεσα οικονομικά αιτήματα των Γερμανικών μαζών. 

Το άγριο τσάκισμα της σοσιαλδημοκρατίας και του κομμουνισμού απ’ τους Ναζί δεν εξηγεί την επιτυχία του εθνικοσοσιαλισμού μέσα στις μάζες, παρά μόνο σε συνδυασμό με τις πρόχειρες αλλά σε καίριο χρόνο λύσεις που πρόσφερε ή φαινόταν να προσφέρει σε μερικά προβλήματα των εργατικών και μικροαστικών μαζών. Συγχρόνως επιστρατεύθηκαν οι εφεδρείες των μύθων. Έπρεπε να βρεθούν οι μεθυστικές σημαίες που θα ωραιοποιούσαν την φρίκη του πολέμου και θα εξιδανίκευαν τα κρεματόρια. Και βρέθηκαν. Ας μην ξεγελιόμαστε πάνω σ’ αυτό. Ο ναζισμός παρείχε για ένα διάστημα στις, κατ’ αρχήν νικημένες και εν συνεχεία πελαγωμένες, Γερμανικές μάζες τα οράματα εκείνα που «δικαιολογούσαν» το χαμένο αίμα και το αίμα που «έπρεπε» ακόμα να χυθεί».

 

(*) Μια ενδιαφέρουσα σύνοψη αυτού του φασιστικού αντικαπιταλισμού αποτελεί η «Μητρόπολη» του Φριτς Λανγκ.

 

Κώστας Π. Παντελόγλου

Μεταλλεία Κασσάνδρας : Το Ελληνικό Δημόσιο υποχωρεί

 Είπανε στον αρθρογράφο να γράψει "αμοιβαίες υποχωρήσεις Ελληνικού Δημοσίου και Ελληνικός Χρυσός" για να φανεί καλή η συμφωνία στον άσχετο με την υπόθεση αναγνώστη... Αλλά το άρθρο αποκαλύπτει ότι ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει. Το Ελληνικό Δημόσιο είναι το μόνο που φαίνεται να υποχωρεί και μάλιστα σε όλες τις απαιτήσεις της εταιρείας:

1. Δέχεται να απαλειφθεί η μεταλλουργία πολυτίμων μετάλλων, που είχε τεθεί ως στόχος και πυρήνας της σύμβασης διότι από εκεί θα είχε έσοδα το Δημόσιο. Η "επανεξέταση εντός διετίας της δυνατότητας πραγματοποίησης της" είναι να'χαμε να λέγαμε, αφού η εταιρεία έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν την συμφέρει να κάνει μεταλλουργία και να αφήνει έσοδα στη χώρα. Επιπλέον, το όλο σχέδιο της μεταλλουργίας είναι εντελώς στον αέρα μια και η περίφημη μέθοδος της "ακαριαίας τήξης" αποδείχθηκε μπαρούφα.

2. Δέχεται να συμπεριληφθούν ρήτρες αποζημίωσης όπως αυτές που υπάρχουν στις συμβάσεις παραχώρησης των εθνικών οδών και των αεροδρομίων, εξ'αιτίας των οποίων ήδη πληρώνουμε τα μαλλιοκέφαλά μας στους εργολάβους και την FRAPORT. Ως αιτιολόγηση προβάλλεται ότι  οι επενδυτές έχουν ταλαιπωρηθεί τα προηγούμενα χρόνια από "αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στην έκδοση αδειών". Ο ισχυρισμός είναι απολύτως ψευδής: Οι καθυστερήσεις οφειλόταν στην μη έγκριση της μελέτης της μεταλλουργίας, για την οποία το ΣτΕ δικαίωσε το Ελληνικό Δημόσιο!

Πατώντας γερά πάνω στην απόφαση του ΣτΕ, η κυβέρνηση μπορούσε να προβεί σε καταγγελία της σύμβασης και να διεκδικήσει αποζημιώσεις από την εταιρεία για την αποδεδειγμένη πλέον παραβίαση της. Και να ξεμπερδεύουμε οριστικά από αυτήν την εταιρεία που μόνο κακό έχει προκαλέσει στον τόπο. Ή, χάρη στην απόφαση του ΣτΕ, μπορούσε να διαπραγματευτεί την τροποποίηση της σύμβασης από θέση ισχύος, απαιτώντας - και πετυχαίνοντας - ουσιαστικά οφέλη για τα κρατικά ταμεία και τον τόπο. Τι έκαναν οι κύριοι Μητσοτάκης και Χατζηδάκης; 

Αγνόησαν την απόφαση του ΣτΕ, υιοθέτησαν πλήρως το αφήγημα της εταιρείας περί "υπαιτιότητας" του Δημοσίου για τις ζημίες που υπέστη και έσπευσαν να αποδεχθούν τους επαχθείς όρους που εκείνη έθεσε. Σα να ήταν το Δημόσιο που παρανόμησε και αδίκησε την εταιρεία και όχι το αντίθετο!

Έτσι από κει που μας χρωστούσε, η Ελληνικός Χρυσός / Eldorado Gold θα μας πάρει τελικά και το βόδι.

Μεταλλεία Κασσάνδρας: Οι δύο όροι που «κλειδώνουν» τη νέα  σύμβαση παραχώρησης

[--->]

Κανένας εφησυχασμός

 

Μια φουρνιά φασίστες θα μπουν φυλακή (πίσω έχει το εφετείο την ουρά). Και χαιρόμαστε γιαυτό. Και αισθανόμαστε μια δικαίωση.

Όμως ο φασισμός δεν θα μπει φυλακή. Ο φασισμός είναι ελεύθερος και δίνει το παρών του. Είναι παρών στο Καρά Τεπέ, στη Μόρια και όλες τις προσφυγικές δομές. Είναι παρών στον Έβρο και στα push back. Είναι παρών στο λιμενικό, είναι παρών στα Α.Τ. της Ομόνοιας και του Αγίου Παντελεήμονα, είναι στις δυνάμεις των ΜΑΤ και των συνοριοφυλάκων, είναι στις εισαγγελικές αρχές και στους άμβωνες των εκκλησιών, είναι στα συρτάρια των υπουργών και των δημάρχων, είναι στο άρθρο 187Α του νέου ποινικού κώδικα. Όπως ήταν παρών στο Φαρμακονήσι, στη διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών, στη Σχολή Γαλακτοκομίας του Γιακουμάκη, στην υπερασπιστική γραμμή του Κορκονέα. Όπως ήταν παρών και ρίζωσε στην οδό Γλάδστωνος. Όπως ρίζωσε και στα μυαλά όσων επικαλούνται τη θεωρία των δύο άκρων.

Κανένας εφησυχασμός.

[---->]

Καιρός είναι να διαλύσουμε μια και καλή ένα μύθο

 

Μιας και είναι επίκαιρο, καιρός είναι να διαλύσουμε μια και καλή το μύθο ότι η Χρυσή Αυγή συμμετείχε στο αντιμνημονιακό κίνημα των πλατειών το 2011. Μέσα σε χιλιάδες κόσμου σίγουρα υπήρξαν και εξαιρετικά προβληματικά άτομα αλλά η Χρυσή Αυγή ΔΕΝ ήταν ποτέ εκεί Τα στοιχεία μαζεμένα από άρθρο της εφσύν:

''Την περίοδο των κινητοποιήσεων, στην εφημερίδα της οργάνωσης αναλυόταν για ποιο λόγο δεν πρέπει να μετέχει η Χρυσή Αυγή: «Πολλοί με ρωτούν», έγραφε ο Νίκος Φέρμας, «για ποιο λόγο η Χρυσή Αυγή δε συμμετέχει επίσημα στις συγκεντρώσεις των “αγανακτισμένων” ή δε στηρίζει με δημοσιεύματα τις ανακοινώσεις τους και τα καλέσματά τους. Ηρθε η ώρα να ηχήσει ξεκάθαρη η απάντησή μας, σχετικά με αυτό το θέμα, έτσι ώστε οι φίλοι του κινήματός μας να μην μπερδεύονται από τον κυκεώνα πληροφοριών και δημοσιευμάτων, καθώς κάποιοι, με “διαβολικά” καλές προθέσεις, προσπαθούν να εμπλέξουν τον Λαϊκό Σύνδεσμο, με το πανηγύρι που λαμβάνει χώρα στην πλατεία Συντάγματος».

Και ο χρυσαυγίτης εξηγούσε: «Ο πρώτος λόγος έχει να κάνει με το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή δεν νοιάζεται για την γκλαμουριά και την κυρίλα που πάει χαμένη, ούτε στηρίζει τον ιδεολογικό της πυρήνα στον άκρατο εγωισμό και το φόβο της απώλειας των κεκτημένων αγαθών. Καμία σχέση δεν θα μπορούσαμε να έχουμε με όλες αυτές τις αστικές ανησυχίες.

»Σαν δεύτερος λόγος, περισσότερο προφανής και ξεκάθαρος, προβάλλει η χάβρα του πλήθους των διαδηλωτών. Αλβανοί και νοικοκυραίοι που μέχρι χθες τους είχαν στη δούλεψή τους, λαθρομετανάστες που πουλάνε σημαιάκια, καντίνες με βρώμικα, φοιτητές ετών 29, αναρχικοί και αριστεριστές και αναμφίβολα αρκετοί Ελληνες πατριώτες, παγιδευμένοι στα κελεύσματα των Σειρήνων, δημιουργούν έναν εσμό από πολυφωνικές καταστάσεις, θυμίζουν το πανηγύρι που κάποτε γινόταν στη γειτονιά μας. Και όλοι αυτοί έχουν θέση σε αυτή τη διαμαρτυρία.

»Ε ναι λοιπόν, εμείς δεν γουστάρουμε να συμμετέχουμε στο “επαναστατικό πανηγυράκι”, χτυπώντας κατσαρόλες και χορεύοντας σε ρυθμούς Αφρικής παρέα με αράπηδες λαθρομετανάστες. Εμείς δεν μπαίνουμε σε στεγανά, δεν συμμετέχουμε σε κινήσεις με όσους μας χωρίζουν ιδεολογικά χάσματα, δεν νερώνουμε το κρασί μας, δεν πουλάμε την Ιδέα μας, δεν κυνηγάμε την αγανακτισμένη ψήφο τους» (εφ. «Χρυσή Αυγή», 15.6.2011).

Στο ίδιο φύλλο της εφημερίδας εξηγούσε και ο γνωστός «θεωρητικός» του ναζισμού Γ. Μάστορας/Μισιάκας ότι με τους «αγανακτισμένους» δημιουργούνται «αυταπάτες» πως αρκεί η «ειρηνική παρουσία σε κάποιες πλατείες για να επιβάλει ο κόσμος τη θέλησή του». Η λύση για τον διορισμένο από τον Μιχαλολιάκο υπάλληλο στη Βουλή είναι η «ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης με τις αυθεντικές Επαναστατικές Εθνικολαϊκές Δυνάμεις».

Ακολούθησε, δύο βδομάδες αργότερα, ο Ηλίας Κασιδιάρης, ο οποίος επιχείρησε να διαψεύσει τη σύμπλευση της Χρυσής Αυγής με τις δυνάμεις καταστολής, αλλά δεν παρέλειψε να καταγγείλει και το κίνημα των πλατειών: «Εχουμε αναφέρει επανειλημμένως πως το “κίνημα των αγανακτισμένων” είναι απόλυτα βολικό για το βρώμικο και ανθελληνικό σύστημα εξουσίας. Είναι η ανώδυνη εκτόνωση για τις πλατιές μάζες – ή τουλάχιστον για το ποσοστό εκείνο των συμπατριωτών μας, που έχει βαρεθεί να αράζει στον καναπέ του. Δεν είναι τυχαίο πως οι μαζικότερες συνάξεις αυτού του ασύνδετου και ασύντακτου πλήθους γίνονται μόνο Κυριακή βράδυ, όταν η βουλή είναι κλειστή και οι εθνοπατέρες την πέφτουν εκ του ασφαλούς στις βιλάρες τους ή τρώνε και πίνουν στην υγειά των κορόιδων».

 (εφ. «Χρυσή Αυγή», 25.6.2011).

Εκείνος που ανέλαβε να δώσει και «θεωρητικό» υπόβαθρο στην καταγγελία των χρυσαυγιτών υπήρξε βέβαια ο ίδιος ο Ελληνας «Φίρερ», ο οποίος δεν δίστασε να διακρίνει και «εβραϊκό δάκτυλο» πίσω από το κίνημα των πλατειών. Πρόκειται κατά τον Μιχαλολιάκο για μια «επανάσταση-μαϊμού», όπου «τον ρόλο της ανώδυνης εκτόνωσης παίζουν αφελείς μάζες, καθοδηγούμενες όμως πάντοτε και ελεγχόμενες από δοκιμασμένους αγκιτάτορες της παγκοσμιοποίησης. Εμπνευστής του κινήματος ένας Εβραίος από τη Γαλλία, ο Εσέλ, ο πνευματικός πατέρας των αγανακτισμένων. Μιας πολύ βολικής αντιδράσεως για το παγκόσμιο σύστημα, την οποία κάποιοι με πολύ θράσος αποκαλούν εξέγερση» (εφ. «Χρυσή Αυγή», 24.8.2011).

Παρόμοια δημοσιεύματα κατά του κινήματος των πλατειών συνεχίστηκαν από τους ναζιστές στο ίδιο ύφος (ενδεικτικά, «Οι αγανακτισμένοι επιστρέφουν από τις παραλίες», 31.8.2011 και «Η νέα γραμμή του πατέρα των αγανακτισμένων», 14.9.2011), με τον Μισιάκα να κάνει τον τελικό απολογισμό: «Η Χρυσή Αυγή εξέφρασε την αρνητική της στάση στο φαινόμενο των αγανακτισμένων. […] Ο χρόνος μας δικαίωσε και αποδείχτηκε τελικά ότι ήταν μια κατευθυνόμενη μόδα χωρίς ξεκαθαρισμένη ιδεολογία, μια μόδα ακίνδυνη και άοσμη […] μια ανώδυνη και αναποτελεσματική εκτόνωση» («Ή Χρυσή Αυγή ή Τέφρα», εφ. «Χρυσή Αυγή», 5.10.2011).''

[---->]