Προς τον οριστικό εγκλωβισμό;

H παρέμβαση που καταθέτει ο Αλέξης Τσίπρας με το άρθρο του στην γαλλική εφημερίδα Le Monde είναι αξιοσημείωτη από πολλές πλευρές.
Σημαίνει ότι έχουμε περάσει ένα κατώφλι έχει πλέον διασχισθεί στην εξέλιξη της ελληνικής κρίσης, και, αυτό, για μια σειρά λόγους.

του Στάθη Κουβελάκη

 
Ενα καθοδικό σπιράλ υποχώρησης
Το άρθρο αυτό επικυρώνει με επίσημο τρόπο και για πρώτη φορά, ακόμη και για το εγχώριο κοινό, το σύνολο των παραχωρήσεων που η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη αποδεχθεί κατά την διάρκεια των περίφημων «διαπραγματεύσεων» - τα εισαγωγικά εδώ σημαίνουν ότι το νόημά τους, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, συνίσταται στην υποκατάσταση τους από την επιβολή της θέλησης του ισχυρότερου. 

Και ο κατάλογος αυτών των παραχωρήσεων είναι εντυπωσιακός: στόχος αυξανόμενων ανά έτος δημοσιονομικών πλεονασμάτων, σιωπηρή εγκατάλειψη της διεκδίκησης της διαγραφής του χρέους (που δεν αναφέρεται καν στο κείμενο), αύξηση του ΦΠΑ, αναβολή για ένα απροσδιόριστο μέλλον (και με ασαφείς όρους) της αύξησης του κατώτατου μισθού και της επαναφοράς των συλλογικών συμβάσεων, μεταρρυθμίσεις του ασφαλιστικού με σκοπό την μείωση του κόστους, διατήρηση του ΕΝΦΙΑ και του καθεστώτος φορολογικής καταλήστευσης της τελευταίας πενταετίας. 

Σε αυτά πρέπει να προστεθεί ένα εξαιρετικά ουσιώδες σημείο: όπως αναφέρει η ελληνική εκδοχή του κειμένου, η «ενίσχυση της ανεξαρτησίας» ορισμένων δημόσιων αρχών δεν αφορά μόνο την ΕΛΣΤΑΤ αλλά πριν απ’όλα την Γραμματεία δημοσίων εσόδων. Αυτό σημαίνει ότι η καρδιά του κρατικού οικονομικού μηχανισμού φεύγει από τον έλεγχο των εκλεγμένων κυβερνήσεων και λειτουργεί, στην πραγματικότητα, υπό την άμεση επιτήρηση των θεσμών της ΕΕ, όπως εξ’άλλου ήδη συμβαίνει και όπως μαρτυρεί η παραμονή στη θέση της της Κατερίνας Σαββαϊδου.

«Χαλαρό» έναντι «σκληρού» Μνημόνιου;
Ας είμαστε σαφείς: κατ’αρχήν, οι υποχωρήσεις αυτές, τις οποίες ο Αλέξης Τσίπρας επισημοποιεί για πρώτη φορά, δεν συζητήθηκαν ποτέ ανοιχτά δημόσια, ούτε στον Σύριζα, ούτε στη Βουλή, ούτε καν εντός της κυβέρνησης - με την έννοια μιας συλλογικής απόφασης για την οποία οι πολίτες τηρήθηκαν ενήμεροι. Απλά ανακοινώνονται, , αφού μαγειρεύτηκαν στην πιο πλήρη αδιαφάνεια των «διαπραγματεύσεων» με τους «θεσμούς» και τους ηγέτες της ΕΕ.

Κατά δεύτερον, στο κείμενο αυτό, ο Αλέξης Τσίπρας δεν μεταφέρει στο γαλλόφωνο και διεθνές κοινό στο οποίο απευθύνεται αυτά που είχε ο ίδιος κατ’επανάληψη δηλώσει, ότι δηλαδή από τον Φεβρουάριο και μετά η Ελλάδα είναι θύμα ενός διαρκούς εκβιασμού ρευστότητας από την πλευρά ΕΚΤ – η «θηλειά στο λαιμό» όπως την χαρακτήρισε σε προηγούμενη συνέντευξή του στο Der Spiegel.

Αναφέρεται μόνο η διακοπή καταβολής των δανειακών δόσεων, που ανάγκασε την ελληνική κυβέρνηση να αναλάβει την πληρωμή του χρέους αποκλειστικά από δικούς της πόρους και που οδήγησε στην σημερινή κατάσταση των άδειων ταμείων και του «σκουπίσματος» κάθε ρευστού δημόσιου οργανισμού.
Η αποσιώπηση αυτού του κρίσιμου στοιχείου του στερεί όμως το μείζον επιχείρημα που θα είχε αποκαλύψει στη διεθνή κοινή γνώμη την πραγματικότητα των εκβιαστικών ενεργειών της ΕΕ και του ΔΝΤ. Βέβαια κάτι τέτοιο θα είχε ταυτόχρονα οδηγήσει στην παραδοχή της αποδυνάμωσης της θέσης της ελληνικής κυβέρνησης και στην αναγνώριση του «επώδυνου», όπως τον χαρακτήρισε η κεντρική επιτροπή του Σύριζα, χαρακτήρα της συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου την οποία παρ΄όλα αυτά συνεχίζει να επικαλείται.

Τρίτον, είναι ξεκάθαρο ότι, όπως κι αν το δούμε, το πλαίσιο που θέτει σε αυτό το κείμενο ο πρωθυπουργός είναι αυτό μιας, στην καλύτερη περίπτωση, ένα πλαίσιο «χαλάρωσης» της λιτότητας και σε καμία περίπτωση αυτό μιας ρήξης. 

Το οικοδόμημα των μνημονίων διατηρείται ουσιαστικά ανέπαφο, ελαφρά στρογγυλεμένο στα άκρα. Αντίθετα, ελάχιστα παραμένουν από το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» που, ας μην το ξεχνάμε, είχε παρουσιαστεί ως μίνιμουμ πρόγραμμα, εφαρμοστέο άμεσα και «εκτός διαπραγμάτευσης», σε αντίθεση με την δανειακή σύμβαση για την οποία είχε επιλεγεί η διαπραγματευτική οδός.

 Όπως φαίνεται όμως ακόμη και οι τέσσερις «κόκκινες γραμμές» που ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας είχε θέσει στις 16 Απριλίου σε επίσημη δήλωση στο πρακτορείο Reuters (ασφαλιστικό, ΦΠΑ, ιδιωτικοποιήσεις και εργασιακά) έχουν ΟΛΕΣ, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό,έχουν παραβιαστεί. Σε ότι αφορά ειδικά τις ιδιωτικοποιήσεις υπάρχει πλήρης ανατροπή τόσο του προγράμματος της Θεσσαλονίκης όσο και της συνεδριακής απόφασης του Σύριζα.

Υστερα από όλα μπορούμε δικαίως να αναρωτηθούμε γιατί παραμένει η εμπλοκή στις «διαπραγματεύσεις» και γιατί σ’αυτό το άρθρο ο πρωθυπουργός καταφεύγει στη δραματοποίηση, όπως δείχνουν η καταληκτική φράση του άρθρου («Για ποιόν χτυπά η καμπάνα;») και ορισμένες διατυπώσεις του;

Ο λόγος έγκειται ότι οι «Θεσμοί» δεν αρκούνται στη διαχείριση του υπάρχοντος μνημονιακού πλαισίου. Επιδιώκουν μια βεβαρυμένη εκδοχή ενός νέου «πακέτου» μέτρων λιτότητας, με μειώσεις συντάξεων και περαιτέρω απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και με προφανή στόχο την διάλυση του Σύριζα.

Σε αυτά ο πρωθυπουργός απαντά ρίχνοντας πίσω τη μπάλα: «εσείς είστε που επιζητάτε την ρήξη, όχι εγώ. Από την πλευρά μου, όπως βλέπετε, είμαι έτοιμος να διαχειριστώ την λιτότητα και να μεταθέσω την υλοποίηση του προγράμματος για το οποίο εκλέχτηκα. Αυτό όμως που επί πλέον μου ζητάτε είναι να υπερβώ και αυτά ακόμη που είχατε ζητήσει από τον Σαμαρά». Και, στο σημείο αυτό, επισείει το φάσμα της «διαίρεσης της Ευρώπης» και καλεί τους «Εταίρους» να σεβαστούν τις «αξίες» της.

Λες και ο ενταφιασμός των δεσμεύσεων του Συριζα πέντε μόλις μήνες μετά την εκλογική του νίκη του να αποτελούσε αποδεκτή θυσία για την προστασία της «ενότητας» της Ευρώπης. Ωσάν η αποδοχή του προτεινόμενου πλαίσιου συμφωνίας να αποτελούσε ένα βήμα προς την «Ευρώπη της αλληλεγγύης, της ισότητας και της δημοκρατίας» την οποία επικαλείται, και που δεν είναι παρά κούφια λόγια και που σπάνια ήχησαν με τόσο μακάβριο τρόπο.

Υπάρχει εναλλακτική!
Χωρίς να θέλουμε να παίξουμε τους προφήτες δεινών που παραμένουν απολύτως αποτρέψιμα δεν μπορούμε παρά να διαπιστώσουμε τα εξής:
1. Η ελληνική κυβέρνηση έχει μπει σε ένα καθοδικό σπιράλ αναδιπλώσεων όπου η μια παραχώρηση οδηγεί στην επόμενη και, μετά την παραβίαση των προ μηνός ανακοινωθέντων ελάχιστων «κόκκινων γραμμών» δεν υπάρχει κατ’αρχήν κανένας λόγος να πιστέψουμε ότι αυτή θα σταματήσει όσο διατηρείται το ίδιο βασικό πολιτικό σκεπτικό.
2. Όλα αυτά ήταν απολύτως προβλέψιμα εφόσον δεν είχε προετοιμαστεί και υιοθετηθεί μια γραμμή σύγκρουσης όπως προτείνει εδώ και καιρό ένα μεγάλο τμήμα του Σύριζα, για την ακρίβεια κάτι λιγότερο από το μισό αν πάρουμε υπ’όψη τις ψηφοφορίες των τελευταίων συνεδριάσεων της κεντρικής επιτροπής.
3. Ότι, προφανέστατα, το να επιμένει κανείς, μετά από όλ’αυτά, να αναφέρεται σε ρήξη με την λιτότητα και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές εντός του σημερινού ευρωπαϊκού πλαισίου δεν μπορεί παρά να αποτελεί ένδειξη είτε ασυνειδησίας ή εθελοτυφλίας.

Σε καμμία περίπτωση δεν αποτελεί μονόδρομο η υποχώρηση και, προοπτικά, η συνθηκολόγηση στους εκβιασμούς των Ευρωπαίων.

Οι βασικοί κόμβοι μιας διαφορετικής πορείας τέθηκαν από το κείμενο που κατέθεσαν εννέα μέλη της κεντρικής επιτροπής του Σύριζα και που έλαβε 44% των παρόντων στην ψηφοφορία.
  • Αντεπίθεση με ένα εναλλακτικό σχέδιο που θα στηρίζεται στις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ και τις κυβερνητικές προγραμματικές εξαγγελίες
  • Αμεση εθνικοποίηση των τραπεζών με κοινωνικό έλεγχο και υιοθέτηση παραγωγικών, αναπτυξιακών και κοινωνικών κριτηρίων.
  • Ουσιαστική φορολόγηση του μεγάλου πλούτου, των μεγάλων περιουσιών, των πολύ μεγάλων εισοδημάτων και της υψηλής κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων.
  • Αμεση και πλήρης επαναφορά, κατοχύρωση και τήρηση στην πράξη, των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων του κόσμου της εργασίας.
     
Αμεση προτεραιότητα για την κυβέρνηση, αντιμέτωπη με την συνεχιζόμενη εκβιαστική τακτική των δανειστών, αποτελεί η μη-πληρωμή της επόμενης δόσης του ΔΝΤ. Ας απαντηθεί επιτέλους η προπαγάνδα των κυρίαρχων κύκλων που κατατρομοκρατούν το λαό με την απόλυτη καταστροφή που, υποτίθεται, θα επιφέρουν η διακοπή αποπληρωμής του χρέους και η ενδεχόμενη έξοδος από την Ευρωζώνη!π

Η μεγαλύτερη καταστροφή για τη χώρα είναι η επιβολή νέου μνημονίου, εκείνης ή της άλλης μορφής και η παράταση της εφαρμογής των προηγούμενων. Ο Σύριζα εκλέχτηκε ακριβώς για να αποτρέψει αυτήν την εξέλιξη.
Πάση θυσία, ή όπως έλεγε ο αμερικάνος Αφροαμερικανός μαχητής Μάλκομ Χ «με κάθε αναγκαίο μέσο».

Μια πρώτη εκδοχή αυτού του κειμένου αναρτήθηκε στην  γαλλική ιστοσελίδα tlaxcala-int.org / σε μετάφραση στα ελληνικά της Christine Cooreman. 

Γερμανικός τύπος "Ο Τσίπρας και οι φραγκοφονιάδες της πρώην τρόικας"


Ο Τσίπρας ενώπιον μερικής νίκης
Σύμφωνα με ρεπορτάζ των Financial Times που επικαλείται η γερμανική Frankfurter Allgemeine Zeitung, βάση της κοινής θέσης που φαίνεται να συντάχθηκε χθες στην καγκελαρία αποτελεί ένα κείμενο της Κομισιόν, όπου γίνεται αναλυτική αναφορά στα σημεία που για τους δανειστές είναι σημαντικά προκειμένου να καταλήξουν οι διαπραγματεύσεις σε συμφωνία. 
Σε κάθε περίπτωση η επισφράγιση του γεγονότος ότι η διαχείριση της ελληνικής κρίσης έχει περάσει πλέον σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο αποτελεί μια ουσιαστική μερική αποτυχία του Αλέξη Τσίπρα, όπως παρατηρεί ο σχολιαστής της εφημερίδας. Και εξηγεί το γιατί:

«Διότι η διένεξη έφτασε εκεί που πάντα ήθελε ο ίδιος να φτάσει, σε επίπεδο ηγετών. Πάντα διατύπωνε την αναγκαιότητα μια πολιτικής λύσης, ενός συμβιβασμού, του οποίου οι λεπτομέρειες δεν έχουν και τόση σημασία. 
 Οι φραγκοφονιάδες της πρώην τρόικας και ιδιαίτερα του ΔΝΤ έσπαγαν τα νεύρα του Τσίπρα απαιτώντας μεταρρυθμίσεις και αριθμούς για δημοσιονομικούς στόχους. Οι υπουργοί Οικονομικών των χωρών του ευρώ συνήθως ακολουθούσαν αυτήν τη ξερή οικονομική επιχειρηματολογία συνδέοντας όρους για την χορήγηση νέας οικονομικής βοήθειας προ μεγάλη οργή των Αθηνών. 
 Έτσι από την πλευρά του Τσίπρα είναι καλό που υπάρχουν πολιτικοί στην ευρωζώνη αυτού του διαμετρήματος, όπως η Μέρκελ, ο Ολάντ και ο Γιούνκερ. Δεν ήταν και δεν είναι τόσο μικρόψυχοι και επιδιώκουν την άνευ όρων παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ. Δεν είναι να απορεί κανείς που ο Τσίπρας προτιμά να συνομιλεί μαζί τους», σημειώνει η εφημερίδα.
«Σε πιο ισχυρή διαπραγματευτική θέση οι Έλληνες»
 Σε ευνοικότερη διαπραγματευτική θέση οι Έλληνες
Σε ευνοικότερη διαπραγματευτική θέση οι Έλληνες
Ο σχολιαστής του Spiegel δεν ασχολείται τόσο με την έκβαση της νέας και τελευταίας κατά τα φαινόμενα προσπάθειας των θεσμών σε πολιτικό επίπεδο, γιατί κατά την άποψή του με το τέλος των διαπραγματεύσεων θα ξεκινήσουν άλλες, εφόσον η Ελλάδα χρειαστεί κι άλλα χρήματα για να εξυπηρετήσει το χρέος της. 

 Παρόλα αυτά, οι Έλληνες παρά την ασθενέστερη οικονομική τους θέση, σε διαπραγματευτικό επίπεδο βρίσκονται αναλογικά σε πιο ισχυρή θέση, επειδή έχουν κάνει σαφές ότι εν ανάγκη θα εγκαταλείψουν το ευρώ.

  «Θα προτιμούσαν ένα ντιλ, που θα τους επιτρέψει να παραμείνουν, αλλά αν δεν γίνεται τότε είναι διατεθειμένοι να αποδεχθούν τις επιπτώσεις» σημειώνει.
 «Σε ακριβώς αυτό το σημείο διαφέρει η νυν κυβέρνηση από τις προηγούμενες.
 Οι κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σαμαρά απέκλειαν κατηγορηματικά μονομερή διαγραφή χρέους και ένα Grexit. Έτσι οι δανειστές μπορούσαν να τους υπαγορεύουν όρους και έτσι και έκαναν. Όμως η κυβέρνηση Τσίπρα έχει άλλο σκαρί. Και ο οικονομολόγος Χανς Βέρνερ Ζιν, έχει απόλυτο δίκαιο όταν υποστηρίζει ότι η διαπραγματευτική τακτική του Γιάνη Βαρουφάκη είναι πολύ πιο έξυπνη από όσο νομίζει κανείς».

Ειρήνη Αναστασοπούλου dw.de 

Ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των 14 αερολιμένων

Ψήφισμα στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ από μέλη της Κ.Ε., βουλευτές και μέλη νομαρχιακών 

Στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, την περασμένη βδομάδα, μεταξύ άλλων εκδόθηκε ψήφισμα που υπογράφεται από 52 μέλη της Κ.Ε., βουλευτές και μέλη Νομαρχιακών Επιτροπών.
Στο ψήφισμα τονίζεται:
«Παρά τις σκληρές πιέσεις που έχει να αντιμετωπίσει η σημερινή κυβέρνηση, μπροστά στην αδιάλλακτη πολιτική των χρηματοπιστωτικών μηχανισμών της Ε.Ε. και την αδίστακτη πρακτική των εγχώριων και εξωχώριων υπερασπιστών του νεοφιλελεύθερου δόγματος της κερδοσκοπίας σε βάρος του Ελληνικού λαού, οφείλουμε να περιφρουρήσουμε ως κόρη οφθαλμού τη δημόσια γη και περιουσία.
 Οφείλουμε να αποτρέψουμε το ξεπούλημα των κοινόχρηστων και αναπαλλοτρίωτων – κατά το Σύνταγμα της Ελλάδας -πραγμάτων, που οι προηγούμενες κυβερνήσεις μεθόδευσαν δια των μνημονιακών νόμων και του ΤΑΙΠΕΔ. Στην ίδια κατηγορία ανήκουν και τα 14 Περιφερειακά Αεροδρόμια της χώρας .
 Οποιαδήποτε εκβιαστική ή αναγκαστική απόφαση ιδιωτικοποίησής τούς, θα αποβεί άκρως επιζήμια για την οικονομική και παραγωγική εξέλιξη της χώρας και θα δημιουργήσει ένα ιδιωτικό μονοπώλιο στον τομέα των αερομεταφορών. Το ίδιο θα συμβεί και στην περίπτωση ιδιωτικοποίησης υπό τη μορφή κοινοπρακτικού σχήματος ΣΔΙΤ.
Οι συνέπειες από την υποθήκευση των κρατικών αναπτυξιακών μας υποδομών, θα είναι μη αναστρέψιμες και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει η σημερινή κυβέρνηση της Ριζοσπαστικής Αριστεράς να χρεωθεί το βάρος αυτής της ιστορικής πράξης, με τη δικαιολογία της άσκησης ωμών εκβιασμών από τους δανειστές.
Η αδικαιολόγητη και άμεσα επιζήμια για την οικονομία και την αναπτυξιακή προοπτική, ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων, αποτελεί την κόκκινη γραμμή της πλειοψηφίας τον ελληνικού λαού, των κινημάτων και των φορέων, πού εδώ και τρία χρόνια κατάφεραν να συσπειρώσουν ευρύτερες συλλογικότητες εμπνεόμενες από τα οράματα και τους δίκαιους αγώνες του ΣΥΡΙΖΑ”. Αυτή είναι η κόκκινη γραμμή που πρέπει να έχει η κυβέρνηση και η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.»
Το ψήφισμα υπογράφουν από την ΚΕ οι Γιάννης Φοντάνας, Χρήστος Παπαδόπουλος, Ελένη Πορτάλιου, Θοδωρής Αζούδης, Χριστίνα Σουλτανίδον, Χρυσούλα Ψιμούλη, Φινάλης Ερρίκος, Λία Φράγκου Μαρία , Παπαμ χαλοπούλου, Δημήτρης Σπαρτινός, Σοφία Μπανιά, Κατερίνα Θεοδωράτου, Γιάννης Πρωτονοτάριος, Κυριακή  Μάλαμα, Βένιος Αγγελόπουλος, Μάκης Μαντάς, Μαρίνα Μπρέστα, Ελένη Σωτηρίου, Νίκος Ταυρής Κατερίνα Θανοπούλου, Μαρία Μπόλαρη, ‘Ολγα Αθανίτη, Μαρία Διακάκη, από την ΝΕ Κεφαλονιάς Ιθάκης οι Κώ-στας Πετράτος, Γεράσιμος Βασιλάτος, Γιώργος Ματαράγκας, οι βουλευτές Κώστας Δελημήτρος, Ζήσης Ζάννας, Νίκος Μανιός, Γιάννης Σταθάς, Σταύρος Γρηγόρης, Αγλαία Κυρίτση, Φωτεινή Βάκη, ‘Ελενα Ψαρρέα, Λίτσα Αμανατίδου, Στέφανος Σαμοίλης, Δημήτρης Κορiέλας, Βασίλης Χατζηλάμπρου, Αντώνης Συρίγος, Νεκτάριος Σαντορινιός, Κων/νος Μπάρκας. Ακόμα υπογράφουν οι Γιάννης Κουλάκης Συντ. ΝΕ Β. Δωδεκανήσού, Θανάσης Γαλατάς Συντονιστής ΝΕ Αιτ/νιας, Αναστασία Σαπουνά ΝΕ Κυκλάδων, Παναγιώτης Φατούρος ΝΕ Λευκάδας, Ευγενία Σταθακοπούλου ΝΕ Σάμου, Σίσσυ Βελτσσαρίου Επιτροπή Προγράμματος, Βάσω Μιχαλοπούλον ΝΕ Χίου, Μάκης Σπαθής Νομαρχιακή Πα-νεπιστημιακών, Αντώνης Νταβανέλος ΩΓ, Θεόδωρος Ζδούκος Γραμματεία Τμ. Υγείας – ΟΜ Επανομής και Αντώνης Κασσιμάτης ΝΕ Ζακύνθου.,Θοδωρής Ρακόπουλος, Γιάννης Σιδέρης, Γιάννης Στίγκας,  Κυριάκος Συφιλτζόγλου, Θωμάς Τσαλαπάτης, Νίκη Χαλκιαδάκη, Δημήτρης Χιλλ, Θοδωρής Χιώτης. ..
[--->]

χώρα που δεν παράγει

είναι σαν να μην υπάρχει.
Λάθος.
Χώρα που δεν παράγει (τουλάχιστον) ούτε την τροφή της είναι σαν να μην υπάρχει.
Φυσικά, ακόμα και έτσι η υπεραξία βγαίνει.

Τους «απείλησαν» ότι θα πληρώσουν

την Παρασκευή το ΔΝΤ.

«Τake it or leave it (ρε) ».

Για να μη χαλάσει το καλό κλίμα των διαπραγματεύσεων