Ο Γιάννης Κυριακάκης της Ανυπόταχτης Κρήτης σχετικά με την εταιρεία λαϊκής βάσης για την αξιοποίηση των ΑΠΕ στην Κρήτη

Το προηγούμενο Σάββατο 18-4-2015 έγινε στην Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης ημερίδα με σκοπό τη δημιουργία εταιρείας λαϊκής βάσης για την αξιοποίηση των ΑΠΕ στην Κρήτη, με κεντρικό ομιλητή τον υπουργό Ανάπτυξης Γ. Σταθάκη. Φαίνεται πως η Διοίκηση της Ορθόδοξης Ακαδημία Κρήτης δεν φωτίστηκε από το Άγιο Φως των ημερών αλλά από το άσβεστο φως του κέρδους, των επενδύσεων και της επιχειρηματικότητας.

Έτσι έβαλε μπρος ένα φιλόδοξο επενδυτικό σχέδιο για τη δημιουργία εταιρίας λαϊκής βάσης. Βλέπεις οι Κρητικοί δεν πείστηκαν τα προηγούμενα χρόνια ότι η EDF, ο Μυτιληναίος και η ΤΕΡΝΑ είναι καλοί και αγαθοί επενδυτές που ήρθαν να μας αναπτύξουν γιατί μας αγαπάνε. Αφού δεν πείστηκαν να συναινέσουν στην καταστροφή, καλούνται τώρα να “αυτοκαταστραφούν” μέσα από τη δημιουργία ενός ενεργειακού συνεταιρισμού.

Μάλιστα λίγες μέρες πριν και η Περιφέρεια Κρήτης καλούσε τους κάτοικους του νησιού να γίνουν αυτοπαραγωγοί ρεύματος προτείνοντας τους την ένταξη σε ανάλογο πρόγραμμα.

Μα αν όλοι γίνουμε παραγωγοί ρεύματος τότε ποιος θα το καταναλώνει;
Τι ακριβώς θα παράγει ένας τέτοιος συνεταιρισμός;
Μήπως δεν έχουμε προηγούμενη εμπειρία στην Κρήτη; Πόσες φορές πρέπει να πάει ο ποντικός στο τυρί για να καταλάβει ότι υπάρχει και φάκα; Ξεχάσαμε την ΑΝΕΚ και τις Μινωικές που κατέληξαν στα χέρια των εφοπλιστών; Ξεχάσαμε την τραγική οικονομική κατάληξη του καραβιού στο Ρέθυμνο;

Και μιλάμε για περιπτώσεις με ευγενή κίνητρα κατά την ίδρυση τους που απαντούσαν σε υπαρκτές λαϊκές ανάγκες κι όχι για κερδοσκοπικές φούσκες….Κι όμως δε γλύτωσαν.

Μήπως κι ο ενεργειακός συνεταιρισμός είναι δούρειος ίππος των πολυεθνικών;
Σε ανακοίνωσή του στις 16-4-2015 το Παγκρήτιο Δίκτυο κατά των ΒΑΠΕ αναφέρει:
“Η ενέργεια που παράγεται από ήλιο και αέρα, υποστηρίζεται σε μόνιμη βάση από μονάδες συμβατικών καυσίμων, αφού τα συστήματα ηλεκτροδότησης λειτουργούν μόνο σε ισορροπία παραγωγής – ζήτησης, αλλιώς καταρρέουν.”
Συνεπώς σωστά κάνει λόγο, το Δίκτυο, για εταιρεία λαϊκής παραπλάνησης. Δηλαδή όσο κι αν επεκταθούν οι ΑΠΕ, όταν δε φυσάει ή δεν έχει ήλιο, οι μονάδες της ΔΕΗ που παράγουν “βρώμικο” ρεύμα θα καλούνται να εξασφαλίζουν την ηλεκτροδότησή μας.
Αφού οι ΑΠΕ δεν εξασφαλίζουν τη μόνιμη και διαρκή ηλεκτροδότηση γιατί τόσος θόρυβος; Αφού δεν λύνουν το ενεργειακό ζήτημα γιατί τέτοια μανία;

Μα είναι η κερδοσκοπική μανία που καθοδηγεί τους “επενδυτές” που δεν εξετάζουν αν αυτό που παράγουν είναι κοινωνικά χρήσιμο αλλά αν πουλιέται κι αν φέρνει κέρδος. Κι αν δεν φέρνει το αναμενόμενο κέρδος θα πληρώσεις εσύ μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ. Και το ρεύμα θα ακριβαίνει όλο και περισσότερο….

Στο μεταξύ η Περιφέρεια Κρήτης κάνει απλώς τον “τροχονόμο” των διαφόρων “επενδυτών” που κάνουν ότι θέλουν κι όπου θέλουν ενώ στο Περιφερειακό Συμβούλιο ακόμη περιμένουμε να έρθει για συζήτηση ο ενεργειακός σχεδιασμός.

Καλούμε τον κρητικό λαό σε επαγρύπνηση. Μην αφήσουμε την κερδοσκοπική μανία μεγαλοεπενδυτών και μεγαλομανών παραγόντων να καταστρέψει τον τόπο μας.
[--->]

Η μονταζιέρα της Συγγρού πέθανε, ζήτω η “μονταζιέρα”

douros_6

stelehos_oaed_4

«Η μονταζιέρα της Συγγρού πέθανε, ζήτω η “μονταζιέρα”» θα μπορούσαν να αναφωνήσουν όσοι παρακολούθησαν τη συνέντευξη του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στο Mega, το βράδυ της Τετάρτης και γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις μέσα στο χώρο της πάλαι ποτέ, ισχυρής κεντροδεξιάς παράταξης. 

Ενας από τους πολίτες που… τυχαία βρέθηκαν ανάμεσα στο προσκεκλημένο κοινό και είχαν την ευκαιρία να κάνουν (εντελώς αυθόρμητα, βεβαίως… βεβαίως) αβανταδόρικο ερώτημα προς τον πρόεδρο της ΝΔ, ήταν μέχρι πρότινος «γαλάζιος» σύμβουλος στον ΟΑΕΔ και, σύμφωνα με τις πληροφορίες, κομματικό στέλεχος της Συγγρού.

Ο λόγος για τον κ. Κωνσταντίνο Δούρο. Ο κ. Δούρος παρευρέθηκε στην εκπομπή της κυρίας Όλγας Τρέμη και του κ. Νίκου Ευαγγελάτου καταλαμβάνοντας μια θέση ανάμεσα στο κοινό που παρακολουθούσε τη συνέντευξη. 
Χωρίς κανένας από τους παρουσιαστές να επισημάνει την κομματική, και μέχρι πρότινος θεσμική – κρατική, ιδιότητα του, έλαβε από τον κ. Ευαγγελάτο –τυχαία, όπως παρουσιάστηκε- το μικρόφωνο για να προχωρήσει σε μια ερώτηση – «αβάντα», όπως θα μπορούσαν να την χαρακτηρίσουν πολλοί τηλεθεατές, προς τον πρώην πρωθυπουργό.

Ο κ. Δούρος, όμως, δεν είναι ένας πολίτης που, μακριά από κόμματα και παρατάξεις, απλά θέλησε να κάνει ένα ερώτημα προς τον κ. Σαμαρά και, ανάμεσα στους δεκάδες προσκεκλημένους του κοινού της εκπομπής του Mega, είχε την τύχη να πάρει από τα χέρια των δύο παρουσιαστών το μικρόφωνο. Μέχρι πρότινος, ήταν «γαλάζιος» σύμβουλος του πρώην Προέδρου του ΟΑΕΔ κ. Θ. Αμπατζόγλου και επί σειρά ετών κομματικό στέλεχος της ΝΔ, όπως πληροφορίες από συνδικαλιστικά στελέχη του Οργανισμού αναφέρουν.

Διαβάστε περισσότερα: presspublica.gr.

Το μεγάλο λάθος του ΔΝΤ στην Ελλάδα



Το ΔΝΤ θα πρέπει να αναγνωρίσει  τις  μεγάλες ευθύνες του για το ελληνικό χρέος

  
του Ashoka Mody


Τα οικονομικά δεινά της ελληνικής κυβέρνησης μας υποχρεώνουν να εξετάσουμε κάτι  αδιανόητο μέχρι σήμερα: τη μη αποπληρωμή του δανείου του  Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Αντί το ΔΝΤ να απαιτεί την είσπραξη του και τη συνέχιση της  λιτότητας, θα πρέπει να αναγνωρίσει τις ευθύνες του για την κατάσταση της χώρας και να διαγράψει ένα μεγάλο μέρος του χρέους της.

Οι επαχθείς δανειακές υποχρεώσεις  της Ελλάδας στο ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τις  ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ξεκινούν από  τον Απρίλιο του 2010, όταν έκαναν ένα μοιραίο λάθος. Αντί να επιτρέψουν στην Ελλάδα να αθετήσει  την αποπληρωμή του μη εξυπηρετήσιμου  χρέους  στους ιδιώτες πιστωτές, επέλεξαν να της δανείσουν τα χρήματα για να το αποπληρώσει στο ακέραιο.

Εκείνη την εποχή, ήταν πολλοί αυτοί που ζητούσαν την  άμεση  "αναδιάρθρωση" του χρέους προς τους ιδιώτες, πλήττοντας  έτσι τις   τράπεζες και τους επενδυτές που είχαν δανείσει χρήματα στην Ελλάδα. Μεταξύ αυτών ήταν και αρκετά μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του ΔΝΤ και ο Karl Otto Pohl, πρώην πρόεδρος της Bundesbank και ένας βασικός αρχιτέκτονας του ευρώ. Τότε το  ΔΝΤ και οι ευρωπαϊκές αρχές απάντησαν ότι η αναδιάρθρωση θα προκαλούσε παγκόσμιο οικονομικό χάος. Όπως σημειώνει με  ειλικρίνεια ο Pohl, αυτός ήταν απλά ένας εύσχημος τρόπος  για να  διασωθούν οι γερμανικές  και οι γαλλικές τράπεζες, οι  οποίες  είχαν δανείσει τα περισσότερα χρήματα στην Ελλάδα.

Τελικά, η προσέγγιση των αρχών απλά αντικατέστησε το ένα πρόβλημα με ένα άλλο: το ΔΝΤ και τα δάνεια των  Επίσημων ευρωπαίων Πιστωτών   χρησιμοποιήθηκαν για να πληρωθούν οι  ιδιώτες πιστωτές. Έτσι, παρά την καθυστερημένη αναδιάρθρωση του 2012, οι δανειακές υποχρεώσεις της Ελλάδας παραμένουν  δυσβάσταχτες - μόνο που τώρα το χρέος  έχει μεταφερθεί  σχεδόν εξ ολοκλήρου από  Επίσημους  Πιστωτές (Official Creditors)

Πέντε χρόνια μετά την έναρξη της κρίσης, το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε από το 130 τοις εκατό του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος σε σχεδόν 180 τοις εκατό. Εν τω μεταξύ, μια βαθιά οικονομική ύφεση και ο αποπληθωρισμός έχουν απομειώσει  σημαντικά την ικανότητα της κυβέρνησης να το αποπληρώσει.

Σχεδόν όλοι συμφωνούν τώρα ότι η πίεση  στην Ελλάδα να πληρώσει τους ιδιώτες πιστωτές της, ήταν μια κακή ιδέα.Η απαιτούμενη δημοσιονομική λιτότητα ήταν απλά πάρα πολύ μεγάλη, με αποτέλεσμα η οικονομία της Ελλάδας να καταρρεύσει. Το ΔΝΤ αναγνώρισε το λάθος του στην έκθεση του 2013 γιατην Ελλάδα. Σε  πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ, το Ταμείο δήλωσε ότι όταν μια κρίση απειλεί να εξαπλωθεί, θα πρέπει να βρεθεί από όλους  μια λύση αντί να αναγκάζεται η  πληγείσα  οικονομία μιας χώρας να φέρει  αυτή όλο το βάρος. Ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, Olivier Blanchard, έχει προειδοποιήσει ότι περισσότερη λιτότητα θα συνθλίψει την ανάπτυξη.

Παραδόξως, το ΔΝΤ πρότεινε η πορεία  της  Ελλάδας να  παραμείνει  αμετάβλητη: η Ελλάδα να δανειστεί περισσότερα χρήματα (αυτή τη φορά από τις ευρωπαϊκές αρχές) για να πληρώσει  μια ομάδα των πιστωτών (το ΔΝΤ) και να παραμείνει σε καθεστώς  λιτότητας. Οι τελευταίες προβλέψεις του Ταμείου είναι  ότι το πλεόνασμα του προϋπολογισμού της κυβέρνησης (πλην τόκων) θα φτάσει το 4,5 τοις εκατό του ΑΕΠ, ένα επίπεδο λιτότητας που λίγες κυβερνήσεις έχουν υποστεί για μεγάλο  χρονικό διάστημα.

Ακολουθώντας  τη  Γερμανία, οι αξιωματούχοι του ΔΝΤ στηρίζουν τις ελπίδες τους στις "διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις" – στις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και σε άλλες αγορές, που υποτίθεται ότι θα βελτιώσουν τις μακροπρόθεσμες δυνατότητες ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Μόνο αυτοί ξέρουν. Η τελευταία όμως έκθεση του  ΔΝΤ για τις Προοπτικές της Παγκόσμιας Οικονομίας είναι ένα κρύο ντουζ στην ιδέα ότι οι μεταρρυθμίσεις αυτές θα αντιμετωπίσουν  το ελληνικό πρόβλημα χρέους αξιόπιστα και έγκαιρα. Τα πιο αξιόλογα από αυτά τα μέτρα ενθαρρύνουν την έρευνα και την ανάπτυξη και  συμβάλλουν στην ανάκαμψη τομέων υψηλής τεχνολογίας. Όλα αυτά είναι  καλά, αλλά τα κέρδη  θα φανούν μετά από πέντε χρόνια. Η προτεραιότητα που πρέπει να δοθεί τώρα είναι να μη βυθιστεί πιο βαθιά  η Ελλάδα  στο  φαύλο κύκλο χρέους-αποπληθωρισμού. Δυστυχώς, ορισμένες μεταρρυθμίσεις θα επιταχύνουν πραγματικά τη σπείρα εξασθένισης της ζήτησης.

Στις 9 Απριλίου η Ελλάδα αποπλήρωσε  € 450.000.000  στο ΔΝΤ, και πρέπει να πληρώσει άλλα 2 δις τον Μάιο και τον Ιούνιο. Η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, έχει καταστήσει σαφές ότι η όποια  καθυστέρηση  στην  εξόφληση των δόσεων  δεν θα γίνει  ανεκτή.

Στο τέλος,αναπόφευκτα θα υπάρξει ελάφρυνση χρέους αλλά μόνο σε μικρές δόσεις και με αδιάκοπο πόνο. Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να σταματήσει να πληρώνει τους προμηθευτές και τους εργαζόμενους, και να βάλει χέρι  στα συνταξιοδοτικά ταμεία. Πέντε χρόνια από σήμερα, το  οικονομικό και κοινωνικό  άγχος της χώρας θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ακόμη πιο έντονο. Το ερώτημα λοιπόν είναι: Ποιος ο λόγος να μη διαγραφεί  περισσότερο χρέος  νωρίτερα; Κανένας δεν δείχνει προθυμία να αντιμετωπίσει  τη δυσάρεστη αυτή αριθμητική, οπότε αυτό που τελικά επικρατει δεν είναι παρά ευσεβείς πόθοι.

Έχοντας αποτύχει στο πρώτο  του ελληνικό τεστ , το ΔΝΤ τώρα κινδυνεύει να το επαναλάβει. Το ΔΝΤ εξακολουθεί να είναι  παγιδευμένο στις προτεραιότητες των μετόχων του, συμπεριλαμβανομένων και τα τελευταία χρόνια του Ηνωμένου Βασίλειου  και της Γερμανίας. Για να επαναβεβαιώσει την ανεξαρτησία του και να ανακτήσει  τη χαμένη  αξιοπιστία του, θα πρέπει να διαγράψει ένα μεγάλο μέρος  του ελληνικού χρέους   και να υποχρεώσει τους πλούσιους μετόχους του να αναλάβουν απώλειες.

[--->] 

Φυσικά και δεν πρόκειται περί λάθους.

Να μην πέσουμε στην παγίδα των δανειστών

του Γιάννη Αλμπάνη 

Η τροπή που έχει πάρει η διαπραγμάτευση της ελληνικής κυβέρνησης με τους «θεσμούς», δεν θα έπρεπε να αφήνει αμφιβολίες για τις προθέσεις των δανειστών.

Ενώ στους δύο μήνες που ακολούθησαν από τη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη η κυβέρνηση έκανε αλλεπάλληλες συμβιβαστικές προτάσεις και διαμόρφωσε μια συνεκτική λίστα μέτρων (αρκετά από τα οποία δεν περιλαμβάνονταν στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ), η άλλη πλευρά δεν μετακινήθηκε από τις θέσεις της ή τουλάχιστον δεν μετακινήθηκε τόσο όσο χρειαζόταν για να φτάσει σε εκείνη την ενδιάμεση περιοχή όπου θα μπορούσε να οικοδομηθεί ένας έντιμος συμβιβασμός. 

Η όποια «πρόοδος» στο ζήτημα του πλεονάσματος δεν μεταβάλλει τη γενική εικόνα. 
Επιπλέον, δεν πρέπει να παραπλανά ο ισχυρισμός περί «μη ολοκληρωμένου ελληνικού σχεδίου μεταρρυθμίσεων. 

Οι προτάσεις της ελληνικής πλευράς και λεπτομερείς είναι και κοστολογημένες. Στην πραγματικότητα, το «μη ολοκληρωμένο» σημαίνει «μη μνημονιακό».


Μνημονιακά μέτρα ή «χρεοκοπία»

Οι δανειστές φαίνεται ότι ακολουθούν παρελκυστική τακτική, επιμένοντας στη μνημονιακή λογική. 

Επιδιώκουν, από τη μια μεριά, να εξαντληθούν τα ταμειακά αποθέματα της χώρας, και από την άλλη, να φθαρεί η λαϊκή υποστήριξη της κυβέρνησης. 

Για την ακρίβεια, το δεύτερο αποτελεί συνέπεια του πρώτου, αφού το πρόβλημα ρευστότητας οδηγεί σε καθυστέρηση των κρατικών πληρωμών, κάτι που εκ των πραγμάτων δυσκολεύει την καθημερινότητα. 
Η πολιτικά αποδυναμωμένη κυβέρνηση μιας οικονομικά εξαντλημένης χώρας θα βρεθεί στο τέλος ενώπιον του αμείλικτου διλήμματος: αποδοχή μνημονιακών μέτρων ή «χρεοκοπία». 

Αν κρίνουμε από μεγάλο αριθμό πρόσφατων δημοσιευμάτων του διεθνούς Τύπου («χρεοκοπία της Ελλάδας εντός ευρωζώνης»), η προσπάθεια είναι να φτάσουμε στο «σημείο μηδέν» σε στιγμή που το κράτος δεν έχει μπροστά του κάποια πληρωμή στους διεθνείς πιστωτές, αλλά υποχρεώσεις στο εσωτερικό –εν προκειμένω, η «χρεοκοπία» ορίζεται ως εσωτερική στάση πληρωμών. 

Ο λόγος του συγκεκριμένου timing είναι να προκληθεί στην κυβέρνηση καταστροφική πολιτική φθορά (τόσο από τα δεξιά όσο και από τα αριστερά), χωρίς οι δανειστές να διακινδυνεύσουν τις εισπράξεις τους.

Να ξεφύγουμε από την παγίδα 

Ο χρόνος τρέχει σε βάρος της κυβέρνησης και η χειρότερη επιλογή είναι να αφεθούν τα πράγματα να κυλήσουν όπως τώρα. 
Η λύση δεν μπορεί να επαφίεται στην καλή θέληση των δανειστών.
Τους τρεις τελευταίους μήνες έχουν δείξει με κάθε δυνατό τρόπο ότι όχι μόνο δεν έχουν καλή θέληση, αλλά ότι επιδιώκουν διακαώς την ταχεία πτώση της κυβέρνησης και την ήττα του νέου ευρωπαϊκού πολιτικού παραδείγματος που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Η απρόσκοπτη ροή της διαπραγμάτευσης ως έχει, θα οδηγήσει εντέλει στο να τεθεί η κυβέρνηση ενώπιον του διλήμματος «χρεοκοπία ή μνημονιακά μέτρα»

Τώρα είναι η ώρα για τολμηρές πολιτικές πρωτοβουλίες που θα εκτρέψουν την πορεία της διαπραγμάτευσης για να αποφευχθεί το διαφαινόμενο αδιέξοδο. 

Τρεις θα μπορούσαν να είναι οι άξονες τέτοιων πρωτοβουλιών: 

Πρώτον, πρέπει την «ώρα μηδέν» να μην την ορίσουν οι δανειστές, αλλά η ελληνική πλευρά , δεδομένου ότι ο χρόνος ορίζει σε μεγάλο βαθμό τις συντεταγμένες των εξελίξεων. 

Δεύτερον, η πληρωμή μισθών και συντάξεων πρέπει να έχει απόλυτη προτεραιότητα έναντι των απαιτήσεων των δανειστών, όπως άλλωστε είχε υπογραμμίσει ο Αλέξης Τσίπρας στην επιστολή του προς την Άνγκελα Μέρκελ. 

Τρίτον, απέναντι στο εκβιαστικό δίλημμα των δανειστών πρέπει να τεθεί ανοιχτά μια τρίτη εναλλακτική, αυτή της ρήξης με τους δανειστές. 
Μια εναλλακτική αναμφίβολα επώδυνη, που μπορεί όμως στις σημερινές συνθήκες να είναι η λιγότερο κακή από αυτές που καλούμαστε να επιλέξουμε. 

Είναι προφανές ότι την επιλογή της ρήξης δεν μπορεί να την κάνει η κυβέρνηση μόνη της, αλλά θα πρέπει να προσφύγει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, στη λαϊκή ετυμηγορία. Ο λαός πρέπει να μπει στο επίκεντρο των εξελίξεων για να ξεφύγουμε από την παγίδα που μεθοδικά στήνουν οι δανειστές.

Πηγή: RedNotebook.gr

τι φοβούνται δήμαρχοι και περιφερειάρχες :



Μήπως τα αποθεματικά τους καταλήξουν στην αποπληρωμή του χρέους βλέποντας και την ανυποχώρητη  ΠΟΛΙΤΙΚΗ στάση των δανειστών...πάπαλα (+ τα αποθεματικά τους ).

Δείτε πόσα δις πρέπει να πληρωθούν μέχρι τη διαπραγμάτευση τέλος Ιουνίου(άσε μετά !) και θα καταλάβετε :
12 Μαϊου ΔΝΤ           769.851. 114
5 Ιουνίου ΔΝΤ            307.946. 853
12 Ιουνίου ΔΝΤ          346..440.210
16 Ιουνίου ΔΝΤ          577.400. 349
19 Ιουνίου ΔΝΤ          346.400. 349

υ.γ. Η πέμπτη φάλαγγα κάνει τη δουλειά της,στα χέρια μας η λύση του γόρδιου δεσμού