Κυβερνητικός εμπαιγμός η εξαγγελία για προσλήψεις γιατρών

Αθήνα 13 Μαρτίου 2020

ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ΚΑΙ ΚΟΡΟΪΔΙΑ Η ΕΞΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΓΙΑΤΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΔΗΜΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ

Δύο μέρες μετά το διάγγελμα του Κυριάκου Μητσοτάκη που διαβεβαίωσε ότι ήδη κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να θωρακιστεί η Δημόσια Υγεία και έκανε λόγο για προσλήψεις γιατρών, μία μέρα μετά τη «δραματική έκκληση» του Υπουργού Υγείας Βασίλη Κικίλια που καλούσε τους γιατρούς «να υποβάλουν αίτηση, να προσληφθούν με διετείς συμβάσεις και μετά να παραμείνουν στο Εθνικό Σύστημα Υγείας», στην προκήρυξη που τρέχει για 2.000 θέσεις επικουρικού προσωπικού και η οποία λήγει την Κυριακή 15/3, δεν υπάρχει ούτε μία (1) θέση επικουρικού γιατρού.

Δεν υπάρχει πρόσκληση ενδιαφέροντος για επικουρικούς γιατρούς.

Όχι μόνο αυτό. Αντί να μονιμοποιήσει τους ήδη υπηρετούντες, των οποίων η θητεία λήγει ξεκινώντας από τον Μάρτιο μέχρι 30/9, παρατείνει τη σύμβασή τους μόνο για 4 μήνες και δεν προσλαμβάνει τους γιατρούς των οποίων η θητεία έχει λήξει το προηγούμενο διάστημα και για τους οποίους έχουν ήδη ολοκληρωθεί οι διαδικασίες διορισμού τους περιμένοντας να περάσει… το τρίμηνο από τη λήξη της προηγούμενης σύμβασης.

Τέλος, πέρα από γενικόλογες αναφορές για πρόσθεση κρεβατιών στις ΜΕΘ δεν δεσμεύονται για την πρόσληψη του αναγκαίου ιατρονοσηλευτικού προσωπικού ώστε να ανοίξουν τα 100 κλειστά κρεβάτια ΜΕΘ.

Απαιτούμε:

Να προσληφθεί άμεσα όλο το αναγκαίο προσωπικό για να ανοίξουν όλα τα κλειστά κρεβάτια ΜΕΘ.

Άμεσα, χωρίς χρονοτριβή, να προσληφθούν οι συνάδελφοι επικουρικοί ακόμα και αν δεν έχει παρέλθει το τρίμηνο από τη λήξη της προηγούμενης σύμβασης.

Διορισμούς σε μόνιμες θέσεις όλων των υπηρετούντων σήμερα επικουρικών γιατρών.

ΟΕΝΓΕ

[------>]

Εχει ο καιρός γυρίσματα

«Ας φανταστούμε ένα σενάριο στο οποίο ο κορονοϊός εξαπλώνεται στην Ευρώπη με τρόπο ανεξέλεγκτο, ενώ στην αφρικανική ήπειρο, λόγω των κλιματικών συνθηκών, δεν έχει καμία επίπτωση.

Τρομοκρατημένες, οικογένειες Ευρωπαίων θα επιχειρούσαν μαζικά να δραπετεύσουν από την ασθένεια, βγαίνοντας στο δρόμο προς τα σύνορα της Αφρικής.

Θα προσπαθούσαν να διασχίσουν τη θάλασσα μέσω του Στενού του Γιβραλτάρ, θα επιβιβάζονταν σε πρόχειρα σκάφη από τα ελληνικά νησιά και από τις τουρκικές ακτές. Κυνηγημένοι από την απειλή μιας νέας θανατηφόρας πανώλης, θα προσπαθούσαν να φτάσουν στην ασφάλεια, εξωθούμενοι από την ακραία ανάγκη.

Αλλά όταν θα έφταναν στην ακτή της Αφρικής, οι φράκτες που οι ίδιοι έχουν υψώσει, οι βίαιοι έλεγχοι που οι ίδιοι έχουν εγκαθιδρύσει, τα σκληρά και ανελέητα σύνορα, θα αντέστρεφαν την δύναμη ανάσχεσης.

Οι βορειοαφρικανικές δυνάμεις ασφαλείας θα πυροβολούσαν τους Ευρωπαίους δίχως έλεος και θα τους φώναζαν: γυρίστε πίσω, αφήστε μας ήσυχους, δεν θέλουμε την αρρώστια σας, τη δυστυχία σας, την απελπισία σας.

Εδώ, εάν οι σεναριογράφοι ήθελαν να κορυφώσουν το δράμα, θα επέτρεπαν σε κάποιους Ευρωπαίους, με τη βοήθεια συμμοριών διακινητών, να φτάσουν σε αφρικανικούς προορισμούς, όπου οι αρχές θα τους έβαζαν σε καραντίνα, θα τους στοίβαζαν σε άθλια στρατόπεδα, όπου θα έχαναν όλα τα υπάρχοντά τους, τις σχέσεις τους και την αξιοπρέπεια τους.»

David Trueba

(Ισπανός νομπελίστας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης )

10 Μαρτίου 2020

[---->]

Το μάθημα της Ιταλίας: Τι έπρεπε να γίνει στην Ελλάδα ΧΘΕΣ

   

Γεράσιμος Γραμματικόπουλος

Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές η Ιταλία περνάει δραματικές ώρες, σε μαζική καραντίνα σε ολόκληρη την επικράτεια, μαζικό lockdown με ανοιχτά μόνο τα supermarket που μπορούν να εγγυηθούν τουλάχιστον 1 μέτρο απόσταση ανάμεσα στους επισκέπτες, με πορτιέρηδες και ουρές απέξω σαν να ήταν το πιο σικάτο club, οικογένειες που κλαίνε νεκρούς παππούδες και όχι μόνο από μακριά, τα νοσοκομεία σε σχεδόν πλήρη κατάρρευση, έχοντας αναστείλει κάθε άλλη λειτουργία πέραν του COVID-19 και των κατεπειγόντων, άμεσα επικίνδυνων για την ζωή συμβάντων, με τους γιατρούς και τους νοσηλευτές σε εξάντληση και απόγνωση, με κάποιους να παραμένουν στο νοσοκομείο για να μην ρισκάρουν μια μετάδοση σε αγαπημένα τους πρόσωπα στο σπίτι που έχουν λόγο να φοβούνται. Με δυο λόγια, πόλεμος κανονικός. Μα πώς συνέβη αυτό;

Το SSN, ή ΕΣΥ αλά ιταλικά

Το ιταλικό ΕΣΥ ζει από το 2010 ένα δράμα παράλληλο με το δικό μας. Παρότι τα μεγέθη είναι διαφορετικά και το τσεκούρι στην χρηματοδότηση ομολογουμένως μικρότερο από το δικό μας, τα προβλήματα είναι τα ίδια.

Μειωμένες κλίνες νοσηλείας: με σύνολο περίπου 150.000 δημόσιες και 40.000 ιδιωτικές, η αντιστοιχία προς κατοίκους είναι της τάξης του 3,2/1000 κατοίκους, σημειώνοντας μια πτώση της τάξης του 30% συγκριτικά με το έτος 2000. Έπρεπε σύμφωνα με τους μάνατζερς να μειωθούν, καθότι ασύμφορα, σπρώχνοντας όλο και περισσότερη λειτουργικότητα σε εξωτερικά ιατρεία και day hospital, gate-keeping που φρενάρει τα τακτικά περιστατικά έξω από το νοσοκομείο, ιδιωτικό δίκτυο πρωτοβάθμιας υγείας αλλά και εταιρειών ασθενοφόρων που συμπληρώνουν το αντίστοιχο ΕΚΑΒ υπό την μορφή ΜΚΟ.

Σας θυμίζει κάτι;

Γερασμένος και ανεπαρκής εξοπλισμός: οι περικοπές χτύπησαν ακόμα χειρότερα τον ιατροτεχνικό εξοπλισμό ενός συστήματος με ήδη πολύ συχνά πεπαλαιωμένες δομές, με εντονότατη διάθεση για outsourcing σε εξωτερικές ιδιωτικές δομές.

ΣΔΙΤ του λέγανε και μου το παντρεύανε.

Γερασμένο και ανεπαρκές προσωπικό: παρότι μέχρι την τωρινή κρίση, η 24ωρη εφημερία που είναι το ψωμοτύρι του Έλληνα γιατρού ήταν σχεδόν ανήκουστη, μιας και το προσωπικό δεν είναι τόσο εξωφρενικά ελάχιστο όσο στα καθ’ημάς νοσοκομεία, η περιστολή δαπανών και προσλήψεων, ως άλλη Αγία Γραφή της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας που παρέσυρε ολόκληρη την Ευρώπη, οδήγησε σε μαζικό brain drain, ειδικευόμενους λιγοστούς και κυρίως νεαρούς, και άρα μάχιμους, επιμελητές με το κιάλι. Μόλις το φθινόπωρο που μας πέρασε υπήρχε μια διάχυτη συζήτηση – ανησυχία στους ιατρικούς κύκλους της γείτονος χώρας περί γηραιών διευθυντών που καλούνται να εφημερεύουν νύχτες, να κρατούν ανοιχτές χειρουργικές αίθουσες πέραν των φυσικών τους αντοχών, να… να… να… Σε αριθμούς, το SSN, με δεδομένα του 2017, διέθετε 92.855 ιατρούς (αναλογία 1,33/1000 κατοίκους) και 233.000 νοσηλευτές (αναλογία 3,33/1000 κατοίκους).

Αν γνωρίζετε τους αντίστοιχους, ισχνότατους συγκριτικά, αριθμούς στην χώρα μας, ελπίζω να προλάβατε να καθίσετε σε καρέκλα πριν ο κρύος ιδρώτας σας λούσει και επέλθει το λιποθυμικό επεισόδιο.

Περιορισμένος αριθμός σε κλίνες ΜΕΘ: η Ιταλία διαθέτει περίπου 5100 κλίνες ΜΕΘ (αναλογία 8,42/100.000 κατοίκων) που αποδείχθηκαν ολίγιστες στην αντιμετώπιση μιας μαζικής επιδημίας που στέλνει περί το 5% κατά διεθνή μέσο όρο των νοσούντων σε μηχανική υποστήριξη. Στην Ιταλία ειδικότερα το ποσοστό αυτό είναι υπερδιπλάσιο (13,3%) αλλά περισσότερα επί της ιδιαιτερότητας αυτής παρακάτω. Η Ελλάδα με το μόνιμο πρόβλημα των ελλείψεων σε κλίνες ΜΕΘ ακόμα και προ κρίσης διαθέτει περίπου 550-580 κλίνες (αναλογία 5,57/100.000)!

Αν το γλιτώσατε το λιποθυμικό στο προηγούμενο bullet, εδώ δεν υπάρχει περίπτωση… Συνεχίζουμε σε λίγο, μόλις συνέλθετε!

Η στατιστικά αναπάντεχη βαρύτητα της νόσου

Τα επιδημιολογικά ποσοστά που αναδύονται από το ιταλικό σκέλος της επιδημίας που μας πλήττει είναι εξαιρετικά δυσάρεστα, με μεγάλη απόκλιση από την μέχρι τώρα καταγραφή σε άλλα οργανωμένα κράτη. Νοσηλεία ΜΕΘ στο 13,3%, θάνατος στο 5%, με μεγάλες αποκλίσεις από περιοχή σε περιοχή (η Λομβαρδία που ήταν το επίκεντρο έχει την πρωτιά με >6% θνητότητας). Αυτή η απόκλιση μπορεί να αποδοθεί σε πολλαπλούς παράγοντες και ενδεχομένως κάποιο συνδυασμό αυτών.

• Πληθυσμιακή σύνθεση: η Ιταλία διαθέτει τον πλέον γερασμένο πληθυσμό της Ευρώπης και ως εκ τούτου περισσότερες πιθανότητες ένα κρούσμα να ανήκει σε ευάλωτη πληθυσμιακή ομάδα. Να δείτε ποια άλλη χώρα είναι εξόχως γερασμένη, έχοντας ξαποστείλει τους νέους της στην ξενιτιά και εμποδίζοντας ποικιλοτρόπως όσους παρέμειναν να ξεκινήσουν οικογένειες…

• Ετερογένεια στατιστικού δείγματος: μέχρι τώρα τα περισσότερα κρούσματα και θάνατοι αφορούσαν τον κινεζικό πληθυσμό που είναι σαφώς διαφοροποιημένος από τον ιταλικό. Έτσι η στατιστική, ακολουθώντας την φυσιοπαθολογία και την φυσική πορεία της νόσου, μπορεί να διαφέρει σημαντικά. Αν αυτή η υπόθεση αληθεύει, να δείτε με ποιους μοιάζουμε πιο πολύ, που έ χουμε και σχετική λαϊκή ρήση…

• Διαθεσιμότητα και ποιότητα συστήματος υγείας: πριν ακόμα η ιταλική κρίση λάβει διαστάσεις, δημοσιεύθηκε στο ιατρικό περιοδικό Lancet μια μελέτη που, παρατηρώντας τα επιδημιολογικά δεδομένα, συνέδεε την θνητότητα του COVID-19 με την ποιότητα και την διαθεσιμότητα ενός οργανωμένου συστήματος υγείας κατά περιοχή.Με δεδομένη την παραπάνω περιγραφή του SSN και των προβλημάτων αλλά και την οδυνηρή σύγκριση με το ΕΣΥ, πόσο ποιοτικοί νιώθετε;

• Δεδομένα τύπου παγόβουνου: υπάρχει μια πολύ σοβαρή υποψία, με δεδομένες και τις συμπεριφορές του πληθυσμού στην Ιταλία, πως τα δεδομένα είναι “αλλοιωμένα” από την μη καταγραφή πάμπολλων υποκλινικών και ελαφρών κρουσμάτων, όπως ένα παγόβουνο του οποίου μόνο ένα μικρό μέρος είναι ορατό ως κορυφή. Υπέρ αυτής της υπόθεσης είναι τα εξαιρετικά υψηλά ποσοστά της Λομβαρδίας που ήταν και το επίκεντρο της μετάδοσης – αν και θα πρέπει να προσμετρηθεί και η ενδεχόμενη “εξάντληση” των τοπικών δομών του συστήματος υγείας. Και αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό συμπέρασμα, ιδίως σε ότι αφορά τις συμπεριφορές των πληθυσμών και την εφαρμογή μέτρων προστασίας και πρόληψης όπως θα δούμε αμέσως παρακάτω.

Πληθυσμιακές συμπεριφορές και μέτρα πρόληψης: una faccia, una razza!

Αναντίρρητα η Ιταλία πληρώνει την αδυναμία της να ελέγξει την ταχύτητα μετάδοσης της λοίμωξης, παραμένοντας ακόμη και τώρα στην εκθετική φάση εξάπλωσης, με αποτέλεσμα τον υπερκορεσμό ενός ήδη πληγωμένου από χρόνια λιτότητας συστήματος υγείας. Ποια ιδιαίτερα σημεία μπορούμε να απομονώσουμε ως κρίσιμα σφάλματα και ανεπάρκειες, ώστε να μην επαναληφθούν;

• Ολιγωρία των αρχών στην λήψη αποφασιστικών μέτρων αποφυγής συγχρωτισμού. Όταν πια αποφασίστηκαν σε βαθμό που θα ήταν χρήσιμος, το τζίνι είχε ήδη βγει από το λυχνάρι.

• Ελαφρότητα του πληθυσμού στην ορθή χρήση ατομικών μέτρων προστασίας. Δεν εμπεδώθηκε από τον πληθυσμό η σημασία τους ως μέσο ετερο – και όχι αυτο – προστασίας. Έτσι προσβλήθηκαν οι “νέοι και επιπόλαιοι” αφού “τι θα πάθουν πια”, μεταδίδοντας την λοίμωξη σε ευάλωτες πληθυσμιακές ομάδες. Πρόκειται για τον θρίαμβο του ατομικισμού και την συντριβή του αλτρουϊσμού ως εξελικτικό πλεονέκτημα επιβίωσης της κοινότητας.

Απείθεια του πληθυσμού στις συστάσεις και εκκλήσεις των αρχών. Χαρακτηριστικότερο και δραματικότερο παράδειγμα αυτής ήταν η μαζική φυγή προς τον νότο λίγο πριν “σφραγιστούν” οι βόρειες επαρχίες, αφού η αντιπολιτευτική προς την κεντρική κυβέρνηση διοίκηση της περιφέρειας διέρρευσε την είδηση πριν την εφαρμογή της, λόγω μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων. Το αποτέλεσμα ήταν απλά η επέκταση της κόκκινης ζώνης σε ολόκληρη την ιταλική επικράτεια και το μαζικό lockdown από άκρη σε άκρη και σε κάθε δραστηριότητα της καθημερινής ζωής.

Σε αυτό το σημείο δεν θα κάνω καμία σύγκριση με την ελληνική πραγματικότητα. 

Οι ομοιότητες είναι απλά αποκαρδιωτικές.

Επιμύθιο

Αν θα έπρεπε να συμπυκνώσω τα συμπεράσματα σε μία μόνο πρόταση, θα ήταν η ακόλουθη.

Ολικό lockdown χθες, αφού δεν γίνεται να εμπιστευθούμε ατομικές συμπεριφορές και αίσθημα αλληλεγγύης του πληθυσμού.

Άνοιγμα όλων των κλινών ΜΕΘ προχθές.

Μαζικές προσλήψεις πέρυσι (και δεν εννοώ τις σαχλαμάρες με τρίμηνα μπλοκάκια, εξάμηνα επικουρικά και επιστροφή των νεοσυνταξιοδοτηθέντων που είναι ευάλωτοι οι ίδιοι).

Μήπως και σώσουμε ο,τιδήποτε αν σώζεται.

Γεράσιμος Γραμματικόπουλος

Ο Γεράσιμος Γραμματικόπουλος είναι γιατρός, νευρολόγος, πρώην εργαζόμενος στο ΠΓΝΠ. Σπούδασε στη Νάπολη της Ιταλίας.

[---->]

Μέσω  Νόστιμον ήμαρ

Ο κορωνοϊός και ο «καπιταλισμός» της καταστροφής

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛAΚΑΣ

Αν υπάρχει μια πρώτη σαφής διαπίστωση από το «χτύπημα» του κορωνοϊού, αυτή είναι ότι η παγκόσμια οικονομία επιβραδύνεται και βρίσκεται (αν δεν το έχει περάσει) στο κατώφλι της ύφεσης. Αν λάβουμε υπόψη την κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας πριν από το χτύπημα του ιού και όλες τις δυσοίωνες προβλέψεις και τις ανησυχίες που είχαν διατυπωθεί για την πορεία της, προκύπτει μια ακόμη προφανής διαπίστωση: Το σύστημα (καπιταλισμός ονομάζεται) αντιλαμβάνεται την καταστροφή ως ευκαιρία (και) για ξεκαθάρισμα λογαριασμών.

Για τον καπιταλισμό της καταστροφής έχουν γραφτεί πολλά. Άλλωστε, πέρα από τις θεωρητικές προσεγγίσεις, έχουμε δει πώς το σύστημα μετατρέπει ένα τσουνάμι στην Άπω Ανατολή ή μια θεομηνία στις ΗΠΑ σε επενδυτική ευκαιρία και κτηματομεσιτικό Ελ Ντοράντο. Κάτι, μάλλον, έχουμε αντιληφθεί για το πώς η καταστροφή των πολέμων γεννάει χρήμα για τις πολεμικές βιομηχανίες αλλά και τις τεχνικές εταιρείες της... ανοικοδόμησης. Τέλος, στην προκειμένη περίπτωση, ζούμε το απόλυτο ξεχαρβάλωμα (υπέρ των ιδιωτών) των συστημάτων Υγείας, τα οποία, ακόμη κι αυτά που στέκουν καλά στα πόδια τους, αδυνατούν να αντιμετωπίσουν το «κακό σενάριο» εξέλιξης της επιδημίας του κορωνοϊού.

Είναι, ίσως, νωρίς, αλλά ήδη μπορούμε μάλλον να δούμε πώς, επ’ ευκαιρία του ξεσπάσματος της επιδημίας, βγήκαν τα μαχαίρια για να ξεκαθαριστούν οι λογαριασμοί στο παγκόσμιο οικονομικό κύκλωμα.

Πριν από το χτύπημα της επιδημίας ήταν ευκρινή τα προβληματικά σημεία τριβών των μεγάλων παικτών στην παγκόσμια οικονομία. Η Κίνα αγκομαχούσε να τραβήξει ακόμη ψηλότερα τους παγκόσμιους ρυθμούς ανάπτυξης. Οι ΗΠΑ είχαν ξεκινήσει έναν εμπορικό πόλεμο (επιβάλλοντας δασμούς και άλλες απαγορεύσεις) για να φρενάρουν την κινεζική επέκταση και διείσδυση. Η Ρωσία «τρεφόταν» και μεγάλωνε προσφέροντας τα ενεργειακά της αποθέματα στις διψασμένες για ενέργεια Κίνα και Ευρώπη.

Είναι αξιοσημείωτη η ταχύτητα με την οποία η παγκόσμια οικονομία υπέκυψε στο πλήγμα του κορωνοϊού δίνοντας την εντύπωση ότι είναι ένα οικοδόμημα με τραπουλόχαρτα και χωρίς θεμέλια. Αξιοσημείωτος είναι επίσης ο «πόλεμος» που ξέσπασε μεταξύ των πετρελαιοπαραγωγών χωρών. Καθώς το χτύπημα του κορωνοϊού οδηγεί σε προβλέψεις για μεσοπρόθεσμη ραγδαία μείωση της παραγωγής και κατ’ επέκταση της ζήτησης ενέργειας, η λογική κίνηση των πετρελαιοπαραγωγών χωρών θα ήταν η μείωση της παραγωγής τους ώστε να συγκρατηθεί σε ανεκτά επίπεδα η τιμή πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Πέρα από τη λογική, ωστόσο, η Σαουδική Αραβία αύξησε ακόμη περισσότερο την παραγωγή της, ρίχνοντας κι άλλο την τιμή του πετρελαίου, χτυπώντας με αυτόν τον τρόπο τη ρωσική οικονομία, που κατά κύριο λόγο στηρίζεται στις εξαγωγές ενέργειας...

Συνδέοντας όλα αυτά εκ των υστέρων, ίσως κάποιοι καταλήξουν σε σενάρια συνωμοσίας για το πώς και γιατί ξέσπασε η επιδημία. Ωστόσο η απάντηση είναι μάλλον απλούστερη. Η επιδημία είναι για το σύστημα μια ευκαιρία για ξεκαθάρισμα λογαριασμών και κερδών που αυτοί οι λογαριασμοί συνεπάγονται.

[---->]

Χιακή Συμπολιτεία : Να μεταφερθούν άμεσα οι πρόσφυγες από το λιμάνι και τη ΒΙΑΛ σε ασφαλείς δομές

Η κυβέρνηση είναι επικίνδυνη: Να μεταφερθούν άμεσα οι πρόσφυγες από το λιμάνι και τη ΒΙΑΛ σε ασφαλείς δομές

Τη στιγμή που η κυβέρνηση κλείνει σχολεία, πανεπιστήμια και γήπεδα, και ορθώς πράττει, την ίδια στιγμή αφήνει στο έλεος των καιρικών συνθηκών και χωρίς καμία δυνατότητα τήρησης στοιχειωδών κανόνων υγιεινής χιλιάδες πρόσφυγες.

Η ΒΙΑΛ παραμένει η κόλαση που ξέρουμε, με χιλιάδες ανθρώπους να προσπαθούν να επιβιώσουν σε υποτυπώδεις συνθήκες, ενώ δεν διαφαίνεται καμιά κίνηση από την κυβερνητική πλευρά για την ελάχιστη έστω αποσυμφόρηση.

Παράλληλα, η κατάσταση στο λιμάνι της Χίου με πάνω από 100 ανθρώπους, στην πλειοψηφία τους παιδιά, που διαβιούν από την 1η Μαρτίου στο ύπαιθρο και κοιμούνται σε λεωφορεία και στο κοντέινερ που αναμένεται να απομακρυνθεί τώρα που τέλειωσαν οι βροχές, θέτει σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή τους.

Ολέθρια ανευθυνότητα

Μπορεί επιπλέον να φανταστεί κανείς πόσο πιο άμεσος και απτός είναι ο κίνδυνος αυτός, με τα σημερινά πολύ σοβαρά δεδομένα γύρω απ' την δημόσια υγεία και με την επιδημία του κορωνοϊου να καλπάζει. Η ανευθυνότητα και η απανθρωπιά από την πλευρά της κυβέρνησης είναι πλέον εγκληματικές: για ανθρώπους που και μέχρι σήμερα επιβίωσαν ως εκ θαύματος μέσα σε τραγικές συνθήκες υγιεινής, μοιάζει θέμα χρόνου και στατιστικής νομοτέλειας να γίνουν θύματα και της νέας επιδημίας. Οι συνέπειες θα είναι ολέθριες τόσο για τη ζωή τους όσο και για την περαιτέρω εξάπλωση της αντιπροσφυγικης υστερίας και των ακροδεξιών αντιλήψεων, που τόσο έντεχνα υποδαύλισε ήδη η κυβέρνηση με τις έως τώρα πολιτικές της

Μετακύλιση κυβερνητικών ευθυνών σε υπηρεσιακούς παράγοντες

Η Χιακή Συμπολιτεία επισκέφθηκε την Τετάρτη τη Λιμενάρχισσα, την Εισαγγελέα και τον Αστυνομικό Διευθυντή Χίου, προκειμένου να έχει υπεύθυνη ενημέρωση για το χρονοδιάγραμμα και τα μέτρα που θα ληφθούν για τους ανθρώπους που διαμένουν στο λιμάνι.

Δυστυχώς, αυτό που αποκομίσαμε είναι η μετακύλιση των κυβερνητικών ευθυνών και αρμοδιοτήτων στις πλάτες υπηρεσιακών παραγόντων, που υποχρεώνονται να υπερβάλλουν εαυτόν προκειμένου να αντιμετωπίσουν αυτό το πρωτόγνωρο φαινόμενο: δεν υπάρχει καμία επίσημη ενημέρωση για το χρονοδιάγραμμα απεγκλωβισμού των ανθρώπων αυτών από το νησί και το διάστημα για το οποίο θα μείνουν σε αυτές τις συνθήκες, δεν υπάρχει καμιά επίσημη πρόβλεψη πέραν του ότι είναι διοικητικά κρατούμενοι.

Επιπλέον, η πλήρης νομική ασάφεια για όσους έφτασαν στην Ελλάδα μετά την 1η Μαρτίου οδηγεί σε νέες «μαύρες τρύπες» στα νησιά και στην καταπάτηση θεμελιωδών δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου.

Να διατεθούν στεγασμένοι χώροι

Παρ’ ότι όλα τα παραπάνω είναι αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης, δεδομένου ότι αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται στο λιμάνι της Χίου καλούμε το Δήμο να κάνει την υπέρβαση και να διαθέσει στεγασμένους χώρους για τη στοιχειώδη φιλοξενία αυτών των ανθρώπων, ειδικά τώρα, μετά την αναστολή της λειτουργίας δημοτικών χώρων.

Αυτοί οι άνθρωποι βρίσκονται στη δική μας πόρτα, πολύ μακριά από την κυβέρνηση των Αθηνών και τον κυβερνητικό βουλευτή και υπουργό του νησιού που έρχεται μόνο κρυφά πλέον στη Χίο. Δυστυχώς το βάρος πέφτει και πάλι στις νησιωτικές κοινωνίες και τις δημοτικές αρχές να λύσουν τα προβλήματα που δημιουργούν οι κυβερνητικές αποφάσεις.

 

(φωτογραφία από astraparis.gr)

 [---->]