Ευτυχώς, η Γαλλία είναι αρκετά μακριά

Και για να γίνω και λίγο πιο συγκεκριμένος,γιατί η συγκυρία το απαιτεί.Και γιατί αυτά που συμβαίνουν στην Γαλλία μας λένε με έναν τρόπο ότι "για σένα μιλά ο μύθος" ,που έλεγε ο Μαρξ.Η στάση απέναντι σε αυτό το μεγαλειώδες κίνημα λέει κάτι για το τι είναι οι αριστεροί σχηματισμοί στην Ελλάδα σήμερα.Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει τουμπεκί,καθώς έδωσε τόση μάχη υπέρ του Μακρόν,που σήμερα στοιβάζει αιχμαλώτους μαθητές σε χώρους συγκέντρωσης. Η ΛΑΕ είναι η μόνη οργανωμένη δύναμη που συγκεκριμένα και αναλόγως των δυνάμεων της εκφράζει μια στάση πρακτικής συμπαράστασης και αλληλεγγύης.Το ΚΚΕ θεωρεί ότι είναι ένα ακόμη από τα φαινόμενα που αποπροσανατολίζουν τους λαούς και τους εργαζόμενους ώστε να μείνουν προσκολλημένοι στο σύστημα. 

Περιέργως, οι λεγεωνάριοι του Μακρόν κι αυτός ο ίδιος δεν έχουν αντιληφθεί την τοποθέτηση του ΚΚΕ και κηρύσσουν στρατιωτικό νόμο κατά των πιονιών του συστήματος. Η θέση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν μου είναι σαφής. Ειναι μια θέση " εργατικής ωρίμανσης του κινήματος που απομακρύνεται όμως από τα χαρακτηριστικά του, όπως πχ αποπνέουν τα 42 σημεία του. Επίσης, είναι φανερό ότι το NΑP μόλις και μετά βίας μπήκε σε αυτό το κίνημα.Αν τα δεις αυτά ως συνισταμένη της Υπαρκτής Αριστεράς στην Ελλάδα,  δεν μπορείς να είσαι αισιόδοξος για το τι ακριβώς θα έκανε, αν και εδώ οι λαϊκές τάξεις βγαίναν στο προσκήνιο. Ευτυχώς, η Γαλλία είναι αρκετά μακριά.

 8/12/2018

 -------------------

Πολύ θετικό που επιτέλους το ΚΚΕ παίρνει θέση υπέρ των κινητοποιήσεων του γαλλικού λαού. Αφού επί αρκετές μέρες ,τα μέλη και οι οπαδοί του ξεψάχνιζαν και κριτίκαραν αυτό το κίνημα από χίλιες δυο πλευρές. Ας κρατήσουμε το "τέλος καλό, όλα καλά".Κι ας περιμένουμε να οργανώσει το ΚΚΕ και έμπρακτες δραστηριότητες αλληλεγγύης στον γαλλικό λαό. Θυμίζω αυτό που έγραψα σε μια πρώιμη ανάρτηση μου: στο τέλος κανείς δεν θα "θυμάται" ότι δεν στήριξε εξ αρχής αυτό το κίνημα.

Ξανά για την σιωπή ενός μεγάλου μέρους του διακηρυκτικού αντιφασισμού. Ας αφήσω εδώ απέξω τις αναρχικές και ακροαριστερές αντιφασιστικές συλλογικότητες,που χρειάζονται μια ειδική αναφορά.

 9/12/2018

 ------------------------------

Κουβεντα για τον Μακρόν οι ΜΚΟ διεθνώς υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,κουβέντα τα Human Rights Watch,κουβέντα η Διεθνής Αμνηστία,κουβέντα τα Παρατηρητήρια κατά του φασισμού,κουβέντα το solidarity now,τα forum for an open society,τα democracy now,η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, τόσοι άλλοι φιλελεύθεροι καθηγητές, που θα έσκιζαν τα ιμάτια τους για μια φυλάκιση στο Ιράν η την Ρωσία, κουβέντα τόσοι σύλλογοι για την πολυπολιτισμικότητα, τα μειονοτικά δικαιώματα,την ταυτότητα φύλου κλπ. Οταν διώκεται μια μειονότητα, καλό είναι όλοι να είμαστε μαζί ( σε αυτό δεν διαφωνώ καθόλου).

Όταν διώκεται ένα πλειοψηφικό λαϊκό κίνημα, σιωπούμε στην καλύτερη περίπτωση και στην χειρότερη το συκοφαντούν είναι ως βίαιο,ακροδεξιό, λαϊκίστικο κλπ. Αυτός είναι ο διεθνής φιλελευθερισμός σήμερα. Είναι εχθρικός προς τον λαό και την δημοκρατία. Δεν είναι απλώς αντισοσιαλιστικός.Ειναι αντιρεπουμπλικάνικος και βαθιά αντιλαϊκός.

 9/12/2018

[---->]

Στον Τσίπρα δεν ταιριάζουν τα γιλέκα, ειδικά τα κίτρινα

Γράφει ο Γιάννης Μακρυγιάννης

Η κυβέρνηση δεν φοβάται τον Μητσοτάκη.

Στο κάτω κάτω, στο νέο δικομματικό σύστημα που θα ήθελε να διαμορφωθεί, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μία όψη και η ΝΔ είναι η άλλη του ίδιου νομίσματος και απλώς το θέμα είναι ο ρυθμός εναλλαγής τους στην εξουσία. Άλλωστε έχει πλεονέκτημα ο Τσίπρας απέναντι στον Μητσοτάκη: εφαρμόζουν την ίδια πολιτική, αλλά ο Τσίπρας έχει επικοινωνιακό χάρισμα, που δεν διαθέτει ο αρχηγός της ΝΔ, ενώ είναι και πιο αδίστακτος στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής – κοινώς είναι καλύτερος συνεργάτης των δανειστών, των αμερικανών και πάει λέγοντας.

Η κυβέρνηση δεν φοβάται ούτε την παραπαίουσα παραδοσιακή κεντροαριστερά. Η οποία ακόμα ανασυγκροτείται, όταν δεν διασπάται. Έχοντας μετεξελιχθεί σε μία καρικατούραΠΑΣΟΚ και με αρχηγό που μοιάζει όλο και περισσότερο σε «Παπανδρέου», ο ΣΥΡΙΖΑκυριαρχεί σε αυτό τον χώρο.

Η κυβέρνηση και ο Τσίπρας φοβούνται μόνο τα κοινωνικά κινήματα και τις πολιτικές τους εκφράσεις. Φοβούνται την Αριστερά. Φοβούνται την έκφραση της λαϊκής αντίδρασης σε όσα κάνουν (και σε πολλά που δεν κάνουν).

Φοβούνται κινήματα τύπου «Κίτρινα Γιλέκα» – τα οποία παρακολουθούν με δέος στην Αθήνα και υπό το φόβο μήπως επαναληφθεί το φαινόμενο των Αγανακτισμένων, το οποίο ξεκίνησε στην Ισπανία και κυριάρχησε στην Ελλάδα τότε. Φυσικά άλλες εκείνες οι εποχές και άλλες τώρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ πρόφτασε, που λένε, να ξεφτιλίσει κάθε έννοια συλλογικής προσπάθειας και έσπειρε την απογοήτευση από την προδοσία που διέπραξε. Γι’ αυτό και δεν είναι εύκολο να βγει ξανά στο δρόμο ο κόσμος. Όμως οι αιτίες παραμένουν για να υπάρξει κάποια στιγμή μία μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση.


Τα «Κίτρινα Γιλέκα» είναι ένα προοδευτικό κίνημα – και όχι ακροδεξιό, όπως θέλησαν κάποια να το παρουσιάσουν – που εκφράζει τη διαμαρτυρία για την ισοπέδωση της μεσαίας τάξης, κυρίως, στη Γαλλία. Και εδώ όμως το ίδιο πρόβλημα υπάρχει – η φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης. Τα «Κίτρινα Γιλέκα» εκφράζουν και τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα, που διαμαρτύρονται για την πολιτική της λιτότητας και την ευνοϊκή αντιμετώπιση της αστικής τάξης από τον Μακρόν. Με τον Τσίπρα να έχει ξεπουλήσει τη δημόσια περιουσία, να ωραιοποιεί την ανεργία, να κοροϊδεύει μοιράζοντας 200άρια, να δρομολογεί χιλιάδες πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας και, φυσικά, να θαυμάζει τόσο πολύ τον Μακρόν και να επιζητά στρατηγική συμμαχία μαζί του, τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα μόνο άνετα δεν πρέπει να νιώθουν και στην Ελλάδα.

Ο Τσίπρας φοβάται μήπως η κανονική Αριστερά ανασυνταχθεί μετά την ήττα του 2015. Γι’ αυτό και βάζει ξανά και ξανά στο τραπέζι τη δική του προσήλωση στο ευρώ και το πόσο «καθαρό μυαλό είχε» τότε. Για να περιορίσει το ακροατήριο των ευρωσκεπτικιστών και να υπενθυμίσει στα κέντρα που τον στήριξαν μετά την κωλοτούμπα του 2015, ότι εκείνος (πρέπει να) είναι ο Εκλεκτός.

Ο Τσίπρας άλλωστε είχε μέχρι τώρα ένα μεγάλο «πλεονέκτημα» έναντι του Μητσοτάκη: εφάρμοζε τις εντολές των δανειστών χωρίς τις σφοδρές κοινωνικές αντιδράσεις, που είχαν νωρίτερα άλλοι μνημονιακοί πρωθυπουργοί. Αν χάσει αυτό το «πλεονέκτημα», τότε είναι μάλλον τούς είναι άχρηστος. Ειδικά εάν στην επόμενη Βουλή εκπροσωπηθεί και ένα αριστερό, προοδευτικό ευρωσκεπτικιστικό ή και αντιευρώ κίνημα.

[---->]