Την δολοφονούν εταιρίες.

 

Αυτό που γίνεται 2 μέρες αλλά και τώρα στη Κέρκυρα είναι τραγικό  και αναμενόμενο.

Τα κανάλια τώρα κουβέντα για να καλύψουν τη σιωπή της κυβέρνησης και τις εταιρίες εξόρυξης υδρογοναθράκων που τσακίζουν τη θάλασσα μας.

Ο ζιφιός  στη Βουλιαγμένη όπως είχαμε πει κάποιοι άνθρωποι ήταν απλώς η αρχή.

Εδώ και 3 μέρες ξεβράζονται θαλάσσια θηλαστικά στις ακτές της Κέρκυρας 3 ζιφιοί και ένα δελφίνι.

Εταιρίες εξόρυξης υδρογοναναθράκων κάνουν έρευνες με ελεγχόμενες σεισμικές δονήσεις και χρήση εκρηκτικών.

Η κυβέρνηση τους κλείνει το μάτι, ενώ όλα αυτά γίνονται  στην Ελληνική Τάφρος (περιοχή που εκτείνεται από τα Ιόνια νησιά μέχρι τα νότια της Κρήτης και τη Ρόδο). Η ταύρος αυτή είναι το σπίτι για τα κητώδη και όχι μόνο όπως είναι φάλαινες φυσητήρες, οι πτεροφάλαινες, τα μαυροδέλφινα, τα ζωνοδέλφινα, τα ρινοδέλφινα κ.α.

Ήδη ο ένας ζιφιός που κάτοικοι τον σπρώξαν προς τα μέσα ( λάθος) ξαναβγήκε σε παραλία για να πεθάνει.

Ξέρουμε πολύ καλά ποια θα είναι η μοίρα αυτών των ζώων αλλά και της θάλασσας μας.

Μια θάλασσα έρμαιο εταιριών δολοφόνων, πολιτικών μαριονέτες και ενός λαού που δεν ξέρει πόσο σημαντικός και μοναδικός είναι ο τόπος του.

Η Ελληνική τάφρος θα έπρεπε να φυλάσσετε σαν κόρη οφθαλμού και όχι να την δολοφονούν εταιρίες.

 





[----->]


Ταξική πάλη και ελευθερία μετά τη λαίλαπα

 

Συνδημία

Καθώς μπαίνει το 2022, και παρ’ όλη την τρομολαγνεία που καλλιεργούν κράτος και μίντια, όλες οι ειδήσεις από το μέτωπο του κόβιντ είναι ευοίωνες. Η παραλλαγή Ο εξαλείφει την πολύ πιο επικίνδυνη Δ καθώς προσφέρει ανοσία απέναντι της, και αν δεν εμφανιστούν πιο επικίνδυνες παραλλαγές πιθανότατα θα σημάνει απρόσμενα την πολυπόθητη λήξη της συνδημίας.

Γιατί οι (ενήμεροι) αριστεροί επιδημιολόγοι επιμένουν ότι ο κόβιντ δεν είναι απλή επιδημία ή πανδημία αλλά συνδημία; Η έννοια της συνδημίας αναδεικνύει την ταξική φύση της αρρώστιας καθώς σημαίνει, στο πιο απλό επίπεδο, δύο ή περισσότερες επιδημίες που δρουν ταυτόχρονα και αλληλεπιδρούν μέσα στ’ ανθρώπινα σώματα καθώς εξαπλώνονται, επιβαρύνοντας έτσι την ασθένεια. Έχοντας αναπτυχθεί τη δεκαετία του 1990 με σκοπό ν’ αναδείξει βιολογικούς και κοινωνικούς παράγοντες σημαντικούς για την πρόγνωση και τη θεραπεία της αρρώστιας, η έννοια της συνδημίας αμφισβητεί την υγειονομική πολιτική στις καπιταλιστικές χώρες η οποία διαμορφώνεται κρύβοντας τον ταξικό παράγοντα.

 

Στην περίπτωση του Cov19, δύο διαφορετικών ειδών αρρώστιες αλληλεπιδρούν στους πληθυσμούς ανάλογα με την κοινωνική θέση τους. Από τη μια μεριά η μόλυνση με τον ιό SARS-CoV-2 και από την άλλη μεριά αρκετές μη μεταδοτικές ασθένειες οι οποίες πλήττουν τις διαφορές ομάδες άνισα, αποτυπώνοντας δηλαδή τις βαθιές ανισότητες που χαρακτηρίζουν τις καπιταλιστικές κοινωνίες και κατά κανόνα επιτείνοντας τ’ αποτελέσματά τους. Ο ιός συνήθως δεν σκοτώνει από μόνος του, αλλά δίνει τη χαριστική βολή σε ανθρώπους που έχουν υποκείμενα νοσήματα ή είναι γι’ άλλους λόγους ευπαθείς. Περισσότερο τρωτοί είναι εργάτες, ηλικιωμένοι και φτωχοί, δηλαδή ομάδες που, ακόμη και στις πλουσιότερες χώρες, έχουν ανέκαθεν ελλιπή πρόσβαση στο υγειονομικό σύστημα ενώ αντιμετωπίζουν τα βαρύτερα προβλήματα υγείας, για λόγους όπως κακή διατροφή και περιβάλλον ή ανθυγιεινές εργασιακές συνθήκες.

Με δύο λόγια, ο Cov19 σύντομα απέκτησε σαφή ταξική διάσταση, που αντανακλά τις οικονομικές ανισότητες του καπιταλισμού και τις κάθε λογής ρατσιστικές και έμφυλες διακρίσεις. Θυμόμαστε ότι στην Ελλάδα πρώτα έπληξε εύπορους που είχαν επισκεφτεί εκθέσεις μόδας στη βόρεια Ιταλία, καθώς και τους καλεσμένους ενός πρύτανη, γιατρού μάλιστα, που τότε πήρε αψήφιστα τις προειδοποιήσεις και έθαψε αρκετούς συνδαιτημόνες του. Σύντομα όμως πέθαινε κόσμος που έπαιρνε λεωφορείο για τη δουλειά και δεν είχε διασυνδέσεις για να εξασφαλίσει ΜΕΘ ή μονοκλωνικά, ούτε οικονομική άνεση ή γνώση για να ενισχύσει το ανοσοποιητικό του σύστημα.

 

Η συνδημία συνδέεται λοιπόν με περιβαλλοντικούς και ιατρικούς παράγοντες όπως μόλυνση του περιβάλλοντος, παχυσαρκία και έλλειψη βιταμίνης D, ενώ απαιτεί αντιμετώπιση όχι μόνον του ιού SARS-CoV-2 αλλά και χρόνιων νοσημάτων όπως υπέρταση, διαβήτης, καρδιοαγγειακές και αναπνευστικές παθήσεις, καθώς και καρκίνος. Όπως και οι άλλες συνδημίες αποτυπώνει, εκτός από την ταξική σύγκρουση, τις σχέσεις μεταξύ κράτους και κοινωνίας, που είναι πολύ διαφορετικές στα διάφορα κράτη του κόσμου.

Ο Cov19 βρήκε τη Δύση απροετοίμαστη. Απέδειξε πως ακόμη και τα ισχυρότερα κράτη της δεν είχαν θεσμούς ούτε προσωπικό, ούτε καν διάθεση, να προστατέψουν τους λαούς, μολονότι προηγούμενες επιδημίες τα είχαν προειδοποιήσει. Σήμερα δεν είναι καλύτερα προετοιμασμένα ν’ αντιμετωπίσουν νέες πανδημίες (Jessica A. Bell, Jennifer B. Nuzzo, Global Health Security Index: Advancing Collective Action and Accountability Amid Global Crisis, December 2021, στο www.GHSIndex.org). Στο μεταξύ η γενική θνητότητα τινάχθηκε στα ύψη καθώς τα συστήματα υγείας φράκαραν από την πανδημία και ο λαός ουσιαστικά αποκλείστηκε από τη δημόσια περίθαλψη. Οι εκατόμβες φτωχών οφείλονται στην κρατική πολιτική μάλλον παρά στον ιό, όπως αποδεικνύει η Ελλάδα που με πληθυσμό 140 φορές μικρότερο από την Κίνα καταγράφει τετραπλάσιους νεκρούς από τον Cov19.

 

Ελευθερία

Κεντρικός άξονας της ολιγαρχικής πολιτικής που εφαρμόστηκε στη διάρκεια της συνδημίας είναι το “κάνουμε την κρίση ευκαιρία”, σαρώνουμε δηλαδή μικρομεσαίους και λαό προωθώντας αναδιανομή υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου. Επιμέρους πλευρές της είναι, μεταξύ άλλων, διαλύουμε ΕΣΥ και δημόσια εκπαίδευση, ανομολόγητα προωθούμε ανοσία αγέλης αναγκάζοντας τους σκλάβους να κολλάν ο ένας στον άλλο σε λεωφορεία, χώρους εργασίας και εστίασης ή πανεπιστήμια, τους χωρίζουμε μάλιστα σ’ εμβολιασμένα ή ανεμβολίαστα πρόβατα και ερίφια και τους βάζουμε να πλακώνονται μεταξύ τους γελώντας με την αριστερά που χαζοχαρούμενα χειροκροτεί ή περί άλλα τυρβάζει, αφήνουμε στο έλεος του θεού τους συνταξιούχους που δεν παράγουν πλέον αλλ’ απλώς επιβαρύνουν ασφαλιστικά ταμεία, και άλλα παρόμοια. Όλα αυτά τα κάνουμε με προκάλυμμα τον μαζικό εμβολιασμό και ρίχνοντας στους ανεμβολίαστους την ευθύνη της προδιαγεγραμμένης υγειονομικής αποτυχίας. Αν για να πείσουμε χρειαστεί να εμβολιάσουμε και το χρυσόψαρό μας, το κάνουμε.

 

Η αριστερά δυστυχώς δεν κατάγγειλε αυτή την πολιτική συνολικά. Περιορίστηκε κυρίως σ’ αιτήματα ενίσχυσης του ΕΣΥ, η οποία είναι βεβαίως σωστή και απαραίτητη, αλλ’ ανεπαρκής όσο η υγειονομική πολιτική δεν αλλάζει εκ βάθρων. Από την αρχή της συνδημίας αριστεροί υγειονομικοί με ηρωική αυτοθυσία, όπως και οι περισσότεροι υγειονομικοί του δημοσίου, πολεμούν στην πρώτη γραμμή για να σώσουν ζωές. Ορθά επιμένουν ν’ αποσυμφορηθούν το ταχύτερο δυνατό οι ΜΕΘ που άφησαν ανοιχτές οι κυβερνώντες, ελάχιστες για τις ανάγκες της χώρας, και κανείς δεν μπορεί να τους καταδικάσει επειδή υποκύπτουν στον κυνικό κυβερνητικό εκβιασμό. Ωστόσο σπάνια ασκούν συνολική κριτική στην κυβερνητική πολιτική.

Η πολιτική που εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις σε ΗΠΑ και ΕΕ συγκρούεται με τη βασική αρχή της επιδημιολογίας, ότι πάντοτε αντιμετωπίζεις τις επιδημίες δρώντας σύντονα σε τέσσερεις πυλώνες. Περιορισμός της δυνατότητας εξάπλωσης και συστηματική ανίχνευση του ιού (ποτέ δεν έγιναν στην Ελλάδα, παρά τ’ αλλεπάλληλα λοκντάουν και τη διασπάθιση δισεκατομμυρίων σε αναξιόπιστα τεστ), ενίσχυση του εθνικού συστήματος υγείας (η κυβέρνηση αντίθετα έκοψε τους πόρους του ΕΣΥ και εγκληματικά απέλυσε εφτά χιλιάδες υγειονομικούς με το πρόσχημα ότι έμειναν ανεμβολίαστοι, χωρίς δυστυχώς η αριστερά να τους στηρίξει όπως έπρεπε), άμεση ενίσχυση της υγείας όλου του πληθυσμού με φαρμακολογικά μέτρα (εδώ κρύβουν συστηματικά την επιτυχία φτωχότερων χωρών, όπως Κούβα και Νικαράγουα αλλ’ ακόμη και άγρια καπιταλιστικών όπως Ινδία και Ινδονησία, που μοίρασαν μαζικά βιταμίνη D και C, υδροξυχλωροκίνη, ιβερμεκτίνη και άλλα φθηνά φάρμακα τα οποία οι φαρμακευτικές συκοφαντούν επειδή δεν τους φέρνουν κέρδος), και τέλος εμβολιασμός ευπαθών ομάδων αν πράγματι αυτός είναι εφικτός, με εμπεριστατωμένη ιατρική απόφαση για κάθε συγκεκριμένο πρόσωπο και όχι μαζικά και καταναγκαστικά.

 

Το φιάσκο λοιπόν των Δυτικών χωρών ήταν αναμενόμενο. Όταν εφαρμόζεις πολιτική αντίθετη στις βασικές επιστημονικές αρχές, τι άλλο περιμένεις; Έλπιζαν να το συγκαλύψουν με επικοινωνιακή διαχείριση. Απέτυχαν. Αποτέλεσμα, από τη μια μεριά να τους λοιδορούν συστημικοί γιατροί λέγοντας αυτά που αποφεύγει να πει η αριστερά (https://swprs.org/professor-ehud-qimron-ministry-of-health-its-time-to-admit-failure/)και από την άλλη οι θεματοφύλακες του συστήματος ν’ ανησυχούν για την κατάρρευση της αξιοπιστίας τους. Όχι τυχαία ο Μπιλ Γκέιτς θεωρεί πως ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα του 2022 είναι “η δυσπιστία προς τους θεσμούς” (https://www.gatesnotes.com/About-Bill-Gates/Year-in-Review-2021).

Ειδικοί και πολιτικοί από πέρυσι ξέχασαν και μια άλλη βασική γνώση της επιδημιολογίας. Ενόσω ο ιός κυκλοφορεί στην κοινότητα, ο μαζικός εμβολιασμός με “διάτρητα” εμβόλια (τα οποία δηλαδή δεν εμποδίζουν τη μετάδοση, δεν είναι αποστειρωτικά, αλλ’ απλώς περιορίζουν τα συμπτώματα) είναι επικίνδυνος επειδή πρακτικά καταργεί το εξελικτικό πλεονέκτημα των ελαφρότερων μεταλλάξεων και βοηθά να εξαπλωθούν πιο επικίνδυνα στελέχη. Λόγου χάρη η Κίνα πέτυχε να σβήσει τον ιό ήδη από τον Μάρτη του 2020 χωρίς να χρησιμοποιήσει εμβόλια, και μόνον το 2021, ενώ ιός δεν υπήρχε στην κοινότητα, χρησιμοποίησε μαζικά εμβόλια παραδοσιακής πρωτεϊνικής τεχνολογίας και όχι πειραματικά όπως είναι όλα όσα βάζουμε εμείς εδώ. Στην Κούβα επίσης χρησιμοποίησαν μαζικά πρωτεϊνικά εμβόλια το περασμένο καλοκαίρι, ενώ ο ιός δεν κυκλοφορούσε, και επίσης χλωροκίνη και άλλα φάρμακα. Χωρίς μαζικό κίνημα εστιασμένο σε ζητήματα υγείας οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις αδιαφορούν στις σχετικές αγωνιώδεις προειδοποιήσεις ειδικών (https://www.voiceforscienceandsolidarity.org/videos-and-interviews/second-call-to-who-please-dont-vaccinate-against-omicron).

 

Για να πειθαναγκάσουν το λαό να εμβολιαστεί, αρκετές κυβερνήσεις, μεταξύ τους και η ελληνική, επέβαλαν απαρτχάιντ σε βάρος μεγάλου μέρους του πληθυσμού που χαρακτηρίζεται ανεμβολίαστος ακόμη και αν έχει διπλοεμβολιαστεί. Έτσι ακυρώνουν δημοκρατικές ελευθερίες και δικαιώματα, με την αριστερά ν’ αυτοακυρώνεται όσο σιωπά γι’ αυτό. Η αριστερά επίσης σιώπησε δυστυχώς για την πρόληψη της νόσησης και την πρώιμη επιθετική θεραπεία με φαρμακευτική αγωγή ιβερμεκτίνης, χλωροκίνης και άλλων φαρμάκων, καθώς και την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος με βιταμίνες D και C και ψευδάργυρο, που χρησιμοποιήθηκαν μαζικά το 2021 σε πολλές χώρες με μεγάλη επιτυχία. Αποφεύγει δυστυχώς να θέσει το κρίσιμο ερώτημα, πώς κατόρθωσαν φτωχές χώρες της Αφρικής, της λατινικής Αμερικής και της Ασίας ν’ αντιμετωπίσουν τον covid 19 με πολύ μεγαλύτερη επιτυχία από τις καπιταλιστικές μητροπόλεις; Τι έκαναν και έχουν εντυπωσιακά λιγότερες νοσηλείες, διασωληνώσεις και θανάτους; Όσο δεν θέτουμε αυτό το ερώτημα, δεχόμαστε τη βάση μιας υγειονομικής πολιτικής που αποδείχθηκε καταστροφική.

 

Επιχείρηση Ελευθερία

Ως το τέλος του 2021 για να “πουλήσει” τους εμβολιασμούς η ελληνική κυβέρνηση διαφήμισε την Επιχείρηση Ελευθερία. Σύμφωνα με την ακατάσχετη προπαγάνδα τα πρόβατα σπάνια αρρώσταιναν και δήθεν δεν μετέδιδαν τον ιό, επομένως ορθά κυκλοφορούσαν ελεύθερα ατεστάριστα και απροφύλακτα, ενώ εξίσου ορθά τα ερίφια απαγορεύτηκε ακόμη και κάλτσες ν’ αγοράσουν χωρίς να δείξουν κοστολογημένη σε ευρώ και προσωρινότατης ισχύος δήλωση μετάνοιας. Αποτέλεσμα, οι εμβολιασμένοι συνωστίζονται απροστάτευτοι σε χώρους εργασίας και ταβέρνες δίχως εξαερισμό όπου ελεύθερα κολλούν άλλους εμβολιασμένους, χωρίς αυτό να ενοχλεί κανάλια και κυβέρνηση που το εγκρίνουν, ζητώντας βασικά να γονατίσουν τα ερίφια.

Η πολύτιμη αυτή ελευθερία των εμβολιασμένων δεν πρέπει βεβαίως να περιοριστεί, ώστε να μη δοθεί λάθος μήνυμα. Αν δεν έχουν προνόμια σε σχέση με τους ψεκασμένους ίσως μετανιώσουν που εμβολιάστηκαν. Ελεύθερα ατεστάριστα και απροφύλακτα λοιπόν συνεχίζουν να μεταδίδουν και τα κρούσματα πληθαίνουν, πάντοτε φυσικά με ευθύνη των εριφίων. Η αριστερά ωστόσο ξεχνά ότι, αν σήμερα οι αστοί γελούν με το διχασμό του λαού και τη δική της αυτοταπείνωση, αύριο θα μας φορτώσουν όσο μπορούν τις ευθύνες. Όταν πάψουν να φταιν οι ανεμβολίαστοι, θα φταίει η αριστερά. Οι συστημικοί ανεμπόδιστα ξαναγράφουν την ιστορία, και αύριο Άδωνις και Πλεύρης δεν θα δυσκολευτούν να πουν πως οι ίδιοι ήταν ανέκαθεν κατά των εμβολίων, αλλά τους εμβολιασμούς τους επέβαλε η αριστερά. Αν εμείς δεν χτυπήσουμε συνολικά την κυβερνητική πολιτική, και κατά μέτωπο την έμφασή της στους εμβολιασμούς, θα πληρώσουμε ακριβά τη σημερινή μας αφωνία.

 

Η συνδημία δεν έφερε μόνο κρατικά μέτρα που δεν έχουν προηγούμενο, από τον καταναγκαστικό εγκλεισμό ολόκληρων κοινωνιών ως τους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς με σκευάσματα για τα οποία οι παραγωγοί τους δεν παίρνουν την ευθύνη. Επίσης σηματοδοτεί μια αλλαγή της πολιτικής και επιστημονικής κουλτούρας, καθώς τα κράτη επιβάλλουν μυστικότητα σε ζωτικά επιδημιολογικά δεδομένα, ενώ τα μίντια αποκλείουν ή και αφορίζουν τους επιστήμονες που διαφωνούν με την επίσημη άποψη, με χαρακτηριστικό παράδειγμα στη χώρα μας τον καθηγητή του Στάνφορντ Ιωαννίδη. Το αμερικανικό κράτος προσπάθησε να κρατήσει μυστικά ως το 2096 τα στοιχεία με βάση τα οποία αδειοδότησε το εμβόλιο της Pfizer, και επιμένει να μη δημοσιοποιεί τα στοιχεία για τις παρενέργειες των εμβολιασμών μολονότι τα παραχωρεί σε ιδιωτικές εταιρείες που τα χρησιμοποιούν για δικούς τους σκοπούς (https://trialsitenews.com/attorney-continues-fight-for-release-of-covid-19-vaccine-safety-data/).

 

Οι άρχουσες ολιγαρχίες των δυτικών χωρών αξιοποίησαν την υγειονομική κατάσταση ανάγκης για να προωθήσουν την περιστολή δικαιωμάτων και ελευθεριών, καθώς και τον επόμενο γύρο απαλλοτριωτικής συσσώρευσης. Μ’ εξαίρεση τη Γαλλία και λίγες άλλες δυτικές χώρες, η αριστερά δυστυχώς δεν αντιστάθηκε. Χρειάστηκε φιλόσοφοι όπως ο Τζιόρτζιο Αγκάμπεν να μας θυμίσουν ότι η κατά παραχώρηση ελευθερία δεν είναι ελευθερία (https://bit.ly/3oJM4Nd). Είναι συντριπτική ήττα για την εργατική τάξη και το λαό, να προστεθεί ο διαχωρισμός μεταξύ υγειονομικά ορθοφρονούντων και διαφωνούντων στους παγιωμένους διαχωρισμούς που προωθεί ο καπιταλισμός ώστε ν’ αναπαράγει το ταξικό προνόμιο -έμφυλους, ρατσιστικούς, εθνικούς, θρησκευτικούς και τα παρόμοια.

 

Άλλη μεγάλη ήττα ήταν οι περιορισμοί της ελευθερίας που ήρθαν δήθεν προσωρινά και συνεχίζονται μολονότι δεν δικαιολογούνται πλέον από τα επιστημονικά δεδομένα. Τις ερχόμενες εβδομάδες η κυβέρνηση θα χρησιμοποιήσει την υγειονομική κρίση, που μόνη της προκάλεσε διαλύοντας το σύστημα δημόσιας υγείας, για να τους παρατείνει. Χωρίς τον ξεσηκωμό της Νέας Σμύρνης θα είχε ήδη κλιμακώσει την αυταρχική και συχνά επιδεικτικά παράλογη πολιτική της. Ήδη μεγάλο μέρος του λαού αντιλαμβάνεται ότι τα δήθεν έκτακτα μέτρα δεν θα φύγουν χωρίς αγώνα. Αυτό τον αγώνα όμως κάποιος πρέπει να τον οργανώσει. Αν δεν το κάνει η αριστερά αφήνει την πρωτοβουλία στη λεγόμενη λαϊκή δεξιά, η οποία κυρίως ενδιαφέρεται να πείσει τους νοικοκυραίους ότι μπορεί να τους προστατέψει από την επέλαση του ολιγαρχικού κεφαλαίου. Χωρίς να μπορεί πράγματι να το κάνει εφόσον δεν αμφισβητεί την καπιταλιστική συσσώρευση που είναι η βαθύτερη αιτία της προϊούσας κοινωνικής πόλωσης και της καταστροφής των μικρομεσαίων.

 

Μετά τη λαίλαπα

Την απαλλοτριωτική συσσώρευση και την επακόλουθη κοινωνική πόλωση μόνον η αριστερά μπορεί να σταματήσει. Αριστερά σημαίνει κίνημα που αγωνίζεται να περάσουν πόροι και εξουσία από τους λίγους στους πολλούς, από τους ισχυρούς στους αδύναμους, από τους πλούσιους στους φτωχούς. Συλλογικά και δημοκρατικά οργανωμένο, λαϊκό και αντισυστημικό, με ηγεσία σφιχτοδεμένη αλλ’ ανοιχτή στο διάλογο και επιστημονικά ενήμερη. Με συνολικό όραμα κοινωνικής αλλαγής και μεταβατικό πρόγραμμα για το πώς θα περάσουμε από το καπιταλιστικό σήμερα στο ελεύθερο αύριο. Που έχει θέση για όσα απασχολούνε το λαό και του μιλά ειλικρινά και αδιαμεσολάβητα, στη γλώσσα του και με σεβασμό στις μέριμνές του, προσπαθώντας να τον ενώσει. Αν κρύβεται ή είναι αυτοαναφορική, ή και υποκλίνεται στους ολιγάρχες, απλώς δεν είναι αριστερά.

 

Η οργανωμένη αριστερά έχει σχεδόν δύο αιώνες ζωής, και ενάμιση αιώνα τα μαζικά της κόμματα σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες. Αυτά τα κόμματα μπόρεσαν ν’ αποκτήσουν λαϊκό έρεισμα μόνον όταν συνέδεσαν το σχέδιο συνολικής ανατροπής της καπιταλιστικής κοινωνίας, που κινητοποιούσε κυρίως ριζοσπάστες διανοούμενους και ακραία καταπιεσμένες ομάδες, με δημοκρατικά και οικονομικά αιτήματα τα οποία είχαν απήχηση σ’ ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Ακόμη και η μαζική αναρχική οργάνωση CNT στην Ισπανία κατέθεσε ένα μεταβατικό πρόγραμμα κοινωνικής αλλαγής. Σε μεγάλο μέρος του κόσμου οι κομμουνιστές πήραν την εξουσία. Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης όμως οι γραφειοκρατίες που έλεγχαν τα περισσότερα μέχρι τότε αριστερά κόμματα εκσυγχρονίστηκαν, μεταλλάχθηκαν και επί της ουσίας προσχώρησαν στον φιλελευθερισμό. Μέριμνά τους έγινε η ομαλή αναπαραγωγή του συστήματος μάλλον παρά η ανατροπή του. Έκτοτε η ευρωπαϊκή αριστερά φυλλορρόησε.

 

Τις δεκαετίες της χρηματιστικοποίησης μετά το 1970 αποσαθρώθηκε επίσης η προλεταριακή κουλτούρα αυτενέργειας, συλλογικότητας και αλληλεγγύης, που σιγά σιγά είχε κερδίσει τα λαϊκά στρώματα χάρη στη συστηματική δράση και ζύμωση σοσιαλιστικών και αναρχικών οργανώσεων, χτίζοντας εντέλει έναν χωριστό και αυτόνομο τρόπο ζωής που έδινε ελπίδα και νόημα στην καθημερινότητα των ταπεινών και καταφρονεμένων. Ωστόσο η περίοδος των εξατομικευμένων θατσερικών προλετάριων, που απολάμβαναν την κατάσταση του υπερχρεωμένου δουλοπάροικου και για λίγα άλλα ενδιαφέρονταν όσο είχαν μπύρα, ρόδα και τσόντα, μοιάζει να έληξε. Ήδη στις ΗΠΑ συζητούν αν τα αυθόρμητα ξεσπάσματα και τα μαζικά κινήματα που απροσδόκητα επιστρέφουν στο πολιτικό προσκήνιο θα στραφούν προς το σοσιαλισμό ή το φασισμό (https://www.strategic-culture.org/news/2021/12/02/revival-class-politics-in-us-socialism-or-fascism/). Τα πολιτικά συστήματα της Ευρώπης δεν έχουν μεγαλύτερη νομιμοποίηση και δεν μοιάζουν περισσότερο ανθεκτικά στην αμφισβήτηση από τα κάτω.

Συνήθως οι εξεγέρσεις έρχονται αφού πρώτα έχουν περάσει τα χειρότερα, και η λήξη της συνδημίας θα σημάνει μια περίοδο αποσυμπίεσης στην οποία θα γίνουν ακόμη πιο δυσβάστακτες οι οικονομικές της παρενέργειες. Η αριστερά πρέπει να κάνει κάθε προσπάθεια για να εκφράσει την οργή και να δώσει αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο στην αμφισβήτηση που εξαπλώνεται. Μόνον αν προσελκύσει το κομμάτι του λαού που αποξενώνεται από το σύστημα έχει ελπίδα να επιστρέψει στο πολιτικό προσκήνιο και να φράξει το δρόμο στ’ ακροδεξιά μαζικά κινήματα, με άλλα λόγια φασιστικά, που επίσης τροφοδοτούνται από την προϊούσα κρίση νομιμοποίησης. Προϋπόθεση για να τα πετύχει όλα αυτά η αριστερά είναι να μην αφήσει τη λαϊκή δεξιά, των νοικοκυραίων, να μονοπωλήσει την κριτική στην υγειονομική όσο και την οικονομική και την πολιτική διαχείριση της πανδημικής κρίσης από την κυβερνώσα φιλελεύθερη ακροδεξιά. Ελπίδες έχει μόνον αν ξαναγίνει δημοκρατική και λαϊκή, όπως ήταν προτού υποκύψει στον φιλελευθερισμό.

 

του Σπύρου Μαρκέτου, Καθηγητή πολιτικών επιστημών στο ΑΠΘ

[---->]

 

Έξι βουνά απάτητα και όλα τα άλλα ισοπεδωμένα;

 

Με την ανακήρυξη 6 «Aπάτητων Bουνών» ως περιοχών απόλυτης προστασίας από δρόμους και άλλες επεμβάσεις που αλλοιώνουν το φυσικό περιβάλλον, η κυβέρνηση επιχειρεί να δείξει ένα φιλο-περιβαλλοντικό πρόσωπο και να απαντήσει στην ολοένα και μεγαλύτερη αντίδραση που δημιουργεί η ασύδοτη και φρενήρης εγκατάσταση τεράστιων αιολικών σε κάθε βουνοκορφή και σε κάθε γωνιά της χώρας. Στην ανακοίνωσή της η κυβέρνηση αυτοπαρουσιάζεται ως η πρώτη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που θεσμοθετεί τα «απάτητα βουνά». Στην πραγματικότητα είμαστε η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που έχει καταστρέψει και συνεχίζει να σχεδιάζει την καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους των ορεινών της όγκων, με την εγκατάσταση εργοστασίων βιομηχανικής παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

 


 

Με την κίνηση αυτή η κυβέρνηση, ουσιαστικά, παραδέχεται τα επιχειρήματα των Eλλήνων και ξένων επιστημόνων και των κινημάτων για την προστασία των βουνών, των τοπίων και της βιοποικιλότητας, αφού η μόνη διαδεδομένη δραστηριότητα που απειλεί με διανοίξεις τεράστιων δρόμων και τεχνητές επεμβάσεις σε μεγάλα υψόμετρα είναι τα αιολικά. Διαψεύδονται έτσι οι απόψεις κυβερνητικών παραγόντων, επενδυτών και των δικών τους μέσων μαζικής ενημέρωσης περί δήθεν πράσινης ανάπτυξης και οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί καθώς και οι διώξεις προς τον κόσμο που αντιδρά. Ακυρώνονται επί της ουσίας όλες οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων (ΜΠΕ), που έχουν εγκριθεί μέχρι τώρα στα βουνά της χώρας, καθώς υπάρχει η παραδοχή ότι οι συγκεκριμένες εγκαταστάσεις και τα συνοδά τους έργα προκαλούν ανεπανόρθωτη ζημιά στο περιβάλλον, σε πλήρη αντίθεση με αυτά που υποστηρίζουν οι συντάκτες των ΜΠΕ και οι αρχές που τους αδειοδοτούν, με το πρόσχημα της σωτηρίας του περιβάλλοντος.

 

Το υπουργείο επιλέγει συνειδητά να μη συμπεριλάβει στην ανακήρυξη βουνά τα οποία αντιμετωπίζουν τις σοβαρότερες απειλές -είτε διαθέτουν Περιοχές Άνευ Δρόμων (ΠΑΔ) είτε όχι- αποφεύγοντας έτσι να έρθει σε σύγκρουση με τα συμφέροντα της κατασκευαστικής ελίτ. Επιπλέον, ακόμη και στα έξι αυτά βουνά οι ΠΑΔ προστατεύουν μόνο ένα μέρος του ορεινού όγκου, με αποτέλεσμα να βλέπουμε το παράδοξο σε δήθεν προστατευόμενα βουνά να επιτρέπεται ταυτόχρονα η εγκατάσταση βιομηχανικών  αιολικών εργοστασίων (π.χ. Ταΰγετος).

 

Παράλληλα, οι περιοχές Natura 2000 επικυρώνεται ότι μένουν ως χαρακτηρισμός χωρίς περιεχόμενο, στο βαθμό που συνεχίζει να επιτρέπεται η εγκατάσταση βιομηχανικής κλίμακας αιολικών και άλλων επενδύσεων, ενώ το καθεστώς προστασίας συνεχίζει να παραμένει ακαθόριστο (γεγονός για το οποίο έχει καταδικαστεί η χώρα από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης), ενώ και οι φορείς διαχείρισης καταργήθηκαν.

 

Η ουσιαστική προστασία της ελληνικής φύσης δεν περιορίζεται μόνο στη θεσμοθέτηση μέρους ή όλων των ΠΑΔ. Συνεπώς, οι έξι ΠΑΔ που ανακοινώθηκαν και αντιστοιχούν -περίπου- στο 1% του συνόλου των ορεινών εκτάσεων, δεν αρκούν για την προστασία του φυσικού αποθέματος και της βιοποικιλότητας, που κατακερματίζεται και καταστρέφεται σε όλη τη χώρα. Δεν αρκούν ούτε για την διάσωση των τοπίων, των αρχαιολογικών χώρων, των νησιών και των ακτών που απειλούνται. Ενώ η κυβέρνηση αναγνωρίζει ότι καταστρέφει τη φύση, μας παρουσιάζει μια ελάχιστη κίνηση ως μεγάλο επίτευγμα. Όλα τα μεγάλα και αναντικατάστατα οφέλη που περιγράφουν ότι θα προκύψουν από την προστασία των 6 αυτών βουνών, πρέπει να ισχύουν για όλα τα βουνά και τη φύση της χώρας.

 

20.2.2022

 

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

 

energynetwork2020.wordpress.com– energynetwork2020@gmail.com

 

f/b: Δίκτυο συλλογικοτήτων για την ενέργεια

Δεν είναι τυχαία όλα αυτά

 

Φρίττουμε όλοι (επόμενο είναι) με την ιστορία τρόμου των παιδοκτόνων της Κυψέλης - όπως φρίτταμε και πριν λίγα χρόνια, με τον παιδοκτόνο που έβρασε το πτώμα της κόρης του κοκ.

Υπάρχουν κοινά μοτίβα σε τέτοιες περιπτώσεις: το Χαμόγελο του Παιδιού (που, υποκαθιστώντας την ανύπαρκτη κρατική πρόνοια, έσωσε την αδελφή του θύματος) είχε παρέμβει πριν 14 χρόνια για να βοηθήσει την μητέρα των παιδιών, ήδη έγκυο κακοποιημένη ανήλικη τότε!

Δεν είναι, όμως, μόνο η μεταβίβαση της κακοποίησης από γενιά σε γενιά το κύριο θέμα.

Άνθρωποι παρα(ι)τημένοι, που παραδέρνουν, έρμαια της τύχης (χωρίς έρμα), συχνά από χώρα σε χώρα, αδιευκρίνιστης εθνικότητας, υπηκοότητας και καταγωγής, χωρίς οικογενειακούς δεσμούς, χωρίς σταθερές, χωρίς Σπίτι, χωρίς καν μια (παρωχημένη, έστω) "παράδοση" να δίνει κάποια πυξίδα, ζευγαρώνουν από απελπισία και "γκαστρώνονται" (γιατί περί αυτού πρόκειται, όχι για συνειδητή επιλογή οικογενειακής δέσμευσης) από συνήθεια - κι όταν η κακοποίηση που δέχτηκαν ξεσπάσει στα παιδιά τους, αντιμετωπίζουν την κατάσταση σαν αποκτηνωμένα θηρία, που απλά καλύπτουν τα ίχνη της "στραβής" που τους έτυχε.

Δεν είναι τυχαία όλα αυτά: ολόκληρες τάξεις ανθρώπων έχουν καταστεί πια περιττές για το σύστημα, δεν έχουν αξία ούτε ως εκμεταλλεύσιμο εργατικό δυναμικό και σπρώχνονται στο περιθώριο, σαν ανθρώπινα απορρίμματα που προκαλούν φρίκη και αηδία στους πιο τυχερούς. Το πολύ να θεωρηθούν "πρόβλημα δημόσιας τάξης" και να απασχολήσουν το ποινικό κύκλωμα ή να χτιστεί κάποιο τείχος που να χωρίζει τα υποβαθμισμένα γκέτο τους από τις "ευπρεπείς γειτονιές", όπως στη Βρετανία.

Μια και ανέφερα την κοιτίδα του θατσερισμού: μια ματιά κατά κει θα ΄ταν πολύ διαφωτιστική για το μέλλον που μας περιμένει αν επιμείνουμε στην ίδια πορεία. Πληθυσμοί (ημι)αγράμματων φτωχών, που γεννιώνται από 14χρονες ανώριμες μανάδες, χωρίς πατέρα και άλλους συγγενείς, μεγαλώνουν στους δρόμους, επιβιώνοντας από επιδόματα φτώχειας και μικροεγκληματικότητα κι έχουν γίνει κλέφτες στα 8, μαχαιροβγάλτες στα 10, βιαστές στα 12, πρεζόνια στα 13, φυλακόβιοι στα 16!

Πολιτικές και κοινωνικές επιλογές αντανακλούν όλα αυτά: η "ΕΥΕΛΙΞΙΑ" που εξυμνούν οι φιλελέδες, όταν δεν αφορά τους κοσμοπολίτες έχοντες και κατέχοντες, αλλά τους πάλαι ποτέ προλετάριους, σε αυτό το λουμπεναριό οδηγεί, ΑΥΤΗ είναι η φυσική συνέπεια του ασύδοτου καπιταλισμού και ΤΕΤΟΙΕΣ κοινωνίες δημιουργεί!

[---->]

Εδώ και μήνες σε αναστολή, απλήρωτοι, και με την απειλή της απόλυσης πάνω από το κεφάλι τους.

 Τράβηξα φωτογραφίες από τη σημερινή συγκέντρωση των Υγειονομικών σε αναστολή...

Οι φωτογραφίες αυτές δείχνουν μια πλευρά των διαθέσεων του κόσμου που συγκεντρώθηκε... Απεικονίζουν πράγματα που μου άρεσαν (από αυτά που μπόρεσα και είδα). Αποδεικνύουν πως οι συγκεντρωμένοι είναι άνθρωποι που παλεύουν για τη δουλειά τους και για την αξιοπρέπειά τους. Σίγουρα στη συγκέντρωση υπήρχαν και άλλες πλευρές.... που δεν μου άρεσαν. Όπως (από αυτά που μπόρεσα και είδα): ο ομιλητής στρατιωτικός γιατρός, ο χαιρετισμός ενός αστυνομικού, ένας γραφικός που μοίραζε φλάιερ με ένα απόφθεγμα του Καντιώτη του μητροπολίτη Φλωρίνης, ο γραφικός που γυρνάει στο κέντρο της Αθήνας με το παπί κραδαίνοντας μια ελληνική σημαία με τον Κολοκοτρώνη επάνω, και που σήμερα εμφανίστηκε κρατώντας ένα τεράστιο πορτρέτο της Παναγίας και άλλα.

Και πολλές ελληνικές σημαίες... Βέβαια το φαινόμενο της ελληνικής σημαίας σε τέτοιου τύπου διαμαρτυρίες έχει την εξήγησή του. Ο κόσμος με μικρές πολιτικές, συνδικαλιστικές, κινηματικές εμπειρίες, όταν επιλέγει να βγει στο δρόμο για να υπερασπίσει δικαιώματά του έχει στο μυαλό του κάποια σχήματα ("μακριά από κόμματα", "ακηδεμόνευτος αγώνας", "ενωτικός αγώνας" και άλλα τέτοια). Θεωρεί πως η ελληνική σημαία είναι ένα ουδέτερο αποδεχτό απ' όλους σύμβολο. Το φαινόμενο το έχουμε δει πολλές φορές και στην Ελλάδα και παγκόσμια... και σε καπιταλιστικές ανεπτυγμένες χώρες και σε χώρες της περιφέρειας. Το είχαμε ζήσει και με τις Πλατείες. Στην πλατεία Συντάγματος, το 2011 - 2012, χορτάσαμε ελληνική σημαία. Όπως έλεγα και τότε σε συντρόφους αριστερούς και αναρχικούς που στραβομουτσούνιαζαν με το φαινόμενο, "οι ελληνικές σημαίες που βλέπετε εδώ στην πλατεία Συντάγματος είναι "νηπιαγωγείο" με αυτό που συνέβαινε στην Αργεντινή το 2001 - 2002. Όλο το Argentinazo με την καθολική κυριαρχία της αργεντίνικης σημαίας έγινε".

Η "Πρωτοβουλία Δράσης ενάντια στον υποχρεωτικό εμβολιασμό και τα κατασταλτικά μέτρα" ήταν σήμερα εκεί, στηρίζοντας τον αγώνα των Υγειονομικών σε αναστολή και προπαγανδίζοντας την Διαδήλωση ενάντια στα πρόστιμα, τις υποχρεωτικότητες, τις αναστολές, τους διαχωρισμούς, το green pass που οργανώνεται από Σωματεία, Συλλογικότητες, Φορείς το Σάββατο 26/2 στις 1 το μεσημέρι στα Χαυτεία (Ομόνοια).

Λίγο πιο πέρα από το Πάρκο Ελευθερίας όπου γίνονταν η συγκέντρωση, έξω από την πύλη του Αιγινήτιου Νοσοκομείου το πανό του Συλλόγου των Εργαζομένων στο συγκεκριμένο νοσοκομείο απαιτούσε να επιστρέψουν στη δουλειά οι συνάδελφοι τους υγειονομικοί που βρίσκονται εδώ και μήνες σε αναστολή...απλήρωτοι, και με την απειλή της απόλυσης πάνω από το κεφάλι τους.




[----->]