Εννέα χρόνια χρειάστηκαν να περάσουν για να ομολογήσει το ΔΝΤ
αυτό που είχε καταλάβει και η κουτσή Μαρία, ότι δηλαδή η Ελλάδα μπήκε στο
μνημόνιο για σωθούν οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες που κατείχαν το
μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους το 2010, χωρίς πρώτα αυτό να
αναδιαρθρωθεί.
Το ήξεραν όλοι; Όχι. Γιατί το Μέτωπο της Κοινής Λογικής
αντιστέκεται και πάντα θα πιστεύει ότι το μνημόνιο ήταν ευλογία για τον τόπο
αλλά οι ελληνικές κυβερνήσεις, που υπέγραφαν τα μέτρα μέχρι και σε κωλόχαρτα,
δεν το εφάρμοσαν σωστά.
Σύμφωνα με τους φιλελέδες, το μνημόνιο είναι κάτι σαν
Ευαγγέλιο, περιέχει το λόγο του Θεού, θεόπνευστες μεταρρυθμίσεις και στόχους
που αν τους πετυχαίναμε, η Ελλάδα θα γινόταν Μονακό
Η άποψη αυτή επιβίωσε στις πιο αντίξοες συνθήκες, ακόμα κι
όταν η ανεργία βάρεσε 28%, το χρέος εκτοξεύθηκε στο 180% του ΑΕΠ και οι Έλληνες
έμαθαν επιτέλους να ζουν κάτω από τις δυνατότητές τους, με την ύφεση να φτάνει
στο 25% του ΑΕΠ.
Η ύφεση που νιώσαμε στο πετσί μας ήταν 3 φορές μεγαλύτερη από
εκείνη που υπολόγιζε το Συμβούλιο των Σοφών του ΔΝΤ - ο επικεφαλής
οικονομολόγος του ΔΝΤ έχει παραδεχτεί ότι ο πολλαπλασιαστής για την ελληνική
οικονομία εκτιμήθηκε 3 φορές κάτω -, ενώ από τις απολύσεις και τις περικοπές
μισθών και συντάξεων που βούλιαξαν την οικονομία γίναμε το ίδιο ανταγωνιστικοί
με τη Γερμανία του Μεσοπολέμου.
Κάπως έτσι χτίστηκε ο μύθος του μνημονίου όλα αυτά τα χρόνια,
τη στιγμή που η πλειοψηφία των αντιμνημονιακών δυνάμεων αναλωνόταν σε
συζητήσεις καφενείου και θεωρίες ψεκασμών, μέχρι που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση
και το εφάρμοσε πιο πιστά από οποιονδήποτε άλλον, δεσμεύοντας τη χώρα για τον
επόμενο αιώνα.
Το μνημόνιο απομυθοποιήθηκε. Έγινε καθεστώς.
Η κρίση δεν είναι κρίση γιατί θα κρατήσει για πάντα.
Εννέα χρόνια χρειάστηκαν να περάσουν για να ομολογήσει το ΔΝΤ
αυτό που είχε καταλάβει και η κουτσή Μαρία, ότι δηλαδή η Ελλάδα μπήκε στο
μνημόνιο για σωθούν οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες που κατείχαν το
μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους το 2010, χωρίς πρώτα αυτό να
αναδιαρθρωθεί.
Το ήξεραν όλοι; Όχι. Γιατί το Μέτωπο της Κοινής Λογικής
αντιστέκεται και πάντα θα πιστεύει ότι το μνημόνιο ήταν ευλογία για τον τόπο
αλλά οι ελληνικές κυβερνήσεις, που υπέγραφαν τα μέτρα μέχρι και σε κωλόχαρτα,
δεν το εφάρμοσαν σωστά.
Σύμφωνα με τους φιλελέδες, το μνημόνιο είναι κάτι σαν
Ευαγγέλιο, περιέχει το λόγο του Θεού, θεόπνευστες μεταρρυθμίσεις και στόχους
που αν τους πετυχαίναμε, η Ελλάδα θα γινόταν Μονακό
Η άποψη αυτή επιβίωσε στις πιο αντίξοες συνθήκες, ακόμα κι
όταν η ανεργία βάρεσε 28%, το χρέος εκτοξεύθηκε στο 180% του ΑΕΠ και οι Έλληνες
έμαθαν επιτέλους να ζουν κάτω από τις δυνατότητές τους, με την ύφεση να φτάνει
στο 25% του ΑΕΠ.
Η ύφεση που νιώσαμε στο πετσί μας ήταν 3 φορές μεγαλύτερη από
εκείνη που υπολόγιζε το Συμβούλιο των Σοφών του ΔΝΤ - ο επικεφαλής
οικονομολόγος του ΔΝΤ έχει παραδεχτεί ότι ο πολλαπλασιαστής για την ελληνική
οικονομία εκτιμήθηκε 3 φορές κάτω -, ενώ από τις απολύσεις και τις περικοπές
μισθών και συντάξεων που βούλιαξαν την οικονομία γίναμε το ίδιο ανταγωνιστικοί
με τη Γερμανία του Μεσοπολέμου.
Κάπως έτσι χτίστηκε ο μύθος του μνημονίου όλα αυτά τα χρόνια,
τη στιγμή που η πλειοψηφία των αντιμνημονιακών δυνάμεων αναλωνόταν σε
συζητήσεις καφενείου και θεωρίες ψεκασμών, μέχρι που ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση
και το εφάρμοσε πιο πιστά από οποιονδήποτε άλλον, δεσμεύοντας τη χώρα για τον
επόμενο αιώνα.
Το μνημόνιο απομυθοποιήθηκε. Έγινε καθεστώς.
Η κρίση δεν είναι κρίση γιατί θα κρατήσει για πάντα.
Και ζήσαν αυτοί κακά κι εμείς χειρότερα..
[--->]
