Αμερικανικής εμπνεύσεως «Σουνιστάν» στη θέση του Ιράκ και της Συρίας

Ανάγλυφος ο ιμπεριαλισμός του 21ου αιώνα με κύριο εκφραστή τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ξεδιπλώνεται, στον κινούμενο χάρτη της Μέσης Ανατολής μέσα από μια απλή παράθεση των γεγονότων της τελευταίας εβδομάδας σε συνδυασμό με εύλογα ερωτήματα γύρω από την τρομοκρατία και τη σύγχρονη αποικιοκρατία.

Από τη Μαρία Λίλα

Ποια είναι η σχέση, λοιπόν, ανάμεσα στους πρόσφατους αμερικανικούς βομβαρδισμούς κατά των κυβερνητικών συριακών δυνάμεων στην στρατιωτική βάση Αγιάς και της τουρκικής εισβολής στο βόρειο Ιράκ;

Εκ πρώτης όψεως καμία. Ωστόσο, καθώς η Συρία και το Ιράκ έχουν πάψει πλέον να είναι οι χώρες που γνωρίζαμε, τα δύο παραπάνω γεγονότα ερμηνεύονται από πολιτικούς αναλυτές, ως «κομμάτια» του ευρύτερου αμερικανικού σχεδίου «Βαλκανοποίησης» της Μέσης Ανατολής, σύμφωνα με το οποίο η Ρωσία πρόκειται να εμπλακεί σε ένα νέο υψηλού κόστους παρατεταμένο πόλεμο και η Ουάσιγκτον θα διασφαλίσει τον έλεγχο του πετρελαίου της περιοχής, το οποίο θα υπολογίζεται μόνο σε δολάρια.



Όπως έγραψε στο «World Socialist» ο Τζότζεφ Κίσορ «η βασική δύναμη που κρύβεται πίσω από τον πόλεμο στη Συρία είναι η ίδια με εκείνη, που παρακίνησε τον ιμπεριαλιστικό διαμελισμό της Μέσης Ανατολής στο σύνολό της, δηλαδή τα συμφέροντα του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις γνωρίζουν ότι αν θέλουν να έχουν λόγο στο τμήμα της λείας, πρέπει να έχουν επίσης μερίδιο στο φονικό».

Ανακοίνωση καταγγελία της ΕΦΕ: Ειδομένη:Η διακριτικότητα της Αστυνομικής φιλανθρωπίας

Το αληθινά φιλανθρωπικό έργο τελείται πάντα διακριτικά, μακριά από τα βλέμματα τρίτων.
Η 'Ενωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδας (Ε.Φ.Ε.) υποθέτει ότι οι αυθαίρετες προσαγωγές που έγιναν τα ξημερώματα της 9ης Δεκεμβρίου, σε βάρος των δυο μοναδικών φωτορεπόρτερ που βρίσκονταν στην Ειδομένη λίγο πριν ξεκινήσει η αστυνομική επιχείρηση απομάκρυνσης των εγκλωβισμένων προσφύγων και μεταναστών, δηλώνουν απλώς τη σεμνότητα της αστυνομίας που δεν ήθελε μάρτυρες ενόσω Θα προέβαινε στη φιλανθρωπική της δράση.

Επικροτώντας αυτή την έξαρση αστυνομικής σεμνότητας, η Ε.Φ.Ε. παρακαλεί την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ να την ενημερώνει εφεξής μια παρεμφερείς φιλανθρωπικές δραστηριότητες ούτως ώστε οι φωτορεπόρτερ να προσέρχονται μόνοι τους σε κάποιο αστυνομικό τμήμα και να πίνουν εκεί φρόνιμα τον καφέ τους μέχρι την ολοκλήρωση του εκάστοτε φιλανθρωπικού έργου της αστυνομίας. 

Τέλος, δεδομένου ότι οι φωτορεπόρτερ πρέπει να έχουν πλήρη γνώση της πραγματικότητας, αφού η φύση του επαγγέλματός τους συνίσταται στην απεικόνιση της πραγματικότητας, η Ε.Φ.Ε. προτείνει στην ΕΛ.ΑΣ να βοηθήσει τους φωτορεπόρτερ να απαλλαγούν από τις αυταπάτες τους, εισηγούμενη την κατάργηση των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων της ελευθερίας του τύπου και του δικαιώματος των πολιτών για ενημέρωση.
 

Με την παράκληση της Δημοσίευσης 

                                                             Για το ΔΣ 

          0 ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                                 Η ΓΕΝ.ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ              

           Μάριος Λώλος                                                                Χριστίνα Ζαχοπούλου
[--->]

Έτσι, ήσυχα και ωραία, καθαρίσαμε την Ειδομένη...

Και μας έμεινε η υποκρισία, η καταστολή και η απανθρωποποίηση. Και η Frontex.

Γράφει: Ελένη Μαυρούλη 

Ήσυχα και ωραία. Μακριά από κάμερες, φωτογραφίες και δημοσιογράφους. Μακριά και από τις ΜΚΟ που είχαν «αποσύρει» τις ανθρωπιστικές τους ανησυχίες μέρες πριν καθώς η κατάσταση εκτραχυνόταν ολοένα περισσότερο. Έτσι, ήσυχα και ωραία «μάζεψαν» οι ελληνικές αρχές, και για την ακρίβεια, οι άνδρες των δυνάμεων καταστολής – ΜΑΤ, με την γνωστή λεπτότητα και συναισθηματισμό που τους διακρίνει, τους μετανάστες από την Ειδομένη.

Μέσα σε λίγη ώρα την Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου, «τέλειωσαν» το αδιέξοδο.

Την ίδια ώρα, που στο Φαρμακονήσι συνεχίζονταν οι έρευνες για τους  12 αγνοούμενους μετανάστες, και είχαν ήδη ανασυρθεί οι σοροί 6 παιδιών, 2 γυναικών και 4 ανδρών ενώ είχαν περισυλλεγεί σώοι 26 άνθρωποι (17 άνδρες, 5 γυναίκες, 4 παιδιά). Για να προστεθούν στα άλλα έξι παιδικά κορμιά που ανασύρθηκαν νεκρά στις απέναντι ακτές του Αιγαίου, στις τουρκικές, την Τρίτη.  Ήσυχα και ωραία. Χωρίς καν τα ΜΜΕ να αφιερώνουν πλέον περισσότερα από μερικά δευτερόλεπτα. Χωρίς καν να δημιουργείται εσωτερικά, στο στομάχι, ένας κόμπος.

«Καταπίνονται» πια οι ειδήσεις αυτές. «Καταπίνονται» όπως οι ειδήσεις για βομβαρδισμούς, διαμελισμένους ανθρώπους στη Συρία, στο Ιράκ, στο Λίβανο, στην Παλαιστίνη, στην Νιγηρία, στο Τσαντ, στη Λιβύη. Οι ειδήσεις για κατεστραμμένες χώρες, κατεστραμμένους λαούς, κατεστραμμένες ζωές. Δυσάρεστη καθημερινή συνήθεια.

Τα πούλμαν με τους μετανάστες βρίσκονται ήδη καθ’ οδόν για Θεσσαλονίκη από Ειδομένη και η ΤΡΑΙΝΟΣΕ έσπευσε πανηγυρίζοντας ν’ ανακοινώσει ότι αποκαθίσταται η σιδηροδρομική γραμμή που είχε παραμείνει επί μέρες μπλοκαρισμένη στην Ειδομένη από τις διαμαρτυρίες. Οι υπεύθυνοι της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, π.χ. ο, τελών υπό παραίτηση,  CEO της, κ. Ζησιμακόπουλος, δεν κουράστηκε να επαναλαμβάνει ότι από τις 18 Νοεμβρίου, περίπου, που οι μετανάστες είχαν κλείσει τη σιδηροδρομική γραμμή, οι χρηματικές απώλειες για την εταιρεία «έπεφταν βροχή» έχοντας φτάσει στις αρχές Δεκεμβρίου το 1,5 εκατομμύριο ευρώ.

Τώρα, πια, τα περίπου 1.800 «εγκλωβισμένα» βαγόνια με εμπορεύματα κινούνται ελεύθερα στις ράγες μεταφέροντας ελεύθερα εμπορεύματα. Οι άνθρωποι, στη γη των ευρωπαϊκών «αξιών», δεν κινούνται πλέον ελεύθερα.  Αλλά τι είναι αυτό μπροστά στην «ασφάλειά» μας όπως έλεγε και ο Γάλλος πρωθυπουργός Βαλς προπαγανδίζοντας την ανάγκη παράτασης της κατάστασης «έκτακτης ανάγκης». Εντείνοντας παράλληλα τους βομβαρδισμούς στη Συρία, τη δυστυχία, την καταστροφή, το αίμα που έθρεψε το «θεριό»! Για να χρειαζόμαστε σε λίγο ακόμα περισσότερο «ασφάλεια» και ακόμη λιγότερα «δικαιώματα, ελευθερίες, δημοκρατία».

Για να είμαστε δίκαιοι όμως, δεν πρόκειται για «κεραυνό εν αιθρία». Ο αρμόδιος αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννης Μουζάλας, το είχε πει: Η ιστορία αυτή στην Ειδομένη «θα τελειώσει».  Περίπου τότε, που ένα παλικάρι 22 χρόνων από το Μαρόκο έπεφτε νεκρό από ηλεκτροπληξία στις γραμμές του ΟΣΕ. Ξέρετε, εκείνος ο «ψητός Μαροκινός» κατά τον κυβερνητικό κ. Τσουκαλά.

Ναι, ο κ. Μουζάλας τα είχε πει. Ανακοινώνοντας ότι  η Αθήνα υποχωρούσε στις απειλές για έξοδο από την Σένγκεν και στα «δωράκια»  των Βρυξελλών προς την Άγκυρα, και δεχόταν την Frontex παντού. Από την Ειδομένη μέχρι το Καστελόριζο. Την Frontex που θα «ταυτοποιεί» για να διαχωρίζει πρόσφυγες από μετανάστες με βάση την καταγωγή κατά παράβαση των κανονισμών του ΟΗΕ και του διεθνούς δικαίου, για να δέχεται μόνο τους πρώτους στα «άγια» ευρωπαϊκά χώματα.

Και οι υπόλοιποι;  Ας κόψουν το λαιμό τους, έτσι ορίζουν οι «ανθρωπιστικές αξίες του ευρωπαϊκού οράματος».  Ενώ τα πούλμαν κινούνταν ήδη από Ειδομένη προς Θεσσαλονίκη, ρεπορτάζ έλεγαν ότι υπάρχουν «σκέψεις» για προσφυγικά «κέντρα υποδοχής» και στη συμπρωτεύουσα.  Στην Αθήνα;  Ο Δήμαρχος κ. Καμίνης διεμήνυε ότι δεν θα επιτρέψει να επαναληφθούν οι εικόνες  του 2012 – 2013 στην Βικτώρια. (Παρεπιμπτόντως και ασχέτως πως το εννοεί ο Δήμαρχος, οι εικόνες είναι ντροπιαστικές και εξευτελιστικές καταρχήν για τους πρόσφυγες – μετανάστες). Διεμήνυε, επίσης, ότι η μοναδική οργανωμένη δομή υποδοχής στην Αθήνα είναι ο Ελαιώνας με χωρητικότητα μέχρι 1.000 άτομα. Και στα πούλμαν από την Ειδομένη είναι ήδη 1.500…

Ακόμη περισσότερο… «ασφάλεια» με καταστολή

Ας κόψουΜΕ τον …λαιμό τους και τον λαιμό μας.  Αυτό προφανώς αποδέχτηκε η ελληνική κυβέρνηση.  Γιατί στη συμφωνία με την ΕΕ για ανάπτυξη της Frontex στην Ειδομένη δεν υπάρχει καμία σαφής πρόβλεψη για το που θα πάνε όσοι δεν κρίνονται πρόσφυγες, και άρα δεν τους δίνεται δυνατότητα εισόδου στην ΕΕ.  Η Αθήνα θα κάνει τον ..παιδονόμο ή τον αποθηκάριο ψυχών; Μάλλον και τα δύο επιλέγοντας τον αυτοσχεδιασμό. Και την ακόμη σκληρότερη καταστολή. Γιατί συνήθως αυτά πάνε μαζί. Όταν δεν λύνεις ουσιαστικά, όταν δεν αγγίζεις τις πραγματικές αιτίες, τότε χρειάζεσαι εχθρούς, φανταστικούς ή φτιαχτούς, και τότε δέρνεις. 

Καμία έκπληξη! Ο ένας εκ των σημαντικών πυλώνων συνεργασίας Ελλάδας – Αιγύπτου – Κύπρου, που περιλαμβάνεται στη «Διακήρυξη της Αθήνας»,  την οποία υπέγραψαν οι κ.κ. Τσίπρας, αλ Σίσι (ο στρατηγός που με ένα εντελώς «δημοκρατικό» πραξικόπημα ανέλαβε την εξουσία στην Αίγυπτο ασχέτως άποψης για τους προκατόχους του), Αναστασιάδης την Πέμπτη το πρωί (την ώρα που «εκκαθαριζόταν» η Ειδομένη) είναι, βεβαίως βεβαίως, η ασφάλεια.  Περί συμφωνίας «για την αντιμετώπιση τρομοκρατικών απειλών, όπως το ISIS, καθώς και την ανάγκη για ολοκληρωμένη αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης μέσω της αποτελεσματικής διαχείρισης, της καταπολέμησης των δικτύων διακινητών» κάνουν λόγο τα ΜΜΕ. Με απλά λόγια: κρατήστε όσους (μετανάστες – πρόσφυγες) μπορείτε εσείς να λιμοκτονούν στο δικό σας έδαφος, να κρατήσουμε και εμείς και βλέποντας και κάνοντας. Ίσως η «μαμά ΕΕ» αναγνωρίσει …το πόσο υπάκουοι είμαστε και …μας λυπηθεί. Ή όχι;

Γιατί έχει κι άλλο. Δημοσιογραφικές πληροφορίες που επικαλούνται γερμανικά ΜΜΕ, όπως το δεύτερο κανάλι της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης ZDF, υποστηρίζουν ότι οι υπουργοί Εσωτερικών Γερμανίας και Γαλλίας ζήτησαν επισήμως από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή δια μέσου επιστολής στον Δ. Αβραμόπουλο, να ενισχυθεί περαιτέρω η Frontex και να λάβει εξουσιοδότηση προκειμένου σε εξαιρετικές περιπτώσεις να δρα ακόμη και χωρίς σχετικό αίτημα κράτους-μέλους, εφόσον η ίδια (η Frontex) το κρίνει απαραίτητο. Το ζητούν τώρα που η Κομισιόν απεργάζεται, έτσι κι αλλιώς, το πλαίσιο ενίσχυσης της Frontex.

Στο ίδιο θέμα αναφέρεται και η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung, η οποία σημειώνει ότι «η διαμόρφωση του σχεδίου είναι πολιτικά ευαίσθητη, διότι παρεμβαίνει στα κυριαρχικά δικαιώματα των κρατών-μελών». Αλλά τονίζει ότι ο Πρόεδρος της Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ θέλει στο μέλλον να αποφύγει καταστάσεις όπως στην Ελλάδα. «Η Αθήνα αντιδρούσε επί εβδομάδες στην ευρωπαϊκή βοήθεια και την ζήτησε μόνο όταν τα άλλα κράτη-μέλη την απείλησαν με την de facto αποβολή της Ελλάδας από την Ζώνη Σένγκεν» καταλήγει.

Την νέα αυτή «αντίληψη» μάλιστα, διατυπώνει μιλώντας στο ZDF και ο Ευρωβουλευτής των Γερμανών Φιλελευθέρων (FDP) και Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Αλεξάντερ Λάμπσντορφ ο οποίος χαρακτηρίζει «σχετική» την κυριαρχία σε εποχές μαζικού προσφυγικού κύματος και τόσο μεγάλων κρίσεων.

«Σχετική» η εθνική κυριαρχία, λοιπόν, αλλά όχι για όλους και όχι πάντα, γιατί πχ την εθνική τους κυριαρχία επικαλούνται και εκείνοι που υψώνουν τείχη, αφήνουν στο χιονιά και στην ύπαιθρο χιλιάδες ταλαιπωρημένους ανθρώπους …

«Σχετικά» και τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα, αφού στο βωμό της …ασφάλειας θυσιάζονται εν μία νυκτί. Και φυσικά η «βία καταδικάζεται από όπου και αν προέρχεται»  εκτός και αν υπηρετεί την …«ασφάλεια». Ποιανού άραγε;

«Σχετικός» προφανώς και ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας», αφού πρώτα γαλουχούνται, ενισχύονται, χρηματοδοτούνται όσοι στη συνέχεια χαρακτηρίζονται «κτήνη» και «εχθροί»..

«Σχετική» και η «αλληλεγγύη», «σχετικός» και ο «ανθρωπισμός» της …πολιτισμένης δυτικής Ευρώπης αφού εκφράζεται πλουσιοπάροχα σε ανακοινώσεις, αλλά επί του πρακτέου δεν έχει κανένα πρόβλημα να στοιβάξει σαν ζώα χιλιάδες ανθρώπους και να τους εγκαταλείψει στην τύχη τους, να τους αφήσει να πνίγονται στο Αιγαίο και να ξεψυχούν στις διάφορες Ειδομένες αφού πρώτα έχει καταστρέψει τις χώρες τους και έχει χύσει το αίμα τους..

Υπάρχει όμως κάτι που αποδεικνύεται αδιαπραγμάτευτο: η αξία του…εμπορεύματος. Αν δεν είσαι εμπόρευμα, (ή δεν μπορείς να πουλήσεις τον εαυτό σου ως εμπόρευμα είτε γιατί δεν είσαι πια χρήσιμος για το σύστημα είτε γιατί δεν υπάρχει ζήτηση), είσαι τελειωμένος και από την ζωή, πέρα και πάνω από αξίες, αρχές και άλλα τινά συγκινητικά. Αυτή είναι η πεμπτουσία του καπιταλισμού. Το γνωρίζουν καλά οι άνεργοι, οι απλήρωτοι εργαζόμενοι, οι πρόσφυγες, οι μετανάστες, όλοι όσοι απεκδύονται βιαίως την ανθρώπινη υπόσταση και αξιοπρέπειά τους λόγω της καπιταλιστικής κρίσης.

Ας μην κοροϊδευόμαστε άλλο.

Έτσι ήσυχα κι ωραία έχουν τα πράγματα.

Και έτσι …ανήσυχα  ωραία, θα πρέπει ν’ ανατραπούν. Τίποτε λιγότερο.

[--->]

Γκολ στην Περιφέρεια Aττικής

 

Mια ματιά στον προϋπολογισμό της Περιφέρειας Αττικής για το 2016, τον πρώτο θεωρητικά υπό την ηγεσία της Ρένας Δούρου, δείχνει ότι μερικά πράγματα δύσκολα αλλάζουν. Τα 20 εκατ. στον Μελισσανίδη για το γήπεδο της ΑΕΚ είναι εκεί. Το ίδιο και τα 7 εκατ. στον Αλαφούζο για τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Φαίνεται ότι ακόμα και με μία «εχθρική» προς αυτούς διακυβέρνηση, οι ολιγάρχες καταφέρνουν, εύκολα ή δύσκολα, να σκοράρουν...

Το προ­σχέ­διο του προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού της Πε­ρι­φέ­ρειας Ατ­τι­κής που έχει στην κα­το­χή του το ThePressProject έχει ήδη εγκρι­θεί από την Οι­κο­νο­μι­κή Επι­τρο­πή και ανα­μέ­νε­ται να τεθεί στο Πε­ρι­φε­ρεια­κό Συμ­βού­λιο μέσα στον Δε­κέμ­βριο, αν και η ακρι­βής ημε­ρο­μη­νία πα­ρα­μέ­νει άγνω­στη. Στη σε­λί­δα 14 του ανα­λυ­τι­κού προ­ϋ­πο­λο­γι­σμού εξό­δων ανά Πε­ρι­φε­ρεια­κή Ενό­τη­τα είναι τα ση­μεία που ξε­χω­ρί­ζουν:

Η επι­χο­ρή­γη­ση 20 εκατ. ευρώ για την «Κα­τα­σκευή γη­πέ­δου Νέας Φι­λα­δέλ­φειας» και λίγο πιο κάτω, τα 7 εκατ. ευρώ για την «Ανα­βάθ­μι­ση γη­πέ­δου Λε­ω­φό­ρου Αλε­ξάν­δρας». 

Πρό­κει­ται για τις δύο πιο με­γά­λες «επεν­δύ­σεις» που σχε­διά­ζει να υλο­ποι­ή­σει η Πε­ρι­φέ­ρεια Ατ­τι­κής μέσα στο 2016 και κα­λύ­πτουν το 10% των συ­νο­λι­κών προ­βλε­πό­με­νων επεν­δύ­σε­ων (278 εκατ.) της με­γα­λύ­τε­ρης Πε­ρι­φέ­ρειας της χώρας με 5 εκατ. κα­τοί­κους και το 30% πε­ρί­που των επεν­δύ­σε­ων που πρό­κει­ται να γί­νουν στην Πε­ρι­φε­ρεια­κή Ενό­τη­τα Κε­ντρι­κού Τομέα Αθη­νών.

Από την πλευ­ρά της η Πε­ρι­φέ­ρεια Ατ­τι­κής, δια μέσου της Αντι­πε­ρι­φε­ρειάρ­χη Κε­ντρι­κής Ενό­τη­τας Ερ­μί­νας Κυ­πρια­νί­δου, το­νί­ζει ότι τα ποσά πα­ρα­μέ­νουν ίδια με την προη­γού­με­νη χρο­νιά, δε­δο­μέ­νου ότι η δια­βού­λευ­ση με­τα­ξύ όλων των εμπλε­κο­μέ­νων φο­ρέ­ων συ­νε­χί­ζε­ται και αφή­νει ανοι­κτό πα­ρά­θυ­ρο ανα­θε­ώ­ρη­σης βάσει των νέων δε­δο­μέ­νων που θα δια­μορ­φω­θούν.

Χρή­μα­τα στον Με­λισ­σα­νί­δη, όχι στην ΑΕΚ

Η ρεαλιστική προοπτική

Συντάκτης: Γιώργος Πετρόπουλος 

 

Καταθλιπτική αλλά με μνημονιακό βάθος χαρακτηρίζει τη σημερινή Βουλή η πρώην αναπληρώτρια υπουργός Οικονομικών και στέλεχος της ΛΑ.Ε. Νάντια Βαλαβάνη. Μιλώντας στην «Εφ.Συν.» σημειώνει ότι «η επιταχυνόμενη φθορά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. δεν αντανακλά, ωστόσο, ακόμη σε μαζικές μετατοπίσεις μέσα στην κοινωνία» και ταυτόχρονα ασκεί οξύτατη κριτική στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για την επιλογή της συμφωνίας με τους δανειστές και την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου, υποστηρίζοντας ότι ο Αλέξης Τσίπρας μπορούσε να ακολουθήσει τότε άλλο δρόμο: ή να ν’ απευθυνθεί ξανά στον λαό και τη νεολαία, ή να παρέδιδε την εντολή.
 Επίσης δεν θεωρεί εύκολη την έξοδο από το ευρώ, αλλά πιστεύει ότι μπορεί να αποτελέσει λύση απέναντι στο μνημονιακό αδιέξοδο. Τέλος θεωρεί αδύνατη την ολική μονομερή διαγραφή του χρέους και διαπραγματευτικό ατού την άρνηση πληρωμής του.

-Κυρία Βαλαβάνη, βλέπετε δυνατότητες να έχει μια κάποια επιτυχία το τρίτο Μνημόνιο;

Αν με τον όρο «επιτυχία» εννοείται έξοδος από την κρίση υπέρ του λαού και του τόπου, κατηγορηματικά ΟΧΙ. Σήμερα κοντεύουμε να ξεχάσουμε ό,τι με τόσο κόπο είχαν μάθει εκατομμύρια άνθρωποι. Είναι αποκαρδιωτικό παλιοί σύντροφοι να υποστηρίζουν ότι ο δρόμος απαλλαγής από τα μνημόνια περνάει μέσα απ΄ την εφαρμογή του μνημονιακού καθεστώτος. Ο υπό ψήφιση Προϋπολογισμός υιοθετεί μέχρι και τη νεοφιλελεύθερη θεολογική ορολογία περί «ενάρετου κύκλου» - θυμάμαι πώς τα ειρωνευόμασταν αυτά ως «αμαρτωλοί» εισηγητές του ΣΥΡΙΖΑ…

Λες και ξέχασαν ότι το πρόγραμμα των δανειστών, οργανωμένο σε μνημόνια, συμποσούται σε ένα μοναδικό στόχο: Εξυπηρέτηση - με κάθε κόστος όσον αφορά ανθρώπους και χώρα - ενός μη βιώσιμου χρέους, διπλάσιου του ΑΕΠ, πληρωτέου μέχρι το 2059. Η διαβεβαίωση για διέξοδο μέσω της  δοκιμασμένης πολιτικής άγριας εσωτερικής υποτίμησης  - λιτότητα, ανεργία, φοροκαταιγίδα, καταστροφή του παραγωγικού ιστού, λεηλασία αναντικατάστατης δημόσιας περιουσίας - ισοδυναμεί με «αποκήρυξη μετά βδελυγμίας» όλης της πορείας του αντιμνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ από το 4,5% σε κόμμα κυβερνητικής εξουσίας. Στο βιβλίο μου με κοινοβουλευτικές ομιλίες από την περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ-αξιωματική αντιπολίτευση, το ονομάζω «Η αρπαγή της Ελλάδας».

Η συνέχιση αυτής της πολιτικής δικαιώνει τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις και συνιστά ύβρη απέναντι στον κόσμο του αντιμνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ: Κυρίως χάρη στη δική του δράση δεν είχε περάσει ό,τι πέρασε με το Τρίτο Μνημόνιο, με αποκορύφωμα τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας και τη μεγαλύτερη «ληστεία τραπέζης» στην ιστορία της χώρας: Το πέρασμα σε ξένα funds αντί 5 δις ολόκληρου του τραπεζικού συστήματος. Μαζί πέρασε «σε ξένα χέρια» το σύνολο της οικονομίας, καθώς κάτω απ’  τις τράπεζες  «κρέμονται» όλες οι επιχειρήσεις.

-Η κυβέρνηση θα τα καταφέρει να μείνει στη θέση της με δεδομένο ότι έχει μπροστά της τεράστια ζητήματα να αντιμετωπίσει, με πρώτο και κύριο τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος;

Ο πολιτικός χρόνος είναι εξαιρετικά συμπυκνωμένος. Η επιταχυνόμενη φθορά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν αντανακλά, ωστόσο, ακόμη σε μαζικές μετατοπίσεις μέσα στην κοινωνία. Καταρχήν επειδή οι παλιές πολιτικές δυνάμεις, συν Ποτάμι και Λεβέντης, αυτής της καταθλιπτικά μνημονιακής Βουλής, στην οποία η Αξιωματική Αντιπολίτευση δεν αξιώνεται να οργανώσει ούτε την εκλογή του αρχηγού της, είναι εξαιρετικά φθαρμένες. Άρα είναι όμως υπονομευμένες και οι προετοιμαζόμενες «διευρύνσεις» μνημονιακών  κομμάτων σε συγκυβέρνηση με το ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή η πρωτοφανής Βουλή, η πρώτη χωρίς αντιμνημονιακή αντιπολίτευση, έχει  μνημονιακό βάθος. Ωστόσο οι προετοιμαζόμενες λύσεις θα περιπλέξουν τον τρόπο εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών, δηλ. ό,τι απέμεινε ως διακυβέρνηση χάρη στη μνημονιακή εξαλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ. Ορατός κίνδυνος είναι, επίσης, να «σκάσει» GREXIT στα χέρια τέτοιων κυβερνήσεων - με χαώδη και καταστροφικό τρόπο. 

Βεβαίως, τα παραπάνω είναι δυνατά επίσης επειδή σήμερα δεν προβάλλει  η ΛΑΕ – ή οποιοσδήποτε άλλος – ως διέξοδος: Από την άποψη μιας εφικτής πολιτικής πρότασης, που θα ξεκινά από τις εκρηκτικές ανάγκες μιας ζωής που ασφυκτιά στη σημερινή μιζέρια και θα καθοδηγείται από ένα απελευθερωτικό όραμα για την κοινωνία, τον εργαζόμενο και προπαντός το νέο άνθρωπο. Οι αντιμνημονιακές δυνάμεις έξω απ’  τη Βουλή είναι σαν να ξεκινάμε από την αρχή να συλλαβίζουμε την αλφαβήτα της πάλης – μέχρι ότου ξαναποκτήσουν τέτοιες ικανότητες εκατομμύρια άνθρωποι. 

-Υπήρχε εναλλακτική λύση για κάτι άλλο; Ρωτώ γιατί ούτε plan b είχε η πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ούτε κάτι τέτοιο εμφάνισε στη συνέχεια η ΛΑ.Ε. Αν δηλαδή ήσασταν στη θέση του Τσίπρα τι θα κάνατε;

Στην πρώτη κυβέρνηση υπήρχε μια κεντρική ηγετική ομάδα διατεθειμένη να παραχωρήσει τα πάντα προκειμένου να μείνουμε στο ευρώ – όπως τελικά και έκανε. Διακηρύσσοντας το αυτό από την αρχή, κόντρα στην «επίσημη» γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ, φρόντισε να χαθεί το σημαντικότερο διαπραγματευτικό χαρτί για μια συμφωνία απεμπλοκής από τα μνημόνια εντός Ευρωζώνης: Η δυνατότητα καταφυγής σε  εναλλακτικές λύσεις. Κάθε επιχείρηση εκπόνησης εναλλακτικών σχεδίων έμεινε απόπειρα: Με τις όποιες λύσεις πολιτικά δαιμονοποιημένες, έπρεπε να καλύπτεται από πέπλο «παρανομίας». Έτσι βέβαια δεν εκπονούνται εναλλακτικά προγράμματα ούτε κερδίζεται η λαϊκή στήριξη.

Θα μπορούσαμε να μην είχαμε φτάσει στην κατάσταση του καλοκαιριού. Ωστόσο, και τότε ακόμα ο Πρωθυπουργός είχε άλλες δυο επιλογές: Βασισμένος στην πιο πολύτιμη αγωνιστική «προίκα», ένα συντριπτικό λαϊκό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα σε συνθήκες μοναδικές στην ιστορία του κόσμου - εκλογές με κλειστές τράπεζες - ν’  απευθυνθεί ξανά στο λαό και τη νεολαία. Αν πάλι δεν ήταν διατεθειμένος για τέτοια σύγκρουση, ας παρέδιδε την εντολή: Ας επιχειρούσαν να περάσουν το νέο μνημόνιο, κόντρα στην εκφρασμένη λαϊκή θέληση, οι «ιδιοκτήτες» των προηγούμενων μνημονιακών προγραμμάτων.  Θα ήταν μια τακτική ήττα, που θα επέτρεπε στην Αριστερά να επανακάμψει σύντομα και «σοφότερη» - και στη χώρα να συνεχίσει να ελπίζει. 

-Η ΛΑ.Ε. έχει σήμερα εφικτή εναλλακτική πρόταση ή την αναζητεί; Για παράδειγμα, είναι δυνατή κατά τη γνώμη σας η ολική διαγραφή του χρέους ή η άρνηση πληρωμής του;

Μετά τη στρατηγική ήττα αριστεράς και χώρας, σε μεγάλο βαθμό την αναζητεί. Χρειάζεται να συνεχίσει να το κάνει, οργανώνοντας σοβαρή προγραμματική συζήτηση. Το χρέος δε γίνεται βιώσιμο χωρίς «κούρεμα» του μεγαλύτερου μέρους του. Το ξέρουν όλοι και κάποτε αυτό θα γίνει αναπόφευκτα, το θέμα είναι όμως να γίνει τώρα. Ολική μονομερής διαγραφή του χρέους δεν έχει συμβεί ποτέ στην παγκόσμια ιστορία. Στη μία και μοναδική περίπτωση, της Οκτωβριανής Επανάστασης – τονίζω, επανάστασης - πληρώθηκε τελικά εξολοκλήρου από τη Ρωσική Ομοσπονδία. Η άρνηση πληρωμής, όπως έδειξε η ιστορία, εφόσον χρειαστεί είναι θεμιτό μέσο πάλης για μια συμφωνία συνολικής διευθέτησης. 

 

-Η θέση της ΛΑ.Ε. για έξοδο από την ευρωζώνη κι επιστροφή στο εθνικό νόμισμα είναι εφικτή;

 Η νομισματική κυριαρχία είναι δύσκολη σε μια χώρα με δεκαπέντε χρόνια κοινό νόμισμα, μπορεί ν’  αποτελέσει ωστόσο λύση απέναντι στο σημερινό εκκωφαντικό μνημονιακό αδιέξοδο. Η ανάκτηση μιας τέτοιας προοπτικής απαιτεί σοβαρή δουλειά για την αποδαιμονοποίηση της και συστηματική μελέτη όλων των πλευρών και συνεπειών της για ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα μετάβασης. Το «αξίωμα» περί μνημονίων-απαραίτητης προϋπόθεσης για παραμονή στο κοινό νόμισμα, είναι πολιτικής φύσης. Σε περίοδο εξαιρετικής ρευστότητας, πρέπει να μένουμε ανοικτοί απέναντι στις εξελίξεις της πραγματικότητας.  

  

-Πως βλέπετε την εξέλιξη της ΛΑΕ; Σε ποιους απευθύνεται τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο; Μπορεί να συνεχίσει έτσι όπως είναι σήμερα, ως ένα σχήμα που οργανωτικά θυμίζει ΣΥΡΙΖΑ πριν το 2012; Δεν θα ήταν καλύτερα να μετασχηματιστεί σε ένα συνασπισμό κομμάτων κινήσεων και προσωπικοτήτων, με σαφή τα σημεία ενότητας και διαφοράς και με διακριτούς ρόλους; 

Στις σημερινές συνθήκες η ΛΑΕ χρειάζεται ως πολιτικό μέτωπο οργανώσεων και ανένταχτων αγωνιστών, οργανωμένο με τον πιο δημοκρατικό τρόπο, με πρόγραμμα που θα ενισχύει τους αγώνες και την πρωτοβουλιακή οργάνωση της κοινωνίας ενάντια στις μνημονιακές πολιτικές - ξεκινώντας από το εργατικό και λαϊκό κίνημα, από το δικαίωμα όλων για αξιοπρεπή δουλειά. Σε αυτούς και στα κατεστραμμένα μεσαία στρώματα απευθύνεται από κοινωνική άποψη. 

Από πολιτική άποψη, απευθύνεται στους εργαζόμενους και άνεργους ανθρώπους, πριν απ’  όλα νέους, που απομακρύνονται από τις μνημονιακές πολιτικές των κομμάτων τους, του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Γενικότερα η ΛΑΕ χρειάζεται να συνεργαστεί με όποια σοβαρή πρωτοβουλία κινείται σε αντιμνημονιακή κατεύθυνση, συμπεριλαμβανομένων και δημοκρατικών πατριωτικών δυνάμεων κόντρα στην εξαέρωση της εθνικής κυριαρχίας.

Ρεαλιστική προοπτική είναι, μακριά από «τυφλά» ξεσπάσματα που το σύστημα «αφομοιώνει», ξεκινώντας προγραμματικά από τις συγκεκριμένες ανάγκες των ανθρώπων, μια αντιπολίτευση που θα προκαλέσει την επιστροφή της ΛΑΕ στο κοινοβούλιο: Για να προκαλεί τα black out στις μνημονιακές πολιτικές που πετύχαινε ο αντιμνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ, με ενεργή συμμετοχή, όμως, των ανθρώπων που αφορούν, ξεκινώντας απ’  το ασφαλιστικό, το αγροτικό, τη λαϊκή στέγη, την παραγωγική ανασυγκρότηση. Στην προοπτική μιας κυβέρνησης λαϊκού μετώπου, ικανής για ό,τι δεν κατάφερε η πρώτη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ: Απεμπλοκή από τις μνημονιακές πολιτικές, με όλες τις εναλλακτικές λύσεις σοβαρά μελετημένες και ανοιχτές.

 [--->]