Με απόφαση του Ν.Βούτση, καταργήθηκε(!) η επιτροπή Αλήθειας του Δημόσιου Χρέους



 Με υπογραφή του προέδρου της βουλής Ν.Βούτση και ημερομηνία 12.11.2015, 
η κυβέρνηση κατάργησε την Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους.
Άμεση ήταν η απάντηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου στην απόφαση του Νίκου Βούτση για «λουκέτο» στην Επιτροπή Αλήθειας για το δημόσιο χρέος.

Δελτίο Τύπου για την σύλληψη 5 φοιτητών με ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης

Από το πρωί της 12ης Νοεμβρίου διαδραματίζεται ένα πρωτοφανές σήριαλ καταστολής για την πόλη μας αλλά και για τη χώρα. Τα ξημερώματα -ημέρα πανελλαδικής απεργίας– πραγματοποιήθηκαν αιφνίδιες εισβολές στα σπίτια 5 φοιτητών και εργαζομένων, κατοίκων της Αγίας Παρασκευής οι οποίοι συλλαμβάνονται κατόπιν εντάλματος από τις ιταλικές αρχές. Με αφορμή την προσαγωγή τους σε καφετέρια στο Μιλάνο στις 2/5, μια μέρα μετά την απεργία της πρωτομαγιάς, οι ιταλικές αρχές ζητούνε την έκδοση τους.

Κάποιες σκέψεις για την κατάσταση στην Πορτογαλία



Του ΣΤΑΘΗ ΚΟΥΒΕΛΑΚΗ

Δίστασα πολύ να σχολιάσω τις πρόσφατες εξελίξεις στην Πορτογαλία. Πριν το κάνω άκουσα με πολύ προσοχή τα επιχειρήματα της συντρόφισσας Mariana Mortágua, βουλεύτρια του Μπλόκο της Αριστεράς στην ολομελειακή συζήτηση του συνεδρίου του Historical Materialism στον Λονδίνο στις 7 Νοεμβρίου. Διάβασα επίσης τη συνέντευξη που έδωσε ο Francisco Louçã , ιστορικό ηγετικό στέλεχος του Μπλόκο της Αριστεράς, στον Ugo Palheta στην γαλλική ιστοσελίδα Contretemps[1].

Ωστόσο, με βάση την αδυσώπητη ελληνική εμπειρία, τα μαθήματα της οποίας τώρα άρχισαν να γίνονται ευρύτερα αντιληπτά στην ευρωπαϊκή ριζοσπαστική Αριστερά, αισθάνομαι πως έχω κάποια ευθύνη να απευθύνω μια συντροφική προειδοποίηση στους συντρόφους της πορτογαλικής ριζοσπαστικής Αριστεράς, τόσο στο Μπλόκο της Αριστεράς όσο και στο ΚΚ Πορτογαλίας.

Κατανοώ πως η κατάσταση δεν είναι καθόλου απλή για αυτούς. Υπάρχει τεράστια πίεση από το εκλογικό σώμα που καταψήφισε την δεξιά κυβέρνηση του Κοέλιο, και αισθάνεται ότι έχει κερδίσει τις εκλογές, «να δοθεί μια ευκαιρία» στους Σοσιαλιστές να σχηματίσουν κυβέρνηση και να ανατρέψουν την προσπάθεια που ενορχήστρωσε ο πρόεδρος Καβάκο Σίλβα με την πλήρη στήριξη της ΕΕ για συγκρότηση μειοψηφικής κυβέρνησης της Δεξιάς. Είναι επίσης σαφές ότι μια κυβέρνηση των σοσιαλιστών που θα εξαρτάται από την κοινοβουλευτική στήριξη της ριζοσπαστικής Αριστεράς και, τουλάχιστον τυπικά, θα είναι δεσμευμένη να αντιστρέψει έστω κάποια από τα μέτρα λιτότητας, θα δεχτεί εξαρχής τα πυρά και της ΕΕ και της ντόπιας άρχουσας τάξης. Σε αυτό το πλαίσιο, ίσως μπορεί κανείς να κατανοήσει την τακτική της «υποστήριξης χωρίς συμμετοχή» σε μια κυβέρνηση σοσιαλιστών πάνω στη βάση μιας κοινής συμφωνίας η οποία ακυρώνεται αν παραβιαστεί από τους σοσιαλιστές.

Ωστόσο τα ρίσκα είναι μεγάλα και μου φαίνονται κατά πολύ υπέρτερα από τα αναμενόμενα οφέλη, τα οποία κατά τη γνώμη μου είναι κάτι παραπάνω από υποθετικά. Υπάρχουν τρεις διαστάσεις που συνοψίζουν αυτήν την εκτίμηση.

1. Πρώτον, η ιδέα πως ένα κόμμα σαν το Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΣΚ) θα ήταν έτοιμο να συγκρουστεί με την ΕΕ και την εγχώρια αστική τάξη για να εφαρμόσει κάποια, έστω εξαιρετικά μετριοπαθή, μέτρα αντι-λιτότητας όπως αυτά που μου φαίνεται απαριθμεί η προγραμματική συμφωνία μεταξύ ΣΚ, Μπλόκο και ΚΚΠ[2], αποτελεί κατά τη γνώμη μου πλήρης αυταπάτη. Ακόμα κι ένα κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, σε μια χώρα που έζησε κοινωνικά κινήματα ασύγκριτα μεγαλύτερα από αυτά της Πορτογαλίας, αποδείχτηκε τελικά ανίκανο να ακολουθήσει την συγκρουσιακή τακτική που είναι αναγκαία για να αποσπαστούν ακόμα και οι μικρότερες «παραχωρήσεις». Για να το θέσω πολύ απλά, ακόμα και μια «χαλάρωση» της λιτότητας είναι ανέφικτη χωρίς να αντιμετωπιστεί άμεσα το ζήτημα του χρέους και του ζουρλομανδύα της ευρωζώνης, και είναι τρελό να φανταστεί κανείς έστω και προς στιγμήν ότι το Σοσιαλιστικό Κόμμα είναι πρόθυμο/έτοιμο να ακολουθήσει μια τέτοια πορεία (στην πραγματικότητα ακόμα και το Μπλόκο και το ΚΚΠ είναι σχετικά διστακτικά σε αυτά τα δύο ζητήματα). Δεν είναι τυχαίο εξ'άλλου ότι στο «κοινό πρόγραμμα» ΣΚ και Αριστεράς δεν υπάρχει καμμία αναφορά στο θέμα του χρέους, ενώ οι ηγέτες των Σοσιαλιστών δηλώνουν σε όλους τους τόνους ότι η συμφωνία με την Αριστερά δεν θέτει υπό αίρεση τις «ευρωπαϊκές δεσμεύσεις της Πορτογαλίας».

2. Δεύτερον, η ελληνική εμπειρία έδειξε επίσης ότι δεν υπάρχει ενδιάμεσος δρόμος ανάμεσα στην μέχρι το τέλος σύγκρουση και την συνθηκολόγηση. Και αυτό δεν αφορά κάποια ριζοσπαστικά αντικαπιταλιστικά αιτήματα, αλλά το πολύ μετριοπαθές πρόγραμμα με το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές το 2015.
Ακόμα και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που υπέγραψε ένα επαίσχυντο τρίτο μνημόνιο και έχει δεσμευτεί στην εφαρμογή του, είναι απολύτως ανίκανη να αποσπάσει την παραμικρή παραχώρηση από την ΕΕ σε ζητήματα όπως μια απολύτως μίνιμουμ και ανεπαρκή προστασία των κατοικιών από τις τράπεζες. Οι «θεσμοί» της ΕΕ θα έχουν ακόμα μικρότερη διάθεση να φανούν επιεικείς με μια κυβέρνηση σοσιαλιστών που θα εξαρτάται από την κοινοβουλευτική στήριξη από το Μπλόκο και το ΚΚΠ και ειναι βέβαιο ότι θα επαναφέρουν με την μία ή την άλλη μορφή τους εκβιασμούς στους οποίους υπέβαλαν την πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

3. Φυσικά η παροχή κοινοβουλευτικής στήριξης σε μια κυβέρνηση χωρίς να συμμετέχεις σε αυτήν ενέχει λιγότερους κινδύνους από την πλήρη ένταξη σε αυτήν. Είναι κατ'αρχήν εφικτό να αποσύρεις τη στήριξή αν αυτή η κυβέρνηση παραβιάσει κάποιες «κόκκινες γραμμές, αν και η εμπειρία δείχνει πως ο προσδιορισμός αυτών των «κόκκινων γραμμών» δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση. Σε κάθε περίπτωση, είναι πολύ πιθανό ότι η ηγεσία του ΣΚ θα χρησιμοποιήσει τη συμφωνία με το Μπλόκο και το ΚΚΠ με τον ίδιο τρόπο που αντιμετώπισε ο Τσίπρας την αριστερή πτέρυγα του δικού του κόμματος όταν μπήκε στο καθοδικό σπιράλ υποχωρήσεων που έστρωνε το δρόμο στην συνθηκολόγηση.
 Δηλαδή προβαίνοντας σε ένα διαρκή εκβιασμό με το επιχείρημα «μην τολμήσετε να ρίξετε την πρώτη αριστερή κυβέρνηση της χώρας». Και αυτός ο υπολογισμός αποδείχθηκε σωστός: κατάφερε να παγιδεύσει την αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ έως ώτου ήταν με μια έννοια «πολύ αργά», δηλαδή μέχρι εκείνο το σημείο που η αποχώρηση από την κυβέρνηση είχε μεγάλο κόστος για την αριστερή αντιπολίτευση ενώ ήταν πλέον διαχειρίσιμη για εκείνον.

Για να ανατρέξουμε και σε ένα προηγούμενο ανάλογο παράδειγμα της γειτονικής Ιταλίας, η εμπειρία της «στήριξης χωρίς συμμετοχή» που παρείχε η Κομμουνιστική Επανίδρυση στην πρώτη «κεντροαριστερή» κυβέρνηση Πρόντι (1996-98), μια στήριξη που αποσύρθηκε μετά από 2 χρόνια, έδειξε επίσης ότι ο «εξ'αριστερών» «μικρός εταίρος» έχει πολύ περισσότερα να χάσει σε μια τέτοια συμμαχία απ'ότι η κεντρική, και κατά πολύ υπέρτερη,δύναμη της «μετριοπαθούς αριστεράς».

Ειδικά όσον αφορά το Μπλόκο της Αριστεράς, στο οποίο νιώθω προσωπικά πιο κοντά, νομίζω πως αυτή η κίνηση αντιφάσκει με την καθαρότητα με την οποία οι σύντροφοι έβγαλαν συμπεράσματα από την ελληνική τραγωδία και άλλαξαν τη θέση τους για το ευρώ –ένα ζήτημα το οποίο τονίστηκε στις παρεμβάσεις και της Μαριάνα Μορτάγκουα και του Φραντσίσκο Λουσά που αναφέρθηκαν παραπάνω.
Ο Λουσά δηλώνει χαρακτηριστικά ότι «η ελληνική κρίση έδειξε ότι η αναδιάρθρωση του χρέους είναι αδύνατη αν δεν είσαι έτοιμος να φύγεις από το ευρώ». Σε ένα εξαιρετικό της άρθρο, που δημοσιεύτηκε αρχικά στο Jacobin και μεταφράστηκε στα ελληνικά στο Rednotebook[3], το στέλεχος του Μπλόκο Catarina Príncipe είχε διεξοδικά αναλύσει πως η εμπειρία της συνθηκολόγησης του ΣΥΡΙΖΑ είχε οδηγήσει σε αισθητή μετατόπιση της μέχρι πρότινος έντονα «ευρωπαϊστικής» προσέγγιση του κόμματος, μια μετατόπιση που επιβραβεύτηκε από τους πορτογάλους εκλογείς.

Η διατύπωση διαφωνιών με συντρόφους που παλεύουν σε μια άλλη χώρα είναι πάντα ένα πολύ λεπτό ζήτημα. Πολύ φοβάμαι όμως πως η πορτογαλική ριζοσπαστική Αριστερά μπαίνει σε ένα μονοπάτι που θα καταλήξει στην κατασπατάληση του πολύτιμου πολιτικού κεφαλαίου που με τόσο κόπο κατάφερε να συγκεντρώσει τα τελευταία χρόνια. Η έκταση της συντριβής που υπέστη ο ελληνικός λαός και η Αριστερά της χώρας μου, καθώς και το προσωπικό μερίδιο ευθύνης που μου αναλογεί σ'αυτό το εγχείρημα, με υποχρεώνουν να αναλάβω το ρίσκο να τοποθετηθώ δημόσια.

Ευχόμενος φυσικά, όπως και όταν έγραφα για τον ΣΥΡΙΖΑ και την ελληνική συγκυρία τους τελευταίους μήνες, να αποδειχθεί ότι κάνω λάθος.

ΠΗΓΕΣ:

[1]http://www.contretemps.eu/interviews/nouvelle-situation-politique-portugal-entretien-francisco-lou%C3%A7%C3%A3

[2]Μια περίληψη στα αγγλικά του προγράμματος εδώ http://www.esquerda.net/en/artigo/left-wing-agreement-increases-incomes-and-ends-privatisations/39472 Τα βασικά μέτρα είναι η σταδιακή αποκατάσταση κατώτερου μισθού και κάποιων κοινωνικών επιδομάτων στα προ-Μνημονίων επίπεδα, η κατάργηση ορισμένων μέτρων υπερφορολόγησης των χαμηλών εισοδημάτων και μέτρα μεταρύθμισης του φορολογικού συστήματος και πάγωμα των ιδιωτικοποιήσεων με επαναφορά στο δημόσιο του νερού.

[3]http://rednotebook.gr/2015/10/gia-tis-ekloges-ke-tin-epomeni-mera-stin-portogalia-tis-katarina-prinsipe/ 
[--->]

Το γέλιο βγήκε από τον… ΣΥΡΙΖΑ

Να υποθέσουμε ότι κάποιοι  δουλεύουν εαυτούς και αλλήλους; Να υποθέσουμε ότι κάποιοι συμπεριλαμβάνουν την πολιτική σχιζοφρένεια  στα ατομικά δικαιώματα;
Ή ότι , εν είδει πολιτικού παυλωφισμού, αυτή και μόνη η κοινοποίηση της Γενικής Απεργίας λειτουργεί ως ερέθισμα   για να  εκκρίνουν  σαλπίσματα συμπαράστασης, συμμετοχής «στη μεγαλειώδη κινητοποίηση», στον «ανυποχώρητο αγώνα των εργαζομένων»   και μπλα-μπλα-μπλα;
 
Δύσκολη η ταξική αλληλεγγύη σε αυτές τις περιστάσεις, δε λέω. Πάντως  παρέχει κάποιο κύκλο εργασιών σε επαγγέλματα με μεγάλο βαθμό υποαπασχόλησης και ανεργίας, όπως είναι οι ψυχαναλυτές….
[--->]

Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί σε συμμετοχή στην απεργία ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ

 


Αίσθηση έχει προκαλέσει η κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ να καλέσει τους πολίτες σε συμμετοχή στην απεργία της 12ης Νοεμβρίου ενάντια στις πολιτικές του Μνημονίου που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, και ψήφισαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Σκοπός του ΣΥΡΙΖΑ είναι να ανατρέψει την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ.
Σε ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει «άλλο η κυβέρνηση, άλλο το κόμμα και άλλο η μ@λακία που μας δέρνει».
Ο Αλέξης Τσίπρας καλεί τους πολίτες στην απεργία να τον ανατρέψουν, ώστε να μπορέσει να γίνει πρωθυπουργός.
Επίσης, ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε πως θα συμμετάσχει και ο ίδιος στην απεργία αλλά όχι ως πρωθυπουργός αλλά ως Αλέξης.
«Άλλο ο  Αλέξης, άλλο ο Τσίπρας» δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας, βάζοντας φωτιά στο πολιτικό σκηνικό και θυμίζοντας σε όλους την εμβληματική φράση της Άννας Βίσση «άλλο η Άννα, άλλο η Βίσση».
Ο Αλέξης Τσίπρας είπε στους συνεργάτες του πως καλεί σε συμμετοχή στην απεργία εναντίον του Μνημονίου που ψήφισε, γιατί δεν μπόρεσε να βρει ισοδύναμο για την απεργία.
Η Νέα Δημοκρατία έχει προβληματιστεί από την κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ να καλέσει τους πολίτες να συμμετάσχουν σε πορεία κατά της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, και σκέφτεται να καλέσει τους πολίτες να πάρουν τα όπλα και να κάνουν επανάσταση.
Το ΚΚΕ σκέφτεται να ακυρώσει τη συμμετοχή του στην απεργία -επειδή συμμετέχει ο ΣΥΡΙΖΑ-, ενώ ζητάει να του δοθεί η κυβέρνηση για μια μέρα, αφού θα απεργεί όλος ο ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να μπορέσει ο Δημήτρης Κουτσούμπας να χορέψει ζεϊμπέκικο στο Μέγαρο Μαξίμου.

Απεργία θα κάνουν την Πέμπτη και τα ΜΑΤ, καταγγέλλοντας τα ΜΑΤ που έχουν τσακίσει στο ξύλο τον κόσμο.
Με την ευκαιρία, θέλω κι εγώ να καταγγείλω τον εαυτό μου, αφού η χώρα είναι και επίσημα πια τρελοκομείο.

Υπάρχει όμως και η άλλη εκδοχή.Να πρόκειται για ένα ακόμα άθλιο αντίγραφο, από τα τόσα του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο φυσικά απέχει έτη φωτός από το πρωτότυπο, όπως και τα άλλα.

Ουδεμία σύγκρισης με το πρωτότυπον έργο τέχνης :

 Ο Χαρίλαος Μαραζιώτης (Νίκος Σταυρίδης) είναι ένας καταστηματάρχης που χρωστάει σε όλη την αγορά και κινδυνεύει να πάει φυλακή, τόσο εξαιτίας των δανειστών του, όσο και εξαιτίας του ΙΚΑ και της εφορίας. 
 Η γραμματέας και μνηστή του Ηρώ, επειδή είναι πτωχή, αποφασίζει να κάνει έναν πλούσιο γάμο με συνοικέσιον. Προξενήτρα είναι η Αντιγόνη η οποία θέλει να παντρέψει τον Χαρίλαο με την ετεροθαλή μικρότερη αδελφή της, την Ισμήνη, η οποία όμως είναι ερωτευμένη με τον συνομήλικό της Θάνο. 
Με τους πιστωτές του να τον κυνηγούν για να τους πληρώσει, ο Χαρίλαος αναγκάζεται να παραστήσει τον τρελό και κλείνεται σε φρενοκομείο. Οι δανειστές του, μόλις πληροφορούνται πως τρελάθηκε, αλλάζουν στάση απέναντί του, φιλοτιμούνται και τον απαλλάσσουν απ’ τα χρέη, με αποτέλεσμα να γλιτώσει τη φυλακή και να παντρευτεί την Ηρώ. 

Από την ελληνική  ταινία  Ευτυχώς... τρελάθηκα! ( 1961) 


Από την ελληνική ταινία Ευτυχώς...τρελάθηκαν ! (2015)
Το Τμήμα Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες να συμμετέχουν μαζικά στην 24ωρη γενική απεργία που προκήρυξαν τα συνδικάτα την Πέμπτη 12 Νοεμβρίου.

Ολόκληρη η ανακοίνωση

«ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 12 ΝΟΕΜΒΡΗ

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ, ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΔΙΑΒΙΩΣΗ

ΔΙΝΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΠΙΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΣΤΩΝ

Το Τμήμα Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους/ις εργαζόμενους/ες, τους/ις άνεργους/ες, τους/ις συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες να συμμετέχουν μαζικά στην 24ωρη Γενική Απεργία που προκήρυξαν τα συνδικάτα την Πέμπτη 12 Νοέμβρη.

Οι αγώνες απέναντι στις αντιλαϊκές, ακραία νεοφιλελεύθερες πολιτικές συνεχίζονται ακόμα πιο δυναμικά. Διεκδικούμε τα θεμελιώδη δικαιώματά μας στην εργασία, την ουσιαστική επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, τη διατήρηση του κοινωνικού και αναδιανεμητικού χαρακτήρα της Ασφάλισης, την προστασία της πρώτης κατοικίας, αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις, υγεία και παιδεία για όλους.

Σήμερα, εν μέσω διαπραγματεύσεων, τα αιτήματα των εργαζομένων και συνολικά η εργατική κινητοποίηση, αποκτούν ιδιαίτερη κρισιμότητα που θα πρέπει να αξιοποιηθεί ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τους εκβιασμούς οικονομικών και πολιτικών κέντρων εντός και εκτός Ελλάδας.

Οι αγώνες για εργασιακά δικαιώματα, αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις, οι αγώνες για την υπεράσπιση των κοινωνικών αγαθών, κεκτημένων και αναγκών ενάντια στην κερδοσκοπία, όχι μόνο δεν αναστέλλονται αλλά συνεχίζονται.

Οι εργαζόμενοι, με τις κινητοποιήσεις τους μπορούν να αποτελέσουν τον καταλυτικό παράγοντα για την αλλαγή των συσχετισμών, προκειμένου το κοινωνικό μέτωπο να κάμψει αξιώσεις και προαπαιτούμενα, διαμορφώνοντας ακόμα και σε αντίξοες συνθήκες την δική του αδιαπραγμάτευτη ατζέντα.

Το Τμήμα Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ καλεί τους/ις εργαζόμενους/ες, συνταξιούχους, άνεργους/ες, νέους και νέες να συμμετάσχουν στην κεντρική απεργιακή συγκέντρωση της Αθήνας στις 11.00 στην Πλατεία Κλαυθμώνος και στις αντίστοιχες κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις των εργαζομένων σε όλη τη χώρα.

Τους καλεί να δώσουν τη δική τους δυναμική απάντηση σε όλους αυτούς που με κάθε μέσο προσπαθούν να επιβάλλουν τη συνέχιση των πολιτικών που οδήγησαν στην ισοπέδωση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, τη φτωχοποίηση της κοινωνίας, τη διάλυση του κοινωνικού κράτους, την αύξηση της ανεργίας και οδήγησαν σε απόγνωση χιλιάδες συμπολίτες μας.

ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ»