Ο Π. Καμμένος, το δεξί χέρι του Α. Τσίπρα, ρίχνει λάσπη
του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου
Σε μια οργανωμένη επιχείρηση λάσπης με ψέματα και συκοφαντίες
επιδίδεται ο πρόεδρος των ΑΝ.ΕΛ. Πάνος Καμμένος και στελέχη του
κόμματός του, με τη συνδρομή γνωστών δημοσιογραφικών παπαγάλων, σε βάρος
της Πρόεδρου της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου.
Ο πρόεδρος και τα στελέχη του πρώην συγκυβερνώντος κόμματος, σε ένα κρεσέντο βρώμικης προεκλογικής εκστρατείας, ισχυρίστηκαν στις δημόσιες εμφανίσεις τους ότι η πρόεδρος της Βουλής «έβαλε στο συρτάρι» την ποινική δικογραφία (ΑΒΜ ΕΔ 2015/18), βάσει της οποίας η Βουλή καλούνταν να εξετάσει τυχόν αξιόποινες πράξεις των Άκη Τσοχατζόπουλου, Γιάννου Παπαντωνίου, Βαγγέλη Μεϊμαράκη και Ευάγγελου Βενιζέλου. Πρόκειται για απόλυτα ψεύδη.
Η εν λόγω δικογραφία αφορά κατά κύριο λόγο την παραγγελία και πληρωμή
για εξοπλιστικά προγράμματα από τη Γερμανία. Τα στελέχη των ΑΝΕΛ, με
προφανή στόχο να αποκομίσουν φτηνά προεκλογικά κέρδη, εγκαλούν τη Ζωή
Κωνσταντοπούλου, ειδικά σε ό,τι αφορά το μέρος της δικογραφίας που
σχετίζεται με τον σημερινό πρόεδρο της ΝΔ Ευαγ. Μεϊμαράκη και την
υπόθεση των υποβρυχίων Τ 214 (αυτών που έγερναν) για τα οποία, παρότι
δεν είχαν καν παραδοθεί, έδωσε 105 εκατ. ευρώ στη γερμανική
κατασκευάστρια εταιρεία HDW, αντί να πάρει νομικά μέτρα εναντίον της,
όπως όφειλε ως υπουργός!
Το θέμα είναι υπαρκτό και η υπόθεση ανοιχτή. Τα στελέχη των ΑΝ.ΕΛ. «θυμήθηκαν» σήμερα το θέμα, εν μέσω προεκλογικής περιόδου, παρότι όλο το προηγούμενο διάστημα δεν θέλησαν να κινήσουν καμία διαδικασία στη Βουλή για να συσταθεί προανακριτική επιτροπή. Η προσπάθειά τους να εμπλέξουν την πρόεδρο της Βουλής σε αυτή την ιστορία είναι και σκοτεινή και ύποπτη για τις πολιτικές τους προθέσεις.
Προφανώς, και τα στελέχη των ΑΝΕΛ αισθάνθηκαν ότι με αυτό τον τρόπο προσφέρουν εξυπηρέτηση στον Αλέξη Τσίπρα, πλήττοντας την εικόνα μιας πολιτικού που όντως έχει τη δυναμική να κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ να αιμορραγήσει εκλογικά.
Αλλά αυτά είναι μηχανορραφίες επιπέδου οθωμανικού χαρεμιού. Και μάλιστα αποτυχημένες.
Ο πρόεδρος και τα στελέχη του πρώην συγκυβερνώντος κόμματος, σε ένα κρεσέντο βρώμικης προεκλογικής εκστρατείας, ισχυρίστηκαν στις δημόσιες εμφανίσεις τους ότι η πρόεδρος της Βουλής «έβαλε στο συρτάρι» την ποινική δικογραφία (ΑΒΜ ΕΔ 2015/18), βάσει της οποίας η Βουλή καλούνταν να εξετάσει τυχόν αξιόποινες πράξεις των Άκη Τσοχατζόπουλου, Γιάννου Παπαντωνίου, Βαγγέλη Μεϊμαράκη και Ευάγγελου Βενιζέλου. Πρόκειται για απόλυτα ψεύδη.
Το θέμα είναι υπαρκτό και η υπόθεση ανοιχτή. Τα στελέχη των ΑΝ.ΕΛ. «θυμήθηκαν» σήμερα το θέμα, εν μέσω προεκλογικής περιόδου, παρότι όλο το προηγούμενο διάστημα δεν θέλησαν να κινήσουν καμία διαδικασία στη Βουλή για να συσταθεί προανακριτική επιτροπή. Η προσπάθειά τους να εμπλέξουν την πρόεδρο της Βουλής σε αυτή την ιστορία είναι και σκοτεινή και ύποπτη για τις πολιτικές τους προθέσεις.
Προφανώς, και τα στελέχη των ΑΝΕΛ αισθάνθηκαν ότι με αυτό τον τρόπο προσφέρουν εξυπηρέτηση στον Αλέξη Τσίπρα, πλήττοντας την εικόνα μιας πολιτικού που όντως έχει τη δυναμική να κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ να αιμορραγήσει εκλογικά.
Αλλά αυτά είναι μηχανορραφίες επιπέδου οθωμανικού χαρεμιού. Και μάλιστα αποτυχημένες.
Πέθανε η Μπάρμπαρα Μπρεχτ
ΝΕΚΡΟΛΟΓΙΟ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΎΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΚΗ EL PAÍS
ΣΤΙΣ 4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2015
Η καριέρα της
Μπάρμπαρα Μπρεχτ-Σαλ,της κόρης του Μπέρτολντ Μπρεχτ
και της Ελενα Βάιγκελ, ως ηθοποιού του θεάτρου, σημαδεύτηκε από τη παρουσία των διάσημων γονιών της και,
είναι πολύ πιθανόν, αυτό το γεγονός να την εμπόδισε
να τον διαδεχθεί στη σκηνή του διάσημου θεάτρου Μπέρλινερ Ανσάμπλ, που ίδρυσε ο
πατέρα της το 1949 στον κομμουνιστικό τομέα του Βερολίνου. Αλλά η Μπάρμπαρα
Μπρεχτ-Σαλ , η οποία πέθανε την περασμένη Δευτέρα στο Βερολίνο, σε ηλικία 84
ετών, πέτυχε απόλυτα στο ρόλο του «θεματοφύλακα» του έργου του μεγάλου Γερμανού
δραματουργού και ποιητή.
Παντρεμένη με τον ηθοποιό Εκεχαρντ Σαλ, η αγαπημένη κόρη του Μπέρτολντ Μπρεχτ ουδέποτε έκρυψε ότι ανήκει σε μια προνομιούχα ομάδα του πρώην κομμουνιστικού κόμματος Γερμανίας, την «κόκκινη μπουρζουαζία», μια αστική τάξη που ξεπέρασε άνετα την πολιτική αλλαγή που γνώρισε η χώρα μετά την πτώση του Τείχους και ήταν τυχερή που έγινε δεκτή στον καπιταλιστικό κόσμο του πολιτισμού.
Αλλά η Μπάρμπαρα Μπρεχτ-Σαλ ήταν τελείως διαφορετική από τα άλλα παιδιά της νομενκλατούρας και υπερασπιζόταν πάντοτε την προέλευσή της, την υποστήριξη του πατέρα της στο καθεστώς και ο λόγος της είχε πάντα μια λεπτή προλεταριακή χροιά όταν περιέγραφε το έργο του. Μήπως δεν χαρακτήρισε «ντροπή», την εξαφάνιση της χώρας της, της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας; Επίσης,δεν έκρυψε ποτέ ότι χάρη στα προνόμια των γονέων της, πέρασε μια εύκολη και ευτυχισμένη ζωή στο κράτος των εργατών και αγροτών.
Όταν το 1971 πέθανε η μητέρα τους, η Έλενα Βάιγκελ, η πνευματική κληρονομιά και ο καλλιτεχνικός έλεγχος των έργων τους πέρασε στα τρία παιδιά του Μπρεχτ . Ο αδελφός της Στέφαν και η αδελφή της, Hanne Hiob, αποφάσισαν να αφήσουν στα χέρια της Μπάρμπαρα τον έλεγχο αυτής της κληρονομιάς. Τότε ξεκίνησε η δεύτερη καριέρα της, μία φάση της ζωής της με τη Μπάρμπαρα να υπερασπίζεται σταθερά το έργο του πατέρα της, να αποτελεί το φόβητρο των παραγωγών και να κερδίζει το σεβασμό των χιλιάδων φίλων του έργου του Μπρεχτ.
Εν ζωή, η Μπάρμπαρα Μπρεχτ-Σαλ είχε την εποπτεία όλων των παραγωγών που ανέβαιναν στο περίφημο θέατρο. Αυτή ενέκρινε τους διευθυντές, τους ηθοποιούς που είχαν πρωταγωνιστικούς ρόλους, το σχεδιασμό και την παραγωγή των έργων του πατέρα της.
«Όλοι μπορούν να ανεβάσουν τα έργα του πατέρα μου, αλλά υπό έναν όρο: ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να προσθέσει ή να αλλάξει κάτι», έλεγε. Αυτή η συγκεκριμένη αντίληψη ήταν ο λόγος, όπως αναμενόταν, που ξέσπασε ένα κύμα επικρίσεων για το ρόλο της ως «θεματοφύλακας», όπως συνέβη τον Φεβρουάριο αυτού του έτους, όταν η Μπάρμπαρα Μπρεχτ-Σαλ κατάφερε να διακόψει τις παραστάσεις του Βάαλ στο Μόναχο, σε σκηνοθεσία Φρανκ Κάστορφ.
Το πάθος της για την προστασία του έργου του πατέρα της την έκανε να μοιάζει με μια μοναχική γυναίκα, κάτι που δεν ήταν. Ήταν όμως μια Μπρεχτ και δεν χρειαζόταν διασκεδαστές τριγύρω της.
Στο σύντομο μεταθανάτιο αφιέρωμα του ο Peymann, ο διευθυντής του Μπερλίνερ Ανσαμπλ έγραψε: «Ως προστάτης και φύλακας της κληρονομιά του πατέρα της, η Μπάρμπαρα Μπρεχτ-Σαλ ήταν μια συνεπής γενναία και συχνά σκληρή διαπραγματευτής. Υπερασπίστηκε και προστάτεψε, σαν πραγματική Ζαν Ντ’Αρκ , το έργο του πατέρα της»
Παντρεμένη με τον ηθοποιό Εκεχαρντ Σαλ, η αγαπημένη κόρη του Μπέρτολντ Μπρεχτ ουδέποτε έκρυψε ότι ανήκει σε μια προνομιούχα ομάδα του πρώην κομμουνιστικού κόμματος Γερμανίας, την «κόκκινη μπουρζουαζία», μια αστική τάξη που ξεπέρασε άνετα την πολιτική αλλαγή που γνώρισε η χώρα μετά την πτώση του Τείχους και ήταν τυχερή που έγινε δεκτή στον καπιταλιστικό κόσμο του πολιτισμού.
Αλλά η Μπάρμπαρα Μπρεχτ-Σαλ ήταν τελείως διαφορετική από τα άλλα παιδιά της νομενκλατούρας και υπερασπιζόταν πάντοτε την προέλευσή της, την υποστήριξη του πατέρα της στο καθεστώς και ο λόγος της είχε πάντα μια λεπτή προλεταριακή χροιά όταν περιέγραφε το έργο του. Μήπως δεν χαρακτήρισε «ντροπή», την εξαφάνιση της χώρας της, της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας; Επίσης,δεν έκρυψε ποτέ ότι χάρη στα προνόμια των γονέων της, πέρασε μια εύκολη και ευτυχισμένη ζωή στο κράτος των εργατών και αγροτών.
Όταν το 1971 πέθανε η μητέρα τους, η Έλενα Βάιγκελ, η πνευματική κληρονομιά και ο καλλιτεχνικός έλεγχος των έργων τους πέρασε στα τρία παιδιά του Μπρεχτ . Ο αδελφός της Στέφαν και η αδελφή της, Hanne Hiob, αποφάσισαν να αφήσουν στα χέρια της Μπάρμπαρα τον έλεγχο αυτής της κληρονομιάς. Τότε ξεκίνησε η δεύτερη καριέρα της, μία φάση της ζωής της με τη Μπάρμπαρα να υπερασπίζεται σταθερά το έργο του πατέρα της, να αποτελεί το φόβητρο των παραγωγών και να κερδίζει το σεβασμό των χιλιάδων φίλων του έργου του Μπρεχτ.
Εν ζωή, η Μπάρμπαρα Μπρεχτ-Σαλ είχε την εποπτεία όλων των παραγωγών που ανέβαιναν στο περίφημο θέατρο. Αυτή ενέκρινε τους διευθυντές, τους ηθοποιούς που είχαν πρωταγωνιστικούς ρόλους, το σχεδιασμό και την παραγωγή των έργων του πατέρα της.
«Όλοι μπορούν να ανεβάσουν τα έργα του πατέρα μου, αλλά υπό έναν όρο: ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να προσθέσει ή να αλλάξει κάτι», έλεγε. Αυτή η συγκεκριμένη αντίληψη ήταν ο λόγος, όπως αναμενόταν, που ξέσπασε ένα κύμα επικρίσεων για το ρόλο της ως «θεματοφύλακας», όπως συνέβη τον Φεβρουάριο αυτού του έτους, όταν η Μπάρμπαρα Μπρεχτ-Σαλ κατάφερε να διακόψει τις παραστάσεις του Βάαλ στο Μόναχο, σε σκηνοθεσία Φρανκ Κάστορφ.
Το πάθος της για την προστασία του έργου του πατέρα της την έκανε να μοιάζει με μια μοναχική γυναίκα, κάτι που δεν ήταν. Ήταν όμως μια Μπρεχτ και δεν χρειαζόταν διασκεδαστές τριγύρω της.
Στο σύντομο μεταθανάτιο αφιέρωμα του ο Peymann, ο διευθυντής του Μπερλίνερ Ανσαμπλ έγραψε: «Ως προστάτης και φύλακας της κληρονομιά του πατέρα της, η Μπάρμπαρα Μπρεχτ-Σαλ ήταν μια συνεπής γενναία και συχνά σκληρή διαπραγματευτής. Υπερασπίστηκε και προστάτεψε, σαν πραγματική Ζαν Ντ’Αρκ , το έργο του πατέρα της»
Μετά τη συντριβή
Στην πολιτική, και
ιδίως σε περιόδους εκτάκτου ανάγκης όπως αυτή που διανύουμε, είναι η στρατηγική
εκείνη που κρίνει τις τακτικές κινήσεις, και το αποτέλεσμα εκείνο που κρίνει
την στρατηγική
Του Φώτη Τερζάκη
Είναι τουλάχιστον ειρωνεία ένα απολυταρχικό καθεστώς που
έχει μετέλθει όλα τα μέσα για να τσακίσει τη λαϊκή βούληση να σε καλεί σε
εκλογές. Θυμίζει το περίφημο δημοψήφισμα του «Ναι στο Σύνταγμα» της απριλιανής
δικτατορίας. Αυτή είναι όμως η πραγματικότητα μπροστά στην οποία βρισκόμαστε
σήμερα, στην Ελλάδα, Σεπτέμβριο του 2015.
Έξι μήνες παρακολουθήσαμε με κομμένη
την ανάσα το ευρωπαϊκό σήριαλ τρόμου που μια διπλωματική γλώσσα αποκαλούσε «διαπραγμάτευση»: τη δυσφήμιση και τον διασυρμό, την τρομοκράτηση και τον
κεκλεισμένων των θυρών βασανισμό ενός πρωθυπουργού και μιας εθνικής αντιπροσωπείας,
και μέσω αυτών, αναμφίβολα, ενός ολόκληρου λαού που τόλμησε να διαλέξει ενάντια
στις οδηγίες των αφεντικών του, από γραβατοφορεμένους τραμπούκους τύπου
Ντάισενμπλουμ, Σώυμπλε, Γιούνγκερ, Σουλτς και τις ορντινάτσες τους• δεν
κρατήθηκαν καν πρακτικά εκείνων των τρομερών «συνομιλιών», για να κρίνει ο
ιστορικός του μέλλοντος τα πεπραγμένα.
Το νέο μνημόνιο «σχηματίζει» κυβέρνηση
Το…κυλιόμενο
χρονοδιάγραμμα της πρώτης αξιολόγησης και ο όγκος των προαπαιτούμενων εξωθούν
το μνημονιακό τόξο σε αναγκαστικές μετεκλογικές συναινέσεις
Του Γιάννη
Κιμπουρόπουλου
Αν η (μνημονιακή) μας ιστορία επαναλαμβάνεται για το πολιτικό
σύστημα σαν φάρσα,για την κοινωνία αυτή η επανάληψη παραμένει πάντα μια ξεκάθαρη
τραγωδία. Οι βασικοί πόλοι του νέου μνημονιακού μπλοκ επιχειρούν ματαίως να
κάνουν «ενέσεις» πόλωσης και οξύτητας στην προεκλογική αντιπαράθεση , πλην όμως
η απουσία αληθινού διακυβεύματος υπονομεύει τις προσπάθειες.
Την ίδια στιγμή οι
πιστωτές, θεωρώντας δεδομένη τη μετεκλογική συναίνεση και συνεννόηση μεταξύ των
μνημονιακών δυνάμεων, καταστρώνουν το χρονοδιάγραμμα δράσης τους ερήμην τόσο
της υπηρεσιακής κυβέρνησης, όσο και των συνιστωσών της κυβέρνησης που θα
προκύψει μετεκλογικά.
Και το χρονοδιάγραμμα αυτό προβλέπει νέες «μέρες
μαρμότας»: Θα επαναληφθεί το σκηνικό των καθυστερήσεων στην αξιολόγηση , στην
καταβολή των επόμενων δόσεων δανεισμού, στην πολυαναμενόμενη συζήτηση του ελληνικού
χρέους.
Αυτό σημαίνει ότι την περίοδο Οκτωβρίου-Νοεμβρίου είναι πιθανό να
διαμορφωθούν νέες συνθήκες χρηματοδοτικής ασφυξίας, με θύματα τα δημόσια ταμεία
κι όσους εξαρτώνται απ' αυτά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)