Να μην έρθει η Δεξά! (με σημιτική προφορά)

 

Αθλιότητα..ΜΑΤ εισβάλλουν σε διαμέρισμα, για να συλλάβουν διαδηλωτές
Αυτά είναι τα ΜΑΤ, που μας άφησε η κυβέρνηση Τσίπρα, που έμειναν τα ίδια σκατά από την κυβέρνηση Σαμαρα.....Κατά τα αλλά, φοβηθείτε μην έρθει η Δεξιά!Απίστευτα σκηνικά στο Κερατσίνη, κατά την πορεία αντιφασιστών, για την επέτειο δύο χρόνων της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα από Χρυσαυγίτη. Δημιουργήθηκε ένταση, και τα επίσης φασιστικά ΜΑΤ, άρχισαν το ξύλο και τις άδικες συλλήψεις, ενώ εισέβαλαν σε διαμέρισμα για σύλληψη, χωρίς την άδεια του ιδιοκτήτη του σπιτιού....Υπηρεσιακή Χούντα, κύριε Τσίπρα και Μεϊμαράκη!Συλληψεις πολιτων απο μπαλκόνια σπιτιών στο κερατσίνι. #antireport #killahp #antifa pic.twitter.com/5rtzfhHZgc— U (@kinimatini) Σεπτέμβριος 18, 2015

Ποιο χρέος ; και ποια διαπραγμάτευση ;

Του ΓΙΑΝΝΗ ΚΙΜΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να αντισταθμίσει τις οδυνηρές δεσμεύσεις του τρίτου Μνημονίου με την προβολή ως μείζονος επιτυχίας της «δέσμευσης» των δανειστών να συζητήσουν τους προσεχείς δύο μήνες- εφόσον ολοκληρωθεί επιτυχώς η πρώτη θηριώδης αξιολόγηση των 51 προαπαιτούμενων- κάποια μορφή αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους.

Δημοσίευμα του Reuters χθες, επικαλούμενο αξιωματούχους της Κομισιόν, παρουσίασε πρόταση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την υποτιθέμενη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους (σήμερα κοντά στο 180% του ΑΕΠ), με κεντρική ιδέα ένα πλαφόν 15% του ΑΕΠ στο ετήσιο κόστος εξυπηρέτησής του. 

Δηλαδή, οι τόκοι και τα χρεολύσια που πληρώνει κάθε χρόνο η χώρα να μην υπερβαίνουν αυτό το ποσοστό, πράγμα που θα επηρεάζεται από το ονομαστικό ύψος του ΑΕΠ. Για παράδειγμα, με σημερινές τιμές ΑΕΠ το πλαφόν 15% μεταφράζεται σε περίπου 27 δισ. τον χρόνο. Αν το ΑΕΠ σε λίγα χρόνια φτάσει τα 200 δισ. το ετήσιο κόστος εξυπηρέτησης του χρέους μπορεί να ανέβει μέχρι τα 30 δισ.

Στην πραγματικότητα η εισήγηση των δανειστών για πλαφόν 15% του ΑΕΠ περισσότερο διασφαλίζει την εξόφλησή τους, παρά ελαφρύνει την ετήσια εξυπηρέτηση του χρέους. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι την περίοδο 2021- 2024 το αθροιστικό κόστος χρεολυσίων και τόκων κυμαίνεται από 28 – 35 δισ. ευρώ, δηλαδή πολύ πάνω από το πλαφόν 15%. 

Με την τεχνική του πλαφόν αποσυμφορίζονται οι χρονιές με υψηλό κόστος εξόφλησης, αλλά φορτώνονται οι αμέσως επόμενες χρονιές. Έτσι, οι δανειστές διασφαλίζονται ότι θα πάρουν τα λεφτά τους και ότι η μηχανή εξόφλησης του χρέους κάθε χρόνο θα τους αποδίδει το μέγιστο δυνατό, αποστραγγίζοντας την οικονομία από κάθε ευκαιρία κοινωνικής και παραγωγικής αξιοποίησης των όποιων πλεονασμάτων της.

Φυσικά, με τον μηχανισμό αυτό, εφόσον υιοθετηθεί, εγκαταλείπεται και επίσημα το κριτήριο της βιωσιμότητας του χρέους- που μέχρι τώρα το ΔΝΤ θεωρούσε αδιαπραγμάτευτο, πιέζοντας τους ευρωπαϊκούς θεσμούς να προχωρήσουν σε μια ριζικότερη αναδιάρθρωση, με μεγάλη επιμήκυνση, μείωση επιτοκίων και, ιδεωδώς, και κούρεμα- και υποκαθίσταται από το απατηλό κριτήριο της «εξυπηρετησιμότητας».

Προφανής σκοπός της πρότασης είναι να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις των αυστηρών εκτιμήσεων του ΔΝΤ για το μη βιώσιμο του ελληνικού χρέους και, τελικά, να διασφαλιστεί η συμμετοχή του ΔΝΤ στον νέο δανεισμό των 83-86 δις. ευρώ, αφού ο ESM έχει καταστήσει σαφές ότι δεν μπορεί και να δεν θέλει να το αναλάβει στο σύνολό του. Ποσό μέχρι 20 δισ. προορίζεται να αναληφθεί από το ΔΝΤ, με τους δικούς όρους σύντομης αποπληρωμής ( 5-10 χρόνια, ανάλογα με την πρόβλεψη περιόδου χάριτος) και με τα δικά του υψηλά επιτόκια ( κατά μ.ο. 3,8%). 

ο αγώνας ενάντια στο παλιό και στα διαπλεκόμενα

 

Από την προχθεσινή προεκλογική ομιλία Τσίπρα στην Πάτρα (στιγμιότυπο)

Αγώνας ΑΕΚ - Ιωάννινα

ΠΡΟΣΟΧΗ! Μια φωτογραφία δε λέει ποτέ την αλήθεια. Η πραγματικότητα είναι πολύ χειρότερη

η βαρβαρότητα και τα ψέμματα συνεχίζονται

Ποιά θετική αλλαγή μπορεί να περιμένει ο Ελληνικός λαός για την δημόσια υγεία μετά από αυτές τις εκλογές;  Η πορεία που θα ακολουθήσουμε διαγράφεται από το 3ο μνημόνιο που υπέγραψε η προηγούμενη κυβέρνηση και το οποίο θα υλοποιήσει η νέα, όποια και να είναι αυτή.

Από το 3ο αυτό μνημόνιο προκύπτει ότι ο προϋπολογισμός για το σύστημα πρόνοιας της χώρας μας θα μειωθεί περαιτέρω του 50% που είχε ήδη μειωθεί από το 2009 μέχρι και το 2014, κατά  933 εκατομμύρια ευρώ (το 0.5% του ΑΕΠ του 2014), κάθε χρόνο μέχρι το 2017. Επομένως το μόνο που καταλαβαίνει κάποιος, αν και καλοπροαίρετος, είναι ότι όποιες συζητήσεις γίνονται περί ανατροπής των «άθλιων μνημονιακών πολιτικών στην υγεία» από αυτούς που υπέγραψαν τα μνημόνια είναι το λιγότερο παραπλανητικές.

Τι προκύπτει όμως εξετάζοντας  τρεις  από τους κυριότερους τομείς της υγείας και στην ουσία αυτά «καίνε» όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις αλλά και όλες τις υποσχέσεις που δίνονται σήμερα προεκλογικά:
1) Ανασφάλιστοι    
Η προηγούμενη κυβέρνηση έδειξε αρχικά την βούληση να αντιμετωπίσει το θέμα  των ανασφάλιστων  πολιτών, κάλεσε σε συνεργασία τα κοινωνικά ιατρεία και φαρμακεία της Αττικής και σχεδιάστηκε μια υπουργική απόφαση που θα έδινε μερική πρόσβαση σε μερίδα ανασφάλιστων συμπολιτών μας.

Πόσο του δίνεις ώσπου να σε ξαναπουλήσει;

  [...] Τον Α. Τσίπρα και το στενό πολιτικό περιβάλλον του δεν τους μετάλλαξαν οι κυβερνητικοί θώκοι. 

Ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ, που «έχτισε» αργά αλλά σταθερά ο Τσίπρας, κατέλαβε την εξουσία μεταλλαγμένος.

Κι αν το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου χρειάστηκε τέσσερα ολόκληρα χρόνια (1981-1985) για να απολέσει πλήρως τα ριζοσπαστικά συνθήματα, ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, ελέω και της μνημονιακής περιόδου, χρειάστηκε λιγότερο από ένα μήνα! 

Στις 20 Φεβρουάριου υπογράφηκε συμφωνία για παράταση του δεύτερου Μνημονίου και μπήκαν οι βάσεις για το τρίτο. Η δήθεν σκληρή διαπραγμάτευση που ακολούθησε το επόμενο διάστημα ήταν το προπέτασμα καπνού για να πειστεί η κοινωνία ότι δόθηκε μια μάχη. 

Το δημοψήφισμα επιλέχθηκε από τον πρωθυπουργό και τους στενούς του συνεργάτες με την προοπτική ενός διχαστικού αποτελέσματος που θα τους έλυνε τα χέρια για να υπογράψουν το μνημόνιο. 

Όταν η κοινωνία ανέτρεψε τις πρωθυπουργικές επιθυμίες, ο Τσίπρας βρήκε συμμάχους στους επικεφαλής των κομμάτων του «Ναι», που ήταν πρόθυμοι να υπογράψουν το σφαγιασμό των λαϊκών στρωμάτων.

Ο Τσίπρας εκβιάστηκε από τους δανειστές επειδή ήθελε να εκβιαστεί.